| : Εγώ θα σας μιλήσω για το πώς μπορείτε να φτιάξετε ένα εκπληκτικό προϊόν, το πιο εκπληκτικό προϊόν στον κόσμο από ένα διαμέρισμα. Αυτό έκανα κάποια στιγμή. Αυτό για να το κάνει κανείς, όπως τα δούμε, και να το κάνει κανείς και να το κάνει κανείς και να το κάνει κανείς. Αυτό είναι το πιο σημαντικό προϊόν στον κόσμο. Αυτό είναι το πιο σημαντικό προϊόν στον κόσμο. Αυτό είναι το πιο σημαντικό προϊόν στον κόσμο. Αυτό για να το κάνει κανείς, όπως τα δούμε. Καταρχήν πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε για να βρούμε ποιοι αληθινά είμαστε. Χρειάζεται να βρούμε τους πραγματικούς μας εαυτούς, γιατί αυτοί που είμαστε μπορεί να πιστεύουμε ότι είμαστε κάποιοι, αλλά πιθανότατα για να καινοτομίσουμε, να πρέπει να ξαναδούμε τους εαυτούς μας διαφορετικά. Καταρχήν να δώσουμε ένα θερμό ευχαριστώ σε αυτούς που λένε τα μην, τα δεν και τα αλλά, τους συντηρητικούς, τους άλλους. Εμείς ανήκουμε στην άλλη μεριά, στους καινοτομικούς. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, δεν θα μπορούσαμε εμείς καταρχήν να καινοτομίσουμε. Άρα αυτοί μας είναι απαραίτητοι. Είναι το συντηρητικό, η συντηρητική μεριά. Όσο περισσότερη συντηρητική μεριά υπάρχει, τόσο περισσότερη ευκαιρία για καινοτομικό θα υπάρχει. Άρα, οφείλουμε να τους ευχαριστήσουμε από βάθος καρδιάς και μόνο που υπάρχουν. Οπότε θα ήθελα, παρακαλώ, να τους χειροκροτήσουμε. Είναι όλοι αυτοί οι οποίοι αρνητικά λένε συνεχώς ότι δεν γίνεται. Και βάζουν τα δεν και τα αλλά μέσα. Αυτοί, λοιπόν, μας βοηθούν να αλλάξουμε και να δούμε ευκαιρίες. Το 2000, με αυτόν τον περίεργο μετρητή που βλέπετε, νόμιζα ότι η αυτοπεποίθησή μου είναι γύρω στο 7. Ότι είχα μια σχετική αυτοπεποίθηση, αλλά ότι δεν ήταν και καμιά τρομερή. Δούλευα στη διαφήμιση ως κειμενογράφος. Ασχολούμουν με συγκροτήματα, έπαιζα μουσική, διάβαζα λογοτεχνία, θεωρούσα τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Έτσι νόμιζα τότε. Αυτό δεν σε βοηθάει πραγματικά, αυτός ο προσδιορισμός που είχα εκείνη την εποχή, δεν με βοήθησε να καταλάβω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι μοναδικό. Ίσως αυτό το 7 να έφταιγε και να έπρεπε να κατέβει. Το 2005 αυτό κατέβηκε στο 0. Έπρεπε να κατέβει λοιπόν για να δω τον εαυτό μου εγώ διαφορετικά. Γιατί κατέβηκε? Κατέβηκε γιατί απολύθηκα δύο φορές το 2000 και το 2001. Τότε η απόλυση που βαλούσε έφερε κοινωνικό στίγμα. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σημερινή κατάσταση που είναι κάτι κοινό. Και βρέθηκα το 2005 με ούτε 15 ευρώ στο ATM μου. Κάτι που περίπου αντιμετωπίζει σίσο μια ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή. Η αυτοπεποίθησή μου λοιπόν ήταν στον Αδύρ. Με έβαλε να σκεφτώ. Με έκδερνε κάτι μέσα μου. Με έκανε να αλλάξω σιγά σιγά. Χωρίς να το καταλαβαίνω. Συνέβαινε αυτό. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις αβεβαιότητας, τις περιστάσεις αβεβαιότητας, είναι που συμβαίνουν και τα θαυμαστά πράγματα. Και νομίζω κάτι τέτοιο πρέπει να συνέβει και μέσα μου. Έψαξα να βρω κάτι θαυμαστό. Μέσα από όλη αυτή την, να το πω έτσι, πτώση. Το 2006 αποφάσισα ότι είμαι ο Δόν Κιχώτης. Ο Δόν Κιχώτης θεωρείται το πρώτο μεταμοντέρνο, σουρεαλιστικό μεθυστόριμα στην παγκόσμια λογοτεχνία. Τον είχα διαβάσει, τον θαύμαζα, μ' άρεσε πολύ. Και ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Ήθελα να κάνω όμως κάτι υπερβατικό. Είχε αρχίσει να ριζώνει μέσα μου αυτή η ορημότητα που η αβεβαιότητα μου έφερε. Άρα ο Δόν Κιχώτης ήταν ο ήρωάς μου το 2006. Δεν ήξερα όμως τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Το 2007 έκανα αυτό. Ήταν το πρώτο λάξο ρε ελαιόλαδο παγκοσμίως. Μετέτρεψε το ελαιόλαδο για πρώτη φορά από commodity σε αγαθό πολυτελείας. Εκτόξευσε την προσθηθέμενη αξία του ελληνικού ελαιολάδου το 2015 τουλάχιστον φορές. Ήτανε η υπέρβασή μου που βγήκε σε ένα υπερβατικό προϊόν. Αν δεν είχα κάνει εγώ τη δική μου υπέρβαση, αν δεν είχα πέσει το 5 και σηκωθεί το 6, δεν θα μπορούσα να έχω φτιάξει αυτό το 7. Αυτό είμαι εγώ και η υπέρβασή μου. Δεν είναι ένα απλό προϊόν. Τι έκανα? Ψάρεψα λοιπόν την αλλαγή μέσα στα βάθη του οκεανού του εαυτού μου και βρήκα τους θησαυρούς μου. Γιατί όλοι έχουμε θησαυρούς, απλά πρέπει να χωθούμε μέσα και να τους βρούμε. Ξέχασα ποιος ήταν ο Γιώργος το 2000 και το 2005 και βρήκα έναν άλλο Γιώργο, το Γιώργο του 2007, ο οποίος έφτιαξε αυτό το προϊόν. Θέλω να μοιραστώ 10 πράγματα που έμαθα από όλη αυτή την πορεία με σας, μήπως και σας βοηθήσουν να κατανοήσετε γιατί σωή υπέρβαση μιλάω, όταν λέω ότι πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, είναι ο αυτοπροσδιορισμός μας αυτή την στιγμή για να βρούμε τον εαυτό μας κάπως διαφορετικά. Οι ειδικοί δεν έχουν ιδέα από καινοτομία, λοιπόν, καταρχήν. Είναι άσχετοι από καινοτομία. Το έχω καρατσεκάρει αυτό. Είχα γράψει, για παράδειγμα, στο μπουκάλι πάνω «Ultra Premium Extra Virgin Olive Oil» του Lambda και μου λέει ο τότε προμηθευτής μου, «Δεν υπάρχει αυτή η κατηγορία. Θα σε πάνε μέσα». Και λέω, «Εάν δεν υπάρχει, τότε οφείλουμε να την εφεύρουμε». Και αυτό έκανα. Και βγήκε μια νέα κατηγορία από αυτό. Άρα, μη δίνουμε καθόλου σημασία στους ειδικούς, γιατί δεν έχουν ιδέα από καινοτομία. Ένας ορισμός του βαρετού. Τι είναι το βαρετό? Το ελαιόλαδο για μένα ήταν πολύ βαρετό. Όχι σαν μπρωτιήλι, αλλά στον τρόπο που στεκότανε στο τραπέζι. Ήταν πάρα πολύ βαρετό. Το έχω πει σε μια συνέντευξη του Solive All Times. Και η δημοσιογράφος με κοίταγε περίεργα το 2010. Της λέω, «Έπρεπε να το κάνω, γιατί ήταν πολύ βαρετό προϊόν και πολύ βαρετή κατηγορία». Μου λέει, «Τι εννοείς βαρετό?». Λέω, «Πολύ απλά είναι βαρετό, βαριόμουνα». Άρα, χρειαζόταν να το επανεφεύρω αυτό. