| : Είναι ένας πολύ καταπληκτικός φλάβος στην ψυχολογία, θα σας εξηγήσω πολύ λίγα πράγματα για αυτό και τα σχετίζομαι με τους διδεξικούς μαθητές, παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς. Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Μικέλη Τερέζα, είμαι κατηγητή Ελληνικών, έχω παιδί μεταπτυχιακό στην διδασκαλία Αγγλικών σαν ξένη γλώσσα, καθώς επίσης και έχω ειδικεκπή στη δυσλευσία, παιδί μεταπτυχιακό στο Πολυπιστήμιο του Bangor. Είναι την τιμή να έχω καθηγητή τον περίφυμο, πλέον αποβιώσατα, Μάης και η μεταπτυχιακή μου διατριβή ήταν σχετικά με την έρευνα διδασκαλίας Αγγλικών στις διδεξικούς μαθητές. Δούλεψα με έξι Έλληνες μαθητές, τους οποίους αξιολόγησα και στα Αγγλικά και μετά παραιμόσανα ένα πρόγραμμα και τα αποτελέσματα του οποίου προσιάσαμε στην μεταπτυχιακή μου διατριβή. Αυτά. Λοιπόν θα ξεκινήσουμε. Ο σκοπός αυτής της παρουσίας η σήμερα είναι να σε δούμε τι είναι η διδεξια, το ιστορικό κομμάτι, που πάνω χάρη είναι γνωστό, θα επαναλάβουμε ίσως κάποια πράγματα που είχε τα ακούσει και θα δούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Το πρακτικό κομμάτι, που είναι τις κυρίες του Μουκένη, ουσιαστικά όλοι οι διδασκοματικά σέλληνες διδεξικούς μαθητές, όχι μόνο αγγλικά όμως και οποιαδήποτε γλώσσα, ακόμα και τα γενικά τους, και στη συνέχεια θα περάσουμε στο κομμάτι της ψυχής, που είναι επίσης πολύ βασικό και πολλές φορές το ξεχνάμε, είτε οι γονείς, είτε οι εκπαιδευτικοί, είτε η ειδική παιδαγωγή που ασχολείται με τα παιδιά μου. Αυτό ακριβώς θα σας δώσουμε τη μεγάλη εικόνα, αλλά θα σας μιλήσω για τον ορισμό της διδεξίας, τι ξέρω για το μαθητή μου, είναι πολύ βασική αξιολόγηση ενός μαθητή, θα σας μιλήσω για τα λεμισφαίρια, τον εγκέφαλο των διδεξικών, το αν πρέπει η διδεξική να θέλουν αγγλικά, και την πολιτιστριακή προσέγγιση. Θα ξεκινήσω με τον ορισμό της διδεξίας, είναι σταγλικά, θα σας τον διαβάσω στα γενικά, θα με πρέπει να τον διαβάσω, δεν τον ξέρω απ' έξω, είναι ο ορισμός που δίνεται το Ινστιτούτο Διδεξίας που έχει ένα μεγάλο κρατανείο. Η διδεξία λοιπόν είναι μια διαταραχή νευρολογικής φύσεως, συχνά οικογενειακή, που έχει σχέση με την κατάκτηση και την εξεργασία του λόγου. Πικίδιος πως το βαθμό σοβαρότητας εκδηλώνεται με δυσκολία στην πρόσδειξη της γλώσσας και την κλωσική έκφραση, συμπεριλαμβάνωμένη στη φωμολογική εξεργασίας, με δυσκολία στην ανάγνωση, στην ορθογραφή και μερικές φορές στην αριθμητική. Η διδεξία δεν αφηλαίται σε έλλειψη κινήτρων, σε στήρια κι αδλάβες, σε ακατάλληλη δρασκαλία ή απρόσωπες συνθήκες περιβάλλοντος, ωστόσο μπορεί να συμπάχει με αυτές τις καταστάσεις. Αν και η διδεξία είναι ένα πρόβλημα που τα αντιμετωπίζουν τα άτομα όλοι τους στη ζωή, τα περισσότερα διδεξικά άτομα τα αποκλένονται επιτυχώς στην έγκαιρη και κατάλληλη παρέμβαση. Ο συγκρινός δικανορισμός είναι αυτός που είναι ο πιο ουσιαστικός και ο πιο αντιπροσωπευτικός, γιατί η που μας λέει ακριβώς ότι η διδεξία είναι μια διαταλλαχή νευρολογικής φύσης, η οποία διατρέχει μια οικογένεια, που σημαίνει ότι η γυναίκα εγώ είμαι διδεξικό, ή εγώ, ή ο πατέρας σου είναι διδεξικός, ή κάποιος μέσα στην οικογένεια είναι διδεξικός. Δεν μπορεί να βγει ένα παιδί έτσι μόνο που είναι διδεξικό. Ωραία, και ακόμα παλιότερα, που δεν μπορούσαν να συσχετήσουν ότι είναι μέσα στην οικογένεια, μπορεί να υπήρχε στον παππούς, να γυράσει κάποιον παιδί, κάπου υπάρχει μέσα. Είναι πολύ βασικό, λοιπόν, να ξέρουμε ότι δεν είναι θέμα του τεμπελιάς, ή ότι δεν είναι περπατράμα, ότι δεν είναι περπατράμα, είναι θέμα οικογενειακό ιστορικό. Έχει να κάνει την κατακτήση και την εξεδρασία του λόγου. Συνήθως βλέπουμε αν ένα παιδί μπορεί να χαρακτηριστεί διδεξικό, αν μπορεί να πάρει αυτή τη διάγνωση, όταν ακριβώς για τη διδεξία φαίνεται στο γραπτό λόγο. Δεν μπορώ να το καταλάβω στον προφορικό λόγο. Και γι' αυτό παρουσιάζει δυσκολία στην πρότυψη της γυμνώσας, δηλαδή την αρθογραφή με της μέσα στην αριθμητική. Είναι πάρα πολύ βασικό επίσης να πούμε ότι θέλουμε το παιδί μας σε όλα αυτά. Με την κατάλη παρέμβαση μπορούμε να το δουλέψουμε το παιδί μας και να γίνουμε καλύτερο. Επίσης είναι κάτι το οποίο το αντιμετωπίζουμε από τη στιγμή που θα γινηθεί μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνει. Δεν