| σύντομη περιγραφή: Υπόσχεσαι το γραμμαρ μεταλλαγή, το διρεκ μέθοδο, το οδιο λιγγουαλ μέθοδο, οι βασικές, έτσι. Και σήμερα θα δούμε αυτές τις τέσσερις μαζί. Υπόσχεσαι το γραμμαρ μεταλλαγή, το διρεκ μέθοδο, το οδιο λιγγουαλ μέθοδο, οι βασικές, έτσι. Και σήμερα θα δούμε αυτές τις τέσσερις μαζί. Υπόσχεσαι το γραμμαρ μεταλλαγή, το διρεκ μέθοδο, το οδιο λιγγουαλ μέθοδο, οι βασικές, έτσι. Και σήμερα θα δούμε αυτές τις τέσσερις μαζί. Υπόσχεσαι το γραμμαρ μεταλλαγή, το διρεκ μέθοδο, το οδιο λιγγουαλ μέθοδο, οι βασικές, έτσι. Και σήμερα θα δούμε αυτές τις τέσσερις μαζί. Συνειστούν μια ομάδα αυτές οι τέσσερις. Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε τίποτα από τους τίτλους, σε τι ομάδα μπορεί να τα βάζαμε αυτά. Έτσι, αυτό το silent way, total physical response, δηλαδή είναι ουσιαστικά η σιωπηλή μέθοδος, έτσι. Το disajestopedia, που δεν υπάρχει ένας όρος που να είναι ευραίος αποδεκτός. Αλλά δείτε λίγο το silent way, η σιωπηλή μέθοδος. Το community language learning, community, ή το total physical response, είναι ολική φυσική δραστηριότητα. Μένει με κάποιο διαδραστικό τρόπο στην μάθηση. Μένει με έναν αναλλακτικό τρόπο. Είναι διαδραστικός στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αναλλακτικός. Ουσιαστικά αυτές οι τέσσερις μέθοδοι είναι κάποιες προσεγγίσεις έτσι της διδασκαλίας. Κάποιες μέθοδοι, οι οποίες δεν έγιναν ευραίος αποδεκτές, όπως η γραμματικομεταφραστική, η ακροστοπροφορική, που έγινε χαμός και όλοι ακολουθούσαν αυτό το δρόμο. Είναι ουσιαστικά τέσσερις μέθοδοι, οι οποίες προτάθηκαν από κάποιους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι ήταν και ψυχολόγοι, δηλαδή είναι κάποιες μέθοδοι πολύ κοντά στην ψυχολογία και οι οποίοι πρότειναν έναν εναλλακτικό τρόπο, ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της διδασκαλίας και της μάθησης, που μήπως καταλαβαίνεται αυτός το silent way, η σιωπλή μέθοδος, τι μπορεί να ακρίβει. Το total physical response είναι εναλλακτικές μέθοδοι, κάπως διαφορετικές. Αυτές αναπτύχθηκαν δεκαετία 1960, 70 και λίγο 80, τότε είναι που αναπτύχθηκαν. Οι περισσότερες, όπως είπα, βασίζονται σε προσεγγίσεις εκπαιδευτικών που ήταν και ψυχολόγοι. Κάποιοι τις ονομάζουν και ανθρωπιστικές, γιατί αρχίζουν να δίνουν σημασία στα συνισθήματα, στον συνισθηματικό φορτίο που εμπλέκεται στη μάθηση. Οπότε έχουμε τη διαδικασία να δούμε τι νιώθει ο μαθητής και να επιστρατεύσουμε κάποιες υποσυμίδητες, να αισθάνεται πιο άνετα. Πάντως σίγουρα κάτι διαφορετικό από ότι δομισμός, μετράμε αυτά, συμπεριφορισμός, πρέπει να ακολουθήσουμε κάποια patterns. Αυτό προσεγγίζει κάπως πιο συναισθηματικά τη διαδικασία της μάθησης. Αυτό περικλείται κυρίως σε μια εκπαιδευτική προσέγγιση, το έχουν χρησιμοποιήσει πολλές φορές για να το περιγράψουν, που είπε ο Franklin, «Tell me and I forget, teach me and I remember, involve me and I learn». Το μυστικό αυτό είναι να συμμετέχει ο μαθητής. Και στις τέσσερις αυτές μεθόδους, η μεγάλη συνισφορά τους και η μεγάλη προσφορά που μας φέρνουν στη διαδικασία της διδασκαλίας και των μεθόδων, είναι ότι αρχίζουμε να περιστρεφόμαστε γύρω από τον μαθητή. Να ενδιαφερόμαστε για τον μαθητή, όχι μόνο για το προϊόν της μάθησης, όχι μόνο για τη διδασκαλία, αλλά για τη μάθηση. Πώς θα μάθει ο μαθητής, όχι πώς θα διδάξει απαραίτητα ο δάσκαλος, αλλά λαμβάνονται υπόψη και τέτοιες παράμετρες. Επομένως η συμμετοχικότητα, να συμμετέχω και έτσι θα μάθω. Βασικές αρχές, έτσι. Ξεκινάμε από το γνωστό, πάμε προς το άγνωστο. Πριν πάμε εδώ, να πω ότι ο βασικός ήταν ο Κάλεπ Κατένιο, ο οποίος εισήγαγε αυτή την προσέγγιση. Και όπως καταλαβαίνουμε από τον τίτλο, για να συζητήσω ποιο είναι το βασικό θέμα, ποιος θα είναι σιωπηλός. Ποιος, ναι, τίποτα, δεν μιλάμε. Ο καθηγητής δεν μιλάει, προσπαθεί να μην μιλάει το 90% του μαθήματος. Καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για μια εναλλακτική διαδικασία. Υπάρχει μια προσπάθεια ο καθηγητής να μην υπάρχει σαν μοντέλο, να μην υπάρχει σαν καθοδηγητής εμφανός. Υπάρχει εμέσως, αλλά ευοπένως ο καθηγητής δεν πρέπει να μιλάει. Το βέλτισμα του θα ήταν το 90% του μαθήματος να μην μιλάει, να παραμένει σιωπηλός. Και ουσιαστικά βασίζεται στην προσπάθεια του μαθητή να ανακαλύψει πράγματα. Δηλαδή να έχουμε μια διαδικασία discovery, ανακάλυψης των πραγμάτων, να μην τα δίνει όλα ο δάσκαλος να τα βρίσκει μόνος του. Τι γίνεται τώρα. Πολλές φορές σε αυτό χρησιμοποιήθηκαν πίνακες φωνητικής, γιατί ο δάσκαλος δεν μπορούσε να μιλήσει, οπότε έπρεπε να δείξει κάπως τους μαθητές πώς να μιλήσουν. Θα δείτε μετά πώς γίνεται. Και κάτι σαν παιχνίδια που θα τα δούμε πάλι μετά, ξύλινα sticks με τα οποία προσπαθούσε να τους μεταδώσει νοήματα. Αυτό που θα μιλήσει. Με μια πρώτη προσέγγιση, ποιο θεωρείτε ότι είναι το βασικό μιονέκτημα αυτής του μεθόδου. Φανταστείτε ότι εγώ έχω έρθει εδώ να σας κάνω μάθημα ισπανικά και δεν μιλάω καθόλου. Το πιο πρακτικό και αυτό είναι ότι δεν θα πηγαίνουμε αργά. Αυτό θα πηγαίνει πάρα πολύ, δηλαδή θα δείτε και μετά. Επίσης και εγώ μπορούσα να μεταδώσω φυσικώς ο μιονέκτημας. Και αν δεν είναι ο μιονέκτημας φυσικός, όσο πιο φαντάζομαι. Ναι, που τώρα δεν το έχουμε. Το έχουμε αυτό, τίποτα. Τίποτα. Ό,τι δίνει ο καθηγητής είναι στο 10% του χρόνου του δακτικού. Είναι μια άλλη διαδικασία που εμπλέκει, καταλαβαίνετε το τομέα της ψυχολογίας, οπότε θέλει να εμπλακεί ο μαθητής, να το ανακαλύψει μόνος του. Τώρα υπάρχουν, δεν θα δείτε με τα βίντεο πώς λειτουργεί αυτό. Επομένως αρχικά έχουμε γνωστό προς το άγνωστο. Εννοείται ότι πρέπει να ξεκινάμε από αυτό που ξέρει ο μαθητής, γιατί από το σημείο που δεν μπορούμε να του δώσουμε το άγνωστο από την αρχή, είναι σίγουρο ότι θα ξεκινήσουμε από το γνωστό. Οι μαθητές είναι έμπειροι στην εκμάθηση, βρίσκουν μόντσα ρόμα, ο δάσκαλος παρέχει βοήθεια όταν χρειάζεται. Αυτό πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο, πρέπει να ξέρουν πώς δουλεύει αυτό το πράγμα. Πρέπει να έχουν εμπειρία σε αυτού του είδους την εκμάθηση. Φανταστείτε να πάτε σε μια τάξη και ο δάσκαλος να μιλάει. Κάτι εντελώς εκτός από το συνηθισμένο. Δεν γίνεται επαναλήψη με βάση στο μοντέλο που είχαμε δει στην προηγούμενη περίπτωση. Ο δάσκαλος δεν είναι το μοντέλο με βάση στο οποίο θα γίνονται οι επαναλήψεις. Οι μαθητές είναι υπεύθυνοι και δημιουργούν δικά τους εσωτερικά κριτήρια. Αυτονόμηση και ευθύνη για την διαδικασία της μάθησης. Οι πράξεις των μαθητών δείχνουν αν έχουν μάθει. Είναι επίσης από τις πρώτες φορές που αυτή η μέθοδος αρχίζει να λαμβάνει υπόψη και την επίδοση. Δηλαδή να δούμε αν με την επίδοση να αντιμετρήσουμε, να δούμε αν έμαθε ο μαθητής. Οι μαθητές πρέπει να μάθουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους και τους άλλους. Ναι, γιατί μέσα στην τάξη που δεν υπάρχει ο δάσκαλος σαν μοντέλο, θα υπάρχει και συνεργασία με τους συμμαθητές. Οπότε θα πρέπει να εμπιστευτείς και τον διπλανός. Παρέχει υποστηρικτικό υλικό. Το υλικό τους το δίνει. Τις οδηπίες θα τους δώσει και το υλικό. Βιβλίο είναι λίγο δύσκολο να ακολουθηθεί πιστά. Συνήθως είναι υλικό που φτιάχνει ο δάσκαλος. Έτσι ώστε όλη τους η προσοχή να είναι στην γλώσσα. Η χρήση των γνώσεων των μαθητών όσο λιγότερη ανάπτυξη του σχολείου, τόσο μεγαλύτερη ανάπτυξη εκεί βασίζεται. Αν δεν παρεμβαίνει ο δάσκαλος, υποθετικά μιλάμε οι μαθητές θα εμπλακούν, θα αναγκαστούν να εμπλακούν. Μάθηση σημαίνει μεταφορά γνώσεων σε νέες καταστάσεις. Ναι, υπήρχαν να δινόντουσαν άλλες περιστάσεις επικοινωνίας κάθε φορά, γιατί η αλήθεια είναι ότι η επικοινωνία είναι σημαντικό κομμάτι. Και η ανάγνωση συμβαθεί με τον προφορικό λόγο. Έρχεται μετά, αλλά δηλαδή πρώτα θα διαβάσει το κείμενο ο μαθητής ή αυτά και μετά να ακουστεί ο λόγος και μετά θα δώσουμε σημασία στην ανάγνωση. Αλλά πρώτα είναι το listening, ναι. Και σε μεγάλα παιδιά. Και σε μεγάλα παιδιά. Ναι, ναι, ναι. Η αλήθεια είναι ότι μετά που θα δούμε στα πιο μικρά παιδιά πάει αυτή που θα δούμε το total physical response. Καταλαβαίνεις, από τους που δεν κάθονται, που δεν κάθονται, σουλάχιστον να εκμεταλλευτείς το γεγονός ότι δεν θα καθίσουν. Εδώ πέρα το έχουν χρησιμοποιήσει και σε παιδιά και σε μεγαλύτερα παιδιά. Έχει να κάνει με το πόσο εξικοιωμένοι είναι οι μαθητές. Δηλαδή, είναι πιο εύκολο για είναι νήλικα, όπως είπες, αλλά αν υπάρχει κατάλληλη εκπαίδευση μπορεί και να το κατάφερνε. Επαναλαμβάνω ότι και οι τέσσερις που θα δούμε είναι σε μικρή κλίμακα. Έχουνε περισσότερο ενδιαφέρον ιστορικό και ερευνητικό. Αυτή είναι η ενδιαφέρον γνωσσή μας. Α, εννοείς άμα θα κάνανε και μαθηματικά με αυτοί. Αυτό είναι προσέγγιση για την ξένη γλώσσα, αλλά είναι ενδιαφέρον να προτείνουμε και σε μαθηματικούς να το εφαρμόσουμε. Ναι, φαντάζεσαι και πόσο κουραστικό θα είναι αυτό. Είναι ένα από τα μειονεκτήματα για μας τους δασκάλους αυτής της μεθόδου. Η σιωπή είναι χρυσός. Βοηθάει στην αυτονομία. Ο δασκάλος δεν είναι το κέντρο. Πώς δεν είναι το κέντρο αν δεν μιλάει. Επαιμβαίνει μόνο όταν χρειάζεται. Θα δείτε μία κυρία στο βίντεο. Πρέπει να έχεις και πολύ μεγάλη υπομονή. Πρέπει να έχεις και πολύ μεγάλη υπομονή για να συγκρατήσεις, να μην εκφραστείς. Είναι αυτό το νόημα σε σχέση με τη γνωστική ικανότητα. Ναι, η κατανόηση είναι ένα από τα βασικά. Δεν δίνουμε σημασία στη μετάφραση. Ναι, ποιος να μεταφράσει. Προσπαθείς να δεις με αυτό που σου δίνεται πόσο τα βγάλεις πέρα. Οι μαθητές έχουν ένα τέτοιο, δεν υπάρχει κανένα να τους πει αυτό σημαίνει αυτό ή το άλλο. Οι μαθητές μπορούν να μάθουν ο ένας από τον άλλο και όχι μόνο από τον δάσκαλο. Ναι, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο δάσκαλος δεν πρέπει να επεμβαίνει στη μάθηση και δεν πρέπει να δίνει θετική ή αρνητική ανατροφοδότηση. Δηλαδή, ούτε θετικό έτσι, ούτε αρνητικό το feedback, τίποτα. Αν οι μαθητές κάνουν λάθη, μπορεί απλά να είναι ατάραχο σχέση. Οι μαθητές πρέπει να γίνουν αυτόν. Είναι το βασικό προτέρημα αυτής με φόβο, ότι ενισχύει την αυτονομία. Την αυτονομία, όμως, στο άλλο άκρο. Είναι η πρώτη μέθοδος απομάκρυνσης από τον δάσκαλο. Δηλαδή, πρώτη φορά που προτείνεται ότι ο δάσκαλος δεν θα είναι στο κέντρο της διαδικασίας, αλλά θα είναι ο μαθητής. Εννοείται ότι μετά αυτό αξιοποιήθηκε με πολύ θετικό τρόπο από τις προσεγγίσεις μετά την επικοινωνιακή προσέγγιση. Αλλά τότε ήταν ένα μεγάλο βήμα. Τα λάθη είναι σημαντικά και δείχνουν την πρόοδο. Υπάρχει, είπαμε, ο έλεγχος της επίδοσης που είναι σημαντικός. Τα λάθη είναι σημαντικά και αυτό ήταν μεγάλη καινοτομία. Μετά την επικοινωνιακή, ναι, εντάξει. Το λάθος από ποινικοποίηση, το έχουμε δεδομένο, καλό για να μαθαίνεις, αλλά όταν το λες για πρώτη φορά, ότι δεν είναι κακό τα λάθη, μας βοηθάνε να καταλάβουμε και να μάθουμε, ήταν σημαντικό. Οι μαθητές πρέπει να μάθουν αυτοδιοόρθωση για την καλύτερη κατανόηση και απομνημόνευση. Αυτό διορθώσει, έτσι, και αυτό θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό, δηλαδή, το να εμπλέκεις τον μαθητή μόνος του να βρει το λάθος του και να το διορθώσει. Για μένα είναι ο καλύτερος τρόπος για να αφομοιώσει κάτι. Αρχίζουμε από εδώ, όμως, έτσι, εκεί προτάθηκε. Οι μαθητές πρέπει να μάθουν αυτό. Στην αρχαίο δάσκαλος πρέπει να βλέπει την πρόοδο και όχι την τελειότητα, έτσι. Αυτή είναι η επίδοση, πώς εξελίσσεται μέσα στο χρόνο. Όχι ότι πρέπει να φτάσουμε στην τελειότητα. Χρειάζεται χρόνος για τη μάθηση. Οι μαθητές μαθαίνουν με διαφορετικό ρυθμό. Ναι, αυτά είναι δεδομένα σήμερα, αλλά όταν υπόθηκαν για πρώτη φορά ήταν σημαντικά. Επικέντρωση στο μαθητή, η σιωπή βοηθάει το δάσκαλο να παρατηρεί τις αντιδρέσεις των μαθητών. Υπάρχουν και στιγμές που δεν μιλάει και κανένας. Υπάρχει και αυτό μέσα στη μάθηση. Δεν μιλάει ο δάσκαλος, αλλά δεν μιλάνε ούτε οι μαθητές. Για να συνειδητοποιήσουν