| : Καλημέρα κύριε Αγγελοπούλη και χρόνια πολλά. Καλημέρα. Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας εδώ. Έστω και μέσω skype πια, όπως επιβάλλεται λόγω των ημερών. Εγώ σας ευχαριστώ χρόνια πολλά και υγεία για όλους μας. Να είμαστε καλά. Λοιπόν, για πείτε μας λίγο να ξεκινήσουμε από το πιο προσωπικό. Πώς το βιώνετε κι εσείς, πώς τις βιώνετε αυτές τις ημέρες αυτές τις δύσκολες ώρες. Όπως όλοι μας. Όπως εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα και σε όλο τον πλανήτη. Με ανησυχία, με φόβο, με την αλλαγή της ζωής μας. Αλλά αυτό που έχει σημασία δεν είναι πόσο αισθάνομαι εγώ. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η σημερινή μέρα, που κανονικά είναι η μέρα που γίνονται παρολάσεις, που γιορτάζουμε τα 200 χρόνια, τα 199 χρόνια την Επανάσταση, μας βρίσκει διαφορετικά. Βρίσκει την κανονικότητά μας να έχει αλλάξει. Αλλά μας βρίσκει σε μια μοναδική κατάσταση, πρωτόγνωρη, που μόνο κύκλοι της ιστορίας που πέρασε η Ελλάδα μεγάλες δοκιμασίες, ξαναείδαμε. Μας βρίσκει ενωμένους, μας βρίσκει υπεύθυνους, μας βρίσκει πιθαρχημένους. Μας βρίσκει όχι εμένα προσωπικά, αλλά τους ανθρώπους που αγωνίζονται. Όλο το νοσηλευτικό προσωπικό, όλους τους γιατρούς, όλους τους ανθρώπους που φροντίζουν τους αρρώστους, όλους τους αστυνομικούς που είναι στο δρόμο, το στρατό μας που είναι στα σύνορα. Πάρα πολλά που έχουν ανοιχτεί. Και βρίσκει όλο τον κόσμο πιθαρχημένο να ομονοεί η πολιτική ηγεσία, η κυβέρνηση να εμφανίσει ίσως μετά από πολλά χρόνια την εικόνα ενός κράτους που δουλεύει. Οι Έλληνες θα γυρίζουν στην Ελλάδα γιατί η Ελλάδα δίνει εμπιστοσύνη στον κόσμο. Δίνει εμπιστοσύνη στον κόσμο ότι είναι μια ελεγχόμενη κατάσταση, ότι αυτοί που λέγαμε οι κρατικοί λειτουργοί, η κυβέρνηση, οι υπουργοί, φροντίζουν με τεχνολογικές μεθόδους πια να ενημερώνουν τον κόσμο, να προστατεύουν τον κόσμο και γιορτάσουμε αυτή τη μοναδική πιθαρχία. Αυτό το ενωτικό κλίμα, αισθανόμαστε ότι περνάμε μια δοκιμασία, αλλά είμαστε αισιόδοξοι ότι θα τελειώσει και θα σταθούμε στα πόδια μας. Αυτό γίνεται σήμερα. Δεν είναι μόνο η γιορτή 25 Μαρτιού, είναι διαφορετική αυτή η γιορτή. Και άρα θα είναι αντίστοιχο και το ορόσιμο αυτό που σηματοδοτεί η σημερινή μέρα και ο τρόπος που την περνούμε, ο τρόπος που την βιώνουμε, πολύ διαφορετικός όπως είπατε σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και εν ώψη της συμπλήρωσης των 200 χρόνων από την Εθνική Παλαιγενεσία κυρία Αγγελοπούλου, διότι έχετε πει και εσείς ότι το βασικό μας μέλημα θα είναι η Ελλάδα του μέλλοντος πια. Αυτό έχει σημασία. Για να υπάρχει η Ελλάδα του μέλλοντος, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες στο μέλλον, πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας. Να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας. Να