| Στη διάλεξη αυτή αποσαφηνίζονται περαιτέρω, αφενός, τα επιστημολογικά ερείσματα και, αφετέρου, το αντικείμενο της Παιδαγωγικής της Ειρήνης και κατόπιν παρουσιάζονται οι επιμέρους "τύποι/παραδείγματα" που αναπτύχθηκαν στους κόλπους της.: Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Συνεχίζουμε την πραγμάτευση της ενότητας «Τελαγωγική της Ιρήνης» και οξευθέτα εξετάζουμε την ιστορία της «Τελαγωγικής της Ιρήνης» και τα επιστημολογικά ζητήματα της «Τελαγωγικής της Ιρήνης» για να περάσουμε αμέσως στο επόμενο μάθημά μας στο κυρίως θέμα της Ιδίκης και στην κριτική παραγωγή της Ιρήνης. Όπως είδαμε, όπως βλέπετε στο σχήμα αυτό, στην ιστορική αυτή γραμμή, η «Τελαγωγική της Ιρήνης» εμφανίστηκε ως μια αγωγή της Ιρήνης στην περίοδο του Μησοβολέμου στο πλαίσιο της νέας αγωγής, όπως είπαμε, την ιδανική ποιή παραγωγή, όχι όλη η παραγωγή, αλλά είδαμε ποιή παραγωγή, θα ήρθε η «Μυστικό Παραγωγικό Λόγο» στις αρχές του 1922 και κυρίως στην περίοδο μεταξύ των δύο πολέμων. Άνθρωποι, οι οποίοι έγιναν το πρώτο πράγμα στον επόμενο μάθημα και έβλεπαν τις προετοιμασίες για τη δεύτερη παραγωγή του επόμενου μάθημα, αγωνούν λοιπόν και αναπτύσσουν και την σχετική παραγωγική πράξη. Βέβαια, αυτά τα οποία είπαν και αυτά τα οποία έκανε, ήταν μία πολύ μικρή απέκτηση και έκανε πολλού της ιοδέκτος προβλήματος του χρόνου, ενώ όλα τα συναπόλουθα. Και στο πλαίσιο αυτό έφυγε πλευρόσχημα. Μπορεί η επιστήμη, η οποία ουσίως ή ακουσίως πολλές φορές συνέβαλε σε αυτόν τον πόλεμο, μπορεί να συμβάλλει στην οικογόνηση της ηλίμνης. Στο πλαίσιο αυτό συζήτησε αυτή, λοιπόν, αναπτύκτηκε και η έρευνα της ηλίμνης. Γίνεται μια συζήτηση για την οικογένεια ενός επιστημονικού χώρου, κατάωσου μιας εγχαρμουσμένης επιστήμης, που θα έχει ως αντικείμενο, η επιστημονικού έρευνη που θα έχει ως αντικείμενο με την ηλίμνη. Θα αναφερθούμε στην έρευνα της ηλίμνης αργότερα. Οπότε, λοιπόν, το πρώτο ερώτημα είναι, η επιστήμη μπορεί να συμβάλλει και εμφανίζεται τη έρευνα της ηλίμνης. Εντάξει. Το δεύτερο ερώτημα, στο ερώτημα αυτό, κλείθηταν να απαντήσουν οι επιστήμονες από διάφορες επιστήμης, όχι μόνο οι καταγωγικοί. Τώρα θα καθυμάσουμε. Είδε το ερώτημα, μπορεί αυτή η καταγωγική εκπαίδευση να συμβάλλει ως οικογόνηση της ηλίμνης. Απάντηση σε αυτή την ερώτηση έδωσε η καταγωγική της ηλίμνης, γιατί, βέβαια, είδαμε ότι εμφανίστηκε στην περίπτωση του Ισοκολέμου, ελάχιστα, ως ανοιγή της ηλίμνης, αλλά τώρα, πλέον, από το δεύτερο, αρχίζει να αναπτύσσεται. Βέβαια, πού της θέλετε εσείς ότι αναπτύχει και καταρκάζει η ηλίμνης. Τι θεωρείτε ότι αναπτύχει και καταρκάζει. Σε ποια χώρα, σε ποια χώρα, σε ποιο κράτος. Στην Πηγή. Στην Πηγή του Δακτού, στη Γερμανία. Στη Γερμανία, ακριβώς. Λοιπόν, μέσα από το δεύτερο πράγμα του Ισοκολέμου, ξέρετε ότι η Γερμανία ελέγχεται από τους συναχούς και η σύμμαχη ελέγχεται πρώτα από την εκπαίδευση. Κι αρχίζει μία περίοδος, έως το 1949, στην Γερμανία, που ονομάζεται περίοδος επανεκπαίδευσης των Γερμανών. Είναι περίοδος της re-education, πού έρχεται η ελέγχη στην Γερμανία. Πανεκπαίδευση των Γερμανών. Διότι έρχεται ο στόχος να ξυλώσει τον Ναζισμό και τον Ελληνικισμό από τα παιδιά των Γερμανών και να δημιουργήσει τον Γερμανό, ο οποίος θα είναι στραμμένος με το πλέμμα στην Ανθρωπόρικα. Με την Ανθρωπόρικα και το πλέμμα στραμμένο στην Ανθρωπόρικα. Οπότε, λοιπόν, σε αυτό το πλαίσιο, πολύ σημαντικό ρόλο είναι να αναλάβει την καγαγωδική συρρήνη. Η εκπαίδευση, η καγαγωδική εκπαίδευση, η καγαγωδική εκπαίδευση είναι ελεύθερη στο ξύλο του Ναζισμού και στη θεμελήρυση της συρρήνης των μυαλών των Γερμανών, των πρώνων Ναζιστών Γερμανών μέσα από την εκπαίδευση. Είναι σαπέσα, εγώ. Οπότε, λοιπόν, η καγαγωγική της συρρήνης αναπτύσσεται έκτοτε και, αν δώσουμε ένα μορφή μόρις, η καγαγωγική της συρρήνης θα έχουμε βρει και άλλο, ότι η συρρήνη στατεί. Η καγαγωγική κρατηστή. Είναι ένα κλάβος της καγαγωγικής κρατηστής. Βέβαια, θα σημειώσουμε εδώ ότι έχουν τελειωθεί και διαφορετικές απόψεις. Όπως, για παράδειγμα, ότι η καγαγωγική της συρρήνης αποτελεί κλίμα της πολιτικής αγωγής. Νομίζω, το ξανά υπάρχουν αυτά. Ή ότι αποτελεί βασική θεματική της γενικής καγαγωγικής, δηλαδή διαγμένει όλη την καγαγωγική, τη γενική καγαγωγική που λέμε, παράδειγμα, για να εξοπλώνουμε αυτό. Ή κάποιοι λέμε ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν μια νέα καγαγωγική, μια παγκόσμια καγαγωγική που θα είναι η καγαγωγική της συρρήνης και όλοι οι κλάβοι της θα είναι μια επιστήμη. Δηλαδή όλους τους κλάβους της θα αποβλέπει στην ειρήνη. Είναι κατανοητό. Βέβαια, έτσι όπως αναπτύκτηκε, εντελεί και ένας κλάβος της καγαγωγικής έως σήμερα. Δεν είναι τώρα η καγαγωγική, κατανοείτε αυτό, δηλαδή και η ίδικη αγωγή, και η ισχολική καγαγωγική, και η ιστορία της εκπαίδευσης. Όλη η κλάβη της καγαγωγικής να είναι η καγαγωγική της συρρήνης. Αυτό είναι το έκπληκτο. Ναι, αλλά επειδή δεν έχει γίνει αυτό ακόμα, θα το τελειώσουμε στο κλάβο της καγαγωγικής. Λοιπόν, αυτός ο κλάβος της καγαγωγικής, μέσα από την διαρκή επίτραση πράξης και θεωρίας, κατανοητό αυτό είναι, πράξη, είναι η εκπαίδευση. Αυτό το που γίνεται στο σχολείο, αυτό το που γίνεται στη συνηθιζόμενη εκπαίδευση, το οποίο γίνεται αυτή τη στιγμή είναι εδώ, η παιδαγωγική διαδικασία, η εκπαίδευτική διαδικασία. Μπορεί να είναι βέβαια η ποιητική εκπαίδευση και μάθηση. Άρα, λοιπόν, υπάρχει μια ανηλικία διαρκής ανάμεσα στην πράξη και στη θεωρία. Και θεωρία είναι αυτός ο λόγος, ο επιστημονικός παιδαγωγικός λόγος, κατανοητό. Υπάρχει αυτή η ανηλικία διαδικασίας, λοιπόν, και ίδιος αντικείμενο μεταλλαγωητή της ειρήνης, την εκπαίδευτική έρευνα. Άρα, λοιπόν, η μεταλλαγωητή της ειρήνης εξάντια έρευνα. Εκπαίδευτική έρευνα. Σε συζήτηματα σχετικά με την ειρήνη και την απουσία