| : Υπάρχει ένα πολύ όμορφο εκείμενο, το οποίο δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στα ελληνικά, δυστυχώς είναι στα ιταλικά. Το βρήκα πριν από πολλά χρόνια. Είναι ένας παιδικός φίλος του Καποδίστρια, ο Δημήτρης ο Αριλιώτης, ο οποίος μεγάλωσε μαζί του. Σπούδασε και αυτό στην Ιταλία μετά. Εφυνηδιάζεται και συγκινείται ιδιαίτερα όταν δολοφονείται με τον τρόπο που δολοφονεί το κυβερνή της. Και μετά απορρισμένα χρόνια, το 1859 εκδόθηκε, εκδίδει μια βιογραφία του κυβερνήτη, βγάζει όλο το συγκινησιακό βέβαια σε όλη αυτή τη βιογραφία και ξεκινά κάπως έτσι. Κοιτάξτε λοιπόν τι γράφει ο Αριλιώτης. Κάποτε λέει η φύση με εξαίρετη μαεστρία δημιουργεί ανθρώπους που η κυριότερη σκέψη τους και αγώνες τους είναι η ευτυχία των συνανθρώπων τους που προσπαθούν να στρίξουν σε αγέρα θεμέλεια. Ισπάνοι και ανώτεροι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ο σκοπός της ζωής τους να ανορθώσουν, να εκπολιτίσουν και να εξιψώσουν την κοινωνία των ανθρώπων. Δυστυχώς όμως πανίζουν. Είναι αυτοί που μάθονται αντιμετωπίζοντας ατυξότητες και εχθρότητες. Είναι αυτοί που αδιαφορούν για την προσωπική τους ευτυχία και τα προσωπικά τους συμφέροντα. Και όταν ακόμη οι εχθροί τους δεν τους αφήνουν να ολοκληρώσουν το έργο τους, η ανάμνηση της ιερής προσπάθειάς τους και των έργων που πραγμάτωσαν για να βοηθήσουν την πατρίδα τους και την ανθρωπότητα, υποδείγματα άφθασης άρετης συγκεντρώνουν γύρω από τους τάφους τους την ευγνωμοσύνη των γενεών που θα ακολουθήσουν. Η ευγνωμοσύνη αυτής είναι η μία στο έργο τους. Άνθρωπος του ηθικού αυτού μεγαλίου, τραγικό θύμα των θυσιών και της προσφοράς του επίξε ο Κόμις Ιωάννης Καποδίστριας που μονάχα με την παρουσία του κατακτούσε όλον της καρδίας. Λέει ο Αριώτης, ελπίζουμε εν όξι του 21 όλο αυτό με καταφέρνουμε να το μεταφράσουμε στα ελληνικά γιατί αξίζει να υπάρχει και να είναι προστό στον κόσμο. Λόγια λοιπόν μοναδικά που αποδεικνύουν το μεγαλείο του ανδρός από τον βιογράφο και πιστόφιλο των νεανικών του χρόνων Δημήτριο Αριώτη. Έτσι πορεύθηκε στη ζωή του ο Ιωάννης Καποδίστριας. Μια ζωή πραγματικά που δεν υπάρχει ομοιάτης από άλλον Έλληνα πολιτικό. Μην ξεχνάμε ότι είναι ο μοναδικός πολιτικός που έφτασε νούμερο 3 της ρωσικής ιεραρχίας όταν η Ρωσία ήταν μία υπερδύναμη, ίσως η μοναδική υπερδύναμη της εποχής. Κανείς άλλος πολιτικός δεν έχουμε μια παράλληλη διπλωματική σταδιοδρομία και μετά να φτάσει να γίνει κυβερνήτης αυτής της χώρας. Επτάνησα, γραμματέας επικρατίας, δηλαδή σαν να λέμε σημερινός πρωθυπουργός στα 27 του, Αγία Πετρούπολη, διπλωμάτη της Ρωσίας, Βιέννη, Βουκουρέστη, Γενέβη και πάλι Ρωσία, υπουργός των εξωτερικών αυτή τη φορά, Παρίσι, Γενέβη πάλι, Έγινα, Ναύπλιο, κυβερνήτη της Ελλάδος. Η εισήγηση έχει ως θέμα την εκπαιδευτική πολιτική που χάραξε ως κυβερνήτης αλλά και νωρίτερα ξεκινώντας από τα Επτάνησα. Ο Ιωάννης Καποδίστριας από τα πρώτα του βήματα στην πολιτική δείχνει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για την παιδεία και την εκπαίδευση των Ελλήνων. Ο ίδιος μεγαλώνει και ανατρέφεται σε ένα πατριαρχικό και αυστηρό περιβάλλον με έντονα θρησκευτική αγωγή. Στα 1794 