| : Στα αρχαία μοτοσυκλέτα προστάθηκαν πολλά πράγματα που ήδη τα κάνουμε κι εμείς. Θα αποφύγω να επαναλάβω είδη πράγματα, παράδειγμα με τη Γεροβιβιωθήκη Κερατσινίου αφού είμαστε στο ίδιο δίκτυο, κάνουμε πολλά πράγματα κοινά, παράδειγμα έχουμε Media Lab κι εμείς, οπότε οι δράσεις μας είναι κάπως ανάλογες. Αυτές θα τις περάσω σχετικά γρήγορα, γιατί πιστεύω ότι έχετε πεί στο πνεύμα, και επειδή ίδια ασχολούμαι αρκετά με τη τεχνολογία, θα ήθελα να δείξω λίγο καινωτομία, όχι μόνο ως προς την κοινότητα, αλλά και προς τους ίδιους τους εργαζόμενους. Δηλαδή, πόσο πρέπει να αλλάξουμε και εμείς, να περάσουμε καινούργια πράγματα σε εμείς, σε εμάς. Και γι' αυτό ακριβώς μιλάω για κενά δαιμόνια, δηλαδή νέες αντιλήψεις που μπαίνουν στο κεφάλι μας και θέλουμε να τις βγάλουμε σε πράξη. Αν δεν υπάρξει αυτό, σίγουρα δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα καινούργια. Από κει και πέρα θα είναι απλό μιμητισμός, το να ακούμε διάφορους συναδέλφους που κάνουν αυτό, εκείνο το άλλο και πράγματα, όπως συζητάμε, να μην είναι μια κόπια, αλλά να είναι οριτζίναλ, να είναι δικό μας. Γιατί υπάρχει στο μυαλό μας και το έχει και ανάγκη η κοινωνία μας. Πρώτα απ' όλα πρέπει να δούμε λίγο τι είναι καινωτομία. Αυτό ακριβώς όπως το καταλαβαίνω εγώ είναι οι νέες αντιλήψεις και η εφαρμογή νέων πρακτικών και συστημάτων. Έπρεπε λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε πρώτα κάποια πράγματα. Πρώτα, ότι ο κτυριακός σχεδιασμός της βιβλιοθήκης μας, όπου μιλάω απλά βιβλιοθήκη, εννοώ τη βιβλιοθήκη Λιβαδιάς, είναι εξεπερασμένος. Έπρεπε να καταλάβουμε ότι δεν είναι ο μόνος χώρος εξυπηρέτησης όπως τον ξέρω μου, ότι έπρεπε να κάνουμε και κάτι άλλο. Οι δικές του κοινού μας έχουν αλλάξει σίγουρα και πρέπει να τον ακούμε τον κόσμο μας πολύ περισσότερα. Η βιβλιοθήκη είναι ένας τόπος, ένα βήμα έκφρασης και δημιουργίας, όχι μόνο με τη μόρφη που τη γνωρίζαμε. Οι γνώσεις μας, ακαδημαϊκές, επιστημονικές, η εμπειρία μας τέλος πάντων, έχει ξεπεραστεί ή αν δεν είναι ελπίς, γιατί σίγουρα δεν κάνονται όλα αυτά που έχουμε μάθει, πρέπει όμως να τις επικαινοποιούμε διαρκώς. Οι εξελίξεις και οι αλλαγές έχουν γίνει παντού σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να βρούμε τρόπους να συμβαδίσουμε και να προσαρμοστούμε. Η κρίση οικονομική ήρθε, ο κύριος χρηματοδότης μας, που είναι το κράτος, αδυνατή ή δεν θέλει, γιατί θεωρεί τις βιβλιοθήκες κάπου πολιτέλεια, ας είμαστε ραγιστές, μη κρυφόμαστε τίσω το δάχτυλό μας, και πρέπει να βρούμε τρόπους να παράχουμε υπηρεσίες με χαμηλό προϋπολογισμό ή και καθόλου. Η κρίση ήρθε, πάλι ο χρηματοδότης μας είναι αυτόν, πρέπει να βρούμε τρόπους να λειτουργούμε, να βρούμε συμπληρωματικές πηγές οικονομικής ενίσχυσης. Η κρίση όμως τώρα ήρθε καθολική, με αποπτέρων φορές πάλι που είναι το Υπουργείο Παιδείας, τα ίδια προβλήματα, και πρέπει να βρούμε τρόπους να επιβιώσουμε. Όσο και αν ακούγεται υπεροβολικό πρέπει πραγματικά κινδυνεύουμε. Δεν ξέρω, όσοι έχετε παρακολουθήσει την ιδιωσιογραφία των δύο τελευταίων ετών, πόσο συζητιόταν στην Ελλάδα να κλείσουν οι βιβλιοθήκες. Κρίση λοιπόν καθολική, όμως καταλάβουμε ότι οι πολίτες θέλουν, οι χρήστες θέλουν, ο κόσμος βιβλιοθήκες θέλει και φυσικά θέλουμε και εμείς. Αποδεχόμαστε λοιπόν κάποια πράγματα, ότι δεν είναι η βιβλιοθήκη ο χώρος φύλαξης μόνο θησαυρών, όπως το ξέρω, ως τώρα ανάγνωσης και μελέτης. Πρέπει να προστάσουμε νέες υπηρεσίες, να χρησιμοποιήσουμε τα νέα μέσα που υπάρχουν, να αλλάξουμε την πολιτική και τον προγραμματισμό, να γίνουμε πολύ πιο εξεστρεφής. Δεν πρέπει να περιμένουμε τώρα ο κόσμος να έρχεται σε εμάς, πρέπει να πάμε εμείς να δείξουμε