| Διάλεξη 5: Λοιπόν, να ξεκινήσει ο Γιάννης και εγώ θα το βρω αυτό. Ξεκίνα Γιάννη να διαβάζεις και να μας λες. Καλησπέρα. Λοιπόν, ακούμε ακόμα πιο προσεκτικά. Ο συγγραφέτης του μερίου αυτό είναι ο Άγιος Πάνιος του Διπλού, ο οποίος μέσα στο κείμενο προσπαθεί να αποδείξει ότι η μετάπραση των εθνωνίων είναι ταυτόχρονα στη. Ωραία. Κάτι θέλω να πω εδώ. Αυτό έχει να κάνει με το εξής. Θυμάστε που σας έλεγα από τα πρώτα μαθήματα ότι, ειδικά τα κείμενα λογοτεχνίας, θεωρούνται κείμενα δημιουργήματα καλλιτεχνικά και γι' αυτό πρέπει κατά λέξη να τα μεταφράζουμε, γιατί αλλιώς θα χαλάσουμε την έμπνευση του δημιουργού. Θυμάστε αυτή την παράδοση, πώς την χρησιμοποίησε ο Δάντης, όπως διαβάζαμε στο προηγούμενο μάθημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα θρησκευτικά κείμενα. Τι ακριβώς θέλαν αυτοί να αποδείξουν, τι λέγανε, αυτό που είπες πριν. Προσέξτε τώρα τι συμβαίνει με τα θρησκευτικά κείμενα. Κάθε θρησκεία, τα κείμενα τα οποία αναφέρονται στην ιδεολογία της ή στην ιστορία της, το ονομάζει θεόπνευστο το οποιοδήποτε κείμενο, εντάξει. Τα ονομάζει θεόπνευστο τα κείμενα. Τι δυσκολία δημιουργεί αυτό το θεόπνευστο. Εμένα δεν με πειράζει καθόλου. Και οι μουσουλμάνοι λένε ότι το κοράι είναι θεόπνευστο και οι χριστιανοί λένε ότι η Βίβλος είναι θεόπνευτη και οι Ισραηλίδες λένε ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι θεόπνευστη και οι Ινδουιστές λένε το ίδιο και οι Βουδιστές το ίδιο και πάει λέγοντας. Εμένα δεν με παραξενεύει αυτό και καλά κάνει και δεν με παραξενεύει γιατί διαφορετικά θα έπρεπε αυτοί που έχουν θρησκευτική πίστη να αισθάνονται και ένοχοι έτσι ή να αισθάνονται λίγο τρελοί όταν λένε ότι εγώ πιστεύω σε αυτό ή πιστεύω σε εκείνο. Επομένως σίγουρα αυτό συμβαίνει σε όλες τις κοινωνίες και σε όλους τους πολιτισμούς. Η δυσκολία τώρα που δημιουργεί αν είναι δύσκολο το λογοτεχνικό κείμενο να το μεταφράσουμε χωρίς να πειράξουμε το δημιούργημα του καλλιτέχνη μπορείτε να φανταστείτε τι μάχη γίνεται γύρω από το θεόπνευστο κείμενο χωρίς να πειράξουμε το λόγο του θεού το καταλαβαίνετε αυτό. Καταλαβαίνετε στην παράδοση κάθε θρησκείας τα θρησκευτικά κείμενα πόσο δύσκολα μπορούν να γίνουν δεκτά ως μετάφραση. Γιάννη συμφωνούμε σε αυτό. Δεν μιλούμε θεολογικά τώρα εντάξει μιλούμε διαπολιτισμικά. Κοιτάζουμε το θέμα διαπολιτισμικά. Προχώρα Γιάννη. Το διαβάζεις. Μεταφρασμένο. Το έχεις μεταφράσει και ο Λανς. Μπράβο. Πατέρια. Ήταν το ειπανισμό. Ναι οι μεταφραστές. Επομένως βλέπετε ότι αυτό που συμβαίνει τώρα που είναι η τελευταία επιταγή της μετάφρασης σε θεατρικά κείμενα σε λογοτεχνικά κείμενα σε τεχνικά έργα μεγάλα όπως είναι κανόνες οδοπίας κανόνες ασφάλεια σιδηλοδρόμων και λοιπά. Αυτό που συμβαίνει τώρα πια που πάλι μεταφράσεις γίνονται από μεγάλες ομάδες είναι συλλογικά έργα βλέπετε ότι δεν είναι καινούριο. Οι μεταφράσεις επομένως άλλο τι γίνονται από άτομα και άλλο τι γίνονται από ομάδες. Αυτό λοιπόν είναι πολύ παλιά υπόθεση. Από την εποχή του Πτωλεμαίου έχουμε επομένως αυτή τη μαρτυρία των εβδομήκοντα, των εβδομήντα δύο δηλαδή μεταφραστών. Μετά. Ήταν η νερή του μαρχημό και ήταν κλεισμένη από το πρωί έως το βράδυ σε ένα νησάκι Αμέντερ Νάρκη Σαμβέα σε 36 κλ. ένα ζευγάρι σε κάθε κλειδί. Ένας. Ένα ζευγάρι σε κάθε κλειδί. Δύο μεταφραστές. Προσέξτε το αυτό παιδιά θα σας πω γιατί. Προσέξτε το. Τα βράδια περνούσαν με 36 λιπτές βάρκες στην Αφέναντιόφη. Πήγαιναμε στο παλάτι του Θελεμέρτου Λάρεφου και γιόγανε μαζί του. Κοιμόντουσαν με ένα ζευγάρι και σε 36 κλ. ζούσαν έτσι μέχρι το τέλος ώστε να μην βάσει κάποια ασκηγορία μεταξύ τους και να δημιουργήσουν μια αγνή ανώπινη μετάφραση. Μπράβο. Λοιπόν. Τι εννοούνε με αυτά τα πράγματα. Δείτε κάτι θα το καταλάβετε αμέσως. Σας έτυχε ποτέ να έχετε μία εργασία και εσύ και εσύ και εσύ έτσι κάποιοι να έχετε μία εργασία μία κοινή εργασία. Σε αυτή την κοινή εργασία σας έτυχε ποτέ να ακούσετε κάτι από έναν άλλο που την έχει και να κάνετε το ίδιο στη δική σας. Όχι γιατί θέλετε να τον κλέψετε όχι γιατί θέλετε να τον μιμηθείτε. Επηρεαζόμαστε δεν επηρεαζόμαστε. Λοιπόν. Άρα τι κάνανε. Το ξέραν ότι επηρεαζόμαστε. Το ξέραν πάρα πολύ καλά και το ξέραν ότι οι μεταφραστές επηρεάζονται πάρα πολύ. Καταρχήν σκεφτείτε κάτι που ακόμα και σήμερα μας επιτρέπει να πούμε ότι αυτή η μετάφραση τελείωσε πια. Ενσωματώθηκε στην ελληνική γλώσσα. Τι είναι. Είναι ένας όρος. Είναι μία λέξη που ήρθε από κάποια άλλη γλώσσα. Μεταφράστηκε στη δική μας γλώσσα και μετά βλέπουμε ότι άλλοι άνθρωποι σε άλλες παρόμοιες περιστάσεις την ξαναχρησιμοποιούν την ελληνική λέξη. Αυτή η λέξη λοιπόν έχει πια παγιωθεί στα ελληνικά. Έχει γίνει πολύ ισχυρή και αποδεκτή. Αυτό όμως το ίδιο. Αυτή η τάση που έχουν οι άνθρωποι να επαναλαμβάνουν κάτι που έχει κύρος. Αυτή την τάση την φοβόταν ο Πτολεμαίος για τη μετάφραση. Γιατί μπορεί να ήταν 36 ζεύγοι. Μπορεί να ήταν 72 άνθρωποι. Μπορεί να ήταν 72 μεταφραστές η ομάδα των 70. Αλλά αποκλείεται να είχαν όλοι το ίδιο κύρος. Κάποιος θα είχε μεγαλύτερο κύρος. Οπότε θα υπήρχε ο κίνδυνος η μετάφραση να επηρεαστεί από κάποιον άλλον. Τι συμβαίνει όταν μεταφράζουμε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα από τη λογοτεχνία. Να πάρουμε ένα θεατρικό κείμενο. Διαβάζουμε λοιπόν το θεατρικό κείμενο για να το μεταφράσουμε. Δεν το διαβάζουμε μία φορά. Παιδιά μπορεί να χρειαστεί να το διαβάσουμε ένα μήνα κάθε μέρα συνέχεια και ξανά και ξανά. Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να αισθανόμαστε ότι ακόμα και το κόμμα η τελεία το θαυμαστικό που υπάρχει για μας είναι μια σκηνοθετική οδηγία που θα φανεί στις λέξεις. Κι ύστερα αρχίζει η μετάφραση. Αυτό τι σημαίνει. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από μας όταν μεταφράζει κάνει διάφορες κινήσεις. Καταρχήν αναγνωρίζει αυτό που μεταφράζει. Αναγνωρίζει και γνωρίζει. Ταξινομεί και ξαναγνωρίζει. Και τι συμβαίνει πάντοτε όταν είναι να μεταφράσουμε. Διαβάζουμε ένα πρωτότυπο μέχρι που να γίνει δικό μας. Μέχρι που να σκοτώσουμε τον συγγραφέα του. Να είμαστε εμείς δηλαδή. Εντάξει. Αυτό το πράγμα για να το καταφέρουμε αν το δούμε νεοερμηνευτικά δηλαδή μετά τα κείμενα της Τόλτσε μετά τη δεκαετία του 80. Αν το δούμε νεοερμηνευτικά τι είναι. Είναι η πρώτη πράξη που κάνουμε πάντοτε στη διαδικασία της μετάφρασης. Ερμηνεία. Για να κάνουμε όμως ερμηνεία τι πρέπει να κάνουμε. Να μπούμε μέσα στον κόσμο του κειμένου. Με τι εργαλία μπαίνουμε στον κόσμο του κειμένου. Το δικό μας κόσμο. Και μετά τι γίνεται. Αφού τελειώσει το ερμηνευτικό κομμάτι αρχίζει το φορμαλιστικό κομμάτι. Τι κάνουμε. Αρχίζουμε και βρίσκουμε μετά τι δεν ξέρουμε. Τι δεν καταλαούμε. Τι γραμματικά μας δυσκολεύει. Και αρχίζουμε πια να δημιουργούμε κάτι σαν μια γέφυρα διαγλωσική. Που δεν είναι όμως ούτε το πρωτότυπο ούτε η μετάφραση. Τίποτα απ' τα δύο. Είναι η δική μας γλώσσα καθώς περνούμε αυτό το φοβερό τούνελλο ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Οι δικές μας δυσκολίες η δική μας αναστάτωση. Οπότε τι γίνεται. Φτάνουμε στο τέλος τη μετάφραση. Γιατί χρειαζόμαστε με τα έναν δεύτερο. Αυτό το κάνανε τα παιδιά στο μάθημα το δικό μου στο προηγούμενο εξάμινο. Έτσι δεν είναι. Γιατί χρειαζόμαστε έναν δεύτερο. Γιατί ο δεύτερος θα μας κρίνει. Θα διαβάσει το κείμενο και αυτά που δεν θα τα δέχεται πια στη γλώσσα στόχο θα πει ρε εσύ τι γίνεται εδώ. Αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι αλλάξέ το. Όλοι μας έχουμε την τάση αυτό να το ξέρετε να υπερασπιζόμαστε αυτά που γράφουμε και αυτά που μεταφράζουμε. Αλλά δεν είναι καλό σύμβουλος για να μεταφραστεί αυτό το πράγμα. Ο μεταφραστής πρέπει να είναι πολύ ανοιχτός στο να καταλάβει ποιες δυσκολίες ο ίδιος παρουσιάζει σε ένα κείμενο. Ο μεταφραστής θα παρουσιάζει δυσκολίες σε ένα κείμενο από τη φύση του πρωτότυπου και θα παρουσιάσει δυσκολίες επίσης στη μετάφραση από αυτά που δεν γνωρίζει στη γλωσσική του κοινότητα για το θέμα ή από αυτά που δεν υπάρχουν καθόλου στην πολιτισμική του κοινότητα. Αυτές είναι οι δυσκολίες. Ο τρόπος και ο βαθμός με τον οποίο θα χειριστεί ο κάθε μεταφραστής αυτές τις δυσκολίες δεν είναι πάντοτε ο καλύτερος. Γιατί δεν έχουν όλοι τους ίδιες εικόνες του κόσμου όταν μεταφράζουν οι μεταφραστές. Άρα τι γίνεται. Χρειάζεται ένας δεύτερος ανιδιοτελής ο οποίος θα χρειωθεί μαζί με τον πρώτο την επιτυχία του εγχειρήματος ή την αποτυχία. Άρα ήξερε καλά τι έκανε ο Πτολεμαίος. Για συνέχιση Γιάννη. Θέλω να σας πω κάτι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση Μεταφραστών και η Ελληνική Ένωση Μεταφραστών Λογοτεχνίας έχουν κάθε χρόνο τη δυνατότητα να πηγαίνουν στη Ρόδο και στην Κό. Οι μεταφραστές που μεταφράζουν κάποιο λογοτεχνικό έργο και να απομονώνονται εκεί σε δωμάτια που τα πληρώνει η Ένωση για 2-3 μήνες. Ναι αυτό συμβαίνει. Βέβαια είναι και αξιωμένοι μεταφραστές αλλά συμβαίνει, ισχύει ακόμα. Να συνεχίσεις. Λυπάμαι πολύ που η όμορφη αυτή δουλειά σου δεν θα ακούγεται πολύ καλά γιατί έχουμε την κατάληψη από εκεί τραγουδάν και χορεύουν. Δεν το βλέπετε. Έλα. Αυτό όμως αν γινόταν σήμερα θα τους είχαν πάει στα δικαστήρια για τον εξής λόγο. Έχει η απόφαση της οικογένειας να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο και να βγει στο δωμάτιο. Αυτό όμως αν γινόταν σήμερα θα τους είχαν πάει στα δικαστήρια για τον εξής λόγο. Έχει η απόφαση της UNESCO που λέει ότι δεν μπορείς να απασχολείς πάνω από 20 συνεχή λεπτά έναν διαρμηναία και δεν μπορεί να απασχολείς πάνω από 4 με 4,5 ώρες έναν μεταφραστή. Πρέπει μετά να κάνει διάλειμμα και να συνεχίσει. Και βέβαια να ξέρετε ότι δεν είναι καλό όταν μεταφράζεις ένα κείμενο να μεταφράζεις παράλληλα και ένα άλλο. Δεν μπορείς να μπεις σε κανένα κείμενο, δεν μπορείς να κυριαρχίσεις σε κανένα κείμενο. Πρέπει να μεταφράζεις ένα κείμενο. Αλλά δεν θα το μεταφράσεις καλύτερα αν το παίρνεις από το πρωί και το πιάνεις μέχρι το βράδυ για να το μεταφράσεις. Δηλαδή μετά τις 4 ώρες αποκλείεται να γίνει σωστά η μετάφραση. Το μυαλό. Ο νους. Ο νους δεν αντέχει άλλο. Γιατί ο νους του μεταφραστή είναι συνέχεια σε δύο βάρκες, σε δύο γλώσσες, σε δύο γλωσσικά συστήματα, σε δύο λεξιλόγια, σε δύο γραμματικές, σε δύο πολιτισμούς. Φανταστείτε τώρα τι χειρότερο μπορεί να πάθει ο νους του διερμηνέα που είναι ανάμεσα σε δύο βάρκες, έχει μπροστά τους ενδιαφερόμενους και έχει την πίεση του χρόνου. Σε κάποιες εβγάλη δόθηκε από ένα γέρον πύργο. Δηλαδή στου ένας εβγάλης γέννησης, στο άλλο γέρος του ινδριατικού λαού, σε άλλο γεγοντικό και πάλι άλλες. Έτσι μεταφράστηκαν τα ρευλία των γραφών, ή τους εφτάζει το αριθμό, ή 22 αν θέλουμε την ευδυστυχία με τα γράμματα και τα υπόλοιπα. Λοιπόν, προσέξτε, κάθε ομάδα δύο μεταφραστών, πήρε ένα κείμενο, βλέπετε, δεν ανακατεύτηκαν αλλού. Όχι μόνο για να μην επηρεάζει ο ένας τον άλλον, για να το φτάσουν σε βάθος. Και το άλλο, πραγματικά ένας άνθρωπος για να μεταφράσει πρέπει να είναι και απερίσπαστος. Φρόντισε να έχει ο καθένας, το κάθε ζευγάρι, φρόντισε να ενισχυθεί, με μάγειρα, με υπηρέτη, και το βράδυ να εκτονώνεται, να βγαίνει και να γλεντάει. Ε, περιπίεση. Η μέθοδος έχει ήρθει αναγκαφή. Τα βιβλία γανέμονταν τραγεδικώς σε κάθε σεβγάνι στον πρωτό, περνούντισαν από το πρώτο σε βάση στον δεύτερο, και είναι διευκλικά από το δεύτερο στον τρίτο. Έτσι κάθε βιβλίο μεταφράστηκε 36 x 6. Έτσι έχει ιστορία. Λοιπόν, αυτή τη στιγμή, οι καλύτερες μεταφραστικές ομάδες λειτουργούν με δεύτερο στρώμα μετάφρασης, την πρώτη αναθεώρηση και τρίτο στρώμα μετάφρασης που είναι η δεύτερη αναθεώρηση. 36 αναθεωρήσεις εκεί γίνανε, αλλά ποτέ την ώρα που γινόταν μια μετάφραση. Όταν γινόταν πρωτογενός η μετάφραση, δεν επενέβαινε κανείς άλλος. Δευτερογενός, τριτογενός κλπ, γινόταν πάλι αναθεώρηση, αλλά δεν είχαν επαφεί οι αρχικοί μεταφραστές τους που κάναν την αναθεώρηση. Κι έκανε τον κύκλο και ξαναγυρνούσε στην πρώτη ομάδα προφανώς, γιατί έπρεπε να κλείσει. Όταν το έρχοδο περόφουγεν, ο βασιλιάς έκατσε σε έναν νουσιντό χρόνο και 36 συναγνώστες έδιζαν μπροστά από γύρω του, κρατούν 36 αντίγραφα του κάθε βιβλίου. Έναν συναγνώστες κρατούσε ένα αντίγραφο του εβραϊκού τόμου. Έπειτα ένας συναγνώστες απίκυλε και οι υπόλοιοι ακολουθούσαν του. Και δεν έπρεπε καμία αναδυστυχία. Όπου πρόσφεταν μία λέξη, την πρόσφεταν όλοι. Και από παρέλυμα, η παράδειξη γίνονταν από όλους τους. Καταλάβατε τι κάνανε. Στο τέλος πήρανε την Παλαιά Διαθήκη την εβραϊκή και βάλαγαν και τους μεταφραστές να κοιτάζουν τη μετάφραση. Διαβάστηκε ξανά κάθε κεφάλαιο και κοιτούσαν τη μετάφραση. Έχετε προσέξει μέσα στην τάξη κάποιοι καθηγητές που όταν γίνεται μάθημα μετάφρασης ακούνε μόνον προφορικά τη μετάφραση. Το έχετε προσέξει σε μαθήματα μετάφρασης. Όταν έχετε μία εργασία ή φαίνεται μία άσκηση μετάφρασης. Έχετε προσέξει που κάποιοι καθηγητές όταν διορθώνουν τη μετάφραση μέσα στην τάξη την ακούνε προφορικά, δεν την πιάνουν στο χέρι τους. Γιατί εκείνη την ώρα δημιουργούν ζεύγος μεταφραστικό με τον μεταφραστή. Ο οποίος έχει στο χέρι του τη μετάφραση και την κρατάει ο καθηγητής. Το πρωτότυπο. Είναι αυτή η παλιά ιστορία. Είναι πολύ παλιά τα πράγματα παιδιά και είναι μέχρι σήμερα. Τι να σου πω Βρε Γιάννη να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ. Πάρα πολύ να σε ευχαριστήσω. Για πες μας. Δεν θες να βγεις εδώ επάνω. Οι πραγματικοί στη συγγραφή είναι μεγάλη βοήθεια. Η