πηγαίνει στην Πάδοδα, ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστοίμια εκείνης της εποχής, για να σπουδάσει κυρίως ιατρική και παράλληλα νομικά και φιλοσοφία. Στα 1821 του Καποδίστριας ένα από τους λίγους που κατάφεραν να τελειώσουν μέσα σε τρία χρόνια την ιατρική, ιατροχειρουργική λέγονταν τότε, και παράλληλα να έχει σπουδάσει και μέρος νομικής και φιλοσοφίας. Όταν επιστρέφει στην Κέρκυρα ασκεί το ιατρικό επάγγελμα, όχι περισσότερο από τρία χρόνια. Φτάνει στην Κέρκυρα να γίνει γενικός αρχίατρος διευθυντής του Οθωμανικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου, έτσι λέγεται, διότι τα εκτάνησαν, θέλεις, Γιώργο, να πάμε λίγο πιο πολύ στους χάρτες, υπάρχουν οι χάρτες οι οποίοι θα μας βοηθήσουν, για να δείξουμε και τη στρατηγική σημασία αυτήν η κουκουρίτσα, ένα μουσείο που υπάρχει και σήμερα και είναι σε πάρα πολύ καλή πλέον κατάσταση, γιατί με τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατάφεραν να γίνει, δεν το είναι βέβαια το ξέρετε στη Γενέβη, το ξέρετε καλύτερα από μένα, ο Τσάρος Αλέξανδρος, ο προεστάμενός του, ναι, ναι, ναι, λίγο στους χάρτες, εδώ στον, όχι στον επόμενο, κοιτάξτε εδώ βλέπετε τα εκτάνησα τι ρόλο παίζουν, είναι ακριβώς περίπου στο κέντρο της Μεσογείου, εκεί λοιπόν έχουμε για 400 χρόνια τους Βενετούς, δεν πέρασαν η Οθωμανία από τα εκτάνησα, ευτυχώς και φαίνεται η διαφορά στον πολιτισμό που υπάρχει σε αυτή την περιοχή της Ελλάδος, μετά έρχονται, όταν συντρίβει ο Ωμέγας Αμπολέων την Γαλληνοτάτη, τους Εντετούς και φτάνει με τη συνέχεια του Καποφόρμιο ουσιαστικά καταλαμβάνει την Ελληνική Δημοκρατία, αμέσως στέλνει στρατεύματα και έρχονται στα εκτάνησα το 1798, το 1799 δεν μένει πολύ εκεί και η οικογένεια Καποδίστρια τίθεται σε περιορισμό, γιατί είναι ευγενής, γιατί κένει τον Ιμπροντόρο, το χρυσή βίβλο στα εκτάνησα οι Γάλλοι που φέρνουν τη δημοκρατία, τύπης δημοκρατία δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα, γιατί ο λαός εξακολουθούσε να καταπλύει αστυνομία από τους Γάλλους, όμως τα κατώτερα στρώματα αποκτούν μια ελευθερία και ξεσηκώνονται και αρχίζουν και κένει και κίνη και χτυπούν τους ευγενείς και υπάρχει έτσι μια σύμπληση πάρα πολύ άσχημη. Η κολλή είναι η Καποδίστρια όπως σας είπα τη θεσφαιρισμός, αυτό που είδα προηγουμένως στην Κουκουρίτσα στην Κέρκυρα και αυτό εκνευρίζει πολύ τον νέο γιατρό Ιωάννη Καποδίστρια τότε, ο οποίος ασχολείται βέβαια με την ιατρική, λέγεται από τα κύματα της εποχής ο γιατρός των φτωχών, έτσι τον ονομάζουν, διότι κάνει πολύ συχνά πολλές έτσι, ακόμα και νύχτα πολλές φορές, σε πάρα πολλούς αρρώστους και δεν έπαινε χρήματα από τους περισσότερους. Έφτιαξε για τον πρώτο ιατρικό σύλλογο το 1802-1803, δηλαδή ένας άνθρωπος που φτιάχνει και αυτά τα επιστημονικά σωματεία, έχει μια έτσι, είναι δικιά του ιδέα όλο αυτό, ο πρώτος επιστημονικός σύλλογος της χώρας φτιάχτηκε στην Κέρκυρα και λειτουργεί ακόμα και σήμερα. Τον απορροφά όμως αμέσως η πολιτική. Στις 5 Μαρτίου 1899 τα επτάνησης αλλάζουν και πάλι δίκηση. Οι Γάλλοι Δημοκρατικοί αποχωρούν σχολείο για την εκπαίδευση των φτωχών κοριτσιών, 1824, Γυμνάσιο Ρεάλ Σούλε 1830, με εθνικό χαρακτήρα