Σεμινάριο Κ.Ψυχοπαίδη: Διαρκές Σεμινάριο Θεωρίας και Επιστημολογίας των Κοινωνικών Επιστημών (2023-01-19-21:00:05) / Μέρος 2 / Προγραμματισμένη Μετάδοση μαθήματος

Προγραμματισμένη Μετάδοση μαθήματος: Και η εξαίρεση να είναι αυτό που... να είναι το μεταποληγικό. Κάπως έτσι μιλήφανε, έτσι δεν είναι? Μια διαφορά. Ότι είναι και πιο ολοκληρωμένα τα παλιά. Η σύγκριση, το ρωτμό είναι αυτό. Μάλλον το απάντησες αλλά το κάνω πιο σαφέ. Του λέω ότι το συναντάω εγώ. Άρα σ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος δημιουργός: Κώτσιος Στέλιος (Αναπληρωτής Καθηγητής)
Γλώσσα:el
Φορέας:Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μορφή:Video
Είδος:Ανοικτά μαθήματα
Συλλογή:Οικονομικών Επιστημών / Σεμινάριο Κ.Ψυχοπαίδη: Διαρκές Σεμινάριο Θεωρίας και Επιστημολογίας των Κοινωνικών Επιστημών
Ημερομηνία έκδοσης: ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 2023
Θέματα:
Άδεια Χρήσης:Αναφορά-Μη-Εμπορική Χρήση-Παρόμοια Διανομή
Διαθέσιμο Online:https://delos.uoa.gr/opendelos/videolecture/show?rid=bdd3c02f
Απομαγνητοφώνηση
Προγραμματισμένη Μετάδοση μαθήματος: Και η εξαίρεση να είναι αυτό που... να είναι το μεταποληγικό. Κάπως έτσι μιλήφανε, έτσι δεν είναι? Μια διαφορά. Ότι είναι και πιο ολοκληρωμένα τα παλιά. Η σύγκριση, το ρωτμό είναι αυτό. Μάλλον το απάντησες αλλά το κάνω πιο σαφέ. Του λέω ότι το συναντάω εγώ. Άρα συγκρίνεις, για να πούμε ότι κάτι είναι κανονικό, έτσι, το συγκρίνεις λίγο με την προπολεμική κατάσταση, κατά ανάγκη. Κάπου πρέπει να πας να δεις τη στάση εξέλιξτο να πω, έτσι. Πρώτα που πήγαινε, άσχα τα απορριαμορφωθήκα, αλλά πρώτα που πήγαινε αυτό, έτσι. Πριν τον πρώτο είναι το τώρα, όχι μόνο πριν τον δεύτερο. Άρχονται ο πολέμος. Πιλάει πριν τον πρώτο, έτσι. Και λες ότι οι τσάσεις μάλλον φαίνεται ο πρώτος λύνει τα αποβλήματα της ώρας του δεκαθέναν τώρα τον δίκιο τρόπο, ας πούμε. Πριν τον πρώτο, ναι. Είχαμε και τις κρίσεις, είχαμε και το φτήσιμο του μονοποριακού καπιταλισμού, ας πούμε έτσι, του οικογνώμης αυτές τις χώρες. Ναι, εντάξει, αλλά είχες, κοίταξε, δεν είχες αυτό το πράγμα που έχει τον ευκλελελεύθερο, ότι είχες απεικιακές δυνάμεις, είχες ψιλοπολέμους, ας πούμε, μέχρι να γίνει ο πρώτος παγκόσμιος, και δεν είχες όλα τα παιδεία. Δηλαδή, φανταστείτε τώρα, στη 1890, έλεγε ο Κοσμάς, ας πούμε, στο εμένος, που λέει, τι ωραία που θα ήταν να ζούσαμε στη Σκωτία στην εποχή του Ανταμ Σμιθ. Και του λέω, Κοσμάς, ε, κλέβω, μόσα άλλο με θέση. Αυτός που το τριβέλιζε συνέχεια, λέω, Κοσμάς, ξέρεις, αρέχαμε όλο το αυτό, τις εκάτω πθαλότητες, να είμασταν βοσκοί του, λέω, ε, κλέβω, μόσα άλλο με θέση. Βλέπαμε εκτιθλού, γιατί ήτανε, όμως, βοτύναχο. Βλέπαμε για κοινωνίες τέτοιες, έτσι. Δηλαδή, μη ξεχνάμε ότι ακόμα και τα, ας πούμε, υπρονιακές πρακτικές, ήτανε, ξέρω εγώ, την ανθρωπία, η εκκλησία, δηλαδή, ήτανε τέτοιο πράγμα, η φτωχή, δηλαδή, ή τα εργαστήρια, κτλ. