| : Καλησπέρα σας. Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή να βρίσκομαι ενάμεσά σας. Για να ξετυλίξουμε μαζί το μύτο της έρευνας. Όσον αφορά τα μη επανδρομένα υπτάμενα οχήματα. Όπως και η προλογή σας είπε, είμαστε η ερευνητική ομάδα SenseLab και τα αντικείμενα με τα οποία ασχολούμαστε είναι η δορυφορική τηλεπισκόπηση, τα χωρικά πληροφοριακά συστήματα και τα μη επανδρομένα υπτάμενα συστήματα. Για να μπούμε στη διαδικασία της κατανόησης της έρευνας, του τι είναι έρευνα και επιστήμη, θα ήθελα να απαντήσουμε μαζί ή να δούμε τις προϋποθέσεις να απαντήσουμε για το αν, αυτά που αντιλαμβανόμαστε, αυτά που μαθαίνουμε και αυτά που επιλέγουμε είναι αληθή και αντικειμενικά. Στις πρώτες ερωτήσεις έχουμε την αριστερή εικόνα, στην οποία ουσιαστικά όλοι αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη ενός ορθογών ή παραλληλογράμμου ενός τετραγώνου και στην δεξιά πλευρά βλέπουμε έναν κύβο, στην οποία κάποιοι από εμάς βλέπουμε την έδρα, την πράσινη πίσω και κάποιοι την βλέπουμε μπροστά. Οπότε με άλλα λόγια, αντιλαμβανόμαστε πράγματα διαφορετικά μεταξύ μας και βλέπουμε πράγματα τα οποία ουσιαστικά δεν υπάρχουν, όπως το τετράγωνο. Αντίστροφα, βλέπουμε στην αριστερή, στην δεξιά εικόνα, που είναι μια εικόνα που πήραμε από το πάρκινγ στο πολιτεχνείο με θερμική κάμερα και έναν ντρών, ουσιαστικά κάποιες σκοιές πάνω. Αυτές οι σκοιές ουσιαστικά είναι αυτοκίνητα, τα οποία πριν από λίγη ώρα έχουν ξεπαρκάρει και έχουν φύγει και έχουν αφήσει το θερμικό τους αποτύπωμα πάνω. Οπότε με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να καταλάβουμε και πώς αυτοκίνητα ήταν στο πάρκινγ και με ποια σειρά έχουν φύγει από το πάρκινγ. Οπότε ουσιαστικά βλέπουμε κάποια πράγματα ή αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να δούμε. Είναι το αντίστροφο κομμάτι από αυτό που είπαμε πριν. Και στην μεσαία εικόνα με το χάρτη, ο πάνος χάρτης είναι μια μερκατορική προβολή, όπως λέμε, η οποία υπάρχει στα περισσότερα δημοτικά και γυμνάσια έξω από τις τάξεις μας και είναι ο τρόπος που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον κόσμο. Είναι ο τρόπος που ξέρουμε ότι είναι το σχήμα και τα μεγέθη των κρατών. Παρ' όλα αυτά στην κάτω εικόνα αποδεικνύεται ότι η Γριλανδία, ενώ στην πάνω είναι περίπου ίση με την Αφρική, είναι ουσιαστικά ένα μικρό κομματάκι της Αφρικής. Που σημαίνει ότι αυτά που μαθαίνουμε στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο πανεπιστήμιο, οπουδήποτε, έχουν μια μοντελοποίηση, έχουν έναν υποκειμενισμό, τον οποίο κάθε φορά καλούμαστε να αντιμετωπίζουμε. Οπότε, όλα τα αισθητήριά μας επηρεάζονται κατά μεγάλο ποσοστό και η όραση πάνω απ' όλα, λένε ορισμένοι επιστήμονες, 80% με υποκειμενικές σκέψεις. Δηλαδή, ουσιαστικά αυτό που βλέπουμε δεν ισχύει. Ή κάποιος άλλος άνθρωπος το βλέπει πολύ διαφορετικά. Είναι το κλασικό παράδειγμα που τσακώνουν