της. Εννοείται στην εκπαίδευση. Η ειρήνη, την εκπαίδευση, η απουσία της ειρήνης, την εκπαίδευση. Εξάγουν έρευνα μεταλλαγωητή της ειρήνης. Δεύτερον, έχουμε σαν εκείνο το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την αξιολόγηση καταγωητικών πόρων. Δηλαδή, τέτοιου προγραμμάτων σχουδών, τέτοιου σχολικού μητυρίου, τέτοιου εκπαιδευτικού υλικού, τέτοιου μητυρίου εκπαιδευτικών, δεν είναι κατανοητό λοιπόν, αλλά και την εισαγωγή καταγωγικών πρακτικών. Δηλαδή, με το αφώνι, με τα σκαλίδια συναφώνι, με τα σκαλίδια σκεμάτισης, θα δημιουργούν ένα σχολικό πολιτισμό ειρήνης. Δηλαδή, καταγωγικοί πόροι, πρακτικές που εισάγουν η καταγωγική της ειρήνης, θα δημιουργούν σχολικό πολιτισμό ειρήνης. Κατανοητό είναι αυτό. Ο οποίος σχολικός πολιτισμός ειρήνης θα αποβλέψει μια εξασφάλιση της ειρήνης. Η εξεκλητή δαεράτη, την οποία εδώ σημειώνομαι, Κόρτινο, είναι η ειρήνη. Ναι. Με ρώτησαν πριν πριν σε ένα σεμινάριο. Λοιπόν, γιατί λέτε η ειρήνη υπάρχει και της Σοφίας και της Λαμπρινής και υπάρχει και καταγωγική. Λοιπόν, η καταγωγική της ειρήνης είναι μια καταγωγική που αποβλέπει στην ειρήνη. Τι είναι η ειρήνη, έχουμε ξανασυγκριτήσει σχετικά. Τι είναι η ειρήνη για εσάς, υπάρχει με ερμηνεία της αξίας της που λέγεται η ειρήνη. Πώς την εμεινεύετε σε αυτή τη λέξη η ειρήνη, αυτή την αξία, τι είναι για εσάς η ειρήνη. Το έχουμε ξανασυγκριτήσει και αν πούμε καλά καθόλου μας, όχι διαφορετικές απόψε, καθόλου θα σε βιώνουμε τον άλλο. Αρχικά λέγαμε ότι μπορεί να είναι η ασυσία του πολέμου. Είναι η ασυσία του πολέμου. Ωραία, η ασυσία του πολέμου είναι η ειρήνη. Για σένα Μαρία είναι η ασυσία του πολέμου η ειρήνη. Και κάποιον άλλο να ακουσάς, κάποιον άλλο. Ασυσία της καινούστας βίας. Ασυσία της λεκτικής βίας, της βίας της λεκτικής και της οματικής βίας είναι άλλο. Νευματική ισορροπία. Νευματική ισορροπία του ανθρώπου, ισορροπία με τον εαυτό του. Κάτι άλλο, ισότητα, αλληλεγγύη, συμφιλίωση. Βλέπετε λοιπόν ότι εσείς αντιλαμβάνεστε, είμαστε μία ομάδα 12 ανθρώπων και αντιλαμβανόμαστε ενθουμένως διαφορετικά την ειρήνη ή προσφέτομαι συνεχώς όταν πάμε να προσδιορίσουμε την ειρήνη. Οπότε λοιπόν δεν είναι για τους καταγωγούς. Η ειρήνη είναι ένα σοβαρό ερώτημα. Γιατί και οι καταγωγοί της ειρήνης είναι άνθρωποι οι οποίοι αντιλαμβάνονται με ποιο τρόπο την ειρήνη και ποια αντίληψη της ειρήνης στον καθένα έχει και ιδεολογική βάση. Έχει και μία επιστημωτική διαφορετική απεκτήρια. Και σχετίζεται και με τις διάφορες θεωρίες των διεθνών σχέσεων αναφορικά με το ζήτημα της ειρήνης και του πολέμου. Το γνωρίζουμε ποιοι ποιοι φιλελεύθεροι, δημοκρατικοί ή ειρηνοί είχαμε αναφερθεί σε αυτήν κάποια στιγμή. Αναφερθήκαμε στη μαρτυστική προσέγγιση της ειρήνης, στη θετικική προσέγγιση της ειρήνης, στη ρεαλιστική προσέγγιση της ειρήνης και του πολέμου. Επιπλονόμαστε. Και λοιπόν αυτά έχουν μια σχέση μεταξύ τους, γι' αυτό βλέπουν κάποια βασικά ερωτήματα στους θεωρούς της ειρήνης. Βάσει ποιο προσδιορισμό της ειρήνης τη σχεδιαστεί αυτή η εκπαίδευση που θέλει να σχεδιάσει η Βελαλογική της Ειρήνης. Δηλαδή αυτή η καταγωγή οι οποίοι σχεδιάζουν την εκπαίδευση της σχέσης με την δράξη, ποιο προσδιορισμό θα λάβουν πώς. Επιπλονόμαστε να κάνουμε αυτό που λέμε η τογμηματική της Περαβολικής της Ειρήνης και η τογμηματική της των Ιδίου ΣΥΣΤΕΣ. Για συγκεκριπτείτε λίγο. Είναι για ό,τι μας χρειάζεται. Τογμηματική της Περαβολικής της Ειρήνης. Δηλαδή, Στέφανε, χωρίς... Γιατί δεν αντιλαμβάνουμε αυτόν τον ειρήνη ως γενικό, όσο η Βέλα του περιέχει μέσα στις πολλές άλλες εκμενείες, και να το δούμε έτσι. Και να δούμε ότι η Ιρήνη είναι ποιά αυτό που είναι η Μαρία, ποιά αυτό που είναι η Βέτρα ή η Ιρήνη η ίδια ή οποιουσδήποτε. Και όλα αυτά που δίνουν τι είναι η Ιρήνη. Δεν χρειάζεται να έχεις και κοινή ειρήνη, να πάρουμε ένα από αυτά όλα και να δούμε ότι αυτό το σχόλιο που βλέπουμε. Αυτός το σχόλιο που βλέπεις είναι εφέρον. Αν η εκκλησία που βλέπεις είναι ένας ικανότροπος, βλέπεις με την Ιρήνη, και είδαμε ότι κάποιοι πρόσωποι, κάποιοι μάλλον καταγωγοί, έβλεπαν την Ιρήνη με έναν αγχιριστιανικό τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι εμπλέγονται αυτή την εφέρευση και σημαίνει κάτι συγκεκριμένο για την εφέρευση. Δηλαδή δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό να βάλεις όλες τις πληθές της Ιρήνης και να τις βάλεις μέσα. Σημαίνει δηλαδή ένα πολύ συγκεκριμένο συνατολισμό πιστεύω. Άνθο, Ιρήνη, Καρνικία, Εθνική. Άνθο πώς γίνεται το δίκτυο του πολέμου, γιατί αυτό το σμαθέραμε. Δεν ξέραμε ότι η Ιρήνη είναι ελευθερία, συμπληρίωση ή ό,τι άλλο. Ερμηνεύουμε την Ιρήνη ως αδίκτυο του πολέμου. Πέσα με παιχνίδια. Με αυτό, η ιστορία είχε αυτές τις συμπλέξεις ή οι αγωνίες του τρόπος της Ιρήνης. Μαζάσπη, ότι σε περίοδο Ιρήνης γίνονται οι αγωνίες και οι αγώνεις του πήγαμε εκεί πέρα. Ήταν η Ιρήνη, όπως είπατε. Έχει να κάνει λοιπόν με τις επιστημονικές παραδοσιακές, με τις ιδεολογικές, με την ιδεολογία του καταγωγού. Είναι κατανοητό, είναι. Δηλαδή, εδώ σημειώνουμε το βασικό και πρώτο βασικό πρόβλημα. Ό,τι πρόβλημα. Προβληματική προβληματισμός αφορούμε της καταγωγής της Ιρήνης. Είναι η ειτική διάσταση ή είναι η προβληματική της θεμελίωσής της. Δηλαδή, πώς το καταλαβαίνετε εδώ. Η καταγωγή της Ιρήνης, δηλαδή, αποβλέπει στην αυσία των διακρατικών του παγκόσμινου πολέμου. Ό,τι το είπατε, προβλημασμός. Ό,τι το είπατε, παρατηρώνουμε. Άρα λοιπόν η καταγωγή της Ιρήνης έχει ως στόχο της αυσία των διακρατικών του παγκόσμινου πολέμου και αποβλέπει στη διακρατική της παγκόσμινου η ιδιωτική. Ή η καταλαβαίνει της Ιρήνης αποβλέπει στην εν στέλφανε κοιμενικό κατασχηματισμό σημαίνω Μια είναι η κοινωνία και η κοινωνική δικαιοσύνη παγκόσμιου, θα αλλάξει το παγκόσμιο κοινωνικό πολιτικό σύστημα. Άρα, με τον καλαβολίτη