| : , , Γεια σας παιδιά! Λέγομαι Γιώρο Σητότης, είμαι δάσκαλος μουσικής και σήμερα θα κάνουμε μερικές μουσικές κατασκευές. Θα παίξουμε μερικά αριθμικά παλαμάκια και μπορεί και να τραγουδήσουμε ένα τραγουδάκι. Θα δούμε. Θα δείτε. Πριν ξεκινήσουμε οτιδήποτε να κάνουμε σήμερα μαζί, θέλω να πείτε σε κάποιον μεγάλο που έχετε εκεί στο σπίτι κοντά σας, να ψάξει να σας βρει, αν έχετε, ένα πλαστικό ποτήρι. Ξέρετε από αυτά τα σκληρά που πίνουμε νερό όταν είμαστε μικροί. Και ένα μπαλόνι. Ένα μπαλόνι, ό,τι μπαλόνι να είναι. Προσέξτε, μην είναι νερό μπαλόνι, ένα απλό μπαλόνι. Αν δεν έχετε, θα μπορέσετε να φτιάξετε αυτή τη κατασκευή μια άλλη μέρα. Δεν πειράζει, δεν πειράζει καθόλου. Θα παίζουμε με παλαμάκια. Όσοι λοιπόν δεν έχετε αυτά τα υλικά, ό,τι κάνω σήμερα με τις κατασκευές μου, θα το κάνετε εσείς μια άλλη μέρα και θα παίζετε παλαμάκια. Πάμε όσο να ξεκινήσουμε και επειδή οι κατασκευές είναι για αργότερα, η αλήθεια είναι, πάμε να δούμε λίγο αν θυμόσαστε να παίζετε παλαμάκια. Θα πείτε τώρα μέσα σας, μα τι λέει ο δάσκαλος, είναι δυνατόν να έχουμε ξεχάσει, δεν ξεχνάμε τα παλαμάκια. Και όμως, θα παίξουμε ένα παιχνίδι που το παίζω πάντα με τους συμμαθητές μου, είναι ένα παιχνίδι που αγαπάνε πάρα πολύ τα μικρά παιδάκια, δηλαδή παιδιά όπως εσείς. Ένα παιχνίδι που εμείς το λέμε μουσικό καθρέφτη. Τι ακριβώς θα γίνει, κοιτάξτε. Θα παίξω εγώ μερικά παλαμάκια και εσείς μετά από εμένα θα επαναλάβετε. Έτσι θα εξασκήσουμε και τη μνήμη μας, και την ακοή μας, αλλά και την προσοχή μας. Δεν θα παίξω κάτι δύσκολο, όμως εσείς θα πρέπει να περιμένετε πρώτα να τελειώσω εγώ και μετά να παίξετε εσείς. Γι' αυτό και λέγεται καθρέφτης. Θα κάνετε ό,τι κάνω. Κάποιοι άλλα παιδιά το λένε πασούλες βέβαια, αλλά εντάξει, εσείς πείτε το όπως θέλετε. Θα ξεκινήσω με κάτι πάρα πολύ απλό. Τέσσερα παλαμάκια σταθερά. Και μόλις τελειώσω θα παίξετε εσείς. Αλλά για να μη σας αφήσω μόνος σας, κάθε φορά που θα πρέπει να παίζετε εσείς, εγώ θα παίζω με τα δύο μου δαχτυλάκια. Και έτσι θα μπορείτε να ελεγχείτε τον εαυτό σας και να είστε σίγουροι ότι παίξατε σωστά. Ξεκινάω λοιπόν. Προσοχή, αφήστε με να παίξω πρώτα μόνος. Ξεκινάω εγώ. Εσείς. Άλλη μία. Το καταλάβατε? Ήταν απλό. Το ίδιο ακριβώς θα κάνουμε τώρα. Αλλά, επειδή είμαι βέβαιος ότι αυτά τα πολύ εύκολα παλαμάκια θα τα καταφέρετε πολύ εύκολα, θα πάμε σιγά σιγά σε πιο δύσκολα και σε πιο δύσκολα και σε πιο δύσκολα. Μέχρι το σημείο που νομίζω θα τα καταφέρετε όλοι. Ξεκινάω λοιπόν πάλι και να είμαστε έτοιμοι. Έτοιμα χεράκια με το ρυθμό μου. Παίζω πρώτα εγώ, μετά εσείς. Ξεκινάω. Εσείς, εγώ, εσείς, εγώ, εσείς, εγώ, εσείς. Άλλη μία. Εσείς. Τέλεια. Νομίζω τα καταφέρατε όλοι, έτσι δεν είναι. Είμαι βέβαιος. Βέβαια, τόση ώρα είμασταν καθυστοί, άνετοι, μπορεί και κάποιοι να σηκώθηκαν. Πάμε να σηκωθούμε λίγο όλοι, να ισιώσουμε το κορμί μας και θα πάμε τώρα σε πολύ δύσκολα παλαμάκια. Σε πάρα πολύ δύσκολα παλαμάκια. Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρετε όλοι. Ξεκινάω εγώ και μετά εσείς. Το νου σας. Θα παίξω δύσκολα. Έτοιμα χειράκια με το ρυθμό μου, ξεκινάω εγώ. Υπομονή, παίζω. Μπράβο παιδάκια, νομίζω τα καταφέραμε όλοι τέλεια. Ήταν κάτι πολύ απλό και απλά ήθελα λίγο να θυμηθούμε τους ρυθμούς. Πώς ακριβώς παίζουμε παλαμάκια με το ρυθμό. Ξέρετε ο ρυθμός δεν υπάρχει μόνο στα παλαμάκια, υπάρχει και στα πάντα μέσα στη ζωή μας. Με ρυθμό χτυπάει το ρολόι, με ρυθμό χτυπάει η καρδιά μας. Με ρυθμό γίνονται πολλά πράγματα στη ζωή. Για να δούμε τώρα, πάμε στις κατασκευές. Ελπίζω, αν υπάρχει κάποιος μεγάλος στο σπίτι, ήδη να σας έχει φέρει ένα μπαλόνι και ένα πλαστικό ποτήρι. Για να δούμε τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε. Παίρνουμε λοιπόν ένα μπαλόνι. Εγώ θα πάρω το κίτρινο. Έχουμε ένα ψαλίδι και με το ψαλίδι μας θα κόψουμε στο μπαλόνι. Θα το χαλάσουμε δηλαδή, μετά δεν θα μπορέσουμε να το φουσκώσουμε. Θα είναι μια κατασκευή που μετά δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Προσέξτε όμως, θα κόψουμε, αλλά δεν μας νοιάζει αν θα κόψουμε πολύ πάνω ή πολύ κάτω. Εδώ μπορεί να χρειαστείτε τη βοήθεια κάποιου μεγάλου. Μπορεί να φωνάξετε κάποιον μεγάλο να έρθει να κόψει και εσείς να κρατάτε το μπαλόνι. Προσέξτε λοιπόν. Κρατάμε το μπαλόνι και κόβουμε έτσι ώστε να φύγει το στόμιο του μπαλόνιου. Το οποίο δεν το θέλουμε. Για να δούμε. Αυτό ήταν. Πάει το στόμιο και έχουμε το μπαλόνι χωρίς το όμιο. Τώρα ακούστε τι θέλω να κάνετε. Θέλω μέσα στο μπαλόνι να βάλετε το πρώτο σας δαχτλάκι. Μετά από το άλλο χέρι ένα άλλο δαχτυλάκι. Μετά τρίτο δαχτυλάκι και τέταρτο. Συνολικά θέλω να βάλετε μέσα τέσσερα δαχτυλάκια. Και θα πείτε τώρα και πώς θα γίνει αυτό. Είναι