και μεγάλη επιτυχία του σχολείου αυτού, γίνονταν δάσκαλοι, ο καλός πολίτης έπρεπε να είναι, όπως λένε, και καλός αγρότης. Παραχωρούσε σε κάθε μαθητή ένα μικρό κήπο για να τον καλλιεργεί τις ελεύθερες ώρες του. Και τέλος η ίδρυση ακόμα και είναι υπιαγωγείο. Ο Φέλεμπεργ λοιπόν, ένας πολιτικός πατριώτης και παιδαγωγός, προσπαθεί να διατηρηθεί η πολιτική ουδετερότητα της πατρίδας του. Εκείνη την περίοδο γνωρίζει ο Καποδύσσας τον Φέλεμπεργ, 1893, που έρχεται στην Ελβετία. Καταλαβαίνει αμέσως ο Καποδύσσας ότι ο Φέλεμπεργ προσπαθεί να οδηγήσει τους υπατριώτες του στη μετριοπάθεια, όπως λέει ο ίδιος, και στη ρεαλιστική εκτίμηση της κατάστασής τους. Εκμεταλλεύεται ο Καποδύσσας σωστά την επιρροή που μπορούσε να ασκήσει ο εκ Βέρνης παιδαγωγός στους αριστοκρατικούς κύκλους της Βέρνης και το λαό της Υπέθλου. Και έτσι να μπορέσει να φέρει κοντά τους πλούσιους που θέλουν να έχουν τον έλεγχο στην Ελβετία, γιατί αυτό προσπάθησε να συγκαιράσει ο Καποδύστριας, δηλαδή αυτούς τις Ιρύχοι και τις Βέρνης που θέλουν να έχουν και τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο με τα φτωχά καντώνια, τα νότια. Ο Φέλεμπεργ μέσω της εκπαίδευσης προσπαθεί να φέρει κοντά τους πλούσιους και τους φτωχούς, να μειώσει τη διαφορά, λειτουργεί σαν ένας μεσολαβητής. Ο Καποδύστριας τα έφτάνει σαν, αν θυμάστε, πλούσα και φτωχά παιδιά, λέμε, φύκτουν μαζί. Βλέπουμε, λοιπόν, πόσο κοντά έρχονται αυτοί οι άνθρωποι και αυτό υπάρχει και σε μια λεωγραφία τεράστια που ανοίγει μεταξύ τους, που νομίζω φτάνει μέχρι το 1827. Ο πατέρας του Φέλεμπεργ, νομικός και ιδρυτικός τελεγωστής, όπως είπαμε, και εδώ έχουμε μια χαρακτηστική επιστολή του Καποδύστρια από τον Φέλεμπεργ με ημερομηνία 23 Ιανουαρίου 1814, στην οποία λέει ο Καποδύστριας σε ένα σημείο, που ειδοποιεί τους Αριστοκράτας της Βέρνης, ότι οι ενέργειες των σημάχων έχουν την υποστήριξη του λαού της Ελβετίας και ότι γενική είναι η δυσαρέσκεια και τα παράπονα κατά του αριστοκρατικού εγωισμού τους. Αυτό περιβούν το υπόμνημα του Καποδύστρια προς τον Τσάρο για τα εκπαιδευτήρια της Χόφιλ γιατί ο Φέλεμπεργ ήθελε να εξετάσει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα για να μπορεί να το λειτουργήσει και στη Ρωσία. Ο Φέλεμπεργ λοιπόν σκεφτόταν και χαιρόταν με την ιδέα να μπορέσει να λειτουργήσει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα στη Ρωσία. Μεγάλο το ενδιαφέρον του Αλέξανδρου για τη λαϊκή εκπαίδευση στη Ρωσία, θέλει να μάθει όπως για τη Χόφιλ όπως ο Καποδύστριας για την εθνική επέδραση στα αιώνια νησιά. Έχουμε λοιπόν Πεσταλότσι Φέλεμπεργ, δύο εκπαιδευτικές πόλεις στο Ιβερτόν, αν το λέω καλά, του Πεσταλότσι και η Χόφιλ του Φέλεμπεργ. Ο Φέλεμπεργ ζητάει μέσω του Καποδύστρια την υποστήριξη του τσάρου για τα ιδρύματά του. Έτσι αυτό το υπόμνημα στο τσάρο για το σύστημα, όπως δέει, αγροτικής, θεσκευτικής και επιστημονικής εκπαίδευσης της Χόφιλ, δίνει μια καταστροπιστική εικόνα για τα ιδρύματα Φέλεμπεργ και ειδικά για το Σχολείο των Φτωχών. 