της κοινωνίας θα εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση. Να αλλάξει η κοινωνία να γίνει και αφορετική, κοσιανιστική, και θα αλλάξει και το παγκόσμιο κοινωνικό πολιτικό σύστημα. Αποβλέπεις την ειρήνη με τη φύση και με τον εαυτό ως φύση, και ό,τι σημαίνει αυτό. Αποβλέπεις την ειρήνη με τον εαυτό, και υπάρχει τελικά. Οπότε, λοιπόν, εδώ η καταγωγή έρχεται να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Αναλόγοντας την ιδεολογία, θα έκαναν να πάμε σε δυστημολογικές χαρακτηριστικές, αν δηλαδή κάποιος είναι κριτικός πελαγωγός, θα πατήσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο συγκεκριμένο ερώτημα και θα προσδιορίσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο την εφαρμογή. Είναι κατανοητό. Αυτό το οποίο είχες εσύ, είναι εκλεκτικιστικό. Και δεν ξέρω αν μπορεί να συμπεριλάβει όλα αυτά το τρόπο του είδους. Αν άλλα στις δυστημόσεις του κορυφά μου, όταν πλέψω όλα αυτά, μπορεί να μάθω. Μπορεί να μάθεις, αλλά θα δούμε πώς. Η κριτική πελαγωγή της είναι, μπορεί να πλέψεις όλα αυτά. Αυτό, όμως, θα μας το πείσουν όταν θα συμπεριλαμβάνει η πελαγωγή της. Να ρωτήσω, έτσι. Και αν κάποιος παιδαγούς επιλέξει, από αυτό που είδαμε πριν, επιλέξει. Έχει, όχι επιλέξει, να εικιέσει αυτήν την άψη για κάτι από αυτό που είπαμε πριν. Ναι. Θα χρησιμοποιήσει, ας πούμε, και κάποια συγκεκριμένη πελαγωγική πρακτική. Συγκεκριμένη που υπάρχει. Να δώσω αυτόν τον σειράς. Λοιπόν, η δεύτερη προβληματική, το δεύτερο βασικό ερώτημα, το βρίσκεται εκεί. Είναι συναχώρητο το παραπάνε ρωτήμα. Πώς πρέπει να είναι η πελαγωγική της ειρήνης, φαντάζεται έναν άνθρωπο. Μέσα από αυτή την εκπέδευση που προτείνει, θα προτείνει ένας άνθρωπος. Ξέρω πολύ καλά ότι η πελαγωγική και η εκπέδευση έχουν διαμορφωτικό χαρακτήρα. Παρεμβαίνουν σε κάποιον. Δεν το παρεμβάνεστε, πώς συμβαίνει. Παρεμβαίνουν στον άνθρωπο. Πώς πρέπει να είναι ο ακένας άνθρωπος, όσο στενέται η καμμότητα της ειρήνης. Αυτή είναι λοιπόν η προβληματική της ικανότητας του ανθρώπου η ειρήνη, που προσδιοριζεί το στόχο της πελαγωγικής της ειρήνης. Ποιος είναι ο στόχος της πελαγωγικής της ειρήνης στην ακρίβεια. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Θα προκύψει μέσα από την εκπέδευση. Ο ιδεαλιστής ή άνθρωπης της κυβερνιστής που καταρρικάζει την άμεση ιδέα και τον πόλεμο. Καταρρικάζει τον πόλεμο, την ιδεία, αλλά εντάξει. Δεν θέλω να αλλάξω το κοινωνικοβολιτικό σύστημα. Μπορεί να έχω και τα αδικίες. Με πάθουν αδικίες μέσα. Μπορεί να υπάρχει αδικίες, αλλά δεν την ονομάζω. Δεν την ονομάζω αδικίες, γιατί για μένα η αδικία είναι ο πόλεμος, είναι η άμεση η αδικία μόνο. Εντάξει. Ο κριτικάς συνειδητοποιημένος και ενεργός του τράγραφας της έμμεσης δομικής μοίρας, η οποία σκέφτεται κοινωνικά, υπάρχει της εξασφάλισης της κοινωνικής δικοσύνης. Αυτός ο άνθρωπος. Ο οικολόγος, η ειρηνιστής που ζει σε ειρήνη με τον εαυτό του και τη φύση, ο κοσμοβολίτης που λειτουργεί και κάνει σφαγχώσεις ενός σφαγχωσιμίου πολιτισμού ειρήνης και λοιπά. Άρα, ελπίζουμε, λοιπόν, στο οποίο καλούμαστε τώρα εμείς από έξω να απαντήσουμε και να δούμε πού τυπούν όλα αυτά τα ελπίματα. Ο δεύτερος προβληματισμός σχετίζεται με την ίδια την προβληματική της καταγωγής της ειρήνης. Πώς πρέπει να οργανωθεί σωστά η εκπαιδευτική εργασία στα διαφορετικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, το γενειακή αγωγή, το σωλικοί εκπαίδευση, το σωλικοί εκπαίδευση, την ανεπιστήμωση, τη διδόμενη εκπαίδευση, και ανεραναιότητας, κλπ. Ώστε να είναι κατάλληλα η ανάπτυξη της ικανότητας της ειρήνης. Οπότε, λοιπόν, αναφερόμαστε τώρα στην προβληματική της μετατροπής των απαντήσεων. Θα δώσουμε τις απάντησες και θα δώσουμε τις απάντησες στο παραπάνε ερωτήματα. Σε πράξη, ή αφήστε την προβληματική της καταγωγής της ειρήνης σε εσένα. Και εδώ βέβαια, σε συνάπτυση με την απάντηση στα δύο πρώτα ερωτήματα, η εκπαίδευση ως χώρος, ποιος χρόνος, ποιος οργανισμός. Σκεφτείτε πως η εκπαίδευση ως χώρος, το σχολικό περιβάλλον, το ερευνητικό περιβάλλον, ως χρόνος. Ο χρόνος, λοιπόν, ως οργανισμός. Τι νορτήτα έχουν τα προγράμματα στιγμών. Ποιες πρακτικές θα χρησιμοποιούνται. Μέθοδι, νορτήτα, συνέστατα, αστελόιδες, αξιολόγηση. Ποιο θα είναι το πνευματικό κλίμα που υπάρχουν. Οπότε, λοιπόν, είναι κατανοητό ότι τρία είναι τα βασικά ερωτήματα στα οποία καλείται να απαντήσει σε ισαγωτικά ο τελαγωγός της ειλίδης, με βάση τις παραδοχές του. Δεν πάει κάποια ράση. Όταν πάει κάποιος να σου δίνει την παραδοχή της, δεν έχεις παραδοχές. Και με βάση αυτά τα ερωτήματα, λοιπόν, και τις απαντήσεις που έχουν δώσει οι διάφοροι παιδαγωγοί από το 1945 και έξις, έχουν εμφανιστεί διαφορετικά παραδείγματα και εκπαιδεύσεις στον χώρο της παιδαγωγικής της Ειρήνης. Οπότε, λοιπόν, ο όρος παιδαγωγικής της Ειρήνης είναι ένας πολύ συλλεκτικός όρος. Κατανοητό είναι αυτό. Έτσι, λοιπόν, έχουν εμφανιστεί από το 1945 και έξις, που είδαμε εμείς ότι και στα Μεσοκόλεμου ήδη υπήρχαν αυτές οι χάσεις, οι εκπαιδευτικές χάσεις. Μια ιδεαλιστική ατομική, η ατομική ηθική παραγωγική της Ειρήνης, θα τη συνηθίσουμε σύντομα με αυτά, είναι ομαξιστική κριτική εκπαίδευση, η παραγωγή της Ειρήνης. Εμείς την έχουμε επόμενη να δει ότι εμείς με τι θα ασχοληθούμε, τι δικότερα θα θέλαμε να δείξουμε. Η συστημική οικολογική παραγωγή της Ειρήνης και η κυρίαρχη με την έννοια ότι αυτή είναι σήμερα κυρίαρχη, πραγματιστική, διεθνής ή παγκόσμια εκπαιδεύση για την Ειρήνη. Το κυρίαρχη το καταλαβαίνουμε σημαίνει ότι οι περισσότεροι παραγωγοί εντάσσονται σε αυτή την παράδοση δελεύτερα και κάνουν κείμενα που είναι σε αυτή την παράδοση. Οι υπόλοιπες σήμερα είναι αναλαπτικές παραγωγικές της Ειρήνης. Υπάρχουν κάποιες περισσότεροι κάποιες λιγότερο, αλλά η κυρίαρχη, η οποία είναι και σε κάποιο βαθμό