ποιοι είμαστε. Να μετακομίσουμε κάποιες υπηρεσίες, δηλαδή δεν είναι παράτι μπορούν να γίνονται μέσα στο χώρο μας, μπορεί να γίνονται και από δίποτε άλλο, ακόμα και virtual. Και φυσικά πρέπει εμείς να επιμορφωνόμαστε διαρκώς. Πρέπει πάντα να μαθαίνουμε και οι προηγούμενοι μιλτές αναφέρθηκαν σε αυτό. Και χωρίς συνεργασίες δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Οι νέες τεχνολογίες και οι Web2 εφαρμογές στην βιβλιοθήκη μας, χρησιμοποιούνται συστηματικά, να τη μορφώνονται οι πάλινοι. Συνεργαζόμαστε με την Αστική Μικροσκοπική Ατερία Future Library και τις βιβλιοθήκες αυτές του δικτύου, 120 βιβλιοθήκες, αλλά και με άλλους φορείς, επιδιώκουμε πάντα δηλαδή συνεργασία. Και νομίζω το μήνυμα η τοπική μας κοινωνία το έχει πάρει και άρχονται τώρα πλέον και μας βρίσκουν αυτοί. Δεν πάμε εμείς να τους πούμε είμαστε εδώ, έλαρτε. Καθημερινά δηλαδή δέχομαι email και τηλεφωνήματα, αν μπορούν να έρθουν στην βιβλιοθήκη να δείξουν αυτό που ξέρουν και ακούω πολύ περίεργα πράγματα σύμφωνα με όσα ξέρουμε ως τώρα. Να σας πω ένα παράδειγμα, η κατασμένη μου ομάδα, μου έστειλε μία κοπέλα μήνυμα στο facebook ότι έχει μια φοβερή ιδέα για να την εφαρμόσει, θέλει να το κάνει στην βιβλιοθήκη. Λέω ότι λέει θα έρθω από κοντά. Ήρθε και παραξημόθηκε πάρα πολύ. Τι ήταν? Έχει μεγάλη αγάπη για το breakdance και το hip hop. Έμεινα λιγάκι δεν το περίμενα, ήταν κάτι πολύ περίεργο. Όμως είχε ανάγκη αυτή η κοπέλα να εκφραστεί. Δεν ζητώσε τίποτα, ούτε χρήμα, ούτε τίποτα. Απλά όμως ψάχνει έναν χώρο να δείξει αυτό που γνωρίζει. Δεν ξέρω θα το κάνουμε ή όχι, έτσι. Αλλά θέλω να πω ότι ξέρουν ότι η βιβλιοθήκη είναι εκεί. Ανακοινίστηκε ο χώρος, το Media Lab μας βοήθησε πάρα πολύ, έκανε τον κόσμο να αγαπήσει το χώρο, μένει μέσα και νιώθει πάρα πολύ ζεστά. Παρ' ότι έχει πολύ τεχνολογία μέσα, νιώθουν πολύ πιο όμορφα. Θέλουμε να βρούμε νέους τρόπους να προσοκίσουμε παιδιά και νέους. Και εδώ λίγο είναι ένα πραγματικά δύσκολο κομμάτι να τραβήξουμε τους νέους αυτούς που έχουν φύγει από την εκπαίδευση. Δηλαδή νέους από 18 μέχρι 35 ετών. Δεν ξέρω εδώ στην Κύπρο τι γίνεται, αλλά τουλάχιστον σε εμάς στην επαρχία είναι δύσκολα τα πράγματα. Γιατί οι νέοι φεύγουν για σπουδές ή μπαίνουν στη βιοπάλη και δεν αντεποκρίνουν, δεν έρχονται εύκολα στη βιβλιοθήκη. Μου έκανε εντύπωση αυτές τις ημέρες επειδή τρέχουμε κάποιο εργαστήρι αστρονομίας, στη σώπιση που έκαναν online στη Φόρμα παρατήρησα ότι μόνο ένας είχε δηλώσει ότι έχει γεννηθεί τη δεκαετία του 90. Και φανταστείτε μιλάω σε δηλώσεις 70 ατόμων. Τι σημαίνει αυτό δηλαδή ότι οι άνθρωποι από 25 μέχρι 35 είναι απότες από τη βιβαδιά. Ή δεν έχουν κουλτούρα βιβλιοθήκης ή γνώση της βιβλιοθήκης αν θέλετε. Ο στόχος μας είναι λοιπόν αυτούς να τους προσοχήσουμε οπωσδήποτε. Ψάχνουμε φυσικά για νέες χορηγίας γιατί σας είπα πριν ότι τα οικονομικά μας είναι πάρα πολύ δύσκολα. Ο εθελοντισμός από το 2012 έχει πήσει στη συστηματική εφαρμογή. Αυτή τη στιγμή έχουμε 60 εθελοντές που μας πλαισιώνουν. Είναι στατμπάι για οτιδήποτε τους χρειαστούμε. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν επιδιώκουμε ποτέ ο εθελοντής να κάνει κάτι που είναι δική μας δουλειά. Τον εθελοντή τον θέλουμε για το plus, το κάτι παραπάνω. Δεν θέλουμε δηλαδή την εργασία του αμυστή να τον εκμεταλλευτούμε. Θέλουμε μέσα από τον εθελοντισμό να κερδίζει ο ίδιος ως άτομο και να βρει διέξοδο. Γιατί υπάρχει πολλή κουβέντα γύρω από τον εθελοντισμό και ξέρω με τα αρνητικά. Κι ένα κομμάτι του εθελοντισμού σίγουρα είναι και ο Σύλλογος Ποιητής της Βιβλιοθήκης. Μας έχει στηρέξει πάρα πολύ σε όλα τα επίπεδα. Είμαι μέλος του ειδικητικού συμβουλίου. Βοηθάει