| : Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι, καλώς ήρθατε σε αυτόν τον πανέμορφο, τον θυμισμένο, παγκόσμια, θα έλεγα, χώρο, που κάνει την πόλη περήφανη, κάνει τη Βέρεια περήφανη, κάνει την Ελλάδα περήφανη. Καλώς ήρθατε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέρειας. Είμαστε σήμερα εδώ για την παρουσίαση ενός βιβλίου. Σε αυτή την αίθουσα αυτό ήθιστε να γίνεται. Βέβαια, το βιβλίο έχει ένα τίτλο πάρα πολύ προκλητικό. Μεταρρυθμίσεις και προοδευτικός πατριωτισμός. Υπάρχει λοιπόν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τις διαστάσεις. Βαριές λέξεις, μεταρρυθμίσεις. Τι είναι άραγε μεταρρυθμίσεις. Αναφερόμαστε όλοι. Ακούμε διάφορα πράγματα, συζητάμε, αλλά μήπως τελικά νομίζουμε ότι είναι σκληρά μνημονιακά μέτρα ή είναι και κάτι άλλο. Και προοδευτικός πατριωτισμός. Τι είναι η πατρίδα μας, μην είναι η κάμπη, αυτός ο πατριωτισμός. Έχει υποστεί πάρα πολλά και ακραία. Και ακραία γαλανόλευκα και άλλα ακραία, λαϊκίστηκα κτλ κτλ. Ποιος είναι λοιπόν ο προοδευτικός πατριωτισμός. Θα ακούσουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για όλα αυτά στη συνέχεια. Σε μία πραγματικά κρίσιμη εποχή, και δεν θέλω να το λέω γιατί το λέμε συνέχεια, δύσκολη εποχή, κρίσιμη εποχή, πώς περνάμε, τι κάνουμε. Αλλά είναι μία εποχή που είναι και προκλητική για τη χώρα μας. Είναι προκλητική για την εθνική της περιφάνεια. Είναι προκλητική για πολιτικές που μπορούν να χαρακτούν. Η σύνθεση αυτού του πάνελ, νομίζω ότι είναι εξαιρετική για να μας δώσει απαντήσεις. Γιατί υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα. Το οποίο το εκφράζεται καθημερινά, πού είναι, πού πάει η Σοσιαλδημοκρατία, πού πάει κέντρο-αριστερά, όπως θέλει ο καθένας, ας το πει. Αυτός ο τεράστιος μεγάλος χώρος πού βρίσκεται, πότε θα γιάνει. Λοιπόν, η σύνθεση του πάνελ, από αυτήν την έννοια, νομίζω ότι είναι εξαιρετική. Νομίζω ότι πάρα πολλά έχει να μας δώσει. Είναι δίπλα μου ο Σπύρος Δανέλης, παλιός φίλος από το ποτάμι, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος σήμερα. Είναι ο Άγγελος Τόλκας και την από τώρα δεν χρειάζεται στον τόπο του ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ο Γιάννης Μανιάτης. Είναι άνδρες πολιτικοί προβεβλημένοι, αναγνωρίσινοι. Αυτό που πενδεχόμενα δεν ξέρετε είναι ότι ο Γιάννης Μανιάτης είναι πανεπιστημιακός δάσκαλος. Αυτό οφείλω να το προσθέσω. Και είναι βέβαια και ο συγγραφέας του διβλίου που ήρθατε να παρακολουθεί στην παρουσία σήμερα. Πριν να τους δώσω τη σκητάλη, επιτρέψτε μου να εκφράσω όχι μόνο την προσωπική μου άποψη, αλλά μια άποψη η οποία συζητιέται και που έχει φτάσει σε μένα από πάρα πολλές μεριές. Αυτό που εισπράττω συζητώντας, και θα επικεντρωθώ λίγο στο Γιάννη Μανιάτη, είναι ότι εκπέμπει μια πολιτική σοβαρότητα. Ένα ήθος και μια υπευθυνότητα. Και κοιτάξτε, και όλοι τους, τον Δανέλη το γνώρισα και ως Ευρωβουλευτή, τον Άγγελο, έχουν ένα ήθος και ένα πολιτικό λόγο σοβαρό. Γιατί το λέω αυτό και σταματάω εδώ. Δεν είναι αυτονόητο ότι υπάρχει σήμερα σοβαρός πολιτικός λόγος. Το πολιτικό προσωπικό, η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, φθύνει διαρκώς. Σε όλα τα επίπεδα. Θέλετε στους δήμους, από όπου σταμάτησα πρόσφατα, θέλετε στις περιφέρειες, θέλετε στο Κοινοβούλιο, σε όλα τα επίπεδα η ποιότητα φθύνει διαρκώς. Αυτό λοιπόν είναι ενησυχητικό. Αυτό λοιπόν είναι επικίνδυνο. Να λοιπόν μια εξαιρετική ευκαιρία να δώσω τη σκητάλη σε ανθρώπους με σοβαρό πολιτικό λόγο και με πρόταση, η οποία είναι πρακτικά εφικτή. Γιατί, καθώς λέει και ο Μανιάτης, η Ελλάδα μπορεί. Μπορεί χωρίς δουλοπρέπεια. Όχι, δεν μπορώ να πω. Πώς πήρε ο άγγελος. Εγώ έπρεπε σήμερα να πω τα λιγότερα και να ακούσω τα περισσότερα, δεν θα ξαναμιλήσω. Ευχαριστούμε. Φίλες και φίλοι, ευχαριστούμε πάρα πολύ όλους όσους ήσουσταν σήμερα εδώ, σε μια πολύ σημαντική εκδήλωση, κατά τη γνώμη όλων μας, για τον προοδευτικό χώρο, το χώρο της Κεντροευστεράς, της ΟΣΔ. Μια εκδήλωση από αυτές οι οποίες, στη σημερινή πολιτική κατάσταση και με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, δεν βλέπουμε εύκολα να γίνονται ή να υπάρχουν αντίστοιχους είδους συζητήσεις. Αλλά και μια εκδήλωση, στην οποία μάλλον μας υποχρεώνει η κατάσταση σήμερα, αυτή που όλοι σήμερα διώζουμε. Οι ευκολίες, τα προβλήματα, η ανάγκη, η στέρηση, ο οικονομικός μαρασμός. Και θα μιλήσουμε για όλα αυτά και παρακάτω. Εκδηλώσεις όπου όλα αυτά παραπάνω, αρνητικά, δυστυχώς θεωρώ, μας αναγκάζουν σήμερα εμάς, τον δικό μας χώρο, να βρισκόμαστε, να συζητάμε, να τοποθετούμε και να αναζητούμε λύσεις για όλα αυτά τα πράγματα. Με χαρά είμαι εδώ με τον Γιάννη Μανιάτι, ο οποίος δέχτηκε από ακριβά καιρό πριν να είμαστε εδώ μαζί και να με τιμήσει επίσης με τη συμμετοχή μου σε αυτό το τραπέζι για την παρουσίαση του βιβλίου του. Με τον Σπέροντο Γανέλη, ο οποίος έχει έρθει πολλές φορές και αγαπάει ιδιαίτερα τη λιματιά και τους ανθρώπους της από ευρωβουλευτής, ακόμα που είχαμε συνεργαστεί αρκετές φορές εδώ και με τους δήμους και με τους δημάχους εκείνης της περιόδου. Και, φυσικά, την πρωιδήματο, την χαρούμενη του Στζόβουλου, με την οποία είχα δυνατότητα να συνεργαστώ σε πάρα πολλά εζητήματα τη σύντομη περίοδο που είχαμε να είμαστε μαζί σε κρίσιμες περιόδους, αλλά αποδοτικές τις περισσότερες φορές. Είμαστε εδώ, λοιπόν, σήμερα για ένα βιβλίο με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις και προθερτικός πατριωτισμός». Πραγματικά έννοιες, εξαιρετικά σημαντικές, βεβαρημένες με την έννοιά του και πολλές φορές, όμως, και κακοποιημένες από τη χρήση τους, τόσο με την ίδια την έννοια της λέξης, όσο και από ανθρώπους που της δεν θα χρησιμοποιήσουν. Αυτό το οποίο συζητείται πάρα πολύ καιρό, το ανέφερα, φυσικά, η χαρούλα για τις μεταρρυθμίσεις, είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν ταφτιστεί με αποφάσεις ή επιβολές μορταριστικές, αποφάσεις ή επιβολές που έρχονται από έξω, από τρίτους, από ξένους, και όχι από αυτά που η ίδια η χώρα έχει ανάγκη να κάνει, όχι δηλαδή από αυτά τα οποία, εμείς ως κοινωνία, οφείλουμε να τα αποφασίσουμε, να δημιουργήσουμε βροιές συνενέσεις και να προσπαθήσουμε και να ξεκινήσουμε να τα εφαρμόζουμε. Για αυτές λοιπόν τις μεταρρυθμίσεις, για αυτόν τον προοδευτικό πατριτισμό μιλάει ο Γιάννης Ομανιάτης, σε αυτό το βιβλίο, και δίνει λύσεις σε πολλαπλά προβλήματα, αλλά και πάρα πολλές εκφάνσεις ακριβώς αυτών των ενιών. Η τοποθέτησή μου θα αφορά αρκετά κομμάτια και θα στηρίζεται στα κομμάτια του βιβλίου του Γιάννη Ομανιάτη, από προσωπικές εμπειρίες, αλλά και από συνεργασία που είχαμε μαζί, κατά την περίοδο που τοίχαμε. Με τον Γιάννη γνωριστήκαμε το 2009, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, που ξεκινούσαν τότε το 2009-2010, μέσα σε μια κοινοβουλευτική ομάδα τότε με πολλά αλλά και ικανά μέλη. Το Γιάννη το χαρακτήριζε από τότε και μέχρι σήμερα η βαθιά γνώση όλων των ζητημάτων με τα οποία ασχολείται. Έχει και μια ειδικότητα σε αυτά τα οποία, και εξειδίκια σε αυτά με τα οποία ασχολείται, που του προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση αλλά και τεχνογνωσία. Συμμετέχει σε όλα τα σημαντικά διεθνή φόρα σε όλο τον κόσμο, από Ασία έως Αμερική. Είναι συνεπής πολιτικός, λέει αλήθειες και έχει μια μαχητική κοινοβουλευτική παρουσία όπου χρειάζεται αλλά και μια παραγωγική θετική παρουσία επίσης όπου χρειάζεται, που αυτό, ειδικά σήμερα, είναι ιδιαίτερα απαραίτητο. Αλλά και έχει ασκήσει και αποτελεσματική διοίκηση σε πολλά κομμάτια, τις οποίες αναφερθούμε παρακάτω. Βγήκαμε, λοιπόν, στην εποχή των μνημονίων, πιστεύοντας βαθιά τότε, 2010, και επιτρέψτε μου, για μένα είναι και η πρώτη φορά που τοποθετούμε δημόσια για αυτά τα θέματα. Τότε μπήκαμε, το 2010, σε μια εποχή μνημονίων πιστεύοντας βαθιά ότι αυτές οι ιδανιακές συμβάσεις, εκείνες οι ιδανιακές συμβάσεις τις οποίες τότε υπογράψαμε, ψηφίσαμε ως Βουλή, το πρώτο μνημόνιο τότε, δεν ήταν ο στόχος της πολιτικής μας, δεν ήταν η επιλογή για την Ελλάδα, δεν ήταν η λύση για τα προβλήματα τα οποία είχε η χώρα. Εκείνες οι ιδανιακές συμβάσεις ήταν το διαθέσιμο μέσω εκείνης της στιγμής, που μπόρεσε να κρατήσει τη χώρα ζωντανή. Μακάρι να υπήρχαν τότε άλλες λύσεις, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχαν. Στην Φαρέτρα το 2010 δεν υπήρχαν. Και η προοδευτική παράταξη τότε φορτώθηκε μόνη της όλο το βάρος αυτής της ευθύνης, όταν άλλες δυνάμεις, άλλες πολιτικές δυνάμεις παρουσίαζαν αντίθερες μαγικές λύσεις και καλλιεργούσαν έναν απίστευτο λαϊκισμό που είχαν δηλητηριάσει και έχουν δηλητηριάσει βαθιά μέχρι σήμερα την ελληνική κοινωνία και την ενότητα της ελληνικής κοινωνίας και αυτό είναι το κυρίαρχο πρόβλημα. Μα ρεκαλέσω τον Γιάννη να αναθεθεί επίσης σε κάτι που ακούγαμε και εκείνη την περίοδο και είναι διεκτικό, αλλά για πάρα πολλά το ακούσαμε, ότι έρχονται και μας επιβάλλουν όλα αυτά τα μέτρα για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν και να χρησιμοποιήσουν οι ξένοι τον δικό μας πλούτο, ο οποίος είναι τεράστιος και έχουμε από ουράνιο μέχρι γαδιενέργεια και τίποτα άλλο στην Ελλάδα. Και έχω δίπλα με ένα γνώστι πραγματικό αυτό το θέμα. Άρα λοιπόν δεν ήταν τα μνημόνια λύση, δεν ήταν ο στόχος και δεν μπορούσαμε και δεν έπρεπε να συνεχίσουμε έτσι όπως συνεχίζει η χώρα μέχρι σήμερα. Βέβαια, και κάνω μια πρώτη παρένθεση, δυστυχώς για πολλούς η ύπαρξη των μνημονίων είναι και η αιτία της πολιτικής τους ύπαρξης. Γιατί σκεφτείτε τι θα κάνανε δίχως μνημόνια, τι πολιτικές θα εφαρμόζανε, τι θα λέγανε σήμερα, τι θα εφαρμόζανε ως αποφάσεις δικές τους σε πάρα πολλά άλλα πεδία της σύγχρονης ανάγκης οικονομίας και πολιτικής. Δεν θα υπήρχε. Επίσης τότε κάποιοι είχαν χαρακτηρίσει όλη αυτήν την παράταξη, η οποία σήκωνε μόνη της ο βάρος, ως δοσίλωγους, ως γερμανοτσολιάδες, ως προδότες, ως προσκυνημένους. Έχαμε δεχτεί και επιφέσεις, όχι μόνο λεκτικές. Όσοι όμως απολύθησαν, έκαναν πολύ χειρότερα. Και τα αναφέρω αυτά, γιατί θέλω να καταδείξω ότι η μόνη επιλογή που υπάρχει σήμερα, σήμερα για το σήμερα, και νομίζω η εξαιρετική σημασία που και αυτό το βιβλίο έχει, είναι να δούμε τι κάνουμε σαν χώρα και τι επιλογές για παντρευότητες βάζουμε. Θέλω λοιπόν να καταδείξω ότι η μόνη επιλογή που υπάρχει, είναι αυτή της εθνικής συνενόησης, χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς διέρεση της κοινωνίας, χωρίς να καλλιεργούμε το μίσος μιας κοινωνικής ομάδας, έναντι άλλων κοινωνικών ομάδων, το βλέπουμε ιδιαίτερα έντονα, χωρίς να βάζουμε τους πλούσιους απέναντιους στους τοπούς, χωρίς να βάζουμε τους εργάτες απέναντιους στους εργοδότες, χωρίς να βάζουμε μπροστά και να καλλιεργούμε να εγκαθιδρήσουμε τη λογική του να ψωφίσει η κατσίκα του γείτονα. Είμαστε όλοι επάνω στο ίδιο καράβι, που επί τόσα χρόνια είναι σε θαλασσοταραχή και δεν λέει να απομακρυνθεί από τα βράχια, αντιθέτως ίσως τελευταία το τιμώνι να στρέφεται προς αυτά, προς τα βράχια. Γράφει ο Γιάννης Μανιάτης ότι η σημερινή έννοια της εθνικής ανεξετυσίας είναι η απεξάρτηση της χώρας από τα δάνεια. Και πραγματικά αυτός είναι ο σκληρός πυρήνιας της έννοιας του Υβλίου και της έννοιας προοδευτικός πατριοτισμός. Να μην χρειαζόμαστε ως χώρα, να μην είμαστε εξαρτημένοι ως χώρα σε όλα τα επίπεδα όπως είμαστε μέχρι σήμερα. Και συνεχίζει. Χρειαζόμαστε μια ανάπτυξη έξυπνη, δηλαδή στηριγμένη στις νέες τεχνολογίες. Αηφορική, δηλαδή με σεβασμό στο περιβάλλον. Κυκλική, δηλαδή με χρήση ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση πρωτονοιλών. Δίκαια κοινωνικά και χωρικά, ώστε να αρθούν οι κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες. Και κυρίως χρειαζόμαστε ένα παραγωγικό μοντέλο που παράγει πλούτο και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας. Δίνει μια έννοια λοιπόν για την ανάπτυξη, η οποία στοχεύει στις σύγχρονες προθεστικές μεταρρυθμίσεις αλλά και ουσιαστικά εμπεριέχει όλη την έννοια των σοσιαλιστικών αρχών, το πρωτερικοί των σοσιαλιστικών αρχών. Της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ανάπτυξης για όλους με αναδιανωμή. Θα το πω και παρακάτω. Και επάνω σε αυτά τα οποία γράφει στο βιβλίο του, για να κάνουμε μια αναγωγή εδώ για εμάς στην ημαφία. Το τελευταίο διάστημα έχω την ευκαιρία λόγω των επαγγελματικών υπογραφιών μου να γυρίσω πραγματικά όλη την Ελλάδα, όλους τους νομούς και να έχω μια συνεργασία και να βλέπω τι γίνεται σε κάθε νομό, ποια είναι η κατάσταση σε κάθε νομό. