| Διάλεξη 2: Σήμερα θα ξεκινήσουμε με ένα μικρό φιλμάκι 12 λεπτών Δηλαδή το φτιάξαμε με έναν σκηνοθέτη παραγωγό που λέγεται Νίκος Γιαννόπουλος που έχει σπουδάσει κινηματογράφος στο Παρίσι είχε κάνει διάφορες σπουδαίες δουλειές και είχαμε ένα συνέδριο που λεγόταν Αρχιτεκτονική και Διαφάνεια και αντί να κάνουμε μια εισήκηση, ένα άρθρο, να γράψουμε ένα άρθρο είχαμε την ιδέα να κάνουμε ένα μικρό ταινιάκι 10-12 λεπτά και να το δείξουμε στο συνέδριο επειδή θα το δείχνουμε στο συνέδριο δεν είχαμε πρόβλημα με πνευματικά δικαιώματα άρα ήταν μια ευκαιρία να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι το οποίο να βασίζεται σε σκηνές και σε πλάνα που έχουν κάνει άλλοι άνθρωποι εντελώς άλλοι άνθρωποι, κανένα από τα πλάνα δεν έχουμε τραβήξει εμείς οπότε τι σημαίνει αυτό ότι όταν στέλνεις μια ταινία είτε σε φεστιβάλ είτε σε συνέδριο ή για επιστημονικούς λόγους δεν χρειάζεται να πληρώσεις πνευματικά δικαιώματα εάν το βγάλεις έξω αν το αναρτήσεις στο διαδίκτυο τότε προφανώς πρέπει να καλύψεις όλα αυτά τα θέματα εμείς βέβαια το φιλμάκι αυτό δεν το ανεβάσαμε ούτε στο YouTube ας πούμε τώρα τι είναι το θέμα του γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον τι είναι το θέμα του το θέμα του λοιπόν είναι ο λαβύνηθος ενός συγγραφέα ο οποίος λέγεται Μπόρχες αργεντίνο συγγραφέα αυτό το δίγημα που έχει κάνει αναφέρει την εξής ιστορία ότι ο βασιλιάς της Αραβίας πηγαίνει να επισκεφθεί τον βασιλιά της Βαβηλονίας και ο βασιλιάς της Βαβηλονίας του έχει στιμμένη μια παγίδα και του λέει για να υποτιμήσει την ευφυεία του ότι έχω φτιάξει ένα λαβύνηθο θα σε βάλω εγώ το βράδυ μέσα στο λαβύνηθο και δεν θα μπορέσεις να βγεις ποτέ από αυτό θα είσαι σαν είσαι φυλακή και λέει εγώ που είμαι έξυπνος θα θα μπορέσεις να είσαι καλά αλίμων τον βάζει λοιπόν το βράδυ στο κέντρο του λαβύνηθου το βασιλιά της Αραβίας και ο βασιλιάς της Αραβίας δυσκολεύεται πάρα πολύ αρχίζει προσεύχεται στο Θεό και τέτοια διάφορα λύση δεν υπάρχει και κάποια στιγμή του έρχεται στο μυαλό μια πολύ ωραία ιδέα αντί να ψάχνει να βρει διεξόδους στο κενό ανάμεσα στα τυχώματα πιάνει και αγκαλιάζει τα τυχώματα και τα ξεδιπλώνει οπότε ξεδιπλώνοντας τις επιφάνειες βρίσκεται κάποια στιγμή έξω δεν ξέρω αν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε τη διαφορά του είμαι σε ένα λαβύνηθο και αν κάνω λάθος ξαναγυρνάω και ξαναπάω και ξαναγυρνάω οπότε να ξεδιπλώνω την επιφάνεια διότι οπωσδήποτε η επιφάνεια άμα την ξεδιπλώσεις θα σε βγάλει έξω πάντοτε βγαίνει έξω, απελευθερώνεται, θυμωμένος γυρνάει στην πατρίδα του και μαζεύει τον στρατό του και κάνει πόλεμο στον βασιλιά της Βαβυλονίας και τον κερδίζει, τον