είμαστε υπεύθυνοι. Και τώρα όλος ο κόσμος αυτό δείχνει. Είμαστε υπεύθυνοι, κερδίσουμε συλλογικά. Και όσο πιο πολύ αντέξουμε και σταθούμε στα πόδια μας, τότε ο χρόνος ο επόμενος, τα χρόνια τα επόμενα, γιατί δεν μιλάμε μόνο για το 2021, μιλάμε για το 2025, το 2030, το 2040. Όλες αυτές οι ποιοτικές διαφορές της συμπεριφοράς μας τι δείχνουνε. Ότι μπορεί να σταθούμε στα πόδια μας και να αντιμετωπίσουμε τις επόμενες μέρες με μια ισοειδοξία, με μια σιγουριά. Ναι, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή πάει να γίνει ένα πρότυπο χώρας. Και με δημοκρατία, όχι με ένα καθεστώς που διατάσσει, αλλά με δημοκρατία που ο κόσμος πραγματικά όπως παλαιότερα παίρνει αποφάσεις χωρίς να χρειάζεται να δείξει ότι δεν δέχεται το ένα ή δεν δέχεται το άλλο. Είδατε πόσο όλοι μας... Σας θυμίζει λίγο, κυρία Αγγελοπούλου, το πώς λειτούργησε το κράτος το 2004. Σας θυμίζουν οι μέρες αυτές? Πολλά μου θυμίζουν το 2004. Καταρχήν οι εθελοντές. Βλέπετε ότι αυτή τη στιγμή και από την Επιτροπή μας, αλλά δεν έχει σημασία, είμαστε λίγοι, που κάνουμε έκκληση, εμφανίζονται εθελοντές, χιλιάδες εθελοντές. Το κράτος ζητάει εθελοντές. Ξέρετε το 2004 η Ελλάδα, όχι η Γιάννα εγώ... Μας ακούτε? Έχουμε ένα πρόβλημα, έχει κολλήσει το skype κυρία Αγγελοπούλου. Έχει κολλήσει το skype. Κάναμε τη σύνδεση... Μας ακούτε, κυρία Αγγελοπούλου, τηλεφωνικά. Έπεσε το skype, θα ξανασυνδεθούμε με την κυρία Αγγελοπούλου. Κάναμε τη σύνδεση, Θανάση, και νομίζω αυτό έλεγε και η κυρία Αγγελοπούλου, με το 2004, πώς είχε λειτουργήσει τότε το κράτος και πολύ σημαντική παράμετρος το κομμάτι των εθελοντών. Σας έχουμε και πάλι, κυρία Αγγελοπούλου. Μας ακούτε? Ωραία. Θα την έχουμε την επικεφαλής του 2021 της Επιτροπής για τους Εουρτάσμους. Είναι σημαντική παράμετρος των εθελοντών. Βεβαίως. Το συζητάμε όλες τις τελευταίες ημέρες και έχει ξεκινήσει ένα κίνημα διαδικτυακό, σε πρώτη φάση, από διάφορους φορούς, προκειμένου να δώσει ο καθένας από μας, ό,τι μπορεί, σε αυτή τη μάχη. Πάμε και πάλι στην κυρία Αγγελοπούλου, όμως, Ανδρέα. Σας έχουμε, κυρία Αγγελοπούλου. Ελάτε. Επανέρχομαι στο θέμα των εθελοντών. Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα δουλεύει εθελοντικά. Δεν είναι μόνο οι εθελοντές που δίνουν αίμα, δεν είναι μόνο οι εθελοντές που πάνε στους δήμους για την προσπάθεια που κάνουν οι δήμοι και το γνωρίζουμε για τους ανθρώπους που μένουν σπίτι. Εθελοντικά δουλεύει όλος ο κόσμος. Αν σκεφτούμε τους γιατρούς, τους νοσοκόμους, τους ανθρώπους που ετοιμάζουν το φαγητό στο νοσοκομείο, τους ανθρώπους που μεταφέρουν τους ασθενείς, τα σώματα ασφαλείας, τους ανθρώπους στον δρόμο οι οποίοι κινδυνεύουν γιατί έρχονται υπαθεί με το καθένα. Όλα