πιο εύκολα τα πράγματα και να τα φωμιώσουν. Αλλά υπάρχει και αυτό, δηλαδή υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας και της μάθησης που δεν μιλάει κανένας. Βέβαια, όταν επεμβαίνει ο δάσκαλος, έχει την πλήρη προσοχή. Φανταστείτε, έχετε μια μισή ώρα μάθημα, θα μιλήσει και 10 λεπτά ο δάσκαλος, εννοείτος θα τον προσέχουμε έτσι κι αλλιώς. Η επανάληψη δεν παίζει εδώ ρόλο καθόλου όπως είχε πριν στην εκοστοπροφορική. Το λέει ο δάσκαλος, θα το πούμε μία, θα το πούμε δύο, θα το λέμε συνέχεια. Η επανάληψη δεν μας ενδιαφέρει, στόχος είναι η διάδραση που είπαμε, η επαφή μεταξύ των ανθρώπων. Προφανώς θα είναι των συμμαθητών γιατί με τον δάσκαλο δύσκολα έχεις διάδραση. Τα στοιχεία της γλώσσας παρουσιάζονται σε λογική σειρά από το γνωστό στο άγνωστο να είναι παράλογο, με αυτές γίνονται αυτόνομοι, η γλώσσα είναι για προσωπική έκφραση. Υπάρχει αξιολόγηση της μεθόδου σε σχέση με το τι θα ακολουθήσει, αν δεν έχει κατανοηθεί κάτι, δεν προχωράμε πιο πέρα. Υπάρχει μάθηση ακόμα και όταν κοιμόμαστε, μέσα στα πλαίσια της ψυχολογίας. Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος. Ο φυσικός τρόπος. Θεωρούν ότι από τη σειρά που θέτει στο μυαλό σε λειτουργεί, αυτό θα δουλεύει και την ώρα που θα κοιμόμαστε. Ενταλλητικό πρόγραμμα. Δομές, όχι μόνο γραμματικές, αλλά υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να αφομειωθούν και να διδαχθούν. Το αναλυτικό πρόγραμμα δεν είναι σειριακό, αλλά κυκλικό σε αντίθεση με την προγραμματισμένη μέθοδο. Θα ξεκινήσει η παρουσίαση, θα επανέρθουμε στο ίδιο κείμενο, στον ίδιο διάλογο και θα τον δούμε πάλι με διαφορετικό τρόπο, μετά θα επανέλθουμε στον ίδιο διάλογο, κείμενο και θα μελετήσουμε κάποια άλλα στοιχεία. Δεν είναι ότι είδαμε αυτό σειριακό, έτσι η σειρά, μετά θα ακολουθήσει η παρουσίαση. Επανέρχεται ίσως και με διαφορετικούς τρόπους ανακάλυψης κάθε φορά. Εντάξει, οι δεξιότες βοηθούν οι μοίες να έχει μάθει στις άλλες. Δεν είναι κακά αυτά, δεν είναι παράλογα. Έτσι υπάρχουν κάποιες από τις τεχνικές και τις διαδικασίες που είναι απόλυτα λογικές για μας σήμερα. Η σωστή τρόπο είναι μια προσέγγιση στον ελληνικό μάθημα που δημιουργήθηκε από τον Καίλεπ Κατένιο στην αρχαία των 1960. Είναι μια μοναδική προσέγγιση στον ελληνικό μάθημα και την μάθηση, επειδή, επειδή είναι δημιουργημένος τρόπος, οι πρώτοι λένε γιατί είναι δημιουργημένος τρόπος, αν έχει να κάνει με το μάθημα και την μάθηση, όμως είναι δημιουργημένος τρόπος, επειδή ο διευθυντής είναι δημιουργημένος και μπορεί να σχεδιάσει στο μάθημα των παιδιών. Είναι δημιουργημένο, επειδή δεν υπάρχει χρήση τεχνικής, και χρησιμοποιούμε προσέγγιση που δημιουργεί το μάθημα. Ο Καίλεπ Κατένιος, ένας άνθρωπος που γεννήθηκε στην Αγία, πιστεύω, το 1911, και πέθανε το 1988. Δημιουργήθηκε την προσέγγιση, βασικά από την εμπειρία του, να μάθει ένας διευθυντής μάθημας. Δεν ήταν συμπεριφορά με τον πιο παραδοσιακό τραγουδιστικό τρόπο, ένας διευθυντής μάθημας και μάθημας, και εξετάστησε και δημιουργήθηκε αυτή την προσέγγιση. Έχω χρησιμοποιήσει τα προσέγγιση. Δεν είναι πραγματικά χρειάζοντα, αλλά διευθυντήθηκαν. Πρώτα από όλα, οι διευθυντές μου πρέπει να είναι πάντα. Πρέπει να γνωρίζουν τι είναι η προσέγγιση, ώστε να μην φοβούνται. Δεν έχουν τεκσπούρια να μάθουν, και μερικές φορές δεν έχουν ο διευθυντής να μάθουν, γιατί, όπως είπα, από την αρχή, ο διευθυντής είναι ο διευθυντής τους, και μερικές φορές εξετάστηκα στο διευθυντή μέρος της σκέψης, ώστε να μην βλέπουν, και ο διευθυντής είναι ο διευθυντής τους. Προσέγγισε πολλά παρουσία, ως διευθυντής, και πολλά κατάσταση, και πολλά εξετάστηση των διευθυντών. What I love about the approach is that it's all based on discovery, and students really discover the language. They don't memorize. Hopefully they won't forget. But it's those tiny and sometimes huge moments of discovery that completely make this worthwhile. The way it compares to other approaches is that the silent way is slower because in the silent way we focus on quality rather than quantity. I've taught with many, many different approaches, I've learned approaches, and I've even taught different approaches to other instructors. And what I see is that most methods, most approaches use a textbook, where students are required to memorize, to learn lots of vocabulary, lots of structure, lots of culture, but what they're missing is really the basis and the essence of the language. And with the silent way, again, it's based on quality rather than quantity, and so you really focus on the building blocks, the patterns and the structure of the language, and then you can build. You're constructing something, and it stays with you. I've taken Spanish for five years, and all of it has been with the textbook and the lecture, and I failed it twice, and it was horrible. So this has definitely helped to have better grades. I feel like I'm actually learning the language instead of just getting by with group activities and just speaking and just observing. I mean, less lectures and more interaction. That was the key. The steps involved for the silent way for students, they just need to be more observant and willing to let go and willing to discover the language. Their attitude needs to be positive, and for the teacher as well. Take the video tape out of your pocket, and then open the case. Open the case and take the video tape out. Take the video tape out of your pocket, and then open the camera. Take the video tape out of your pocket, and then open the camera. Take the video tape out of your pocket, and then open the camera. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Take the glasses out of the case, and put them on. Imagine that you are in a field. On the ground, there are water. There are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. On the ground, there are horses. She scooped instant coffee into a cup and poured in the now boiling water. Stirring the coffee, she tried to decide where to begin. She took a quick sip of coffee and searched out her box of books. She ordered them neatly on a shelf. Then she lifted her suitcase onto her bed. She unlatched the clasps and opened it and hung her dresses carefully in the closet. Then she put the rest of her clothes in her chest of drawers. In the last box, she found the dishes her mother had given her. She washed them thoroughly, dried them all. The role of the teacher, the authority, the teacher, the trust and respect must win. Here, the truth is that she wants to gain this trust and respect consciously. We have interaction with the students from the beginning of the lesson. You can see beyond the boundaries of the classes. Imagine that it is Saturday at your home and it is a nice morning today. The first language is used for translation when it is needed to explain the meaning and the teacher escapes there when he has to proceed to the second one. And as we said, mistakes are made with a soft voice and in a polite way. Look, I don't think that this can be done over an A2. I haven't seen it until now, I haven't examined it as an answer. I will look it up, but practically, in 30 days, the teacher will be able to enter into an A1 in the intensive program, in this intensive program that he says, all day, every day, right? And the fake teacher will be back in the A2. He won't be able to go further, but he was serving such purposes. It is clear that there were some that could have been more advanced, but it was because the student had already started, he could have already trusted the method at the first levels and continued to the next ones. It is clear that it is applied there as well. It is just that usually the worst results and effectiveness appear at the first levels. It is clear that if he had started in A1, he could have reached some A2. As far as it is concerned, it is not an achievement, it is a level recognition, theoretically. But the difference can be seen in the first level and the second level. Yes, yes, yes. Certainly, when you do not have a long-term memory in the intensive ones, this is generally the issue with the intensive programs, because you have to continue later in order to be able to maintain the language. Think of another intensive program with some other method, it could have the same outcome, the same results. The difference here is how quickly this can happen, considering that at any stage and at any psychological pressure that held the student back, they no longer exist. There was also a support, not scientifically and in depth, but speaking to Krassen, a linguist, about the affective filter, that is, that there are some other factors that can affect learning, they aimed at being relaxed, and those factors that can make learning difficult or exhausting will disappear. But issues that can have an intensive program for a month will be the same regardless of the method, let's say the trick. Let me tell you, certainly, if we think that older people may have gotten used to some teaching methods, to have already learned a foreign language with some other method, it is very difficult to trust such an innovative process. Certainly, people who do not have much experience in learning foreign languages should accept it more easily. But if someone has accepted it and can apply it, they should want it, because one of the basics they want is that those who will participate should want it, and be 100% committed to this thing. Regardless of age, if an older person can help the truth and be 100% committed to it, they should also be directed to it. It does not set limits. The main thing is to listen to the entire duration of the lesson. Yes, yes, yes, this is in the process, it is the music, how it can help in learning the entire duration of the lesson. In the beginning, it is combined with other things to relax. The main goal is not to relax the music, it is the process of having the subconscious in a more relaxed and more open state of relaxation. The beginning of relaxation can be either with exercises or with very intense ice breaking, where they talk about more personal issues and more out of the ordinary situations, but it is not the time at all. We said, a great emphasis is on the feeling of the students, but also on the use of mechanisms. Capela, costumes, yes, because it is the drama. This theatricality that they believe should be very likely to go away from the conventional models of teaching, which people may have been accustomed to and have combined it negatively with learning, and I have a lesson, and that's it. In other words, you focus more on how the teacher can... Yes, and on the emotions, that is, how the student feels good. The main thing is to relax the student and keep him open to passions, despite the material that you are going to give him. What is the name of the song you are going to perform? It is essentially, how it is done, an opposition to psychological obstacles, that is, suggestions, other suggestions to overcome the psychological obstacles that he considers, given that they all exist. He does not consider that there will be someone who will come without some psychological restrictions. In other words, he does not consider that there will be someone who will come without some psychological restrictions. No, not at all, in the emotional burden. They do everything in order to be able to overcome them as much as possible, but they consider that it has to do, in general, with the psychological composition of people. In other