πάρα πολύ αυτό το πράγμα, γιατί γνωρίζω και τα προβλήματα της Βιβλιοθήκης, αλλά και το πώς ενεργεί ο Σύλλογος. Δηλαδή όπου δεν μπορεί να μας βοηθήσει η ίδια η Βιβλιοθήκη, ο Σύλλογος συμβάλλει. Ακόμα και για μικρόδαπάνες δεν μπορούμε να πάρουμε έγκριση. Ακόμα και αν έχουμε τα χρήματα στο δημόσιο. Ίσως οι περισσότεροι από εσάς έχετε αντιληφθεί ότι προσπαθούμε, ακόμα και αν είμαστε στη μικρή βιβλιοθήκη, να έχουμε σύνδεση με τη βιβλιοθοικονομική κοινότητα. Γνωρίζετε όλοι μέσα από τις αναρτήσεις μας, προσπαθούμε συνέχεια να ενημερώνουμε. Ίσως είναι και ένα παλιό αποθυμμένο δικό μας, γιατί ο χώρος μας δυστυχώς ήταν φάντας αστροφής. Δεν γνωρίζαμε τι έκαναν ποτέ οι συνάδελφοι. Το διαδίκτυο μας βοήθησε και νομίζω μας φέρνει όλους και πιο κοντά. Ένα άλλο θέμα που πιστεύω ότι πρέπει όλοι μαζί να το παλέψουμε είναι η προάσπιση βιβλιοθήκων. Δεν λέω βιβλιοθήκης, δεν λέω δηλαδή μόνο για τη δική μου βιβλιοθήκη. Αν καταφέρουμε όλοι μαζί να την συμπερασπίσουμε, όχι μόνο θα τα κρίσουν, θα ανοίξουν και καινούριες. Αλλά χρειαζόμαστε όμως για αυτό να φέρουμε τον κόσμο κοντά, φορείς κοντά, χορηγούς, την κοινότητα. Θα σας μιλήσω γρήγορα γι' αυτά. Δεν θα πω πολλά πράγματα. Θα ξεκινήσω από τεχνολογία, γιατί αυτό είναι που ήδη γνωρίζω πολύ καλά. Το πρώτο κομμάτι χάθηκε στη λειτουργία. Δηλαδή τι χρησιμοποιώ εγώ απλώς για να μπορέσω να εφαρμόσω καινοτόμεσες της Βιβλίας. Αν δεν τα έχω αυτά, δεν πατάω κάπου, δεν μπορώ να τα διαχειριστώ, να τα χρησιμοποιήσω σωστά. Θα εξηγήσω γιατί. Φυσικά, πώς χρησιμοποιούμε οι πλησίες, τα κοινωνικά δίκτυα και δημιουργούμε περιεχόμενο. Τα projects, οι νέες τεχνολογίες και οι βιβλιοθήκες. Περιφερειακή ενότητα εννοώ για το νομό μας. Η βιβλιοθήκη μας τι κάνει για το νομό, τι παρέχει. Η σχέση μας με το Future Library, διομίου μάθηση και πώς θημιουργούμε κοινότητα. Έτσι, λοιπόν, με τις νέες τεχνολογίες. Θα ξεκινήσω από κάτι που δεν έχω δει να υπάρχει εδώ, αλλά πραγματικά έκανε από ανάγκη αυτό. Φτιάξαμε για εσωτερική επικοινωνία και συνεργασία με τους συναδελφούς ένα φόρουμ εσωτερικό, διθόμαστε, το Zalindarian Forum. Εκεί, λοιπόν, επειδή πολλές υπηρεσίες είναι κατακερματισμένες, σκόρκες, σε διάφορες άλλες υπηρεσίες διαδικτυακές, έπρεπε κάπου να υπάρχουν συγκεντρωμένες. Αλλά υπήρχε και πολλές φορές το παράγνωμα τους συναδελφούς ότι κάνετε πράγματα και δεν τα ξέρουμε, τα μαθαίνουμε έτσι, εκ των υστέρων. Ή είναι πολυόραθο το κτίριο ή βαριασμός περιέργειας, δεν μπορούμε να βρεθούμε όλοι μαζί να ενημερωθούμε. Επομένως, λοιπόν, εδώ υπάρχουν τα πάντα. Δεν υπάρχει, δηλαδή, συναδελφός που να μου πει αυτή τη στιγμή και είναι αυτό, εγώ δεν ήξερα τίποτα. Όχι μόνο ξέρουν, χρησιμοποιούν και όλες αυτά τα εργαλεία εκεί μέσα. Και είναι σε περιβάλλον wiki, το οποίο είναι πολύ πρακτικό, ένα εκπαιδευτικό εργαλείο, και θα το συμμιστούσα σε όλους σας. Εντάξει, εμείς χρησιμοποιούμε το wikidot. Μπορεί να είναι οποιοδήποτε άλλο wikis page, ό,τι βολεύει τον καθημερινό. Χρησιμοποιούμε φυσικά τα Google Docs. Κατά κόρο θα έλεγα και κυρίως τελευταία χρησιμοποιούμε πολύ τις φόρμες για να δηλώνουν συμμετοχή και χρησιμοποιούμε τις φόρμες και για έναν άλλο λόγο, όχι απαραίτητα για το sharing και τα κιόλια, για να συγκεντρώσουμε και στοιχεία των μελών. Δηλαδή, φτιάχνουμε αυτό το τελευταίο διάστημα ένα μεγάλο αρχείο των μελών και των ανθρώπων, που έχουν σχετιστεί με την βιβλιοθήκη μας με κάποιο τρόπο. Δηλαδή τα email τους, τα κινητά τους, και ανάλογα του τι δηλώνουν το ενδιαφέρον που έχουν, τους κάνουμε μηνύματα ή email, οπότε είναι πάντα ενημερωμένοι τι γίνεται. Και πραγματικά έχει φοβερό αποτέλεσμα αυτό το πράγμα. Δηλαδή