είναι ιωσικηδεινό ιδιωτικό κυβερνάρι. Είναι κάτι που το έχει. Άντι λοιπόν, αν διαγνωστεί νωρίς ότι ναι, έχουμε δυσκολικό παιδί. Και επίσης, εάν κάνουμε τη σωστή και έγκαιρη και κατάλη παρέμβαση, που είναι πολύ βασικό, τότε το παιδί μας θα έχει μια καλή οχλησιακή διαδικασία, που είναι πολύ βασικό, και επίσης μπορεί να έχει και μία ακαδημαϊκή, ένα ακαδημαϊκό μέλλον. Είναι πολύ βασικό ότι δεν χρειάζεται να έχουμε φουβιζμένα δυσκολικά παιδιά, όσο αφαιρέται το σχολείο και αργότερο το πανεπιστήμιο ή όπου άλλο θέλει να πάει να σπουδάσει. Βλέπουμε λοιπόν εδώ ότι, πριν πάμε στον εγκέφαλο, να πούμε το εξής. Πολύ συχνά λέγαμε, βλέπουμε ένα παιδί με δυσκολία, δεν τα παίρνει τα γράμματα ή είναι τεμπέδις. Δεν χρειάζεται να βάζουμε τέτοιες ταμπέλες στα παιδιά. Γιατί άκρηξε και βάλεμε την τεμπέδα, τότε πάει το παιδί, έχει κλείσει την κουρτίνα, σε έχει κατεβάσει την κουρτίνα και έχει πει εγώ δεν τα παίρνω. Άρα γιατί να κατσάω να προσπαθήσω, σωστά. Τι κάνουμε λοιπόν, αξιολογούμε το παιδί. Για να αξιολογηθεί λοιπόν το παιδί περνάει από ό,τι η πιστημονική ομάδα, ψυχολόγο, ειδικό παιδαγωγό, κοινωνικοί λειτουργοί. Ο ψυχολόγος τρέχει τα λεγόμενα WISC τεστ, τα οποία είναι τεστ νοημοσύνης και μέσα από λεκτικές και πρακτικές δοκιμασίες, βγάζουν το νοητικό δυναμικό του παιδιού και ο ειδικός θελαγωγός τελέγχει στην ορθογραφία την ανάγνωση της γραφή και την αδερφητική και στη συνέχεια οι δύο κάνουν μια σκέψη και βγάζουν ένα αποτέλεσμα. Δεν είναι πάνω τον εισόδιο. Τα παιδιά αυτά δεν είναι παιδιά με νοητική στέρεση, είναι έξυπνοι παιδιά με φυσιολογική νοημοσύνη ή παραπάνω από φυσιολογικό. Είναι παιδιά που το απλά ρεγγεφαλό σας λειτουργεί διαφορετικά. Όχι καλά, όχι κακά, απλά διαφορετικά. Και έχει πολύ μεγάλη σημασία να πλουθήσουμε αυτό τα διαφορετικά. Και εδώ θα δούμε τα λεγόμενα WISC. Δεν είναι άνθρωποι, πλήν των εισλεξικών και πλήν των αριστερόχειρων, λειτουργούμε μαθαίνοντας τα αριστερό ημισιφέρια. Γιατί? Γιατί τα αριστερό ημισιφέρια είναι υπαίθανα για τη λογική, τη γλώσσα, την ανάλυση, τη γραμματική, τα σημεία στήξεις, τελείες, κόμματα, τόνους. Τη συνέχεια, τις λεπτομέρειες, την αίσθηση του χρόνου, το κατά πόσο μία ειδηροφορία που μπορέσει να αποθεκευτεί σαν στάστρα, στις μικρόχρονες μήκες με πάνω ανακλητή, έχουν πολύ καλύτερη αίσθηση του χρόνου. Άρα όλοι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν και επίσης ελέγχνουν με αυτό την δεξιά πλευρά της ομαδός μας. Οι δυσλεξικοί πάλι χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο το δεξί μισφαίρι. Αλλά το δεξί μισφαίρι σε εμάς δεν είμαστε δυσλεξικοί. Καπέ, δεν χρησιμοποιείται τόσο είναι αυτό το μισφαίρι της δημιουργίας, της καλλιτεχνικής φύσης, του χρώματος, της μουσικής, του να κάνω πείραμα στη φυσική και να το καταλάβω πιο γρήγορα από ό,τι οι άλλες μαθητές μου, έτσι, των συμβόλων που δεν έχει αίσθηση του χρόνου και του χώρου, που ξεχνάω ημερομηνίες για να έρθει τηλέφωνα, που μου πρέπει να μου δώσουν τη μεγάλη εικόνα πρώτα και σιγά σιγά να μην τη σπάσουν για να μπορέσω να καταλάβω τι είναι αυτό που μου λένε. Και είναι λοιπόν και το δεύτερο μισφαίρι το οποίο χρησιμοποιούμε για να ελέγξουμε την ειστερή πλευρά της οματόδας. Είναι λοιπόν πολύ βασικό. Εγώ έστω ότι δεν είμαι δυσλεξική, αλλά είμαι αριστερόχειος και χρησιμοποιώ και το δεξί μου μισφαίρι για να μάθω. Τι είναι βασικό να κάνω σαν έναν δυσλεξικό μαρτύ και σαν έναν μη δυσλεξικό ακόμα για να τον βοηθήσει να εξομπίζω το δεξί του μισφαίρι που έχει τόσο αναπτυγμένο σε σχέση με το αριστερό του ώστε να βοηθήσω τη μαθησιακή του διαδικασία για να προχωρήσω να μπορέσω να την κάνω πιο ευχάριστη, πιο ενδυτική. Ναι, να θέλω να μάθω με αυτή την έννοια. Και εδώ βλέπουμε ότι οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι υπάρχει μειωμένη δραστηριότητα του αριστερού ημισφαιρίου στους δυσλεξικούς, που σημαίνει ότι τα κέντρα λόγου τους λειτουργούν λιγότερο. Εγώ λοιπόν αργότερα, εγώ και ο κάθε εγώ που καταλαβαίνω ότι θέλω να πω, πρέπει αυτά να τα ενεργοποιήσω. Ή πως θα τα ενεργοποιήσω κάνοντας χρήση του δεξιού ημισφαιρίου, θα πρέπει να αναλύσουμε τη χρήση που θα σας δείξουμε σε λίγο. Όπως είπαμε λοιπόν, εγώ που είμαι δυσλεξική μαθαίνω όταν αυτό το οποίο έχω να