words, he starts with the basis of psychology and then he goes to the pedagogical part and the educational part. That is why I said before that some people said that they essentially wanted to activate the subconscious, considering that this way we will have an acceleration in the process of learning. This will happen faster and it will reduce the stress. The stress, he says, will reduce the stress of this whole process and accelerate learning. It could, of course, be completed programs. Think that for a month these educational goals are covered, then, I do not know if there is a restriction between programs, so if it is specific programs that are completed and then continue, with a different role, as we said, it could. And the goal is the belief in language learning, on the contrary, from the silent way, where there was no stress about when it will happen and how quickly it can happen. That is an important point. It is mainly in the class. That is, the process is mainly completed in the class. This is the goal of many methods. Here you can do it differently. You will stay in pieces. Well, community language learning, learning through community, again starts with psychoanalysis and psychotherapy. The leader was Charles Curran, who was a counselor. He gave lectures, psychotherapy in groups and believed very much in the dynamics of the group and developed this process, which is very similar to these self-help groups that can help psychologically. The groups are small. We say that we have around 6 to 12 people, of which one may be the expert among the students, but there may also be 6 experts. That is, they may be divided into those who learn and those who know a little more and they have to help. So there may be only one in this group, but there may also be the equivalent one by one, that is, up to 6. Based on the fact that learning is not a personal and individual achievement, but it is something that is achieved collectively. It is the result of the group, the strength of the group, of the group dynamics. So, by reflecting these sessions of counseling and psychotherapy, this process was developed. They believe that when the student looks a little like the principles of the suggestopedia, they believe that every time the student has to deal with a cognitive activity, a cognitive task, he will experience a emotional shock, he will go through an emotional crisis and this needs support. And this support will be taken by the group. The members of the group, by helping each other, will be able to reach the desired result. There is, there is, the teacher exists. It is the equivalent of the counselor, that is, the one who will give, will direct the conversations, who will have a supporting role, a supporting and not an auxiliary role. He will have a support, he will help the students, the students themselves, in this emotional crisis that they may go through. He will be there next to them to help them and comfort them and to present them, he will never judge them, he will always be calm. He will have this process of the maternal or paternal figure, who will be there to help. And that each one can learn only through the collective. And the whole class, the whole group will be able to learn the language as a result of collective effort. No one can work alone. The students are like any participant in a psychological support problem. They need help, they need support, they need guidance. And this is the image of the class, this is how it works. The teacher has to create an environment where the students will feel safe and they will not have to worry about how to solve various problems. The textbook is not needed, again the manual is not needed. And the learning process follows the stages of the child's development and the transformation into an adult. That is, we first have the birth stage, the child is born, he must somehow, with support, be able to respond to real life, then he begins to develop some independence, always alongside the paternal figure, the maternal figure, the parent, then he begins to develop more independence, the five stages of development. Then he will begin to gain greater independence, independence and strength, the fourth level to accept criticism. That is, at another level, at the fourth level, he is in a position to accept criticism. And at the end is the final level, where the child is transformed into adults, who are autonomous and responsible for their actions. This is essentially the course followed by Community Language Learning, Group Dynamics, and this development of development, which here is linguistic, but follows the stages of the child's development into an adult. Let's see a little bit. Our theories, the creation of relationships between the teacher and the student, but also between the students. We have a group, we have the advisor, we have the one who will help, the one who will support, but there is also the relationship between the students. Introduction to what will follow, information, what will happen here. We will see this later, of course, as something very positive, the goal, in the beginning, in the next methods. Language is for communication, the teacher, many times it can be in the back of the room or within the group, it should not be separated, because it can create fear. The new material and self-confidence can not be very difficult to create a mental crisis and a shock to the students. And the continuous increase in self-confidence is the goal. The students and the teacher are complete individuals. This is how this community of individuals is created. There is no fear, opinions are expressed and they are accepted. The teacher does not even advise, he