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες βαρετά πράγματα τριγύρω, που όλα χωρούν επανεφεύρεση, το δικό μας χεράκι για να αλλάξουν. Είναι κοινότοπα πράγματα τα οποία μπορούμε να τα ξαναδούμε διαφορετικά. Το χάος είναι κάτι άνετο. Το χάος κρύβει αρμονία, όπως είπε και ο Ηράκλητος. Δεν είναι η αρμονία για την αρμονία, είναι το χάος που φέρνει την αρμονία. Άρα, μέσα από μια χαοτική κατάσταση, μπορούμε να βρούμε εξαιρετικές ευκαιρίες. Και οφείλουμε να αισθανόμαστε άνετα. Και νομίζω ότι αυτό που μας συμβαίνει αυτή τη στιγμή είναι μια καταπληκτική ευκαιρία, μια που είμαστε στο χάος μέσα, για να μπορέσουμε να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας. Στείλε στο να γύριστε από τη λογική, λοιπόν, και ακόμα παραπέρα. Η λογική πρέπει να πάει στα τσακίδια και να αφηγηθούμε μια ιστορία, η οποία να είναι η δική μας ιστορία και να είναι όσο πιο ειλικρινής γίνεται. Η λογική είναι αυτή που μας έχει ταλαιπωρήσει και δεν μας αφήνει να κοινοτομίσουμε. Η δική μας ιστορία είναι μια κοινοτομία από μόνη της. Αρκεί να το πιστέψουμε και να πράξουμε επ' αυτής. Η αβεβαιότητα πάλι, αυτή που βιώνουμε όλοι τώρα, μπορεί να γεννήσει εξαιρετικές ιδέες. Μπορεί να γίνει με ευτύριο ιδέων και συνεπακόλουθα καταπληκτικών πράξεων και επιχειρήσεων και προϊόντων και υπηρεσιών, αντίστοιχα. Άρα, μέσα στην αβεβαιότητα, μπορούν να γεννηθούν καταπληκτικά πράγματα. Αυτοί οι άτιμοι κανόνες που βάζουν οι άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να σταματήσουν να υπάρχουν. Και πρέπει να φτιάξουμε τους δικούς μας κανόνες. Είναι οι δικοί μας κανόνες που λείπουν και όχι οι κανόνες των άλλων. Κάθε φορά λοιπόν που πέφτουμε σε ένα κανόνα άλλου, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τον σπάσουμε, να τον διαλύσουμε, να τον κομματιάσουμε. Αυτό έκανα εγώ με το ultra-premium που δεν υπήρχε και θα είχα νομικό πρόβλημα. Αλλά νομικό πρόβλημα δεν είχα ποτέ. Με το ultra-premium, αντίθετα, δημιουργήθηκε κατηγορία παγκοσμίως. Οι σωστές ερωτήσεις λοιπόν είναι που λείπουν και όχι απαντήσεις. Είμαστε μια κοινωνία απαντήσεων και όχι ερωτήσεων, οφείλουμε να ρωτάμε πάρα πολύ και να απαντάμε λιγότερο. Η περιέργεια δεν σκότωσε τη γάτα, η περιέργεια σκότωσε την κοινοτοπία. Αυτό πρέπει να έχουμε κατά νου. Άρα πρέπει να ρωτάμε περισσότερο και να ρωτάμε πάρα πολύ. Βάλε ψήλους το μπλουζάκι σου όπως λέω και κάνε έτσι. Σαν να σε τρώει καθημερινά, γιατί μόνο έτσι δεν θα ευησυχάζεις. Η ανησυχία είναι κάτι καλό, η ανησυχία είναι αυτή που μας αλλάζει, όχι η ησυχία. Στην ησυχία αν βάλεις έναν άνθρωπο σε ένα κρεβάτι και του πεις κάτσε ήσυχος για 15 ώρες θα βερεθεί την ώρα