αυτά είναι ένα εθελοντικό κίνημα. Αυτό σημαίνει ότι όχι απλώς είμαστε πιθαρχημένοι, είμαστε υπεύθυνοι. Είπα πριν ότι η Ελλάδα εμφανίζεται σαν ένα πρότυπο κράτος. Είδαμε εμείς ο κόσμος χρόνια από το κράτος που είναι η λειτουργία, που είναι... Σας θυμίζω τι έγινε το 1821. Και έχει σχέση με το πνεύμα της ημέρας. Τότε οι πλούσιοι, οι έμποροι, ξεκίνησαν την Επανάσταση. Ποιοι την έβγαλαν πέρα, οι οποίοι άνθρωποι. Οι άνθρωποι τότε στους αγρούς, οι άνθρωποι στη θάλασσα, αυτοί ήταν οι πολεμιστές. Αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουμε ένα όρατο εχθρό, γι' αυτό είμαστε όλοι φωτισμένοι. Αντιμετωπίζουμε ένα όρατο εχθρό που δεν ξέρουμε. Και αυτό τον εχθρό τον αντιμετωπίζει όμως όλη η Ελλάδα. Είμαστε όλοι ενωμένοι. Αυτό είναι σπάνιο. Έχει όμως καναγίνει σε περιόδους που η Ελλάδα είχε ανάγκη από τον κόσμο μας. Μια και μιλάμε λοιπόν για ιστορία. Ξέρετε μικροί λέγαμε γιατί πρέπει να μάθω την αυμαχία του Ναμαρίνου αν γίνω γιατρός. Γιατί πρέπει να μάθω για τα αδερβενάκια ή για τον Παπαφλέσσα ή για τον Μαυρομιχάλη. Όμως αυτά που έγιναν τότε, η γενναιότητα, η αυτοτησία, ο ηρωισμός, ξαναυπάρχει και σήμερα. Είναι κύκλια αυτή η ιστορία. Ουσιαστικά επειδή με ρωτάτε τι πρέπει να γιορτάσουμε. Να γιορτάσουμε ότι η Ελλάδα πέρασε πάρα πολλά, νίκησε, έμεινε όρθι. Και το να μην έχουμε όρθι τώρα όπως έλεγε ο Σολομός στους ελεύθερους πολυερκημένους, χρειάζεται να το κάνουμε γιατί πιστεύουμε είναι η υποχρεωσή μας στον τόπο μας, στην ιστορία μας, στους ανθρώπους μας. Κυρία Γελοπούλου, επειδή θέσατε το θέμα της προσφοράς των οικονομικά εύρος των Ελλήνων εκείνης της εποχής στην Ελληνική Επανάσταση τώρα, σε αυτές οι συνθήκες που ζούμε όλοι, σε αυτήν την δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας και με δεδομένο ότι προέρχεστε από μια οικογένεια με μακρά παρακαταθήκη προσφοράς σε όλα τα επίπεδα, ποια θα έπρεπε να είναι η συνησφορά των εύρος των οικονομικά Ελλήνων σε αυτήν την δύσκολη στιγμή που διανύουμε και ο ρόλος που πρέπει να επιτελέσουνε. Καταρχήν δεν είναι σωστό η Γιάννα να βγαίνει και να κάνει διδάγματα και μαθήματα, τι πρέπει να κάνουμε. Αλλιώς τότε θα βάλουμε σε μια ζυγαριά έναν άνθρωπο που μπορεί να δώσει χρήματα, αναξίζει και ένα απλό εθελοντή, έναν άνθρωπο που δουλεύει κάνει τη δουλειά του και σώζει ανθρώπους. Όχι, να μην το πάρουμε έτσι. Μια και ρωτάτε εμένα να πω το εξής. Ναι, αυτοί που έχουν πρέπει να δίνουνε. Και ο Θόδωρος και εγώ έχουμε δείξει σε σεισμούς, σε φωτιές, έχουμε δώσει πάντα στη χώρα μας και δεν περιμένουμε να μας δώσουν την πλακέτα την αναμνιστική για να το κάνουμε. Είναι υποχρέωσή μας στον τόπο μας, γιατί εμείς μπορούμε να δώσουμε αυτό και δίνουμε αυτό. Χρηματοδοτήσαμε έρευνες σε ιδρύματα, βοηθάμε νέους ανθρώπους