τα ζευγάρια μεταξύ τους. Οπότε, μπορούμε να συμπαθούμε, να ερωτευόμαστε, να ακολουθούμε και το πιο σημαντικό που ισχύει στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, να ψηφίζουμε, χωρίς ουσιαστικά αυτό που κάνουμε να έχει κάποιο αίρισμα αλήθειες. Οπότε, τι είναι επιστήμη και τι είναι έρευνα. Επιστήμη και έρευνα δεν είναι ορισμός αυτός που θα πω, αλλά μ' αρέσει να λέω ότι είναι κάτι που έρχεται από την στάση μας επί κάποιου αντικειμένου και κάποιου φαινομένου, στο οποίο πρέπει να κρατήσουμε μία απόσταση από αυτό, δηλαδή να βγούμε από το σύνολο, από το μοντέλο που έχουμε να μελετήσουμε, να βγούμε έξω και να το κοιτάξουμε με μία σχέση επιστασίας, δηλαδή φροντίδας πάνω σε αυτό. Και ποια είναι τα προβλήματα λοιπόν που έχουμε στην έρευνα στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Ποια είναι τα προβλήματα τα οποία μας έχουν οδηγήσει σε μία τελμάτωση, όπως λέμε, που κατά τη γνώμη μου ξεκινάει από τον πολιτισμό μας. Το πρώτο πρόβλημα, ο πρώτος κόμπος ή κόμβος στο μύτο της έρευνας είναι η καινοτομία με το ερωτηματικό. Είναι η ακαδημαϊκή δυσκολία του να αντιληφθούν νέοι επιστήμονες, οι νεότεροι επιστήμονες, εμείς, το τι σημαίνει βασική οριζόντια έρευνα. Το κακό λοιπόν με την έρευνα τα τελευταία χρόνια είναι ότι έχει εκπέσει σε μία κακώς κείμενη εφαρμοσμένη έρευνα, δηλαδή μιλάμε μόνο για εφαρμογές, οι οποίες δυστυχώς επαναλαμβάνονται ανά πάσα στιγμή. Οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν αυτή την αντίληψη είναι πλέον οι κριτές αυτών των αντικειμένων, οπότε δημιουργούν αυτόν τον φαύλο κύκλο στην έννοια και της χρηματοδότησης και της καινοτομίας. Οπότε η λέξη καινοτομία στον Ακαδημαϊκό, επαναλαμβάνον το χώρο και όχι στον επαγγελματικό, μας φέτη σε πράγματα όπως είναι τα έξυπνες πόλεις, η επιχειρηματικότητα με το e-government, το πληθοπορισμός, η τεχνολογία διαστήματος, σε αντικείμενα και σε πράγματα τα οποία υπάρχουν και υπήρχαν πολλά χρόνια, μήπως δεκαετίες πριν. Οπότε ας πούμε κάτι περισσότερο στο αντικείμενό μου. Τα μη επανδρομένα, υπτάμενα οχήματα, πόσο καινοτόμα είναι, πόσο καινούργια είναι στη σημερινή εποχή, επειδή λαμβάνουν ευρίας αποδοχής. Βλέπουμε ότι δεν είναι καθόλου, καθόλου καινούργια, όπως βλέπουμε στη φωτογραφία, που είναι κάποια περιστέρια που χρησιμοποιούνται στους παγκόσμιους πολέμους για αναγνώριση. Οπότε ανάλογα με το τι, για παράδειγμα, μπορούν να κουβαλήσουν ή να κάνουν τα μη επανδρομένα, υπτάμενα οχήματα, είτε αυτό είναι φάρμακα, είτε είναι οτιδήποτε και τα κουνούπια δεν είναι τυχαιοκοί, είναι μια ιστορία που θα σας πω κάποια άλλη στιγμή, γιατί δεν έχουμε χρόνο, μπορούν όντως να κουβαλάνε κουνούπια για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, που αφορά την υγεία. Ουσιαστικά, οτιδήποτε σε σχέση με τα μη επανδρομένα οχήματα δεν είναι κατ' ανάγκη καινοτόμο. Παρ' όλα αυτά, χρηματοδοτούνται και παγκοσμίως