60 σελίδες περίπου αναφέρεται σε αυτό, 23 σελίδες για το Ινσιτούτο και το Σχολείο των Ευγενών. Η πρώτη έκδοση έγινε το 1815 στο Παρίσι. Είναι μεγάλη η διάδοση αυτού του υπομνήματος μέσα στην Ευρώπη, γιατί έχουμε και μετάβρασή του στα αγγλικά του 1820, και επίσης μεγάλη η επίδραση και στον Γκέτε, που το συζητάνε με τον Γκέτε, όταν συναντιούνταν στον Κάλσμα, τη σαλουτρά του Κάλσμα, με τον Καποδύστρια το 1818. Όμως, υπάρχει μια δείχογνωμία στους ιστορικούς για ποιος είναι ο συγγραφέας. Αυτό ξεκαθαρίστηκε μετά από τον ίδιο τον Καποδύστρια, ο Φέλεμπεργ είναι ο συγγραφέας του υπομνήματος, που το παραχωρεί στον Καποδύστρια για να το δώσει με τα δικά του τα σημειώματα στον Τσάρο, για να ξεκαθαρίζουμε ιστορικά ότι δεν το έγραψε αυτό ο Καποδύστριας, όπως είναι. Φτάνει στη Βιέννη. Φεύγοντας την Ελβετία ο Καποδύστριας πάει στο Σνέδρο της Βιέννης, κάνει τόση καλή δουλειά εδώ που ο Τσάρος τον επιλέγει να είναι πλέον, κατά κάποιο τρόπο, ένα ξεχωριστό μέλος που δεν δικαιούνταν να είναι στο Σνέδρο της Βιέννης, όμως εκεί πάει ως εκπρόσωπος της υποστήριξης του ελβετικού ζητήματος. Υποβάλλει στον Άγγλο ορμωστή της Επτανήσου υπόμνημα στο οποίο προτείνει να ιδρυθεί στα Επτάνησα, με έδρα την Ιθάκη, μία ανώτατη σχολή δημόσιας και εθνικής εκπαίδευσης. Αυτό το κάνει στη Βιέννη. Οι γονείς να υποχρεώνονται έμεσα να στέλνουν τα παιδιά τους εκεί και όχι σε ξένα πανεπιστημία. Να διδάσκεται θρησκεία, γλώσσα και εθνική φιλολογία από Έλληνες καθηγητές και μόνο στην ελληνική γλώσσα. Ο Καποδίστριας, λοιπόν, ήταν ο πρώτος συγκυτής ιδρύσεως πανεπιστημίου στο ελληνικό χώρο, 1286 χρόνια μετά την κατάριξη των φιλοσοφικών σχολών των Αθηνών από τον Ιουστινιανό. Δυστυχώς τότε το υπόμνυμα αυτό δεν λήφθηκε υπόψη, αλλά αργότερα ο φίλος του, ο Λόρτος Γιλφόρτ, ένας εξέρετος Βρετανός, θα πραγματοποιήσει το μεγάλο σφίδιο του Καποδίστρια με την ίδρυση της Ιωνίου Ακαδημίας το 1821 και τη λειτουργία της από το 1824-1825. Μέσα σε όλον αυτόν τον αγώνα, να διατηρήσει για τα Επτάνησα όλα αυτά που πέτυχε, οι σκέψεις του είναι συνεχώς πώς θα μορφωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι νέοι από τη σκλαβωμένη Ελλάδα. Έτσι ιδρύει στη Βιέννη την Εταιρεία των Φύλων των Μουσών ή όπως την γνωρίζετε Φιλόμουσο Εταιρεία της Βιέννης, συνέχεια η αντίγραφο της Φιλόμουσο Εταιρείας της Αθήνας του 1813 που ήταν υπό αγγλική υπεροή και με φαινομενικό σκοπό της συλλογή και διατήρηση αρχιωτήτων. Άρα τι κάνει ο Καποδίστριας πάλι πολιτικά, διπλωματικά, ιδρύει με το ίδιο όνομα. Γιατί εδώ σας θυμίζω ότι λίγο πριν έχει αρπάξει ο Έλγιν τα μάρμανα των Παρθενών. Έρχονται οι Βρετάνοι λοιπόν για να μαλακώσουν αυτό που έγινε, να φτιάξουν τάχα μια φιλοσοφική σχολή στην Αθήνα η οποία θα σώσει τις αρχιότητες ελληνικές, άκουσον άκουσον. Για να ουσιαστικά δικαιολογήσουν όλο αυτό, το οποίο προσπαθούμε να δικαιολογήσουν ακόμα και σήμερα. Ο Καποδίστριας το παίρνει αυτό και ιδρύει στη Βιέννη μια αντίστοιχη σχολή για να καπελώσει την αγγλική επιρροή. Είναι ένα μέρος στρατηγικού σχεδίου που κάνει. Φαινομενικό σκοπό λοιπόν, συλλογή και διατήρηση αρχιωτήτων. Ο πλήτροπος εταιρείας της Αθήνας στη Βιέννη ήταν ο αρχημαδίτης Άνθιμος Γαζής. Μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα. Πραγματικά πολύ σπουδαία προσωπικότητα. Ο οποίος είχε