Πένα λέει ότι ο Κέρονας είναι ο καλύτερος δάσταλος και παγώος του λόγου. Μπράβο αυτό είναι παλιά ιστορία επομένως. Ακόμα και σήμερα. Τι είναι αυτό που διδάσκουμε στην εκπαίδευση μεταφραστών. Στην εκπαίδευση μεταφραστών διδάσκουμε μεταφραστικές στρατηγικές. Δεν μπορεί να εκπαιδεύσουμε έναν άνθρωπο σε πολλά κείμενα. Τον εκπαιδεύουμε σε μερικά. Αυτά πρώτος θα είπε και υπάρχει στο βιβλιοτισμό Να Μπέικερ κείμενό του. Θα είπε ο Βέρμερ ο οποίος Βέρμερ τι έχει πει από την Αγγλωσσαξονική μεταφρασεολογική γενιά Γερμανός. Έχει πει ότι μπορούμε να εκπαιδεύουμε μεταφραστές σε οποιοδήποτε κειμενικό είδος και μετά μόνοι τους θα μπορούν να κάνουν και άλλα κειμενικά είδη να τα μεταφράζουν. Αρκεί να τους δείξουμε στρατηγικές. Έλα. Έτσι με το που έχουμε σύνταξη αφήστε τους συμμαθητές να μεταφράσουν από τη μητρική τσουγλώση στα λατινικά και μετά από τα λατινικά στη μητρική τσουγλώση. Ένα εδώ είναι τα προβλήματα τα μεγάλα. Εδώ είναι τα προβλήματα τα μεγάλα. Από εκεί αρχίζει να μας χωρίζει το χάος με αυτή την ιστορία. Τι ήθελε ο Κικέρονας να εκπαιδεύσει μεταφραστές για μετάφραση προς τα λατινικά. Αφήστε τους να ξεκινήσουν με μικρές παραγράφους οι οποίες σταδιακά μπορούν να φυσικούν σε μέλη πως μέρα με τη μέρα. Τέτοιου είδους ασκήσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στα ελληνικά. Παράλληλα αυτά θα προτιμούσα οι μαθητές να μάθαιναν να μεταφράζουν από ελληνες συγγραφείς παρά να μεταφράζουν από τη δική τους γνώση στα ελληνικά. Ωστόσο αυτό είναι το περίεργο δηλαδή διδάσκει μετάφραση σε μια εποχή που οι άνθρωποι όλοι που ήταν μορφωμένοι που είχαν οικονομική δύναμη γράφανε λατινικά. Δεν ήταν όλων όμως η φυσική γλώσσα τα λατινικά ήταν η lingua franca και τι λέει να μάθουν όλοι να μεταφράζουν λατινικά. Όταν όμως εκπαιδεύει ανθρώπους να μεταφράζουν κείμενα φαντάζομαι λέει καθόλου συγγραφέας τι κείμενα. Όχι. Και βάζει μετά και ένα δεύτερο θέμα. Βάζει και ένα δεύτερο θέμα όπου λέει προτιμώ να μεταφράζουν όχι από τα αρχαία ελληνικά. Προτιμώ να μεταφράζουν όχι προς τα αρχαία ελληνικά. Προτιμώ να μεταφράζουν από τα αρχαία ελληνικά. Τι κάνει. Ενώ έχουμε μια lingua franca την λατινική την αρχαία ελληνική που πάλι τη μαθαίνανε σαν lingua franca δεν θέλει να την βλέπει έτσι. Θέλει να τη βλέπει σαν μια ξένη γλώσσα. Το καταλαβαίνετε αυτό. Γιατί και τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά δεν ήταν οι φυσικές τους γλώσσες. Δεν μιλούσαν έτσι όλοι στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Δεν μιλούσαν σαν σπίτια τους όλοι λατινικά. Δεν ήταν όλοι ρωμαίοι. Είναι σωστό να προβήξουμε την προσευχή στο γεγονός ότι ένας μεταφραστής πρέπει να είναι καλά υποδιασμένος και στις δύο γλώσσες. Αυτό είναι ένα λάθος παιδιά. Αυτό που λένε ότι για να γίνεις καλός μεταφραστής πρέπει να είσαι δυνατός και στη γλώσσα του πρωτότυπου και στη γλώσσα τη μητρική σου του μεταφράσματος. Αυτό είναι λάθος και είναι λάθος γιατί είναι παθητικό αυτό που κάνεις στη γλώσσα του πρωτότυπου και είναι ενεργητικό αυτό που κάνεις στη γλώσσα του μεταφράσματος. Άρα αρκεί να καταλαβαίνει κανείς σε επίπεδο ακόμα και β2 ένα κείμενο αλλά β2 καθαρό. Αρκεί να καταλαβαίνει κανείς ένα κείμενο πρωτότυπο σε επίπεδο β2 μπορεί να το μεταφράσει πάρα πολύ καλά ελληνικά αν ξέρει πολύ καλά στα ελληνικά το θέμα. Γιατί όταν μεταφράζουμε τι κάνουμε χρησιμοποιούμε ελεξικά, χρησιμοποιούμε άλλα κείμενα για να δανειστούμε εκφράσεις κλπ. Επομένως δεν είναι το πρόβλημά μας να ξέρουμε σε επίπεδο γ2 την ξένη γλώσσα, το πρόβλημά μας είναι τι ελληνικά ξέρουμε για το θέμα και πόσο καταλαβαίνουμε το ξένο κείμενο. Άρα το ένα είναι κατανόηση και το άλλο είναι παραγωγή. Μεταφραστής που δεν ξέρει να μιλάει καλά ελληνικά δεν θα γίνει ποτέ, κανένας. Κανένας, οι καλοί μεταφραστές είναι άνθρωποι οι οποίοι διαβάζουν ελληνικά παιδιά, διαβάζουν πολλά ελληνικά. Προχωράμε. Παρ' όλα αυτά μεταφραστής πρέπει να κλάβει περισσότερο εξάσκηση στην γλώσσα στην οποία μεταφράζει. Δηλαδή αυτό είναι που μεταφράζει. Τα μισά που λέει είναι λάθος και τα μισά που λέει είναι σωστά. Το έψαξε πάντως το θέμα. Αλλά είναι αδύνατο να μεταφράσουμε πλήρους τις λέξεις τις οποίες κάποιος δεν ξέρει κάποιος τις έννοιές τους. Μπράβο. Καταλαβαίνει ένα πράγμα επομένως ότι κάθε λέξη κουβαλάει σημασία από πίσω. Και καταλαβαίνει επομένως ο Κικέρωνας κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Ότι δεν μπορούμε να μεταφράσουμε κατά λέξη, ότι πρέπει να μεταφράσουμε κατά σημασία. Κατάλαβαίνει ότι μεταφράζουμε σημασίες. Τα έργα του Αριστοτέλη θα τα χρησιμοποιηθούν κακώς από έναν άνθρωπο που δεν είναι φιλόσοπος και τα έργα του Γαλιγού από έναν άνθρωπο που δεν είναι γιατρός. Εγώ πιστεύω ότι το νόημα της διδακτικής της μετάφρασης το έχει πιάσει. Μεντά. Οι μαθητές πρέπει αντίστοιχα να είναι καλά εξασκημένοι στο να εξηγούν δύσκολα προσπάσματα μεγάλων συγγραφέων. Και σε αυτό πρέπει να έχουμε μεγάλη προσοχή. Με αυτόν τον τρόπο η συγκρέπτη συγκέντρωση ενδυναμώνεται και το μυαλό αρχονίζεται και η κρίση γίνεται πιο ενεργή. Ναι, σωστά. Δείτε τι γίνεται. Αυτό που σήμερα ακολουθεί την παράδοση που δίνει ο Κικέρωνας σαν οδηγία εδώ πέρα, να ερμηνεύουμε δύσκολα προσπάσματα, αυτό συμβαίνει ακόμα και σήμερα με τις σημειώσεις του μεταφραστή. Οι σημειώσεις του μεταφραστή τι είναι, είναι οι υποσημειώσεις που κάνει ο μεταφραστής ή οι σημειώσεις τέλους που κάνει ο μεταφραστής όπου εξηγεί όχι μόνο σημασίες λέξεων που μπορεί να μην έχουν ένα απόλυτο ισοδύναμο στη γλώσσα στόχο, αλλά όπου δίνει πληροφορίες ακόμα και πραγματολογικές. Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που αν δεν τα γνωρίζουμε, πώς συνέβησαν, πότε συνέβησαν, πού συνέβησαν, γιατί συνέβησαν, τι επιπτώσεις είχαν, πολλά πράγματα μένουν συνέχεια ένας κλειδωμένος γρήφος, το καταλαβαίνετε αυτό το πράγμα. Επομένως ο μεταφραστής δεν ανοίγει μόνο τη γλωσσική πόρτα, ανοίγει και την ιστορική πόρτα του κάθε κειμένου και αυτό πρέπει να το δώσει, να το δώσει ρητά, να το δώσει γλωσσικά με υποσημίωση, δεν μπορεί να μπαίνει μες στο κείμενο και να το χαλαρώνει, αναγκαστικά θα κάνει υποσημίωση ή σημίωση τέλους, επίμετρο. Μετά. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν κατανοούν πως να γράψουν αυτό που μπορούν να πούνε την κοινοβουλία αρκετά καλά. Αυτό συμβαίνει απ' όσο μπορώ να ανακαλύψω, επειδή ένα περιπλανόμενο και ανήσικο μυαλό είναι ικανό να έχει αρκετή προσευχή στον λόγο, αλλά όχι να καταλαβαίνει αυτό που είναι γραμμένο. Μπράβο, αυτό ισχύει πάντα. Αυτοί που είναι καλοί διερμηνείς δεν είναι καλοί μεταφραστές, αυτοί που είναι καλοί μεταφραστές δεν είναι καλοί διερμηνείς. Οι άνθρωποι που είναι πάρα πολύ καλοί στα προφορικά δεν είναι ποτέ πάρα πολύ καλοί στη μετάφραση, αυτό να το ξέρετε. Οι άνθρωποι που είναι πολύ καλοί στη μετάφραση δεν είναι ποτέ πολύ καλοί στα προφορικά. Είναι θέμα λειτουργίας εν κεφάλου, δηλαδή δεν έχουμε αναπτυγμένες όλες αυτές τις πλευρές της επικοινωνίας μας με τον ίδιο τρόπο όλοι μας, έτσι. Και αυτό σίγουρα ισχύει και σε έναν μεταφραστικό νου. Δεν μπορεί να αντέξει την πίεση του να συλλέγει και να επιβάλλει αυτό το νου. Α ναι παιδιά, ο άνθρωπος ήξερε πολλά από μετάφραση, όπως και το λαιμό που τους κλειδαμπάρωσε εκεί. Όταν ο μεταφραστής είναι σαν να κεντάει, αλλά να κεντάει με το μικροσκόπιο ο μεταφραστής, μπορεί να χρειαστεί να κοιτάζει μία σελίδα, ώρες ολόκληρες, μέχρι να καταλήξει σε μία λέξη. Ή μπορεί κάθε μέρα να καταλήγει σε λέξεις και την επόμενη μέρα να καταλήγει σε άλλες και να ακυρώνει το προηγούμενο. Θέλει υπομονή, δηλαδή μπορείτε να φανταστείτε έναν άνθρωπο που ετοιμάζει ένα έργο, το οποίο δεν θα φανεί ποτέ την ώρα που το κάνει και που όταν θα δοθεί στη γλωσσική κοινότητα, κάποιοι άλλοι θα αποφασίσουν αν το θέλουν ή όχι. Επομένως δουλεύει σαν να είναι κλεισμένος σε ένα μαύρο κουτίο ο μεταφραστής. Τι του μένει μόνο, του μένει η αποφασιστικότητά του ότι θα το μεταφράσει και αυτό που χρειάζεται είναι τι, η βεβαιότητα ότι μπορεί να το μεταφράσει. Μεταφραστής που δεν είναι βέβαιος ότι θα το καταφέρει, στην πρώτη δυσκολία θα γονατίσει. Ο μεταφραστής πρέπει να πιστεύει ότι είναι ικανός να μεταφράσει το κείμενο, όχι να το πιστεύει μεταφυσικά, να έχει λόγους να πιστεύει ότι ένα κείμενο μπορεί να το μεταφράσει, ένα συγκεκριμένο κειμενικό τύπο. Και να προχωράει, να προχωράει μέσα στο χρόνο μόνος του. Αν δουλεύει μόνος του, αν δουλεύει με ομάδα, αλλάζουν τα πράγματα, αλλά και εκεί. Για παράδειγμα υπάρχουν ομάδες μεταφραστικές που δουλεύουν πάρα πολύ ωραία, θεατρικά κείμενα για παράδειγμα και δεν μεταφράζουν, δεν μοιράζονται σελίδες, μοιράζονται πρόσωπα. Μοιράζονται πρόσωπα. Γιατί μοιράζονται πρόσωπα, γιατί μοιράζονται τα πρόσωπα σε συγκεκριμένους μεταφραστές μέσα στη μεταφραστική ομάδα ενός θεατρικού έργου και με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν από την αρχή μέχρι το τέλος να έχουν διαφορετική γλωσσική συμπεριφορά οι ήρωες του έργου. Γιατί κάθε μεταφραστής που παίρνει ένα πρόσωπο, δίνει το χρώμα του, δίνει το ύφος του, δίνει το στίο μιλίας του στη μετάφραση. Είναι ολουφάνωση, ακούς το θεατρικό έργο και λες άλλοι άνθρωποι μιλούν εδώ. Και ποιο είναι το τετραγωγή του χαρακτήρα μέσα στο τέλος. Πέρα από αυτό όμως είναι όντως διαφορετικός ο τρόπος που θα μιλήσει και θα μεταφράσει ο κάθε διαφορετικός μεταφραστής. Μετά. Επιπρόσωτα πρέπει να υπάρχει εξάσκηση στη σύγκριση συγγραφέων μαζί με τις εκφράσεις τις οποίες συμφωνούν και τις οποίες διαφέρουν. Μπράβο. Αυτό τι είναι. Είναι τα παράλληλα κείμενα για να μπορέσει κανείς να αποφασίσει τις εκφράσεις που πρέπει να παγιώσει σε μία γλώσσα. Τι πρέπει να κάνει. Πρέπει οπωσδήποτε να έχει σώματα κειμένων σώματα παράλληλων κειμένων στη διάθεσή του. Ή να ξέρει πού να ανατρέξει. Γιατί η γενική εξάσκηση της γλώσσας δεν μπορεί να περιοριστεί σε συγκεκριμένους κανόνες. Αφήστε τους μαθητές να γράψουν ένα εύκολο γράμμα ένα παραμύρτη. Αφήστε τους να επισκύσουν μία μικρή πρόταση ή ένα απόφευμα να αποδώσουν μία παρημία σε μία άλλη γλώσσα. Αφήστε τους να γράψουν ένα πείημα σε πεζό λόγο αφαιρώντας το από κάθε μέτρο. Μία άσκηση η οποία ο Κράσος πολλές φορές εξάσκησε όπως αναφέρεται στον Κέρονα. Αυτό δεν είναι απλώς μία άσκηση. Αυτό είναι αλλαγή κειμενικού είδους. Είναι όντως μία μετάφραση παιδιά. Είναι μία ενδογλωσική μετάφραση. Να πάρεις ένα πείημα και να το γράψεις σαν να είναι πεζό. Είναι μία ενδογλωσική μετάφραση. Γιατί τι γίνεται όταν μεταφράζουμε. Παίρνουμε ένα κείμενο από μία γλώσσα α και το πάμε σε μία γλώσσα β. Επίσης τι άλλο κάνουμε όταν μεταφράζουμε. Μπορεί να πάρουμε ένα κειμενικό είδος που έχει ένα πείημα και τι να το κάνουμε. Μπορεί να πάρουμε ένα κείμενο μιας χρονολογικής στιγμής και να του δώσουμε γλώσσα σαν να γράφτηκε σήμερα. Και αυτό είναι ενδογλωσική διαχρονική. Ακόμα και τώρα αν μου κλείσεις το μάτι, άσε που δεν βλέπω. Αλλά αν μου το κλείσεις και υποθέσουμε ότι βλέπω. Θα καταλάβω ότι εκείνη την ώρα με παρηγορείς για κάτι αν συμβεί εδώ μία γκάφα. Έτσι δεν είναι. Και αυτό από μετάφραση θα το καταλάβω. Δηλαδή θα έχω την αίσθηση ότι ήταν φιλική η κίνηση που έκανες, η χειρονομία που έκανες. Κατάλαβες. Λοιπόν, πάμε παρακάτω. Ο Λορέντζο Βάλλα και ο Ραφαήλ Βολατεράνος, χρησιμοποίησαν την ίδια μέθοδο όταν μετέπαιζαν τον όπλο. Παρ' όλο που εγκρίνω αυτή την πρακτική για παιδιά στη Κιάγνια, δεν την εγκρίνω. Πες το μας αγγλικά. Παρ' όλο που εγκρίνω αυτή την πρακτική για παιδιά στη Κιάγνια, δεν την εγκρίνω. Ωραία, επομένως την εγκρίνω για άπειρους μεταφραστές, για μη έμπειρους μεταφραστές. Δεν την εγκρίνω για επαρτική εφαρμογή ενός μαγάλου συγγραφέα καθώς στη μετάφραση το καλύτερο κομμάτι της ομορφιάς των λέξων αφαιρείται. Αχ, πάλι ο δάντης μας βγήκε στη μέση. Αυτό είναι πάρα πολύ κακό να πιστεύετε δηλαδή ότι η ομορφιά χάνεται με τη μετάφραση. Ασφαλώς πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Υπάρχουν απώλειες λογοτεχνικές όταν μεταφράζουμε. Υπάρχουν απώλειες πρώτα πρώτα. Δεν είμαστε μες στο νου του συγγραφέα. Άρα μερικά πράγματα που το έχει αυτό στο νου του δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε με τίποτα. Εκτός αν είμαστε τυχεροί και μεταφράζουμε ζώντος συγγραφέα έργο. Και είναι διαφορετικό. Απ' την άλλη αυτό που είναι ο ιδεολογικός και ο νοηματικός πλούτος και οι εικόνες του φυσικού κόσμου σε ένα κείμενο αυτά δεν πρόκειται να χαθούν με τη μετάφραση. Κυρίως φορμαλισμοί θα χαθούν με τη μετάφραση. Για παράδειγμα όταν υπάρχει ένα ποιήμα από μία γλώσσα σε μία άλλη δεν μπορεί να το μεταφράσει με ρήμα. Αν το μεταφράσει με ρήμα τότε θα πρέπει να αλλάξει κάποιες λέξεις. Δηλαδή δεν θα είσαι πιστός στις σημασίες. Το καταλαβαίνετε αυτό. Δεν είναι δυνατόν όταν δεν είναι συμμετρικά τα γλωσσικά συστήματα και την ομοιοκαταληξία να κρατήσεις και τις λέξεις να κρατήσεις και τη σύνταξη να κρατήσεις δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν είναι δυνατόν. Μετά. Αρχίζει να μάθει να γράψει στην αρχή μερικές ασκήσεις, αλλά αφήσει να κοιτάξει ότι γίνονται σωστά και μετάφραση να προχωρήσει σε άλλες ασκήσεις. Το στυλ δεν έρχεται με επίπονη προσπάθεια, αλλά ίσα ίσα με προσεκτική και λιωθωμερή εξάσκηση, έτσι ώστε τα μικρά ξεκινήματα τα οποία συμβάλουν τόσο πολύ... Ναι βρε παιδιά δεν είναι κυλιακή η μετάφραση, να πεις θα κάνω 20 push ups κάθε