και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα πολλές τέτοιες προσπάθειες. Η καινοτομία, για να έχει ισχύ κατά τη δική μου ακαδημαϊκή γνώμη, πρέπει να ξεκινά με ένα καινούριο όραμα, με ένα όραμα το οποίο είναι νέο, παρθένο, αλλά έχει σχέση του να είναι πραγματοποιήσιμο. Το να πω εγώ σήμερα ότι θα φτιάξω μια μηχανή του χρόνου είναι ένα όραμα, αλλά δεν είναι πραγματοποιήσιμο. Το δεύτερο κομμάτι που οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε είναι να έχουμε εμείς την επιστημονική γνώση, να το πραγματοποιήσουμε. Όχι να πούμε μια ιδέα έτσι στον αεράρα, πρέπει να είμαστε αυτοί που θα μπορέσουμε να το πραγματοποιήσουμε και να αποδίδουμε, ανά πάσα στιγμή, και στους προηγούμενους ερευνητές, αλλά κυρίως και στις συνθήκες που έχουμε βρει, τα κομμάτια που τους αναλογούν. Και το τελευταίο κομμάτι που είναι ίσως το πιο δύσκολο για τον ακαδημαϊκό χώρο, ο οποίος είναι αρκετά εγωιστικός, είναι να αποσυρώμαστε όταν υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω που λύνει το πρόβλημά μας ουσιαστικά. Εδώ σας έχω κάποια βίντεο από την ερευνητική μας ομάδα, στην οποία έχουμε επενδύσει αρκετά τα τελευταία χρόνια για αποστολές μη επανδρωμένων υπτάμενων οχημάτων και εδώ βλέπουμε μια αυτόματη αποστολή αναγνώρισης στόχων, όπου ορίζουμε έναν χώρο και στον οποίο το μη επανδρωμένο υπτάμενο όχημα μπορεί μόνο του, χωρίς καμία απαρέμβαση εξωτερική, να πάει να ψάξει όλο τον χώρο, να κάνει την επεξεργασία του, όπως λέμε, επί της πτήσης, δηλαδή δεν χρειάζεται κάποιον υπολογιστή εκτός του μη επανδρωμένου και σε πραγματικό χρόνο να βρει κάποιους στόχους, να δημιουργήσει έναν χάρτη, να ακολουθήσει έναν στόχο, να ακολουθήσει εδώ, όπως βλέπουμε, ένα αυτοκίνητο και να μπει και στη διαδικασία να απογειωθεί και να προσγειωθεί σε μια πλατφόρμα κινούμενη, όπως βλέπουμε εδώ. Αυτό έχει πολλές εφαρμογές, παράδειγμα σε διαδικασίες έρευνας και διάσωσης σε θαλάσσιο χώρο, όπου μπορούμε να βλέπουμε ανθρώπους σε πραγματικό χρόνο και να βλέπουμε ακριβώς συνδεταγμένες τους, ώστε να μπορέσουμε να ειδοποιήσουμε τις αρχές και να πάνε στο συγκεκριμένο σημείο, καθώς η θάλασσα είναι μία περίεργη, περίεργος τόπος, ο οποίος μπορεί να παρασύρει ανθρώπους πολύ γρήγορα. Η άλλη μας ιδέα, η οποία είχε πάει πριν 1,5 χρόνο περίπου στο τελικό του μεγαλύτερου διαγωνισμού τεχνολογίας στον κόσμο, στο drones for good, στο ντουμπάι, είναι η σύνθεση ενός κινητού τηλεφώνου με ένα μη επανδρομένο επταμένο όχημα, όχι απλά σαν φορέας, δεν βάζουμε το κινητό μας πάνω απλά για να το κουβαλήσει. Το κινητό συνδέεται και ουσιαστικά χρησιμοποιούμε την υπολογιστική του ισχύ, την κάμερά του και τη δυνατότητες επικοινωνίας του κινητού, το οποίο έχουμε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας, για να μας βοηθήσει σε μία δύσκολη περίπτωση, όπως στο παράδειγμα αυτό που βλέπουμε με δυστυχώς μίος καρυκίας