listens to them, he shows them understanding, he helps them understand the learning process. The first language is used to translate the meaning. The students have a greater self-confidence when they understand everything, therefore the input that is given, the input, should be at a level that will not create a problem. The teacher, of course, takes all the activities and directs them. And there is always something easy at the beginning, to facilitate the initial contact. Independence, initiative, there are no gaps, someone must keep the dialogue of communication open. It takes time, it is not a method that will run. The students learn better when they choose themselves. They are members of a group. Therefore, they have autonomy, independence, cooperation, not competition. The teacher should not be afraid. The community is created. The learning of the language is very young, very well-known. At the first stages, the student asks you, what do you want to do? The analytical program, at the first stage, is formed, according to the students, not according to the needs, as we will see later in other approaches, but according to their opinion and their contribution. What do you think about the name of the educational program? Is it an achievement or is it an achievement? I think it takes this as a given. That is, there will always be a problem that can be overcome only through the team. That is, they take it again as a given that there will be some problems that the team will solve. It is again in general, which are the four methods, with the emotional part and the student, what he feels, what he does. It seems that there is another one that could be implemented more easily, but they are a little more drastic and very different. Here, you can apply many things within the framework of a conventional lesson. I say conventional, everyday, as we know it. This can be done. They want you to support them, as if they have been hurt, you say. And the suggestionist had in mind that they have issues, that they have some psychological obstacles that they have to overcome. This gives the greatest importance to the creation of the community, that is, of the team. That is, the group dynamic is very important. And maybe it is one that is important as far as the issue of collaboration is concerned. That is, it creates a team and not a competition, which can be created within a competition order. With this method, this certainly does not exist. So, use your mind's eye and kind of go back and see your house or apartment, whatever it is you live in. Some of you can close your eyes if you want to, if it makes it a little bit easier, instead of being here in the classroom. But just see that place where you live and see what is around it, what is outside. Walk inside and go through all the different rooms that you have in your home. And as you are walking through those rooms, you probably see a lot of objects and things that give you certain feelings and emotions. And maybe even people, the people who live in the house. Now, with that sort of picture in your mind, I'd like you to turn to the person who is sitting next to you and describe your home. You really want them to have the same picture in their mind that you have in yours. So, just turn to the person who is next to you and describe your home to them. We've got two here, two, two, two, two, two, two, two, two. Okay, we have to have a three right here. Okay, would you join us here, Rosie? He's going to join you as a person. Thank you. We didn't have many things, but the things that we have are very nice. I live with friends from other countries and we share all our experiences. How many rooms? One room big and a kitchen. All of them are big? Yes, very big. And it's very nice because all these things we're sharing. Δεν ξέρω αν έχετε συμμετάσχει σε ομάδες στήριξης και τέτοιο. Αν δεν έχετε συμμετάσχει, σκεφτείτε σε ταινίες που μπορεί να το έχουμε δει. Κάπως έτσι δεν είναι αυτός ο σύμβουλος που τους λέει μία ψυχολογική προσέγγιση και σκέψου τώρα ότι είσαι στο σπίτι σου και αυτό. Είναι μία υποστηρικτική διάθεση και είναι όλα ήρεμα εδώ. Ένα safe environment, ένα ασφαλές περιβάλλον. Μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η συναισθηματική γλώσσα. Να θέλει να ξυπνήσει έτσι ευχάριστα πάντα συναισθήμα. Ας δοκιμάσουμε μερικές λόγες που θα χρειαστείτε να χρησιμοποιήσετε στο σπίτι σας. Προσπαθείτε να τις χρησιμοποιήσετε ήδη. Ας δοκιμάσετε να χρησιμοποιήσετε μερικές λόγες. Ας δοκιμάσετε να χρησιμοποιήσετε για εσάς στο σπίτι σας. Μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η συναισθηματική γλώσσα. Μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η συναισθηματική γλώσσα. Μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η συναισθηματική γλώσσα. Μη��認為 να χρειαστείτε το ότι θέλουμε να νομίσουμε. Είχαμε δημιουργήσει ένα χέτζ. Έχουμε δημιουργήσει ένα χέτζ. Λοιπόν, άλλη μορφή. Μορφή. Τι σημαίνει αυτό? Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Καθαρό. Δε φαίνεται πολύ, είναι πάρα πολύ ώρα, μπορείτε να το δείτε κάποια στιγμή. Από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται και τις δραστηριότητες, είναι η ηχογράφηση, μια μαγνητοφόνηση ηχογράφηση, στην γλώσσα στόχο, αυθεντικών συνομιλειών, μετά είναι το transcription αυτού. Δηλαδή, έτσι, η μεταγραφή αυτού που ακούσανε σε χαρτί και η ανάλυσή του. Είναι μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται μέσα στα πλαίσια αυτής της μεθόδου. Η μετάφραση, η ομαδική εργασία, το listening σε μονόλογο του δασκάλου, που εδώ το είδαμε στην αρχή, έτσι, υπάρχει ένα μεγάλο διάστημα που έχουμε τον καθηγητή να μιλάει μόνος του. Και το free conversation, η ελεύθερη συζήτηση, όπως έγινε τώρα. Ο δάσκαλος δεν ήταν από πάνω να ακούει και να αξιολογεί ή να βοηθάει τους μαζί, αλλά απλά άκουγε. Ο σύμβουλος, ο ρόλος του δασκάλου είναι ο σύμβουλος. Η διάδραση είναι προοδευτική σε διαφορετικά σημεία και δάσκαλο και μαθητοκεντρική. Δηλαδή, υπάρχουν στιγμές που είναι δασκαλοκεντρική, υπάρχουν στιγμές που είναι δασκαλοκεντρική. Ανάμεσα στο δάσκαλο, που έχουμε τη συνεργασία με το δάσκαλο και ανάμεσα στους μαθητές που είναι επίσης το ίδιο συχνή. Ως γλώσσα επικοινωνίας χρησιμοποιείται η πρώτη γλώσσα για οδηγίες και ο δάσκαλος που προωθεί σιγά σιγά τη δεύτερα όταν δεν υπάρχει άλλη κοινή γλώσσα. Τα λάθη διορθώνεται από το δάσκαλο, λέγοντας το σωστό, αλλά χωρίς να προκαλείται φόβος. Δηλαδή, είναι ένας από τους στόχους. Η δημιουργία της αίσθησης κοινότητας, η συνεργατική μάθηση και η αναλυτική δημιουργία. Η δημιουργία της αίσθησης κοινότητας, η συνεργατική μάθηση και η αναλυτική δημιουργία που πηγάζει από τους μαθητές. Άρα, βλέπουν άμεσα την ωφελημότητα του. Δηλαδή, χρειάζομαι αυτό, το δίνει η μάθηση, το δίνει η διαδικασία αυτή και είναι ο ικανοποιημένος μαθητής που ικανοποιήθηκαν οι ανάγκες του. Καταλαβαίνετε αυτό, ε? Αυτό είναι πιο εύκολο, νομίζω, το καταλάβουμε, total physical response. Όλα, μέσα στη μάθηση, όλο το σώμα, συμμετέχει στη διαδικασία της μάθησης. Όλο το σώμα είναι αυτό που έλεγα πριν, για πόση ώρα που θα κουραζόμαστε εμείς, ε? Εξαρτάται ποιοι είναι οι στόχοι, ποιοι είναι οι μαθησιακοί στόχοι. Η total physical response, λοιπόν, προτάθηκε πάλι από έναν ψυχολόγο. Όλα αυτά από τη στιγμή που έχουν να κάνουν με το emotional έτσι και με το συναισθηματικό κομμάτι, όλα έχουν εισαμβάσει την ψυχολογία και κάποιους ψυχολόγους παιδαγωγούς. Ο James Asher, ένας ψυχολόγος που το οργάνωσε αυτό στα τέλη της δεκαετίας του 70, έτσι το 77-78, βασίζεται στα action methods, έτσι. Το role play σε μικρότερο βαθμό, η δραματοποίηση, το simulation, η προσομοίωση, έτσι δραστικά δράση. Και το παιδί, γιατί απευθύνεται κυρίως σε μικρές ηλικίες, έχει στόχο να μιμηθεί έτσι και να δράσει. Οι έννοιες μπορούν να μεταφορεθούν με κίνηση, η μνήμη ενεργοποιείται από την αντίδραση του μαθητή, η ενεργοποίηση έτσι δεξιού ημισφαιρίου. Η κατανόηση πριν το μιλία, οι μαθητές μπορούν να μάθουν μέσα από την κίνηση, η προστακτική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να οδηγήσει στη μάθηση. Θα δείτε μετά γιατί τους λέει να κάνουν πράγματα. Οι μαθητές μαθαίνουν και παρακολουθώντας όχι μόνο πράττοντας, κάνοντας πράγματα. Οι έσεις επιτυχίες και οι μίσεις του άγχους διευκολύνουν τη μάθηση. Αυτό είναι μία αρχή που εν μέρει πρέπει να ισχύει. Οι μαθητές δεν πρέπει να μάθουν συγκεκριμένες ρουτίνες, δεν έχει εδώ πέρα σαν βάση την επανάληψη και το συμπεριφορισμό που είχαμε πριν. Όχι, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ρουτίνες που πρέπει να ιδιορθώσει, πρέπει να μην γίνεται ενοχλητική. Οι μαθητές πρέπει να αναπτύξουν ικανότητες να καταλαβαίνουν και νέες δομές. Αν υπάρχει διασκέδαση και να περνάνε καλά, τότε η μάθηση της γλώσσας μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική. Προφορικός λόγος, η έμφαση στον προφορικό λόγο, προφανώς το total physical response, που θα γράφεις κιόλας, είναι λίγο πρακτικό το θέμα. Οι μαθητές θα μιλήσουν, είναι έτοιμοι, οι δάσκαλοι πρέπει να δείχνουν ανοχή στα λάθη και οι όποιες λεπτομέρειες σιγά σιγά, θα διορθωθούν αργότερα. Προφορικός λόγος, η έμφαση στον προφορικό λόγο, προφανώς το total physical response, που θα γράφει κιόλας, είναι λίγο πρακτικό το θέμα. Οι μαθητές θα μιλήσουν, είναι έτοιμοι, οι δάσκαλοι πρέπει να δείχνουν ανοχή στα λάθη και οι όποιες λεπτομέρειες σιγά σιγά, θα διορθωθούν αργότερα. Οι μαθητές θα μιλήσουν, είναι έτοιμοι, οι δάσκαλοι πρέπει να δείχνουν ανοχή στα λάθη και οι όποιες λεπτομέρειες σιγά σιγά, θα γράφει κιόλας, είναι λίγο πρακτικό το θέμα. Τώρα, πάμε πίσω στο σχολείο και δούμε πώς ο Herbert πρώτα παρουσιάζει λίγο πραγματικά λόγια, που οι δάσκαλοι θα χρειαστεί να γνωρίζουν, ώστε να μπορούν να ακολουθούν την πραγματική ιστορία που θέλουν να κάνουν μαζί τους. Τέδι, τέδι, τέδι, τέδι, τέδι, τέδι. Now that the students have learnt the key words that they are going to need, let's see how Herbert gets them to understand sentences by listening to instructions and imitating his actions. Now, stand up, please. Stand up, please. Good. Sly your plane, sly your plane, drive your car, vroom. Hug your teddy, hug your teddy, kiss your doll. Ok, once more. Fly your plane, sly your plane, drive your car, vroom. Hug your teddy, kiss your doll. So that was the first phase of an action story. What's important here is that the teacher adapts his or her teaching pace to the student's pace of learning. In other words, the teacher introduces the sentences gradually and one after the other, and always repeats the previous sentence or sentences before introducing a new one. What's also important is that the teacher strictly keeps to the order the sentences were presented in. Next, we'll see the second phase, where Herbert gives the instructions, and it's important remember that this is done in the same order as before. But this time, he doesn't give the students a model for the actions, so the children have to listen and carry out the instructions without seeing the teacher act them out. Being in a group gives them security, and they're learning from one another. Now I'm going to sit down. No, you don't sit down, you stand up. Stand up please, yes, ok. Now you do it, you do it. Fly your plane, drive your car, hug your teddy, kiss your doll. Yes, good. So, what's next? Well, once the students are able to carry out the actions easily, it's now time for the third phase. As before, the students listen to the instructions and carry them out, but with one difference. This time