πρωί και θα γίνουν κυλιακή μου, η μετάφραση είναι θέμα εξάσκησης άλλου τύπου. Εάν δεν έχεις διαβάσει στη γλώσσα που είναι να μεταφράσεις πολλά κείμενα για το ίδιο θέμα, δεν πρόκειται να μεταφράσεις ακόμα και ένα από το πρωί μέχρι το βράδυ είσαι κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο και προσπαθείς. Τίποτα. Ναι, είναι λουτωμαρή εξάσκηση έτσι ώστε τα μικρά ξεκινήματα τα οποία συμβάλουν τόσο πολύ σε ολόκληρο κείμενο, να μην ξεφύγουν από την ροζοκλή μας. Αν πείτε τους λόγιμους να κρατήσουν αυτά που είχαν γραφτεί τους αρχικούς μήνες, έτσι ώστε να μπορούν να τα συγκρίνουν με αυτά που γράφτηκαν πιο μετά, έτσι ώστε να μπορέσουν να δουν την πρόοδο που έγινε και να κρατήσουν το τρόπο που ουσιαστικά έγινε η Πολιτιώση. Αυτό να το θυμάστε, μόνοι σας θα ξέρετε πότε γίνατε καλύτεροι, δεν θα σας το πει κανείς άλλος. Στη μετάφραση έρχεται μια στιγμή που αν όντως ασχολείσαι συχνά, σταθερά, συστηματικά, θα έρθει μια μέρα που θα νιώθεις πολύ άνετος, αλλά θα το νιώσεις μόνος σου, δεν θα το πει κανείς, δεν θα περιμένεις. Ο μεταφραστής δεν μπορεί να πάρει την επιβεβαίωση, είναι παράδοξο από κανέναν άλλον, θα του βγει από μέσα του, το προϊόν όμως θα πάρει την επικύρωση από το έξω, ο κόσμος θα αναγνωρίσει το προϊόν. Ο μεταφραστής όμως δεν πρόκειται ποτέ να πάρει την επιβεβαίωση από κανέναν εξωτερικό, την έχει ή δεν την έχει. Δεν είναι θέμα ενός ιδιαίτερου χαρίσματος, είναι θέμα ενός συνόλου στρατηγικών και μιας ψυχολογίας, δηλαδή να αισθάνεσαι ότι μπορείς να μπεις σε αυτό το παιχνίδι των δύο γλωσσών και των δύο πολιτισμών. Και να ξέρεις ότι θέλει χρόνο, θέλει υπομονή. Μετά, ωραία, ωραίο δεν ήταν. Α, η Ισπανία είναι πολύ περιγραφική. Εσύ και για την Ισπανοφωνία σας όμως το διάλεξες, έτσι δεν είναι. Λοιπόν, και ποιος άλλος έκανε εργασία. Δεν ακούγεσαι, έχεις και από εκεί μικρόφωνο, πρέπει να έρθεις μπροστά. Εκτός αν βάλεις αυτά και δεις ότι την ακούς. Ναι, και όσο μπορείς πιο κοντά μου. Μισό λεπτό να διακόψω. Φοιτητές του Αγγλικού έχουν εδώ εκκρεμότητα για την πρώτη δουλειά που παρουσιάζεται. Είχα πράξει τη δουλειά μου. Ναι, και. Αλλά, είστε ελεύθεροι, έρχεστε και παρουσιάζετε. Δεν θα χρειαστεί όμως να το κάνετε στο τέλος, γιατί τώρα αυτοί που κάνανε τη μία άσκηση, θα πάρουν δεύτεροι. Δηλαδή, κάποιοι άνθρωποι δεν θα πάρουν καν βαθμό από τελική εξέταση. Μερικούς, θα τους δώσω βαθμό από εδώ. Πρέπει να τελειώσουν όλοι από μια φορά. Παραπάνω, παραπάνω. Όχι, για να πάρουμε δεύτερη ασκησία, πρέπει να όλοι από μια φορά. Ναι. Εγώ πάλι σκέφτομαι. Και δεν το έχεις φέρει. Την άλλη φορά, όμως, μετά το πας καπιά, μην το αμελήσεις, γιατί τι μας μείνει ένας μήνας, παιδιά. Εκτός αν αρχίζετε να σχολιάζετε τη δουλειά σας, για να προλάβουμε τα πολλαπλά κειμένα, μέσα στο E-Class. Να τα στέλνετε, δηλαδή, στα Μέσας Exchange. Αλλά μετά, όταν θα έρχεστε εδώ, θα λέτε, οι άλλοι, τη γνώμη σας. Εδώ μέσα είναι πιο σίγουρο, παιδιά. Πολύ τα φοβάμαι αυτά. Ναι. Ναι, ναι, ναι. Ε, δε, αφού έχω τα ονόματα, πως θα δώσω. Αν δεν υπάρχει προσφορά, θα πάρουν αμέσως δεύτερη. Ήδη, τώρα, τα παιδιά πριν φύγουνε, όλα θα πάρουν δεύτερη. Αν θα έρχονται μέσα στην τάξη, και δεν θα υπάρχει άλλη προσφορά, αμέσως θα δίνουν τη δεύτερη. Τι? Εδώ έχω φιλήσει κείμενο, και είναι το κείμενο που έχουμε τώρα. Ποιο? Αυτό που προσφέρουμε. Να πάρουμε άλλο κείμενο. Εδώ έχω, παιδιά, δε, δε, δε, δηλαδή, εγώ σας έχω φοβερή εμπιστοσύνη, και έτσι πρέπει να συνεχίσω. Εδώ είναι γραμμένα αυτά που χρειώνει το κάθε φιλητής. Πώς σε λένε εσένα. Πώς? Και είχες πάρει σελίδα 91. Σε λένε ναι. Ξεκινάει με το συγγραφέ, με το συγγραφέ και με το κείμενο. Επομένως δεν το είχες δηλώσει καλά. Μόνο τα κείμενα μας ενδιαφέρουν. Οπότε, όταν ένας άλλος φοιτητής παίρνει το 92, δεν αισθάνεται ότι σου πήρε κάτι. Δεν είπα τίποτα. Όχι, όχι, εξηγώ, γιατί δεν θέλω να υπάρξουν εδώ στεναχώριες. Μετά, μετά, για να προχωρήσουμε τώρα. Έλα. Σελίδα. Σελίδα 24. Το ακούσατε. Προχωράμε. Ανάμεσα στις έρευνες που έχουνε εξετάσει το έγκλημα που θα είναι τέτοια, για περισσότερους από τρεις δαιόνες, καμία δεν έχει καλυμπτή περισσότερο πιο ευκαιρινώς και με μεγαλύτερη κληγεία από την ιδέν της μετάφωσης. Από την ομπία, τα εβώδια που κλείνουν τον δρόμο της κοινωνίας, έχουν σε κάποιο βαθμό πανεπιτή και η πολλακότητα των μιλώσεων γίνεται ιδότερο προορισμένη. Χαλάρωσε όμως τη μετάφωση, λέει μην το πας κατά λέξη, ελευθερώσου. Οι ευκαιροί που έχουν οδηγήσει η μοντέλα, τα δύο όλες οι επόμενες γενιές, έχουν προσπαθήσει να μην πλούν, αλλά η μετάφωση, στους δικαιολογημένους συλλογίζονται οι μοντέλοι, όταν είναι δικοί. Στους πρώτους από την αρχή του κόσμου, οι οδηγίες ήταν συνήθως πεπορικές και εννομάζευσαν βαρουσιακοί και ό,τι δεν ήταν γραμμένο, δεν μπορούσαν να μεταφεσθεί. Όταν έκανε τη μεταφορά του θυμόμενου για τη μετάφωση και την μεταφορά του γεγονότο πιο εύκολη και σίγουρη, η λογοτεχνία δεν άνθρωπος σε περισσότερες οικογένειες. Ή τα απομακρυσμένα έθνη είχαν οι ίδιοι συμπορτήσεις με αλληλεγίες μεταξύ και εκείνοι οι ίδιοι, τους οποίους περιέχονταν τους έσκυλια ευαγωγιά, σε αναζήτηση της βελτήρσης, παρέδωσαν ό,τι είχαν αποκτήσει με το πρώτο τους τρόπο, επιθυμώντας ίσως να αφαιρεθούν οι θεβδέδες αυτού που είχαν εμάς και τους άλλους. Οι Έλληνες για μία κάποτε εξήλυξαν στην έκδο, αλλά δεν τα έδεσαν με τόλου δουλειά που είχε διεκεί η γλώσσα. Γιατί, το εξηγεί? Ήθελα να την κρύψω. Διάβασέ μας τι λέει και θα το ξανασκεφτείς. Και όταν οι Μαντιδόνες ανέτρεψαν τα φτωχοδερία της Περσίας, οι χώρες οι οποίες υποτάχθηκαν στην ελληνική κυριαρχία, δεν έδεσαν μόνο η ελληνική δημοκρατία. Τα βιβλία των δημιουργών αν και είχαν κάποια τέτοια, δεν τα εξηλύξαν, χάθηκαν στη Ελλάδα, που θεώρησαν τον εαυτό της την Ευρωμένη, αν όχι την Κηδενώδα. Διάβασέ το αγγλικά. Δεν ήταν η μαμά τους. Η γλώσσα περιείχε όλα αυτά που υποτίθετον ήταν γνωστά. Και με τόσο πολλή έκπλημα της Παλιάς Διαθήκης, δεν ξέρω ότι η Διαθήκη της Αλυσσάδρια συμπεριφέρεσε για τίποτε από μια ξένη γλώσσα. Οι Ρωμαίοι θεώρησαν τους ευθούς τους χωριεστές, τους μαθητές των Ελλήνων. Και δεν φαίνεται ότι περίμεναν αυτό που άρχισε να γίνεται από τότε. Ότι δηλαδή η αμάθεια των επόμενων γενιών θα προτιμούσε αυτούς από τους δασκάλους. Κάθε άνθρωπος, ο οποίος ειδικημούσε τον... Οι Έλληνες επομένως τώρα που διάβασες αυτά τα δύο αποσπάσματα, γιατί δεν μεταφράζαν τίποτα. Γιατί η γλώσσα τους ήταν γλώσσα για όλο τον κόσμο. Δεν το είχαν ανάγκη. Οι Ρωμαίοι πάλι τι κάνανε? Και ελληνικά ξέρανε και είχαν και μια λίγμα φράγκα δική τους. Και τι κάνανε? Ξαναδιαβάζαν όμως Έλληνες. Επομένως μπόρεσαν πια να τους σχολιάσουν. Έτσι? Κάθε άνθρωπος, ο οποίος στη