συγκινοθεσία, καθώς παίζουν φοιτητές μας. Οπότε το μη επανδρομένο επταμένο όχημα, έχοντας το κινητό πάνω, ειδοποιεί το φαρμακείο για την κατάσταση του ατόμου που βρίσκεται σε ανάγκη. Η φαρμακοποιός που βρίσκεται ανάμεσά μας μπορεί να κατευθύνει με έναν στόχο το μη επανδρομένο επταμένο όχημα, το οποίο θα προσγιαθεί αυτόνομα και θα γυρίσει πίσω στον χρήστη του, για να το βοηθήσει στην περίπτωση που υπάρχει αυτή η ανάγκη. Κι αυτός είναι ο Βαγγέλις. Μετά από την ανάσταση τον φωνάζαμε Λάζαρο. Και εδώ είναι οι εφαρμογές που έχουμε κάνει, παράδειγμα για το μεταναστευτικό. Εδώ έχουμε σε ένα πραγματικό χρόνο τη δυνατότητα να χαρτογραφούμε μια περιοχή ανάλογα με τις ατμοσφαιρικές συνθήκες και οποιοδήποτε συνθήκες και μάλιστα έχουμε συνδέσει τα μη επανδρομένα επτάμενα οχήματα με βιοεσθητήρες πάνω σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη και μπορούν να κληθούν όταν κάποια από τα στοιχεία που έχουν περνάει κάποιο όριο. Και όλη αυτή τη διαδικασία την ονομάζουμε όπως βλέπουμε στο σχεδιάγραμμα Internet of Drones, που σημαίνει τα drones μεταξύ τους μπορούν να έχουν επικοινωνία, μπορούν να συνδυαστούν και μπορούν να κάνουν, να διαμοιράσουν ένα χώρο για έρευνα και διάσταση και ουσιαστικά να κάνουν cooperative business. Αφού από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα πηγαίνουμε στο κομμάτι της δεύτερης δυσκολίας, του δεύτερου κόμπου που υπάρχει στην έρευνα και είναι ότι έχουμε καταφέρει με κάποιο τρόπο να εισαγάγουμε μια κοινή εμπορική αντίληψη μέσα στην Ακαδημία, πράγμα που δεν είναι τόσο σωστό κατά τη γνώμη μου, όπου η αξία της ιδέας είναι υποδεέστερη του φαίνεστε. Δηλαδή μετράει πιο πολύ πώς ένα προϊόν θα το πουλήσεις, πώς θα το επικοινωνήσεις, πώς θα δικτυωθείς, πώς θα πείσεις, πώς θα αντιποσιάσεις και πώς θα χειραγωγείς τον άλλον παρά το γεγονός της ίδιας της ιδέας και της ίδιας της τεχνολογικής αξίας. Οπότε αυτό που διαφαίνεται στην Ελλάδα είναι λίγο μόδα το τελευταίο χρόνο, αλλά στο εξωτερικό υπήρχε πιο πριν, παρόλα αυτά στο εξωτερικό κατάφερε να λειτουργήσει με κάποιο τρόπο, είναι ότι οι νέοι με τις επιχειρηματικές ιδέες θεωρούνται η ελπίδα για να βγούμε από την κρίση οτιδήποτε. Κατά τη γνώμη μου, αν χρησιμοποιούνται τα εργαλεία της δύθεν γενοτομίας, της δύθεν προσπάθειας και όλα αυτά που ανέφερα πριν, τότε, κατά τη γνώμη μου, και δεν θα φανεί αυτό στα επόμενα χρόνια, αλλά θα φανεί πιο μακροπρόθεσμα, αυτές οι δύθεν γενοτόμες επιχειρηματικές ιδέες, κατά τη γνώμη μου, θα είναι η κατάρα του τόπου. Και έτσι πάμε κατευθείαν, επειδή συνδέεται απόλυτα με το κομμάτι της Ελλάδας. Ακούσαμε για τους προηγούμενους ομιλητές τις δυσκολίες που είχαμε λόγω του γεγονότος που βρισκόμαστε σε αυτή τη χώρα, όπου θα αναφέρω απλά τις δυνατότητες που είχα πριν πέντε ή δέκα χρόνια να αναφέρω σε κάποιες εταιρίες, σε κάποιες επιχειρήσεις, σε κάποιους οργανισμούς, τη