| : και ένα άλλο επειδή το είχα παρακολουθήσει λίγο στην κοιλόραση με τα παιδιά μοιοθεσίες κτλ κτλ πάλι κατηγορήσανε τη Φρυδερική. Κάνω τον συνήγορο του διαβόλου. Αυτό ξέρω αυτό λέω. Τουλάχιστον από ότι γνωρίζω και από εδώ και από την Αθήνα στον Άγιο Ανδρέα που ήμουνα ποτέ δεν είχε γίνει κάποια τέτοια πράξη. Και αυτό μου το είχε βεβαιώσει και η κυρία Άννα Στεφανίδου Παπαδοπούλου που ήταν η αρχηγός μια μέρα που την είχαμε την συνάντηση την κατέβασα κάτω στη Βέρεια και συζητούσαμε γι' αυτό. Η αυτή ήταν η σύζυγος του Παπαδόπουλου του Δημήτη του καθηγήτου Θεολογίας στο Γυμνάσιο Βερίας. Ήταν από τις πρώτες κοπέλες που βγήκαν από τη Γυμναστική Ακαδημία. Τέτοιο πράγμα δεν έχουμε ακούσει να έχει γίνει να έχουν δοθεί παιδιά από εδώ ορφανα από εκεί. Από αλλού μπορεί. Για αλλού δεν βάζω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο και στην φωτιά δεν το βάζω και στο Ευαγγέλιο. Αλλά σαν σύστημα λειτουργίας αυτό που έζησα εγώ τουλάχιστο σαν Καλή Παναγιά και στις άλλες παιδούπολες μετά που μαζευτήκαμε στον Άγιο Ανδρέα από άλλες από την παιδούπολη του Ζυρού στα Γιάννενα από τον Άγιο Δημήτρη από δεξιά αριστερά βρεθήκαμε στον Άγιο Ανδρέα όλοι περίπου τα ίδια. Εννοείται ότι εντάξει όταν περάνε χιλιάδες παιδιά δεν μπορεί να έχουν όλη την ίδια ευχαρίστηση και το ίδιο πνεύμα να λένε ότι περάσαμε όλοι καλά. Κάποιοι μπορεί να περάσανε και άσχημα να το νιώθανε άσχημα όπως έγραψε και ο Γιάννης Ατζακάς ο συμμαθητής μου πρέπει να ήταν γι' αυτός που είχε, κάναμε την παρουσιαίς του βιβλίου «Το θολός βυθός», το έχω το βιβλίο εδώ, και εκείνος είχε κάποιους ενδιασμούς, κάποια παράπονα, κάτι δική του άποψη, αλλά έχει πει και κάποια καλά πράγματα, πώς πέρασε, τι έκανε, βασικά ήταν μια προσωπική του οδήσια και μια προσωπική του αφήγηση, καθόλου περίεργη και καθόλου παράξενη. Λοιπόν, αυτή ήταν γενικά η ιστορία και βρεθήκαμε από διάφορες πόλεις της Ελλάδος και πολλοί ακόμα έχουμε και, ας του πούμε, μια κάποια επαφή με τηλέφωνα τώρα, γιατί παλιά είχαμε το γράμμα, για να μην ξεχνάμε και να γράφουμε, τώρα φέρνεις ένα τηλέφωνο, ξεχάσαμε και τη γραφή, ξεχάσαμε και τα πάντα. Λοιπόν, για μένα προσωπικά ήταν ένα σωστό σύστημα και αποδοτικό για την Ελλάδα. Πράγμα που κανένας, ούτε πανελλαδικά, ούτε και τοπικά, κανένας δεν προσπάθησε να ενημερώσει τουλάχιστον τους τοπικούς και γενικά να μην πούμε για όλη την Ελλάδα, για αυτό το ίδρυμα που υπήρχε εδώ πέρα, που ήταν και οικονομικός πόρος για την πόλη. 400 περίπου παιδιά, σύντομ προσωπικό γύρω στα 500 άτομα. Κάθε μέρα θέλαμε να φάμε, να πιούμε και όλα τα υπόλοιπα και τα σχετικά. Αυτό το χρήμα έμενε στη Βέρεια. Έχω τα βιβλιάρια που χρηματοδοτούσαν από την Εθνική Τράπεζα που από κει παίρνοταν το χρήμα. Έχω τα βιβλιάρια για το χρηματοδότηση της Καλής Παναγιάς. Δηλαδή, δεν ακούστηκε και κάποια κατάχρηση και τα λοιπά, αλλά να μη βρεθεί ένας ιστορικός της Βερήας με έναν καλάβο από κωλιτσίδας, του οποίου έδωσα στοιχεία, το έχει περάσει μέσα. Έχει πάρει και από τη δασκάλα μου, την Παυλίδου Τιφουρλίνκα, το ιστορικό της Καλής Παναγιάς και έχει περαστεί στο βιβλίο και νιώθω ικανοποίηση, γιατί έστω και μετά από τόσα χρόνια, αυτή η ιστορία που λέγεται Καλή Παναγιά έχει βγει λίγο στο Σεριάνι. Και πιο παλιά τοπικά ήταν η αγαθή Σαμπίδου, στο λαό δούλευε και μας έχει βάλει στο περιοδικό Λάμδα. Και από εκεί άρχισε να υπάρχει ένα κάποιο ενδιαφέρον και επανελαδικά. Κάποια κυρία από την Πάτρα με πήρε πάνω στο μοναστήρι τηλέφωνο και ζήτησε κάποια στοιχεία. Και της είπε ο γιώραντας ο αιγούμενος, σε έδωσε το δικό μου το τηλέφωνο, τηλεφωνηθήκαμε και πρόσφατα τώρα πριν σ' αυτές την Κυριακή των Μυροφόρων που έχουμε κάθε χρόνο τη συνάντησή μας από το 80 ανηλυπώς κάνουμε, την πήρα και τηλέφωνο, αλλά δεν μπορεί να έρθει γιατί έχει κάποιες άλλες υποχρεώσεις, έχει και άλλες εκεί ιστορίες και θα ήθελε πολύ να έρθει, δηλαδή έχει γίνει ένα κάποιο δημοσίμα, ενημέρωση τώρα να το χαρακτηρίσω γύρω από αυτό το σύστημα το οποίο ήταν πολύ άγνωστο για την Ελλάδα. Αυτά είναι τα βασικά για να μη σας κουράζω, γιατί είναι πάρα, άμα θέλω να φιληγηθούμε όλη την τετραετία που έκανα στην Καλή Παναγιά, θέλω να συζητάμε πολύ ώρα, γιατί δουλεύοντας έρχονται στο μυαλό όλα αυτά. Αλλά είμαι ευχαριστημένος, δόξα του Θεού και την Παναγία, γι' αυτό πάω κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή, στην Εκκλησία και την υπερετώ, βγάζω το χρέος του. Αυτό είναι. |