δύσκολο. Προσέξτε. Αφού εγώ που έχω τόσο μεγάλα και χόττερα δάχτυλα μπορώ να τα βάλω, είμαι βέβαιος ότι μπορείτε και εσείς που έχετε μικρά και τελικά τα δαχτυλάκια. Πάμε λοιπόν. Βάζουμε τέσσερα δαχτυλάκια μέσα. Και πάλι φωνάζουμε κάποιον μεγάλο να μας κρατήσει το ποτήρι, το οποίο πρέπει να μείνει ακίνητο. Για να δούμε τώρα. Βάζουμε τα δαχτυλάκια και προσπαθούμε να φορέσουμε το μπαλόνι επάνω στο ποτήρι. Με αυτόν τον τρόπο. Βέβαια εσείς μπορεί να μην τα καταφέρετε με την πρώτη, αλλά δεν θέλω να στεναχωρηθείτε. Ξέρετε εγώ πόσα μπαλόνια έχω βάλει για να καταφέρω να φτιάξω αυτό εδώ κατευθείαν. Πάρα πολλά! Όλων των μαθητών μου σχεδόν. Οι περισσότεροι δεν τα καταφέρνουν, βέβαια κάποιοι μεγαλύτεροι τα καταφέρνουν. Εσείς θέλω να βάλετε δυνατά σας, να προσπαθήσετε. Μόλις έρθει και είναι ίσιο το μπαλόνι, είμαστε έτοιμοι. Βέβαια μπορεί κάποιοι από εσάς να μην έχουν βάλει το μπαλόνι τους ίσιο, να είναι κάπως το μπαλόνι τους έτσι. Μην ανησυχείτε, αυτό είναι πολύ εύκολο να φτιαχτεί. Απλά θα βρείτε από ποιο σημείο το μπαλόνι είναι μικρότερο, θα βάλετε τα δαχτυλάκια σας μέσα και θα τραβήξετε. Και αφού τραβήξετε, το μπαλόνι θα ισιώσει. Έχοντας λοιπόν ένα ίσιο μπαλόνι, πάνω σε ένα ποτήρι, μπορεί να είναι αυτό, δεν έχει καμία σημασία, έχουμε κατασκευάσει ήδη το οργανάκι μας. Για να δούμε λίγο τι υλικά χρησιμοποιήσαμε. Η καρτέλα μας λέει ότι το όργανο αυτό λέγεται τσιμποτύμπανο. Γιατί να λέγεται τσιμποτύμπανο, ένα απλό τύμπανο δεν είναι. Όχι, θα δείτε σε λίγο. Τι χρησιμοποιήσαμε, ένα μπαλόνι, ένα ψαλίδι και ένα σκληρό πλαστικό ποτήρι. Για να δούμε τώρα γιατί λέγεται τσιμποτύμπανο. Με το τυμπανάκι μας μπορούμε να παίξουμε με τον απλό τρόπο, αυτόν εδώ. Ή να χρησιμοποιήσουμε ένα μολύβι και να χτυπήσουμε. Για να δούμε. Με ένα μολύβι. Εντάξει, αυτό το ξέρατε ήδη άλλωστε. Και τώρα πάμε να δούμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε με αυτό το τυμπανάκι. Επειδή είναι φτιαγμένο από μπαλόνι, μπορούμε να το τσιμπήσουμε. Για να δούμε πώς θα ακουστεί. Δεν είναι πολύ περίεργο. Πολύ περίεργος ο ήχος αυτός. Για να δούμε τώρα. Μόνο με δύο δάχτυλα μπορούμε να τσιμπήσουμε. Δεν μπορούμε και με ένα, δηλαδή έτσι. Οι περισσότεροι μαθητές μου ξετρελένονται με το τυμποτυμπανάκι. Τους αρέσει να το τσιμπάνε και να παίζουν ρυθμούς. Αν φτιάξετε δύο, μπορεί να έχετε