| Διάλεξη 7: Συμφωνία μεταξύ Αγίας Έδρας και Ιταλίας Προσφύγων και Εκκλησιαστικών Συμβάσεων Προσφύγων και Εκκλησιαστικών Συμβάσεων Προσφύγων και Εκκλησιαστικών Συμβάσεων Προσφύγων και Εκκλησιαστικών Συμβάσεων Γεια σας αγαπητές φίλες και φίλοι. Στην 7η διάλεξη του Μεταπτυχιακού των Θεσμών Ευρωπαϊκών Λαών Βρισκόμαστε στην Διευθύν Συμφωνία μεταξύ Αγίας Έδρας και Ιταλίας το έτους 1984 και στο άρθρο 11. Στην παράγραφο 1 το άρθρο 11 ορίζεται Η Ιταλική Δημοκρατία διασφαλίζει ότι τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων της αστυνομίας και παρόμοιων εξομοιωμένων υπηρεσιών αυτοί που διαμένουν σε νοσοκομεία, σε οίκους φροντίδας ή δημόσιας συμπαράστασης οι κρατούμενοι σε ιδρύματα προφυλάκησης ή κατάδικη δεν μπορούν να δώσουν τόπο σε κανένα κόλλημα κατά την άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας και κατά την εκτέλεση των πρακτικών της λατρείας των καθολικών. Παράγραφος 2 το άρθρο 11. Η πνευματική συμπαράσταση στους ίδιους διασφαλίζεται από κληρικούς που διορίζονται από τις αρμόδιες ιταλικές αρχές ύστερα από υπόδειξη της εκκλησιαστικής αρχής και σύμφωνα με το νομικό καθεστώς, τον οργανισμό και τους τρόπους που καθορίζονται με συμφωνία ανάμεσα στις εν λόγω αρχές. Το άρθρο λοιπόν 11 αφορά την απόλαυση της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελευθερίας της λατρείας του καθολικού θρησκεύματος από τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας και άλλων παρόμοιων υπηρεσιών σωμάτων ασφαλείας δηλαδή από εκείνους που μένουν σε ενός που είναι τρόφιμοι οι νοσοκομείον ή οίκων φροντίδας και δημόσιας συμπαράστασης από τους κρατούμενους. Οι καταστάσεις αυτές δεν μπορούν να αποτελέσουν κανένα κόλλημα για την απόλαυση της θρησκευτικής ελευθερίας και των πρακτικών της καθολικής λατρείας. Η θρησκευτική συμπαράσταση, η πνευματική συμπαράσταση σε όλους αυτούς που διαβιούν σε ειδικούς χώρους εξουσίασης τους οποίους προαναφέραμε παρέχεται από κληρικούς καθολικούς που διορίζονται από τις αρμόδιες ιταλικές αρχές, ύστερα από υπόδειξη της εκκλησιαστικής αρχής και στα πλαίσια του νομικού καθεστότος του οργανισμού και των τρόπων που καθορίζονται σε συμφωνία μεταξύ των αρχών της εκκλησιαστικής και της κρατηγής. Και προχωρούμε στο άρθρο 12 της Διεθνούς Συμφωνίας του 1984 μεταξύ Αγίας Έδρας και Ιταλικής Δημοκρατίας. Παράγραφος 1, η Αγία Έδρα και η Ιταλική Δημοκρατία στην αντίστοιχη ένωμη τάξη συνεργάζονται για την προστασία της ιστορικής και καλλιτεχνικής κληρονομιάς προς το σκοπό της εναρμονήσεως της εφαρμογής του ιταλικού νόμου με τις απαιτήσεις του θρησκευτικού γρακτήρα. Τα αρμόδια όργανα των δύο μερών θα συμφωνήσουν κατάλληλες διατάξεις για την συντήρηση, την αξιοποίηση και την απόλαυση των πολιτιστικών αγαθών θρησκευτικού ενδιαφέροντος που ανήκουν σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς και ιδρύματα. Η συντήρηση και η πρόσβαση σε αρχεία ιστορικού ενδιαφέροντος και σε βιβλιοθήκες των ίδιων οργανισμών και ιδρυμάτων θα καταστούν αντικείμενο εύνοιας και πρόσβασης στη βάση συμφωνιών μεταξύ των αρμωδίων οργάνων των δύο μερών. Η παράγραφος 2 του ίδιου αρθο 12 ορίζει η Αγία Εδρά διατηρεί τη διαθεσιμότητα των χριστιανικών κατακομβών που υπάρχουν στο έδαφος της Ρώμης και σε άλλα μέρη του Ιταλικού Εδάφους με το συνακόλουθο βάρος της φύλαξης, της διατήρης της, της συντήρησης παρετούμενη από τη διαθεσιμότητα των άλλων κατακομβών με την τήρηση των νόμων του κράτους και με τηρουμένων των ανδεχόμενων δικαιωμάτων τρίτων η Αγία Εδρά μπορεί να προχωρήσει σε εξκαφές και σε μεταφορά ιερών λειψάνων. Το άρθρο λοιπόν 12 αφορά τη συνεργασία μεταξύ Αγίας Εδράς και Ιταλικής Δημοκρατίας στα πλαίσια των αντίστοιχων ενωμοντάξεων για την προστασία της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς των εγώμενων πολιτιστικών αγαθών. Είναι γεγονός ότι η αρμοδιότητα της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών ανήκει στο κράτος. Αλλά όμως όσον αφορά τα πολιτιστικά θά θρησκευτικού γρακτήρα λόγω του ότι συντρέχει και η εφαρμογή της θρησκευτικής ελευθερίας εν προκειμένου γι' αυτό πρέπει να υπάρχει μια εναρμόνιση της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών, της κρατικής προστασίας των πολιτιστικών αγαθών με τις απαιτήσεις της θρησκευτικής ελευθερίας. Γι' αυτό το άρθρο 12 παραπέμπει στη Σύναψη Συμφωνίας, το άρθρο 12 το οποίο ανήκει στη Συμφωνία Πλαίσιο του 1984 μεταξύ Αγίας Έδρας και Ιταλικής Δημοκρατίας. Παραπέμπει στη Σύναψη Μεταγενέστερης Συμφωνίας, η οποία έχει βεβαίως ήδη συναφθεί, αλλά εκείνη την εποχή που είχε συμφωνηθεί το άρθρο 12 ακόμη δεν είχε συναφθεί η Μεταγενέστερη Συμφωνία για την προστασία των πολιτικών αγαθών. Γι' αυτό παραπέμπει λοιπόν σε Μεταγενέστερη, προκειμένου να συμφωνηθούν μεταξύ των μερών και κατάλληλες διατάξεις για τη συντήρηση, αξιοποίηση και απόλαυση των πολιτιστικών αγαθών θρησκευτικού γρακτήρα που ανήκουν σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς και ιδρύματα. Η παράγραφος 2 αναφέρεται στις χριστιανικές κατακόμβες που υπάρχουν στο έδαφος της Ρώμης και σε άλλα μέρη του ιταλικού εδάφους και προβλέπει ότι η Αγία Έδρα διατηρεί τη διαθεσιμότητα, δηλαδή αυτή κατέχει τις χριστιανικές κατακόμβες που υπάρχουν στο έδαφος της Ρώμης και σε άλλα μέρη του ιταλικού εδάφους, διατηρώντας ταυτόχρονα και το βάρος της διαφύλαξης, της συντήρησης αυτών. Και προχωρούμε στο άρθρο 13. Στην παράγραφο 1 ορίζεται οι προηγούμενες διατάξεις, δηλαδή μέχρι και το άρθρο 12, συνιστούν τροποποίησης του κογκορδάτου του Λατερανού, που έγιναν αποδεχτές από τα δύο μέρη και θα αρχίσουν