Ρώμη θερίσε τον έμπερο της λογικνίας, το θεώρησε απαραίτητα να ξέρει να μάθει ελληνικά. Και δεν είχε ανάγκη από διάφορες ειδοχές, όταν μπορούσαν να διαβάζουν τα παιδιά. Ωστόσο η μετάγρηση δεν είχε καταξιωθεί κυρίως. Επομένως γινόταν κατανοητοί μόνο στη δική τους γλώσσα. Και οι Ρωμαίοι τις διέραγαν κάποιες φορές με τους φαγητήρους του Επιτλήτη και τους φαγητήρους του ΜΕΝ. Οι Ρωμαίοι και οι Ρωμαίοι και οι Ρωμαίοι και οι Ρωμαίοι. Πες μου λίγο τη σελίδα. Τούλιος. Αλλά δεν φαίνεται ότι κάθε άνθρωπος διέβριξε μεταφράζοντας κάποιον άλλο. Ίσως ήταν πιο συχνό να μεταφράζει κανείς η εξάσκηση και η σκέδαση παρά κι αυτοί. Οι Άραβες ήταν ο πρώτος λαός που έγινε τον ψεμό της μετάγρησης. Όταν νίκησαν τις Ανατολικές της Ελληνικής Αυτοκρατηνορίας, βρήκαν τους αγμαλώτους τους πιο σοκούς από τους ίδιους και αδειάστηκαν να εγκλωπήσουν τις ανάγκες τους με παρεχόμενη γνώση. Ανακάλυψαν ότι πολλοί μπορούν να γίνουν σωπότεροι με τον μόθο των λίγων και ότι οι βελτιώσεις, ίσως γίνουν μετακύπτα όταν έχουνε διγνώσει τον προηγούμενο αιώνο στιγμιά του χρόνου. Αυτή επομένως δουλειάστηκα να κυριαστήσουν στην Ελληνική Φιλοσυφία και μετέχασαν τους πούρους τους γης συμπερφής στη Ραβική. Μα είναι φυσιολογικό, ήταν απομονωμένοι έτσι κι αλλιώς οι Ευρωπαίοι μέχρι να αρχίσουν οι Άραβες μέσα από την Ισπανία και από τη Σικελία να κοιτάζουν την Ευρώπη. Τι κάνανε, ήταν απομονωμένοι, δεν υπήρχε περίπτωση ούτε αραβικές γλώσσες να μιλήσουν οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Άραβες να μιλήσουν ευρωπαϊκές γλώσσες. Και γιατί τότε ήταν γεωγραφικά πολύ ξεχωριστικόσμοι και γιατί ήταν απομονωμένοι και θρησκευτικά και γιατί είχαν πέσει κύματα ολόκληρα από τις σταυροφορίες, έγινε εκεί πόλεμος αιώνων, ήταν εντελώς απομονωμένοι. Επομένως ο μόνος τρόπος για να μάθουν τι γινότανε με τα ευρωπαϊκά γράμματα ήταν κάποιος να τους τα μεταφράσει. Αλλά όταν μπήκανε μέσα στην Ισπανία με τις μεταφράσεις που έγινε και από τα αραβικά κείμενα, μπόρεσαν και μάθανε και οι Ευρωπαίοι που έφτασαν οι Άραβες στην ιατρική και στα μαθηματικά. Το αν προσπάθησαν να τράσουν φιλίτες δεν είναι γνωστό. Ο λογιστικός το ζηλειός ήταν ολκληρικός, αλλά ήταν διπλός και ίσως έλειωσε πριν να βρούνε το χρόνο να προσθέσει την δέν... της κομψότητας στις αναγειότητές τους. Οι μελετήριοι της Αγίας Λογικνίας διακόπηκαν στην Ευρώπη με τη φορή των βόρειων λαών, οι οποίοι ανέτρεψαν το ευρωπαϊκό, η ευρωπαϊκή κομποντορία και δημιούργησαν νέα βασίλια με νέες πλώσεις. Δεν είναι περίεργο ότι τέτοια σύγκριση ίσως διέκοψε τη λογιστική προσοχή. Οι οποίοι ανέτρεψαν την ευρωπαϊκή κομποντορία είχαν άμεσα δυσκολίες και άμεσες δυστυχίες για να την πανεπτώσουν και είχαν λίγο αλεύθερο χρόνο. Ανάμεσα στη διάρκεια του πολέμου, το δρόμο της φυγής, τη κλείψη της μετανάστευσης αναγκαστικής ή τους θορύπους από την άστατη κατάκριση, όλη την αναστάτωση, όλη την αναχειταραχή από την κατάκριση, ώστε να εστατάσουν την παιδευτική αλληλεγία, να απολαύσουν την διασκέδαση, να μάθουν την ιστορία των περβούμενων μεών ή να μελετήσουν τα γεγονότα από άλλες ζωές. Αργότερα, αργότερα τι έγινε, χάος μετατράβηκε σε τάξη, ώστε η μάξη άρχισε ξανά να αντιλθεί στην τελευταία στιγμή. Όταν η ζωή ήταν πιο εύκολη, η άνεση και η διασκέδαση επέστρεψαν, η μάξη καταλήφθηκε, έγινε ένα ποτάμεσα που μπορούσε να ανέβει το επίπεδο των ανθρώπων, έτσι, να ξεκινήσει αυτό το πράγμα. Τελικά, από μία συγκυρία πολλών παραγόντων, ο ευρωπαϊκός κόσμος σύγχυσε από το ήλιο εγώ. Εκείνες οι τέχνες οι οποίες είχαν μελετηθεί για ιερό, δυσνόγιο τρόπο, στο σκοτάδι των μοναστηριών, έγιναν τα εγγυνικά αγωμένα της ανθρωπότητας. Επομένως τι, μελετήθηκαν απόκριφα. Κάθε λαός ανταδομιζόταν με το κοινωνικό του για το κρατήριο της βάσης. Η άγγελα σκόπισε σαν ευκαιμία από το νότου στα βορά, και η περιέχεια και η μετάφυση βρήκαν τον τρόπο στην κατανοία. Αυτός ο οποίος κάνει εκπληκτική στην διαδικασία της αγγλικής μετάφυσης της αγγλικής λογοτεχνίας, αυτός δηλαδή που θα μελετήσει τις πρόοδους της αγγλικής λογοτεχνίας τι θα κάνει. Είτε οι οποίες ήταν τελείως γράφους, είτε πολύ εκτεταμένες, εμπόδισαν την ευκαιία μας από το να είμαστε για πάντα ίση με την προσπαθιά μας. Όχι, μας εμπόδισαν να κάνουμε έργα αντάξια με τις ικανοτητές μας. Θέλει ελευθερία η μετάφραση. Είμαστε μέχρι αντάξια στων ικανοτήτων μας. Μου κάνετε τη χάρη να μη μιλάτε. Υπάρχει μια ιδιωτική του βουέμονου, της ανέσης της φιλοσοφίας, το οποίο φαίνεται ότι είναι το χωριμμένο της αιωνα, και το οποίο έχει μεταφραστεί στη σαξιολογία από τον βασιλιά Αλφρεδ. Ή κύκ Αλφρεδ ή Αλφρέδο, άμα είναι βασιλιάς. Απικομείς και απικομείς. Ναι, ναι, ναι. Ένα μεγάλο σχόλιο που μου πείτετε στον Ακίνα. Στον Ακυνάτη, το θωμάτον Ακυνάτη. Θεωρείται ότι ο Θεός έδωσε περισσότερη προσευχή σε έναν συγγραφέα τόσο μεγάλης βήμης. Σε έναν επομένως μίζωνα συγγραφέα. Αστόσο δεν προσπάθησε να κάνει τίποτα άλλο παρά μία αυστηρά λογική. Παρά μία καταλέξη μετάφραση, literal. Δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να κάνει μία καταλέξη μετάφραση. Ναι και αλλείωσε τα ποιητικά μέρη σε πεζόλογο. Υποβάθμισε επομένως τα ποιητικά αποσπάσματα και τα έκανε πρόζα, έτσι. Όχι, όχι. Για να μην αλλειώσει τους στίχους, τι έκανε. Ο περιορισμός επομένως της κατασκευής στίχων προσέκρουσε πάνω στην αρχή της πιστής μετάφρασης. Η οποία όμως ήταν μία αρχή βασισμένη στην καταλέξη μετάφραση. Εντάξει, κατανοητό. Γιάννη το κατάλαβες. Πάμε παρακάτω. Ο Κάκστον μας δίδαξε την τυπογραφία το 1494. Το πρώτο τυπείο, το οποίο... Τυπώθηκε στην Αγγλία. Ναι, ήταν μία μετάφραση. Ο Κάκστον ήταν και μεταφραστής και τυπογράφος της ανατοπής της τρίας. Ένα τυπείο το οποίο σε τα πρώτα βήματα της μάθησης θεωρήθηκε σαν ο καλύτερος απολεπισμός των αμύθων χρόνων. Και το οποίο... Αν και τώρα... Αν και τώρα συγκρατείς... Αν και τώρα κανείς δεν το μνημονεύει σαν κάτι πολύ σημαντικό, τι είναι? Συνέχισε να μεβάζεται... Μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα. 1759. Μετά... Ο Κάκστον συνέχισε με τον τρόπο που ξεκίνησε και με τόσο απαπλήματα του ΓΑΟΕ και του ΣΟΣΕΔ, τι έκανε? Τύπωσε... Τύπωσε τίποτα άλλο... Επομένως τύπωσε μόνο... Τύπωσε μόνο... Από τα γαλλικά... Στις οποίες το θετικό είναι αποδοθεί τόσο πιστά... Όχι το θετικό... Το πρωτότυπο... Τόσο πιστά... Που... Μας δίνει ηλίχη γνώση και άλλους γλώσσους. Παρ' όλο που λέγεις είναι στα αγγλικά... Εδώ δεν το μεταφράζεις όμως με ελευθερία... Παρά το γεγονός μας παρέχει όμως για το γαλλικό κείμενο πολύ περιορισμένη γνώση στα αγγλικά. Γιατί? Γιατί παρά το γεγονός ότι είναι γραμμένο αγγλικά... Παρουσιάζουν ξενισμό οι φράσεις. Έχασε τη σύνταξη. Επομένως οι αρχαίοι