συλλαμβάνει, τον μπαίνει χμάλατο, τον πηγαίνει στην Αραβία και του λέει τώρα θα σε πάω εγώ σε ένα λαβύνηθο που έχουμε εμείς που είναι πολύ καλύτερος από το δικό σου και δεν υπάρχει περίπτωση να σωθείς τον παίρνει λοιπόν το βράδυ, στο σκοτάδι, τον πηγαίνει στο κέντρο της ερήμου και τον αφήνει αυτός λοιπόν, αυτός είναι το σενάριο του λαβύνηθου όπως το έχει γράψει ο Μπόρχες όμως έλα που υπάρχει στην αρχιτεκτονική εκτός από το λαβύνηθο υπάρχει και η έννοια της κλίμακας και λέω εντάξει θα βάλουμε και το λαβύνηθο όπως το ξέρουμε από τη μυθολογία από το δέδαλο όμως περάστε όμως αντί να πάρουμε το λαβύνηθο που ήταν μέσα ο Μινώταυρος δεν θα πάρουμε το λαβύνηθο που είναι ο Μινώταυρος αλλά θα πάρουμε πως τελειώνει η ιστορία του δέδαλο ο δέδαλος λοιπόν μαζί με τον γιο τον Ίκαρο φύγανε, πετάξανε, ο Ίκαρος πέταξε ψηλά και βέβαια επειδή του είπε ο μπαμπάς μην πηγαίνεις υποτίθεται ότι έπεσε σκοτώσικο η Κάριο πέλαγος κτλ ο δέδαλος συνέχισε τη διαδρομή του και κατάφερε και έφτασε στη Σικελία εκεί ήταν ένας βασιλιάς ο Κόκαλος ο Κόκαλος λοιπόν μόλις είδε ότι ο δέδαλος είναι ένας πολύ εξυπνός άνθρωπος τον κράτησε ως σύμβουλο για τα πάντα μάλιστα λένε ότι του έκανε κάτι ωραίες κατασκευές σαν οχυρωματικές κατασκευές για την πόλη του απέναντι στους εχθρούς κτλ στο λιμάνι ειδικές κατασκευές, κάτοπτρα κτλ τα οποία παίρνενε τον ήλιο ηστιάς δεν κάνανε τέλος πάντων τον πήρε και τον χρησιμοποίησε ως πως θα λέγαμε σήμερα τεχνικό σύμβουλο ο τότε πλανητάρχης Μίνοας δεν μπορούσε να το χωνέψει αυτό το πράγμα και γυρούσε με τα πλοία του όλη τη Μεσόγειο μέχρι κάπου να πετύχει να βρει το δέδαλο και να τον σφάξει κάποια στιγμή πέρασε και από τη Σικελία και από τον κόκαλο, τον φιλοξενεί ο κόκαλος των δέδαλ, τον Μίνοα και του βάζει ο Μίνοας ένα ερωτηματικό και του λέει έχω ένα πρόβλημα του λέει και δεν ξέρω πως να το λύσω, λέει τι πρόβλημα έχεις, δεν ξέρω πως να περάσω ένα σπάγκο από ένα μεγάλο κοχύλι σπάγκο από κοχύλι, ναι λέει δύσκολο είναι, θα ρωτήσω έχω ένα δικό μου άνθρωπο πάει στο δέδαλο και του λέει δεν μου λες πως μπορούμε να περάσουμε ένα σπάγκο από ένα κοχύλι άντε ρε απλό του λέει, απλό πως απλό, πάει από την πίσω πλευρά από την κλειστή απέξω λέει εκεί που είναι η κορυφή τρυπάζει λέει λίγο με μια καρφίτσα λέει λίγο την άκρη γιατί έχεις μια μικρή τρυπούλα παιδί μετά ένα μεγάλο μυρμυγκάκι του δέρει εδώ στο ποδαράκι μία κλωστή το βάζεις μέσα και αυτό θα βρει την άκρη του και το περνάς λαβίνιθα σε κλίμακα, εξαιρετικό μόλις το λέει βέβαιο ο κόκκαλος στο μήνωα το μυστικό να έτσι το κάνεις λέει κοίτα ο δέδαλος το είπε αυτό, κανένας άλλος στον κόσμο δεν ξέρει να πει κάτι