διαφορετικό ήχο. Για να δούμε αυτό. Τι ήχο βγάζει. Ακούτε. Έχει τελείως διαφορετικό ήχο. Εμένα μου αρέσει αυτό εδώ και έτσι θα κρατήσω αυτό εδώ. Για να δούμε τώρα τι ακριβώς θα κάνουμε με το τυμποτυμπανάκι. Θα παίξω εγώ ένα ρυθμό με το οργανάκι αυτό. Και θέλω εσείς μετά από εμένα να επαναλάβετε. Μην ανησυχείτε, θα είναι κάτι εύκολο. Κάτι που ήδη παίξαμε πριν με παλαμάκια. Για να παίξω εγώ πρώτα μόνος μου. Ξεκινάω εγώ. Εσείς. Είδατε, δεν σας άφησα μόνος. Έπαιξα μαζί σας την ώρα που έπρεπε να παίξετε εσείς. Για να είστε σίγουροι ότι παίξατε σωστά. Θα το ξανακάνουμε. Εγώ θα παίζω τσιμπώντας. Και όταν είναι η ώρα να παίξετε εσείς τσιμπώντας, θα χτυπάω εδώ στην άκρη. Ξαναλέω, αν δεν έχετε τυμποτυμπανάκι δεν πειράζει. Μπορείτε απλά να παίξετε παλαμάκια. Είναι πολύ απλό. Ξεκινάω εγώ λοιπόν. Τσιμπάω και ετοιμαστείτε. Μόλις τελειώσω θα είναι η σειρά σας. Παίζω. Εσείς. Εγώ. Εσείς. Είδατε τι εύκολο που ήταν και απλό. Για να δούμε τώρα τι ακριβώς συμβαίνει. Τόση ώρα παίζουμε τον ίδιο ρυθμό που παίξαμε στην αρχή. Θυμόσαστε που παίζαμε παλαμάκια? Για να αφήσω τα τυμπανάκια στην άκρη και να πάω λίγο στα παλαμάκια. Έχω βάλει στον πίνακα κάποιες νοτούλες. Νομίζω ότι περισσότεροι τις θυμόσαστε. Είναι αυτές οι νότης που έχουμε μάθει στο σχολείο. Και όταν είναι ενωμένες μαζί, με μια γραμμή από πάνω, που οι περισσότεροι συμμαθητές σας, ή κι εσείς οι ίδιοι, λένε ότι μοιάζουν με ακουστικά. Κύριε μου λένε, αυτά μοιάζουν με ακουστικά. Ναι, αυτά είναι αλήθεια. Όταν οι νότες είναι έτσι και μοιάζουν με ακουστικά, εμείς στο σχολείο χτυπάμε δύο φορές παλαμάκια όταν τις βλέπουμε, μία για κάθε νότα, και λέμε τίτι. Εδώ έχω πολλά στη σειρά. Έχω πολλά τίτι στη σειρά, που είναι στα πορτοκαλί χαρτάκια. Για να δούμε. Θα προσπαθήσουμε τώρα να παίξουμε μόνο τα πορτοκαλί χαρτάκια. Από εδώ έως εδώ. Για να τα μετρήσουμε πρώτα πόσα είναι. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι. Αν θέλαμε να κάνουμε μαθηματικά, τώρα θα λέγαμε ότι είναι τρεις διάδες. Τρία ζευγαράκια. Δύο φορές το τρία μας κάνει έξι. Το ξέρετε άλλωστε, αυτό είναι πολύ γνωστό. Πάμε λοιπόν να δούμε αυτές τις έξι νοτούλες, πώς θα τις παίξουμε με παλαμάκι. Θα παίξω πρώτα μόνος μου. Για να δούμε. Παίζω. Τι-τι-τι-τι-τι-τι-τι. Εύκολο. Μπορούμε να το κάνουμε μαζί. Για να δω χεράκια έτοιμα. Έτοιμοι. Χεράκια έτοιμα