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον πάντως, έτσι, και φαίνεται σ' αυτές οι δύο, είναι πιο ολοκληρωμένες ομορφές, γιατί το νεφιλέτρο του Ελληνικού Πράτους δεν καταργεί τα παιδεία που είχε ανοίξει, του Κενσιανού. Γιατί, γιατί είναι, πώς θα μεναι παιδεία, στα οποία μπορείς να βγάλεις κέρδιση. Δηλαδή, όλο αυτό που γίνεται σήμερα, που λέμε, ας πούμε, ότι θα κάνει ο αυτός, θα ανοίξουμε, ας πούμε, ένα ΙΕΚ και θα κάνει αυτό, θα πάρει ένα τυφόνι και θα πάει εκεί, ας πούμε, ή, ξέρω εγώ, θα πληρώνει, ας πούμε, αυτό και θα πάρει τη ράντα του, όταν πάρει τη σύνταξη, ξέρω εγώ, θα πηγαίνει και θα κάνει μια ιδιωτική ασφάλιση, να πηγαίνει εκτός από το νοσοκομείο, που θα του πληρώσει, ας πούμε, ο Π, να του πληρώσει και κάποιος άλλος, ας πούμε, τα λίγο θυμάματα, μου κάναμε το τηλεπέβαση, ας πούμε, ήτανε μεγάλο Σάββατο της ξημερώματα, λέει ο φιλουδός μου, λέει, εσύ, λέει, τι λιασφάλιση έχεις, λέει, αυτοπεχνολένεις, λέει ο Π, λέει, ναι, αλλά του λέει, γιατί ρωτάτε, να, κοβράψε εικόνες, λέει, για να ξέρω πώς θα σε χτυπήσω, λέει, δεν με χτύπησε, εντάξει, ως θυμήντρας. Επομένως, είναι αυτό, ότι δεν καταλυγείνεται οι πιο ολοκληρωμένες μορφές και μπορούμε να γίνουμε, εκεί υπάρχει και βιογραφία και δεν είναι αντικείμενο μιας ιστορίας ρογουά να δούμε τι έκανε, ας πούμε, η Ελισάδο, κλπ, έτσι και δεν είναι η Ελισάδη, για μένα, ας πούμε, εκεί που συμβαίνεται, ας πούμε, πια ούτε ο Μπίσμακ, συμβαίνεται, ας πούμε, με κολλικί με δικαίωμα, εκεί είναι πιο το Μπίσμακ, είναι η εργασία του 1740, δηλαδή, εκεί είναι το κοινωνικό ζήτημα και εκεί, ας πούμε, σου λέει ότι σου χαρίζω χρόνο, ας πούμε, όταν σου λέει για την εκπαίδευση και απελευθέρωνο χρόνο από την παραγωγή, θα ομολεύεις και να σου δώσω για την εκπαίδευση. Και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι ένα στοιχείο, ας το πούμε, διαφωτισμού, έτσι. Νομίζω ότι δεν το έχουμε σήμερα. Δεν το έχουμε σήμερα, το έχουμε το 1800 τόσο, για την ιστοιχειώδη εκπαίδευση. Και αυτό γίνεται για τις ανάγκες, βέβαια, σαν και οι μηχανίες, δεν έγινε για τις ανάγκες του κεφάλαιου, δεν το έχουμε σήμερα. Για αυτό, διότι ενώ υπάρχουν αντιφάσεις και ενδεχομένως να είναι πιο οξίες, αντικειμενικά, διότι δεν έχουμε τον ταξικό αγώνα. Δεν λειωπάλλει για την παλεύρα. Η Αλήκη. Η Αλήκη τα ξέρει καλύτερα, γιατί το πρώτο της δουλειάς είναι αυτή. Η ερώτηση για την αναπαραγωγή της ερωτησιακής δύναμης. Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι αυτό με τον εθεδικό στρατό ενέρει η λογική ασφάλεια, μια λογική επιλέη, ότι έχουν τώρα στον εθεδικό στρατό που αυξάνεται. Αυτός ο στρατός σήμερα είναι άχρηστος. Αλλάς και η μορφή. Δυο λεπτά. Τι ερώτηση να κάνουμε. Όσο να είναι σήμερα άχρηστος, διότι δεν υπάρχει ζήτηση για αυτούς, εν τούτης θα πρέπει ένα κομμάτι να διατηρηθεί και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο έτσι ώστε η βιομηχανία, οπότε, χρειάζεται να παίρνει. Αυτή η λογική, ας πούμε, για παράδειγμα, αυτό συνδέεται και με λογικές παιδείας. Και με την ψηφιακό μετασματισμό για μ' αυτό που έλεγα. Έχω μια μεγάλη χημική βιομηχανία. Κάνει μία επένδυση και να βρει άμεσα έτοιμους χημικούς. Άρα έχω, ας πούμε, κρατικές πολιτικές εμείς που μου παράγουν και μου τους κρατάνε και σ' ένα επίπεδο. Αυτό το ζήτημα έχει τελειώσει. Η ερώτηση δεδομένου του ότι, ας πούμε, η γερμανική χημική βιομηχανία, άμα χρειάζεται, φέρνει από την Ενδία. Φέρνει από εδώ και από πλέον. Αυτό που πλήμες για το υφύλιος, ας πούμε, ότι δεν έχω πιάχει τέτοιες βιοηλικές. Και θα τυρίσω, γιατί να το πληρώσω εγώ αυτό, αφού μπορώ να το βρω από κάπου αλλού, με έναν τρόπο που εγώ δεν το πληρώνα. Κι αυτό πάει πίσω αλλή και πάει στιγμή του 1980, με την αναδιάρθωση των βιομηχανικών χαλιών. Εκεί έχουμε στοιχεία που λένε, ας πούμε, ότι στις 100, ας το πούμε, βιομηχάνες, που αναδιαρθώθηκαν στην κυβερνή δυνάμεια Ευρώπη και για οι Ηνωμένες Πολιτείες, το 1-3 έκλεισε. Έκλεισε, δηλαδή, τέλειωσε. Το 1-3 όντως αναδιαρθώθηκε, αυτά που λέμε τα flex-pack και τέτοια που λέγανε με τα computer και τα λοιπά, στη Σουηδία, τα μοντέλα της, πώς τα λέγαμε, όλα πέσανε στην Ευρωπαϊκή Σουηδία και τέτοια. Θέλω να πω, δεν έχει σημασία. Και το 1-3 και μετακινήθηκε γεωργοφικά. Δηλαδή, τότε έπαιρνε, ας πούμε, ένα plan, λέγαμε, μια παραδογική μονάδα. Είχε σπάσει τόσο έτσι, δηλαδή αυτό που είχε γίνει σαν συγκέντρωση, είναι από συγκέντρωση κεφαλαίων και μπορείς, ας πούμε, να τις στήσεις από τη Γερμανία στη Τζεχεία στις 24 ώρες γινόταν. Επίσης αυτό που έπρεπε να βρεις, ήταν να έχεις εργατικό δυναμικό. Στην κεντρική Ευρώπη, και ιδιαίτερα μετά το 1989, στις χώρες, δηλαδή τις σοσιαλιστικές, υπήρχε εργατικό δυναμικό και γι' αυτό μετακινήθηκε. Δεν ξέρω τώρα, στην Κίνα και τα λοιπά, τι κάνουν, αλλά εκεί δεν κάνουν τέτοιες δουλειές. Σήμερα, βέβαια, υπάρχει και το άλλο, ότι γένει μια, ας πούμε, πολυατνική, η Ινδία είχε πάει στην Ινδία και τους είπε ότι ξέρω ότι είναι πολυατνική, αλλά συμπληρώνομαι τους μισθούς της Ινδίας. Κι αν επισλογώ, λοιπόν, τι γίνεται εδώ πέρα, δουλεύω, ας πούμε, θα είμαι αυτό και θα παίρνω, ας πούμε, το μισθό του τάδελ. Εντάξει, γίνεται αυτό, το έχεις, παράγονται απλώς. Εντάξει, η χημική, η μηχανική, ας πούμε, δεν ξέρω, στην Ινδία, ή δεν