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι δυστυχώς οι περιοχές οι οποίες δεν έχουν θάλασσα, δεν έχουν θάλασσα ή τουρισμό δηλαδή ή δεν έχουν κάποιες ειδικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα η ΔΕΕΘΕ, η Κοζάνη, η Κομοτινή, η Ξάνθη με τα πανεπιστήμια ή άλλες περιοχές που έχουν πανεπιστήμια. Όλη η υπόλοιπη νομή της ηπειρωτικής κυρίως Ελλάδας είναι σε εξαιρετικά κακή κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για την ημαφία. Μια περιοχή, ένα νομό, ο οποίος λέγαμε και θέλαμε να λέμε ότι πρωταγωνιστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια σε βάση στην ανάπτυξη και παραγωγή που είχε κυρίως το γεωργικού τομέα, όπου όμως ωστόσο τελευταία και στην πορεία των πραγμάτων το κατακεφαλείο εισόδημα του ημαφιώτη μειώνεται συνεχώς. Και κάποιοι από εμάς, στο βεβαιωτικό χώρο, κοιτάμε εκεί και τους αριθμούς. Δηλαδή και το τι έχει ο κάθε άνθρωπος, τι κερδίζει ο κάθε άνθρωπος, τι εισόδημα έχει ο κάθε άνθρωπος. Προτάσεις αλλαγής στο πώς καταμετρύεται η δίχτυξη ανάπτυξης κάθε χώρας. Εάν θέλουμε να αλλάξουμε τη μοίρα του νομού μας, θα το κάνουμε μόνο αν δούμε τις νέες προτεραιότητες που πρέπει να καλύψει ο δικός μας ο νομός. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε και πρώτα απ' όλα εμείς εδώ, οι ημαφιώτες. Γιατί οφείλουμε να δώσουμε μια νέα ταυτότητα, καταρχήν για την ημαφία. Αυτή είναι η οποία την έχει χάσει. Κάπου την ημαφία ήταν κάτι, συμβόλιζε κάτι. Από τις κουβέρτες, από τα εργοστάσια μέχρι το Ροδάκινο ή άλλες χαρακτηριστικές εικόνες που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Σήμερα όμως χρειάζεται μια νέα εικόνα, μια νέα ταυτότητα. Μια νέα ταυτότητα που μαζί με τη Γεωργία φεμφαρίνουμε και δραστηριότητες γύρω από την ενέργεια και το περιβάλλον. Για αυτό μπορούμε να το κάνουμε, γιατί ο νομός έχει όλες αυτές τις δυνατότητες. Από τα βουνά, από τα νερά, από την αγρορική ανάπτυξη που είναι σε όλο τον κάπο και τα δύο βουνά μας μάλιστα. Να δούμε επίσης δράσεις μεγάλης κλίμακας, γιατί δεν μπορούμε να βλέπουμε αποκομμένο μόνο το χιονεδρομικό κέντρο του 352 ή μόνο το χιονεδρομικό κέντρο του Ζελίου, αλλά η μεγάλη εικόνα δείχνει, και το ΚαϊΜΑΚΣ αλλά δίπλα στην Πέλλα, και να φτάσουμε μέχρι τη Φλόρινα. Πώς λοιπόν μπορείς να φτιάξεις οικονομίες κλίμακας με αυτόν τον τρόπο, μεγαλύτερες, πώς θα επευθυμθείς σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό, όχι μόνο ελληνικό, αλλά διευθυνές, πώς θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και να στήσουμε έργα υποδομών και δικτύων που αφορούν το αέριο, τα τηλεοπικοινωνιακά δίκτυα, αυτά δηλαδή μέσα από τα οποία σήμερα γίνεται όλη η προώθηση της οικονομίας και η διεκδίκηση των παγκόσμιων αγορών, πώς θα φτιάξουμε ανθρώπινα δίκτυα, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και πώς θα φτιάξουμε δίκαια μεταφορών και αποφύκευσης logistics, τα οποία επίσης η Μαφία έχει μια παράδοση και μπορεί να καταφέρει. Και ακόμα, πώς θα διασυνδέσουμε τον πολιτισμό με τον τουρισμό. Ο Γιάννης στην περιοχή του έχει κάνει μια ιδιαίτερη πρόταση διασύνδεσης του τουρισμού με υπηρεσίες υγείας και πολιτισμού, είναι από τον Άθλιο, το προτείνει αυτό για την Επίδαυρο. Και αυτές είναι μερικές μόνος τα πρωταριότητες που μπορούμε να συζητήσουμε για τον τόπο μας. Και τις αναφέρομαι αφρομεί αυτά τα οποία θέτει στο βιβλίο του. Το βιβλίο επίσης ασχολείται ακόμα πιο εξαιρεκευμένα και με το μέλλον των ελληνικών πόλεων, τις έξυπνες πόλεις. Αυτό που πρέπει να είναι η επόμενη ημέρα του Καλλικράτη, η ημέρα ενδυνάμωσης των ελληνικών πόλεων, έτσι όπως σήμερα έχουν στηθεί και προς αυτές τις πιο συμπαγές πόλεις τις οποίες οδηγούμε. Και εδώ είναι η έννοια της περιφερειακότητας και της βιώσιμης ανάπτυξης που αφορά πολύ τον συγγραφέα. Έχουν μέλλον αυτές οι πόλεις που θα αρχίσουν να αισθάνονται ότι η τεχνολογία πρέπει να υποστηρίζει κάθε πλευρά της αναπτυξιακής διαδικασίας αλλά και της κοινωνικής ζωής. Αυτές οι πόλεις θα γίνουν και το επίκεντρο για την εξάλειψη της φτώχιας αλλά και ευκαιρίες απασχόλησης μέσα από την ανάπτυξη του τομέου της πληροφορικής, της τεχνολογίας, της πράσινης ανάπτυξης και της ενέργειας. Η πόλη, προτείνει ο συγγραφέας, πρέπει να αποτελέσει χώρο ισορροπίας και αρμονίας μεταξύ του φυσικού περιβάλλοντος και του οικονομικού γίγνεστα. Χώρο ισορροπίας για ένα κράτος κοινωνικών παροχών σε υγεία, παιδεία, μετακίνηση και εργασία. Και οι πόλεις μας προσφέρονται γι' αυτό. Η Βερία με τη χαρούλα το είχε δείξει, έχει ξεκινήσει. Ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε το δείχνει, διασυνδέει όλα αυτά τα πράγματα. Η Νάουσα με τα νερά της, το βάσο της και την αϊφορία της επίσης έχει την δυνατότητα να στοχεύσει σε όλα αυτά. Όχι απλά όμως ως τίπλους, αλλά για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και να στήσουμε αντίστοιχα παραδείγματα. Οι δράσεις που απαντούν στα παραπάνω, περνούν μέσα από την πρωτοβουλία που ο ίδιος ο Ιάννης στο Υπουργείο είχε πάρει τότε ως πολιτικός και πρέπει να τα αναφέρουμε για την εφαρμογή της πολιτικής, για αλλαγές στη χωροταξία, για πολιτικές για τα αφθαίρετα, τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, το εθνικό ακτιματολόγιο, τα σχέδια αλοκληρωμένων αστικών παρεμβάσεων, τις ενεργειακές παρεμβάσεις σε δημόσια και δημοτικά χώρια. Αναφέρει επίσης στο βιβλίο τις μεταρρυθμίσεις, αυτό που είπαμε ότι ως έννοια έχει κακοχρησιμοποιηθεί. Πώς μπορούμε να πετύχουμε μεταρρυθμίσεις προοδευτικές όμως, μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα μπορέσουν να στηρίξουν και να βοηθήσουν να βελτιωθεί η ζωή όλων των πολιτών. Μπορούμε να πετύχουμε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στη δομή της διοίκησης, στις δημόσιες υποδομές, στον τρόπο λήψεις των αποφάσεων, ώστε να έχουμε προσέλθειες επενδύσεων, δεύτερον βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και τέτοιο μεγιστοποίηση του δημόσιου κέρδους ωφέλους για τον πολίτη. Ποιες προοδευτικές πολιτικές ενέργειες αναπτύχθηκαν από συγγραφέα και το Υπουργό, είναι εξαιρετικά σημαντικό επίσης αυτά να τα θυμόμαστε και να τα συγκρίνουμε με το τι γίνεται και σήμερα, ή κυρίως με το τι δεν γίνεται σήμερα. Το έργο της οικονόμησης κατοίκων, ήταν αυτό που τότε ξεκίνησε, οι ανανεώσεις πηγές ενέργειας, το πώς μπήκανε στην δημόσια ζωή, στην δημόσια δράση και η εξέλιξη, επίσης ότι είχε στυφεί. Η ενδυνάμωση της ΔΕΙ και όχι το ξεπούλυμα της ΔΕΙ και η απαξίωσή της, όπως γίνεται σήμερα. Αυτούς που το θυμάστε, πρωτοστατούσανε σε οποιαδήποτε αντίδραση τότε κι αδείχαν ξεπούλυμα. Το κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο και τιμολόγιο υπηρεσιών ελληνικής, που στήριξε πάρα πολλές κοινωνικές δράσεις και φορείς, για να πληρώνουνε λιγότερο, να μην έχουνε τόσο μεγάλες επιβαρήσεις στην ενέργεια που χρησιμοποιούν. Και τέλος και εξαιρετικά σημαντικό, το είχαμε κάνει τότε η κυβέρνησή μας, το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών. Αυτό λοιπόν το ταμείο το οποίο θα στήριζε, θα υποστήριζε το ασφαλιστικό σύστημα και τα προβλήματα τα οποία σήμερα δημιουργούνται και για τα οποία τι κάνουμε πλέον. Απλά αλλάζουμε συνεχώς τις αποφάσεις, αναπροσαρμόζουμε συνεχώς τους συντελεστές για να πούμε ότι αυξάνουμε τις συσφορές για να μπορέσουμε να πληρώσουμε τις βασικές συντάξεις. Καμία έμπνευση, καμία άλλη δράση, καμία στόχευση διαφορετική. Μόνο το εύκολο. Μας λένε μειώστε και μειώνουμε. Μας λένε κόψτε τις συντάξεις και κόβουμε. Μας λένε αυξήστε τις ασφορές και αυξήνουμε. Και άλλη πρόταση δεν υπάρχει. Ειδικά σήμερα. Ειδικά από το 2015 και μετά. Εξαιρετικά σημαντικό επίσης η ανάπτυξη και η πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα για κέρδη που ξαναγυρνούν στο δημόσιο χώρο. Και εδώ επίσης υπήρχε μια σημανική πρόταση. Κι αυτή εφαρμοσμένη και φάρμασιμε, το 5% των εσόδων προτείνει ο υπουργός που πρέπει να είναι σε αεροδρομή. Να γίνονται προορίσεις με ποσοσπέντε τα εκατό από την τοπική περιοχή. Επίσης, ένα ποσοσπέντε τα εκατό να διατίθεται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ για τα πιακά και την έρευνα. Και αυτό δεν είναι θεωρητικό. Σκεφτείτε χαρακτηριστικά παράδειγματα στα οποία θα μπορούσαν όλα αυτά να εφαρμοστούν. Είναι σήμερα τα αεροδρόμια τα οποία περάσανε στη Φράπορ. Σε εξευθελιστική τελείωση όλοι περνόμαστε τι είχε προηγηθεί επίσης. Αλλά και ο ΟΣΕ, ο οποίος επίσης και πουλήθηκε χωρίς πρόθυμια για όλα αυτά τα οποία συζητάμε. Για άνθρωποι. Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας είναι ότι μένουμε βίχως εφεδρίες. Ανεπιπληξιακές εφεδρίες και κοινωνικές εφεδρίες καθώς έχουμε όλο το δυναμικό νέο και ισχυρό και καλά ομορφωμένο κομμάτι να φέρνει στο υπουσπερικό. Και δυστυχώς για αυτό το θέμα αλλά και για όλα τα προηγούμενα δεν ακούμε τίποτα από πολιτικούς άρχοντες του τόπου. Όχι μόνο σε βουλευτικό επίπεδο αλλά και σε όλες τα επίπεδα. Και αναπτυξιακές προτάσεις και προσπάθμους δηλαδή θα αλλάξει όλο αυτό που οδηγεί τον κόσμο να φέρνει στον υπουσπερικό. Η δημόσια παρουσία μάλιστα των περισσότερων και θα γίνουν λίγο εχμήρους, τοπικών αρχώντας. Εξαντλήτες σε δημόσια φωτογραφίσεις δίχως μάλιστα νόημα ή δίχως στόχευση. Και αυτό συχνά το χαρακτηρίζω και προσωπικά ως soft politics, απαλή πολιτική, εξαπαλώνων ήχων. Αυτή δηλαδή την πολιτική των δημοσίων σχέσεων βάρει τα μεγάλα και δύσκολα ζητήματα γιατί είναι δύσκολα και δημιουργεί φορές. Εδώ μπορώ να θυμίσω και να ξέρουμε καλά στην ημαφία. Συνεχίζω εγώ παράλληλα το πρόβλημα, νομίζω ακούγεται. Να σε διακόψω ένα λεπτό. Επειδή μπροστά υπάρχουν κάποιες καρέκλες, δηλαδή μία, δύο, τρεις, τέσσερα, πέντα, έξι, έξι φίλοι που είναι όρθοι μπορούν να έρθουν και να βολευτούν εδώ, να μην είστε όρθοι. Θέλετε το παράδειγμα. Συνεχίζοντας να θυμίσω εξαγγελίες των τοπικών βουλευτών και στελεφών για τις συντάξεις οι οποίες θα επανέρχονται, για μισθούς, για σχέση με ομιμονίων, για τις υποσχέσεις για ίδρυση νέων κλινικών και κλινών στα νοσοκομεία μας, για την αλλαγή των δήμων των καλλικρατικών, για άνοιγμα συγχωνευμένων σχολείων και πολλά άλλα ωραία, εύκολα, αλεμάταια και μάλιστα γνώσιμος. Επίσης πολλές φορές ακούγεται ότι δεν γίνεται σκληρή κριτική στη σπέννη κυβέρνηση. Δεν κάνουν οι υπόλοιποι σκληρή κριτική στη σπέννη κυβέρνηση. Ένα σημείο είναι αλήθεια, γιατί δεν γίνεται η κριτική που γινότανε σε όλους τους προηγούμενους συμφέντες. Αλλά νομίζω πρέπει να πούμε κάτι. Προκαταλάβουμε και αυτό έχει να κάνει με μια πολιτική αντίληψη συνολικά της κοινωνίας. Σε υποσχεύθηκες υποσχέσεις ο πολίτης τη ζει, κυρίως θα τη ζήσει περισσότερα τα επόμενα χρόνια και μετά από δύο χρόνια. Και επίσης της κρίνει, και τα κρίνει κάθε ψηφοφόρος που αποφάσισε να δώσει στους ψηριζανέλ την ευκαιρία να κυβερνήσουν. Τρεις φορές. Μία με τις πρώτες εκλογές, μία με τον δημοψήφισμα και μία με τις δεύτερες εκλογές. Τα πρώτα έγινε και οι ένδοξες από η εποχή. Πραγματικά είναι η ΑΚΚΑ. Η ΑΚΚΑ είναι η ΒΑΕΚΑ. Η ΒΑΕΚΑ είναι η ΜΑΕΚΑ. Η ΜΑΕΚΑ είναι η ΑΚΚΑ. Η ΑΚΑ είναι η ΜΑΕΚΑ. Η ΑΚΚΑ είναι η ΜΑΕΚΑ. Η ΑΚΚΑ είναι η ΜΑΕΚΑ. Επίσης, οι διάφορες κοινωνικές ομάδες το καταλαβαίνουν κι ας μην υπάρχουν σήμερα γανακτισμένοι. Γιατί οι τότε γανακτισμένοι, τους θυμόμαστε όλοι, γίνανε σήμερα κυβερνόντες. Και οι τότε κυβερνόντες δεν παρακοινούν δύθενα γανακτισμένους να βγουν στις πλατείες. Αλλά απέναντι σε όλα αυτά που θα τα ζήσει ο κόσμος, δεν μπορεί η προοδευτική παράταξη να μην αντιπολιτεύεται μόνιμα και δραστικά τον μόνο στόχο αυτής της κυβέννησης που είναι η διατήρηση της εξουσίας με κάθε μέσο. Η δημιουργία ενός νέου κομματικού κράτους, σας θυμίζω, με διορισμούς συμβασιούχων, με την ουσιαστικά