έχουν αρχείο αυτή τη στιγμή δύο χιλιάδων μελών περίπου με τέτοια στοιχεία. Από ότι βλέπετε τα SMS που στέλνουμε μαζικά, δηλαδή όταν έχουμε εργαστήρια αστρονομίας στην Πέμπτη, την προηγούμενη μέρα θα τους πάρει SMS που τους σημείζει ότι αύριο υπάρχει αυτό. Και το ζητάνε, το θέλουν. Διότι όταν αναβάλετε κάτι, έτσι. Αυτό ίσως φανεί υπερβολικό, αλλά δεν είναι. Μας έχει λύσει τα χέρια όσον αφορά το κομμάτι των αντιγράφων ασφαλείας και τα αρχεία που θα εχειριζόμαστε υπάρχει μεταξύ μας. Έχετε ακούσει όλοι για το Dropbox, έτσι δεν είναι, λίγο πολύ το ξέρετε. Είναι μια εφαρμογή στο Σύνταφο, σε έναν υπολογιστή βάζουμε τα αρχεία μας και μοιράζεται ταυτόχρονες όλους τους άλλους υπολογιστές που έχουμε κάνει την ίδια σύνδεση. Προσέξτε όμως υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, ένα μεγάλο μειονέκτημα σε αυτό. Ότι αφήνουμε τα δεδομένα μας σε μια εταιρεία ξένη, την οποία δεν την γνωρίζουμε καθόλου. Έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι έχουν σπάσει αρχεία, έχουν βραθεί στο διαδίκτυο εκτεθειμένοι άνθρωποι και φορείς, επομένως πρέπει να αφήνουμε σε εταιρεείες τα δεδομένα μας. Αυτό με προβλημάται σε πάρα πολλή. Ανακάλυψα το BigTorrent Sync, το οποίο είναι μόνο μια εφαρμογή, μοιράζει όμως τα δεδομένα μόνο με τους υπολογιστές που ορίζεις εσύ. Δεν πηγαίνει πουθενά στο Σύνταφο. Είναι εγκατεστημένο σε όλους τους υπολογιστές των συναδελφών μου. Και αν εγώ αυτή τη στιγμή βάλω κάτι μέσα, θα το δουν όλοι. Αυτό έκανα. Το TeamView βοηθάει πάρα πολύ για να έχουμε απομακρυσμένη διαχείριση όλων των υπολογιστών μας, δεν χρειάζεται να πω πολλά. Και στο σελίδα μας είναι και αυτή φτιαγμένη σε GUIKI. Τη διαχειριζόμαστε πλήρως εμείς και προσωπικά εγώ. Δεν υπάρχει δηλαδή κανένα κόστος για την ιστορία. Το blog είναι μέσα στο ίδιο χώρο. Ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια χρησιμοποιούσαμε το blogspot, το πανεμιουργικό δίκτυο κλπ. Προσπαθήσαμε να τα μαζάψουμε όλα σε έναν τόπο. Για να τα διεχειριζόμαστε καλύτερα, αλλά και για να ξέρετε και εύκολα ο χρήστης που έχει να πάει. Φυσικά συνεργαζόμαστε με το Hitchell Library το δίκτυο. Δεν μπορούμε να μην είμαστε εκεί μέλη. Είναι καθαρά επαγγελματικό. Σελίδες στο Facebook και στο Google είναι επίσης απαραίτητες. Εδώ έχουν όμως το μεγάλο μειονάκτημα αυτές τις σελίδες. Ναι μεν αναγκαζόμαστε να πάμε εκεί, γιατί εκεί είναι ο πολύς ο κόσμος. Αλλά προσπάθησα να δείτε ότι όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι εταιρείες μας ζητάμε περισσότερο, όλο και πιο περισσότερα. Δεν νομώ μόνο προσωπικά δεδομένα κλπ. Γιατί εδώ μιλάω για οργανισμό, οπότε δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα. Αλλά προσέξτε το μεγάλο μειονάκτημα. Από πέρυσι, με τους νέους όρους, αυτοί που έχουν σελίδα, δεν είναι εύκολο να φανούν στα News Feed, στην αρχική σελίδα των Χριστών, οι αναρτήσεις του οργανισμού. Δηλαδή βλέπετε μια αναρτήση που πριν είχε δύο χιλιάδες δεάσεις, τώρα έχει εκατοντάδες ή και δεκάδες. Σου ζητάει να προωθήσεις τη σελίδα, να πληρώσεις. Είναι κάτι που με εξοργίζει, αλλά αναγκαστικά όμως είμαστε και εκεί. Σελίδα στο LinkedIn απλά πρέπει να υπάρχει, όπως επίσης και στο Twitter. Ήθελα να πω εδώ ότι αρκετές υπηρεσίες από αυτές παρόντες, που θα συμμετείουμε, δεν συμβαίνει ότι τις ενημερώνουμε μία-μία. Εγώ κι αν είναι μόνο, παιδιά, σε αυτό το κομμάτι το κοινωνιακό, το έχω εγώ κυρίως, δεν μπορεί να είμαι παντού. Οπότε χρησιμοποιώ εργαλεία για αυτή την ιστορία. Δηλαδή δημιουργία περιχωμένου υπάρχει σε κάποιες σελίδες, όπως στην ιστοσελίδα μας ή στο blog, και διαχείεται με άλλες εφαρμογές σε όλα. Πηγαίνει αυτόματα στο Facebook, στο Twitter, στο LinkedIn, τα λοιπά. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο LinkedIn αλλά δεν είναι στο Facebook. Θα πρέπει λοιπόν να τους ενημερώνεις και αυτούς. Το οπτικοοκοστικό μας υλικό καταλήξαμε το ανεβάζουμε σε δύο μόνο υπηρεσίες. Μία στο YouTube και την άλλη στο, για το ηχητικό αρχείο, στο Archive.org. Γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτές θα δέξουν περισσότερο στο χρόνο. Και δύο ακόμα, επειδή υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την ψηδιακή συλλογή. Είναι ένα κομμάτι που με ανησυχεί τώρα και ψάχνω να βρω δύο εξόδους. Δυστυχώς το Υπουργείο δεν δείχνει ενδιαφέρον το τι μ' έλεγε, να είστε με τον ψηδιακό περιεχόμενο. Και ψάχνω να βρω χώρο, hosting, το ψηδιακό μας περιεχομένο πέρα από αυτό που ήδη υπάρχει, που έχει γίνει μέσα από ένα πρόγραμμα κοινωντικό. Προς το παρόν, τα ανεβάζω στο izocom. Είναι όμως κάτι που δεν με αφήνει καθόλου να νιώθω ασφαλής. Γιατί αύριο μπορεί να κλείσει το Υπουργείο ή να μου πει πλήρωνε από εδώ και φέρα. Και επίσης και το slide share. Θα δούμε, όμως εγώ πιστεύω στον Τάνος θα βρούμε λύση και σε αυτό. Το Εθνικό Κέντρο Τεκμινούσες δυστυχώς και αυτό έχει σταματήσει να αναπτύσσει την εφαρμογή, την IOPAC που είχε. Δεν μπορούμε να προσθέσουμε δηλαδή πρόσθετο περιεχόμενο εκεί προς το παρόν. Επίσης εφαρμούζουμε μέσα από το πρόγραμμα OVET. Δεν ξέρω πόσοι από σας το χρησιμοποιείτε. Το SDI. Όπου μπορεί κάποιος χρήστης μας να μας πει ότι ενδιαφέρεται για ό,τι καινόλιο παίρνει στον κατάλογο μας και αφορά τα ενδιαφέροντά του. Ελευμαρώνουμε λοιπόν το αντίστοιχο υποσύστημα και στο ημέρ του πηγαίνει η είδηση τι καινόλιο έχει πει. Και αρέσει πολύ στον κόσμο αυτό. Τώρα θα μιλήσω για τρία πράγματα που είναι λίγο μελανά. Δηλαδή δεν είχαμε αυτό που περιμέναμε από τον κόσμο. Δηλαδή βάλαμε υπηρεσίες στη SIA-Link. Να μπορούσε δηλαδή κάποιος να έχει πρόσβαση στα περιοδικά αυτής της υπηρεσίας. Το ανακοινώσαμε, το τρέξαμε δηλαδή. Αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε ανταπόκριση από τον κόσμο. Ήταν ελάχιστοι αυτοί που ενδιαφέρθηκαν και όσοι έθεσαν ερώτημα πήραν την απάντηση ότι δεν έχουμε πρόσβαση σε αυτό το περιοχό μας. Βέβαια, εμείς συνεχίζουμε να το έχουμε, αλλά δεν απαντάμε. Η Ρήτερα επίσης είναι σε πολύ πηλωτικό στάδιο. Το χρησιμοποιούμε περισσότερο από περιέργεια, παρά για να διαβάσουμε. Δηλαδή ο κόσμος μας ακόμα είναι προσκλημένο στο έντυπο. Και την ψηδιακή συλλογή που σας είπα πιο πριν, τα προβλήματα που έχει. Αυτή τη στιγμή φιλοξενείται στο έκτη και στο νοσέλνο του Υπουργείου, αλλά δεν μπορούμε να προσθέσουμε κάτι καινούριο. Παρότι έχουμε, γιατί ο κόσμος μας φέρνει υλικό. Επίσης έχουμε φτιάξει ένα βλωσσάρι νέων τεχνολογιών και βιβλιοθήκες. Αυτό φορά εμάς ως συναδέλφους. Όποιος θέλει μπορεί να γράφει μέλος εκεί και να συντηρώνει. Τους δύο ιστότοπους στο σκουπίτ για ενημέρωση ειδικιά μας. Bricklayer, this is a new world, get my watch for libraries. Δηλαδή βρίσκουμε ειδήσεις από το χώρο μας και τις ανεβάζουμε. Ενώ τέλος, για τον κόσμο τον βιωτικό έχουμε δύο τόπους. Ένα στο σκουπίτ πάλι που μαζεύουμε πολιτιστικές ειδήσεις. Όχι ότι οδήποτε υπάρχει, γιατί ο Αγγελιμονός δεν είναι στη θημερινή. Και υπάρχει και ελεύθερη εκκυκλοπέδεια, ο βιωτικός κόσμος, που μπορεί να γράφει οποιοςδήποτε, όχι μόνο εμείς. Και αυτή τη στιγμή έχει περάσει μέσα σε δυο-τρία χρόνια που το έχουμε, πάνω από 600.000 επισκέψεις. Το project τώρα που τρέχουν είναι το Media Lab. Δεν χρειάζεται να ακούω περισσότερα, όπως σας είπε η Μαρία, δηλαδή για το Brain Pulse, το PC Room, το Music Studio και το Salon, το διαγραστικό πίνακα και τα λοιπά. Το Press