τέτοιο μόνο ένας άνθρωπος που έχει σχεδιάσει το πιο φοβερό λαβίνιθο όλων των εποχών σε εμένα μόνο αυτός μπορεί να σου πει κάτι τέτοιο σε μικρή κλίμακα και η ιστορία λέει πρώτον ότι δώστο μου να το σφάξω να τελειώνουμε να φύγω του λέει κάτσε ρέμισε ρε κάτσε κάνεις ένα ωραίο μπανάκι να πω να σου στείλω τις κόρες να σου κάνουν ένα ωραίο μπανάκι και τα λοιπά και τον κρατάει τον μήνωα να το κάνουν μπάνιο οι κόρες του, οι δύο οι κόρες του μόνο που οι δύο οι κόρες του τον ζεματίζουν με το νερό και έχει αυτό το άδοξο τέλος ότι ο μήνωας τελικά σκοτώθηκε από τα δύο κορίτσια του κόκκαλου τα δύο κορίτσια του κόκκαλου συμπαθούσαν περισσότερο από το δέδαλο δηλαδή συμπαθούσαν περισσότερο έναν αρχιτέκτο να πω ότι έναν πλανητάρχη το λέει γιατί είμαστε αρχιτέκτος λοιπόν η δεύτερη προέκτεση της ιστορίας αστεία αστεία είναι ότι οι άνθρωποι που είχαν πάει μαζί με το μήνωα στη Σικελία πού να γυρίσουν πίσω στην Κρήτη θα τους φάζαν ένα ένα καλά αφήσατε δύο κορίτσια και έκαψαν το αφεντικό το μεγάλο τι θα λέγανε και ζήτησαν από τον κόκκαλο να μείνουν εκεί και έτσι λένε γι' αυτό υπάρχει ελληνικό στοιχείο στη Σικελία προσέχτε τώρα απλώς είναι ένα πολύ ωραίο θέμα που ανακατεύει μυθολογία με ιστορία και τέτοια έχει πάντα δείτε λοιπόν το φιλμάκι που κάνουμε δανειζόμενοι από άλλους πράγματα Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Δεν ακούγεται καλά Δεν ακούγεται καλά Δεν ακούγεται καλά Δεν ακούγεται καλά Δεν ακούγεται καλά Δεν ακούγεται καλά για έθνος που ο κέντρος κλπ. δημιουργήθηκε από τον Θεό. Ας και πρέπει να δημιουργηθούμε να προσπάσουμε τα δέθηση. Και δημιουργικά, το σώμα, και γερμαντικά, το δέμα, τη σκέψη, χωρίς περιορισμούς. Για την περίπτωση μας η ιστορία αυτή θα επεγραφεί ανάλογα, αφού το αρχιτεκτόνομα που θα βρει το συμπεριφορικό εισαγωγή είναι η επέμβαση των φόρων πάνω στο έργο του Θεού και μ' άρεσα και πιο όμορφα και πιο δάσκομα από τα νεαρή γηματά του γιατί είναι ανηλύτια αυτήν την ιστορία που μας έδωσε ο Θεός. Στην έργο μας υπάρχει η αφάνεια και μέσα σε αυτόν τον υπάρχει πολύ το κόμμα και το σώμα και το γερμα είναι απολύτως περιορισμένο. Ο Θεός μας κάθεσε την φύση, τον καινόμενο φορκαχώρι. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σωστά για να φτιάχνει κι άλλο πως το καραβάσιο της μας δεν πηγαίνει. Στην αρχιτεκτονομική, όπως και σε όλες τις άλλες τέχνες, η αδόρυνη πηγαία ξεκινάει από εμάχη, διαφανές, λοιπόν. Κάποτε για τη ζωγραφική, σκηνή για την θέα, δύο χαρκίδια για την μουσική και την προοριθμία, και όλα άλλα για τη φωτογραφία και τον τελικό γράμμα. Μεγάλια πράγματα έγιναν στην αρχιτεκτονομική και την πηγαία του καταστήριου. Δεν είναι