Herbert changes the order of the instructions. And now, no, no, no, stand up. And now in chumbled order, in chumbled order, chumbled order, chumbled order. Drive your car, kiss your doll, fly your plane, hug your teddy, kiss your doll, fly your plane. Drive your car, hug your teddy, kiss your doll, hug your teddy, hug your teddy, yes, very good, thank you, sit down please. As you can see, for the students action stories are fun and at the same time they're an important way of making the children feel that they can understand the target language from the very beginning. The final phase is when students use a worksheet from their books as they listen to the same action story from the audio CD. The children listen and put the pictures into the correct order. This consolidates their learning and assesses in an action oriented way how well they have understood the sentences that they have just learnt. They can do so by writing numbers or if they haven't yet learnt to write numbers, they draw the corresponding number of dots onto the dice at the top of each of the pictures as shown on the worksheet. Poppy, well done, really good. That's why we prefer it for the younger students, right? The total physical response is generally used in the education of the younger students. But the important thing is this, the learning of a foreign language, that's why we prefer it. Of course, psychology has influenced other cognitive objects as well. You are very good, but I would like to know, even though I don't know the language, to learn it in this way. This is the other issue. This is related to when a child can start learning a foreign language. Of course, it has happened for young children as well, because there are many cases where learning a foreign language starts at a young age and there are studies that show this. I believe that when, regardless of whether it should or shouldn't start at a young age, I imagine that it is more interesting for a child to get involved in this way. I don't know if you have any experience with young children, if any of you... Yes, yes, yes. The truth is that I don't know about young children either. Theoretically, the total physical response, especially in the foreign language, is the only way to approach young children. But this is not the case. No, no, of course. Yes, yes, yes. This is used. But this is a system, this is a system. It is very difficult for children to learn a foreign language in this way. Yes. They will not be able to learn it. Of course, we cannot describe this as negative. The pronunciation at an early age can have a very good result, given that the second language can be acquired to a large extent. Because it is the age, it is the critical age, we will see it in this course, the critical age hypothesis. That is, there is some age where, as they did, the foreign language is learned more easily. It can be close to the acquisition and not to the conscious learning. These are the good things when they are from a young age. Now, what are the limits? This is a theoretical issue that is not necessarily an agreement. Will we be able to reach the level of the first language? Of course, yes. First of all, there are also countries where this happens in the majority. That is, Canada, with the immersion systems they have in the immersion courses, is also the goal, to be a translation at the level of the first language and the two languages. This can be done more easily when it starts at a young age. Of course, we are talking first about the preparatory language, this acquisition that comes first, because it is the same in the first language as in the native language. The production and understanding of the preparatory language come first and then the writer. The role of the teacher is the guide to behavior. He told them how they will move, what they will do. The students follow the model, as we had in the acoustic, acoustic-language. Then the students lead. You saw, the teacher sat down and the students took the notes. The teacher cooperates with all the students, but also on an individual level. We did not see it all, you can see it when we are in the platform. The students learn by watching, that's where it starts. The language is mainly used as a target and, as we said before, if they make mistakes, any details can be corrected in a later stage. Some of the techniques can be used, not the method as a whole. Why? Because there are other qualities. That's how we have the production, the understanding of the written language, which is more difficult than the total physical response. As with all methods, they can be used during teaching, with a basic one, a main one, which I imagine will be among those that we will see in another week, because they are the ones that dominate after the social approach today. And within those frameworks, some of the things we saw can be used. However, not many things can be used from the methods that are complete pieces, such as the disadjustopedia. There is a specific motif there, so it is difficult to say that you use it 100%. You can use some things. All of these, the basic quality that they have is that the student is now in the center, everything revolves around his own needs. The teacher, of course, is in charge of some of these, because he has the knowledge, because he will transfer the knowledge, but the student is in the center. One of the main methods are his feelings, his mental world, taking care that he is not anxious, and all that. But the student is in the center, so having the student already in the center, the next time we will easily enter the social approach and the student's central model of teaching. That's all. |