Display, μια υπηρεσία που παρέχεται από το Future Library. Το καινούριο που έχουμε προσθέσει στην υπηρεσία μας, στη βιβλιοθήκη μας, είναι το αναζήτηση εργασίας. Ξεκινήσαμε από πού πέλησε. Η χρηματοδότηση ήταν από το Ίδρυμα Σταυροδοσιακός. Έτρεξε σε τέσσερις βιβλιοθήκες και τρέχει στη Στερά Ελλάδα. Και μία στην Αθήνα, σε ιδιωτική βιβλιοθήκη. Τα εκπαιδευτήρια του Βουλέα. Πολλή ανταπόκριση από τον κόσμο, δυστυχώς, με την έννοια ότι η αναργία έχει ξεπεράσει το κόκκινο. Γίνονται σεμινάρια δηλαδή προς τον κόσμο, το οποίο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην αγορά εργασίας. Αλλά δεν μένουμε εκεί και απεκτείνουμε το πρόγραμμα. Έχουμε δημιουργήσει μέσα στη βιβλιοθήκη μια γωνιά, που το λέμε Job Search Corner, όπου εκεί έχουμε ένα μεγάλο πίνακα ανακοινώσεων και μπορεί ο καθένας να βάζει την αγγελία του, την κάρτα του, που ψάχνει δουλειά. Και επίσης και ο εργαδότης μπορεί να βάζει ανακοινώσεις σε αυτό το πίνακα. Δίνουμε εφημερίδες και περιεδικά που έχουν θέση εργασίας εκεί και τα βιβλιοθήκια που έχουμε μέσα στη βιβλιοθήκη. Επίσης στο διαδίκτυο έχουμε δημιουργήσει ανάλογους χώρους. Στο σελίδα, στο Scoop.it, στο Facebook. Κατήστε στο Facebook έχουμε φτιάξει μια λίστα, όπου έχουμε συγκεντρώσει όλους τους λογαριασμούς και τις σελίδες που υπάρχουν και ενημερώνουν σχετικά με την αγορά εργασίας. Δηλαδή όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κάνει ένα follow και στα newsletters, τα αρχικά, θα βλέπει σχετικές ενημερώσεις. Και φυσικά και Twitter. Αφού μιλάμε λοιπόν για το Future Library να πούμε ότι κάθε χρόνο, τα τελευταία μάλλον χρόνια, τρέχουμε το πρόγραμμα καλοκαιρινή εξατία γιατί τα παιδιά είναι το αύριο. Δεν θέλουμε να υπάρχει παιδί που να μη γνωρίζει ποια είναι η βιβλιοθήκη, σχόλιστο. Προσεχώς θα τράξουμε και εμείς το ταξίδι προς το Κέντρο Πολιτισμού Στάδος Νιάχος με διαφοροποίηση από αυτό που κάνανε στην Αττική και στην Αθήνα τα δυο προηγούμενα χρόνια. Εδώ τώρα για αυτήν την διαφάνεια προβληματίστηση είχα πάρα πολλοί άνθρωποι να την βάλουν ή όχι. Αλλά επειδή γίνεται πολλή κουβέντα γι' αυτό, πολύ αρνητική, όχι μόνο θετική, είναι κάτι κακό, έχετε διαβάσει, έχετε ακούσει, που λένε πολλά κατά. Αλλά βέβαια είναι πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που ακούμε θετικά. Κατηγορούν για διάφορα ότι διαφύγουμε τους νέους, παρελφάνοντας την τεχνολογία σε πρώτο, ότι στο Media Lab λένε μόνο share, create, αλλά το learn δεν το γράφουν, δεν το αναφέρουν καν, και μας κατηγορούν γιατί δεν έχει μέσα τη λέξη read. Με το learn δεν είναι και το read. Δηλαδή φαίνεται ότι υπάρχει μια προκαθήκη, μια προκαθήκη, μία προκαθήκη, μία προκαθήκη, δηλαδή φαίνεται ότι υπάρχει μια προκατάληψη σχετικά με αυτό. Πάντως εγώ εκείνο που έχω να πω, αν θέλετε μετά το συζητάμε, έτσι που θα έχουμε χρόνο, να μην με ατρηγορήσω εγώ, εκείνο που έχω να πω από την εγκλήρια μου και ως πρωτοβόρος πάλιος στο πρόγραμμα αυτό, μας βοήθησε πάρα πολύ, μας άδωσε μια κλωτσιά εκεί που λέγαμε μόνοι μας να φύγουμε μπροστά, μας έσπρωξε για να κάνουμε το βήμα που έπρεπε. Και φαίνεται από τον κόσμο μας, όχι γιατί το λέμε εμείς, ο κόσμος είναι αυτός που το δείχνει. Έχουμε τώρα συνεργασίες με άλλους φορείς, και το πηδιώκουμε, εκεί είμαστε πάντα θετικοί, με τη στέγη γραμμάτων και τεχνών, είναι μορφωτικές εκδηλώσεις που κάνουν, και τις δείχνουμε μέσα από την ιστοσελίδα μας ή στον ίδιο το χώρο της Βιβλιοθήκης. Με τις εκδόσεις Πατάκης τρέχουμε τώρα το Μήνα Εφηβίδας, προσπαθούμε δηλαδή να πιάσουμε όλες τις εκδοκτώσεις, είναι συνεργασία με τις εκδόσεις Πατάκης με τη Δευτεροβάθμια Επιπέδευση, που κάνουμε πολλές δράσεις μαζί με τη