είναι και εκπαιδευτική, έχει πολλά στοιχεία μέσα, είναι τραγματιστική, είναι εκπαιδεύση για την Ειρήνη. Αυτές οι παραγωγικές της Ειρήνης, αυτά τα μυθολογικά παραδείγματα, έχουν μια ετοιμή συζηταμένη, έχουν την ίδια απεκτηρία, μπορεί να ενδιαφέρον, δίνουν διαφορετική απάντηση στα προηγούμενα ερωτήματα που είδαμε, τιμώστησαν τα ερωτήματα, ωστόσο όμως συμφωνούν στο εξής, βασικοί τους παραδοκεί η θέση, αυτή η θέση είναι η εισόδοξη πεποίθηση τους ότι η εκπαίδευση μπορεί να συμβάλει σε μια ασφάλιση της Ειρήνης. Ότι η εκπαίδευση μπορεί να αλλάγει με τέτοιο ρόλο, ώστε να ετοιμάσει ανθρώπους ικανούς για την Ειρήνη, ανθρώπους οι οποίοι θα εξασφαλίσουν την Ειρήνη. Οπότε λοιπόν, πάμε να δούμε λίγο αυτό το σκήμα. Μεσοπόλεμος, δεύτερο φαγός δυσκόλεμος. Μετά το 45 εμφανίζεται καταρτάς, ένα παράδ, μήπως να το πω, ένας παράδειγμας να το πω, ή ένας κόρος, ή μια κατεύθυνση της καταγωγικής της Ειρήνης. Μια εμφανιστική κατεύθυνση της καταγωγικής της Ειρήνης, που ονομάζεται, τον Ισπέρον, βέβαια, Ατομική Καταγωγική της Ειρήνης. Εμφανίζεται το 45, στην Γερμανία κυρίως αλλά και σάδρα το πάει καταρτάκι. Αυτό δε σημαίνει ότι εμφανίστηκε τότε και τώρα ώστε να υπάρχει. Υπάρχει και σήμερα. Στο τέλος της δεκαετίας του 60, αρχές της δεκαετίας του 80, εμφανίστηκε στην Γερμανία, αλλά στην Γερμανία εμφανίζεται μένα να συναντήσει και καταγωγή της Ειρήνης από τα πράγματα από τις καλλιναδικές χώρες, από τη Βόρεια Ευρώπη, αλλά και από Αμερική Ινδία. Στη συζήτηση εμφανίζεται λοιπόν η κλητική καταγωγική της Ειρήνης. Εμφανίζεται τότε, αναπτύσσεται, σταματάται και ξαναεμφανίζεται σήμερα. Πάνε γίνεται η συζήτηση για την κλητική καταγωγική της Ειρήνης. Κι αν γίνεται, δεν ξέρω τι θα κάνει. Στην δεκαετία του 70, παίρνει μορφή μια πραγματιστική εκπαίδευση για την Ειρήνη, η οποία προηγεί, ήδη στο ρόλο του Βιλίου ήρθανε, στον Ισσοπόλεμο. Για αυτήν την παραγματιστική εκπαίδευση, για την Ειρήνη, προωθούν και οι διεθνείς οργανισμοί, που είναι έξω κολλούντσες. Στην δεκαετία του 90, στην Γερμανία, εμφανίζεται και αναπτύσσεται μια παιδαγωγική της Ειρήνης, την οποία την ονόμασε κολλονική καταγωγική της Ειρήνης. Είναι σχημική και σήμερα επικολλογητική καταγωγή της Ειρήνης. Λοιπόν, βλέπετε με ποια σειρά εμφανίστηκαν και αυτό το σχήμα αυτή, η γραμμή δείχνει επίσης, ότι εμφανίστηκαν τότε, μπορεί να σταμάτησε η ανάπτυξή τους και να ξεκίνησε. Δεν υπάρχουν όμως οφείστα, ως καταγωγική λόγη. Καταλαβαίνετε αυτό. Κάτι, ως επόμενο, θα θέλαμε να συμβιτήσουμε. Δηλαδή, σήμερα έχουμε... Ποιο ήταν ο κυριακό παράδειγμα της καταγωγικής της Ειρήνης σήμερα? Νέα, η πραγματική καταγωγική της Ειρήνης. Αφού μπορούμε να τη συμβιτήσουμε, ό,τι και εξωτερικά, θα τη δούμε στη διάρκεια του σανιταρίου μας. Και θα τη δούμε και συγκεκριτικά από τη βρετική καταγωγική της Ειρήνης. Και έχουμε και κάποια αναλλακτικά παραδείγματα, με την έννοια ότι υπάρχουν. Θα αναπτύσσουν κάποια καταγωγή. Και σήμερα, από τότε που εμφανίστηκαν σήμερα, για παράδειγμα, το νηκή καταγωγή της Ειρήνης, εμφανίζεται σήμερα και ως χριστιανική καταγωγή της Ειρήνης. Κάποιοι, στο πλαίσιο κυρίως καθολική καταγωγή, καλά το είπαμε, αναπτύσσουν ένα τέτοιο παράδειγμα. Λοιπόν, ως εδώ, είναι λίγο δασκαλοκεντρική η παρουσία σας, αλλά σιγά σιγά θα μπορούσετε σε άλλες μορφές. Τώρα, να αποχωρήσουμε τα εισαγωγή, επειδή ακόμα είμαστε στην εισαγωγή, να δομίσουμε και τη καταγωγική της Ειρήνης. Θα έχουμε να συνεχίσουμε πολλά θέματα, να αναπτύσσουμε πολλά θέματα. Δηλαδή, και πλέον, για την ατομική θεκή, η καταγωγή της Ειρήνης είναι, ας πούμε, ο Φρένστερ, που είχαμε και προηγούμενη φορά σε καταγωγή. Ο Φρένστερ, ναι, ο Φρένστερ, ζήτηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και επανέφερθε ο λόγος, αυτός ο λόγος, μιας ασχημητής, ιδεαλιστικής καταγωγικής της Ειρήνης επανέφερθε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά είχε και άλλη καταγωγή, ιδίως στο πλαίσιο της αρνηνευτικής καταγωγικής, στην Κεραμμανία, αλλά ταυτόχρονα λίγος στην εξωναδροσαξιονικό χώρο, γιατί εκεί, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως καταγωγητική είναι η καταγωγική της Ειρήνης, αλλά από το 2006 γίνεται η κυρία του καταγωγή. Θα τα δούμε σιγά-σιγά. Για να πάμε να δούμε τώρα την ερμηνευτική ατομική και την καταγωγητική της Ειρήνης του Πρόοδου, σύντομα. Δε θα αναπτύξουμε αυτήν. Και όποιος ενδιαφέρεται, αν πιστεύει κάποιος, κάποιος από εσάς, ότι βρίσκεται εκεί και θέλει να μάθει περισσότερο, έχουμε τη βιβλιογραφή, μπορεί να διαβάσει και μπορούμε να καθοδηγήσουμε συγκεκριμένα και την ερμηνευτική καταγωγή της Ειρήνης. Ατομική η κυρία καταγωγητική της Ειρήνης. Απλώς να σας πω, δεν φάνηκε εδώ, η ατομική, ο όρος ατομική η κυρία καταγωγητική της Ειρήνης, χρησιμοποιήθηκε από έναν Γερμανό καταγωγό, δεκαετία του 90, τον Χεκ. Αυτός, λοιπόν, μελετώντας ιστορικά την καταγωγή της Ειρήνης, βρίσκεται ότι μετά το 2ο αγώρισμο πόλεμο θα έρθει μια σειρά από προσεγγίσεις, μια σειρά από καταγωγικές της Ειρήνης. Όπως, για παράδειγμα, η εκπαίδευση που αποβλέπεις στην μεγαλύτερη κατανόαση των λαών. Ήταν ένα στίχος της καταγωγής της Ειρήνης. Δηλαδή, η εκπαίδευση των πιστώματων της Πιστάτωνα, η κανάγια της Ειρήνης. Δεν χρειάζεται για πάντων γερμανικούς όρους, για πάντων γερμανικών σέντρων γερμανικών. Η προσωπική καταγωγή της Ειρήνης, η νολογική εμεινευτική καταγωγή της Ειρήνης, η χριστιανική ατομική καταγωγή της Ειρήνης, τα κείμενα, πολλά κείμενα, εγγύσεις περιόδου, τα παίρνω στην πληροδίκη μου. Τις τυπός για εσάς είναι στα γερμανικά και τα διαβάζουμε. Διαβάζουμε και διαβάζουμε. Δεν υπάρχουν διαβάσεις. Έχει τίποτα για παράδειγμα ή θα χρησιμοποιεί ο ίδιος να δουλέψει την εγκαινική ατομική καταγωγή της Ειρήνης όπως είχε καταγωγεί. Εκπαίδευση για την ανάπτυξη της