τους δώσω, συνήθως όχι πολλά πράγματα, ένα πράγμα εντύφωρα, είναι κομμένο και ραμμένο στα δικά τους μέτρα. Είναι πολύ βασικό ότι στο σχολείο, τελειμικό σύστημα και εκπαιδευτικό σύστημα, είναι κομμένο και ραμμένο για όλες τις υπόλοιπες, για όλους, εκτός από τους δυσλεξικούς, για όλους εκτός από ανθρώπους που μπορεί να έχουν αρχή νοηδική στέρηση. Επομένως, δυσκολεύεται πάρα πολύ να τα πεξέχουμε στους χρόνους του σχολείου και δεν φταίει γι' αυτό ούτε η δασκάλα του κανείς άλλος, γιατί η δασκάλα έχει μεγάλη τιμή, της έχει τα πεισολογίες και πάει παρακάτω. Και πέρα, πρέπει να δούμε τι μπορούμε εμείς, οι υπόλοιοι απ' έξω έστω, να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε και τι μπορούμε να κάνουν κι εκείνοι. Και είναι πολύ βασικό να πούμε ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση βοηθάει και τους μη δυσλεξικούς. Δηλαδή κι ένα παιδί το οποίο δεν έχει δυσλεξία, μπορεί να μάθει μ' αυτόν τον τρόπο και θα του είναι ακόμα πιο ευχάριστο να μάθει. Πολύ βασικό. Δεν είναι δυσλεξικοί να μάθουν αγγλικά. Πριν φτάσουν να σας πω ότι ναι οι δυσλεξικοί μπορούν να μάθουν αγγλικά, θα λέγαμε ότι οι δυσλεξικοί, επειδή ακριβώς άλακουν, άλαγραφουν, υπάρχει λίγο μια σύγχυση μέχρι να γίνει η σωστή παρέμβαση, οι γλώσσες χωρίζονται σε διαφανής και διαφανής. Τα αγγλικά είναι μια αδιαφανής γλώσσα, που σημαίνει άλακω, άλαγραφω. Πολλά σύμφωνα μαζί, τα οποία το παιδί ακούει σαν σου θα σου βάλει κάτι, δεν θα σου βάλει κάτι άλλο, έτσι δεν είναι. Τα ιταλικά, για παράδειγμα, είναι μια διαφανής γλώσσα. Ό,τι ακούω συνήθως αυτό γράφω. Τε ελληνικά θεωρείται μια διαφανής γλώσσα σχετικά, παρόλο που έχουν πολλά ε, η, τ, η, δ, γ, τ. Έχουν να κάνουν την ιστορική αυτογραφία, αλλά συνήθως έχει να κάνουν το αυτό ακούω, αυτό γράφω. Εάν στο τέλος είναι «εγώ παίζω με ωμέλα» και δεν είναι «εγώ παίζω με όλικρον», αυτό το μαθαίνεις στη διαδικασία. Πώς λοιπόν, με τσιβελιεστηριακό τρόπο, είναι πάρα πολύ βασικό να πούμε το εξής. Δίνω στο παιδί μου ένα ερέτησμα. Αν του δώσω το ερέτημα, απλά πληροφορία, στήρω, χωρίς να χρησιμοποιήσω το δεξί του ημισφέρειο, ή αυτόν τον τρόπο, η πληροφορία δεν θα κατανοηθεί ποτέ, δεν θα επεξεργαστεί σωστά και δεν θα αποθηκευθεί και σωστά. Και ακόμα και αν αποθηκευτεί στην πραχή πρόθεσμη, μετά στη μακροπρόθεσμη, δεν θα αποθηκευτεί με το σωστό τρόπο. Άρα μετά που θα έρθουν να κάνουν επανάληψη, δεν θα μπορέσει να ανακληθεί. Είναι πολύ βασικό να έχω όλη την αλυσίδα. Κατανόηση, επεξεργασία, αποθήκευση, αποθήκευση, ανάκληση. Με αυτόν τον τρόπο που χρησιμοποιώ, όπου χρησιμοποιώ όλες μου τις αισθήσεις, ας το πούμε έτσι, βλέπω, ακούω ποιά με γεύο με μυρίζω, ίσως όχι πάντα το γεύο μου και το μυρίζω, αλλά σίγουρα να το κάνω αυτό, να μην είναι αφυρημένο, μπορώ να το βυθίσω να μάθει και την ξένη του γλώσσα, και την ιστορία του, και την φυσική του, και τα μαθηματικά. Στη συνέχεια έχουμε βασικές αρχές της πολυεσθητηρικής μεθόδου, αλλά πριν συνεχίσω, λόγω σε αποτεξείς ότι στην ιστορία ας πούμε, παίρνω ένα γημενάκι και τους λέω να μάθετε έτσι. Πάρα πολύ δεν το μάθω, αλλά δεν πρέπει κάπως να μου τα βάλει κάποιος σε μια σειρά. Δεν είναι πολύ βασικό, αυτό κάνει σπέρα, σας το κάνει, το περάσετε. Λοιπόν, είναι σαν πολύ βασικό λοιπόν να μου τα βάλω σε μια σειρά. Αν λοιπόν στο παιδί μου, εγώ που είμαι μάνα, δεν του δείξω τον τρόπο, ή δεν του ζητήσω για παράδειγμα να μου ζωγραφίσει τα ιστορικά γεγονόπα. Δεν θα μπορέσει ποτέ να μάθει. Αν το βάλουμε στη διαδικασία να το ζωγραφίσει, να καταλάβει τι λέμε όταν λέμε μάχη, να μου το ζωγραφίσει, να το βάλει κάτω, να το βάλουμε σε μια σειρά με εικόνες, τότε σιγά σιγά και θα του μείνει σαν ιδέα τι είναι και θα το έχει ζήσει. Και θα έχει πάρει την ευχαρίστηση ότι όλα θα είναι το δικό μου τρόπο. Αυτό είναι πολύ βασικό, μην ξεχνάτε ότι είναι ένα καξίδι στο οποίο εμείς είμαστε συνοδηγόι των παιδιών, που σημαίνει ότι αν το παιδί μου εμένα μου δείξει τον τρόπο του και με ένα τρόπο δεν πολύ κολλά, γιατί εγώ δεν ξέρω έτσι να διαβάζω, δεν σημαίνει ότι πρέπει να του πω όχι, δεν είναι τόσο σωστό. Θα ακολουθήσω τον τρόπο, γιατί εκείνο ξέρει καλύτερα από τον γιαλότοπο, το ξέρω εγώ, που δεν είμαι δυσλεξική. Και πάμε και στις βασικές αρχές, οι οποίες είναι βασισμένες στο Σνάιντερ και Έβερς, και είναι η έρευνα τους το 2009, ακριβώς από την πολιτική προσέγγιση είναι πολύ προσεκτικά δομημένη, που σημαίνει αυτό το οποίο θα σας παρουσιάσω, λαμιζά να παρουσιάσουμε το γραμματικό φαινόμενο, το γραμματικό φαινόμενο του αόριστο άρθρο. Είναι δομημένο μόνο για το αόριστο άρθρο, δεν θα μιλήσω γενικώς και ορίστος για το αόριστο άρθρο. Επίσης, θα σας πάω λίγο πιο γρήγορα στο ευκαιρινή σεξίδιση των γλωσσικών φαινομένων. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρησιμοποιήσω τον ορισμό που έχει μέσα άδρων βιογραμματικής, γιατί δεν θα καταλάβω τίποτα. Θα χρησιμοποιήσω έναν πολύ απλό τρόπο να του πω τι είναι αόριστο άρθρο, κι ακόμα κι αν δεν του μην είναι η λέξη αόριστο άρθρο, μένα με ενδιαφέρει ότι το ένας μία ένα το χρησιμοποιώ τότε. Σωστά. Είναι βασικό να κάνουμε πολλές πολλές ασκήσεις. Κάθε παιδί της δεξικόγειος βαριέται τις πολλές ασκήσεις, αλλά οι πολλές ασκήσεις καταλήγουν στη συχνή επανάληψη. Όσο πιο πολλές φορές κάνω κάτι, τόσο πιο εύκολα θα το μάθω. Βέβαια, θα μου πείτε πόσο. Πόσο εγώ και πόσο το παιδί. Εξηγούμε στο παιδί για να μπορέσει να μας ακολουθήσει. Και ότι κάθε φορά θα έχει και ένα βαθμό δυσκολίας παραπάνω αυτό το οποίο θα κάνουμε. Σωστά. Και επίσης του δείχνουμε στρατηγικές μάθησες. Οι στρατηγικές μάθησες που δέχνουμε είναι αυτές που εμείς θεωρούμε, σωστές. Αλλά αν το παιδί μας έχει άλλες, το ακούμε. Είναι πολύ σημαντικό να το ακούσουμε, όπως θα πω εγώ παρακάτω. Αυτά από μένα. Και συνεχίζει η κυρία μου. Εξηγούμε με τον πρακτικό Αθαρτηλώνα. Λόγοι διδασκαλείων αγγλικών στις δυσλεξικούς πληρομαθητές. Θα μιλήσουμε για τους λόγους δυσκολίας. Ή τα ευρωβήματα που αντιμετωπίζουν οι δυσλεξικοί στα αγγλικά. Και για το πρόγραμμα παρέμπτες. Και ξεκινάμε να μιλήσουμε με το πρόγραμμα με τους λόγους της δυσκολίας. Φυσικά, όσο όπως ήδη έχει αναλυπεί, είναι μια δυσλεξική γλώσσα. Έχουμε 26 γράμματα, τα οποία δίνουν σαν 4 ήχους. Το ίδιο φωνήεν μπορεί κάποιες φορές να προφέρεται η, την άλλη φορά μπορεί να προφέρεται α. Το ίδιο συγχωτικό σύμβλεγμα μπορεί να προφέρεται κάποιες φορές τσ, περικές φορές προφέρεται κ και περικές φορές προφέρεται τσ. Όλα αυτά δημιουργούν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα στον δυσλεξικό μαθητή, που όπως είπαμε έχει μεγάλη δυσκολία στο να ταυτήσει το σωστό γράμμα, το σωστό φώνημα, το σωστό ήχο. Επιπλέον θα πρέπει να ακούμε ότι τα αγγλικά είναι, είπαμε, μια διαφανείες γλώσσα όπως ακριβώς εξηγήσει η κυρία Μικέλη πριν, γιατί είναι αυτό που είπα και άλλα ακούω, άλλα γράφω, σε σύνθεση με τελειδίτα, τα οποία όπως είπαμε μπορεί να έχουν πολλά, ας πούμε, ο ήχος η να γράφεται με πέντε διαφορετικούς τρόπους, αλλά αν γράψω π.χ. το άχυρο με όμιτρο Ι ή το γράψω Β, ο αναγνώστης ο οποίος θα πάρει στο χέρι του τη λέξη άχυρο, θα καταλάβει π.χ. το μυλό. Εάν πάρω με τη λέξη παίρνω και τη γράψω ότι το παίρνω με έψιλο και με όμιτρο, αυτός ο οποίος θα κάνει ορθόγραφο, θα καταλάβει ότι δεν θα εμποδίσει την επικοινωνία της λέξης, δεν θα εμποδίσει την επικοινωνία στον αναγνώστη. Και επιπλέον η αγγλική γλώσσα είναι μια γραμμική γλώσσα. Τι σημαίνει γραμμική γλώσσα. Γραμμική γλώσσα σημαίνει ότι έχει μια δεδομένη σειρά λέξων. Δηλαδή στα αγγλικά πρέπει να βάσουμε πάντα, ξεκινάμε πάντα με το υποκείμενο, ακολουθεί το ρήμα και ακολουθεί το αντικείμενο. Σε αντίθεση με τα γυναικά, αυτό που έγραφε ο καθηγητής μου στο Παρακυστήριο, ο κ. Μπερβιλιώτης, ο οποίος λέει ότι τα γυναικά είναι μια γλώσσα η οποία δεν είναι γραμμική. Δηλαδή μπορώ να τοποθετήσω τις λέξεις με όποιο τρόπο θέλω και να έχω το ίδιο αποτέλεσμα και να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα στην κατανόηση και στην επικοινωνία. Για παράδειγμα, το πρώτο παράδειγμα, ο κυγηγός σκότωσε το λιαντάνι, σκότωσε και κυγηγός το λιαντάνι, το λιαντάνι σκότωσε και κυγηγός. Και όποια και με τους τρεις τρόπους θα το πω, κανένα πρόβλημα, η βρώταση γίνεται καταλήτη, η επιχειραιογία υπάρχει, no problem, εντάξει. Ενώ στα γυναικά πρέπει να υπάρχει υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενα. Και αυτό, παιδιά, στο proficiency, ακόμα έχουμε παιδιά στο proficiency, τα οποία ή ξεγράφουν το υποκείμενο, ή βάζουν δύο υποκείμενα, ή βάζουν στις