με το ρυθμό μου. Πάμε και. Τι-τι-τι-τι-τι-τι-τι. Και πάμε και στη τελευταία νότα. Η τελευταία είναι μόνη της. Είναι μεγαλύτερη λέμε στη μουσική και είναι ένα τά. Αυτό το τά είναι πιο μεγάλο και πιο σημαντικό. Γιατί διαρκεί όσο ένα ζευγαράκι από τίτι. Και πώς λέγεται? Πολύ απλά. Τά. Για να το βάλουμε τώρα μαζί με τα τίτι και να παίξουμε όλες τις καρτελίτσες στη σειρά. Για να δούμε. Έτοιμα χεράκια με το ρυθμό μου. Πάμε και. Τι-τι-τι-τι-τι-τι-τι-τα. Πάρα πολύ ωραία. Νομίζω ότι ήταν πολύ εύκολο για εσάς. Πάμε να δούμε λίγο κάτι άλλο όμως. Παρατηρήσατε ότι όταν λέω τα τίτι δεν τα λέω όλα με τον ίδιο τρόπο. Αλλά ότι το πρώτο τίτι κάθε φορά από κάθε ζευγάρι το λέω λίγο πιο δυνατά, λίγο πιο έντονα. Έτσι ακριβώς θέλω να το πείτε κι εσείς. Για ακούστε ξανά και προσέξτε να δείτε τι είναι αυτό που λέω έντονα. Άλλη μια φορά θα παίξω μόνος μου. Προσέξτε! Παίζω. Τι-τι-τι-τι-τι-τι-τα. Το παρατηρήσατε? Πάμε να το κάνουμε μαζί. Θα κάνετε κι εσείς το ίδιο. Είναι πολύ σημαντικό όταν έχουμε ένα ζευγαράκι από τίτι, το πρώτο τί να είναι πάντα πιο δυνατό, πιο έντονο, πιο σημαντικό. Πάμε λοιπόν. Έτοιμα χεράκια με το ρυθμό μου. Πάμε και. Τι-τι-τι-τι-τι-τι-τα. Και εδώ θα ξεκινήσουμε τώρα ένα παιχνιδάκι. Συνήθως με τους μαθητές μου κάνω το εξής. Τους λέω, για παίξτε τα ανάποδα από το τέλος προς την αρχή. Και εδώ είναι που τρομάζουν και μου λένε, γιατί κύριε, τι είμαστε άραβες. Τους λέω, μα ελάτε είναι πολύ εύκολο. Για πάμε να παίξουμε ανάποδα. Έτοιμοι με το ρυθμό μου. Από τότε θα ξεκινήσουμε. Πάμε και. Τα-τι-τι-τι-τι-τι-τι-τα. Νομίζω ότι εδώ είναι το πιο δύσκολο σημείο. Γιατί οι περισσότεροι από εσάς βιαστήκατε. Και στο τα πήγατε αμέσως παρακάτω. Είπατε τα-τι-τι-τι-τι-τα. Αλλά δεν πρέπει. Πρέπει στο τα να μείνουμε. Το τα να έχει διάρκεια, να είναι μεγάλο. Πρέπει δηλαδή να είναι τα... Πάμε να το πούμε πάλι από το τέλος προς την αρχή. Να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Έτοιμοι, θυμηθείτε. Πρέπει το τα να είναι μεγαλύτερο. Πάμε λοιπόν. Έτοιμοι. Χεράκια έτοιμα με το ρυθμό μου. Πάμε και. Τα-τι-τι-τι-τι-τι-τι-τι. Νομίζω ότι τώρα τα καταφέραμε όλοι. Ήταν πάρα πολύ εύκολο, έτσι δεν είναι. Πολύ ωραία. Για να δούμε όμως αυτός ο ρυθμός, γιατί είναι σημαντικός για το σημερινό μάθημα. Γιατί μας ενδιαφέρει τόσο. Και τι μπορούμε να κάνουμε με τα