αυτοί πράγματα, αλλά ευγενικοί πρέπει να είναι αυτοί. Στην αρχιτεκτονομική, η καταστήρια αυτοί πρέπει να είναι αυτοί. Τα θόρια είναι και τους όρους, η χρησιμότητα, η αισθητική και την ποινότητα. Η αρχιτεκτονομική καταστήρι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τον τελικό. Θεωρητικά όλα τα πληγκάνια είναι άφανα, για και σήμερα μορφατού, η θεσσική να θα χρησιμοποιήσει τον πλησίδισμα σε όλα αυτά τα τεράστια ταινιά. Παραδικά όμως στους διεφάνους ορίζουν κάθε υλικό, όπου το διάδραμα είναι το φως, το δέμα. Τα εγκυλικά άφανα έχουν δύο βασιλίδες, τα οποία έχουν δύο βασιλίδες, όπου το διάδραμα είναι το φως, το δέμα. Τα εγκυλικά άφανα έχουν δύο βασιλίδες, τα οποία έχουν δύο βασιλίδες, τα οποία έχουν δύο βασιλίδες, και καν και θα είναι άκραση. Δεν είναι αφάθεια από τη διάθρανεια. Για πότε η διάθρανεια δείχνει στο άνεμο τις ανυπαρξίες. Για πότε ο πληγκάνος δεν είναι άκρα ούτε διάθρανιο. Στα διάθρανια ούτε ψυχικά, μπορούμε να το δούμε τη διαμέθωση, και μπορούμε να εξελίσσουμε μυθείς ανάλογα τα παιχνίδια και φωτατόπιση του φωτός. Αυτό το πρέπει να διαμέσουμε για συνήθως του περιβάλλοντο χώρος και μεταφορικά νεάρινικα ισχυρική πραγματικότητα. Αυτό που ανακλάνω είναι συνήθως ο ισχυρικός περιβάλλοντος του ίδιου οδόματος και μεταφορικά νεάρινικα ισχυρική πραγματικότητα. Η μεταφορική έννοια της οδημίας είναι η πραγματικότητα σημαντικότητα, η θρησκεύωση στις ειδικές οδηγίες για τη φανάση των συμβείων του φωτός και τους άλλους χώρους ή άλλες δραστάσεις. Τι λόγω των ειδικών του φωτός και των ειδικών του οδόματος, που αυτοχρονοποιηθούν ανάγκη για συγχείο και προβλημαζούν ανάγκη για συγχείο παρακαλή. Δεν ξέρω αν είναι με προσκοστόνια η σχέση με τη νοσοκοσμική συντακή, όπως λέει και οι προσκοσμίες των αριθμών, προσπαθώντας να ενδυνάξει παράδειγμα σε ειδικίες του δημιουργικού. Προκεισιάζεται ακόμα και ένα δημιουργείο που περιεχεί από 24 χιλιάδες ανάπτυο αφορής και 30% κινητομικές. Κατά σύντομα, δεν μπορούμε πράγματι να είναι ισόδελες το προσκοστό, όπως και εκείνη η χώρα, με τα καινούργια και τα ιδιωτικά, όπου στέλνουμε έναν πρώτο προσκοστό, όπου ο φοράς της διοικημένης, όπως πάντα και τους χάρει φωτιστικές και οδηγικές αδειές, αδειές της αίσθησης όπου πρέπει να λειώσεις απόσοδο, φοράς τα ανηκία, κλπ. Η βάση της συμμονίας μας είναι καλό να μας κάνει αυτό που μας κάνει νιώθουν οι πιο, και η πιθονία αυτή γίνεται συνανταστική όταν αγαλεί τον καθό, αν δεν φτάνει κάτι περισσότερο, κάτι νέο και προσδόχο του. Άς γεννιάσουμε αυτή τη διαπίσωση. Είτε και η εμπρός ενδιαφέροντο, η καταστηρική κάρτα, οι εφαρμοί στιγμότητες, είτε όχι, η καταστηρική κάρτα είναι μια