εκτρέσεις ρήμα και αντικείμενο. Φυσικά, μήναι ρήμα και υποκείμενο. Επειδή υπάρχει, αναμιλύεται, επεμβαίνει η πρώτη γλώσσα, επεμβαίνεται γυναικά και γίνεται ένα κάποιο μία, περιβάζονται τα πράγματα. Και τέλος, ένας άλλος λόγος για τους παιδίες, λοιπόν, κι άλλος λόγος για τους παιδίες, αντιλαμβάνομαι, εστιάζομαι στους πιο βασικούς, είναι η αδύναμη μήμη. Ο λεξικός παθητής, όπως ήδη αναφέρθηκε, έχει πολύ αδύναμη, μην έχει πρόθεση μη μήμη. Με αποτέλεσμα, έχει δυσκολία να αφομιώνει το ελίκο και έχει δυσκολία να ανακαλεί το λεξιλόγιο, πρώτα στη μητρική του γλώσσα, πολύ δε μάλλον, πολύ δε περισσότερο σε μία ξένη γλώσσα, την οποία μαθαίνει. Άρα, λοιπόν, θα μπορούσα να είσαι δυσκολικός στα μάτια γλυκά. Εγώ ασχολούμαι με δυσκολικούς παθητές από το 2000. Το 2004 τελείωσε με το τύχο μου και έχω δει πάρα πολύ κόσμο και μπορώ να πω με συμβουλιά ότι ναι, με πολλή προστάθεια βέβαια, με πολλή υπομονή, με πολλή οργάνωση, με πολλή ισθήριξη είχε υπήρξει ο μαθητής μου, ο οποίος πέρασε στο πολιτεχνείο, στο πολιτεχνείο δυσκολικό, και άφησε το πολιτεχνείο και μέσα σε καλή σχολεία του λόγου μηχανικών για να δώσει ελληνική δημορρογία. Τόσο είχε δημιουργεί μάθος και τελικά. Λοιπόν, επομένως, πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθοδος του κόσμου, όπου υπάρχει τέληση, υπάρχει when there is a will, there is a way. Όπου υπάρχει τέληση, υπάρχει πάντε τρόπος. Λοιπόν, και περνάμε τώρα, δεν είπαμε αυτά, προχωρούμε, με συμβείτε. Λοιπόν, πρόγραμμα στο πρόγραμμα παρέμβασης, θα σας συνεχίσω σήμερα για φωνολογική δουλειά, για το λεξιλόγιο, πώς διδάσκουμε λεξιλόγιο, πώς διδάσκουμε γραμματικοί σε δυσλεξικούς, θα μιλήσουμε για την κατεραιόηση κειμένου και ακουστικούς, συγνώμη, αυτό που λέμε, and listening comprehension, και οπωσδήποτε μετά από την παρεγωγή του γραπτού, καθώς επίσης και του προφορικού λόγου. Και πάμε λοιπόν, προχωρούμε με τις βασικές αρχές. Λοιπόν, και παρέμβει λοιπόν πρόϊ υπόθεση, όταν ξεκινάει ένα παιδί αγγλικά, είναι να ξεκινήσουμε να διδάξουμε τους ήχους, βασικούς ήχους της γλώσσας, καθώς επίσης να διδάξουμε βασικούς κοινωνικούς κανόνες. Προχωρούμε και ξεκινάμε να ακούμε λοιπόν βασικές αρχές για αγκαρίους. Ξεκινάμε λοιπόν με την αλφαβήτα. Ο καθεωμένος τρόπος που διδάσκουμε την αλφαβήτα είναι να πάρουμε, να ξεκινήσουμε την αλφαβήτα από την αρχή και να ξεκινήσουμε A-A, B-B, C-C. Και να πάρουμε την αλφαβήτα συνέχεια και να την χρησιμοποιήσουμε με τον καθεωμένο τρόπο. Όταν όμως έχουμε να δουλέψουμε με τις λεξικούς, το τρόπος προσέγγισης είναι τελείως διαφορετικός. Καταρχήν θα πρέπει να πω ότι δίνουμε ιδιαίτερη σημασία και στην φωνή, στον ήχο του γράμματος. Δηλαδή δεν θα διδάξουμε μόνο A-A, αλλά θα πούμε A-A. Και αυτό θα γίνει με έναν τρόπο που θα δείτε μόλις τώρα. Εγώ θα είμαι η δεσκάλα, η Ράνια θα είναι η μαρτήτρια. Και ξεκινάω. Επειδή είναι δέκα σημεία, θα τα δούμε και σήμερα, αλλά θα κάνουμε ένα role-play, θα κάνουμε ρόλους τώρα. Θα κάνουμε ένα παιχνίδι ρόλους. Καταρχήν ο καθηγητής παρουσιάζει το γράμμα, το οποίο είναι τυπωμένο σε μια καρτούλα και υπάρχει η λέξη κλειδί από πίσω και λέει το όνομά του. Λέω λοιπόν L. Ο μαθητής επαναλαμβάνει το όνομα του γράμματος. Ο καθηγητής λέει τη λέξη κλειδί και μετά λέει τον ήχο του γράμματος. Λέει τη λέξη κλειδί λόμπ και μετά λέει τον ήχο του γράμματος. Ο μαθητής επαναλαμβάνει τη λέξη κλειδί και λέει τον ήχο του γράμματος. Ο καθηγητής λέει τον ήχο του γράμματος χωρίς τη λέξη κλειδί. Ο μαθητής επαναλαμβάνει τον ήχο και δίνει το όνομα. Ο μαθητής γράφει το γράμμα αντιγράφοντας από την καρτούλα και λέει το όνομα καθώς γράφει. Γράφεις και λες L. Κρύβω την καρτούλα. Ο μαθητής γράφει το γράμμα και απομύμης. Ο μαθητής διαβάζει τι έχει γράψει διότι τον ήχο του γράμματος. Ο μαθητής γράφει το γράμμα με τα μάτια κλειστά. Δουλεύουμε, ενεργοποιούμε και το ήχο και το όνομα και επιπλέον ενεργοποιούμε όλες τις αισθήσεις. Ακούω, επαναλαμβάνω, ακούω, επαναλαμβάνω, γράφω. Αυτό θα το δούμε και στο βίντεο που θα θέλησε λιγάκι. Επίσης πέραμε την αλφαβήτα και διδάσκουμε κανονικά A, B, C, D. Εδώ ξεκινάμε πρώτα με τα σύμφωνα. Και δεν διδάσκουμε τα σύμφωνα στη σειρά το B, το C, το D, αλλά πρώτα θα διδάξουμε το B, B, το P, A, το M, M, το W, W και το