Δευτεροβάθμια Επιπέδευση. Όπως παράδειγμα, λογοτέχνες φωτογράφοι με το μορφωτικό ένδυνο μεθνικής εκπαίδευσης στη Δευτεροβάθμια και το Δήμο Λεβαδέων, και μάλιστα με το Δήμο Λεβαδέων από εκεί πέρα θα έχουμε πολύ πιο έντονη συνεργασία, έχουν δηλώσει ενδιαφέρον και το λέω αυτό, επιδιώκουν αυτοί να κάνουν συνεργασία, γιατί δίνουμε το κάτι παραπάνω στα πολιτιστικά δημόνια της Λιβαριάς. Τέλος, ενδιαβίου μάθηση, μιλάμε συνέχεια για αυτό, τι κάνουμε σχετικά. Η καλοκαιρινή εξάτια είναι ένα κομμάτι αυτό, δηλαδή ξεκινάμε από τις μικράς ηλικίες, τα παιδιά. Όχι μόνο το καλοκαίρι, τώρα κάνουμε και το χειμώνα, χειμερινό καλλιδροσκόπιο γνώσης και δημιουργίας, προτρέχουμε από μία εβδομάδα για τέσσερις μήνες, κίνηση σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς. Να το δείτε, σε λίγες μέρες θα το ανακοινώσουμε το φετινό πρόγραμμα. Τα δύο προηγούμενα ήταν δοκιμαστικό. Να δούμε αν μπορούμε μόνοι μας και αυτό είναι μια απάντηση σ' αυτός που λένε ότι αν τελειώσει το Future Live, παιδιά θα τελειώσει, γιατί είναι ένα πρόγραμμα, δεν είναι τίποτα άλλο, είναι πρόγραμμα. Θα τελειώσει αν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Για να το αποδείξουμε τώρα ότι μπορούμε, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Και πιστεύω έχει μόνο εβδοίες. Γιατί έχει αλλάξει νεοτροπία όλων των ανθρώπων τα τελευταία χρόνια, αυτών που δουλεύουν στις εργειοτήκες. Επίσης για παιδιά τρέχει ένα μυθολογικό εργαστήρι. Εγώ νομίζω ότι αυτό είναι πραγματικά και ένα τόμο. Δεν υπάρχει στις εργαστικές κάτι αντίστοιχο. Μαθαίνουν τα παιδιά τους μύθους μέσα από βιωματικά εργαστήρια. Εργαστήρια φωτογραφίας. Και μάλιστα αυτή τη στιγμή τρέχουν τρία εργαστήρια. Το ένα είναι εισαλογή στη φωτογραφία, ένα καλλιτεχνική φωτογραφία που είναι για προχωρημένους. Και επεξεργασία φωτογραφίας, μαθαίνοντας δηλαδή ένα πρόγραμμα ειδικό πολύ καλά. Όλα αυτά που σας λέω τώρα γίνονται δοράνιτσι. Και αν θα υπάρξει κάπου ένα αντίτιμο θα είναι μικρό συμβολικό. Για να μπορούμε, παράδειγμα, να τους πάρουμε τον καφέ, το νερό. Θέλουμε να υπάρχει αυτό μέσα. Δηλαδή όταν κάνουμε το διαλυματάκι στα εργαστήρια και βρίσκονται το καφέ και το κουλουράκι, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο το εκτιμούν. Το εκτιμούν πάρα πολύ. Ή το κρύο νεράκι το καλοκαίρι. Μικρά απλά καθημερινά πραγματάκια που μπορείς να δώσεις και να το εκτιμήσουν. Εργαστήρι Εργασυτεχνικής Αστρονομίας. Αυτό ξεκινήσαμε πέρυσι. Ήρθε και μας βρήκε ένας φυσικός ο οποίος είχε νεράκι με την αστρονομία, έχει ασχοληθεί ειδικά και τα λοιπά. Πήγε πολύ ωραία, ήταν για αφίβους, ειδικό πρότζεκτ. Και κάποια στιγμή που κουραδιάζομαι του έλεγχα μια ιδέα, γι' αυτό λέω ότι κενά δαιμόγια. Δηλαδή, κάτι μέσα στο μυαλό σου, βγάλ' το προστά εξω, δεν ξέρεις, μπορεί να βρει πρόσφορα έδαφος. Και το είπα, αύριο πόσο σου φαινόταν, αν με αφορμία ένα ωραίο μυθανόμενο, μπορούσαμε να κάνουμε, πω και πω ρε παιδί μου, πότε νομίζεις εσύ να έρθει έτσι πόσο και να τους πεις κάποια πράγματα, γιατί πολλοί παρακολουθήθηκαν, γιατί το προηγούμενο πρότζεκτ ήταν για αφίβους. Και θα έλανε πολλοί από ανεξάρτητες ηλικίες, έτσι μεγάλη, μικρή. Και μη μόνο έπιασε, παιδιά, τώρα σε τόσο πολύ αθουσιάστηκε ο άνθρωπος, κάθε στιγμή ήταν ολόκληρο πρόγραμμα από τώρα, το δεκέμβριν, μέχρι το μάλλον. Γι' αυτό, πρέπει να είμαστε εξεστρεφείς. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Εθελοντικά. Εθελοντικά, ναι. Απολύτως εθελοντικά. Αυτό είναι τελείως… Και ο εξοπλισμός και όλα… Έχει ο ίδιος το εσπόδιο, δεν χρειάστηκε εμείς να κάνουμε κάτι. Εγώ σας λέω μόνο το νεράκι, το κουλουράκι, το νεράκι, την καλή μας διάθεση, το ότι θα δουλέψουμε εκτός ωραρίου κάποιες ώρες, γιατί είμαστε και εμείς εθελοντές. Υπάρχει. Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος θα έρθει το βράδυ, οκτώ, μισή ώρα, μέχρι τις 11 να κάνει το πρόγραμμα. Οπότε είμαστε εκεί. Και πολλές φορές εδώ, γιατί μιλάμε και για εθελοντισμό, όλα αυτά που σας λέω, τα λίγα, τα παραπάνω, τα κάνουν μέσα από το Σύλλογο της Βιβλιοθήκης. Κουλουράκια δεν μπορεί η Βιβλιοθήκη να κοράσει, από πού? Θα πάει στο ελεγκτικό, θα γυρίσει πίσω τα έντονα. Ενώ ο Σύλλογος μπορεί να δώσει τα 50 ευρώ, έτσι. Είναι ασύνδητη από τον Δήμο, αντιστοιχώς, από μήλος φύλλο. Σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής. Και εδώ πάλι, εθελοντικά, ένας ντόπιος συγγραφέας, ο Πούλος, διατέθηκε να κάνει τέτοια μαθήματα. Όταν στην Αθήνα γνωρίζουμε πόσο ακριβά είναι τέτοια μαθήματα. Είναι πανάκριβα τα Σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής. Σεμινάρια Νέων Τεχνολογιών. Το ζητάνε συνέχεια, μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα. Δεν προλαβαίνουμε. Μακάρι να μπορούσαμε. Να μπορούσαμε χρονικά. Από τη σούσια, μπορούμε να τα κάνουμε. Προς το παρόν, κάνουμε δύο φορές το χρόνο. Τα Σεμινάρια Αναζήτησης Εργασίας, που δεν τα κάνουμε μόνο στη Βιβλιαφύκη μας. Πηγαίνουμε στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, στα αλήκεια, ακόμα και σε φυλακές έχουμε πάει. Στις φυλακές γυναιτόμητων. Και μάς από όλα αυτά προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κοινότητα. Και πιστεύω πραγματικά ότι τα έχουμε καταφέρει. Έχουν δημιουργηθεί ομάδες φιλανεγνωσίας για εμήλικες. Δεν είναι δύο που έχω γράψει εδώ. Είναι η μία Μηγός Λογοτεχνίας και υπάρχουν άλλες τρεις Βιβλιαθεραπείας Ψυχολογίας. Εδώ υπάρχει μια μικρή συμμετοχή, αλλά το γνωρίζουν και το θέλουν. Γιατί πληρώνουν το Ψυχολόγος. Εδώ δηλαδή χρειάζεται κάποιος ειδικός. Δεν έχουμε στον τόπο μας Ψυχολόγους που μπορούν να προσφέρουν αυτό. Δεν είναι τίποτα εποχρωτικό. Επομένως μπορεί αυτός να... Δηλαδή υπάρχει ένα δεκάρικο το μήνα για να μπορέσει να πληρωθεί ο Ψυχολόγος. Ομάδες φιλανεγνωσίας για παιδιά και αιθήκους πάλι Λογοτεχνίας. Εδώ θα βάλουμε για το Μυθολογικό Λαγιαστήρι μέσα. Υπάρχει και επίσης Βιβλιοθεατροπία Ψυχολογίας, που γίνεται στη συναργασία με τη δευτερογραφή με εκπαίδευση. Είναι τρία τμήματα και δηλαδή για πολλά παιδιά. Πολλοί κόσμο δηλαδή. Τόσο κόσμο δεν είχαμε δει όλα τα προηγούμενα χρόνια όσοι έχουμε δει τα δύο τελευταία. Ο θελωτισμός είναι στην πρώτη γραμμή, στατ-βάι πάντα. Σας είπα κάποια πράγματα πριν. Ο Σύλλογος είναι πάντα δίπλα. Και τέλος εκείνο που θέλω να πω είναι ότι εμείς ως συνάδελφοι πρέπει να είμαστε όλοι μαζί μην εγωθιά. Γιατί αν καταφέρω να βγω στη Βιβλιοθήκη μου και πετύχω κάποια πράγματα, αναφέρεται και πριν ο Μυλήκας, κάποιος το είπε, ότι σίγουρα υπάρχει η ευγενής άμυλα, η ψηλοσύρια, η θετική, το παράδειγμα, γιατί όχι. Δηλαδή σκεφτείτε το εξής πολύ απλό. Μέσα στα τόσο αρνητικά που έχουν πει για το Future Library λέω ωραία, εντάξει. Ακόμα και δίκαιο να έχουμε, προσέξτε πόσες χιλιάδες χίλι είπαν τα πρώτα καλοκαίρια τη λέξη βιβλιοθήκη. Εγώ δεν θα σας πω τίποτα άλλο. Δηλαδή στη δική μου βιβλιοθήκη ήρθαν το ένα καλοκαίρι χίλια παιδιά. Αυτά τα χίλια παιδιά, το κάθε ένα, δεν θα το είπε, τουλάχιστον σε τέσσερα άτομα ακόμα, κοντινά το άτομο. Έτσι δεν είναι, μιλάμε για τέσσερις χιλιάδες, μόνο στη Λιβαδιά εγώ σας λέω, που δεν είναι τέσσερις χιλιάδες, με πολύ περισσότερα, γιατί συζητήκονται και αλλού και στα ΜΜΕ και τα λοιπά. Φανταστείτε, σε όλη την Ελλάδα, στις 120 βιβλιοθήκες, που συνειδητοποιούν αυτό το πράγμα. Γι' αυτό, λοιπόν, για μένα το Future Library άξιζε ο,τι κι αν δεν. |