να ισχύουν από την ημερομηνία ανταλλαγής των πράξεων επικείρωσης. Περαιτέρω ζητήματα, για τα οποία εκδηλώνεται η ανάγκη συνεργασίας μεταξύ καθολικής εκκλησίας και κράτους ιταλικού, θα ρυθμίζονται είτε με νέες συμφωνίες μεταξύ των δύο ημερών, είτε με συμφωνίες μεταξύ των αρμόδιων αρχών του κράτους και της ιταλικής επισκοπικής συνδιάσκεψης. Το άρθρο 13 στην παράραφο 1 διευκρινίζει ότι οι διατάξεις από 1 μέχρι 13 συνιστούν τροποποίησης του κογκορδάτου του Λατερανού. Και δεύτερον, ότι στην παράραφο 2, ότι αν υπάρχει ανάγκη ρύθμισης νέων ζητημάτων συνεργασίας μεταξύ των μερών, θα συναφθούν νέες συμφωνίες είτε μεταξύ των δύο υψηλών μερών Αγίας Έδρας και Ιταλικού Κράτους, είτε μεταξύ των αρμόδιων αρχών του κράτους και της Ιταλικής Επισκοπικής συνδιάσκεψης. Και το άρθρο 14 και τελευταίο αφορά ζητήματα ερμηνείας και εφαρμογής των διατάξεων έχονται στην Διεθνή Συμφωνία του 1984, αν υπάρχουν ζητήματα δυσκολίες ερμηνείας ή εφαρμογής των προηγούμενων διατάξεων, η Αγία Έδρα και η Ιταλική Δημοκρατία θα αναθέσουν την έρευνα μιας φιλικής λύσης σε μια ισομερή επιτροπή που θα διορίζεται από αυτές. Δηλαδή αν υπάρχουν δυσκολίες ερμηνείας και εφαρμογής των διατάξεων της Διεθνούς Συμφωνίας του 1984, η Αγία Έδρα και η Ιταλική Δημοκρατία θα συστήσουν μια επιτροπή από ίσο αριθμό μερών από κάθε πλευρά, προκειμένου να αναζητήσει μια φιλική λύση ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων περιέχονται στην Διεθνή Συμφωνία του 1984. Και τώρα θα δούμε ποιες είναι οι ατέζε, δηλαδή οι συμφωνίες μεταξύ της Ιταλικής Κυβέρνησης και θρησκευμάτων για τη ρήμη στο μεταξύ τους σχέσεων. Έχουν συναφθεί μέχρι τώρα 11 συμφωνίες της Ιταλικής Κυβέρνησης με θρησκεύματα και εκκρεμεί μια συμφωνία που έχει υπογραφεί μεταξύ της χριστιανικής κοινότητας των μαρτύρων του Γεχοβά της Ιταλίας, που έχει υπογραφεί με την Ιταλική Κυβέρνηση στις 4 Απριλίου το 7, μέχρι τώρα δεν έχει ακόμα κυρωθεί με νόμο. Αντιθέτως έχουν υπογραφεί και κυρωθεί με 11 θρησκεύματα συμφωνίες ατέζε για τη ρήμη και μετρίδμηση των σχέσεων μεταξύ Ιταλικής Κυβέρνησης και του αντίστοιχου θρησκεύματος. Με την τάβολα Βαλδέζε, η οποία είναι ένα πρωτεστατικό θρίσκευμα στην Ιταλία, συναύθηκε η πρώτη ατέζα, η πρώτη συμφωνία, 21 Φεβρουαρίου του 84, κυρώθηκε με νόμο 449 του 1984, τροποποιήθηκε 25 Ιανουαρίου του 93, κυρώθηκε η τροποποίηση με νόμο 409 του 1993. Υπήρξε μια άλλη συμφωνία με τάβολα Βαλδέζε 4 Απριλίου 2007, κυρώθηκε με νόμο 68 του 2009. Προχωρούμε στο δεύτερο θρίσκευμα. Συνελεύσεις του Θεού στην Ιταλία. Αυτή είναι μια συμφωνία που υπογράφτηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1986 και κυρώθηκε με νόμο 517 του 1988. Στη συνέχεια, νέα τέζα, νέα συμφωνία μεταξύ της Ένωσης των Ατβεντιστικών Χριστιανικών Εκκλησιών της 7ης ημέρας, 