να ξεκινήσουν τις δουλειές τους. Και τώρα βεβαίως βοηθήσαμε. Και βοηθήσαμε την κυβέρνηση και το Μητσοτάκι γιατί βλέπουμε ότι κάνουνε μια τεράστια προσπάθεια. Αν εμείς μπορούμε να φέρουμε μάσκες που τις φέρνουν, αν εμείς μπορούμε να δώσουμε χρήματα για να αγοράσουμε τον εξοπλισμό, να σώσουμε ανθρώπους, το κάναμε. Και το κάνουμε και θα το κάνουμε. Αλλά αφήστε με να σας πω όμως και κάτι άλλο. Φυσικά και όλοι πρέπει να δίνουν αυτοί που έχουν. Και βλέπουμε ότι δίνουνε. Αλλά όπως σας είπα πριν, θα ζηγήσουμε ότι αξίζει πιο πολύ αυτός που δίνει λεφτά ή αυτός που πειθαρχεί, ή αυτός που υπακούει, ή αυτός που βοηθάει όταν το ζητάνε. Ή οι άνθρωποι, δεν παίρνουν κάτι παραπάνω οι άνθρωποι, οι αστυνομικοί, οι νοσηλευτές, οι τραυματιωφορείς, οι άνθρωποι που ετοιμάζουν τα φάρμακα, οι άνθρωποι να το πάω παραπέρα. Δεν παίρνουν κάτι παραπάνω οι άνθρωποι που φυλάνε τα σύνορα. Γιατί έχουμε και ένα σωρό βόμβες γύρω μας να αντιμετωπίσουμε τώρα. Άρα σημασία έχει ο καθένας να δώσει το μερίδιό του με τον τρόπο που μπορεί. Τώρα, ως προς τους εορτασμούς, κύριε Αγγελοπούλου, πού βρισκόμαστε και τι πινελιές μπορεί να μπουνε στους εορτασμούς, με αφορμή και τα διδάγματα αυτών των ημερών. Να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα. Όταν λέμε εορτασμός, υπάρχει μια σύγχυση. Δεν μιλάμε ούτε για φιέστες, ούτε για φαγοπότια, ούτε για κατασκευές μουσείων, ιδρυμάτων, κτιρίων. Δεν μιλάμε για κατασφατάληση του δημόσιο χρήματος. Είπαμε, εφόσον θα βρούμε χρήματα από τις χωριγίες, θα χρηματοδοτήσουμε δράσεις πρωτοβουλής των πολιτών, σε όλη την περιφέρεια, που θέλουν κάτι να κάνουν στον τόπο τους, που να σημαίνει ότι στα 200 χρόνια έβαλαν μια σφραγίδα για να γίνει κάτι. Άρα δεν θα δούμε μια εκδήλωση στην Πρωτεύουσα, θα δούμε περιφερειακά εκδηλώσεις. Ο σκοπός είναι όλη η Ελλάδα, τι ζητάμε από τον κόσμο, να μάθει από την ιστορία μας που λέγαμε πριν πόσα παραδείγματα μας έχει δώσει, για το πώς εμείς οι Έλληνες σταθήκαμε, εξεπεράσαμε δυσκολίες, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, αλλά θέλουμε να συνεχίσουμε τα επόμενα 5, 10, 20 χρόνια. Ένα το κρατούμε. Δύο, δεν θα οργανωθούν φιέστες, δεν θα οργανωθούν γλέντια. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της γιορτής. Ο σκοπός της γιορτής είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το ότι αντέξαμε, νικήσαμε και είμαστε έτοιμοι να πάμε παραπέρα. Δεύτερον, δεσμευτείκαμε ότι δεν θέλουμε χρήματα από το κράτος. Μετά από 10 χρόνια κρίση θα ήταν ανόητο έως και αγιενές να πούμε δώστε μας χρήματα να οργανώσουμε πράγματα. Τρίτον, δεν οργανώνουμε εμείς και να πούμε στον κόσμο ελάτε να απολαύσετε. Η δουλειά μας είναι και γι' αυτό ζητήσαμε τις χορηγίες. Δεν τις ζητήσαμε να πληρώνουμε τους