ειρήνης, εκπαίδευση για την διεθρική κατανόαση. Είναι, λοιπόν, μια σειρά από τα καταγωγικές της Ειρήνης, τα οποία θα μιλήσουμε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις οποίες ο Χερ της βάζει αυτές τις καταγωγιστές κάτω από την ατμονική ατομική καταγωγική της Ειρήνης. Δεν τη λέει ατομική καταγωγική της Ειρήνης. Η καταγωγική της Ειρήνης είναι κατανοητό. Γιατί ατομική ατομική? Γιατί δεν συμφωνεί για κάθε άνθρωπο που σε προσπάθησε να τα εγκλείσουν από τον άνθρωπο. Για το άνθρωπο, λοιπόν. Ναι, με το άνθρωπο. Και απλήστηκαν τις ευθύνες που είχε από κάθε άνθρωπο. Λοιπόν, αποβλέπεις το άνθρωπο σαν μονάδα, ατομική. Και από την άλλη, αποβλέπεις η ηθική στην... Την ηθική διαπεδαγωγηση θέλει να το καταστήσει αυτή η εκπαίδευση, το άτομο. Μονάδα, άτομο ηθικό. Κατανοητό άτομο. Λίγο, αλλά βασικές θέσεις αυτής της ατομικής ηθικής καταγωγής, σε όλους τους προβλούμενους καταγωγικών της Ειρήνης, λοιπόν, είναι ότι ο άνθρωπος έχει και καλή και κακή προδιάθεση. Οι καταγωγοί αυτοί, πάντοτε οι καταγωγοί και αρχίζουν τώρα, σε αυτή την περίοδο, να εισχύουν διεκισυμονικά. Επικαλούνται τις απόψεις του χρόνου, και τις ορμές της ζωής και τις ορμές του φανάτων. Επικαλούνται εμβρύματα ουφολόγων, του Λόραντ, σε παράδειγμα, για την μελέτηση που έκανε με ζώα για την ποιά. Και λέμε ότι ο άνθρωπος έχει και καλή και κακή προδιάθεση. Αφού έχει και κακή προδιάθεση, τότε στο επίκεντρο της αγωγής, θα είναι το άτομο η ηθική εκπαίδευση. Γιατί, όταν ξεκινάω από την παραδοχή, ότι εσύ Μαρία γεννιέσαι και με καλή και κακή προδιάθεση, εγώ θα ετοιμάσω για σένα μια εκπαίδευση, η οποία θα το βλέπεις εκεί. Να εισχύσω, λοιπόν, ως αγωγός εγώ, ο δάσκαλος, την κανή σου φύση, αλλά ταυτόχρονα να βρω τρόπους πρακτικές να καταστήρωται στο αντέσσο, τα βάθη σου, τα ένθρωπα και την εκθετικότητα. Η λέξη του κύριου είναι εκθετικότητα. Κατανοητό, λοιπόν. Άρα, λοιπόν, θα ετοιμάσω μια εκπαίδευση. Αυτό καλεί, εγώ δηλαδή, την αγωγής εκπαίδευσης. Γιατί προετοιμάζεις και χρειάζεσαι μια εκπαίδευση, η οποία θα ενθαρρύνει, θα ενισχύσει, τη καλή φύση του αγώγου και από την άλλη, θα προσπαθείς να αγγλύνει την εκπαιδευτική φύση. Καταλαβαίνετε. Αφού ξεκινάω από τη βασική εκπαιδευτική παραδοχή, περικαλείς εγκαλείς εκπαιδευτικής φύσης, η ρήνη, σε αυτή την περαγωγική της στιγμή, σε αυτή την εκπαίδευση, θα κάνει το ίδιο. Τα συνδεία δεν είναι εκπαιδευτές. Η ιδία καταδικάζεται. Ακόμα και όταν παρουσιάζεται η ιδία στην ιστορία, είναι και να την καταγκάσουμε την εκπαιδευτική φύση. Εδώ εντάχθηκε και όλη εκείνη η συζήτηση, να απαλλήνουμε την ιστορία, τα γεγονότα της φύσης, να βγάλουμε όλα εκείνα τα γεγονότα που παρουσιάζουν βία, που έχουν χαρακτηρισμούς για τους άλλους. Την συζήτηση εντάχθηκε και να παρουσιάσουμε τον πολιτισμό των λαών, να δείξουμε τα καλά τους στοιχεία. Αποπλέπτει λοιπόν αυτή η ατομική, ιδική καταγωγική της ιρρήνης, που φυγιερνιστεί ο πολίτης. Θέλει να δημιουργήσει έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν είναι ιρρήνης, να στεκάζεται την καρδιά της ιρρήνης, να καταδικάζει τον πόλεμο και την ιδία και ο απότελος τόπος είναι η εξασφάλιση της διακαρδικής ιρρήνης. Η απουσία του πολέμου μεταξύ των κρατών. Ναι, αυτό σημαίνει αυτό. Να μην ξεναγίνουν πόλεμοι. Να μην ξεναπολεμήσουν τα κράτη μεταξύ τους. Τα έχουν μεταξύ τους. Και αυτό θα γίνει αν ετοιμάσουν ανθρώπους οι οποίοι είναι υπηρεμιστές. Αν ετοιμάσουν ανθρώπους οι οποίοι θα καταδικάζουν τον πόλεμο και την ιρρήνη. Καταγωγητό άνοιγμα. Οπότε πώς εθνείται, πώς θα λειτουργεί η εκπαίδευση, τα προγράμματα του σχολικού βιβλίου, τις πρακτικές των εκπαιδευτικών σχολείων. Και η δεύτερη, η οποία μας μας ενδιαφέρει, και θα την δούμε πολύ σύντομα σήμερα, για να κατανοηθήσουμε τι θα ασχοληθούμε. Είναι η κριτική καταγωγητή της ιρρήνης ή η κοινωνικοκριτική καταγωγητή της ιρρήνης. Τι σας λέει εσάς ο όρας, κάτι της ιρρήνης. Έχουμε ασχοληθεί με το κριτική τουλάχιστον. Αν κάνουμε την καταγωγητή της ιρρήνης, θα μας δίνει η κριτική καταγωγητή της ιρρήνης. Τι σας λέει. Στέφανα. Το γνωρίζουμε πρώτα στο μετασχηματισμό της κοινωνίας. Στο μετασχηματισμό της κοινωνίας. Άρα λοιπόν, απαντούν, σιγά σιγά, απαντούν οι διάφορες καταγωγητές στις τεχνικές παραδείγματα, διαφορετικά στα πρώτα ερωτήματα που θέσατε. Λέμε λοιπόν ότι αυτά τα ερωτήματα είναι πολύ βασικά για την καταγωγητή της ιρρήνης. Και με βάση τις απαντήσεις που δίνουμε σε αυτά, έχουμε και τα ιδιαίτερα παραδείγματα, επιστημολογικά παραδείγματα, σε ισαγωγικά παραδείγματα. Κριτική καταγωγητή της ιρρήνης, λοιπόν, κοινωνικοκριτική καταγωγητικά, και με βάζουν κοινωνικοκριτική, κάποιοι ανομάζονται ως κριτική καταγωγή της ιρρήνης. Οι βασικές θέσεις αυτής της καταγωγητής της ιρρήνης είναι ότι ο άνθρωπος έχει κάνει την οδιάξη. Δηλαδή, εν τω ουσιαστικά, θεωρούν, ως δεδομένο, την παραδοκή του ρουσσό, την παραδοκή καταγωγών της προοδευτικής αγωνής της νέας, όχι στον πλάσσο, πως είναι και καλός. Είναι καλή θύση. Ότι τη θύση αυτή, πλέον, που σέβεται μια απάντηση. Γιατί ο άνθρωπος, όμως, γίνεται κακός. Γιατί γίνεται αυτοτικός. Γιατί ασκητεία συμβαίνει, γιατί ο άνθρωπος, ο Γερμανός, δημιουργήσε τα κρεματόρια, αφού γεννήθηκε καλός. Και η απάντηση είναι ότι οι δομές των δυτικών κοινωνιών θύρουν η θύσια του ανθρώπου. Η καταστατική κοινωνία, με τον δρόμο που θύρουν του ανθρώπου, μαθαίνει τον άνθρωπο. Μαθαίνει τον άνθρωπο. Δεν είναι μέσα του. Μαθαίνει. Συνέχεια, στην αρχιστήμη που γεννιέται, μαθαίνει να είναι επιθετικός. Δε και εκείνους τρόπους θα τα δούμε αναρχικά. Δεν θα τα καταφύγουμε τα θέματα αυτά. Είναι επίθετη, λοιπόν, η επιθετικότητα και αποτέλεσμα της οικονομικής και πολιτισμικής βίας. Βάζουμε δύο όρους πολύ σημαντικούς για εμάς στο δικό μας σεμινάριο. Της οικονομικής βίας. Αλλά