| Lecture 4: Παρακαλώ, φίλοι μου, τώρα εμφανίζουμε σε μια γενική εξελίξη της σχολικής και κράτης σχέσης στη σύγχρονη Ευρώπη. Οι σχολικές σχέσεις μεταξύ σχολικής και κράτης καταφέρουν το σκοπό της διευθυνής ελευθερίας και της ασφάλειας, κυρίως από διευθυνές ομάδες και διευθυνώς από τους υπόλοιπους τους. Οι σχολικές σχέσεις μεταξύ σχολικής και κράτης στην Ευρώπη βρίσκονται από σχολικές σχολικές χαρακτηρισμένες από την οικογένειά της κράτης με ένα ή περισσότερο χαρακτηριστή, σε σχολικές χαρακτηρισμένες από την οικογένειά της κράτης από πολλούς κρίτους. Το πρώτο τύπο της σχολικής σχολικής χαρακτηρίζεται σε πολλές διαφορές, ενώ το δεύτερο πράγμα είναι προβλήματα. Σε αυτή τη σχολική γραμμή, εξηγώ σχολικές σχολικές σχολικές τα σχολικές και κράτης συνδρομιές που υπάρχουν στις εθνικές δημόσια Ευρώπη. Στην παραδοσιακή Ευρώπη, υπάρχουν δύο σύστημας της κοινωνικής και της κράτης. Το πρώτο σύστημα είναι αυτό της ιστοιτισμένης οικογένειας ή κράτης θεσμίας, και το δεύτερο σύστημα είναι αυτό της ιστοιτισμένης οικογένειας μεταξύ κράτης και θεσμίας. Όταν μιλώ για τη θεσμία, σημαίνω επίσης και για τις κοινωνικές οικογένειες ή οι κοινωνικοί ανθρώπους. Η μεγαλύτερη της ευρωπαϊκής κράτης σήμερα έχει το σύστημα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης μεταξύ κράτης και θεσμίας. Και μόνο λίγα κράτης στην Ευρώπη έχουν το σύστημα της ιστοιτισμένης οικογένειας ή κράτης θεσμίας. Το σύστημα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης έχει πολλές διαφορές. Το σύστημα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης μπορεί να διαφορήσει σε πολλές συστημίες, χαρακτηριστικές κοινωνικές σε όλες τις χαρακτηριστικές. Οι κοινωνικές χαρακτηριστικές σε όλες τις σύστημίες της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης είναι, πρώτα, η κοινωνική πρακτική της αλληλεγγύης, εκτός από κάποιες χώρες, δεν είναι μια εκκλησία δικαιωμάτων ή κράτης θεσμίας, αναγνωμένων κοινωνικών ή ιστοιτισμένων κοινωνικών, εκτός από κάποιες χώρες, σχετικά με τις δικαιωμάτια, ή σχετικά με τις κράτης, ή σχετικά με τις κοινωνικές κομπορήσεις. Οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν, σχετικά με τις δεύτερες χαρακτηριστικές της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, σχετικά με τις δικαιωμάτια, σχετικά με τις δεύτερες χαρακτηριστικές της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, που είναι οι κοινωνικές χαρακτηριστικές της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, που είναι οι κοινωνικές χαρακτηριστικές της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, που είναι οι κοινωνικές χαρακτηριστικές της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, η δημόσια πρακτική της δικαιωμάτιας δεν είναι μόνο για τις κοινωνικές χαρακτηριστικές της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, που έχουν ιστοιτισμένη χαρακτηριστική, δηλαδή που είναι κράτη, γνωστή ή εγγυστή. Σύμφωνα με συγκεκριμένες δικαιώματα σχετικά με τις αλληλεγγύες ή κοινωνικές αλληλεγγύες σχετικά με τις αλληλεγγύες. Αλλά υπάρχουν κάποιες χώρες που προκύπτουν τη δημόσια πρακτική της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, αν η ιστοιτισμένη αλληλεγγύη δεν είναι εγγυστική. Αυτές οι χώρες είναι η Βελαρούσια, αλλά σύμφωνα με τις δημόσια πρακτικές της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, ο κράτος δεν μπορεί να εφαρμόζει τη δημόσια πρακτική, να εφαρμόζει τη δημόσια πρακτική της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, επειδή οι ιστοιτισμένοι έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τη δημόσια πρακτική ή όχι. Η ιστοιτισμένη αλληλεγγύη σημαίνει να εφαρμόζει τη δημόσια πρακτική της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης. Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό σε όλες τις ιστοιτισμένες στην Ευρώπη είναι ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει καμία δικαίωμα της αλληλεγγύης, όπως και στις ΗΠΑ. Τώρα έρχομαι στο σύστημα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης ή κράτης αλληλεγγύης. Το σύστημα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης δεν υπάρχει καμία δικαίωμα της αλληλεγγύης. Επίσης, εμφανίζουν την αλληλεγγύη της αλληλεγγύης. Ο σύστημα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης δεν υπάρχει καμία δικαίωμα της αλληλεγγύης μεταξύ της αλληλεγγύης. Επίσης, έχω εξηγήσει ήδη στη τρίτη μορφή, ο σύστημα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης δεν υπάρχει καμία δικαίωμα της αλληλεγγύης, εάν ο κράτος δεν δισκρυμνήσει μεταξύ άλλων δικαίων κοινων. Εάν ο κράτος δεν μειώσει τις πρωτοβουλίες του στους άλλους δικαίους κοινων. Επειδή, όσον αφορά τα ιστοιτισμένα δικαίωμα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, ο κράτος είναι δικαίωμα να υποστηρίξει την εντυπωσία της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης από κάποιο κράτος που πιστεύει, που λέει ότι είναι δικαίωμα. Η ιστοιτισμένη αλληλεγγύη πρωτοβουλίως είναι συνδυασμένη με ιστοιτισμένα πρωτοβουλίες, δηλαδή ιστοιτισμένα πρωτοβουλίες δημιουργημένες από κράτος, πάνω από τα ιστοιτισμένα δικαίωμα της ιστοιτισμένης αλληλεγγύης, που γνωρίζονται από την ινδιαίτερη δικαίωμα ή την ιστοιτιστική δικαίωμα. Στις ιστοιτιστικές οικογένειες, το δικαίωμα για την ιστοιτιστική δικαίωμα είναι μειωμένο για την ιστοιτιστική δικαίωμα, διότι η ιστοιτιστική δικαίωμα εμφανίζεται αυτή την μειωμένη για την περίοδο για την οποία είναι ιστοιτιστική δικαίωμα. Αν σταματήσει, αν σταματήσει να είναι ιστοιτιστική δικαίωμα, τότε η ιστοιτιστική δικαίωμα δημιουργεί την πλήρη έκθεση της ιστοιτιστικής δικαίωμας. Η ιστοιτιστική δικαίωμα σημαίνει ότι η ιστορική κοινωνία έχει το δικαίωμα να δημιουργεί την ιστορική κοινωνία, που είναι να δημιουργεί την ιστορική κοινωνία, σε σχέση με την υποστηρίξη της κοινωνικής οδηγίας και της κοινωνικής μορφής. Η ιστορική κοινωνία σημαίνει ότι η ιστορική κοινωνία δεν είναι δημιουργημένη να δημιουργεί την ιστορική κοινωνικής οδηγίας και της ιστορικής μορφής. Είτε στο σύστημα της κοινωνίας, στην ιστορική κοινωνία, είτε στο σύστημα της διαχωρίας. Όταν μιλώ για την ιστορική κοινωνία, σημαίνω ότι οι ελεύθεροι κοινωνίες ή οι ιστορικές κοινότητες, δηλαδή οι κοινότητες ή οι ιστορικές κοινότητες που δεν είναι δημιουργημένοι, παρατηρήσουν, συνεχίζουν να έχουν το πλήρως τελείως το δικαίωμα τους για την ιστορία. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι αλλαγές των ελεύθερων κοινωνίων είναι από τρεις τύπους, ενωμένοι, εξωτερικοί ή μικροί, σύμφωνα με τις στάνδρες των ελεύθερων κοινωνικών δικαιωμάτων, σύμφωνα με τις στάνδρες των ελεύθερων κοινωνικών δικαιωμάτων. Όσον αφορά τις αλλαγές των ελεύθερων κοινωνικών δικαιωμάτων, μόνο η ιστορία είναι δικαιωμένη για να δικαιωματισθεί για αυτούς τους μέσω των δικαιωματικών δικαιωμάτων. Ένα παράδειγμα της εξωτερικής αλλαγής είναι η δικαιωματική δικαιωμάτων για τις ελεύθερες κοινότητες. Ένα παράδειγμα της εξωτερικής αλλαγής είναι η δικαιωματική οργάνωση, η δικαιωματική εκπαιδευτική, η στρατιώτηση των ελεύθερων κοινωνικών δικαιωμάτων, κ.ο.κ. Όπως σχετικά με τα μεγαλύτερα αλλαγές, σε άλλες περιοχές, σε άλλες κράτη, υπάρχει μια συνεργασία μεταξύ κράτη και μερικές δικαιωμάτες για τη δικαιωματική αλλαγή. Σε άλλες περιοχές, η κράτη είναι η μόνη δικαιωματική δικαιωμάτων για τη δικαιωματική αλλαγή. Τα μεγαλύτερα αλλαγές συμφωνούν, η δικαιωματική αλλαγή στις δικαιωμάτες, η δικαιωματική αλλαγή στις δικαιωμάτες, κ.ο.