ξέρω, στις χωριάς πολιτείας, πληρώνονται πια. Δεν πληρώνει το κράτος τόσα πολλά. Γιατί, γιατί την κάνω αυτήν την ερώτηση, γιατί, τώρα φαίνεται, θα λέει κανένας, αυτό που δεν έχουμε, τι έχουμε, έχω μια αγορά, η οποία υπερβαίνει τελείως στα όρια του εθνικού κράτους, του κράτους, όπως το ξέρουμε, ως συμπλητημένο κράτος, οπότε στο εσωτερικό αυτούν ήταν και συγκλωτημένες και οι, ας πούμε, το κεφάλαιο ως δεσμευμένο στο γεωγραφικό χώρο, το γεωγραφικό, και η εργατική τάξη ως η καρακτηταλική. Τώρα, αυτό που γίνεται είναι ότι, στην πραγματικότητα, αυτούς που θα εισάγεις εσύ, όταν χρειάζεσαι ας πούμε χυνικούς, θα πάθατε την κίνα από την ιδία που θα τους πάρεις, αυτούς δεν τους έχεις πληρώσει. Αλλά τους έχει πληρώσει κάποιο άλλο. Τους γιατρούς δικούς μας έχει πληρώσει, ας πούμε, ναι. Το τόμα της κούβας, ας πούμε, τους γιατρούς. Αλλά αυτό το πράγμα, ξαναβάζει ένα άλλο ερώτημα για τη σχέση των κρατών μεταξύ τους, των εθνικών κρατών. Διότι, τώρα, στην πραγματικότητα, ας πούμε, αν εδώ παράγουμε, λέω, χυμικούς, αλλά δεν με ενδιαφέρει αυτό. Με ενδιαφέρει αν παράγουμε χυμικούς, από κει που η χυνική μηχανία της Γερμανίας τους πλήρωνε, με τη φορολογία και την αναδιανομή και την παιδεία. Εντάξει, δεν είναι και τόσο ψηλά. Να το πάρω αυτό ξανα. Το ερώτημα στην πραγματικότητα, έτσι, όλο πρέπει να το έχουμε κράτει, σε σχέση με αυτή την ιστορία. Όχι, εδώ... Διότι, δεν είναι εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών, αλλά υπάρχει και κάτι που έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση επιμέρους παγμάτων. Παιδείας λοιπόν. Αυτό, κατ' αρχάς, δεν ξέρουμε αν γίνεται για συνέδρα, αλλά θα ξεκινεί μέσω του κράτικου κρεχολογισμού. Δηλαδή, όταν οι δαπάνες, ας πούμε, είναι χειροσυμμόσιες, οι δαπάνες ας σκεφτάνε, αυτή είναι η αφηλότητα και αυτή η αφηλότητα. Στις άλλες χώρες δεν είναι έτσι. Πληρώνουμε. Πληρώνουμε και μάλιστα εκεί, όσο περισσότερο κρατώνεις σπουδές, γιατί είναι ένας κημικός κανένας. Περίπτωση, πέντε χρονάκια. Προτιμή άλλος να πάει στα δυο χρόνια και να πάρει ένα σχολοδιπλώμα και να βγει να κάνει κάτι άλλο. Δεν είναι και θέμα, πώς λένε, οικογενειακού πια προϋπολογισμού. Ας στέκεται, δηλαδή, αν εγώ ή ο Θωμάς, ας πούμε, είχαμε, δεν ξέρω, περνάγανε η γη μας στην Κρήτη, δεν μπορούσαμε να μας συντηρήσουμε στους Θωμάς. Παρόλο, Θωμάς δεν είμαστε σερβιτόριοι. Δεν ξέρω, πρώτα, κάτι άλλο. Είναι και αυτό, δηλαδή, έχεις μία υποχώρηση. Είναι μία υποχώρηση. Φαντάσου το Αλήκη σαν κάτι ανάλογο. Με αυτό που συνέβη στις 1860 στην Ελλάδα και όλη η κοινωνιολόγεια εκείνη την περίοδο, ψαρνόταν να βγουν την εργατική τάξη. Λέγανε ότι υπάρχει μόνο μικροαστή, υπάρχει ένα αυτό, γιατί δεν υπάρχουν. Η τάξη είχε πάει