H, H. Και αφού τελειώσουμε A, θα διδάξουμε τα σύμφωνα και το σύντυπο που μόλις είδαμε, θα περάσουμε να διδάξουμε την επόμενη σειρά με τα σύμφωνα. Αφού μην καταφορήσει λίγο εδώ στο 1, 2 ή 3 μαθήματα αρχίσουμε σιγά σιγά και προχωρούμε βάζουμε στη μέση και τα φωνήεντα έτσι ώστε να αρχίσουμε να φτιάχνουμε μικρές λέξεις τριών γραμμάτων οι οποίες είναι σύμφωνο, φωνήεν, σύμφωνο. Και θα δούμε στ' άλλη το M, το A και το R βασιλεύουν τη λέξη man. Έτσι. Λοιπόν και με αυτό τον τρόπο δουλεύουμε και για τα σύμφωνα και για τα φωνήεντα. Επίσης δίνουμε έναν γραμματικό κώδικα στα σύμφωνα. Θεωρούμε ότι ό,τι είναι σύμφωνο το γράφουμε με μπλε και ό,τι είναι φωνήεν το ρίζο δεν υπάρχει κανείς το φιλισμένος του κρανού, το ρίζο το θέλουμε εμείς, το γράφουμε με κόκκινο. Εντάξει και αυτό παίρνει χρόνο και γίνεται σιγά αργά, είπαμε ότι πρέπει να γίνονται συγκράσεις επαναλήψεις, είπαμε ότι πρέπει να ανεβαίνουμε σταδιακά προς τα πάνω και χτίζουμε σταδιακά. Υπορεύουμε να παίξουμε διάφορα πια την ίδια με το βασιτή μας, παραδείγουμε το σκάρι, εγώ έχω τις καρτέλες αυτές, η Ράνια παίρνει μία καρτέλα, πάρε Ράνια μία καρτέλα και πες μου ποιο ρίχο βλέπεις εκεί και πως είναι η λέξη από πίσω. Ή παίζουμε πάντα με καρτούλες, Ράνια σε παρακαλώ, βρες μου, σήκωσε μου την κάρτα που έχει τον ρίχο Υ. Πολύ ωραία. Και ποια λέξη είναι από πίσω, Λο και σήκωσε μου την λέξη που έχει τον ρίχο, μάλλον σήκωσε μου την κάρτα που έχει τον ρίχο Κου. Ωραία, πολύ ωραία, βάζω τώρα κάτω, ωραία, έχω τη λέξη Queen Ράνια, με ποιον έχω αρχίζει η λέξη, με ποιον έχω Κου, πολύ ωραία. Έχω τώρα τη λέξη Χα, με ποιον έχω αρχίζει η Ράνια, με ποιον έχω Χα, Κου. Εντάξει, σας δείχνω έτσι μια λεπτοπαραστατικό, πολύ ωραία. Λοιπόν, τι αφού χωροπορίσουμε με όλα αυτά τα πράγματα, ελάχιστον, καλή κρατία. Λοιπόν, πού το λέμε, και αφού περάσουμε και κάνουμε παιχνίδια, επαναβάλλον εδώ θα παίξουμε, θα έχουμε πάρα πολλά παιχνίδια, είναι πολύ σημαντικό αν έχουμε παιχνίδια. Γιατί η Λυκία μιλάει αυτά. Αυτά μιλάμε και η Λυκία Αρχίου, είστε έξω εσείς, στα αρχικά στάδια. Για άλλους αρχή είναι το έξι, για άλλους αρχή είναι το οκτώ. Λοιπόν, θέλουμε το παιδί καταρχήν να έχει κατακτήσει τα ελληνικά του, που σημαίνει από την τρίτη δημοτικού και μετά. Βασικό, αν πάμε νωρίτερα και το παιδί μας έχει δυσλεξία, είναι βασικό να κατακτήσει τα ελληνικά. Στην πρώτη δημοτικού δεν έχει κατακτήσει ακόμα καθένα. Όχι, εγώ σωμανώ με αυτό τρίτο. Και εγώ τρίτος δημοτικός τα ξεκίνησα. Δευτέρα δημοτικού δουλεύω. Να απαντήσουνε σε αυτό. Να αποχωρίζουνε έτσι. Να απαντήσουνε. Είναι με 2-8 χρονών, δεν ξέρω να παίξει με τις καρτούλιας. Θα το κάνει να παίξει. Παίζει, παίζει στη διαδικασία να παίζει. Από μόνο που μπορεί να πει. Όχι, όχι, όχι. Αυτά τα πραγματικά στιγμές δεν σας τα λέω. Είναι πράγματα που έχουμε να εφερμόσουμε. Ό,τι θα σας πω είναι ό,τι έχω κάνει και ό,τι έχει δουλέψει. Πάντα με τη σύμφωνη, με την παρέμβαση και της μητέρας, του αντίστοιχου όνειρου κάτω από αλλιώς και του παιδί. Γιατί ο δικός παιδάς μου έλεγε και της καθηγητρίας αγγλικών. Γιατί αυτό πρέπει να γίνει και της καθηγητρίας αγγλικών. Το παιδί προφανώς και δεν θα το κάνει. Και στη συνέχεια να το κάνει επαναλήψει ή μη μπορεί να κάτσει να διαβάσει με το παιδί ή ο πατέρας. Λοιπόν, προχωρώ. Ή το παιδί με το computer να μη αλλείσει, ναι. Το παιδί με το computer να μη αλλείσει, ναι. Το παιδί με το computer να μη αλλείσει, ναι. Το παιδί με το computer να μη αλλείσει, ναι. Το παιδί με το computer να μη αλλείσει, ναι. Το παιδί με το computer να μη αλλείσει, ναι. Αυτό εξαρτάται. Λοιπόν, θα σας πω, λοιπόν, ότι αν έχω ένα μικρό παιδί, εντάξει, μπορώ για να κάνω το μάθημά μου πιο ευχάριστο, γιατί η ψυχολογία λέει, έχω να κοιτώ σε το περίπτει ασφαλική σύμφωνος, είναι ο κύριος Περμπάτσης ο οποίος είναι αυτοκαιδί, είναι διεκτής του καιδί και ξέρει, ότι όσο πιο ευχάριστα κάνεις το μάθημά σου, τόσο πιο καλύτερη βοηθάς το μαθητή σου να μάθει και τόσο πιο πολύ τον να ενδυναμώνεις. Λοιπόν, ας υποδέσουμε, λοιπόν, αν θέλω να διάξουμε τον ήχο τσου. Θα κάνουμε ένα παράδειγμα τώρα όπως κάνουμε τον ήχο τσου. Λοιπόν, εγώ λέω τσου, παιδιά τσουρέκι. Λοιπόν, πάμε λοιπόν. Άρα θα μπορώ να δώσω ένα παραμύθι, μεγάλο πράγματο παραμύθι. Λοιπόν, μπορώ να πω ότι σε μια μέρα το γραμματάκι αυτό που έχει τι ήχο ράνια, σου δέχει τσου αυτό το γραμματάκι. Πάμε το πρώτο γραμματάκι κα. Είναι μόνος του στο δάσος, μόνος του στο δάσος. Και ξαφνικά φοβάται και στάνεται μόνο και ξαφνικά βλέπει το γραμματάκι χα και το κα βλέπει το χα και ενωθένεται το ένα γραμματάκι το άλλο και επειδή κανένα γραμματάκι δεν θέλει να καπελώσει το ένα το άλλο, γιατί να μην λέει το ένα χα και μόνο το άλλο χα, αποφασίζουν, επειδή θέλουν να είναι μαζί και να συνεχίσουν μαζί τη ζωή τους, να έχουν και ένα καινούργιο. Και ποιος είναι ο ήχος αυτός? Είναι ο ήχος τσου. Εντάξει, αυτό είναι ένα παραμύθι ευχάριστο, που μπορεί να δημιουργήσει μια ευχάριστη κατάσταση στον παιδί. Ή, αν ακούω, σήμερα παιδιά, θα ασχοληθούμε τον ήχο τσου. Ορίστε, αυτός είναι ο ήχος τσου. Τι σταμάκια σας, η μάνα γράψει, εγώ λέω, εσείς υπέλαμβάνετε, τσου, λόγω τσου, όλοι μαζί, τσου, δεν ξέρω τι σας ακούω, τσου εγώ, μαζί, τσου, πολύ ωραία. Και τώρα, αφού το γράψαμε, το είπαμε, τώρα θα κάνουμε λέξεις με τον ήχο τσου. Λοιπόν, τώρα, εδώ θα πρέπει να πω ότι ο ήχος, όποιο ήχο διδάξουμε, θα πρέπει να τον δούμε στην αρχή, στη μέση και στο τέλος. Θα ξεκινήσω χωρά, αρχή, τέλος, μέση. Και σήμερα, αγαπητές κυρίες και κύριοι, θα μάθετε ενδιαφέροντε πλάι μου. Λοιπόν, πάμε με τον ήχο τσου. Λοιπόν, εγώ είμαι η δασκάλα και λέω, τσου λοιπόν, είμαστε έτοιμοι παιδιά, ωραία. Εγώ είπα ωραία, εσείς γράφετε, εννοείται τα παιδιά, έχουν μάρτα σύμφωνα, έχουν μάρτα φιλίδια, παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά παιδιά π waiting chip check chair cherry children που είναι πολύ σημαντική στις λέξεις, είναι child. Εντάξει, πολύ ωραία. Και προσπαθώντας εσύ καλά, στις animals εγώ θα έλεγα τις λέξεις chop, θα έλεγα chops, τα μπαϊδάκια, chips, τυλιτές πατάτες, θα έλεγα το check, θα έλεγα το cherry και το children στην πρώτη φάση. Και μετά θα περνούσα στο child και στο chair. Τα λέμε τα παιδιά και τα παιδιά ακούνε, γράφουν, που λένε. Μετά, αφού γράψουν εντάξει, έρχομαι να κάνω κάποιες ασκήσεις, οι οποίες έχουν σχέση εδώ. Εντάξει. Λοιπόν, θα κάνω κάποιες ασκήσεις, οι οποίες θα δω μέσα λιγάκι. Και, μάλλον δεν θα δω μέσα λιγάκι, διέζουν αμέσως τώρα. Όχι, είναι στη συνάντηση και είναι το τέλος. Μπορώ όμως να κάνω μια κάποια άσκηση, να γράψω, ας πούμε, και να βάλω, και να βάλω τα παιδιά να γράψουν το chew, αλλά δεν έχει κανένα. Εντάξει, δεν δεν διαφέρει πολύ σε αυτή η φάση. Αφού, λοιπόν, κάνω τις λέξεις αυτές, μετά έρχομαι να δω το chew στο τέλος της πρότασης. Εντάξει, αλλά το chew στο τέλος της λέξης, μπορεί να γραφεί έτσι και μπορεί να γραφεί και έτσι. Πότε γράφεται έτσι και πότε γράφεται έτσι. Αυτό είναι το ερώτημα. Λοιπόν, θα δώσω τη λέξη teach και από κει και έχει το teacher. Θα δώσω τη λέξη beach. Θα δώσω τη λέξη each και θα δώσω αυτές τις λέξεις. Και άλλη μία λεξούλα, θα δώσω και τη λέξη church και στο τέλος. Εντάξει, λοιπόν, τι βλέπω όμως εδώ κυρίες και κύριοι. Βλέπω ότι εδώ πριν από το chew, πόσα φωνή εδώ έχω. Δύο, δύο, δύο, δύο, εδώ έχω φωνή σύμφωνο. Εντάξει, ωραία. Κάποτε, το χορό. Στο επόμενο κομμάτι. Παράλληλα, το επόμενο κομμάτι, έρχομαι να δώσω τον πρώτο κανάνε εδώ πέρα. Πρέπει να δώσω τον κανάνε εδώ πέρα και ποιος είναι ο κανάνες εδώ. Όταν ακούω λέξη η οποία αρχίζει με chew, τις περισσότερες φορές γράφεται έτσι. Όταν είναι στο τέλος της λέξης. Ακούγεται ο ήχος chew και πριν από το chew ακούω φωνιέν, έτσι, αυτό είναι μακρό φωνιέν, είναι i, έτσι, τότε γράφω πάλι chew, έτσι. Λέω πρώτα λοιπόν, δίνω τον κανόνα, δίνω το γράμμα, δίνω τον ήχο, δίνω τον κανόνα και δίνω τις λέξεις. Ο ήχος κανόνας και δίνω τις λέξεις. Αυτό το επεξεργάζομαι και προσπαθώ να βάλω τις λέξεις του πρώτου κανόνα σε προτάσεις. Θα δώσω και το chip εδώ και μπορώ να κάνω cherry, a cherry is chip ή the cherry is chip. Ή μπορώ να πω chips, εδώ έχω το ρήμα chat, το οποίο είναι πολύ συγκεκριμένο και να πω children chat. Δηλαδή βάζω τις λέξεις μέσα σε προτάσεις. Τελείωσε το επεισόδιο, έβαλα πάνω ήχος κανόνας, λέξεις, προτάσεις. Και πάω στο τελευταίο, στη τελευταία γραφή. Λοιπόν, για τις μπένες λέξεις, kitchen, watch, catch, γιατί αυτά εδώ βάζουμε και το chip το οποίο είναι άχωρο, κανόνας. Όταν φρύνω από τον