κατάργηση ανοιξάρητων αρχών, με τα παιχνίδια στη δικαιοσύνη μου, με τα παιχνίδια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και με μια οικονομική ολογιγραφία με την οποίαν παίζει ελεύθερα η σημαίνει κυβέννηση και επίσης δεν μπορούμε να μην αντιταφθούμε και να μην στηλιτεύσουμε ζεδυνατά την όποια πιθανή εκμετάλλευση του ευρωσκεπτικισμού για κομματικά οφέλη που έχει τον κίδινο να μας οδηγήσει και πάλι σε εθνική απομόνωση. Είτε αυτό είναι θεμανολογισμό το σεφροδραχμί είτε είναι άλλες αποφάσεις για ενεργειακά ζητήματα και αναφέρει ο Γιάννης στο διπλείο του αυτό που είχε κάνει ο Υπουργός Άμινας ο Πάνος Οκαμμένος στις ΗΠΑ που ειπίστευτα τους είπε ελάτε θα τα μοιραστούμε σίγουρα, δίχως διαδικασίες, δίχως διαγωνισμούς, δίχως τίποτα. Είναι αυτός ο προοδευτικός χώρος εμείς που οφείλουμε να μιλήσουμε για τις αναγκαίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, ξεκάθαρα και με όποιο κόστος γιατί μετά δεν θα έχουμε καμία εξοπιστία στην κοινωνία και κανέναν λόγο ύπαρξη στον πολιτικό χάρτη. Και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να βρουν διαχωριστικές γραμμές γιατί δεν είμαστε όλοι ήδη και δεν είμαστε όλοι μόνοι χωρίς όμως να διαχωρίζεις βαθιά την κοινωνία και να επικρατήσει μια νέα πολιτική γενιά. Όχι μόνο ηλικιακή, αλλά κυρίως, κυρίως νέα πολιτική γενιά σημαίνει με νέα πολιτικά χαρακτηριστικά, εκπρόσωπη πολιτική με νέα χαρακτηριστικά πολιτικά έτσι όπως οι Έλληνες δεν έχουν συνηθίσει τους πολιτικούς τους. Αυτό πρέπει να είναι πρωτοριότητα και στις διαδικασίες στις οποίες προσέρχεται όλο το επόμενο διάστημα και το ερισταρά. Αναφέρει γι' αυτό ο Γιάννης Μαγιάτης. Η αναμέτρηση του παλιού με τον νέο δεν μπορεί να έχει σχέση με τις ατέλειωτες και ανούσιες πολιτικές κοκορομαχίες των ημερών του σήμερα. Παλιό είναι να μην υπάρχει ούτε μία λέξη για το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Και ποιο είναι το πρόβλημα της χώρας? Το πρόβλημα της χώρας είναι να υπάρξει τρόπος και ποιος είναι το τρόπος αυτή η χώρα να γεννήσει πλούτο. Δηλαδή εισοδήματα, μισθούς, ασφαλιστικές εισφορές, θρολογικά έσοδα και θέσεις εργασίας. Το νέο δεν έχει να κάνει με φαντασιώσεις, αλλά με ρεαλιστικό όραμα και αταλάντευτη εφαρμογή στην πράξη. Αναδοκέται επίσης σε άλλο σημείο. Σκοτώνουν τις μεταρρυθμίσεις μόλις γεννηθούν. Μάρτιος του 2016. Έγραφε τότε ο Γιάννης ότι κάθεται φρέσκο που βελτιώνει την αποδοτικότητα της δημόσιας διοίκησης, προσελκύει επενδυτές και αυξάνει την απόδοση του ιδιωτικού τομέα, αντιμετωπίζεται ως εχθρός, που πρέπει να εξαφανιστεί πριν καν γεννηθεί. Η νεοτερικότητα και η καινοτομία, αυτό που περιγράψαμε στην αρχή, είναι εχθροί γιατί δίνουν ανεξαρτησία στον πολίτη και έτσι δεν μπορεί να στηριχθεί ο νέος κρατισμός και το πολιτικό κράτος, αυτό που περιγράψαμε σαν σημερινά συμπτώματα. Ποιες μεταρρυθμίσεις είχαν προηγηθεί, η ηλεκτρονική πολεοδομία, το ρεθνιστικό σχέδιο Αθήνας, η θεματική τουριστική ανάπτυξη της Επιδαύρου, της Σκότια των Τρικάλων, τριών συγκεκριμένων πόλεων, και στην προηγούμενη συζήτηση μας ενδιαφέρθηκε πολύ επίσης ο Γιάννης για το τι συμβαίνει στην Εμμαθία και πώς διάφορες διάφοροι πυλώνες μπορούν να διασυνδεθούν, η περιβαλλοντική διάβγεια, τα ηδατοδρόμια, τα κατεβιδιατικά πάρκα, όλοι οι διαγωνισμοί για το πετρέλαιο που ο Γιάννης τους εγκίνησε, αλλά όλα αυτά παρατύφηκαν. Και επίσης κάτι ακόμα το οποίο είναι η προσωπική συνεργασία και εμπειρία με τον Γιάννη, είχε προτείνει και είχε βγάλει μπροστά μια προσπάθεια να περάσει δημόσιας αρμοδιότητες για τους περιβαλλοντικούς ελέγχους σε ένα σώμα πιστοποιημένων ελεγκτών και αξιολογικών περιβάλλοντος. Δηλαδή ιδιώτες, κατάλληλης τεχνικής επάρκειας, οι οποίοι θα είχαν πιστοποιηθεί από δημόσια και μπορούν να κάνουν τους ελέγχους. Ελέγχο αγορά, αυτός ο οποίος τουθενά δεν υπάρχει σήμερα στη χώρα. Δεν υπάρχει έλεγχος αγοράς, δεν ελέγχει κάποιος κάποιον. Και κυρίως σε τους δυστομείς. Τότε είχαμε σεριστεί με τον Γιάννη Τομανιάτη ως υπεύθυνος του Φορέα Εποδομό Ποιότητας για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το σύστημα που είχαμε τότε εμείς, το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης, όπου λειτουργούσαμε με μια μεγάλη δεξαμενή εξωτερικών συνεργατών 350 ανθρώπων που κάνουν όλους τους ελέγχους για τα κομμάτια των πιστοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα. Ένας δρόμος, λοιπόν, ο οποίος δείχνει πως μπορούμε στην Ελλάδα να συνεργαθούμε ο δημόσιος παιδιωτικός τομέας και να είμαστε παραγωγικοί και αποδοτικοί. Επίσης, άλλη μια δεύτερη συνεργασία, πριν μπω στην τελευταία μου παράγραφο, ήταν όταν είχε προχωρήσει ή ξεκινήσει με τους διαγωνισμούς για τα πετρελεία, τότε είχε διαφερθεί και ο ίδιος και είχαμε ξεκινήσει να ψάχνουμε και να βρούμε τι πρότυπα ασφάλειας έπρεπε να εφαρμοστούν επάνω στις πλατφόρμες αντλησίου πετρελείου και τους εργαζόμενους. Άρα, μια προτεραιότητα για την εργασιακή ασφάλεια. Και είχαμε κάνει ταξίδια στο Ισραήλ, στη Νορβηγία, στη Κύπρο, για να μπορέσουμε να βρούμε εντύστοιχα πρότυπα ασφάλειας που μπορούν να εφαρμοστούν και εδώ δεν υπάρχει άλλο ενδιαφέρον να τα υιοθετήσει τότε αλλά και αυτά αν καταλήφθηκαν. Κλείνω λέγοντας ότι χρειαζόμαστε σήμερα και ο χώρος, ο προοδευτικός, ο χώρος του σοσιαλισμού πρέπει να μιλήσει για ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και για ευρύες συνενέσεις. Πρέπει να μιλήσει επίσης και για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, ειδικά στο τομέα της υγείας και της παιδείας. Η κατάσταση σήμερα δυστυχώς είναι ακόμα ένα εκκρεμές, πάει από τη μία πλευρά στην άλλη. Και βλέπουμε ότι ψηφίζει ο κόσμος και με κυρία και με μία λογική τιμωρίας. Φύγε εσύ, έλα εσύ. Ποιος μπορεί να διώξει σήμερα αυτόν ο οποίος χειβερνά, ποιος μπορεί να διώξει χθες αυτόν ο οποίος χειβερνούσε. Μπορεί όμως να συνεχίσουν να αποφασίζουμε έτσι. Για να φύγει ο Τσίπρας πρέπει να έρθει ο Μητσοτάκης, είναι αυτή η απάντηση. Τι νέο προσφέρει η παράταξη που οδήγησε τη χώρα του 2009 στη χρονοκοπία, η Νέα Δημοκρατία. Ποιες είναι οι πιστικές απαντήσεις στις προβλήματα που σήμερα έχει ο τόπος. Διαφορετικές απαντήσεις. Ή έστω κάτι ενάλογο με όλα αυτά. Αυτές τις απαντήσεις χαλούμαστε σήμερα να δώσουμε όλη εμείς ο χώρος, ο δικός μας, ο προθεστικός ο χώρος. Όρημοι, με πολυετή παράδοση και γνώση όλων των θεμάτων. Απαλευθερωμένοι από πρακτικές και λογικές που έκαναν ζημία. Με στελέχωση πρώτης γραμμής από στελέχη που δεν κουράστηκαν και δεν κούρασαν από την πολύχρονη υπουργική διαγυβέρνηση της περιόδου του πλούτου και των ευρώ που ήταν έως το 2009. Γιατί σήμερα πρέπει να διαγυριστείς την ήθεση και να παράξεις πλούτο. Ο ρόλος και ο λόγος του Γιάννη Μανιάτη σε αυτό είναι σημαντικός. Εξάλλου, ήταν από τους πρώτους ο οποίος ανέλαβε την οργία της δημοκρατικής συμπαράταξης, του εγχειρήματος της δημοκρατικής συμπαράταξης. Και έχει απαντήσει σε αυτά. Και όλοι οφείλουμε να απαντήσουμε σήμερα και κλείνω εκείνη η προσωπική μου θέση. Στο μεγάλο πρόβλημα που έχουμε, τη συμμετοχή του πολίτη στις διαδικασίες και τις αποφάσεις που παίρνονται σήμερα για τη χώρα. Και το πρόβλημα δημοκρατικής νομιμοποίησης και συμμετοχής του. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του χώρου. Και αφορά και τη συμμετοχή του πολίτη στον δικό μας χώρο. Γιατί δεν μπορεί ο πολίτης να βλέπει ότι για να φτιάξουμε κάτι καινούργιο, είτε περιφέρουμε μια δίφευε θεσμικότητα δεξιά και αριστερά χωρίς να εκφράζουμε κάτι, είτε βλέπουνε απόγονους ή συνεχιστές πολιτικών οικογενειών, γνωστών από παλιά, είτε τέλος βλέπουνε μια πλουτοκρατία που επιβάλλει τα δικά της παιδιά. Αυτά όλα απομακρύνουν τον πολίτη από κάθε δυνατότητα συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία και την διοικρατική νομιμοποίηση. Με τα ρυθμίσεις και οι αλλαγές, όμως, για να γίνουν, θα πρέπει να γίνουν και κτήμα όλου του προοδευτικού χώρου, όλων των προοδευτικών πολιτών και αυτέας έχουμε την ευθύνη να τις υποστηρίξουμε μέχρι τέλος. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει η κατάσταση, μόνο έτσι μπορεί να επιβληθεί η λογική επέναντι στο λαϊκισμό, μόνο έτσι μπορεί να επιβληθούν οι πραγματικές ουσιαστικές προτάσεις έναντι όλων αυτού που είδαμε, βιώσαμε ή βιώνουμε ακόμα, που στέρεσαν από την Ελλάδα τη συγκέντρωση, την προσπάθεια και την αποτελεσματικότητα. Συγγνώμη, σας κούρασα. Σας ευχαριστώ. Τώρα, Σπύρο, Δανέλη, έχουν μπει όλα στο τραπέζι. Αυτό παρατηρούσα, τα πάντα. Και δεν είναι μόνο προκλητική η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, είναι προκλητική και η σύνθεση εδώ, δημοκρατική συμπαράταξη. Καλησπέρα, αγαπητές, αγαπητοί φίλοι. Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τη Χαρούλα για τα καλά της λόγια και να ευχαριστήσω τον Ιάννη και τον Άγγελο για την τιμητική πρόσκληση που μου έκαναν, που μου δίνει και την ευκαιρία να βρεθώ σε τόπους που αγαπώ, σε τόπους που μπορεί να μεχωρίζουν γεωγραφικές αποστάσεις, αλλά με συνδέουν πάρα πολλά, να ξαναβρεθώ με αγαπημένα πρόσωπα και βεβαίως να βρεθώ σε ένα χώρο που προάγει στον πολιτισμό, την δημιουργία, που είναι ένας τόπος που ήρθε ως αποτέλεσμα αγάπης κάποιων ανθρώπων και υπέρβασης. Αυτό είναι μια μικρή μεταρρύθμιση. Γιατί ο τόπος αυτός δεν είναι μια κλασική βιβλιοθήκη, όπως όλες αυτές, όχι την Ελλάδα, είναι η Ιάσπαρτος. Κάποιοι άνθρωποι έκανε μια υπέρβαση κάνοντας στο μεράκι τους πράξη, απομακρυνόμενοι από αυτά που όριζε υποχρέωσή τους οι υπηρεσιακοί και διατηρούν μια αναμμένη αισθία πνευματικότητας. Δεν είναι μικρή υπόθεση αυτή σε μια εποχή πνευματικής ξηρασίας γενικευμένης και βεβαίως για να παίρνουμε και μια άλλη διάσταση των περίφημων μεταρρυθμίσεων. Γιατί, όπως υπόθεκε, ο όρος μεταρρύθμισης είναι ίσως ο πιο κακοποιημένος και κακοφορμισμένος της μέρες μας, για λόγους που τους ξέρουμε όλοι. Το βιβλίο του Γιάννη Μανιάτη είναι ένα εξαιρετικό βοήθημα, γιατί είναι εξαιρετικά πυκνό και πλούσιο. Και εμπεριέχει άρθρα του, σκέψεις του, ομιλίες του, δημόσια έγγραφα και δοκουμέντα σε μια σειρά θεμάτων και ζητημάτων, τα οποία ευτύχησε και ο ίδιος, αλλά ευτύχησε και η χώρα, να τα διαχειριστεί από την υπεύθυνη θέση του Υπουργού. Σε θέματα κυρίως περιβάλλοντος και ενέργειας, που διαχειρίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά φέροντας εξαιρετικό αποτέλεσμα και παραγωγικότητα στη δουλειά, πρόωθησε μικρές ή μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις, αλλά κυρίως άφησε έτοιμο έργο, το οποίο δεν πρόλαβε να υλοποιήσει, ή του το μπλόκαραν άλλοι, διότι δεν βολεύονταν σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Δεν είναι μικρό το έργο του, παρότι δεν είναι δημόσια αναγνωρισμένο. Γιατί ξέρετε, η ουσιαστική δουλειά δεν είναι αυτή που προκαλεί τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν μπουλάει. Και για όλους τους λόγους και τις δύσκολες εποχές στην οποία παρήχτηκε αυτό το έργο, που το κάνει ακόμα πιο αξιόλογο και αξιέπαινο, γιατί είναι πολύ δύσκολες οι εποχές στις οποίες επεχείρησε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, κάνουν πολύ σοβαρότερο και πολύ πιο αξιόλογο αυτό το έργο ως πρήκα, ως πρήκα που είναι προσαξιοποίηση. Θα αναφερθώ στη συνέχεια σε κάποια επιμέρους θέματα από αυτά τα οποία απασχόλησα τον Γιάννη, αλλά θέλω να ξεκινήσω από μια άλλη παρατήρηση, διότι η ευτυχή συγκυρία μας κάνει να μαζευόμαστε και να μιλάμε σήμερα για μεταρρυθμίσεις, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και προοδευτικό πατριοτισμό, μια μέρα μετά την μεγάλη ανάσα ανακούφισης που πήραμε μετά το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών. Και δεν είναι μακριά η Γαλλία, συνδεόμαστε απόλυτα και οι μοίρες μας είναι κοινές, παρότι τα μεγέθη μας, με το κύρος μας και με την κατάσταση μας. Πανηγυρίζουμε σήμερα και προσπερνάμε εύκολα το ότι ο ένας τους τρεις Γάλλους επέμεινε να θεωρεί ότι η πρόταση, η μισαλόδοξη, η κλειστή, η φοβική, η εθνολαϊκιστική, η ρατσιστική, η απολύτως αμυντική της ΛΕΠΕΝ είναι κάτι το πολύ απλό και είμαστε ανακουφισμένοι που μόνο ένας τους τρεις την υποστήριξε μέχρι τέλος. Είμαστε στις πολύ δύσκολες εποχές παγκοσμίως. Βλέπετε ότι ο αναορθολογισμός καλπάζει και κάνει τα πράγματα να είναι όλο και πιο αβέβαια. Όλες οι βεβαιότητες που είχαμε μέχρι χθες βλέπετε ότι τίθενται έναν φιβόλο. Κανείς δεν μας λέει ποιο είναι το αύριο. Τα μαύρα σύννεφα σε όλα τα επίπεδα και από όλες τις γωνίες του πλανήτη πυκνώνουν. Όλα μας λένε ότι πάμε σε μια τέλεια κατεγίδα αν δεν ανακουρούσουμε πριν να εγκαίρως, έστω την τελευταία στιγμή, όπως έγινε και στη Γαλλία. Όλα αυτά, η συνειδοποίηση αυτής της πραγματικότητας, ότι τις βεβαιότητες και την άνεση που μας έδιναν αυτές οι βεβαιότητες μέχρι χθες δεν ισχύουν σήμερα, άρα οι ανάγκες είναι πολύ πιο επιτακτικές και χρόνος δεν υπάρχει, μας βάζουν μπροστά και σε άλλες ευθύνες. Και σε ό,τι αφορά τον πατριωτισμό, που είναι ένας όρος επίσης κακοποιημένος, βλέπετε ότι ο πατριωτισμός έχει απαλωτριωθεί από τους πατριδοκάπηλους. Και αυτό βεβαίως δεν είναι και ορθό, διότι είναι άλλο πατριωτισμός και άλλο έτσι εμπορία του πατριωτισμού. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, και σε αυτό έστειλε ένα μήνυμα και ο Μακρόν χθες, που δεν πρέπει να το αφήνουμε να περνάει έτσι, ότι σήμερα ο πρωτευτικός πατριωτισμός λέει ότι στην αυτότητά μας, στο όνομα γράφει Έλληνας ή Γάλλος και στο επώνυμο γράφει Ευρωπαίος. Είναι κοινή μοίρα, κοινή πρόκληση και είναι αλληλένδετη η τόπη μας, η μικρή μας τόπη με το μεγάλο μας τόπο. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, επίσης δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τι είναι οι προτεραιότητές μας και ποια είναι η πατριωτική μας υποχρέωση. Και βεβαίως ισχύει πάντα για τον πατριωτισμό ένας ορισμός που μ' αρέσει πάρα πολύ, Γιάννη, που πάντα μ' άρεσε, ότι το home is where your heart is. Έτσι, ο τόπος σου, η πατρίδα σου, η αισθία σου είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά σου. Λοιπόν, ασγιάσουμε πού είναι η καρδιά μας, να νιώσουμε και πού είναι η πατρίδα μας, πού είναι ο τόπος μας και ποιο είναι το ενδιαφέρον μας. Όλα μας οδηγούν στο να στοχαστούμε κάποια πράγματα και μέσω της αυτογνωσίας, που είναι ένας όρος με τον οποίο δεν έχουμε σχέση ως νεοέλληνες, για αυτόν τον λόγο είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζούμε ξανά και ξανά και πάντα με πολύ μεγαλύτερο κόστος τα διέξοδα τα οποία βιώνουμε τα πολλά τελευταία χρόνια, από την πάλι Γενεσία την Ελληνική μέχρι σήμερα, να δούμε ποιοι είναι οι δρόμοι που πρέπει να χαράξουμε για να βγούμε από αυτή την πολλή επίπεδη κρίση και τα διέξοδα που νιώθουμε να βαρένουν συνεχώς. Οι μεταρρυθμίσεις σε οτιδήποτε χαρακτηρίζει την κοινωνική ζωή, την οικονομική ζωή, τη συνήπαρξή μας, έχουν να κάνουν με ένα κανόνα που νομίζω ότι είναι αδύριτο στη φύση και ισχύει πάντα, ότι αν δεν προσαρμοστείς, αν δεν εγκληματιστείς, αν δεν ακολουθήσεις τις διαφοροποίες, τις αλλαγές που μέσα στο χρόνο εξελίσσονται και συμβαίνουν, τότε η ζωή σε πετάει στο περιθώριο. Δεν μπορείς να παρακολουθείς τη ζωή. Και πολύ περισσότερο δεν μπορείς να σφραγίσεις την πορεία της εξέλιξης. Άρα, αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι πρέπει να φύγουμε από τις βολές του παρελθόντος που δεν μπορούν να μας πάνε παραπέρα πλέον. Σε όλα τα επίπεδα, στα μικρότερα ή στα μεγαλύτερα. Στην διαθημερινότητά μας. Και ξέρετε, το κόστος των μεταρρυθμίσεων δεν είναι πάντα οικονομικό. Μια μεταρρύθμιση δεν κοστίζει σε κάποιους και φέρνει σε κάποιους άλλους. Δεν ανακατανέμει μόνο χρήμα. Πολλές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν οικονομικό αντίτιμο. Έχουν, όμως, ένα μεγάλο ψηφοθερικό κόστος. Γιατί ξεβολεύουν. Και εδώ είναι ένα πεδίο, δόξη Λαμπρό, το οποίο εμείς, που δεν μας χωρίζει, νομίζω, τίποτα. Μα τίποτα. Στις ευαισθησίες, στις αντιλήψεις μας, στο πώς... Ποιο είναι το όραμά μας για το αύριο του τόπου μας, πρέπει να το έχουμε επίσης υπόψη μας. Η κρίση χρέους, η κρίση χρέους που χτύπησε ξαφνικά, έτσι ξαφνικά το συνειδητοποίησαμε, την Ευρωπαϊκή Ένωση, πού οφείλεται. Οφείλεται στο ότι η ΕΕ τώρα και χρόνια έχει πάψει να είναι ανταγωνιστική μέσα στον παγκόσμιο στίβο, στην παγκόσμια οικονομία. Βλέπετε ότι ένα ένα, ένα από τους προνομιακούς χώρους της Ευρώπης έφευγαν. Γιατί κάποιοι άλλοι διεθνείς παίκτες, αξιοποιώντας συγκυρίες στις πραγματικότητες καταστάσεις, αρχίζαν να μεσαβουτάρει τεχνολογία, άφηναν την Ευρώπη βήματα πίσω. Και εάν η Ευρώπη συνολικά χτυπήθηκε από την κρίση χρέους, τότε φανταστείτε πόσο πιο έντονη είναι η... Λειτουργεί όσο λειτουργεί, ας το ευχαριστώ όμως. Εάν λοιπόν η κρίση χρέους χτύπησε τόσο την Ευρώπη στο σύνολό της, μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί χτύπησε τόσο πολύ την Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα ακόμα και σήμερα, αδυνατή παρά το τίμιμα που έχει καταβάλει ο ελληνικός λαός, αδυνατή να εξέλθει από αυτή την αδιεξοδική πορεία της. Γιατί θυμίζω ότι η Ελλάδα είχε ένα δυστεόρατο εξωτερικό χρέος, είχε ένα τεράστιο έλλειμμα που συνεχώς πολλαπλασιάζονταν και τρίτο, αυτό που προσπερνάμε εύκολα, είχε ένα επί πολλά χρόνια ελπές αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που σημαίνει τι? Ότι αξιοποιώντας το φθινό χρήμα που εισέρε, ως φθινό δανεικό ή ως επιδοτήσεις ή ως ευρωπαϊκό χρήμα στο σύνολό του στη χώρα, μεγέθυνε μεν την οικονομία, δεν αξιοποιούνταν όμως ποτέ παραγωγικά, δεν παρίγαγε. Και βεβαίως, όταν έσκασε η φούσκα, σε εμάς το αποτέλεσμα, το αποτύπωμα, οι συνέπειες ήταν πολύ πιο ιχειρές και πολύ πιο δύσκολοι οι έξοδους από αυτό το αδιέξοδο. Έτσι λοιπόν, αυτό που σήμερα, συνειδητοποιώντας όλα αυτά, θα έπρεπε να μας απασχολεί πολύ περισσότερα από τίδήποτε άλλο, είναι το να συζητήσουμε ποιες είναι οι προσαρμογές, ποιες είναι οι αλλαγές που πρέπει να κάνουμε, ώστε να αρχίσουμε να παράγουμε εθνικό πλούτο, προκειμένου να φύγουμε από το αδιέξοδο σπιράλ της υποχρέωσης των συνεχών, της διασφάσης των συνεχούς δανεικού, και βεβαίως να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, που δεν έρχονται από τον ουρανό, για να περάσουμε από την κοινωνική και την οικονομική κρίση, όπως άλλοι, που για άλλους λόγους, ή παρόμοιος με εμάς, αλλά άλλων ιδιομορφιών, πέρασαν, αλλά εξήλθαν. Και επειδή πολλής λόγος και πολλή βαρύτητα δίνεται στη σημασία της βιωσιμότητας του χρέους, επίσης θα πρέπει να μας είναι καθαρό, ότι βεβαίως, για να φύγουμε από την κρίση την οικονομική τυχωροκοπία, μάλιστα, στην οποία βρισκόμαστε, είναι αναγκαία συνθήκη, το χρέος να είναι διατηρήσιμο. Όμως δεν είναι και ικανή. Η ικανότητα στις συνθήκες έρχεται μονάχα από την δυνατότητα παραγωγής εθνικού πλούτου. Και εδώ, ερχόμαστε ακριβώς στον ορισμό των μεταρρυθμίσεων. Γιατί, για να παραχθεί εθνικός πλούτος, έχουμε συνονοηθεί ποιοι είναι οι τομείς. Δεν διαφωνεί κανένας από το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Όλοι συμφωνούμε ότι οι βασικοί τομείς, που μας δίνουν συγκεκριτικά πλεονεκτήματα εθνικός πλούτος και να υπάρξουν θέσεις εργασίας, είναι ο αυροδιατροφικός τομέας, είναι ο τουρισμός, είναι η ενέργεια, το ενεργειακό πεδίο στο σύνολό του, είναι η γαλάζια ανάπτυξη, η θαλάσσια οικονομία, ό,τι έχει να κάνει με όλο αυτό που περιγράφουμε στη θαλάσσια οικονομία, ουσιαστικά είναι αυτά. Και αξιοποιώντας τις συνεργιές που πρέπει να έχουμε και την αξιοποίηση των άλλων ιδιόμορφων χαρακτηριστικών που διαθέτουμε βεβαίως, ό,τι αναφέρεται στον πολιτισμό, στην παράδοσή μας, σε αυτό που μας κάνει διαφορετικούς. Και εδώ πρέπει να έχουμε επίσης πάντα υπόψη μας, ότι η ανταγωνιστικότητα διασφαλίζεται με δύο τρόπους. Σε όλα τα πεδία, είτε μιλάμε για αγαθά και προϊότα, είτε μιλάμε για υπηρεσίες. Ή στην οικονομία κλίμακας, που είναι καταπολή το κόστος και αυξάνει το κέρδος για του τζίρου, ή στην περίπτωσή μας, που δεν έχουμε δυνατότητες οικονομίας κλίμακας, ούτε σε προϊόντα, ούτε σε υπηρεσίας, στην διαφορετικότητα, που εδώ σε οδηγεί σε άλλες υποχρεώσεις, διασφάλισης της ποιότητας και αυτό που λέμε το απολύτως διαφορετικό, της ταυτότητας, του προϊόντος, της υπηρεσίας με τον τόπο, με τον ιδιαίτερο μικρότερο τόπο που είναι το κέντρο της Ελλάδας ως εννιαίου brand name. Για να γίνουν όμως όλα αυτά, θα πρέπει να φύγουμε από αυτά που μάθαμε και αυτά που μας οδήγησαν, οι συνταγές της αποτυχίας, μας οδήγησαν στη χεωροκοπία. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, το βασικό αφήγημα των βασικών πολιτικών δυνάμεων δεν είναι η διά της αυτογνωσίας και η διά της γλώσσας της αλήθειας αφύπνηση της κοινωνίας και συνενόησης μαζί της, πρόσωπο με πρόσωπο, για να πάμε στα παρακάτω βήματα μέσω των ολαγών των μεγάλων που πρέπει να γίνουν, αλλά είναι πάλι η δημιουργία συνθηκών άκρη της ελπίδας που θα μας οδηγήσουν στο να αναστήσουμε το σύστημα που μας πήγε στη χεωροκοπία λες και αυτό είναι δυνατό ή θα ήταν επιθυμητό, ακόμα και δυνατό να ήταν. Και για αυτό το λόγο είμαστε στα διέξοδα και είμαστε στα βήματα επί τα αυτά και που πάντα κοστίζουν και όλο και περισσότερο. Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν λοιπόν, οι μεγάλες αλλαγές που όπως μας απομακρύνουν από τη βασική συνταγική όρο αποτυχίας και χρεοκοπίας, που είναι η απομάκρυνση από το πελατιακό κράτος, η απομάκρυνση από τη ρουσφετολογική σχέση αντιπαροχής πολιτών με κυβερνητικό κόμμα, με κυβέρνηση, με εξουσία και μέσα από τις λογικές της αξιοκρατίας, μέσα από τις λογικές της ποιοτικής προσέγγισης όλων των πραγμάτων δημιουργία προϋποθέσεων βιώσιμης ανάπτυξης, αυτή η διαφοροποίηση απαιτεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Πριν απ' όλα μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο μεγάλο ασθενείο. Γιατί όλοι μας συμφωνούμε ότι η μητέρα των μεταρρυθμίσεων δεν είναι άλλη από τη μητέρα από τη μεταρρύθμιση του δημόσιο τομέα. Γιατί ο δημόσιος τομέας ήταν πάντα και το εργαλείο του εκμαυλισμού και το εργαλείο της στασιμότητας. Ο Γιάννης στον τομέα αυτό υπήρξε επαναστάτης και η επαναστασία του όμως έμεινε στη μέση. Γιατί ακριβώς δεν βόλευε ούτε αυτό καθ' αυτό το σύστημα, το οποίο βεβαίως έχει κάθε λόγο για να προστατεύσει την ύπαρξή του να αυτό υποστηρίζεται και να μπλοκάρει και να αναρκωθετεί κάθε προσπάθεια υπέρβασης, κάθε προσπάθεια αλλαγής. Και βεβαίως όλους όσους αξιοποιούσαν το αλλησβερίση των πολιτών με την διοίκηση για να κρατάνε τις πελατιακές σχέσεις και τις σχέσεις πολιτικής αντιπαροχής. Η επαναστατική του, όχι ιδέα, αλλά αλοκληρωμένη, εφαρμόσυμη άμεσα πράξη, ήταν στις πολεοδομίες, μια από τομέας ευθύνης του ήταν το περιβάλλον και η ενέργεια, στις πολεοδομίες που είναι ένα από τα πιο... εγώ μηχανικός είμαι, και στη φυσιολογική μου ζωή είμαι μηχανή με αρχιτέχθονας και ήμουνα μάχημος αρχιτέχθονας, ελεύθερος παγελματίας. Ξέρω πολύ καλά από πρώτο χέρι τι σημαίνει πολεοδομία. Όχι ότι όλοι είναι το ίδιο, σε καμία περίπτωση, αλλημόνο, εξάλλου ο πατριωτισμός κάποιον είναι που σώζει την κατάσταση και κρατάει όρθια την πραγματικότητά μας ακόμα, αλλά η διαπροσωπική σχέση σε ζητήματα από μικρά-μικρά μέχρι τα ράστια είναι εκείνη που δημιουργεί και τις προϋποθέσεις της μαύρης οικονομίας, της διαφθοράς και τελικά της ναρκοθέτης κάθε αλλαγής. Δυστυχώς αυτό το εξαιρετικό πόνιμα, αυτή του Μεγάλη Επανάσταση, δεν είναι καθόλου Μικρή Επανάσταση, μπλοκαρίστηκε αμέσως εν τη γενέση της και δεν είδε ποτέ το φως της πραγματικότητας. Εδώ να σας πω ότι πέντε χρόνια που ήμουν στις Βρυξέλλες, ούτε ως ευρωβουλευτής, ούτε ως πολίτης της πόλης των Βρυξελών επί πέντε χρόνια, δεν αναγκάστηκα ποτέ μα ποτέ για κανένα θέμα, είτε από αυτά που έψαχνα γιατί με ενδιαφέραν πολιτικά, για να τεκμηριώσω, να δω, να κάνω, να δείξω, για αυτά που είχαν να κάνουν με τον δημότη Βρυξελών που είχε να κάνει το σπίτι του, με τα δίχτυα, με τη σχέση του με τον δήμο, με κάθε υπηρεσία, δεν ήρθα ποτέ σε επαφή με κανέναν. Ήταν όλα ηλεκτρονικά. Ποτέ ποτέ δεν πήγα σε έναν γκυσέ να διαχειριστώ ένα πρόβλημά μου με έναν πρόσωπο, με έναν υπάλληλο. Δεν υπήρχε αυτή η σχέση. Αυτό είναι τόσο δύσκολο για την έρμη της χώρας μας και όταν μάλιστα από ευρωπαϊκούς πόρους η ηλεκτρονική διαγυβέρνηση σε όλο το δημόσιο χώρο είναι ήδη διασφαλισμένη από το τίτο κοινωνικό πλαίσιο στήριξης. Άρα, όπως έλεγα και λίγο πριν, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που δίνουν παραμικρά βήματα της καθημερινότητας μπλοκάρονται, όχι γιατί κοστίζουν, αλλά γιατί κοστίζουν σε προσωπικά συμφέροντα. Και προσωπικές και πολιτικές σχέσεις. Τώρα, αν στην κατάσταση που μας τέχουμε την πολυτέλεια να εξογλουθήσουμε να υποστηρίζουμε τέτοιου είδους λειτουργίες και συστήματα είναι ένα μεγάλο άλλο θέμα, το οποίο νομίζω ότι αυτό αυτόματα και αυτονόητα απαντάται. Ερχόμενος στην προηγούμενη μου σκέψη ότι αυτό που θα έπρεπε, αυτό που ο προοδευτικός πατριοτισμός θα μας επέβαλε υποκανονικές συνθήκες ως πολιτικό σύστημα στο σύνολό μας αναφέρουμε βέβαια πάντα στο συνταγματικό τόξο να μας απασχολεί και εκεί να εξαβγεί το δημόσιο διάλογος είναι το πώς δημιουργούμε τις προϋποθέσεις... Όχι, είναι αυτό που λέγαμε λίγο πριν. Ήταν αυτοματοποιημένο μήνυμα ή το σκάτο. Εμείς συνεχίζουμε. Έλεγα λοιπόν ότι αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί ως δημόσιο διάλογο δεν είναι τίποτα άλλο από το πώς δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για να υπάρξει η περίφημη ανάπτυξη, για να υπάρξει η υποστήριξη ενός βιώσιμου παραγωγικού μοντέλου που έχει τόσο πολύ ανάγκη η χώρα και στο οποίο συμφωνούμε, υπόσχομαι και λίγο πριν, στο περίπου τι θα προδιαγράφει. Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι οι προϋποθέσεις. Και οι προϋποθέσεις είναι, ωστίζουν, είναι αυτή που είπα πριν, γενικόλογα, αλλά που είναι τεράστια, με πάρα πολλά επιμέρους ζητήματα, που είναι η μεταρρύφηση του κράτους. Είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων της υγιούς επιχειρηματικότητας, γιατί φαντάζομαι ότι όλοι πια έχουμε καταλάβει ότι ο κρατισμός τον οποίο αποδεχόμαστε στο παρελθόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και στον οποίο μνείουν δυστυχώς σήμερα πάρα πολύ και πολύ αρνούνται και αδυνατούν να μετακινηθούν από αυτόν, ο κρατισμός χρεοκόπησε. Δεν μπορεί να μας πάει παρακάτω, ούτε μπορεί να υποστηρίξει τις βασικές του αρχές. Άρα δεν μπορεί ούτε να πατήσει στα πόδια του, ούτε να είναι και αποδοτικός. Αυτό που ζητείτε είναι η υγιής επιχειρηματικότητα. Δεν την έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα, διότι ο κρατικοδίαιτος, η κρατικοδίαιτη οικονομία όσο ιδιότυπος κρατικομονιοπολιακός καπιταλισμός που μας διέκρινε τα πολλά τελευταία χρόνια δεν άφησε την υγιή επιχειρηματικότητα να αντίσει. Ξάλλον και αυτά που συμβαίνουν έτσι τις τελευταίες μέρες με τους νέους επιχειρηματίες έτσι και βέβαια έχει να κάνει και με την ευρύτερη περιοχή εδώ, αναφέρομαι και στην καρδιά μιας περιοχής ειδικού ενδιαφέροντος, ενός νέου επιχειρηματίας που πάει να στείσει ένα νέο τζάκι που πατάει στα πολύ παλιά, στα αρχαίγοντα βήματα δημιουργίας μιας οικονομικής μεγέθησης που κάθε άλλο έχει σχέση με την υγιή επιχειρηματικότητα και ένα κράτος, μια κυβέρνηση που ομνεί σε άλλα έτσι όμνοι έτσι όσα αριστερά στα ίδια χνάρια, στα ίδια διέξοδα δυστυχώς πάει να ακολουθήσει βήματα που δεν οδηγούν πουθενά δεν έχουν να κάνουν αυτά με υγιή επιχειρηματικότητα δεν έχουν να κάνουν με δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης Μια πολύ μεγάλη μεταρρύθμιση στην οποία αν δεν ρίξουμε τα βλέμματά μας και αν δεν υπηρετήσουμε δεν μπορούμε να έχουμε μέλλον είναι η μεγάλη μεταρρύθμιση στην παιδεία, στην εκπαίδευση και στην δημιουργία συντικών μετάδοσης δεξιοτήτων σε νέα επαγγέλματα, σε νέες θέσεις εργασίας που μια υγιής ανάπτυξη σύμφωνα με αυτά που έχουμε τις δυνατότητες που έχουμε και τα πλεονεκτήματα που διαθέτουμε ως χώρα και ως κοινωνία θα μπορέσουμε να στηρίξουμε Ξέρετε υπάρχουν και τώρα, στην περίοδο της κρίσης επαγγέλματα και οικονομικές δραστηριότητες οι οποίες αναζητούν εργαζόμενους και δεν μπορούν να βρουν μέσα σε μια τόσο μεγάλη ανεργία και ιδιαίτερα ανεργία των νέων δεν υπάρχουν οι δεξιότητες και οι γνώσεις ειδικές που θα στελέχωναν τέτοιου είδους αναζητήσεις και είναι σε πάρα πολλούς τομείς ιδιαίτερα στα θέματα τα οποία απασχόγησαν τον Γιάννη ως υπουργό στα ζητήματα ενέργειας, στα ζητήματα ενέργειας όλη την γκάμα της ενέργειας δημιουργούνται προϋποθέσεις που αργότερα ή γρηγορότερα θα περπατήσουν στην πράξη, θα ανοίξουν θέσεις εργασίας θα δημιουργήσουν αισθείες ανάπτυξης όπου δεν θα είμαστε έτοιμοι, τα νέα παιδιά δεν θα είναι έτοιμα δεν θα έχουν τις γνώσεις τις δεξιότητες για να μπορούν να ασχοληθούν, στελεχώνοντας αυτές τις νέες θέσεις Εγώ στη θητεία μου ένα θέμα που με απασχόλησε που ήταν από τα κορυφαία σε ενδιαφέρον θέματα που είχα την ευτυχία να ασχοληθώ, ήταν η γαλάζια ανάπτυξη Είναι μια στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωση, η γαλάζια ανάπτυξη που ακριβώς αναφέρεται στο Νότο Ναι, τι είναι γαλάζια, όλα είναι συθηματικά αυτά είναι ότι έχει να κάνει με τη θαλάσσια οικονομία με την αυθυλεία, με τον τουρισμό, στις παράκτιες περιοχές της Ισθανισσιά με τη γαλάζια ενέργεια, τι είναι η γαλάζια ενέργεια είναι οι ανανοητές πηγές ενέργειας είναι η εολική ενέργεια, η ηλιακή ενέργεια και η ενέργεια από τα θαλάσσια ρεύματα, από τον κυματισμό όλα αυτά στα οποία έχουμε πηγές μοναδικές στον κόσμο η αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου που επίσης ο Γιάννης έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά στο Υπουργείο σε καιρούς που δεν ήταν όλα αυτά φανερά στις προοπτικές που άνοιγαν Αυτά τα επιμέρους θέματα όμως, τα οποία μας δίνονται ως πλαίσια ευκαιριών με πόρους και με θεσμικά εργαλεία δυστυχώς αν δεν μας ενδιαφέρει η μεταρρύθμιση αν δεν έχουμε αντίληψη για το που πηγαίνει ο κόσμος και αν νομίζουμε ότι θα σωθούμε μόνο δημιουργώντας προϋποθέσεις που θα μας πάνε στο χρεοκοπημένο χτες δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε Με τον Γιάννη είχαμε συνεργαστεί τότε στο Υπουργείο γιατί μέσα στο πλαίσιο των δικών του αρμοδιοτήτων ενώ δεν ήταν άμεσα γιατί είχε οριστεί τότε όσο το αρμόδιο Υπουργείο για την γαλάζια ανάπτυξη του Υπουργείου Αναυτηλίας και Γενησιωτικής Πολιτικής που δεν είχε καμία σχέση και δυνατότητα βεβαίως ο Γιάννης ήταν εκείνος που προσωπικά ενδιαφέρθηκε να μάθει περισσότερα και να δει πώς αξιοποιούμε και πώς τρέχουμε πράγματα και ό,τι έχει γίνει σε αυτόν τον τομέα έχει γίνει από τον Γιάννη στην περίοδο εκείνη και να πω ένα στοιχείο για το πόσοι μεταρρυθμίσεις είναι αυτές που σώζουν καταστάσεις ξέρετε ο τομέας της ναυπηγγύης στην Ευρώπη ενώ ήταν ο βασικός τομέας ανάπτυξης και στήριξης οικονομικής μεγάλων χωρών η Πολωνία, σας θυμίζω έτσι το ρόλο των ναυπηγγύων στο ΓΔΑΝΣΚ και όλη την άνοιξη πώς προλύθηκε, από πού ήρθε, πού ήταν η δυναμική, πού ήταν η ανάπτυξη μερικές πόσο, 2-3 δεκαετίες πριν έτσι, δεν μιλάμε για προηγούμενους αιώνες ή στην Κροατία που ο βασικός τομέας ανάπτυξης τους ήταν τα ναυπηγία καταρρεύσανε, εν μία νυχτή σχεδόν, εξαιτίας της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς και της αδυναμίας της στήριξης και προστατευτισμού των εθνικών πηγών πλούτου όπως τις είχαμε μάθει προευρωπαϊκής πραγματικότητας. Πού μπόρεσε η ναυπηγική, όχι μόνο να μείνει και να στεριώσει αλλά να κάνει επαναστατικά βήματα προς, στην Νορβηγία. Η Νορβηγία δεν έχει τις δεσμεύσεις που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση αφού δεν είναι κράτος μέλος της Ένωσης. Όμως, ο Διεθνής Ανταγωνισμός έκανε να καταρρεύσουν τα ναυπηγία που δεν είχαν προστατευτισμό, γιατί η ναυπηγική της Κορέας ή της Κίνας δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί. Μάλλον, οι ευρωπαϊκές ναυπηγικές δυνάμεις δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν αυτές τις χώρες εξαιτίας της οικονομίας κλίμακας που σας ανέφερα λίγο πριν, εξαιτίας της οικονομικής αδυναμίας ανταγωνισμού. Γιατί μπόρεσε και πού μπόρεσε η Νορβηγία να παραμείνει κορυφαία στην ναυπηγική, γιατί εξειδικεύτηκε. Γιατί δεν κάνει ό,τι τύπου πλοίο να είναι. Χτίζει μονάχα τα πλοία που εξυπηρετούν τις περάχτειες εγκαταστάσεις της άντλησης πετρελαίου στην βόρεια θάλασσα ή στο Ανθλαντικό ή αντίστοιχες εγκαταστάσεις ή περάχτειες εξειδικευόμενοι μόνος αυτό. Και είναι μια παγκοσμια δύναμη. Και εμείς μπορούμε να εξειδικεύσουμε πάρα πολλά και να κάνουμε πάρα πολλά. Και θα μπορούσαμε, κάνοντας μια πολύ μεγάλη μεταρρύθμιση σε ένα τομέα που σήμερα είναι από τους που έχουν μια δυναμική αλλά καταραίουν, δημιουργώντας συνεχώς προβλήματα κοινωνικά και οικονομικά, δηλαδή η διάσταση των ελληνικών αυπηγίων εάν στραφεί σε τέτοιους νέους χώρους οικονομικούς που έρχονται όπως είναι η αξιοποίηση των ευκαιριών της γαλάζιας ανάπτυξης και της δημιουργίας υπεράχτειων εγκαταστάσεων άντλησης σε λίγο αλλά και νωρίτερα και πολύ μικρότερης κλίμακας αξιοποίησης της γαλάζιας ενέργειας που σας έλεγα λίγο πριν αρχεί όμως να τρέξουμε και να μεταρρυθμίσουμε το θεσμικό μας πλαίσιο και να δώσουμε την ευκαιρία σε επενδυτές που είναι έτοιμοι να έρθουν και να αξιοποιήσουν αυτές τις ευκαιρίες αν τους δοθούν Υπάρχουν λοιπόν τομείς όπου έχει εξαιρετική προεργασία που όμως ξαφνικά διακόπηκε οποιαδήποτε ενασχόληση και βεβαίως πτάνοντας άλλα έχουμε αφήσει ένα πλούτο και μια πρήκα η οποία υπάρχει Αυτή οφείλεται σε κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους με ανοιχτούς ορίζοντες και με ένα βαθύ μεταρρυθμισμό μέσα τους ως συνείδηση Ένας άλλος τομέας που δεν μπορώ να μην αναφέρω μιας που βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε στη Δνημαθεία είναι βεβαίως ο αυροδιατροφικός τομέας που οι βεντάλια των ικανωτήτων των προϊόντων της ποικιλίας του πλούτου που υπάρχει η γνώση που υπάρχει στον ανθρώπινο δυναμικό η παράδοση, οι δυνατότητες των πραγματικών συγκεκριμένων προϊόντων δεν μπορεί να συνεχίσει να ανθίζει και είδατε ότι η κρίση πόσο έχει εγγίξει γιατί με τις παραδοσιακές μορφές αξιοποίησης αυτού του πλούτου δεν μπορούμε να πάμε μακριά λόγω ακριβώς αδυναμίας ανταγωνισμού δεν μπορεί αυτό όλο να ξαναγεννηθεί εάν δεν κάνουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στον πρωτογενή τομέα δεν μπορεί ο καθένας παραγωγός από μόνος του όσο δημιουργικός κι αν είναι όσο ποιοτικό προϊόν και αν παράγει να μπορέσει να ανταγωνιστεί την ευρύτατη τον ευρύτατο ανταγωνισμό τον οποίο έχει ανταγωνιστεί θα πρέπει να συνοδεύει το προϊόν του η πορεία της αγροδιατροφικής αλυσίδας από την παραγωγή του μέχρι να φτάσει στα χέρια του καταναλωτή ή δυνατών όλα αυτά, την πιστωποίηση, την τυποποίηση την προώθηση, την αναγνώριση μέσω της διαφήμισης ως μοναδικού προϊόντος δεν μπορεί να τα κάνει μόνος του πρέπει να μπαίνουν άλλη ενδιάμεση εκείνοι όμως παίρνουν ένα μερίδιο της περαξίας του προϊόντος και κάνουν έτσι μη βιώσιμο τον παραγωγό όσο ποιοτικό προϊόν και να παράγει πρέπει να ξαναβρούμε τα ικανά, τα μεγάλα συλλογικά σχήματα και επειδή βεβαίως οι συνεργασμοί όπως ξέραμε καταρέυσαν πέραν των εξαιρέσεων που έχουμε μονάχα νέα σχήματα, ομάδες παραγωγών είναι αυτές που προωθούνται μπορούν οι οργανώσεις παραγωγών μπορούν να κάνουν όλα αυτά που δεν μπορεί κανένας μόνος του να κάνει παραγωγός για λόγους οικονομικούς γνώσεων ηχών. Ένας τομέας ειδικός που έχουμε κάνει μία μεγάλη επανάσταση τα τελευταία λίγα χρόνια είναι ο εινικός. Παράγουμε πλέον κρασί, η περιοχή, η ευρύτερη περιοχή εδώ παράγει από τα καλύτερα κρασιά της Ελλάδας με συνεχή διεθνή αναγνώριση και ξέρετε αυτό είναι αποτέλεσμα μιας μικρής μεταρρύθμισης που έγινε μερικά χρόνια πριν. Η μεταρρύθμιση αυτή έγινε από το σημείο όταν ήταν υπουργός Γεωργίας που έκανε το πολύ απλό που σήμερα φαίνεται να είναι αυτονόητο. Τότε ήταν όμως μία μεγάλη μεταρρύθμιση που βρήκε απέναντί της πολύ μεγάλη αντίσταση. Είπε το αυτονόητο ότι καμία επιχείρηση, καμία ινοπαραγωγός επιχείρηση δεν θα λειτουργεί αν δεν έχει ένα ινοποιό. Αν δεν έχει ένα ινολόγο. Τότε έβγαζαν τα ταιοί τους ινολόγους. Και βεβαίως κυρίως τα παιδιά των παραδοσιακών ινοποιών είναι εκείνα που έγιναν ινολόγοι, άνοιξαν