29 Δεκεμβρίου 1986, υπογράφηκε κυρωτικός νόμος 516 του 1988, τροποποιήθηκε 6 Νοεμβρίου 1996, κυρώθηκε η τροποποίηση με νόμο 637 του 1996, 4 Απριλίου 2007, νέα συμφωνία, κυρώθηκε με νόμο 67 του 2009. Κατόπιν, τέταρτο θρίσκευμα, αττέζα, συμφωνία μεταξύ της Ένωσης Εβραϊκών Κοινοτήτων στην Ιταλία και της Ιταλικής Κυβέρνησης, συμφωνία 27 Φεβρουαρίου 1987, κυρωτικός νόμος 101 του 1989, τροποποίηση 6 Νοεμβρίου 1996, κυρωτικός νόμος 638 του 1996. Άλλο θρίσκευμα, Ένωση Βαπτιστικής Ευαγγελικής Χριστιανικής Εκκλησίας της Ιταλίας, δηλαδή η Ένωση των Βαπτιστών της Ιταλίας, συμφωνία 29 Μαρτίου 1993, κυρωτικός νόμος 116-95, τροποποίηση 16 Ιουλίου 2010, κυρωτικός νόμος 34 του 2012. Άλλο θρίσκευμα, Ευαγγελική Λουθυρανική Εκκλησία στην Ιταλία με Ιταλική Κυβέρνηση 20 Απριλίου 1993, συμφωνία νόμος 520 του 1995. Άλλη συμφωνία της Ιταλικής Κυβέρνησης με την Ιερά Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Ιταλίας και Εξαρχία Νότιας Ευρώπης 4 Απριλίου 2007, κυρωτικός νόμος 126-2012. Άλλη συμφωνία της Ιταλικής Κυβέρνησης με την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των τελευταίων ημερών, συμφωνία 4 Απριλίου 2007, κυρωτικός νόμος 127 του 2012. Άλλη συμφωνία της Ιταλικής Κυβέρνησης με την Αποστολική Εκκλησία στην Ιταλία, της 4 Απριλίου 2007, κυρωτικός νόμος 128 του 2012. Άλλη συμφωνία της Ιταλικής Κυβέρνησης με την Ιταλική Βουδιστική Ένωση, της 4 Απριλίου 2007, κυρωτικός νόμος 245 του 2012. Άλλη συμφωνία της Ιταλικής Κυβέρνησης με την Αποστολική Εκκλησία στην Ιταλία, της 4 Απριλίου 2007, κυρωτικός νόμος 246 του 2012. Θα δούμε λοιπόν την τελευταία ΑΤΕΖΑ, την τελευταία συμφωνία μεταξύ Ιταλικής Κυβέρνησης και Ιταλική Ινδουιστικής Ένωσης. Πρέπει να διευκρινίσω με ότι για να συνάψει ένα θρίσκευμα συμφωνία με την Ιταλική Κυβέρνηση, πρέπει να έχει νομική προσωπικότητα με βάση των νόμων των Ιταλικών του 1929 για τις θρησκευτικές μειονότες. Πρέπει να έχει δηλαδή θρησκευτική νομική προσωπικότητα. Δηλαδή στην Ιταλία έχουμε μια πυραμίδα μεταχείρισης των θρησκευμάτων. Αυτή η πυραμίδα υπάρχει σε κάθε σύστημα σχέσεων κράτων θρησκευμάτων που είναι χωρισμός με αναγνώριση κάποιων θρησκευμάτων. Αναγνώριση σημαίνει παροχή προνομίων προς ορισμένα θρησκεύματα. Έτσι λοιπόν στην κορυφή της μεταχείρισης η ευνοϊκότερη ανήκει στην Καθολική Εκκλησία. Στο δεύτερο επίπεδο της πυραμίδας είναι τα θρησκεύματα με συμφωνία με την κυβέρνηση, αυτά τα 11 θρησκεύματα. Στο τρίτο επίπεδο της πυραμίδας είναι τα θρησκεύματα που έχουν θρησκευτική νομική προσωπικότητα με βάση των νόμων του 1929 για θρησκευτικές μειονότητες. Στο τέταρτο επίπεδο της πυραμίδας είναι τα θρησκεύματα που έχουν νομική προσωπικότητα κατά δοναστικό κώδικα. Και στο πέμπτο επίπεδο της πυραμίδας είναι τα θρησκεύματα που δεν έχουν καθόλου