ήχο, ακούω φωνήεν, το οποίο λέει τη φωνούλα του, α ή, δεν είναι η δική περίπτωση, είναι το w-a, προφέρεται ο, έτσι, ας πούμε σε αυτά, φωνήεν, όταν, λοιπόν, στο τέλος της λέξης ακούω τον ήχο tsu, αλλά πριν από τον ήχο tsu, ακούω ήχο φωνήεν, που λέει τη φωνούλα του, τότε το tsu αυτό θα γραφτεί με t-c-h. Αυτά, βέβαια, πίνονται, είναι λυπείο, πώς θα πω, σε χρόνια τέντε, αυτά, θέλουν χρόνο, ξανά και ξανά, πρώτα από πρώτος κανόνας, μετά από δεύτερος κανόνας, μετά από τρίτος κανόνας. Και αν πρέπει να κάνει αλήθεια την επεξεργασία, κανόνας, ήρους, κανόνας, λέξεις, προτάσεις, έτσι, και στα τρία πομάτια, μετά έρχομαι και κάνω ασκήσεις, κάνω μια, τα βάζουμε τα τρία αυτά μαζί. Παράδειγμα, μία άσκηση, ας πούμε, μία μουσική φορεστική, γιατί θα το βλέπετε. Ξέρω τι ακούγεται από το τεκόδι, θα σας κάνει με γελάστη. Προγορώ, να το δώσω μέσα στο τσου, να το δώσω κάπως ονολογικά, οι κυρίες της ελληνικής κυλογίας, το μιωρίζουν. Άρα το υπόδειγμα είναι η λέξη μοντέλο, όλη λεξιού. Ωραία, έχω φτιάξει λοιπόν διάφορες λέξεις σε καρτονάκι, βλέπετε εδώ ένα παράδειγμα, έτσι, και μετά τις έχω κόψει, τις έχω γυρίσει ανάκοδα και ο μαθητής μου σηκώνει το καρτελάκι του και λέει, ας πάρω την πρώτη λέξη, which. Βλέπετε ότι είναι αυτή η γραφή, μπορείτε να τη διαβάζει, δείχνει με το χεράκι του ποιο είναι το τσου, πώς είναι ο ήχος, και είτε και βάζει εδώ πέρα την τετέλιτσα του. Αυτό είναι μια άσκηση. Και το ίδιο τρόπο, η λέξη church, είτε και βάζει, η λέξη εδώ, που την βαλεί και εδώ, ή τη λέξη beach, που έρχεται και το βάζει εδώ. Και ούτε καθεξής, εντάξει, είναι μια άσκηση. Μια άλλη άσκηση είναι, είναι μια άσκηση ορθογραφίας, ακούει, επαναλαμβάνει, δίδει, εντάξει, και μία άλλη άσκηση είναι, έχουμε τις λέξεις εδώ, και καλύτεροι μαθητήρες, να βάλει το τσου, είτε αυτό. Εδώ είναι, είτε έχουμε σε αυτοκόλλητο, είτε έχουμε σε καρτελίτσα, και μαθητήρες, έχετε και το κολλάγιο πάνω, εντάξει, speech και τσο. Και πάντα ζητάμε, εδώ γιατί βάζεις τσου, βάζω τσου και τελείωσε το τέλος της λέξης. Πολύ ωραία. Τι έχεις εδώ πέρα, έχω δύο φωνήρτα. Α, γι' αυτό βάζω τσου. Εδώ τι έχω, εδώ έχω ένα φωνήρτα. Πώς το αναφέρετε, τι. Τι βάζω, βάζω αυτοί, αυτά τα γράμματα. Άρα δεν θέλω να πω, κι ούτω κάτι ξέρεις. Το πίνκο, έτσι, ου, ξυγνώμη, μπορούμε να φτιάξουμε τα πίνακα με πίνκο, δε θα σε ρίξω να κοινώ πίνακα με πίνκο, δεν έχω. Να ράψουμε διάφορες λέξεις που θέλουμε εδώ. Ο μαθητής μας να διαβάζουμε τη λέξη που θέλουμε και επειδή ο μαθητής μας ακούει τη λέξη και την έχει εδώ στο τετράγωνα, στο τετράγωνα του, έτσι, βάζει ένα άσπρο χαρτάκι πάνω στη λέξη που ακούει. Ο μαθητής ο οποίος θα φτιάξει την πρώτη γραμμή με πίνκο, θα φράξει πίνκο και θα μας βάλει μια καλή γυρνή φάσκαλα και θα προχωρήσει σε το πόερα, ο οποίος θα βάλει, θα βάλουμε, θα ξαπέξουμε πάνω και θα δείτε ποιος θα είναι ο επόμενος που θα κάνει πίνκο. Εντάξει, λοιπόν. Αυτό, λοιπόν, έτσι, είμαι λίγο αναλυτική και στάθηκα εδώ και πρέπει να διδάσκεται ο ήχος. Αρχή μέση, σιβαγραφή τέλος, στη μέση θα το δούμε λίγο παρακάτω και έτταρα εξάσκηση και παραδείγματα. Πάμε λίγο παρακάτω και γραφαχωρούμε. Ελάτε. Λοιπόν, οπότε τώρα θα δούμε ένα βίντεο με τη μέθοδο όρντο γγυλίδιο. Είναι Αμερικανίδα η Προφέσορα, ας δώ μας όρηση. Είναι αυτό. Και αυτά που είπα εγώ είναι μία εικόνα χίλιες λέξεις. Απολάβεστε, παρακαλώ, το βίντεο. Είστε εγώ έτσι απ' τα Πεδράδα, δεν είναι δύσκολο. Βλέπετε ότι διευτερνίζει το positive specific feedback, ότι δίνει θετική ανατροφοδότηση και ότι χρησιμοποιεί την πόλη ισθητηριακή μέθοδο. Λοιπόν, δύο λεπτά για να δούμε πού μπαίνουμε εδώ. Από την αρχή με το 2.59 και θα ξεκινήσουμε. Πάμε. Ξεκινάμε από το 2.59 και θα σας δείξω τα λεπτά που θα σας δώσουν. Λεπτά που θα σας δώσουν. Εξαιρετικά. Αυτό ήταν πολύ εξαιρετικό. Τώρα, Σαρλίτα, ακούστε. Θα σας δείξω το ίδιο ήχο. Θα σας δείξω το ίδιο ήχο και θα σας δείξω το ίδιο ήχο. Ακούς, γράφεις. Σαρλίτα, εάν γράψεις κάτι που δεν θέλεις, πιστεύεις έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Σαρλίτα, εάν γράψεις κάτι που δεν θέλεις, πιστεύεις έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. Παρακαλώ, πιστεύω έναν σωστό και εύκολο. ΜΑΙ ΜΑΙ ΑΤΑΙ ΜΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ ΑΤΑΙ |