γνωριστεί με το Καποδίστρια από το 1811, όταν εκδίδει το πρώτο ελληνικό επιστημονικό προεδρικό, το Λόγιο Ερμή. Ο Καποδίστριας προτείνει στον Τζάρο Αλέξανδο τον πρώτο να βοηθήσει στην ίδρυση της εταιρείας, που θα έχει σκοπό την παροχή βοήθειας μέσω υποτροφιών, αυτός είναι ο φαινομενικός σκοπός, το καταστατικό, σε άπορους νέους Έλληνες διψώντας παιδείας. Μέλη της φιλομούς ο εταιρείας έγιναν πολλοί λόγοι της Βιέννης, όπως ο Άνθιμος Γαζής, ο Μητροπολίτης της Ουγκροβλαχίας Ιγκνάτιος, στενός ενριάς του Καποδίστρια, ο Γεώργιος Στάβλου, μετέπειτα ιδρυτής της Εθνικής Τραπέζης, ο Αλέξανδρος Τούρτζας και άλλοι. Η εταιρεία σε εράγιστο χρόνο εξαπλώνεται σε όλα τα σημεία του Αστριακού κράτους. Εγγράφονται μέλη με μεγάλες εισφορές όλοι οι Ευγενείς και οι Βασιλείς στο σέντρο της Βιέννης, ακόμα και ο ίδιος ο Μέταρης. Στην αρχή την πατάει και πληρώνει χρήματα κι ο ίδιος. Μετά καταλαβαίνει τι γίνεται όμως, πολύ σύντομα. Αργότερα που ο Καποδίστριας επιστρέφει στη Ρωσία ως Υπουρό των Εξωτερικών, εξαπλώνεται και εκεί με υπεύθυνο τον Ιωάννη Δομπόλη, φίλο και συνεργάτη του. Ξέρετε ποιος είναι ο Δομπόλης. Αυτός που έδωσε τα χρήματα στο όνομα του Καποδίστρια για να ιντριθεί το Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Το οποίο αυτά τα χρήματα μένουν σε μία τράπεζα, γιατί το Πανεπιστήμιο δεν ονομάζεται Καποδιστριακό, γιατί στη Διαθήκη του Οδοπόλης έγραψε το Πανεπιστήμιο θα πάρει τα χρήματα, το ελληνικό κράτος, αν ονομαστή Καποδιστριακό. Ήταν λοιπόν πρώτα οθονικό, όπως ξέρετε και μετά έγινε εθνικό. Πιστεύω ότι και μόνο για να πάρουν τα χρήματα, και το λέω με βαριά καρδιά αυτό, το 1911 δόθηκε η Διαθήκη, φτιάχτηκαν πάρα πολλά κτίρια για το Πανεπιστήμιο και ονομάστηκε εθνικό και Καποδιστριακό, όπως το γνωρίζετε σήμερα. Η μόρφωση των φτωχών νέων βασικό στόχος και εδώ. Πίσω απ' αυτόν όμως ήταν η μείωση της βρατανικής επιρροής, όπως σας είπα. Η κατάσταση λοιπόν ελέγχεται πάλι από τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Χαρακτηριστικές πληροφορίες που δίνει η Ροξάνδρα Στούρτσα στα απομνημονεύματά της. Μπορεί να είναι ένας ανεκμήροτος έρωτος για την Καποδιστριακό, αλλά όμως είναι μια στενή συνεργάτη του μέχρι το τέλος της ζωής του. Λέει η Ροξάνδρα, το πιο σπουδαίο αποτέλεσμα ήταν ότι υπενθυμίσαμε στη συγκεντρωμένη στη Βιέννη επίσημη Ευρώπη την ύπαρξη ενός δυστικούς έθνους που στέναζε κάτω από το βάλβαρο ζηγό, που του ευγενές του όνομα είχε χαρακτεί βαθιά στο πέρασμα των αιώνων και που ζητούσε εν αγώνια να λάβει πάλι τη θέση που δικαιωματικά του ανήκε μέσα στις τάξεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η σκοπή είναι καθαρά πολιτική. Τίθεται έμεσα ελληνικό ζήτημα από τον Καποδίστρια. Αυτός είναι ο στόχος φυνομούς του εταιρείας. Μέσα στο συνέδριο της Βιέννης να αρχίσουμε να μιλάμε για Έλληνες. Και αυτό ξέρετε είναι πολύ σημαντικό γιατί η πρόταση κρούσης με τον Μέτερνικ είναι ότι λέει ο Μέτερνικ στον Καποδίστρια ότι ελληνικών έθνων δεν υπάρχει. Έχει καταπέσει. Υπάρχουν κάτι συλλαβωμένοι στους Τούρκους που λέγονται Έλληνες. Δεν τα ασχοληθούμε με αυτούς. Δεν υπάρχουν με την Ευρώπη Έλληνες. Εκεί λοιπόν ο Καποδίστριας