Έλληνες δεν μεταφράζαν. Οι Λατίνοι σχολιάζανε και δεν μεταφράζανε. Οι Άραβες παραμεταφράσανε... Γιατί ήταν απομονωμένοι... Και φτάνουμε στη χρυσή εποχή της μετάφρασης... Όταν πια σταματούνε οι γότθοι, βυσηγότθοι και όλοι αυτοί να κατεβαίνουν στο νότο και αρχίζει η Αγγλία να θέλει να μάθει τι συμβαίνει στην Ευρώπη και τι γράφουν οι Ευρωπαίοι. Οπότε αρχίζουν κάποιες μεταφράσεις. Και είναι μεταφράσεις που τις παραλαμβάνουνε... Τον οποίον τα πρωτότυπα παραλαμβάνουνε από κρυφιστές από τα μοναστήρια οι Άγγλοι και στην αρχή επειδή ακριβώς άμα αφού τα πήραν από κρυφιστές τι θα ήτανε? Κολλημένη στην καταλέξει μετάφραση θα ήτανε. Με έμφαση μετά την εποχή της τυπογραφίας που? Στη γαλλική λογοτεχνία. Και τι γίνεται με τη γαλλική λογοτεχνία? Δεν καταλαβαίνουν χριστό οι Άγγλοι όταν τη διαβάζουν από τις αγγλικές μεταφράσεις γιατί πάσχουν από ξενισμό. Μετά... Καθώς η γλώσσα αναπλήθηκε νέα έρωτος εμπόσης ήταν στη γλώσσα μας αλλά νομίζω δημιουργεί η βελτίωση της τέχνης μετάφρασης. Επομένως δεν άλλαξε πολύ όμως η τέχνη της μετάφρασης. Αν και σε ένα εμπειρία ή άλλες διάστητες ή άλλες γλώσσες μας έδωσαν κάποια μοντέλα μιας καλύτερης μεθόδου. Όχι... Τι λέει μετά... Επομένως μέχρι την εποχή της Ελισάβετ συμβαίνουν αυτό και τότε ξεκινήσαμε τι να κάνουμε... Να πιστέχουμε ότι η περισσότερη ελευθερία ήταν απαραίτητη την κομψότητα Ποια κομψότητα της μετάφρασης... Γιατί η κομψότητα είναι απαραίτητη για τη γερμανική αποδοχή. Όχι, πρόσληψη. Πρόσληψη. Κάποια ταχυσιστέσεις έγιναν τότε πάνω στους ιταλούς ποιητές οι οποίες αυσύζουν να τον έδωσαν την ανομωσία... Επομένως κάποια έργα μεταφραστικά γράφτηκαν. Με μεταφράσεις Ιταλών ποιητών. Και που αυσχύσουν να τον έδωσαν την ανομωσία των... Με τα γενέστερων. Αλλά η ποια ταχυκή έδωσαν τα γενέστερων ποιητών. Ο...Ωλαντ. Χόλαντ. Πώς? Χόλαντ. Ε... Α, όχι, η Ολανδία. Η Ολανδία γέμισε το έδρος με καταλέξη μετάφραση. Και αυτό που είναι ακόμα πιο περίεργο, ότι η ίδια ακρίβεια χρησιμοποιήθηκε πλησματικά στις ετοιμασίες του ποιητών. Όχι ακρίβεια, αν ήταν ακρίβεια θα ήταν καλό. Η ίδια προσήλωση στην καταλέξη μετάφραση. Ε... Αυτός ο παράδοκος, αν είναι παράδοκος προσπάθειων της ανάλυσης σε ρυθμό. Όχι. Το να κατασκευάζουνε με βάση το ρυθμό, ήταν φορμαλιστές. Αυτό, καταλέξη δεν μπορούμε ελληνικά να το πούμε. Αυτός ο παράδοξος φορμαλισμός. Αυτή είναι η μετάφραση. Αυτός ο παράδοξος φορμαλισμός. Ναι. Που υποστηρίχθηκε και από τον Τρόμ Σόμ, στην δική του ευευθύντου οράδου. Αν υποθέσουν ότι περισσότερο οι άνθρωποι έχουν νιώσει παρά οι δημιουργίες. Όχι. Μην το μεταφράζεις καταλέξη. Προσπάθησε να το κάνεις ελεύθερα. Όχι, να μην φοβάσαι. Ξεκίνα το από την τελεία. This Absurd Labor. Από εκεί ξεκίνα το. Αυτή η παράδοξος φορμαλισμού, που υποστηρίχθηκε και από τον Τρόμ Σόμ, στην δική του ευευθύντου οράδου. Ωραία. Ωραία. Και αν και οι περισσότεροι άνθρωποι, πιο πολύ με μαθημένη συμπεριφορά λειτουργούν παρά με την ιδιοφυία τους, αυτό είναι. Ναι. Βρε παιδιά, δεν μπορούμε να μεταφράσουμε στα ελληνικά. Παλεύουμε σήμερα συνέχεια με το καταλέξη μετάφραση. Ξέχνα το. Πέτω από το παράθυρο. Τέρμα. Δεν έχουμε καμία σχέση με καταλέξη. Έλα. Οι προσπάθειες εκείνης της εποχής ήταν περισσότερο προσανατορισμένοι στη γνώση και από τη συναπόλαυση. Η αλήθεια του Τζότσον βρήκε περισσότερους μιλτές από την προσότητα του Πέρφα. Όχι ακρίβεια. Η προσπάθειά του να μεταφράζει κατά λέξη. Ή αλλιώς, ελληνικά όταν μιλούμε μια μετάφραση είναι ακριβής, όταν αποδίδει απόλυτα τα νοήματα. Ενώ όταν λέμε ότι μια μετάφραση είναι προσιλωμένη σε καταλέξη τεχνικές, σημαίνει ότι η μετάφραση αυτή δεν είναι καλή. Ο Μέι, ο Σάντι και ο Χόιντει θεώρησαν τους εαυτούς τους, κλάτησαν τους εαυτούς τους στη Πρισπάθεια να μεταφράσουν κατά λέξη. Όχι στην πραγματικότητα με ιστορικία, αφού με ίδιος σάντις ήταν μιλτές και χώρηκε μόνο ένας σχολιαστής. Λόγιος και κριτικός. Επομένως και η Λατίνη που έλεγες πριν σχολιαστές δεν ήταν σχολιαστές, ήταν λόγιοι. Λοιπόν, μετά, πάμε παρακάτω. Της μετάφρασης της πίησης. Γιατί ξέρεις τι είναι η ποιητική της μετάφρασης, είναι η στρατηγική της μετάφρασης, είναι η αρχιτεκτονική της μετάφρασης. Της μετάφρασης της πίησης, μετάφρασης πίησης, μετάφρασης λογοτεχνίας, μετάφρασης θεολογίας. Ο Πέτρας θεωρεί, σαν ευκαιρωμένο νόμο της μετάφρασης της πίησης, ότι οι γαμές δεν πρέπει να είναι όμως περισσότεροι και λιγότεροι. Άρα, οι στίχοι, οι στίχοι. Πρέπει να είναι ισάριθμοι στο πρωτόρυπο και στο μετάφρασμα. Και τόσο πολύ αυτή η προκατάληψη διάρκτησε, που ο Τρέμ, εξηγεί τη φανσάου, η λεπτωτή του Γουαρίνη. Σαν παράδειγμα ενός καινούργιου και καλού τρόπου, σαν την πρώτη προσπάθεια να σπάσει τα σύνορα, και να επιβεβαιώσει την φυσική ελευθερία και να καθιερώσει την φυσική ελευθερία που δίνουν οι μούσες. Στην κεντρική άγγελα κοινού και νέα κοινού, την οποία η κοινία του Καλλινόπτου κοινούσε, οι βιβλίτες άφησαν στην άκρη τους περιορισμούς τους και θεώρησαν ότι η μετάφραση δεν πρέπει να αρχίζεται σε αυστηρή στενότητα, αλλά η ανακατασκευή, η αναδόμηση, η αναμόρφωση του ποιήματος στην άλλη γλώσσα. Είναι σπάνια έργο αρετής η ετία. Ναι, το πας να το κάνεις κατά λέξη, για αυτό δεν μπορείς να το μεταφράσεις. Αυτή τη στιγμή εδώ, αν θελεις να το μεταφράσεις κατά λέξη δεν θα μπορέσεις να το μεταφράσεις. Πάρε μία μία, πάρε μία μία της λέξης και πες με άλλο τρόπο αγγλικά. Πάρε μία μία της λέξης. Άρα οι δυσκολίες σου είναι κάποια από αυτές τις λέξεις. Ποια λέξη σε δυσκολεύει. Μάλιστα. Επομένως αυτό όλο μαζί το unassisted vision, δεν μπορείς να το μεταφράσεις. Μάλιστα. Επομένως εδώ είμαστε σε έναν ιδιωματισμό. Ποιος μπορεί να μεταφράσει το unassisted vision. Κάποιος που έχει φύγει από εδώ, έχει αφήσει ανοιχτή την πόρτα. Ποιος μπορεί να μεταφράσει το unassisted vision. Γιάννη, δύσκολο. Ναι εντάξει αλλά πως. Από το but μέχρι το reason αυτό, ποιος θα το μεταφράσει στα ελληνικά. Όπως σπάνια η μεταφορά του έργου είναι αποτέλεσμα καθαρίς αρετής και εσωτερικής ανάγκης. Όχι. Το δεύτερο ούτε συ το μεταφράζεις. Όντως το ένα είναι το απλό ταλέντο, το άλλο όμως. Άρα επομένως ούτε το ταλέντο μόνο φέρνει τη μετάφραση ούτε η απλή λογική. Ωραία άρα το κάνατε. Η μετάφραση βρισκόθηκε περισσότερο από πεποίθηση. Οι συντυνάσεις των προηγούμενων εποχών έκανε τη δάση στον γνώση. Η δάση άνθρωπος. Αντιμετωπίζαν τη μάθηση με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζαν και τη διάρκεια. Και οι μικροί συντυνάσεις εξηγήσουν τις νύξεις των Αρχαίων. Δεν είναι νύξεις τα λούζιον. Τις αναφορές επομένως. Επομένως πως το μεταφράζεις. Τα οράματα επομένως μήπως. Όχι ούτε αυτό σε ικανοποιεί. Τι θα γίνουν τα λούζιον σπαιδιά στα