νομική προσωπικότητα, όπως έχουν δικαίωμα να μην έχουν αν δεν θέλουν. Έτσι, λοιπόν, αυτός ο νόμος της 31 Δεκεμβρίου του 2012, ο υπαριθμός 246, με τίτλο «Διατάξεις για τριγμής των σχέσεων μεταξύ του κράτους και της Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης Sanatana Dharma Sangha κατ' εφαρμογή του άρθρο 8, τρίτη παράγραφο του Ιταλικού Συντάγματος». Άρθρο 1, «Σχέσεις μεταξύ του κράτους και της Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης Sanatana Dharma Sangha». «Η σχέση μεταξύ του κράτους και της Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης Sanatana Dharma Sangha» ρυθμίζονται από τις διατάξεις του παρόντος νόμου πάνω στη βάση της προαναφερόμενης Συμφωνίας που συνάφθηκε στις 4 Απριλίου 2007. Και προχωρούμε, δηλαδή, η ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ αυτού του θρησκεύματος, δηλαδή της Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης και του κράτους, διέπονται από αυτή τη Συμφωνία μεταξύ των δύο μερών. Άρθρο 2. Αυτονομία. Παράγραφος 1. Η Δημοκρατία εφαρμόζει την αυτονομία στην Ιταλική Ινδουιστική Ένωση, που οργανώνεται ελεύθερα, σύμφωνα με τη δικιά της ένομη τάξη και διέπεται από το δικό της καταστατικό. Άρθρο 4. Η Δημοκρατία, επικαλούμενη τα δικαιώματα των ελευθεριών που είναι εγκυημένα από το Σύνταγμα, αναγνωρίζει ότι οι ιδιορισμοί των θρησκευτικών λειτουργών των Ινδουιστικών, η άσκηση της λατρείας, η οργάνωση του θρησκεύματος και οι πράξεις σε ζητήματα πνευματικά και πειθαρχικά, αναπτύσσονται χωρίς κάποια κρατική παρέμβαση. Το άρθρο λοιπόν 2 της συμφωνίας μεταξύ της Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης και του κράπτους, αφορά το θέμα της αυτονομίας και αναφέρει ρητά ότι το ιταλικό κράτος αναγνωρίζει την αυτονομία της Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης και αυτό σημαίνει το δικαίωμά της να οργανώνεται ελεύθερα σύμφωνα με τη δική της ένωμη τάξη και να διέπεται από το δικό της καταστατικό. Μπορεί δηλαδή να έχει την οργάνωση και την διοίκηση την οποία προβλέπουν οι θρησκευτικές της περιεπηδήσεις. Και η παράγραφος 2 αναφέρεται σε ειδικότερα θέματα της αυτονομίας, δηλαδή το κράτος δεν αναμειγνύεται στους διορισμούς των θρησκευτικών λειτουργών, στην άσχηση της λατρείας, στην οργάνωση του θρησκεύματος και στις πράξεις που αφορούν θέματα πνευματικά και επιθαρχικά. Και προχωρούμε στο άρθρο 3 της συμφωνίας μεταξύ Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης και Κράτους. Το άρθρο 3 αφορά την θρησκευτική ελευθερία. Παράγραφος 1 η Δημοκρατία αναγνωρίζει στην Ιταλική Ινδουιστική Ένωση και στους οργανισμούς που αντιπροσωπεύονται από αυτήν η πλήρη ελευθερία ανάπτυξης της αποστολής της πνευματικής, της εκπαιδευτικής, της πολιτιστικής και της ουμανιστικής. Παράγραφος 2 είναι