τους ορίζοντές τους πηγαίνοντας στην Ευρώπη στη Γαλλία κυρίως στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ιταλία, γύρισαν με νέες φρέσκες ιδέες και έκαναν μια επανάσταση. Αυτές τα φρούτα εμείς γεβόμαστε σήμερα στον ινικό τομέα. Δεν θα μπω στα ζητήματα που απασχολούν το χώρο από τη δημιουργία των προβλημάτων εκείνων που δεν έχουν αντίληψη της πραγματικότητας. Και αναφέρουμε βέβαια στον ιδικό φόρο καταναλωσης. Επειδή δεν θέλω να παραβώ το χρόνο μου και ήδη έχω φύγει, νομίζω ότι επειδή κάποιοι άνθρωποι με τις ευκαιρίες που είχαν έδειξαν τους διαφορετικούς δρόμους. Ένας από αυτούς είναι ο Γιάννης. Και είναι σε πολύ συγκεκριμένα πεδία, τα οποία είναι ακόμα ανοιχτά και είναι μέσα στα βασικά πεδία, στα οποία μας καλούν να ενεργοποιηθούμε για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις παραγωγής εθνικού πλούτου. Και επειδή σε αυτά τα πεδία υπάρχει μια πρίκα, υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις, υπάρχουν έτοιμα προσθεσμοθέτηση και νομοθέτηση πλαίσια, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε συγκροτημένη τη δουλειά του Γιάννη σε αυτό το βιβλίο. Δεν διαβάζεται όλα από την πρώτη σελίδα μέχρι το τέλος αναγκαστικά με τη συνέχεια που έχει στην διαρίθμησή του, αλλά μπορεί ο καθένας μας να τρέξει σε επιμέρους κεφάλαια, σε επιμέρους θέματα τα οποία τον απασχολούν και να δει και πόσο ζωντανά είναι αυτά και πόσο έτοιμα προς αξιοποίηση, γιατί υπάρχει μια συνέχεια και υπάρχει η αναγκαιότητα που δεν υπήρχε ποτέ από τις προτάσεις. Και γι' αυτό μιλάω για τον πλούτο και την αξία αυτού του τόμου. Δεν θα πω τίποτα άλλο, ίσως μας δοθεί ευκαιρία στη συνέχεια. Ευχαριστώ και πάλι ιδιαιτέρως για την εξαιρετικά τιμητική για μένα πρόταση που με έδωσε την ευκαιρία εκεί με εδώ μαζί σας και βεβαίως πιστεύω ότι γρήγορα και για λόγους και για λόγους όχι μονάχα συνητοποίησης στο που είμαστε και αυτοσυντήρησης πολιτικής, θα μπορέσουμε όσοι αντιλαμβανόμαστε ποια είναι η γλώσσα της αλήθειας να δούμε και τους δρόμους αυτή τη γλώσσα της αλήθειας να την αναδείξουμε ως πιο ψηφική μέσα στην κοινωνία γιατί έτσι είναι επί της ουσίας. Απλά πρέπει να ανοίξουμε τους δρόμους στην κοινωνία. Αυτό οφείλει να κάνει η πολιτική αλήθεια και όχι να την κρατάει εκεί που την οδήγησε μέσα σε διαδικασίες που έδειξαν τα όριά τους και τα αποτελέσματά τους. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Μισό λεπτό να κάνω μια διεκρίνηση και να πω κάτι. Είναι ερωτικό. Μόλις μετά το Γιάννη Μανιάτη μπορείτε να κάνετε κάποιες ερωτήσεις. Όχι πολλές, ούτε τοποθετήσεις. Εντάξει, καταλαβαίνουμε. Κάποιες ερωτήσεις, γιατί νομίζω ότι, όπως είπαμε, έχει ενδιαφέρον. Λοιπόν, μπήκαν και οι κοινές συνισταμένες. Παρακαλώ. Πρώτα απ' όλα να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ. Είναι με τιμάτε, είναι τιμή μου και η δική σας παρουσία αλλά και η παρουσία της Χαρούρδας, του Σπύρου και του Άγιου και, πραγματικά, σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Ο Άγιος και ο Σπύρος, ουσιαστικά, είπαν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από αυτά για τα οποία είμαι σήμερα εδώ. Εγώ, όμως, θέλω να ξεκινήσω λίγο διαφορετικά. Αυτό το βιβλίο είναι η κατάθεση μιας αγωνίας. Η αγωνία ενός ανθρώπου που φορτώθηκε στην πλάτη του κάποιες πολιτικές ευθύνες. Πετροβολούσαν όλοι απ' έξω, αυτούς που είχαν αναλάβει ευθύνες, αυτούς που προσπαθούσαν να σταθούν όρθιοι και μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό που τον ζήσαμε, τον βιώσαμε όλοι μας, προσπάθησε να βγει, προσπάθησε να απαντήσει στα υπαρξιακά ερωτήματα ενός προοδευτικού ανθρώπου. Είναι η κατάθεση μιας αγωνίας και περισσότερο είναι η κατάθεση μιας... ενός πλαισίου που υλοποιεί. Δεν είναι πρόταση. Είναι υλοποιημένα πράγματα. Είναι δράσεις και επειδή ακριβώς είναι υλοποιημένα πράγματα και δράσεις, έχουν γίνει και λάθη στη υλοποίηση. Όμως είναι μια πολύ ειλικρινής προσπάθεια να απαντήσουμε στο κορυφαίο ερώτημα. Σε μια εποχή που οι αγορές και ο καπιταλισμός δεν παράγουν πλούτο. Σε μια εποχή που έχεις ευθύνες πολιτικές, σε μια χώρα του Νότου που παραμιλάει από αυτό που της έτυχε, που δεν ξέρει πώς να υπερασπιστεί την κοινωνική της συμμαχή, ποιες είναι οι δικές σου απαντήσεις σε αυτό το μικρό κομμάτι υπευθυνότητος που σου αναλογεί. Με άλλα λόγια, πώς μπορεί ένας προοδευτικός άνθρωπος σε κάποιο μετερίζι που βρέθηκε κάποια στιγμή να απαντήσει προοδευτικά στα ερωτήματα της πατρίδας του αλλά και στο ερώτημα του κάθε πολίτη που τον συναντάει έξω στο δρόμο. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να αξιολογήσω το τελικό αποτέλεσμα. Οι φίλοι είχαν την καλοσύνη και είπατε πολλά καλά λόγια. Ευχαριστώ πολύ. Έχω την αίσθηση ότι ήταν λίγο υπερβολική. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά και μέσα μου θα ήθελα να έχω κάνει πολύ περισσότερα και νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω κάνει. Ευχαριστώ πολύ. Τώρα, γιατί είμαστε εδώ μαζεμένοι και γιατί, αν μου επιτρέπετε, να πω ότι ελπίζω να είναι χρήσιμη όταν θα φύγουμε από αυτή τη μέτουσα αυτή η δική μας παρουσία. Ζούμε σε ένα άλλο σύμπαν. Από το σύμπαν που υπήρχε πριν 5-10 χρόνια. Δεν είναι άλλος κόσμος. Είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Σας θυμίζω ότι αφού του ξέσπασε η κρίση πριν μια δεκαετία περίπου, στο ενδιάμεσο, ζήσαμε τον Τραμπ, ζήσαμε τον Πέπε Γκρίλο, ζήσαμε τον Πρέξιπ, ζήσαμε τον Αρτέμι Σόρα, ζήσαμε την Χρυσή Αυγή, ζήσαμε τα fake news, ζήσαμε το παραμύθιασμα της κοινωνίας, ότι μας ψεκάδουν, ζήσαμε μια κοινωνία που θεωρεί ότι όλοι έχουν συνομιτήσει από τους Αρριανούς μέχρι τους Νεφελήμ για να οδηγήσουν την ομορφιά των Ελλήνων. Άρα, όποιος πει ότι έχει τη λύση στο τσεπάκι του, λέει ψέματα. Και αυτός που είπε τα μεγαλύτερα ψέματα είναι ο κύριος Τσίπρας. Και η μεγαλύτερη πολιτική του ευθύνη είναι ότι έπεισε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ότι υπάρχει η μαγικόρα αυτή το σκίσιμο μια σελίδα σε ενός μνημονίου που ο κύριος Τσίπρας θα το κατάφερνε και επειδή, καλοπροέρετη πολίτας, τον πίστεψαν, τώρα που βλέπουν να καταραίει το τραπουλόχαρτο έχουν πάει σπίτι τους. Εσθάνονται παρετιμένοι. Ητιμένοι. Σε απόγνωση. Και νομίζουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Αν με ρωτήσετε τι θα ήθελα να βγάλετε ως συμπέρασμα αυτή τη σημερινή μας συνάντηση είναι η βεβαιότητα ότι η Ελλάδα έχει ελπίδα. Η Ελλάδα έχει μέλλον. Η Ελλάδα έχει προοπτικές και μπορεί να ξαναχαμογελάσει. Το βιβλίο είναι μια μικρή προσπάθεια. Είναι ένα λιθαράκι σε μια συνοδική εθνική προσπάθεια που πρέπει να γίνει. Δείτε τώρα πού πρέπει να απαντήσουμε. Πού προσπαθήσαμε, πού προσπαθούμε όλοι ο καθένας από εμάς στο δικό του κομμάτι ευθύνηση να απαντήσει. Μεταρρύθμιση σημαίνει για τον Έλληνα πολίτη απόλυση δημοσίων υπαλλήλων περικοπή συντάξου, περικοπή μισθών. Δηλαδή ουσιαστικά μέχρι τώρα ο πολίτης νομίζει ότι μεταρρύθμιση είναι αίμα, πόνος και δάκρυ. Η προσπάθεια του βιβλίου είναι να πείσει τον αναγνώστη ότι μπορούν να υπάρχουν πολλές πάμπολες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που δεν απαιτούν πόνο και δάκρυ, απαιτούν πολλή δουλειά αλλά μπορούν να φέρουν και χαμόγελο και να φέρουν και πλούτο. Και το δεύτερο κομμάτι είναι η δεύτερη και πολύ ορθά τα είπαμε ο Σπύρος και ο Άγγελος η δεύτερη κακοποιημένη λέξη για την οποία εμείς οι προοδευτικοί οι δημοκράτες, οι σωσιαλιστές ψηλοτρεπόμασταν μέχρι πρόσφατα η λέξη πατριωτισμός. Όταν ο Αμερικάνος είναι περήφανος που είναι πατριώτης ο Γάλλος είναι περήφανος που λέει πιστεύω στην πατρίδα μου ο Σουηδός το ίδιο, ο Αυστραλός το ίδιο ο Καναδός το ίδιο. Μέχρι πρόσφατα ο προοδευτικός Έλληνας έλεγε μην με παρεξηγήσουν ως ακρότεξιο αν μιλήσω για πατριωτισμό έβαλα την λέξη τον επιθετικό προσδιορισμό προοδευτικός πατριωτισμός. Στην πραγματικότητα είναι ένας περιτός επιθετικός προσδιορισμός δεν μπορώ πολύ τους να τον διαφορήσω από το σοβινισμό, την πατριδοκαπηλεία την ξενοφοβία, το ρατσισμό τις κοινωνίες που μας οδηγούν κάποιοι να γίνονται κλειστές γιατί ο Έλληνας μονάχα όταν άνοιξε τα φτερά του στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο μονάχα τότε πέτυχε. Λέω μερικές φορές το εξής οι μεταρρυθμίσεις είναι ένα δύσκολο παιχνίδι που ωφελεί πολλούς ανθρώπους αλλά λίγο των καθέναν ενώ αντίθετα οι αντιμεταρρυθμίσεις του κατεστημένου, η στασιμότητα ωφελούν λίγους αλλά πάρα πολύ αυτούς τους λίγους και γι' αυτό πολλές φορές το κατεστημένο, η στασιμότητα για την μεταρρύθμιση επικρατεί γιατί μερικοί μάγκες που έχουν πολύ ισχυρά συμφέροντα που δεν τους συμφέρουν οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις καταφέρουν και κερδίζουν τους πολλούς που έχουν μικρή ωφελημότητα ο καθένας από αυτούς από τη μεταρρύθμιση αλλά που αφριστικά στο κερδημανικό σύνολο η ωφελημότητα είναι πολύ μεγάλη και υπάρχει και κάτι άλλο που θέλω να το ακούσετε με προσοχή έχουμε πάθει το εξής, λέμε η πολιτική είναι άχρηστη, αχρίαστη δεν θέλω να ακούσω για πολιτική οι δημοσιογράφοι είναι ψεύτες οι δημόσοι πάλι με τεμπέρινες οι ιδιότητες στον ιδιωτικό τομέα είναι κλέφτες και φοροκλέφτες έχετε καταλάβει που οδηγεί όλο αυτό αυτός ο μηδενισμός, αυτός ο μητρηβατισμός κατά την οδηγεί στο φασισμό και κατά δεύτερος οδηγεί τον καθέναν από μας να πιστεύει ότι δεν μπορεί να έχει την ιράκλια την θεϊκή δύναμη να κινήσει τη γη θυμηθείτε τι έλεγε στην ασκητική του Καζαντζάκης τι που Καζαντζάκης να αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ μονάχος μου εγώ θα σώσω τον κόσμο και αν ο κόσμος δεν σωθεί τότε εγώ θα φταίω αν ο καθένας από μας το πει στο δικό του μικρό κομμάτι ευθύνης τότε η Ελλάδα μπορεί να χαμογελάσει Ο Σπύρος και ο Άγγελος και η Χαρούλα περιέγραψαν πάρα πολλά πράγματα αισθάνομαι ότι δεν έχει νόημα να επαναλάβω τίποτε από αυτά θα μου επιτρέψουν όμως τρία μικρά σημεία που συγκινιστούν κατά την άποψή μου και τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε ως προοδευτική παράταση γιατί πιστεύω βαθιά ότι η ελπίδα και η ισοκυρία της Ελλάδας βρίσκεται σε μια ενιαία ενωμένη προοδευτική δημοκρατική παράταξη που όποτε γίνουν εκλογές δεν θα είναι ο τρίτος πόλος αλλά θα είναι οριθμιστικός, κυβερνητικός παράγοντας και μόνο αν το πιστέψουμε όλοι μπορούμε να το καταφέρουμε ενότητα, διεύρυνση, ανανέωση, μεταρρυθμίσεις θέλω λοιπόν να σας καταθέσω τρεις τίτλους τρεις επικεφαλήδες αυτό που σε μεγάλο δασμό προείπανε η τυφή πρέπει να φτιάξουμε ένα άλλο κράτος αυτό που λέμε εμείς οι μηχανικοί να κάνουμε ένα re-engineering στο κράτος να το ανασχεδιάσουμε ένα κράτος που δεν θα ζητάει πια να προσληφθούν άλλοι δημόσοι υπάλληλοι όχι! με την εξαίρεση της υγείας να βάλω μια εξαίρεση γιατί γιατρός και νοσηλευτικό προσωπικό χρειάζομαι δεν θέλω όμως άλλους δημοσίους υπαλλήλους που να αδειοδοτούν περιβαλλοντικά ή να δίνουν άδεια στα δασαρχεία ή να κάνουν στην πολεδαιμία οτιδήποτε το παράδειγμα της ηλεκτρονικής πολεδομίας έτοιμη! πλατφόρμα έτοιμη! την δοκιμάσαμε πια ένα εξάμινο σε συνεργασία με τον τότε πρόεδρο του τυχνικού μιλτηρίου και σημερινό υπουργό δημοσίων έργων κ.