ελληνικά. Όχι. Γιάννη. Έχει κανείς ελεκτρονικό λεξικό μαζί του. Υπενυγμός. Ωραία. Υπενυγμός ή νύξη. Νύξη είναι πιο γενικό. Μπορεί οτιδήποτε λέω να είναι μια νύξη. Υπενυγμός όμως είναι ένα πράγμα που λέω κάτι και ανώω κάτι άλλο. Έτσι. Τον Αρχαίον. Να το πω από την αρχή. Να το πεις. Ήταν συχνά περισσότερο οι κανονικοί να εξηγήσουν τα συναισθήματα ή να μας δείξουν τους υπερβούς των Αρχαίων. Από το να μας. Ή να περιγράψουν. Να περιγράψουν τις χάρες και να μου φέρουν το νέο του. Ήταν ίσως προορισμένος κάποιες φορές να δείχνουν την ευκαιμία τους για φύση. Με την αρχονία της λογοτεχνίας. Και εγωμένως μετέκαζαν συλλογιστικά, όχι σπροσλέψει. Δεν μπόρεσες να μεταφρέσεις το προφούζιον. Ναι. Ποιος θα βοηθήσει. Με το πολλά εγώ στον δουλειά. Ποιος θα βοηθήσει. Όχι. Πώς το μεταφράζεις εσύ. Με την αρχονία της λογοτεχνίας. Επομένως η επιθυμία τους να γνωρίσουν την πλήση με τι ικανοποιήθηκε. Με ένα πλήθος από λογοτεχνικά κείμενα έτσι όχι όμως πλήση αυτό δεν είναι. Για προσπάθησε τώρα να το πεις ελληνικά φυσικά. Ήταν ίσως προορισμένος κάποιες φορές να δείχνουν την ευκαιμία τους για πλήση. Μέσα από ένα πλήθος λογοτεχνικών κειμένων. Και έτσι όχι and therefore translated literally. Κι επομένως μεταφράζει να του λέξεις τους λέξεις ως τραγούδι αρχούς στον τάχο. Ίσως πλήξει. Κι αν δεν πάθατε του αγγλικού γιατί δεν βοηθάτε. Πώς θα το έλεγες με άλλες λέξεις τα αγγλικά. Πώς θα το έλεγες με άλλες λέξεις τα αγγλικά καταρχήν όταν υπάρχει κάτι δύσκολο το λέμε. Ωραία επομένως της άνοιας τους. Ε όχι κάπως αλλιώς πρέπει να το μεταφράζει για να σταθεί εδώ. Βοήθεια από όλους στο αγγλικό εδώ μέσα. Είναι η άνοια τους ή η ακαμψία τους. Είναι η γλωσσική ακαμψία τους. Άρα είτε ήταν αποτέλεσμα άνοιας η κυριολογική τους μετάφραση. Βαρεμάρας δηλαδή. Ή ήταν αποτέλεσμα μιας γλωσσικής τους δυσκαμψίας. Αλλά όχι σκληρότητα. Δεν είχαν καμία ευαισθησία. Το πνεύμα του Καρόλου είχε σπάνια κάτω παραπάνω. Από μικρές και επιφανειακές θεάσεις. Αυτό πρέπει να το πεις ελληνικά όμως τώρα. Χαρακτηρίστηκε από επιπόλαιες θεωρήσεις της μετάφρασης. Από επιφανειακές θεωρήσεις της μετάφρασης. Οι μογκλιένια τους ήταν να πρύπτουν την ανάγκη του διαμάχηση πίσω από τα χρόνια μιας χαρούμενης μετατσίας. Ωραία. Μετά. Αυτοί επομένως μετέχασαν πάρα με ελευθερία. Κάποιες φορές ακόμη με ανητικότητα. Και ίσως περίμεναν ότι οι αναγνώστες πρέπει να αποπληθούν τη ζωή δάδα για νόση. Και να τελειώσουν την αντιμετωπωρία και το λαό τους σαν αντιμονησία και αδυναμία του νου. Που δεν μπορούσε να σταθεί συστηματικά στις δυσκολίες και δεν μπορούσε γιατί ήταν αδύνατος ο νους να αναχθεί στις λεπτομέρειες, στη μελέτη της λεπτομέρειας. Το καταλαβαίνεις? Ναι. Ναι ή όχι. Ωραία μετά. Έτσι η μετάπταση είναι πιο εύκολη στο συγγραφέα. Στους συγγραφείς ελληνικά. Δεν είναι παράξενο. Δεν είναι παράξενο που η λεπτομερειά και οι ελληνικοί στους συγγραφείς τελειώσουν τους συγγραφητές. Ωραία. Καθολικά. Ναι ναι ναι. Οι γνώσεις ήταν φημισμένοι, όχι διαπρεπείς, οι άνθρωποι είναι διαπρεπείς, οι γνώσεις είναι φημισμένες, περίφημες. Και ο οποίος δεν είχε την ανάγκη από καμία θεολογία για να φτιάξει τις ασάχες. Δεν χρειαζόταν επομένως άλλο θείο. Άλλο θείο για να φτιάξει τις ασάχες. Μπράβο. Είναι ο μόνος συγκεκριμένος ο οποίος αργότερα σκότει να αντιλογίσει και να αναλυνήσει την αρχαία του στριώπου. Υπάρχει ένας τρόπος που πρέπει να απαρατηρθεί. Ο Δρίδεν είδε πολύ νωρίς ότι η φυλάκισή του μεταφραστή καλύτερα διατήρησε τη λογική του συγκεκριμένου. Δεν το έχεις μεταφράσει ελληνικά καλά. Από τη μία ο Δρίδεν τι λέει ότι όσο πιο πιστός μένεις στο πρωτότυπο τόσο καλύτερα κρατάς το νόημα του αρχικού συγγραφέα και όσο περισσότερη ελευθερία ανακτάς, τι γίνεται τότε, τόσο περισσότερο αναδεικνύει στο πνεύμα του συγγραφέα. Αυτός που μένωσα αξίζει το μεγαλύτερο αίδενο, ο οποίος μπορεί να δώσει μία παρουσία απεικόνιση πιστή και ευχάριστη, που μπορεί να μεταφέρει τις ίδιες σκέψεις με την ίδια χάρη. Και ο οποίος όταν μεταφράζει δεν αλλάζει τίποτα άλλο εκτός από την γλώσσα. Επομένως σήμερα τι είδαμε, είδαμε ότι αυτά που συμβαίνουν στις μεταφραστικές ομάδες είναι πολύ παλιά υπόθεση, οι μετάφρες των εβδομήκοντα. Είδαμε ότι αυτά που γίνονται με τις αναθεωρήσεις των μεταφράσεων είναι πάλι πολύ παλιά υπόθεση, οι μετάφρες των εβδομήκοντα. Είδαμε ότι η καλύτερη διδακτική της μετάφρασης είναι πάρα πολύ παλιά ιστορία από τον Κικέρωνα και την μελετούσανε ακόμα και άνθρωποι πολύ μακρινοί από την εποχή του. Και ακόμα και σήμερα ορισμένα από αυτά που έχει πει στην μετάφραση και την εκπαίδευση των μεταφραστών βρίσκονε εφαρμογή. Είδαμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν χρειαζόταν να μεταφράζουν γιατί μιλούσανε λίγμα φράγκα, άρα δεν είχαν κανένα τέτοιο πρόβλημα. Είδαμε ότι οι ρωμαίοι λόγοι ήτανε περισσότερο φιλόλογοι παρά μεταφραστές. Είδαμε ότι αφού περάσανε μια εποχή που τα πράγματα λείμνασαν με τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά κείματα, ξαφνικά βρεθήκαμε να έχουμε από το νότο της Ευρώπης τους Άραβες που πια χρειάστηκε να μεταφράσουν και να μεταφραστούν για να επικοινωνήσουν οι πολιτισμοί. Και τι είδαμε, αρχίσανε να κατεβαίνουν βόροι οι λαοί όταν είχαμε το τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έγιναν πράγματι υπόλεμοι τότε στη Νότια Ευρώπη. Τελείωσε, δεν παρήχθη τίποτα και ξαφνικά νιώθει στην απομόνωσή της ηρεμή η Αγγλία, όντως με τον Κάρολο και αρχίζουν να μεταφράζουν. Αλλά τι κάνουν στη μετάφραση, εγώ πιστεύω ότι ούτε Γαλλικά ξέρανε, παίρνανε τα κείμενα, παίρνανε λέξη λέξη τα κείμενα και στο τέλος βλέπανε Αγγλικές λέξεις οι άνθρωποι με Γαλλική σύνταξη και δεν καταλαβαίναν τίποτα. Και κάποια στιγμή, πολύ αργότερα, επιτέλους στάνουμε στον Τρίδεν. Τις έχω όλες τις αρχές του Τρίδεν και είναι πάρα πολύ ωραία γραμμένες και θέλω να σας τις στείλω. Τις έχω σε ένα μάθημα μεταπτυχιακό που είναι κλειδωμένο, θα το βάλω και εδώ. Είναι ένα τεράστιο κείμενο, μοιάζει σαν να γράφτηκε τώρα και μιλάει ακριβώς για τους βαθμούς ελευθερίας που πρέπει να παίρνει ένας μεταφραστής χωρίς να χάνει ούτε μια στιγμή την πιστότητα απέναντι στο κείμενο. Εσύ είμαι σίγουρη ότι το κείμενο το διάβασες στο σπίτι σου, όχι πολύ αλλά πάντως το ρίξες μια ματιά. Εκείνο που δεν έκανες είναι να λύσεις τα προβλήματά σου ενδογλωσικά όταν είσαι στο σπίτι σου. Την άλλη φορά θα κάνεις το δεύτερο, να μην διαλέξεις τόσο μεγάλο. Αλλά το βασικό είναι όπου δυσκολεύεσαι να κάνεις ενδογλωσική μετάφραση ή να μου στέλνεις ένα mail και να μου λες τι να το κάνω αυτό. Για κάθε δύο, για κάθε ένα, για κάθε κανένα, ό,τι θέλεις. Ρώτα τους άλλους από το Ιταλικό κάθε πότε στέλνουν mail. |