τσιμποτυμπανάκια μας. Για να δούμε. Τα τυμπανάκια μας λοιπόν. Για να πάρουμε το τυμπανάκι το ένα, το αγαπημένο μου. Και να δούμε αν μπορούμε να παίξουμε αυτόν εδώ το ρυθμό. Ξεκινώντας από τα τίτι. Στην αρχή θα παίξω μόνος μου. Θα παρατηρήσετε καλά να δείτε. Μπορεί να κάνω κάποιο λάθος. Θα με διορθώσετε, θα πείτε όχι κύριε είναι λάθος. Για να δούμε, θα τα καταφέρω. Παίζω μόνος μου. Ακούστε, προσεχτικά. Θα τσιμπήσω. Έτοιμοι? Ξεκινάω! Τι-τι-τι-τι-τι-τι-τα. Εύκολο! Μαζί μου. Όσοι έχετε τσιμποτυμπανάκι, θα παίξετε και θα τσιμπίσετε. Όσοι δεν έχετε, παλαμάκια. Όλα καλά, όλα όμορφα. Έτοιμοι με το ρυθμό μου. Πάμε και! Τι-τι-τι-τι-τι-τι-τα. Ελπίζω να τα καταφέρατε. Για να δούμε τώρα, τι ακριβώς μπορεί να γίνει αν έχουμε συνεχόμενα... Τι-τι-τι-τι-τι-τα. Τι-τι-τι-τι-τι-τα. Τώρα θέλω να παίξετε με το τσιμποτυμπανάκι σας ή με τα παλαμάκια σας. Και εγώ, την ώρα που εσείς θα παίζετε, σιγά-σιγά θα ξεκινήσω να τραγουδάω κάτι άλλο. Για να δούμε τι ακριβώς είναι αυτό που θα τραγουδήσω. Δεν θα σταματήσω για να το ακούσετε με προσοχή. Δεν θα σας πω και τώρα ακούστε με προσοχή. Θέλω να ακούτε με προσοχή από μόνοι σας. Και βέβαια στο τέλος θα ρωτήσω, θα πω ποιο είναι το τραγούδι που είπα. Ελπίζω να τα καταλάβετε. Δεν θα πω τα λόγια, απλά θα τραγουδήσω. Πάμε να παίζουμε σταθερά αυτό το ρυθμό. Για πάμε με το ρυθμό μου. Έτοιμοι, το θυμόμαστε. Πάμε και! Τι πι τι, τι τι, τι τι τά. Συνεχίστε. Τι πι τι... Τι, τι, τι, τι, τι, τι, τί, τά. Καταλάβατε όλοι, βέβαια, ποιο τραγούδι ήταν. Έτσι δεν είναι! Νομίζω ότι όλοι, μα όλοι, ξέρουμε αυτό το τραγούδι. Το ξέρουμε? Για να δούμε στην καρτέλα τα λογάκια. Για να δούμε ποιο είναι αυτό το τραγούδι. Ποιο τραγούδι άραγε τραγουδάει ο δάσκαλος. Για να δούμε τι λέει η καρτέλα. Είναι το φεγγαράκι μου λαμπρό. Πάρα πολύ εύκολο! Θέλω τώρα, κοιτώντας την καρτέλα και βλέποντας τα λογάκια, να τραγουδάτε τα λογάκια που βλέπετε. Είναι χωρισμένα σε συλλαβές και μάλιστα έχουν και τις νοτούλες από κάτω. Είναι πάρα πολύ εύκολο. Άρα, όλα μαζί. Τώρα είναι το πιο δύσκολο σημείο. Θα τσιμπήσουμε, θα τραγουδήσουμε, θα βλέπουμε τα λογάκια, θα βλέπουμε τις νότες και όλα θα τα κάνουμε ταυτόχρονα. Μια κι έξω. Είστε έτοιμοι με το ρυθμό μου? Πάρτε θέση. Αν έτσι δεν μπορείτε να παίξετε πια, γιατί κουραστήκατε ή χάλασε το μπαλόνι σας, μπορείτε να παίξετε έτσι ή