μέσα στο συνέδριο επιμένων προσπαθεί να δείξει ότι υπάρχει ελληνικός έθνος, ότι υποφέρει κάτω από τους Τούρκους 400 χρόνια και ότι αυτό το έθνος είναι υποχρέωση της Ευρώπης κάποια στιγμή να απελευθερωθεί. Η μελέτη πολλών εκθέσεων, η σκοπή είναι καθαρά πολιτική, ο Μέτανης υποψιάζεται βέβαια τα βαθύτερα πολιτικά κινήτρα του Καποδίστρια θέτη υπό αυστηρή παρακολούδησης στις αμερίες της φιλομούς του εταιρείας. Υπάρχουν εκατοντάδες εκθέσεις αυστριακής αστυνομίας που παρακολουθούν τον Καποδίστρια. Της έχω βρει, έχω 85 στο αρχείο μου. Με κάθε λεπτομέρεια τον παρακολουθούν σε κάθε του δήμα και πολλά χρόνια. Διάσπαρτα λοιπόν είναι αυστριακά αρχεία από τις εκθέσεις αστυνομίας. Έτσι ο Καποδίστρης σας αναγκάζεται να μεταφέρετε την αίδα της φιλομούς σου στο Μόναχο. Η μελέτη πολλών εκθέσεων εγγράφων υπομνημάτων που σώζονται στα αυστριακά αρχεία και είναι ανέκδοτα ακόμα με οδηγεί να εξετάσω με προσοχή την παράλληλη ίδρυση μιας άλλης εταιρείας τον ίδιο χρόνο της Φιλικής Εταιρείας στην Οδυσσό. Βλέπετε τι γίνεται. Μια και έχουμε και άλλες μυστικές εταιρείες που είναι επίτιμο μέλος του Καποδίστρια στην Ευρώπη, βρήκαμε στην Αγία Πετούλου μια που λέγεται Πράσινη Λάμπα, μία άλλη φιλολογική που λέγεται Κύκλος των Αλζαμάς. Τι έκανε με τύχεως επίτιμο μέλος σε διάφορες εταιρείες, πολλές τεκτονικού τύπου και έτσι εκεί ή λέχε σε ισαμογικά ή μιλούσε με υπαλλήλους διπλωματικούς δικούς του φίλους από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας και είχαν μια επαφή πέρα από τις βασικές υποχρεώσεις της Καθημερινές. Είναι ένα πολύ ξενοσχέδιο αυτό την εποχή εκείνη δικά. Επίσης υπάρχει άξιο ερεύνηση, είναι ένα τρίγουνο ας μου επιτραπεί έκφραση που υπάρχει μεταξύ της Ροξάνδρας Τούρτζα, του Αλέξανδρου Υψηλάτη που είναι εξάδελφός της και του Καποδίστρου. Υπάρχει μια στενή σχέση και συζητήσεις σε πάρα πολλά πράγματα των τριών. Ο Πολυχρόνης είναι επικίνηση ένας σπουδαίος καθηγητής που δεν ζει πια, πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία στη Βιέννη, μας άφησε όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Ένα έγγραφο το οποίο ανακάλυψε στην Αυστριακή Αρχεία και είναι μια αναφορά του Ταγματάρχη της Εθνών Φουγδάς Ιωσήφ Τσερβένικα προς την Αυστριακή Καγελλερία με ημερομηνία 13 Ιουρουαρίου 1816. Ο Καποδίστρες είναι ήδη υπουργός των Εξωτερικών. Ο Τσερβένικα παρακολουθεί τις κινήσεις της φιλομούς του εταιρείας, καταγράφει συνομιλίες με μέλη της και αναφέρει ότι οι στόγους του Καποδίστρια μελλοντικά είναι η απόλυτη πολιτική αυτονομία της Ελλάδος. Ακούστε τι πιάνουν οι Αυστριακοί 10-12 χρόνια πριν, πριν εξυπνήσει η Επανάσταση. Αναφέρει ο Τσερβένικας το σημαντικότατο αυτό έγγραφο που είναι μια αναφορά προς τον Μέτερνιχ. «Η Ελλάς πρέπει, κατά τον Καποδίστρο, για να κηρυχθεί ομοφόνο σύμφωνον των δυνάμεων χώρα αφιερωμένη αποκλειστικός και μόνον εις τα σεπιστήμας και την διαφότισην του ανθρωπίνου γένους, το έδαφος εις να κηρυχθεί εκ των έξω απρός βλητών, εσωτερικός δεν να κρατηθεί μακράν πάσης ξένης αναμίξεως, τέλος οφείλει η Ελλάς να κηρυχθεί διόλου την ανθρωπότητα κράτος ιερών». Και συνεχίζει «Όπως η Αγγλία θα διεξάγει μονοπολιακός