ανθρώπους μας που πρέπει να πω και τώρα ότι ήρθαν και είπανε οι 25 άνθρωποι που είναι η Επιτροπή μειώνουμε τους μισθού μας να βοηθήσουμε σε αυτή την κατάσταση. Πρέπει να το πω αυτό όπως δίνουμε και αίμα κι άλλα. Είπαμε λοιπόν, εφόσον διασφαλίσουμε χορηγίες θα χρηματοδοτήσουμε και θα βοηθήσουμε να οργανωθούν πράγματα σε όλη την Ελλάδα δράσεις που να μπορούν να μείνουν για την επόμενη μέρα. Ποια κατασφατάληση χρήματος μιλάμε. Καταρχήν τώρα που μιλάμε με όλη αυτή την οικονομική καταστροφή και δεν λέγομαι εγώ για τις χορηγίες, εδώ έχουν καταστραφεί, έχουν καταρακωθεί επιχειρηματίες, επαγγελματίες σε όλα τα επίπεδα και το δέχονται αυτό και υπομένουν και λένε θα χάσω από τη δουλειά μου αλλά πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου και τον άλλο τον γύρω μου. Λοιπόν, χρήματα λοιπόν δεν έχουμε ακόμη. Δηλαδή και να θέλαμε να δώσουμε δεν υπάρχουν χρήματα γιατί και οι χορηγίες έχουν σταματήσει. Αλλά και εφόσον τα πάρουμε θα γίνουν μόνο για δράση που ζητάει ο κόσμος να δημιουργήσει σε όλη την περιφέρεια. Και αν με ρωτούσατε αν σας ζητήσουν τα λεφτά να τα δώσουμε να δώσουμε τα γραφεία που μας τα έκανε δωρεά τα ελληνικά πετρέλαια, το τεχνολογικό εξοπλισμό που μας τον έκανε δώρο InfoQuest, αν τα χρειάζεται το κράτος ας τα πάρει. Λοιπόν με το καλό θα μόλις περάσουμε αυτήν την γεωνομική κρίση θα έχουμε τον χρόνο να μιλήσουμε και για την ουσία των ορτασμών. Να σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παρουσία σας στο MEGA, κύριε Κεροπούλου. Να πω κάτι ακόμα για όλο τον κόσμο που μας ακούει, σας παρακαλώ. Είπατε πώς αλλάζει η κανονικότητα. Ναι, έχει αλλάξει για όλους μας. Και εγώ δεν μπορώ να δω τις εγγονές μου. Τα παιδιά μας δεν θέλουν να έρθουν κοντά μας να μη φέρουν τον Θόδωρο και εμένα σε κίνδυνο. Έχω αγωνία όπως τόση άλλη για τη μαμά μου που είναι μόνη της στο Ιράκλειο, για την αδερφή μου που μένει μόνη της. Όλοι έχουμε αγωνία και όλοι έχουμε φόβο. Ο κορονοϊός όμως θα περάσει. Και θα περάσει, όχι γιατί είμαι εσύ όδοξη. Αλλά γιατί βλέπω ότι όλα τα μέτρα που έχουμε πάρει και πώς προσέχουμε από άτομα πήγαμε στο σύνολο από προσωπικά και ατομικά και σκεφτόμαστε συλλογικά. Αλλά μετά, με όλη αυτή τη διαδικασία και την ταλαιπωρία ίσως και την τραγωδία, θα είμαστε εδώ. Θα σταθούμε όρθιοι. Και αυτό δεν είναι μόνο για τον επόμενο χρόνο. Είναι για τα χρόνια που έρχονται. Να είμαστε περήφανοι. Να είστε καλά. Γιατί η Ελλάδα... Με ένα εσείοδοξο μήνυμα. Αυτό. Να είμαστε όρθιοι. Σας ευχαριστούμε πολύ κυρία Αγγελοπούλη για την παρουσία σας εδώ. Καλή σας συνέχεια. Να είστε καλά. Και καλή δεινά σας όλους μας. Και να προσέχετε κι εσείς όλοι εσείς τον μέσον ενημέρωσης. Το παλεύουμε. Να είστε σίγουροι. Καλό κουράκι. Ευχαριστώ πολύ. Καλησπέρα. |
