| Διάλεξη 7: Συνεχίζουμε με το έκτο κεφάλαιο που αφορά τη λειτουργία της κόρης και της ήρειδας του οφθαλμού. Η λειτουργία της κόρης είναι μια ισορροπία τόνου μεταξύ του συγκτήρα και του διαστολέα μύτης. Το φως και η λειτουργία της προσαρμογής, δηλαδή της κοντίνης όρασης, διεγείρουν το σφυγκτήρα μικράνοντας την κόρη, ενώ το στρες διεγείρει το διαστολέα μεγαλώνοντας την. Η ήρειδα νευρώνεται στους δύο διαφορετικούς μύστης. Από το παρασυμπαθητικό ο σφυγκτήρας μέσω του κοινού κινητικού νεύρου, οι ήρες του παρασυμπαθητικού πορεύονται στην επιφάνεια του νεύρου, σας θυμίζω, και είναι οι πρώτες που προσβάλλονται σε πίεση επάνω σε αυτό. Ο διαστολέας της κόρης νευρώνεται από το συμπαθητικό αυτόνομο νευρικό σύστημα. Το ανακλαστικό της κόρης, το φως, έχει ένα κεντρομόλο σκέλος που πορεύεται με το οπτικό νεύρο, τη δεύτερη κρανιακή συζυγεία, ενώ το φυγόκεντρο σκέλος με το κοινό κινητικό, την τρίτη εγκεφαλική συζυγεία. Η μεταφορά του αιρεθίσματος γίνεται μέσω του χιασμού, των ινών στο χιασμά, αν φωτερόπλευρα. Και γι' αυτό ο φωτισμός ενός ματιού προκαλεί ισόπωση μίση και στους δύο οφθαλμούς. Σε ιτερόπλευρο η βλάβη του οπτικού νεύρου, δεν παρατηρούμε ανισοκορία, αλλά κόρη Μάρκους Γκάν. Άμεση αδιαφορία των κορών στον φωτισμό της μιάς, σημαίνει ότι ο οφθαλμός που φωτίζεται δεν βλέπει το φως. Οπότε οι κόρες δεν μικραίνουν, σαν να βρίσκονται στο σκοτάδι. Είναι η κόρη Μάρκους Γκάν και υποδηλώνει μία μαζική βλάβη αμφιστροιδούς και οπτικού νεύρου του οφθαλμού που δεν αντιδρά. Άμεση μίση του φωτιζόμενου οφθαλμού, αλλά διαφορία του άλλου, σημαίνει ότι το φως είναι μενορατό, αλλά η ιτερόπλευρη κόρη δεν παίρνει εντολή να κλείσει λόγω βλάβης του σύστηχου κοινού κινητικού νεύρου. Οι δύο κόρες δεν έχουν πάντα το ίδιο μέγεθος. Υπάρχει μία μικρή φυσιολογική ενισοκορία της τάξος μικρότερης του 1 χιλιοστού στο 10% του πληθυσμού, ενώ η ενισοκορία μπορεί να είναι παθολογική και να οφείλεται σε βλάβη του σφιγχτήρα, οπότε πάσχει το παρασυμπαθητικό, ή του διαστολέα, οπότε πάσχει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο κόρες αυξάνεται στο φως όταν πάσχει το παρασυμπαθητικό και αυξάνεται στο σκοτάδι όταν πάσχει το συμπαθητικό. Το σύνδρομο Κλοντ Μπερνάρ Χόρνερ οφείλεται σε βλάβη της συμπαθητικής νεύρωσης του μισού προσώπου σε οποιοδήποτε από τους τρεις νευρώνες του. Καρακτηρίζεται από τριάδα συμπτωμάτων που είναι η μίση, λογομή νεύρωσης του διαστολέα, ο διαστολέος μοιός, η πτώση του Βλεφάρου και ένας φαινομενικός ενόφθαλμος, λογομή νεύρωσης του μοιός του Μιουλάρ και ανιδροσία του μισού προσώπου. Μπορεί να είναι συγκενές και στις περιπτώσεις αυτές συνδυάζεται με ετεροχρωμία της ήρειδας όπου η ήρειδα έχει ανοιχτότερο χρώμα. Σημαντική είναι η έγκαιρη διάγνωση και εντόπιση της βλάβης στον πρώτον ευρώνα μετά από τραύματα ή όγκους, στον δεύτερον ευρώνα σε όγκους της κορυφής του συστήχου πνεύμονος, το σύνδρομο πανκ κοούστ ή του τρίτου ευρώνα, όπως παράδειγμα της Χάριν, θρόμβωση του συρραγγόδου σκόλπου μέσα από τον οποίο περνούν οι ίνες του συμπαθητικού. Φάρμακα που δρούν στους δύο μυς της κόρης είναι τα παρασυμπαθητικολητικά και τα συμπαθητικομυμητικά. Τα παρασυμπαθητικολητικά αναστέλουν την λειτουργία του σφυγθήρα των λεφάρων και είναι η τροπικά μύδι, η κυκλοπεντολάτη και η ατροπίνη, ενώ φάρμακα που διεγείρουν το διαστολέα είναι συμπαθητικομυμητικά και είναι η ύφενη λεφρίνη και η αδρεναλίνη. Φάρμακα τα οποία διεγείρουν τον σφυγθήρα μυ είναι τα παρασυμπαθητικομυμητικά φάρμακα με κύριο εκπρόσωπό τους στην οφθαρμολογία, την πυλοκαρπίνη. Για να μελετήσουμε το βυθό του οφθαρμού, διευκολυνόμαστε από την μυδρίαση της κόρης. Κατά τη μυδρίαση πρέπει να λαμβάνονται υπόψην ορισμένοι κίνδυνοι, όπως οφθαρμή μερικό πρόστιο θάλαμο, όπου υπάρχει κατά τη διαστολή της κόρης ο κίνδυνος απόφραξης της γωνίας αποχέτευσης του ητατοϊδούς υγρού και πρόκληση κρίσης οξείως κλαυκόματος. Η κόρη μπορεί να εμφανίζει ανομαλίες στο σχήμα της, φυσιολογικά είναι στρογγυλή. Έτια παραμόρφωσης της κόρης μπορεί να τραύμα, όπως βλέπετε στην ανώτερη διαφάνεια, με πρόπτωση της ήρειδας σε αυτό ή οπίστιες συμφύσεις της ήρειδας με τον φακό ή ακόμη και πρόστιες, σπανιότερες με τον κερατοϊδί, συμφύσεις τις οποίες στην οφθαρμολογία ονομάζουμε συνέχειες. Τελειώνοντας σας παραπέμπω για εμβάθυνση στις ηλεκτρονικές παραπομπές του έκτου κεφαλαίου και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. |