μπορείτε και έτσι. Ό,τι θέλετε. Εγώ θα τσιμπήσω. Μου αρέσει να τσιμπάω το τσιμποτυμπανάκι μου. Έτοιμοι λοιπόν με το ρυθμό μου. Πάμε και... ΦΕ ΚΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΛΑΠΟ, ΦΕ ΚΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟ, ΝΑ ΠΙΓΕΝΟ ΣΤΟ ΣΧΩΛΙΟ, ΝΑ ΜΑΘΕΝΟ ΓΡΑΜΑΤΑ, ΓΡΑΜΑΤΑ ΣΠΟΥ ΔΑ�γΜΑΤΑ, ΤΟΥ ΘΕΧΟΥ ΤΑ ΠΡΑ�γΜΑΤΑ. Νομίζω ότι τα καταφέραμε όλοι, έτσι δεν είναι? Πάμε τώρα να το πούμε άλλη μία φορά, αλλά αυτή τη φορά στον πίνακα, δείχνοντας τις νότες. Για να δούμε. Έτοιμοι? Εγώ θα δείχνω συνεχώς και θα τραγουδάω. Θα τραγουδάτε κι εσείς μαζί μου. Έτοιμοι με το ρυθμό μου, είμαστε όρθιοι, είμαστε ευθυτενείς, καθόμαστε ωραία με το σώμα μας ωραίο και πάμε να τραγουδήσουμε το φεγγαράκι μου λαμπρό. Έτοιμοι? Πάμε και φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολείο, να μαθαίνω γραμματά, γραμματά σπουδαγματά του Θεού τα πραγματά. Ελπίζω όλοι να τα καταφέραμε. Ήταν πάρα πολύ εύκολο, σωστά. Για να δούμε τι ακριβώς κάναμε σήμερα. Θυμηθήκαμε κάποιους ρυθμούς με τα πι, πι και με τα τα. Φτιάξαμε ένα τσιμποτυμπανάκι. Πολύ εύκολο, πολύ απλό, με ένα μπαλόνι τεντωμένο επάνω σε ένα πλαστικό ποτήρι. Προσέξτε, μην πάτε να φτιάξετε το τσιμποτυμπανάκι σας, πατώντας, βάζοντας τα μπαλόνια επάνω σε ποτήρια του καφέ. Πολύ έτσι αυτά τα χάρτινα ή τα πολύ ελαφριά, τα πλαστικά άλλης μίας χρήσης που λένε οι μεγάλοι. Θέλουμε το σκληρό πλαστικό ποτήρι. Έτσι λοιπόν φτιάξαμε οργανάκια, παίξαμε τους ρυθμούς μας και τραγουδήσαμε ένα πάρα πολύ γνωστό τραγούδι. Το Φεγγαράκι μου λαμπρό. Ελπίζω όλοι να τα καταφέραμε. Νομίζω ότι ήταν πάρα πάρα πολύ εύκολο. Ελπίζω να θυμηθήκαμε τις νότες αυτές, παίζοντας και παλαμάκια αλλά και με το τσιμποτυμπανάκι μας. Και αφού τα καταφέραμε με τόση μεγάλη καλλιτεχνία, θα ήθελα να το πούμε άλλη μια φορά τώρα που τελειώνει το μάθημά μας. Αυτή τη φορά δεν θα παίζω παλαμάκια αλλά θα δείχνω. Είμαστε έτοιμοι να πούμε ξανά το Φεγγαράκι μου τελευταία φορά? Για πάμε με το ρυθμό μου. Πάμε και... Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγε μου να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολείο, να μαθαίνω γραμμάτα, γραμμάτα σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα. Και κάπου εδώ τελείωσε το μάθημά μας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ παιδάκια. Γεια σας! |