εμπόριον με τα είδη τα οποία χρειάζεται ο άνθρωπος ως ζωικό όν, ούτω θα απορριγεί και η Ελλάς εις το ανθρώπινο γένος διδασκάλους, καλλιτέχνας και νόμους. Κείμενοι μεταξύ Ασίας και Ευρώπης ευκόνως θα κατανοεί η Ελλάς το νόημα της μυστικοπαθούς ζωής της Ανατολής, εν από την άλλη πλευρά θα δέχεται το εκλεπτισμένο πνεύμα των Ευρωπαίων, δημιουργούσα κατ' αυτόν τον τρόπο μίαν διολόκρον την ανθρωπότητα σωτήριαν ισορροπίαν. Τέλος κατά τον Καποδίστια θα οφείλει το γένος των ανθρώπων εισμέν τους Άγγλους το σωφό μέτρον εν τη ηλικία ευεξία, εις δεν τους Έλληνας μίαν διόλους διαρκήν ηρήνην αφού οι γεμόνες και οι σύμβουλοι των λαών, παιδευθέντες ειν' αυτή τη Ελλάδα ή οι Φελήνων, θα κυβερνούν τους λαούστων κατ' αυτάς αρχάς εις αμφιβόλους δε ή και επεπλανημένας περιπτώσεις, δυναμμένας να αναφιούν μεταξύ των ηγεμόνων, θα ακούν και ακολουθούν τας γνώμας και τας αποφάσεις των δασκάλων, δηλαδή των Ελλήνων σωφών. Κάπου λοιπόν ο ταγματάρχης αυτός άκουσε μία συζήτηση του Καποδίστρια και την κατέγραψε πλήρως και την έδωσε αναφόρως στο Μέτανιχ. Μία άλλη λοιπόν δετερότητα, έξω από αυτήν που πέτυχε την Ελβετία, σκεφτόμουν για την ελεύθερη Ελλάδα ο Καποδίστριας. Παγκοσμιοκέντρο Σοφίας και Γραμμάτων. Αυτό το έγγραφο δείχνει όμως και πως ο Μέτανιχ και οι συνεργάτες του είχαν αποκριπωγραφήσει επιτυχώς το χαρακτήρα του ανθρώπου. Κοιτάξτε πως αυτό το σχέδιο όμως, λέω εγώ, θα μπορούσε και σήμερα να λειτουργήσει και να το βάλουμε ως σημαία λέγοντας ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες θα γίνονται στην χώρα τους, δηλαδή μια κίνηση πολύ ωραία πνευματική μπορεί να ξεκινήσει. Τι θα πετύχουμε δεν έχει σημασία, είναι τι θα ακουστεί και πως με την ιδιωτική εκπαίδευση θα μπορούσαν να λειτουργούν πολλά πανεπιστήματα στην Ελλάδα. Φανταστείτε λοιπόν αν σπουδαζαν Αμερικανάκια, Εβρεόπουλα, Άγγλοι, Γερμανοί στην Ελλάδα, πως η χώρα γίνεται ουδέτερη με αυτόν τον τρόπο. Απλό είναι. Μετά την παρέντησή του, από υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας, κάνει τη Γενέβη που τον καιρό εκκίνωνε και κέντρο διακίνησης επαναστατικών ιδεών για όλη την Ευρώπη, κέντρο της δράσεις. Η Ελβετία δεν επιλέγεται τυχαία από αυτόν, το τονίζω αυτό για άλλη μια φορά. Συνεχώς παρακολουθεί τα Ελληνόπουλα που φοιτούν στα διάφορα σχολεία και πανεπιστήμια της Ευρώπης. Διαθέτει όλο και περισσότερα χρήματα για αυτόν τον σκοπό, καθώς και για την ενίσχυση των φιλελληνικών κομιτάτων. Είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο αυτό. Ενώ ο ίδιος κατοικεί σε ένα φτωχό διαμέρισμα δύο οδωματίων στη Γενέβη. Κοινητοποιεί όλους τους πλούσιους φίλους, του ενδιαφέρεται κυρίως για τα ορφανά, δημιουργεί ειδικών ταμείων των επικσένης ορφανοπέδων Ελλήνων. Τον ενδιαφέρει να μην χαθεί ο πνευματικός σύνδεσμος των παιδιών αυτών με την πατρίδα τους και να καλλιεργηθεί ο πόθος της επιστροφής αυτήν. Όμως η Ευρώπη εξαιτίας του έχει γίνει ένα μεγάλο σχολείο για τα σκλαβωμένα ελληνόπουλα. Άλλωστε ο ίδιος στην ελληλογραφία του γράφει ότι εγώ ίδιος πακαιδιά δεν απέκτησα, αλλά αυτή τη στιγμή έχω 670 θετούς γιους που σπουδάζουν στην Ευρώπη. Αυτοί με χρήματα δικά μου και