δυνατότητα των μη επανδρομένων υπτάμενων οχημάτων και πώς θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον χώρο τους, όπου οι περισσότεροι είτε δεν καταλάβαιναν, είτε μας λέγαν ότι τι μπορείτε να φτιάξετε με 200 ευρώ ή με 300 ευρώ. Και οι ίδιοι οι άνθρωποι μετά από 10 χρόνια έρχονται να σηκώσουν διαγωνισμούς και να πάρουν αντίστοιχα συστήματα, υποδέστερα συστήματα από τα ελληνικά, με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Το τρίτο μπούλετ αναφέρεται στην εφορία της, το χρωστάω, με έχει φορολογήσει για βραβείο αριστείας, αλλά δεν είχα χρόνο, απαγορεύεται αυτό, βραβείο αριστείας είναι αφορολόγητα, απλά δεν είχα χρόνο να το αντιμετωπίσω, οπότε σας λέω ότι έχουμε και τέτοια προβλήματα όπως το γεγονός ότι στα capital controls, όπως είπε και ο Βαγγέλης, μπήκα στη διαδικασία ουσιαστικά να προσπαθώ να βγάζω όσα λεφτά μπορώ από το μισθό μου ή όσοι ήμασταν συνεργάτες για να μπορέσουμε να στηρίξουμε μια προσπάθεια, την προσπάθεια που κάναμε στο Ντουμπάι. Και το τελευταίο κομμάτι είναι δυστυχώς μια ακαδημαϊκή θεόρηση συνάδελφη που είπα πριν, όχι κατά νέα από το πολιτεχνείο Κρήτης, έτσι γενικά μιλώντας και ευρωπαϊκά και παγκόσμια, οι οποίοι όταν δεν κάνουν τη δουλειά τους κάνουν δύο κακά, όχι μόνο ένα. Πρώτον, έχουν χρόνο για να ταλαιπωρούν τους άλλους. Και δεύτερον, πρέπει οι άλλοι ταυτόχρονα να καλύπτουν τα κενά που αφήνουν αυτοί, γιατί η εκπαίδευση όπως την νιώθει ένας σωστός δάσκαλος, θέλεις να καλύψεις, θέλεις να μπεις στο χώρο σου και θέλεις να προσφέρεις όσο το δυνατόν περισσότερα. Και το τέταρτο, η τέταρτη τροχοπέδη, είναι η δυσκολία στη χρηματοδότηση. Έτσι, θα σας πω δύο ιστορίες, μια πολύ σύντομη, που είναι η πιο κοντινή πιθανότητα να γίνω εκατομμυριούχος, εγώ και η ομάδα μου, για μερικές ώρες, για μερικά λεπτά. Το δεύτερο κομμάτι είναι το Smart Drone, το οποίο σας έδειξα πριν, το οποίο μια αντίστοιχη ομάδα έχει φτιάξει κάτι υποδεέστερο τεχνικά και τεχνολογικά, την ίδια χρονιά που το είχαμε φτιάξει και εμείς στην Αμερική. Και σε μια εκπομπή, μπορείτε να την ψάξετε στο ίντερνετ το Shark Tank, στο οποίο επιχειρηματίες δίνουν χρήματα για να βοηθήσουν μια επιχείρηση, απέσπασε περίπου 6 εκατομμύρια ευρώ, δολάρια, συγγνώμη, για την ιδέα. Εμείς είχαμε υλοποιήσιμο προϊόν. Και στο Ντουμπάι το 2016, όπου μόλις είχαμε χάσει την πρώτη θέση και το 1 εκατομμύριο δολάρια, που ήταν το ποσό που θα παίρναμε, και ήρθε στο περίπτερό μας ένας καθηγητής από το MIT, ο οποίος και αυτός μόλις είχε χάσει το 1 εκατομμύριο δολάρια στον διαγωνισμό, τον οποίο πριν αυτός ο μέρος ήταν στη ρομποτική, όχι στα μη επανδρομένα επτάμενα οχήματα, και ήρθα παρηγόρητος στο περίπτερό μας, με πλησίασε, ήταν έτοιμος να καταρρεύσει, μου ζητούσε βοήθεια, τι θα κάνω, τι έγινε, τι χάσαμε μόλις, προσπαθούσα να τον πείσω, να τον παρηγορήσω, του λέω, σε MIT, δηλαδή το 1 εκατομμύριο δολάρια