συγκεκριμένη πρόταση. Δεν αρρυζόμαστε σαν τέτοιο, αλλά δεν είναι μικρός σαν τράσος. Και η αγαπάρα ειλικτώσης, δηλαδή τος τέτοιος, που έχει εφημονικό συγκύο όπου μπορεί να κινει το σώμα και την κατολαία του κοινωνίστου, Η ελευθερία και ο δημιουργισμός εισύγουν το ίδιο και γίνονται δύο, εκδημώνουσαν μία ηθοριώδια φορά. Αυτή η μορφή υψεξικά δεν είναι παράθυση ή δεν είναι πόλεμος. Σαν έναν τώρα το λοιπώ. Εκκρεμένει το δημόσιο και στον άλλον το αυθεντικό και το δημιουργικό. Από τη μία ηθοριώδια φορά και από την άλλη βαραβήρυθος, η πιο αγαπημένη αέρα της εμφανθόνου, που βρεβαίνει σκόπιμα ακόμα και τους δασικούς γραμμούς της εκδημώνησης, δημιουργώνει σκοχεία αεροπροστασίας του ίδιου. Αλλά για έναν εγκλημπίστο, φαγωμένοι οι περίοδες του σώματος και βιβλιάδος. Στην ανθρώπινη εκκλησία της δημιουργικής, δεν είναι αγαπημένο το πλέγμα του δημιουργικού, του κίνητρου και του σώματος. Μια χρησιμότητα, πάντως, είναι συμφόρημα να εμφανιστεί η πληθυμίσεις του τέχνη, εύκολη προφόρεση, σωσάν η αιθήκη, πραγματική μεταγίνηση, η θυλή βέβαια, κλπ. Συγκέντριν πίσεις και ισογωνία ειδικού και λοιμώσεων. Ο βαθμός διαφάνισης από εδώ εξατάται απόλυτα από την ισογωνία αυτή, όχι για έναν μεγάλο ζωμό, όχι για μια σπουδαία χώρηση. Εδώ δεν μιλάμε λίγο σωσάν, αλλά είναι ελεύθερη η θυλή. Ζούμε στην ανοχή πως πάντως ο πληθυμίστας δεν είναι μούθος για έγκυση και φιλή μετασία. Δεν έχει την ευθύνη περιγράφεια για να ψάχνει στον πλείο του, εκεί όπου εμείς. Όπου μόνο οι αγκείες αφέρνουν να σχολιάζει και λεγόνες πράξεις των ανθρώπων γραδιές στην ανοιχταρχική πληθυμίστα. Μοιάζει σε μορφωτικό βαθμό με τις κοινωνίες που περιγράφουν ο άνθρωπος Χάρσφη στον θαυμασόλιο με τον κόσμο, με αερόφωνο ήχος. Και ο Τζόρτος Πόλβερ, στο 1984, ο Λόρες, υπόλοιπος. Συμπέραν την τεχνολογία, προσπαθεί να ξεριζωστούν στιγμές στον πέντο το σώμα, δημιουργώντας και να βρίσκονται μεγάλες ευχαρίσεις. Είναι άριος. Λέγεται υπονοϊκή πνευματικότητα. Το πλάνο θεσσαίρια περιγράφει όλες τις αριθμίσεις. Ενώ το σώμα, σύντομα, δεν θα κυνηγηθεί καθόλου. Και θα κυριαρχήσει, λίγο στιγμών, στους πρώτους πόλους, όσο οι αρχιτέκτες παραλέγουν το τεχνολογικό δημιουργείο και οι πόλεις του τελεστικού χάσου, φύγουν με χεινώματα και φωλή, αλλά το μεταρρύνουν με ανθρώπινη, φυσική πνευμαία. Εθνότατα και υπόλοιπος σε σχετική πρακτική, στον πλάνο και από όλων των έργων τους. Πάσα στον υπόλοιπο, ψυχικά του μύθος, για όλη τη στιγμή σου. Για να δούμε από τον κόσμο μια κόρη αγρήφου, αλλά και να αποκλείσουν το ψυχικό μιάσχο της δημοκρατιάς του, και να διευθύνσουν την μέρη, αλλά και να κρυφθούν με σημειά όλοι οι φύλοι, και να κοιτώσουν από το νερό