στη Γερμανία στο Πέριο, κλπ. Ένα εκατομμύριο, εκατοχιλιάδες. Σαν πληκτικό 600, 6 εκατομμύριο. Δηλαδή δεν είχες. Και μάλιστα με χρήματα δικά μας. Και με τα συμβόλια, ας πούμε. Επομένως, είναι το ίδιο πράγμα. Απλώς το ίδιο, ανάλογο. Παρόμοιο. Δεν υπάρχει, δηλαδή υπάρχουν τα παιδεία, υπάρχει η κρηματοδότηση, είναι η ιδιακή κρηματοδότηση. Λέω ότι καταργείται το κράτος. Δεν καταργείται. Δεν καταργείται. Και ξέρεις, κάτι άλλο. Ναι, μένει εσύ παρά η ίδια να είναι αυτή η διαθέσιμη. Αλλά ο άλλος, ας το πούμε, ο βιομηχανός, αυτός που έχει τη χημική μηχανία, σου βάζει δίκτω. Σου αφορά να κάνεις επένδυση, όχι σε αυτόν. Να κάνεις, δηλαδή, μια δημόσια επένδυση στη χημική μηχανία. Και αυτό είναι το μεγάλο, ας πούμε, μεγάλη αντίδραση του μεταστροφίας με το συμφέρον που έχει το μηχανικό κεφάλαιο, να γίνει, ας πούμε, χρηματιστικοποιημένο. Ας πούμε, θα μιλήσεις. Πως θα επενδύσω και που θα επενδύσω. Εάν θα κάνεις αυτό ή θα κάνεις εκείνο. Ή θα κάνεις τα εθνικοποίηση, ας πούμε, σε αυτό το τομέα για να στηρίξεις αυτό το πράγμα, ας πούμε. Αυτό πάω να το δούμε στη περίπτωση της δική μας, της τράπεζας και είναι μια άλλη ιστορία και με τις προβληματικές δεκαετίες των πρώτα. Τεράστια προβλημάνιση, όπου στον κατάλογο, ας πούμε, των προβληματικών, έμπαινε ο κάθεν πικραμένος. Δηλαδή ήτανε, έτσι, έτσι, μπασό και τέτοια, αρσένη, τέτοια, αυτό θα το παίξεις τσάρος, μπαίνω κι εγώ, μπαίνω κι εγώ, μπαίνω κι εγώ. Και υπήρχε ένα πράγμα, μια ιστορία που είχε ενδιαφέρον. Εκεί τι είχες, εκεί στήριξες μέσω, ας πούμε, επί των επιδοτήσεων, τον μισθό στις προβληματικές και έδωσες στον ουσία, ας πούμε, η τρύξη σαν εγκαθαριστής και έδωσες στο ελεύθερο στις επιχειρηματίες να φύγουνε ελεύθεροι χρέους. Δηλαδή η γυναίκα του, του Βαρφάκη, έτσι είναι, πώς θα λέω, τέκνο, ας πούμε, η εγγονή του, δηλητή της πιράκης, πατραϊκής, υπράκης, πατραϊκή. Έχει πλήσια και πιτωσιές, η γυναίκα του, του Βαρφάκη, εύκολη. Τα παιδιά του ΦΥΚΣ είναι στην Ελβετία, μάλλον δε κοσμικές στήλες, ας πούμε, αυτά κοιτάω, αυτά, γιατί έβλεπα και χάτσεις χωτίου παλιότερα, παιδιά μου, θα τους δείτε, ας πούμε, μια χαρά. Το ΦΥΚΣ είναι πιο ουσίο, σύγχρονιστα είναι το χαρτέ. Λοιπόν, ναι, ναι, ναι, ναι, υπάρχει αυτό. Αλλά η Ελλάδα είναι μια άλλη περίπτωση, για αυτό, ας πούμε, δεν κολλάει σε αυτά τα μοντέλα, κολλάει στον εφήλειαφθρο, η Ελλάδα πέρασε στον εφήλειαφθρο με διαφορετικούς λόγους, τη διαστήμη, τη διαστήμη, αλλά διαφορετικούς λόγους. Άλλο ερώτημα. Τότε μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον Διονύση Γκράβαρη. Ευχαριστώ για την υπομονή σας. Υπόσχεσες διάλεξη καθώς και εσάς. Υπόσχεσες. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη. Υπόσχεσες διάλεξη.