δεν είναι τίποτα για σένα, το παίρνεις κάθε χρόνο. Για μας είναι ουσιαστικά η σωτηρία μας. Αυτός όμως δεν ακούγε, ακούγε τον εαυτό του πόσο σαχωρημένος ήταν, οπότε μπήκα στη διαδικασία να του πω ποιος είμαι, να του εξηγήσω τι κάνω, ποιος είμαι, από πού έχω τελειώσει και τα λοιπά, και μετά να του αναφέρω το μισθό μου. Μόλις του ανέφερα το μισθό μου, τελείωσαν όλα, χαμήλωσε το βλέμμα, υποχώρησε και μου ζητούσε συγγνώμη μέχρι να φύγει. Άλλο ευχάριστο διάλειμμα, διαδραστικά συστήματα τα οποία φτιάχνουμε στο SenseLab, εδώ βλέπουμε τα παιδιά να παίζουν ρακέντες ουσιαστικά με έναν drone για να δείξουμε ότι μπορούμε να αποφύγουμε συγκρούσεις. Το δεύτερο βίντεο έχει να κάνει με σύνδεση οικονομικής πραγματικότητας με τον drone, οπότε όταν τον drone πετάει να μπορείς ουσιαστικά γύριζοντας το κεφάλι να δεις οποιαδήποτε περιοχή κάτω κατά το δοκούν. Και το τρίτο είναι ουσιαστικά η δυνατότητα να χειριστείς ένα μη επανδρομμένο ηπτάμενο όχημα με την κίνηση του χεριού και με χειρονομίες που θα βοηθούσε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Επίσης ως διαδραστικά συστήματα που χρησιμοποιούμε είναι το SandMap, το οποίο για να είμαστε δίκαιοι έχει ξεκινήσει από Αμερική σαν ιδέα. Εμείς το έχουμε πάρει πριν λίγα χρόνια, το έχουμε βελτιώσει, το έχουμε βελτιστοποιήσει πάρα πολύ και δεξιά βλέπουμε τον Μανόλη ο οποίος με την κίνηση των ματιών του μπορεί να οδηγήσει να χειριστεί ένα όχημα. Δεν είναι κάτι τόσο τρομερό, απλά το δείχνουμε σαν τις δυνατότητες που έχουμε ως εργαστήριο. Οπότε η ερώτηση είναι μπορεί κάποιος να τα καταφέρει μέσα σε αυτές τις δυσκολίες που αναφέραμε πριν. Κατά τη γνώμη μου, συγγνώμη τώρα, βγάζω τα κομματία της βίας, κοιτάξτε αυτή τη σκηνή, έτσι λοιπόν το γεγονός, ότι κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να τα καταφέρει. Κάποιες φορές είναι πιο σημαντικό να αποδείξεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Στο παράδειγμά μας, όταν βλέπεις ένα εργαστήριο στη γωνιά του κόσμου να καταφέρνει, ξέρεις ότι μπορείς να το κάνεις κάτι κι εσύ, αλλά το απίθανο δεν είναι το να τα καταφέρεις, το απίθανο είναι να καταφέρεις, ό,τι καταφέρεις, ανεβαίνοντας τα σκαλιά και την κλίμακα που σκηνοθέτεις, δεν ξέρω να το κάνε επίτηδες με τη σκιά του δόρατος, πρέπει να ανέβεις κάποια σκαλιά. Αν έχεις εύκολες λύσεις, αν σου έχουν έρθει εύκολα τα πράγματα, τότε καλύτερα να κάνεις τη δουλειά σου, να γίνεις πλούσιος, να τα καταφέρεις, να πάρεις την αποδοχή σου, αλλά δεν αξίζει τόσο πολύ. Η αξία έχει να έχεις ανεβεί την κλίμακα των προβλημάτων. Και πολλές φορές μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, μπορείς να δώσεις μια αίσθηση στον κόσμο, χωρίς να το μάθει κανένας ποτέ. Και αυτό δεν είναι πάντα κακό. Νιώθω ότι θέλω να υπερασπιστώ πάρα, πάρα πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι κλεισμένοι στα εργαστήριά