δεν υπάρχει μόνο η άγνωση βία, κόλεμος, οξυλονταρμός, δηλεκτική βία, αλλά υπάρχει και μία άλλη πλημένη βία, δύο άλλες πλημένες μορφές βίας. Η δονική βία, που ασκεί και μέσα από τις δομές της οικονομικής, θα το αναπτύξουμε το θέμα στο θέμα αυτό, και η πολιτισμική βία, που ασκεί και μέσα από το πολιτισμό. Και ο άνθρωπος, λοιπόν, υπό του, είναι σαρκές στις συμμορφές της βίας όλη τη διάρκεια του τουριστού. Αυτή είναι μια βασική παραδοχή. Η δεύτερη βασική παραδοχή, ότι η αγωγή θα αποβλέπει, κυρίως, την καταλαβαθή και ανάλυση των διαφορετικών ομάδων της αθουσίας της ειρήνης, σε διεθνές, εν το επιναλικό, δια προσωπικό και εν το προσωπικό επίπεδο. Άρα, λοιπόν, θα δούμε και τι αθουσιάζει η ειρήνη. Τι είπα καλώς, εξετάζει, λοιπόν, την αθουσία της ειρήνης, τις αιτίες αθουσίας της ειρήνης, αθουσίας της ειρήνης, ξεκοινώντας και στο πάρο μανίστρο πάρο. Από το ίδιο το άτομας, εν το προσωπικά, δια προσωπικά, μεταξύ τους οι άνθρωποι, εσείς και εμείς, μεταξύ μας, εν το κοινωνικά, οι τάξεις, οι κεντροεχείες τάξης, οι σύγκρουσες των τάξων, είναι δημιουργές των κοινωνικών ομάδων. Λοιπόν, η διαγώδωση κριτικής πολιτικής δίκησης του άτομα, λοιπόν, η κριτική καταγωδική της ειρήνης, αποβλέπει, στην δημιουργία κριτικής πολιτικής συνείδησης του άτομα. Αυτό που λέει ο Παόλο Φρέι, είναι η κριτική συνειδητοποίηση. Καταμετώ. Η κριτική συνειδητοποίηση. Αυτό που λέει ο Παόλο Φρέι, είναι η κριτική συνειδητοποίηση. Πώς το λέει ο Παόλο Φρέι, στα Βασιλιάνικα. Κάπως έτσι. Κάπως έτσι. Η προετοιμασία των ατόμων, για τη συλλογική δράση και διεθύκηση. Η κριτική καταγωδική της ειρήνης, στην αγνή μορφή της, στην αγνή εκφρασίτης, διότι έχουν εμφανιστεί τελευταία και πιο σοφή, εκπροχές της κριτικής καταγωδικής ειρήνης, ιδίως από Αμερικάνους καταγωγούς, αποβλέπει στην προετοιμασία των ατόμων, για συλλογική δράση. Δηλαδή, η δική συμμετοποιήση του ατόμου, αλλά να δράσει συλλογικά στο κοινωνικό πεδίο και να διεκδικήσει την ειρήνη, όπου οθουσιάζει, γύρω από τη σημερινή αθουσία της ειρήνης, η συνεργασία και η συνεργατική, η ελληλεγγύη, η αντινάωση και η κοινωνική κυραφέτηση. Στην πρώτη περίπτωση μιλούν για ατομική κυραφέτηση, εδώ μιλούν για κοινωνική κυραφέτηση, και μετασχηματισμός, δημιουργημένης κοινωνίας και ελληνικής, μέσα στο κράτος, αλλά ο πότερος τόπος είναι η ελληνικό-παχώρισμα, πολιτικό σύστημα. Και είναι αισιόδοξη. Σε κάθε περίπτωση είπαμε ότι η αλλαγωτική της ειρήνης είναι μια αισιόδοξη αλλαγωτικής. Ελπίζει, ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει καλύτερος και μπορεί να γίνει σε καλύτερη ασκημονία, ότι ο άνθρωπος μπορεί κάποια στιγμή να σταματήσει τη δημιουργία του πόλεμου για να αντιπλέξει την αλλαγωτική της ειρήνης. Βοηθήσω πέρα. Οπότε, λοιπόν, στο πλαίσιο αυτό αποβλέπει τη συναλλαγή των δομών της καρδιάς της οικογένειας, η οποία αλλαγείται και είναι αδυνατό να οδηγήσει ένα προπρόθεσμα της κατεράστιμης ειρήνης εν γέννη. Ειρήνη που σημαίνει απουσία άμυσης, έμυσης, κοινικής και πολιτισμικής ειρήνης. Στην θετική ειρήνη. Αυτά, λοιπόν, και είναι τη δημιουργική καλλαγωτική της ειρήνης. Λοιπόν, η πραγματική εκπέδευση για τη μυρήνη χωρίς την αδυνατότητα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Βοηθήσω πέρα. Οι πιο όχι μονοπόλεμοι εσείτε δεία και στη δεύτερη περίπτωση το αντίθετο της ηρήνης δεν είναι ο πόλεμος αλλά είναι η δεία. Σωρίς σερπάρσεις, η δεία το αντίθετο της ηρήνης είναι η δεία. Ηρήνη, απουσία της ηρήνης, σημαίνει υπάρτηση μονοφών ηρίας. Ενώ, στην πρώτη περίπτωση, το αντίθετο είναι ο ίδιος ο πόλεμος. Είπες κάτι άλλο να πεις. Το τρίτο παράδειγμα, η περίπτωση της καταγωγικής της ηρήνης, είναι αυτή η γραμματιστική εκπαίδευση για την ηρήνη, η οποία έχει πάρει με διαφορπίσεις, βέβαια, στο περιβάλλον μεταπό, έχει πάρει, παρουσιάζεται με τους τύπους, εκπαίδευση για την ηρήνη, διεθνής εκπαίδευση, και παράδειγμα, η ΜΕΣΕΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣΗΣΤΑΣ Υποστηρίζεται από τους διεθνείς οργανισμούς σήμερα, που τα εξωτερή καταγωγή εδώ εντάσσονται, εδώ το παράδειγμα, σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτή η εκπαίδευση είναι εκλεκτικιστική, λοιπόν, η εκπαίδευση για την ηρήνη και αποβλέπει στην ετοιμότητα για η ηρήνη, στην αλλαγή των στάσεων και στην απάλληλση του εθνικισμού, την προκαταλήψη των εικόνων εχθρούν του ρατσιμίου και του σαξισμού, στην απόκτηση ικανότητες για την κοινωνία και διάλογο, στην επίλυση των συγκρούσεων και των ελλήντων, στην καταγωγή των λαών, στην ανάπτυξη διαβολιτισμικής ικανότητας, στην ανάπτυξη παγκόσμινες συνείδεσεις, στην πολυμερική αγωγή, στην εκπαίδευση για την ιδίνωση πολιτικής αγωγής, στην τράση στο τοπικό με το βλέμμα στραμμένο στο παγκόσμιο και στην εκλεκτικησική με την έννοια την κάνει από όλες τις υπόλοιπες με την πάρα του χρόνου, αυτή για παράδειγμα στην καταδίκη της βίας, στον αντιμιηταρισμό, στον αφοκμισμό, στην εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στην ισότητα των φύλων, στην απουσία του άκρους και της επιθετικότητας, στην απουσία της θεσκεκτικής εισαγωδοξίας, στην διαθεσκεκτική προσέγγιση, στην αδικώρο ανάπτυξη, στην ανάπτυξη και χρήση των νέων μέσων, κλπ. Για κοιτάξτε λίγο με βάση, θα δούμε αυτές τις τρεις καταγωγικές της ειρήνης, καταλαβαίνουμε τι πρεσβεύει κάθε μία, ποιες είναι οι διαφορές τους περίπου, γιατί εμείς θα πάμε εκεί στον χωρίζωστο χώρο, από την επόμενη συνάντησή μας, αυτό θα πραγματικόμαστε και τα υπόλοιπα θα βλέπουμε ίσως συγκριτικά, θα συνεχίσουν συγκριτικά τα υπόλοιπα. Θα κατανοείτε, βάση και μία τελευταία καταγωγική της ειρήνης, όπως είπαμε, η οποία εμφανίστηκε στις αρχές του 1890 στην Γερμανία. Και μάλιστα είχα την χαρά εγώ τότε να βρίσκω στην Γερμανία, πότε να μαθήσω, όταν και σε μια πόλη που είχαν