κ. Όταν υπάρχει συνεργασία σε κάποια κράτη, μερικές δικαιωμάτες και μερικές δικαιωμάτες, αυτή η συνεργασία δημιουργείται από δικαιωματικές συμφωνίες, οι οποίες τότε εμφανίζονται από τις δικαιωματικές συμφωνίες της κράτης και της κράτης. Για παράδειγμα, για τη συνεργασία της δικαιωματικής αλλαγής στις δικαιωμάτες, если we take the example of the military dioceses of the Catholic Church in different countries, for example in Italy, Spain, but an international agreement is stipulated between a policy which has international public personality and the respective country, for example Italy, Spain, for regulating this subject. And in this international agreement, the public law, that is the apostolic constitution, spirituali miltum curae, concerning the statutes of any military dioceses, is accepted by the respective country and the policy accepts regulation by the state of the military topics of the military bishop and military priests. Now, after this parenthesis concerning the different types of affairs of churches or religious communities, I can return to the system of state church, which during the time in which it retains this property of state religion, state church, it has a limited extent of the right to autonomy. But the other church or religious communities which are free in a state which has a state religion, they have the full extent of their right to autonomy. In Greece, which has the system of state church, the full extent of right to autonomy now is protected by the law 4301 of 2014 for the organizational structure of religious communities and their associations. And this is valid for the churches or religious communities which have private law status. But as it concerns the religious communities whose organizations have public law status, as Muslims in Thrace or Jewish or Israeli communities, the right to autonomy of those religious communities has not been fully implemented, but it is limited only to auto-administration, despite the fact that the right to autonomy of non-state religions does not depend on the public or private law status. And the church or religious communities which are not private, which are not state churches, are private or public law persons, but sui generis because of the right to autonomy incorporated in religious liberty according to the constitutions of states, and for the states which have not expressly recognized the right to autonomy of their constitutions. This is done by the European Court of Human Rights in the case of Orthodox Church of Bessarabia against Moldavia, in which European Court of Human Rights says that right to autonomy comes, results from religious liberty. Norway, which has the system of state church for each evangelical Lutheran church, institutionally protects not only of the church or religious community, but also of the communities of non-believers. In Denmark, which has the state church system for each evangelical Lutheran church, has the procedure for recognition of religions which is connected with the attachment of legal consequences to religious marriages. Greece accepts the now existing law which regulates forms of legal personality for religious communities. There is the law of 1939 for the concession of an administrative license for building or functioning for temple or a house of prayers for non-Orthodox religious communities. United Kingdom accepts a theistic definition of religion. Sorry, United Kingdom has a state church that is the Anglican church, a sustained church. And the United Kingdom accepts, as I said already, a theistic definition of religion. But a theistic definition of religion discriminates against the religions which are non-theistic. Finland, Sweden, United Kingdom offers legislative guarantees of relative ecclesiastical autonomy for their own churches. Now we have to stop this fourth lecture because time passes and we'll continue in the next, fifth lecture on Erasmus' ecclesiastical law. Thank you for your attention. |
