| : Από ό,τι καταλαβαίνετε είμαστε στην Γκάννα. Βρισκόμαστε στην περιοχή Γκά της Γκάννα και στην κοινότητα Τσέτσερε. Οι δραστηριότητες που κάνουμε εδώ πέρα είναι σχετικά με την Ελλάδα. Ήταν ένας κυρίως στόχος να χτιστεί μια καινούργια αίθουσα για το σχολείο της κοινότητας. Βέβαια δεν θα καταφέραμε να την ολοκληρώσουμε όσο βρισκόμαστε. Ξεκινήσαμε όμως να φτιάχνουμε τα τούβλα, να κουβαλάμε το νερό από το ποτάμι 500 μέτρα πιο κάτω. Το κυριότερο πρόβλημα είναι το νερό. Δηλαδή να μπορέσουν να έχουν νερό στην καθημερινότητά τους, πρέπει να περπατάνε, να πάνε μέχρι το ποτάμι και αν είναι τυχεροί να είναι κοντά, έχει καλό, σαν να είναι πιο μακριά θα πρέπει να κάνουν αυτήν την απόσταση διαρκώς και να το φιλάνε και να το προσέχουν και να το εξοικονομούν με κάθε τρόπο. Μπορώ να πω ότι αυτό ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι, δηλαδή να κουβαλάς κουβάδες με νερό κάτω από αυτό το πολύ δυνατό ήλιο. Πιο πολύ θέλουμε να τους κάνουμε να αισθανθούν ότι είμαστε εδώ παρόντες, ότι είμαστε δίπλα τους και ότι υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι που νοιάζονται για πραγματικούς ανθρώπους. Μακάρι πραγματικά να κάνουμε ό,τι μπορούμε μέσα στις δυνάμεις μας, αν είναι αυτό αρκετό, ή αν θα έπρεπε να, δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε κάτι ακόμα περισσότερο για να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Αν και για να πω και κάτι ακόμα, στην ουσία πιστεύω ότι βοηθάμε τους εαυτούς μας. Αυτό που αισθάνθηκα δεν μπορεί να περιγραφεί, αν δεν το νιώσεις ο ίδιος ερχόμενος εδώ πέρα. Να ακούσεις τις φωνές τους, να πιάσεις το χέρι τους, να δεις τα βλέμματά τους. Εσείς την κάνετε δουλειά, το μολογώ. Είναι ακριβώς ό,τι φανταζόμουν. Ήμουν σίγουρος ότι θα είναι μια ανεπαναλπτή εμπειρία. Και δεν είναι μόνο η τρομερή ικανοποίηση και η τρομερή αντίληψη που ξαφνικά αποκτάς για τα πράγματα εδώ πέρα. Είναι και ένα τρομερό δέσιμο μεταξύ όλων των φίλων που είμαστε εδώ πέρα στην αποστολή. Θέλαμε να κάνουμε και μια γνωριμία με τα παιδιά μέσα στην τάξη την ώρα του μαθήματος. Φέραμε πάρα πολλές ζωγραφιές από παιδιά της Ελλάδος, από διάφορες ηλικίες. Τις μοιράσαμε στα παιδιά τους, τις δείξαμε και προσπαθήσαμε να τους πούμε μερικά πράγματα για την Ελλάδα. Ποιες είναι οι διαφορές, ποιες είναι οι ομοιότητες, πώς είναι η θάλασσα στη δικιά μας χώρα. Άλλοι φίλοι είχαν φέρει σταφίδες, ελιές να τους δώσουν να δοκιμάσουν, κοχύλια. Αυτό που αισθάνθηκαν με τα παιδιά ότι παρόλο που είναι πάρα πολλοί, δηλαδή μόλις ας πούμε λίγο τους πεις ένα τραγουδάκι ή μόλις τους ζητήσεις να κάνουν μια ομάδα, ξαφνικά ενθουσιάζονται, αρχίζουν να φωνάζουν και να δονείται μια ολόκληρη ομάδα παιδιών μέσα από τις κραυγές τους και από την χαρά τους. Δεν υπάρχει γκρίνια, δεν υπάρχει μουρμούρα, μόνο αφορμές για χαρά και ενθουσιασμό ψάχνουν τα παιδιά. Βλέπεις τα μάτια τους, δηλαδή, που λάμπουν εκεί. Αυτό που ένα από τα στοιχεία που ξετρελαίνονται τελείως είναι να τους δίνεις τις φωτογραφίες τους. Δηλαδή τρελαίνονται να κάθονται για να τα πάρεις φωτογραφία και μετά θέλουν πάρα πολύ να τους τις δείξεις. Μόλις τους δίνεις τη φωτογραφία τους, δεν υπάρχει μουρμούρα. Και μετά θέλουν πάρα πολύ να τους τις δείξεις. Μόλις τους δίνεις τη φωτογραφία, ενθουσιάζονται. Δηλαδή νομίζουν ότι έχουν κάνει το μεγαλύτερο επίτεγμα στη ζωή τους. Είναι φοβερό αυτό που δίνεις στον εαυτό σου. Είναι φοβερή ικανοποίηση που, at least, βρισκόμενο σε επαφή με τους ανθρώπους, ακόμα και η αναδοχή παιδιών, δηλαδή το να δίνεις ένα ποσό της τάξης των 20 ευρώ μηνιαίως για να στηρίξεις τη ζωή ενός συγκεκριμένου παιδιού και να βλέπεις αυτό το παιδάκι να μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο, να έχεις μια επαφή μαζί του, να έχεις υλικό, φωτογραφίες κτλ. Αυτό το παιδί του δίνεις κινητρο, έμπνευση και υποστήριξη για να μπορέσει να συνεχίσει και να κατακτήσει κάποια στοιχειώδη πράγματα που θα του αλλάξουν τη ζωή. Αυτό το παιδί του δίνεις κινητρο, έμπνευση και υποστήριξη για να μπορέσει να συνεχίσει και να κατακτήσει κάποια στοιχειώδη πράγματα που θα του αλλάξουν τη ζωή. Καλησπέρα! |