πελαμβοί και την ανέκτησαν, και την έξαπτε από χοντά της πελαμβολικής, δηλαδή της νοικολογικής πελαμβολικής της ειρήνης, δεν είχα συνεδοποιήσει τότε, αλλά εκείνη στιγμή κατάλαβα ότι αυτό γινόταν, αυτό μάθαινα, αυτό έγινα ως ειρήνη. Είναι η συστημική, λοιπόν, η οικολογική πελαμβολική της ειρήνης. Η οικολογική πελαμβολική της ειρήνης θεωρεί ότι ο άνθρωπος έχει καλή, πλάξο να μην έχετε την δεύτερη πορεία της. Και εδώ έχει καλή και πέρα της θέσης της ανθρωπιστικής εξομολύτης και κυρίως του ανθρωπιστικού εξομολόγου Μάσχου Πάνθατος, γιατί είναι καλός ή δεν είναι καλός, έχει κανείς κοδιάδες, δεν έχει κανείς, τουλάχιστον, αν όχι καλή, πλάξο να μην έχετε την δεύτερη πορεία της. Στην πραγματιστική είπαμε, ε? Στην πραγματιστική, ναι, βέβαια, στην πραγματιστική δεν είπαμε, αλλά στην πραγματιστική ο Ρίου Πάνθατος έχει κανείς κοδιάδες. Και ουσιαστικά την απάντηση αυτή μας την δίνει ένα κείμενο για την βία που υπέγραψαν εξτήμονες της ΕΒΕΙΛΗ. Θυμάσαι, Μάρικος, το ελέγχρος του ΣΜΙΚΙ? Διατήρυξη της ΕΒΕΙΛΗς κατά της βίας. Διατήρυξη της ΕΒΕΙΛΗς κατά της βίας, όπου στην διατήρυξη αυτή, πολλοί εξτήμονες υπογράφουν εκείνους που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει τεχνηρίους, όπου ξέρω ότι άνθρωπος γεννιέται με την τεκνογραφική της ο οποίος είναι πίσω καλός. Θα το δούμε. Λοιπόν, η αμυντική συμπεριφορά είναι δίκτυπη και είναι περισσότερο από την οικογραφική δραστηριότητα του ΟΟΟΟΟΥΚΙ. Εδώ θα σου πω και θα ρωτήσουμε τα σύγχρονα παππούση κατά τη διάρκεια αυτή. Είναι η εποχή, αυτής της δεκαετίας του 1990. Αν βάλετε λίγο το πλαίσιο του ιστορίχου, θα είστε καταγενηθεί τότε. Δε καταγενηθεί. Βλέπετε πολύ καλά το πλαίσιο της δεκαετίας του 1990. Είναι τριών εμφανίτα παππούση με αποβλήματα. Η μόλις του περιβάλλοντος, η μόλις των υδάπτων των παππογιανών, η τρύπα του όζοντος, το λιώσιμο των πάγων, το φαινόματι θερμοτουπίου. Και είναι, βρίσκονται στη δεκαετία του 1980, βρίσκονται μπροστά στο φόβο ενός κυνηγικών αχτώματος. Η χρήση των κυνηγικών όπλων. Αλλά και η ειρηνική χρήση της κυνηγικής ενέργειας προηγήθηκε το Τσέμνο, το οποίο έδειξε ότι δεν υπάρχει κανείς η ειρηνική ενέργεια. Όλα αυτά είναι υπό τα παππούση με αποβλήματα και χρειάζονται στη σκέψη των δεκαετών αποβλήματων. Και λέμε ότι τα σύγχρονα παππούση με αποβλήματα συμστούν προϊόν της διαρκώς αυξανόμενης απομάκτησης του ανθρώπου του φύση. Έχουμε φύγει από τη φύση και έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από τη φύση, ώστε αυτή η απομάκρυνση μας και τα αποβλήματα του κυνηγικού πολιτισμού είναι αιτία όλων αυτών των αποβλήματων, των αποβλήματων του οργανισμού. Επίσης υποσφυρίζουν, έχουμε και μια άλλη αδεγκαιρία, της οποίς που κάποια άλλη στιγμή, υποσφυρίζουν, είναι αποτέλεσμα επίσης της διατάξεις των αρχών της κοσμικής τάξης και αρμονίας. Έχετε ακούσει κάτι για νέους αιτές, για ανθρωπιστικές φιλοσοφίες, για την αρχή του ιδρυφόρια και λοιπόν αυτά που σε ερευνηθούν. Αλλά δεν θα τα σημειώσω τώρα εδώ. Λοιπόν, θεωρούν ότι είναι μονομερήση η ανάπτυξη της φύσης που σύμβουν ο ανθρώπους. Η κατατροφία της λογικής σε βάθος των συναισθήματος και των σώματος. Είμαστε αναπτύσσοι με τον εγκέφαλό μας, τον μέλλον μας, όλα τα ιδιολογικέ μου, όλα μισά της λογικής τα εξητάζουν και ουσιαστικά καταβιένουμε το συνέστημα του σώματος. Θεωρούν επίσης ότι η αγωγή θα πρέπει να αποβλέπει τη συγκρότηση μιας καθομικής προσωπικότητας. Θα θεωρούν στο καταματάκι μια πραγματική προσωπικότητα στην απόκτηση μιας παγκόσμινες υποβελικής συνείδησης. Παγκόσμινες, είναι παγκόσμινες υποβελικής υποβελικής συνείδησης. Στην υιοθέτηση εναλλακτικών τρόπους έψησης και ζωής. Και βεβαίως στην συνειδητοποίηση ότι η αντιοπτική συνειδητοποίηση δεν είναι ακόμα κατασκευή. Ο άνθρωπος ανήκει στην πλαίσια, όχι πίσω. Οπότε λοιπόν στο πλαίσιο αυτό, σκοπός της εκπέδευσης είναι η ολομερής αναπρόψηση του ανθρώπου. Η διαμόρφωση σε αυτό μιας παγκόσμινες υποβελικής συνείδησης. Η διασύνδεση είναι μια συστημητική προσέγγιση. Η διασύνδεση είναι πολύ σημαντική λέξη. Να σκεφτείτε με την λογική των δικτύων. Τα πάντα είναι δικτυωμένα. Και εμείς πως όντα ειναι, το που λέμε ένα δίκτυο, το μορκάνο μας γενικά, είμαστε ένα δίκτυο. Και ως δίκτυο, ως δίκτυο εργείς, είμαστε συνδεδεμένοι με άλλους, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με άλλους. Είμαστε συνδεδεμένοι με ανθρώπους, με ζώα, με τέντρα, με τη φύση, με τα πάντα. Οπότε λοιπόν τα πάντα τα προσεγγίζουν τις ουλές ενός δικτύου. Κι υπάρχει ελληνική δραση μεταξύ των μερών του δικτύου. Ναι, την καισύνδεση λοιπόν, κυριοθέτηση από τον άνθρωπο, στάση σεβασμού και αγάπης, η λέξη αγάπη είναι πολύ σημαντική προς τη φύση και προσωπικό του περιβάλλον του άνθρωπου. Ξεβασμό και αγάπη προς κάθε ζωντανό και όχι ζωντανό. Ξεβασμό και αγάπη απέναντι κατά τάση. Ξεκινώντας σεβασμό και αγάπη από τον άνθρωπο, από τον εαυτό μου, σεβασμό και αγάπη στο συνανθρωπό μου, σεβασμό και αγάπη σε κάθε τύχη περιβάλλον. Είτε πρώτη και για ζώα, είτε πρώτη και για δέντρα, είτε πρώτη και για γεγανόραν. Και αποβλέπει λοιπόν η εκπαίδευση στην επιβίωση της ανθρωπότητας, διότι λέμε, συστούν και με αυτό ξεκινά και όλα συμπολική παραγωγή της ειρήνης, ότι εντυνέβει να εξαφανιστεί η ανθρωπότητα. Όλο το πυρηνικό που ζητάξω και την ενέργεια που διαθέτει σήμερα, μπορεί ανεβάλλοντας στην επιβίωση της ανθρωπότητας να εξαφανιστεί και να παραστήρει μαζί, να εξαφανίσει μαζί και όλους τους ένδυους οργανισμούς. Οπότε λοιπόν, μια εκπαίδευση αυτή θα ετοιμάσει ανθρώπους, ώστε να συμβάλλονται στην διατήρηση, στην επιβίωση της ανθρωπότητας στον χώρο των υπόλοιπων οργανισμών και ταυτόχρονα να αποβλέπεις την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, διότι άνθρωποι στον χώρο έχουν στην αξιοπρέπεια και πρέπει να