τους, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να βγουν σε ένα πάνελ, γιατί έχουν πάρα πολλή δουλειά να ερευνούν, πάρα πολλή δουλειά να κάνουν πράγματα και να μας χαρίζουν το μέλλον μας. Και θα σας παρότρυνα να τους βοηθήσετε κι εσείς να βγουν στην επιφάνεια, γιατί κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι άνθρωποι, όχι οι ερευνητές, οι λεπτοί άνθρωποι, οι λεπτοί άνθρωποι που σέβονται την ελευθερία σας και την ελευθερία μας και δεν έχουν τη δυνατότητα ή τον τρόπο να βγουν παραέξω, χρειάζονται στήριξη. Και οφείλω να τους υπερασπιστώ για να σας ζητήσω κι από εσάς, εφόσον γνωρίζετε ανθρώπους που είναι λεπτοί και σωστοί και δεν έρχονται καθημερινά στη ζωή μας δίπλα μας, να δώσετε τη στήριξη, γιατί είναι αυτοί οι άνθρωποι που αξίζουν. Μέχρι τότε και στη διαδικασία και στη διεργασία και εμείς οφείλουμε, είναι κοινωνική μας ευθύνη, δεν ορίζουμε τον εαυτό μας για τον εαυτό μας, είναι κοινωνική μας ευθύνη και συλλογική μας ευθύνη να γίνουμε αυτοί που αξίζουν, δηλαδή να προσπαθήσουμε να ανέβουμε και εμείς την κλίμακα που μπορούμε. Και κατά τη γνώμη μου, για να έχει κάποιος δικαίωμα να σας μιλήσει, να σας δώσει οποιαδήποτε συμβουλή, δεν πρέπει να είναι πετυχημένος κατά ανάγκη, πρέπει να είναι ματωμένος, πρέπει δηλαδή να έχει ματώσει για αυτό που έχει καταφέρει. Η επιτυχία είναι μια πιθανότητα, ο δρόμος προς την επιτυχία είναι αυτό που μας καθορίζει. Ως SenseLab έχουμε καταφέρει αρκετές διακρίσεις παγκοσμίως μεταξύ χιλιάδων ομάδων. Χθες γύρισα από την Εσθονία, λαμβάνοντας ένα ειδικό βραβείο στα Space Oscars, όπως τα λέμε. Και αυτό που με ρωτάνε πολλές φορές συνάδελφοί μας, είναι ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας μας. Ποιο είναι το θέμα. Εγώ δεν θέλω να πω ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας μας αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω αν υπάρχει καν, αλλά θέλω να εκφράσω το μυστικό της αποτυχίας μας. Το μυστικό της αποτυχίας μας σαν ομάδα, σαν Παναγιώτης, είναι η αξιοπρέπεια που προσπαθούμε να λειτουργούμε και την προασπίζουμε κάθε μέρα και προσπαθούμε να τη θέτουμε σε μια ισορροπία, ενώ δέχεται πάρα πολλές προκλήσεις. Οι έναισεις έρευνας της καινοτομίας έχουν χειλιοβαπτιστεί με όρους σκοπιμότητας και όρους ασυδοσίας και η δική μας επανάσταση, η οποία μπορεί να μην είναι τόσο καλή ως ο άλλος ειδών επαναστάσεις, είναι να αριστεύουμε ανατρέποντας οικονομικούς όρους και τα τελεσμένα θέματα. Οπότε, θα σας δώσω και ένα hint για τον ουσιαστικό ρόλο της επιτυχίας μας αυτή τη στιγμή, που είναι η ομάδα μου, ο παράδεισος και η κόλαση μαζί για μένα αυτό τον καιρό. Είναι η ομάδα η οποία προσπαθεί να προασπίσει αυτά τα ιδανικά και αυτές τις αρχές και η ομάδα η οποία έχει μια θετική και μια συμπαθητική στάση, η οποία ορίζεται και συντήθεται πάνω στις σχέσεις και όχι πάνω στην αποδοτικότητα. Σας ευχαριστώ πολύ! |