και τη στιγμή. Στην ανησυχία κρυβόμαστε, στην ανησυχία κρύβεται ο πραγματικός μας αυτός. Άρα η ψήλιστο μπλουζάκι είναι ένα ωραίο σημειολογικό στοιχείο για να το σκεφτόμαστε και να μην ησυχάζουμε, να είμαστε διαρκώς ανήσιχοι. Τα κοπλιμέντα, στα κοπλιμέντα δεν κρύβομαι εγώ, κρύβομαι στα λάθη μου. Κάθε λάθος που κάνω ολοκληρώνει τον Γιώργο, γιατί βοηθάει τον Γιώργο να καινοτομήσει παραπάνω. Κάθε κοπλιμέντο που εισπράττω είναι αυτό που δεν με βοηθάει να αντιορθώνομαι. Όσο περισσότερο διορθώνομαι, άρα από λάθη ή από επισημάνσεις λαθών, τόσο πιο Γιώργος, διαφορετικός Γιώργος και ανοτομικός Γιώργος, γίνομαι. Κάνε λοιπόν αυτό να λάθει. Γιατί τα αυτό να λάθει δημιουργούν αυτό το καταπληκτικό, το ένα καταπληκτικό σωστό που θέλουμε από σένα. Ένα καταπληκτικό σωστό να έκανε ο καθής ημών, θα άλλαζε όλη η κοινωνία με μιας. Δεν θέλουμε πολλά καταπληκτικά σωστά. Ένα καταπληκτικό σωστό θέλουμε από όλους σας. Αν όλοι το κάναμε, θα άλλαζε όλο το σύμπαν όπως το ξέρουμε. Άρα, πώς θα οδηγηθούμε εκεί μέσα από πάρα πολλά λάθη. Δύο ορισμοί για την καινοτομία. Η καινοτομία με ε και η καινοτομία με αι. Η καινοτομία με ε είναι κάτι που μας φαίνεται απολύτως νόριμο. Αυτό το απολύτως νόριμο είναι που δεν θέλουμε. Μη στέλνουμε την καινοτομία την άλλη, που φοβάσαι πάρα πολύ να απαντήσεις, που βουτάς στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα, και εκεί ακριβώς που βουτάς φοβάσαι πάρα πολύ, το μοιράζεσαι με άλλους και παθαίνουμε όλοι σύγκριο με αυτό το πράγμα. Αυτό λέγεται καινοτομία. Μοιραζόμενα τη δική μου ιδέα με ανθρώπους το 7 και φοβόντουσαν όλοι όταν το ακούγαν. Μάλλον ήταν καινοτομικό. Και όχι καινοτομικό με την πρώτη έννοια, με την πάνω έννοια. Ξεχάστε λοιπόν ποιοι είστε για να βρείτε ποιοι πραγματικά είστε με την έννοια που είπαμε. Πανακαθορίζοντας λοιπόν την πραγματικότητα εδώ, στο TED, νομίζω ότι τα βασικά στοιχεία είναι κυρίως η αυτοπεποίθηση, η επιμονή, δηλαδή πρέπει όλοι με αυτοπεποίθηση να σηκωθούμε αυτή τη στιγμή πάνω, να δημιουργήσουμε προϊόντα εξαιρετικά, όπως έκανα από το διαμέρισμα. Ένα διαμέρισμα είναι αρκετό για να δημιουργήσεις ένα εκπληκτικό προϊόν. Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Σε ένα διαμέρισμα μέσα μπορεί να δημιουργηθεί απίστευτη μια απίστευτη πραγματικότητα. Και ένα διαμέρισμα μέσα μπορεί να δημιουργηθεί απίστευτη, μια απίστευτη ιδέα και να γίνει μια απίστευτη πράξη. Άρα, οφείλουμε με αυτοπεποίθηση καταρχήν, με μια εξαιρετική ιδέα, με ένα όραμα και με μια επιμονή, να αλλάξουμε την πραγματικότητα. Καταρχήν την πραγματικότητα, όπως είπαμε, την αλλάζουμε αλλάζοντας εμείς οι ίδιοι. Αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, δεν θα μπορούν ποτέ τα προϊόντα μας να βγει εκπληκτικά στον κόσμο. Σας ευχαριστώ πολύ. |