την ανακτήσουν. Θα ξαναγίνει η αξιοπρέπεια. Λοιπόν, αυτές είναι οι τέσσερις βασικές κατευθύνσεις της παραγωγικής της ειρήνης. Θα ήθελα να συζητήσω κάτι για τη δάση της λίγο. Για στο φαστίτε λίγο. Θα σε σχέσει χάρα στο φαστίτε. Κάτι που θα θέλαμε να συζητήσουμε. Θα έχει κάποια αδερφή. Θα λείσει και μια μοντάτσι. Ποια σου πάνε και έτσι μέσα από αυτή την πολύ σημαντική αδερφή? Ποια σου πάνε και πιο ενδιαφέρουσα? Και γιατί? Λοιπόν, αυτά θα μου φέρνουν δύο περισσότερα. Αυτή είναι η πρωτοβουλική. Είναι η έψη μια ουσιαστική πρωτοβουλική αδερφή. Και είναι η πρωτοβουλική πρωτοβουλική γιατί θεωρώ ότι μόνο είναι η πρώτη. Ναι, είσαι πολύ κοντά. Και εσείς? Ποιά θεωρώ, ποιά για εσάς λίγα ακούσατε τώρα, γιατί ακούσατε τώρα, θα διαβάσετε. Τι είναι πιο κοντά στις ειδικές σας χαρακτηριστές. Γιατί ακούσα κάποια. Οι δημοφιλίτες είναι σχετικοί. Ουσιαστικά, είναι ένα γενικό που μπορεί να παραλαμβάνει λίγο από όλα. Αν δεν το κατάλαβαν θα πιστεάζουν. Γιατί εκεί, ας πούμε, έχεις την αλήθεια της κοινωνικής. Μπορεί να τα περιλαμβάνει όλα. Ναι. Τα περιλαμβάνει όλα με τις έννοιες άμεση, έννοιες ειδομική βία. Και απουσία αυτού των ορθών βία σημαίνει η ρήμα, τα έχεις ώρα. Θα το δούμε πώς όμως συνέχεια. Και η πραγματιστική εκπαίδευση για την ρήμα, τα περιλαμβάνει ελάχιστα. Φέρνει να βάλει αυτόν τον κοινωνικό πολιτικό παράγοντα, δεν αποβλέπει στην αλλαγή της κοινωνίας, έτσι όπως το ζητάει η κοινωνική περιλαμβή της κοινωνίας. Δεν είναι αυτό το στόχο. Μπορεί να οδηγήσει σε γνώσεις του άνθρωπου, που από τον άνθρωπο θέλει να οδηγήσει σε γνώσεις του άνθρωπου σε σχέση με το παρουσιακό κόσμο, αλλά δεν θέλει, όσο το πω, αναγκαστικά να οδηγήσει, ώστε να θέλει να αλλάξει η κοινωνία, να αλλάξει τις δρόμες της κοινωνίας. Θα καταλαβαίνεις, η κοινωνία είναι αυτή. Μπορεί να βεβαιωθεί, ενδεκομένως, η κοινωνία. Να δείχνει, πρέπει να κάνει καλύτερη ειλίξη, αλλά δεν θα αλλάξει, να δείχνει όπως ζητάει η κοινωνική περιλαμβή της κοινωνίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ή μπορεί να το θέλει αυτό το ζήτημα, αλλά το αφήνει έτσι να εωρείται. Δεν μας λέει πώς θα γίνει. Απλά κάνει κάποιες νέους. Ναι, μπορεί δηλαδή να μιλάει για κοινωνική δικαιοσύνη, για δικαιοσύνη, αλλά θέλει πως θα γίνει η κοινωνία έτσι ώστε να είναι δίκη η κοινωνικά, αν δεν αλλάξει. Μπορούμε να τη συλλογήσουμε όμως σε κάποια ισοδικά, αν θέλετε. Λοιπόν, το χωρούμε παρακάτω. Δεν είπατε όμως εσείς που βρίσκεστε. Λοιπόν, για μένα η πραγματιστική και η συστημική είναι διαμέτρια αντίθετες, γιατί η πραγματιστική δίνει έμφαση και βαρύτητα στην κοινωνία. Είναι η συστημική οικολογική στο περιβάλλον τους, γιατί είναι στο περιβάλλον τους. Το μέλλον σ' αυτό θα τα θεωρούσα λίγο διαμέτρια αντίθετες. Ναι, γιατί ουσιαστικά το ένα αποβλέπεις την βελτίωση της κοινωνίας, την πρόοδο. Όχι, δεν μπλέκω την πραγματιστική, μόνο η πραγματιστική. Η πραγματιστική δεν αποβλέπεις την βελτίωση και ανάπτυξη και πρόοδο της κοινωνίας όμως, κοινωνικών κατασκευών, κοινωνικών. Ναι, ενώ η οικολογική αποβλέπει περισσότερος διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, ώστε να το κρατήσουμε αβλαβές, δηλαδή εκεί είναι η βαρύτητα. Τη βραγματιστική από ό,τι καταλαβαίνω ακόμα και όταν μιλάμε για ιθόρα ανάπτυξη, δεν συμπεριλαμβάνει τόσο τη φύση, το περιβάλλον, την κοινωνία περισσότερο. Υπάρχει παραθύνση, αλλά θέλουμε να τα δούμε αναλυτικότερα, γιατί για παράδειγμα η οικολογική, η πραγματική της Ελλήνης προτείνει άλλα μοντέλα κοινωνικά, άλλη κοινωνική οργάνωση, που αναπροσδιορίζει την έννοια της πρόοδος, ότι εμείς όταν μιλούμε για πρόοδο, ουσιαστικά εννοούμε κυριαρχία στη φύση, εννοούμε, καταλαβαίνετε τι εννοούμε, προοδεύουμε οικονομικά, προοδεύουμε όση κοινωνία, και αυτό σημαίνει όπως είναι μια διαστρέπλωση της προοδεύσης της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι πρόοδος, θέλουμε να προσδιορίσουμε τις έννοιες. Είναι σωστή αυτή η παρατήρηση έτσι όπως το πρόσωπο του Ρίστα, αλλά θα δούμε και αυτά διεξοδικά. Άλλο. Ευχαριστούμε Ιάσοκα. Έχουμε ότι όλες τις προσεκτήσεις ενόητες, όλες τις προσεκτήσεις της Ελλήνης, στο χέρι μου σε διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή μια στο χέρι στο περιβάλλον ή άλλη στο κοινωνικό στόχο. Όχι μόνο στο κοινωνικό στόχο. Με εκείνη έννοια. Με εκείνη έννοια. Εκολογική, θα το πεις συγκεκριμένα. Όταν λέει ηρήνη με τη φύση, λέει ηρήνη με τον εαυτό. Ο σπίτις με τον εαυτό μου ηρήχει. Ηρήνη με τον εαυτό μου σημαίνει και αγαπώ τον εαυτό μου. Προκειμένου να είναι ηρήνη. Προκειμένου να είσαι ηρήνη με εσένα. Άρα μπορώ να ζήσω, να σε αγαπώ. Πραγματική αγάπη. Να εμβάθω ένας έναν νόημα να δούμε την οικολογική κανονική πρωτοκυπηρία. Αγαπώ τα ζώα. Δεν τα βλέπω, τα χτίμα μου τα ζώα. Τα αγαπώ, διότι είναι σύμπροφα στη ζωή μου. Αγαπώ το δέντρο, γιατί είναι σύμπροφα στη ζωή μου. Με αυτή την έννοια. Οπότε, λοιπόν, είναι μια ηρήνη, έτσι, πολύ ευρύτερη. Θα μπορούσαμε να κάνουμε και μια θεραπερική πρωτοκυπρία, να παίρνεις ισχυρά από όλα αυτά. Γιατί και στο κοινωνικονομισμισμό. Ναι, κύριε Επινέκτος, τώρα διάφορους παράδειγες συγκροτητής. Κοινωνικός μετασυμματισμός σημαίνει και αλλαγές της δομής της σχημανίας. Τα αλλαγές της δημιουργίας. Και τώρα μπορείς να το θέλεις. Αν το θέλεις. Άντε, δηλαδή, είσαι εσύ για το λαόγος που θεωρείς ο κοινωνικός, δεν μπορεί να με διωθεί. Να είναι και κοινωνικονομισμένοι. Δεν υπάρχουν πολλοί. Είναι και κοινωνικό και λιμπογραφική κοινωνία. Καλό είναι το σύστημα του κοινωνικού πολιτικού. Αν βάλεις την άλλη θέση δεν είναι καλό αυτό το κοινωνικό πολιτικό σύστημα. Θα πάμε σε άλλο σύστημα. Σε μια άλλη, η οικονομική οργάνωση. Κι αν συνέβαινε, όλο το κοινωνικό πολιτικό με βάλει συγκροτητές. Να τα συνεχίσουμε όμως όλα. Δεν είναι η πρόβλημα της ζωής. |