άλλους σπουδαίων Ελλήνων. Αυτά τα παιδιά θα μπορέσουν να φτιάξουν μια ισχυρή τάξη λογίων αστική ή όπως αλλιώς θα λέγεται στον ιοεδριθέν κράτος. Όταν το 1819 επισκέπτεται την πατρίδα του, απευθύνει η επιστολή προς τους συμπατριώτες του με την οποία του συμβουλεύει να είναι ενωμένοι κάτω από την ευεργετική επίδραση της εκκλησίας και των δημοκρατικών αρχών που είχαν επικρατεί στην Ελβετία, Αγγλία και Αμερική, λέει ο Καποδίστης σε αυτό το έγραφο. Στο κείμενο γίνονται ουσιώδεις παρατηρήσεις πάνω στα μέσα βελτίωσης της μοίρας των Ελλήνων και αναφέρει τις θέσεις του στο θέμα της πολιτικής ορίμανσης των Ελλήνων. Προσδίδει δεσκευτική χρειά στη πολιτική που θα ακολουθήσει και αργότερα ως κυβερνή της. Αλλά ανέφερε να είμαστε θρησκοί, λέει ο Καποδίστης, από συνέστημα, όχι από πειθαρχία. Μιλάει για εξυγχρονισμό του κλήρου, για μητροπολίτες καλλιεργημένους και φωτισμένους. Αναφέρει πάντα ευνοούμενων λαών, την Ρωσία, την Ελβετία, την Αγγλία και την Αμερική. Η Ρωσία λέει ο Καποδίστριας, παράδειγμα χριστιανικού λαού, ενώ οι τρεις δυτικές χώρες πρότυπα καλλιέργειας της επιστήμης και της τέχνης της ελευθερίας. Αναφέρει στο επόμενο να ότι, η ελευθερία είναι επιστήμη γιατί εδράζεται μόνο πάνω σε αρχές. Είναι τέχνη γιατί η σπουδαιότερη θεωρία δεν αξίζει ως μια καλή ενέργεια και γιατί στις υποθέσεις κάθε τί είναι ενέργεια. Πρέπει λοιπόν να βρεθούμε ανάμεσα σε ελεύθερα άτομα για να μάθουμε να είμαστε ελεύθεροι και με τις αρχές και τις πράξεις. Θα πρέπει, Έλληνες, να μάθουν να ταυτίζουν το ατομικό συμφέρον τους με το γενικότερο. Καποδίστρια, 3.819. Χαιρέτα μου τον πλάτανο. Τέλος, πάμε κάτω. Η μόρφωση και η εργασία είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του κράτους και την οργάνωσή του. Ο λαός είναι ευάλωτος, λέει ο Καποδίστριας, σε κακές επιρροές αν δεν έχει προηγηθεί ηθική και φιλολογική διαπαιδαγώγησή του. Όταν στις 6 Ιανουαρίου 2828 φτάνει στο Νάφλιο και στις 11 του ίδιου μήνα στην Έγγινα, αγωνίζοντας σκληρά για την εξάπλωση της παιδείας σε ολόκληρο το λαό. Τραγικές συνθήκες μια χώρας ουσιαστικά δεν υπάρχει. Εμείς γράφουμε εγκεφαλαία γράμματα ΧΑΟΣ και ΑΝΑΡΧΙΑ παράλληλα από Καποδίστριας σε αυτό που θα δείτε στη τηλεόραση. Ο Ιπραήμ στην Πελοπόννηση, ωστεραία Ελλάδα καταπατημένη παράλληλα με τον πόλεμο που συνεχίζεται και απορροφά και το 70% του προϋπολογισμού, άδειο νουσιαστικά ταμείων, ακολουθεί μια θαυμάσια εκπαιδευτική πολιτική. Πολλοί από αυτοί οι δίπλα των αθαυμάσου επιτελεί ο Ανδρέας Μουστοξίδης συντονιστής επιθεμάτων παιδείας, Νικόλαος Χρυσόγγελος γραμματείας παιδείας, Ιωάννης Κοκόνης, Γρηγόριος Κωνσταντάς υπεύθυνος ορθονοτροφιού της Αίγινας, Νεόφυτος Νικητόπουλος, Ιωάννης Βενεθύλος, Γεώργιος Γεννάδιος, Ερήκος Αύγουστος Διτρών. Πολλοί από αυτούς στην εξέδρυξη της πορείας τους κυβερνήτες πήγαν μ' αντίον του φυσικά. Σε διασκεπτικό κλίμα ανήκαν οι αρχιερείς και ανέλαβαν τη σύνταξη των βιβλίων για το μάθημα της χριστιανικής δρασκαλίας. Ο Αιγίνης Γεράσιμος, Ρετύμνης Ιωαννίκιο, Σταλαντίου Νεόφυτος και Κυρίνης Παρθένιος. Ο Καποδίστ Ο Καποδίστ Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des Die Diapedagogen des |