εγγυημένη στην Ιταλική Ινδουιστική Ένωση στους οργανισμούς που αντιπροσωπεύονται από αυτήν και σε εκείνους που αποτελούν μέρος της η πλήρη ελευθερία συνένωσης και εκδήλωσης της σκέψης με το λόγο, τα γραπτά και με κάθε άλλο τρόπο διάδοσης. Παράγραφος 3 αναγνωρίζεται στην Ιταλική Ινδουιστική Ένωση και στους οργανισμούς που ανήκουν σε αυτήν το δικαίωμα να ομολογεί την πίστη της και να ασκεί ελεύθερα τη θρησκεία της με οποιαδήποτε μορφή, ατομική ή συλλογική και να ασκεί ιδιωτικά ή δημόσια τη λατρεία. Το άρθρο λοιπόν τρία αφορά τη θρησκευτική ελευθερία, αυτή που ισχύει σύμφωνα με το Ιταλικό Σύνταγμα και με το Διεθνές Δίκαιο Ενθρωπίνων Δικαιωμάτων και την εφαρμόζει στην περίπτωση της Ιταλική Ινδουιστικής Ένωσης. Βέβαια δεν αφορά μόνο τη θρησκευτική ελευθερία, αναφέρεται και στην ελευθερία της συνάθρησης και στην ελευθερία της έκφρασης. Αυτές οι δυο ελευθερίες αναφέρονται στην παράγραφο δύο και προχωρούμε στο άρθρο τρία της συμφωνίας μεταξύ της Ιταλικής Κυβέρνησης και της Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης αφορά τη στρατιωτική θητία. Παράγραφος 1. Η Δημοκρατία λαβάνδος υπόψη ότι η Ιταλική Ινδουιστική Ένωση για λόγους πνευματικούς είναι αντίθετη στη χρήση των όπλων, εγγυάται ότι στην περίπτωση της υποχρεωτικής θητίας αυτοί που ανήκουν στους οργανισμούς που εκπροσωπούνται από αυτήν και υπόκειται στην υποχρέωση της στρατιωτικής θητίας θα έχουν το δικαίωμα ύστερα από αίτησή τους και με σεβασμό των διατάξεων για την αντίρηση συνειδήσεως θα έχουν δικαίωμα στην πολιτική θητία. Παράγραφος 2. Σε περίπτωση που καλούνται να υπηρετήσουν τη θητία αυτοί που ανήκουν στους οργανισμούς που εκπροσωπούνται από την Ιταλική Ινδουιστική Ένωση που έχουν παράσχει η στρατιωτική θητία θα έχουν δικαίωμα από αίτησή τους σε πολιτική θητία ή σε υγειονομικές υπηρεσίες σε σχέση με τις απαιτήσεις της υπηρεσίας. Το άρθρο λοιπόν τέσσερα αφορά τη στρατιωτική θητία εκείνων που ανήκουν στους οργανισμούς που εκπροσωπούνται από την Ιταλική Ινδουιστική Ένωση. Επειδή λοιπόν για λόγους πνευματικούς είναι αντίθετοι οι Ινδουιστές στη χρήση των όπλων, γι' αυτό έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν να εκπληρώσουν πολιτική θητία. Αν έχουν ήδη εκπληρώσει πολιτική θητία και καλούνται ως έφεδροι σε στρατιωτική θητία τότε μπορούν να ζητήσουν να κάνουν πολιτική θητία και πάλι ή να παρέχουν υπηρεσίες υγειονομικές σε σχέση με την πολιτική θητία. Επειδή όμως έλειξε ο χρόνος της έβδομης διάλεξης του μεταπτυχιακού τοθεσμού ευρωπαϊκών λαών του 14ου-20ου αιώνα του δευτέρου έτους, γι' αυτό θα σταματήσουμε εδώ και θα επανέλθουμε στην 8η διάλεξη συνεχίζοντας το ζήτημα της συμφωνίας μεταξύ Ιταλικής Κυβέρνησης και Ιταλικής Ινδουιστικής Ένωσης. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας. |