Σπίρτσι και έτρεξε! το δοκιμάσαμε! ετοιμάσαμε τις υπουργικές αποφάσεις δύο και μισή, δυόμιση χρόνια δεν έχουν υπογράψει την υπουργική απόφαση για να μπορεί να γίνεται η ηλεκτρονική υποβολή και ο ηλεκτρονικός έλεγχος της πολεοδομικής άδειας χωρίς να χρειάζεται να πας στο πολεοδόμιο αυτοσυμιστά, είτε ανικανότητα είτε συνείδητη διατήρηση κυκλομάτων διαθωράς και διαπλοκής κουταμάρα πάντως δεν είναι για να συνενόμαστε θα σας πω ένα παράδειγμα σε αυτό και πάντα γιατί τις επόμενες μέρες θα δημοσιεύσω ένα άρθρο με ένα πολύ προκειτικό τίτλο και το κάνω εσυγκεμένο εμείς αλλάξαμε τον τρόπο περιβαλλοντικής αδειοδότησης για τα έργα μικρής κρίμακας η Ελλάδα παρήχα εκεί μέχρι το 2013 21.000 μελέτες μικρών έργων κόστος για τον ιδιωτικό τομέα 45 εκατομμύρια πλήρωνε ο ιδιωτικός τομέας 45 εκατομμύρια κάθε χρόνο για μελετούλες για μελέτες μικρών έργων κόστος για το δημόσιο τομέα να ελέγξει τις μελέτες 35 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο αθροιστικά 80 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο πλήρωνε η πατρίς Ελλάς για να παράγονται μελέτες η οποία στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι ήταν άχρηστη τι κάναμε είπα ο φίλος να κάνει μια μικρή επένδυση μαζί καταρχήν σε εμπιστεύω δεν θέλω καμία μελέτη από σένα καταρχήν εμπιστεύω με τον πολίτη και τον επένδυτη θα μου υπογράψεις μια υπεύθυνη δήλωση ένα είδους υπεύθυνης δήλωσης πρώτη περιβαλλοντική δέσμαση με γίνεται αυτό θα τελειώσεις μέσα σε μια-δυο μέρες θα πάρεις την περιβαλλοντική αδειοδότηση καυτόχρονο όμως εγώ έχω δύο κλειδιά δικίδες ασφαλείας η πρώτη είναι ότι όλα όσα δεσμένωσε και για τα οποία σε αδειοδοτώ αναρτώνται στο διαδίκτυο σε ένα γεωγραφικό σύστημα πληροφοριών ό,τι κάνεις, όποια παρέμβαση γίνεται αναρτάται στο διαδίκτυο και έτσι ο κάθε πολίτης αλλά και ο κάθε ανταγωνιστής σου μπορεί να ξέρει τι γίνεται και ο καθένας που θέλει να ελέγξει τη δημόσια διοίκηση επίσης ξέρει τι γίνεται καυτόχρονο όμως αυτό δεν μου φτάνει εγώ θέλω το κράτος να γεννάει δουλειές για τον ιδιωτικό τομέα το κράτος αντί να απορροφά κοντίνια για να προσλαμβάνουμε δημοσίους υπαλλήντους να κάνει το ακριβώς αυτό να γίνεται διαμορφώσαμε δύο προεδρικά διατάγματα ώστε αντί να προσλάβουμε τους δικούς τους επιθεωρητές περιβάλλοντος που χρειάζεται το κράτος να φτιάξουμε μητρώα πιστοποιημένων επιθεωρητών περιβάλλοντος από ιδιώτες οι οποίοι θα πληρώνονται με παράβολο δημόσια από το κεντρικό κράτος και να γίνεται ο περιβαλλοντικός έλαχος και να δημιουργήσουμε και να μην πληρώνω μισθούς δημοσιών υπαλλήλων και να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια τα δύο προεδρικά διατάγματα ακόμη αραχνιάζουν στα συμπάρκια των υπουργών αντί να πάει στο Συμβούλιο Επικρατείας για να δημοσιευτούν προεδρικά διατάγματα για τους πιστοποιημένους ελεκτρικτές περιβάλλοντος να σας κάνουν μια απλή, ένα απλό πολλαπλασιασμό αν από αυτή τη δράση που μας τη μελέτησε η παγκόσμια τρέπεζα και προσδιώρησε ότι κερδίζουμε κάθε χρόνο 80 εκατομμύρια σε ένα υπουργείο για μία μόνο δράση από τις 50 που είχε. Εγώ λέω σε ένα υπουργείο από τη μία μόνο δράση κέρδισα κάνοντας πραγματική μεταρρύνωση 80 εκατομμύρια εύκολα λέω ότι μπορώ να αλλάξω το δημόσιο και να κερδίζω τουλάχιστον μισό δις κάθε χρόνο, αν το ανασχεδιάσω σωστά και ταυτόχρονα μαζί με το μισό δις που θα κερδίζω να φτιάξω και 10.000 νέες θέσεις εργασίας. Διαφωνεί κανείς. Γιατί δεν το κάνουν. Είναι ικανότητα. Διαφωνία. Πρόθεση να συντηρήσουμε το πελατιακό κράτος γιατί μονάχα έτσι οι ανίκανοι και οι δύθενα αριστεροί επιβιώνουν και ελέξτε την απάντηση. Δεύτερο. Σας είπα πώς μπορούμε να κερδίσουμε αντί να κόβεις μισθούς να κερδίσεις μισό δις από τη λειτουργία του κράτους. Δεύτερο πρέπει. Θυμάστε πόσα λεφτά έχουν οι δημόσια περιουσία? Είναι τα περίπου 50 δις. Θα θυμάστε. Κάποιος από εμάς εδώ που ζει στην κοινωνία στην πραγματική οικονομία και δεν είναι βέβαιος ότι αυτή η περιουσία μας των 50 δις αν αξιοποιηθεί σωστά μπορεί να μοχλέψει άλλα 100 δις. Προφανώς και μπορεί. Έτσι θα είναι. Αθριστικά λοιπόν έχουμε ή δεν έχουμε ως ελληνική κοινωνία των 150 δις. Την έχουμε. Γιατί δεν την αξιοποιούμε. Και γιατί λέμε σε βάπους 25 ετών και σε βάπους 10 ετών. Γιατί εγώ τώρα χρειάζομαι να αξιοποιήσω την περιουσία. Να την ξεπουλήσω ή να την αξιοποιήσω. Εδώ έρχεται η κοινωνική ευαστησία ως οσιαλισμός στη σημερινή εποχή. Τέσσερα πράγματα. Αξιοποιείς τις δημόσιας περιουσίες σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα με τέσσερις ρήτρας. Τέσσερις προϋποθέσεις. Τέσσερις ρήτρας. Ρήτρα πρώτη. Τη δουλειά θα την πάρει όποιος φτιάχνει τις πιο πολλές θέσεις εργασίας. Απασχολησιμότητας. Ρήτρα δεύτερη. Ρήτρα τοπικής ωφελημότητας. Το 25% που είπαμε, το 25% των εσώδων θα πάει στη τοπική κοινωνία. Όχι όλα στο κεντρικό κράβο. Όταν αξιοποιηθεί μια περιουσία του δημοσίου στη Βέρεια, το 25% των εσώδων θα φύγει εδώ, στη τοπική κοινωνία. Ρήτρα τρίτη. Τρίτη ρήτρα. Η Ελλάδα τώρα είναι φθηνή. Σε μια δεκαετία όμως θα έχει σηκώσει το κεφάλι ψηλά. Τότε η Ελλάδα θα είναι πολύ πια. Όποιος λοιπόν αγοράζει η Ελλάδα σήμερα, εγώ ως δημόσιο ζητώ συμμετοχή στα κέρδη του αύριο. Όποιος λοιπόν από τους ενδιατορωμένους μου δώσει μεγαλύτερο ποσοστό στα μελλοντικά κέρδη της τουριστικής επένδυσης που θέλει να φτιάξει μια παραλία, τότε παίρνει πόνος και αυτός. Και η τέταρτη ρήτρα. Η ρήτρα της νέας γενιάς. Το 5% των εσώδων ούτε στον κράτος ούτε στον κοινό. Το 5% των εσώδων στα πανεπιστήμια δημιουργούν τα μεταφοριακά προγράμματα της νέας γενιάς. Για να αισθάνεται ο άνεργος ότι έχει νόημα να προχωρήσει αξιοποίηση της δημόσιας θέλησης. Για να αισθάνεται η τοπική κοινωνία ότι έχει νόημα να είναι σύμμαχος της επένδυσης. Για να αισθάνεται ο απλός πολίτης ότι αύριο θα έχει περισσότερα έσοδα. Και για να αισθάνεται ο άνεργος νεολαίος ότι ο κράτος του συγκυρεί και τον ποτάει να ανοίξει το μυαλό του με τα μεταφοριακά του. Και τελειώνω με την τρίτη πληγή πλούτου. Και αυτά που σας περιγράφω είναι η πληγή ενός ανθρώπου που έζησε από μέσα το νεμό σου και που πιστεύει βαθιά ότι η Ελλάδα έχει πληγές πλούτου θέλει τις εξοπλίεσεις με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Έχετε ακούσει ότι το ΙΚΜΕ έχει εκδονήσει μια πολύ μεγάλη μελέτη με βάση στην οποία ο ορεικτός πλούτος της Ελλάδας αξίζει 40 δις. Κάποιοι από εσάς πηγαίνω να την έχετε πλούτος. Κατά συνέπεια, έχω ορεικτό πλούτο, τον έχω. Το λέει το ΙΚΜΕ, 40 δις. Αναθέσαμε πριν τρία χρόνια σε μια επιτροπή του Υπουργείου να μας πει αυτά τα 40 δις που βρίσκονται. Έλεξε, πρόταση μου καταπέτυχια, Οκτώβρικη Νοέμου 2014. Έλεξε 114 δημόσιους φαταλευτικούς χώρους. Και εντόπισε σε πρώτη φάση τουλάχιστον 20 περιοχές στις οποίες υπάρχει ορεικτός πλούτος που ενδιαφέρει επενδυτές και που μπορούμε να αποκηρύξουμε διεθνής διαγωνισμός. Φτιάξαμε και τις πρώτε διαγραφές και τα παραδώσαμε στην καινούργια κυβέρνηση. Όσους διαγωνισμούς είδατε εσείς, γιατί με τις οποίες ήταν 40 δις, άλλους τόσους είδα και εγώ. Και να τελειώσουμε τα 15, γιατί αύριο θα έρχεται μια μεγάλη συζήτηση σε ένα καμέρι για τους υπροβολογικούς. Το χθεςινό βήμα είχε συνέντευση με τη διοίκη στον ΕΛΠΕ. Το τέχος Φεβρουαρίου τον ΕΛΠΕ είχε ένα ιδικό άρθρο για το ίδιο θέμα που είπαμε σας πριν. Τον Σεπτένδριο του 2014 χειρόσαμε στη δουλειή τις πρώτες τρεις συμβάσεις που έκανε το ελληνικό δημόσιο για τη μετσιοποίηση των ελληνικών πετρελαιών και του ελληνικού ξικουέριου. Το υπόπεδο του Πατραϊκού που του πήραν τα ΕΛΠΕ, το υπόπεδο του Κατάκολου που το πήρε η ΕΛΠΕ και το υπόπεδο των Ιωαννίνων στο Καλπάτι και το πήρε επίσης η ΕΛΠΕ. Το Φεβρουάριο λοιπόν το τέχος των ΕΛΠΕ είπε το εξής πολύ καθαρό «Το υπόπεδο του Πατραϊκού που έχω είναι από αυτές τις συμβάσεις που καταψήφθησε ο κύριος Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που με κατηγορούσαν και ξεκουλώτον εθνικό πλούτο. Είναι από αυτά που αύριο όμως θα έρθουν να πανηγυρίζε, αλλά το καταψήφθησε ο Πανίστας στο Κατάκολου». Το υπόπεδο λοιπόν του Πατραϊκού των ΕΛΠΕ δηλώνουν τα ΕΛΠΕ ότι έχει 100 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο και θα αποδώσει έσοδα στο ελληνικό δημόσιο 150 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για 30 χρόνια. Ένα η Κόπρου από τα μικρομεσαία, τουλάχιστον 10 που έχει Ελλάδα. Μερνώ λοιπόν πίσω της σκέψης μου και λέω, αξίζει το Κόπρου αυτήν την ανοία που έχει υποστεί τόσο στις στιγμές, που έχει μια πίστευτη πρίκ, που έχει πολίτες που νοιάζονται και που μπορούν. Αξίζει τον κόπο να την σκύλουμε στον καναπέ, στην απελπισία, τα παιδιά στη ξενιτιά και το συνταξιούχο στη Μησέρια. Επειδή πιστεύω βαθιά ότι αξίζει κάτι πολύ καλύτερο και επειδή αυτό του πολύ καλύτερο για να το κερδίσουμε. Τώρα είναι μπροστά μας και θα απεξαρτηθούμε από τα δανεικά και τους δανειστές γιατί αυτός είναι ο προοδευτικός πατριωτισμός, να απεξαρτηθείς από τους ξένους αλλά να είσαι κοσμοπολίτης, να είσαι Ευρωπαίος, να έχεις κοινωνική αλληλεγγύη για τον πρόσφυγαν, ταυτόχρονα να έχεις κοινωνική αλληλεγγύη για τον φτωχός υπολίτη σου γιατί μόνο έτσι μπορεί να ευημερήσει μια κοινωνία. Αυτό είναι που πρέπει όλοι μαζί να ενώσουμε τις ψυχές μας για να το κάνουμε πράξη. Και αυτό είναι για να κλείσουμε, αγαπητοί φερούλα, η αγωνία όλων μας όσοι πιστεύουμε ότι η προοδευτική παράταξη ενώνοντας δυνάμεις, η διευρυνόμενη μπορεί να αποτελέσει την ελπίδα και την προοδευτική της πατρίδας. Σας ευχαριστώ πολύ που μας ακούσατε. Ήταν τιμή μου που ήσασταν εδώ. Εμένα με έχετε συνεπάρει γιατί απ' τα μικρά ταγμού άκουγα έναν ξύλινο πολιτικό λόγο και σήμερα ήσασταν και οι τρεις σαγηνευτικοί πολιτικά. Ομολογώ. Λοιπόν, οι όροι της αίθουσας μας επιβάλλουν μόνο 10 με 15 λεπτά να διαθέσουμε για μια κουβέντα. Όποιος θέλει κάτι να ρωτήσει μη φύγει παραπονεμένος. Αλλά σύντομα και μεστά τα ερωτήματα. Ο Γιώργος Βαρμπαρούσης. Είναι το επαγγελμα τος Γιώργος. Έχοντας δουλέψει στην περιφέρεια και με το παλιό καθεστροσκέντο και νουριό σε όλα τα τεχνικά, πολυεδομικά και περιβαλλοντικά με θέση ευθύνης είδα τη μεγάλη οφελημότητα στην κοινωνία των πιπιβέρτα, δηλαδή της ευκολίας των περιβαλλοντικών εκκλήσεων. Αυτά που ταλάνησαν δεκάδες επενδύσεις που δεν γίναν και τώρα προχωρούσαν πιο εύκολα. Με αυτή την έννοια, λοιπόν, σας ευχαριστώ αγαπητοριένια. Ήθελα όμως να ρωτήσω μια ερώτηση να κάνω. Έχοντας επίσης δουλέψει παλιότερα και στον Ουραντοπλούτο και στη Γεωθερνία με το ΕΕΡΜΕ και έχοντας και φίλους, ξέρεσα να σας το πω, στην αρχή των συνεργάσσεων του Αγγελώπου, συγχαρητήρα και χαιρετισμούς, ήθελα να κάνω μια ερώτηση. Τα τελευταία χρόνια έχοντας δει, εσύ, με τις έξι ευθύνης που είχες, όλο το φάσμα των ελληνικών και, το ξέρω, κρατών και εταιρείων. Θεωρείς, γιατί όταν ήμουνα εγώ φοιτής είχε 50 μεταλλευτικές εταιρείες στην Ελλάδα και λέγαμε θα δουλέψουμε και μετά σιγά σιγά σβήναν και είναι μια, δυο, τρεις. Θεωρείς μόνο αυτή την ερώτηση, ότι φταίει ο ξένος παράγοντας, που δεν δουλεύει με μεταλλευτικός πλούτος, αυτόν τα οποία η κυβέρνηση τα έχει στο σημερινή, στη γωνία και κάθονται, φταίει μόνο η δικιά μας κακοδαιμονία ή φταίει και οι ξένοι, οι εταιρείες και λοιπά. Αυτή την ερώτηση. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Αυτό έχει γίνει και εκείνη της εμπεριστήλου αυτών των γεγονότητων. Κλείνω, μόνο κάτι ακόμα αυτήν το όρθο όλο το σπίρο, ένα ακόμα παράδειγμα για τις μετάρις μήκες. Είμαστε πολλοί στο ό που είχαμε πει. Και μη δείτε τότε όταν προσταθήσαμε να φέρουμε το σχέδιο για ένα διάβονο στη Serti το 2011, που ήμουν αρμόδηση του κουλουλωστότομαζί του Αγγλία Τομόσφυλου. Τότε, λοιπόν, είχαμε φέρει ένα σχέδιο το οποίο έστειχε μια έρθωσα πρότυπα του TPC, του αγγλικού κράτικου καναήλου. Πολεμπήκαμε συγκληρά από εσωκοματική αντιπολίτευση, από όλο το διτενατικό λίτευση, από την εκκλησία για δικούς λόγους και κάποιους εργαζόμενους στους έρθους. Μετά από όλα όσα γίναν, όσα μεσολάβησαν και όσα εισελίχθηκαν, έρχονταν πάλι οι τοσπέρ, η ομοσπονδία τους, για να με πούνε πόσο δίκιο είχατε και πόσο τα είχαμε ξεπεράσει, όλα αυτά τα προβλήματα τα είχαμε κάνει τότε. Αυτό για ένα μόνο λόγο, για να μην έχουμε σε όλους τους τομίσεις όλους αυτούς αυτούς τους μετανιωμένους μετά για πράγματα που δεν κάναμε. Ευχαριστώ. Πολύ σύντομα, δεν θα αναφερθώ στα υπόλοιπα θέματα, θα αναφερθώ μονάχα στο πολιτικό ερώτημα. Και να ξεκινήσω λέγοντας κάτι που λίγες φορές λέω και μάλιστα δημόσια. Εγώ βρέθηκα εκτός του PASOK σε κρίσιμες στιγμές, όταν ένιωσα ότι η νέα πραγματικότητα στην ηγεσία του PASOK δεν με εξέφεραν και δεν με αφόρουσα και ήταν μακριά από εκείνα που θεωρούσα ότι είχαμε βάλει μπρος να παλέψουμε. Αυτό είναι η δική μου εξομολόγηση που δεν θέλω να βάλω σε δυσκολία, ή το Γιάννη ή τον Φίλτα το Άγγελο, να τοποθετηθούν επ' αυτόν. Τότε που ένιωσα ότι η ανατροπή δεν έγινε γιατί τα εξοργισμένα πλήθη των πλατιών είχαν τη νησχή να ρίξουν τη κυβέρνηση Παπανδρεού, ούτε βεβαίως οι αστεί αντιπολίτες Σαμαρά, ο πρώτος αντιμνημονιακός τότε, ο μηρέος άνθρωπος