το αγρήφου, και έτσι και αρχίσουν, σαν να είναι χάσοδο και χωρό, σύμφωνοι του γυμνάρας, δηλαδή η ανθρώπινη πνευμαία. Στην αρχιτεκτονική, όπως και σ' όλες τις άλλες τέχνες, η ανθρώπινη δημιουργία ξεκινάει με το γεγονάδι, διαφανές, υπόλοιφα. Η μεγάλη διαφορά, δημιουργημένη στην αρχιτεκτονική δημιουργία, καταστροφή, δεν είναι ανθρώπινη, αλλά το γεγονάδι είναι αρμανισμένο, θρησκόλαιο και κρυφά. Η επιχειμένη καταστροφή, εξυπηρεύει τα θεόμενα της όλος, το χρησιμό, η αστυλική και η επιχειμένη. Τελειωμένη, τα φράγκοδες μου για να μ' αφαίσουν, όπως είναι και το τόσα άλλα, η ανθρώπινη διαφάνεια, η ανάσκηση με σίγουρα, που έγραφε στους δέντρα του καθαρά μου, δίπλα στου πέντρου του Ιθαουσού. Καταρχήν, αν προσέξατε, γράψαμε παρουσίαση. Ούτε ντοκιμαντέρ, ούτε φιλ, ούτε τίποτα. Κατά δεύτερο, γράψαμε μια ιστορία, πάνω στην οποία μετά ψάχνουμε να βρούμε ποια πλάνα ταιριάζουν στην ουσία, αντί να πούμε, όπως λέμε συνήθως στον ήχο, επένδυση ηχητική της ταινίας, κάναμε ανάποδα. Είχαμε δηλαδή το κείμενο, το οποίο το διάβασε με αυτή τη φωνή, είχε και ωραία φωνή ο Νίκος, το διάβασε και εκεί απάνω προσπαθούσαμε να βάλουμε τις εικόνες. Οπότε λογικό ήταν ότι ό,τι βρίσκαμε από τα διάφορα έργα και από ντοκιμαντέρ και από κάποια εργάκια τέχνης και τα λοιπά, τα προσθέσαμε. Επίσης κάναμε και δυο-τρεις επιτούτοι επιλογές μουσικής, όπως για παράδειγμα τώρα τελευταία η μουσική αυτή είναι, ξέρω εγώ, από την κοιλιά του αρχιτέκτονα, για να υπάρχει έννοια της αρχιτεκτονικής, ότι αυτό το είχαν επιλέξει σαν ένα από τα μουσικό κομμάτια που ήτανε στο έργο αυτό, την κοιλιά του αρχιτέκτονα. Όσο δε για τα κείμενα, υποτίθεται ότι περισσότερο χρησιμοποιήσαμε κείμενα και εκεί που υπήρχαν, όπως του Μπόρχες, και δεν επενδύηκαμε να αλλάξουμε, ας πούμε για παράδειγμα εγώ δεν ήθελα να ακούγετε ότι το έκανε ο Θεός, αλλά αφού το λέει ο Μπόρχες τι με νοιάζει μένα. Δηλαδή θέλω να πω ότι υπήρχαν και τέτοια θέματα. Άρα θέλω να μου πείτε καταρχήν αν σας ήτανε χρήσιμο που το είδατε αυτό το φιλμάκι, ή αν θα μπορούσατε να φανταστείτε κάτι ανάλογο με έναν αφηγητή, ο οποίος μπορεί να αφηγηθεί κάτι το αρχιτεκτονικό, και για να καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι να ακούγεται κάποιος που λέει κάτι. Δηλαδή στην ουσία ήταν σαν να έγινε ένα μάθημα. Για να προχωρήσουμε λίγο πιο πέρα και να θυμηθούμε και τέτοις προηγούμενης φοράς, να πάω πρώτα στο πλάνο, αν θυμάστε που λέγαμε τι είναι σκηνή, τι είναι πλάνο κτλ κτλ. Έχω κάνει ένα μικρό φιλμάκι και αυτό είναι πολύ μικρότερο, πρέπει να είναι κάτω από 4 λεπτά. Όπου είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. Αυτό είναι σαφέστατο. |