για τη χώρα, θα έχουμε ξεχάσει όλα αυτά. Ήταν εκείνος που έριξε τη κυβέρνηση Παπανδρεού. Τώρα, στο σήμερα. Πιστεύω, αγαπητές, αγαπητοί φίλοι, ότι οι φωτογραφίες των ριγιούνιος των παλιών συμμαθητών συγκενούν και ενδιαφέρουν μόνο αυτούς που είναι μες στο κάδρο. Τους έξω, τους τρίτους, στην καλύτερη περίπτωση τους αφήνουν να διάφορους, στη χειρότερη περίπτωση τους κάνουν να βλέπουν με τη φθορά του χρόνου που υπάρχει έως και απέχτια τις φωτογραφίες αυτές. Θεωρώ ότι υπάρχει ένας δρόμος και όπως λέγαμε παλιά, έτσι στην αριστερά, νέα πραγματικότητα, νέα καθήκοντα. Το νέο μας καθήκον σε αυτή τη δεινή πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε είναι ένα. Να εξαντλήσουμε τις δυνατότητες που έχουμε, να κάνουμε τη μεγάλη υπέρβαση. Να προχωρήσουμε στην ίδρυση ενός νέου φορέα που θα αναφέρεται στον χώρο της κέντρα αριστεράς της Ευρωπαϊκής Ουσιαδημοκρατίας, του Ευρύτερου Κέντρου, γιατί μην νομίζετε ότι η φιλελεύθερη κέντροδεξιά δεν νομίζει ότι έχει καμία σχέση με τα πρωτάγματα της Νέας Δημοκρατίας που η ψυχή και η εικόνα, το πρόσωπο, δεν είναι του Μητσοντάκη, είναι του Άδωνη. Ο Άδωνης βάζει τη σφραγίδα του στο συντηρητικό χώρο. Ο Μητσοντάκης, παρά τις προθέσεις του πιθανός ή τη ρητορική του, δεν έχει καταφέρει ένα χρόνο, ένα χρόνο που είναι τώρα στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, να προχωρήσει ένα μα ένα θέμα του πιτικού φιλελευθερισμού. Ο πολιτικός φιλελευθερισμός, ουσιαστικά, από ποιους έχει υποστηριχθεί στην νεογενική μας πραγματικότητα, από την ανανοητική αριστερά, από το χώρο της σωσιαδημοκρατίας. Η συντηρητική δεξιά είναι ο θανάσιμος εχθρός, ο θανάσιμος αντίπαλος του πολιτικού φιλελευθερισμού. Πείτε μου ένα θέμα πολιτικού φιλελευθερισμού που να μπόρεσε ο Μητσοτάκης να περάσει στο κόμμα του. Άρα, οι δυνάμεις αυτές δεν περισσεύουν και τις θέλουμε, και τις θέλουμε για τη μεγάλη αλλαγή. Και θεωρώ ότι μόνο αυτή η υπέρβαση δίνει φταυτερά στο χώρο, η μόνη προϋπόθεση είναι η ενεργοποιήσει, να γοητεύσει όλο αυτόν τον κόσμο που σήμερα νιώθει ότι δεν την αφορούν τα υφιστάμενα σχήματα και οι σχεδιασμοί τους, παρά το ότι κάθε άλλο παραθέλεγεται και κάθε άλλο παρά προσεγγίζει τον ένα από τους δύο μεγάλους χώρους των δύο πόλων. Κλείνω λέγοντας ότι είναι υπεποίθησή μου ότι οφείλουμε στις σημερινές συνδείκες περισσότερα από ποτέ να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κάνουμε αυτή τη μεγάλη υπέρβαση. Τα δύσκολα έχουν ήδη γίνει, θέλω να θυμίσω ότι έχουμε οδηγηθεί και έχουμε κάνει τη δύσκολη δουλειά της κατάληξης του κοινού πορίσματος. Το κοινό πόρισμα στις βασικές θέσεις δηλαδή, το οποίο δώσαμε στη δημοσιότητα τον περασμένο Σεπτέμβρη, είναι μια εξαιρετική δουλειά και είναι η δουλειά στα δύσκολα, στις προγραμματικές θέσεις. Όλα τα υπόλοιπα προέκυψαν μετά, αυτά δεν αφορούν την κοινωνία και βεβαίως δεν ενεργοποιούν κυρίως τους νέους και όλους απογοητευμένους από τα υφιστάμενα σχήματα που δεν γοητεύουν πλέον. Κλείνω λέγοντας ότι είναι ευχησέργο, αφού δεν μας διαφορίζουν θέματα ουσίας, θέματα πολιτικών αντιγύψεων απόψεων μεθοδολογίας, αλλά άλλου είδους δευθερεύοντας ζητήματα που δεν αφορούν όμως την κοινωνία, είναι υποχρέωση όλων μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε, ο καθένας από το δικό του χώρο, για να μπορέσουμε να κάνουμε αυτή τη μεγάλη υπέρβαση. Γιατί κλείνοντας, αγαπητές, αγαπητοί φίλοι, νομίζω ότι συμμεριζόμαστε όλοι την άποψη ότι η κοινοβολιτική επιβίωση σε επόμενες εκλογές, όποτε και να γίνουν αυτές, των σχηματισμών μας ή κάποιου παρεμφερού σχηματισμού, δεν έχει κανέναν νόημα, διότι αυτό που οφείλουμε και αυτό που μας οδηγεί ο προοδευτικός πατριοτισμός να κάνουμε, είναι να αποκτήσουμε τη δυναμική και την δύναμη που ο δικός μας ο κοινωνικός και πολιτικός χώρος δυνάμι έχει, ώστε να σφραγίσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων. Αλλιώς, είναι μοιραίο ότι πολύ γρήγορα με όλα αυτά που αλλάζουν στην Ευρώπη, που αλλάζει παγκόσμια πραγματικότητα με τις πιέσεις που επιβάλλει, θα έχουμε την επιστροφή στο παλιό καταστροφικό σχήμα της ταύτισης του διπολισμού με το δικοματισμό και ο καθένας μας έτσι θα βρεθεί μέσα σε αυτές τις συμπληγάδες. Ευχαριστώ πολύ. Για τον ορυπτό πλούτο να ξεκινήσουμε. Ναι η Ελλάδα έχει ορυπτό πλούτο, ναι η Ελλάδα μπορεί να στηρίξει, εκτός από τις σημερινές 70.000 θέσεις επασχόλησης που ασχολούνται από τα λατωνία μέχρι τα μεταλλεία χαρτητικής, μπορεί να στηρίξει άλλες τόσες θέσεις εργασίας στον ορυπτό πλούτο. Ο ορυπτός πλούτος της χώρας μπορεί να στηρίξει άλλες 50 με 70.000 θέσεις εργασίας. Το ξεκινήσαμε, το δρομολογήσαμε, ανοίξαμε τα πάντα και το έχουν κρίσει αρνητικά αυτοί τους οποίους βολεύει να φτωχοποιείται η μεσαία τάξη και να ψάλλουν ως σανά όσοι παίρνουν ένα συσίπτιο. Γιατί είναι ενσυνείδητη πολιτική της σημερινής κυβέρνησης να τους λέει ευχαριστώ ο φτωχός επειδή του δίνει ένα συσίπτιο. Αντί να φτιάξουν θέσεις δουλειάς για να υπάρχει πραγματική αξιοπρέπεια. Εγώ είναι βαθιά περίφανος για τον Κώστα Σιμήκη που έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ και που ενέπταξε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση του πιο σπουδαίου εθνικά οφέλημο έργο των τελευταίων δεκαετιών. Είμαι βαθιά περίφανος για τον Γιώργο Παπανδρέου που πήρε τα αναμμένα κάβουνα και αντί να τα πετάξει στον επόμενο τα κράτησε σε βάρος του εαυτού του και της παράταξής του, έφτιαξε τη διάβγεια, έφτιαξε την ηλεκτρονική συνταγωγράφηση και με βοήθησε να ανοίξω το πιο πατριωτικό έργο που έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, το φάκελο ελληνικά πετρέλεα που σημαίνει εθνική ανεξαρτησία γιατί πετρέλεα σημαίνει οικονομική ανεξαρτησία. Και με βοήθησε να περάσω το άρθρο 156 του νόμου 4.001 το 2011 για την ΑΟΖ της Ελλάδας που είναι ένα κείμενο το οποίο και τώρα η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιεί στις ρηματικές διακοινώσεις όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν την ελληνική αόρα. Είμαι βαθιά περήφανος για τον πρόεδρο Βαγγένιε Δενιζέλου ο οποίος με το PSI έκανε τη μεγαλύτερη περικοπή δημόσου χρέους που έχει γίνει ποτέ. Και ο οποίος με τον ίδιο πατριωτισμό όπως και ο Παπανδρέω οίκησαν να ανοίσουμε πολύ σπουδαία θέματα είτε ο Συγκουργός Εθνικής Άμνης είτε ο Συγκουργός Χειωτερικών. Και είμαι πολύ περήφανος για την πόβη γενηματά που μας ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με την ενότητα της παράταξης το καλοκαίρι του 2015, φτιάξαμε τη δημοκρατική συμπαράταξη και προσπαθούμε να στήσουμε τη μεγάλη, πολύ μεγάλη προοδευτική παράταξη. Εδώ που θα διαβονήσω με τον Σπύρο είναι στο γιατί δεν με το έχουμε καταπέδει. Επειδή συμμετείχα στη διαμόρφωση του κοινού χωρίς νόθος, το οποίο για μένα αποτελεί ένα πολύ καλό κείμενο. Και επειδή δεν καταλαβαίνω το εξής. Πώς γίνεται η Δημαρ να μπορεί να συνεργαστεί με το Πασόκο. Πώς γίνεται οι κινήσεις πολιτών να μπορούν να συνεργαστούν και με τη Δημαρ και με το Πασόκο. Και πώς γίνεται η ΕΔΕΜ να μπορεί να συνεργαστεί με τους προηγούμενους τέσσερις. Αλλά δεν μπορεί το ποτάμι να συνεργαστεί με τους πέντε. Εμένα μόνο είναι καταμάχη. Και η ώρα αποφάσεις του πράγματος. Το ίδιο. Και άλλη. Στελέχει η πολιτική κοινωνία. Στελέχει οι πολιτικές πρωτοβουλίες. Άξια. Με αγάπη το λέω. Με αγάπη το λέω. Ακούστε. Ακούστε. Έχουμε μπροστά μας και το λέω με απόλυτη μικρήνη. Υπάρχει μια ιστορική ευκαιρία για την παράδοση. Πέρα από κόμματα και πρόσφυγες. Που είναι το συνέδριο που οργανώνουμε τον Ιούνι. Που δεν είναι συνέδριο για αρχική ηλίκια. Είναι συνέδριο προγραμματικό. Είναι συνέδριο πολιτικό. Είναι συνέδριο ελπίδας και προοπτικής. Είναι συνέδριο που δεν χρειάζεται να δουλέψουν κομματικοί μηχανισμοί. Δεν χρειαστεί κανένας μηχανισμός. Κανενός ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζονται τους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ. Με την όποια δύναμη έχουν μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Το κάλλασμα είναι συνεχές και επίμονο. Μέχρι την ημέρα της εξαγωγής των συνέδριων. Γιατί θα είμαστε άξιοι της όποιας τύχης μας ανεκλάξει ο ελληνικός λαός στις επόμενες εκλογές. Ανοίγω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η ώρα είναι τίποτα. Και ότι την περισσεύει κανένας. Και οι πολύ αυτοί που μπορούμε να διαφυλάξουμε την αξιοπιστία των διαδικασιών, την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, τον σεβασμό στις αρχές μας και κυρίως αυτό που απαιτεί από εμάς η κοινωνία. Βρείτε τα, ξαναγίντε μεγάλη και μη μας αφήνετε, μη γίνεστε χορηγοί είτε το Τσίπρα, είτε το Μητσοτάκι. Γιατί όσο εμείς δεν τα βρίσκουμε, ο κόσμος θέλει να παλαγεία το Τσίπρα και θα πάει από ανάγκη στο Μητσοτάκι. Και εγώ δεν χαρίζω κανέναν στο Μητσοτάκι. Και κανέναν στο Τσίπρα. Οι άνθρωποι αυτοί ανοίχουν στη μεγάλη προοδευτική παράδεισή. Ξεύγω λοιπόν και θα χρήσουμε. Και με συγχωρείτε για το πάθος, αλλά με το ίδιο πάθος δούλεψα το καλοκαίρι του 2015 για να ερωτούμε, ξέρετε με πώς επιθύναξε το Πασσόκ, έβλεπε και η Δημάρ και η Δημάρ το Πασσόκ. Πας και το Πασσόκ καπελώσει τη Δημάρ. Και αντίστοιχα οι κοινείς των πολιτών. Εμένα ενερωτήσεις. Το καλοκαίρι του 2015, που παραμιλάγαμε μετά τη κολοτούμπα του Τσίπρα, μετά το μνημόνι. Και που μας πήγε έτσι επειδή γούσταρε σε επόμενες εκλογές. Και σφίξαμε τα δόντια, σταθήκαμε όρτι και είπαμε εδώ. Λέω κάτι πολύ καθαρό και το πιστεύω βαθιά και το λέω με πολύ αγάπη και νιάξη. Ας αφήσουμε κατά μέρους αυτά τα ελάχιστα που μας χωρίζουν. Ας δούμε πού μπορούμε να ενωθούμε που είναι το 99%. Δεν πιστεύω να καταλάβατε και εγώ με το στιγμό για παράδειγμα. Δεν έχω καμιά πολιτική διαφάνεια. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τα βρίσκουμε και πολιτικά. Θα σας πω κάτι που είπα δημόσια και δικαιούμενα το πω. Χωρίς να προσβάλλω κανένα. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι δύο κοινοβουλευτικές ομάδες, τώρα έτσι όπως είναι, της Δημοκρατικής Συμπαράτεξης και του Ποτανιού, δεν συνεργάζονται. Αφού συνεννοούμαστε. Παρακαλώ. Ναι. Αφού όσες χωρίς είμαι εγώ με τον Σπύρο, ή με τον Γιώργο τον Αμυρά, ή με τα παιδιά τα υπόλοιπα, συνεννοούμαστε τι θα ψηφίσουμε στα νομοσχέδια. Αφού έχουμε κοινή αντίοχη. Γιατί δεν κάνουμε και μια συνέργεια. Ξέρετε ποια θα είναι η δυναμική αυτής της προσπάθειας. Θα τριπλασιάσει τις δυνάμεις. Γιατί όπως μου τα πήρασαν, αυτοί εκεί τα βρήκανα. Κάτι γίνεται. Επειδή, λοιπόν, είναι βέβαιος, ότι όλοι όσοι είμαστε σε αυτή την έψα, πιστεύουμε βαθιά στην ενότητα και στην υποκρέωση του χώρου και τη σωτηρία της πατρίδας. Γιατί μόνο αυτός ο χώρος θα σώσει από τα μνημόνια την Ελλάδα. Αυτός εδώ ο χώρος. Με τους προοδευτικούς πατριώτες και με τους ανθρώπους που νοιάζουν. Και δεν έχει σημασία για ποιο λόγο κάποια στιγμή έφυγε κάποιος. Έτσι γίνεται στα νομοσχέδια. Διεπνοούμε. Ο πατριώτης έφτιαξε άλλο κόμμα. Και χτυπνά βρεθήκαμε. Γιατί να μη βρεθούμε με το ποτάμι. Διεπνοούμε με την Άννα και τον Ρακούσι και τον Γιώργο Τεπλορίδη. Γιατί να μη βρεθούμε όλοι μαζί με μία προϊκότητα. Να διασφαλιστεί απολύτως η διαβάνεια και η καταρρύ έκπραση της λαϊκής βούλησης όταν θα χρειαστεί να εκλέξουμε ακόμα κι εγώ. Και να τελειώσουμε. Δεν φεταλλήσουμε αυτά. Είναι βέβαιος. Αυτές οι συζητήσεις όταν και οι διαγωνίες μας είναι γόνιες. Είναι ποινιωτικές. Είναι οι αγωνίες ανθρώπων που από διαφορετική θέση έχουμε την ίδια στρατηγική, την ίδια κατεύθυνση. Την ενότητα του πόντου. Μακάρι να καταφέρομαι να κάνουμε εκατοντάδες τέτοιου είδους συζητήσεις με τόσο καλή διάθεση των συνομιλητών εδώ έστω κι αν έχουμε διαφορετικές απόψεις γιατί δέκα, εκατό τέτοιας να κάνουμε στις επόμενες εκλογές θα είμαστε μαζί. Και έχουμε χρέος να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι. Μετά από μια τόσο δυνατή γεύση δεν τρως τίποτε άλλο. Για να μην τη χαλάσεις. Έτσι λοιπόν, ό,τι άλλο θέλεις να ρωτήσεις αφού ολοκληρώσουμε και πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ. Σε εσάς και σε όλους εσάς νομίζω ότι φεύγουμε πολύ πιο αισιόδοξοι. Και πολύ καλύτερο! |
