| : πλαίσιο κανονιστικών διατάξεων. Αυτό δεν αποτελεί ούτε θεωρία, ούτε υπόθεση. Είναι δόγμα. Το ρόλο του δίκαιου νομοθέτη έχει κλειθεί να παίξει εδώ και 70 χρόνια ο Διεθνής Ναυθυλιακός Οργανισμός. Στην πορεία της διαδρομής του στάθηκε αντάξειος των εκάστοτε προκλήσεων και ρύθμισε εξελικτικά την ομαλή λειτουργία της Ναυθυλίας με την υιοθέτηση μέσω συνενετικών διαδικασιών ενός πλέγματος διεθνών συμβάσεων βασιζόμενος στην εξαίρετη τεχνογνωσία που κατέχει. Με τον τρόπο αυτό και μέχρι και σήμερα ο IMO προσπαθεί πάντοτε να εξισορροπεί ισχυρά αντικρουόμενα συμφέροντα προκειμένου να επιτύχει το απαραίτητο modus vivendi ανάμεσα στις επιδιώξεις των 173 κρατών μελών του. Αυτό είναι ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίο απαιτεί πολλή προσπάθεια εξαιρετική ευελιξία και υψηλής στάθμις διπλωματεία. Είναι γεγονός ότι υπήρξαν και μεμονωμένα αρνητικά κεφάλαια στην ομοθετική παραγωγή του οργανισμού αλλά ακόμα και αυτά δικαιολογούνται από τις συνθήκες πολιτικής πίεσης υπό τις οποίες είχε κατά καιρούς κλειθεί να ενεργήσει. Στις περιπτώσεις αυτές δυστυχώς αγνοήθηκαν ρεαλιστικές ανάγκες της ναυτιλίας αλλά και περιστατωμένες θέσεις του εφοπλισμού για το εφικτό της εφαρμογής των ομοθετικών μέτρων. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι αναγνωρίζεται ευρέως πια ότι η ναυτιλιακή βιομηχανία κατέχει το πληρέστερο νομοθετικό πλαίσιο που εξασφαλίζει την ασφάλεια των θαλασσιών μεταφορών και την προστασία του περιβάλλοντος καθώς και την ασφάλεια ναυτικών και επιβατών. Ειδικά στην εποχή μας με τις μεγάλες περιβαλλοντικές και τεχνολογικές προκλήσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τη μείωση των εκπομπών αερίων από την αυτιλία καθώς και την εφαρμογή από το 2020 του νέου καυσίμου περιεκτικότητος αιθείο 0,5% ο AMO καλείται να υγηθεί και να προασπίσει τον κλάδο με ρεαλιστικές αποτελεσματικές και μακροπρόθεσμες λύσεις. Συναφής είναι η πρόσφατη συμφωνία Ορόσιμο την άνοιξη του 2018 στον AMO με την οποία η ναυτιλία έγινε ο πρώτος βιομηχανικός κλάδος που υιοθέτησε συγκεκριμένη στρατηγική με συγκεκριμένους στόχους για τη μείωση των συνολικών εκπομπών των αερίων του θερμοκυπείου. Για την επιτυχή εφαρμογή της στρατηγικής αυτής όμως απαιτείται και η ανάληψη ευθύνησης και από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Εστάνομαι υποχρεωμένος εκπροσωπώντας θεσμικά την πρώτη ναυτιλία του κόσμου να υπενθυμίσω ιδιαίτερα στο νεανικό απροατήριό μας ότι η ελληνική πλειοπτησία καλείται να ανταποκριθεί στις θαλάσσες μεταφορικές ανάγκες του παγκόσμιου εγκωρίου το οποίο συνεχώς αναπτύσσεται λόγω των απαιτήσεων της σύγχρονης κοινωνίας των εθνών. Και το πετυχαίνει με τον τεχνολογικά εξελιγμένο στόλο που ελέγχει σήμερα προσφέροντας άρτιες και υψηλούς στόλους προσφέροντας άρτιες και υψηλού επίπεδου μεταφορικές υπηρεσίες. Οι εμπορικοί μας εταίροι ανατινηφύλιο αναγνωρίζουν στο πρόσωπο της Ελληνοκτήτης Ναυτιλίας αξιόπιστοι παρόχους για τις υπηρεσίες αυτές. Η Ελληνοκτήτη Ναυτιλία αποτελεί συνάμα για τον τόπο μας εθνικό κεφάλαιο με ιδιαίτερη στρατηγική και οικονομική σημασία. Αναπόσπαστο στοιχείο για το μέλλον αυτής της επιτυχούς πορείας είναι το υψηλής ποιοτικής στάθμις ανθρώπινο δυναμικό. Μετά από δεκαετίες παρακμής ήρθε η ώρα να αναζωπηρωθεί η ναυτοσύνη των Ελλήνων η οποία αποτελεί προϋπόθεση συνέχισης της ναυτικής τεχνογνωσίας που χρειάζεται η Ναυτιλία μας. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να υπερθεματίσουμε στην ανάγκη για αναβάθμιση και προώθηση του ναυτικού επαγγέλματος μέσω της ναυτικής εκπαίδευσης προσβλέποντας στην αύξηση των νέων που θα επιλέξουν Ναυτιλία και την άριστη επαγγελματική τους κατάρτιση. Και όλα αυτά, ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία όπου οι παραγωγικές τάξεις της κοινωνίας μας αναζητούν επαγγελματικές διεξόδους. Κυρίες και κύριοι, ολοκληρώνοντας την παρέμβασή μου στη σημαντική αυτή ημέρα για τον IMO και την Αυτιλία, θα ήθελα να επαναλάβω ότι οι προκλήσεις των καιρών είναι πολλές και συνεχείς. Είμαι όμως πεπισμένος ότι ο IMO θα συνεχίσει με επιτυχία τον ρυθμιστικό του ρόλο προωθώντας τις αρχές της ευημερίας και της ειρήνης στις θαλάσσιες οδούς του πλανήτη μας. Από τη δική μας πρωτοβουλία και από τη δική μας πλευρά, η ναυτική παράδοση του έθνους μας και η ποιοτική και ποσοτική πρωτοκαθηδρία μας στο Διεθνές Ναυτιλιακό Γίγνεστε αποτελούν τα εχέγγια για τη διατήρηση κοινής πορείας και κοινών στόχων με τον εορτάζοντας σήμερα οργανισμό. Χρόνια πολλά, εμώ. Στο σημείο αυτό, καλούμε τον δόκτωρα Γεώργιο Γράτσο, Πρόεδρο της ΕΛΜΕΠΑ. Κύριε Υπουργέ, κύριοι βουλευτές, κύριε Πρέσβη του IMO, αγαπητέ φίλε Λεωνίδα, κυρίες και κύριοι, παραφράζοντας του IMO το τίτλο, η κληρονομιά μας είναι η καλύτερη σκέψη για ένα καλύτερο μέλλον. Και νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να βελτιώσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Πώς αλλάζουμε... Πώς αλλάζουμε... Είναι βασικό σκοπός να μπορούμε να προστατεύσουμε το Λανίτι μας. Δεν υπάρχει άλλο μέρος το οποίο μπορούμε να κατοικήσουμε στο ορατό μέλλον. Άρα, πρέπει να προσέχουμε το σπίτι μας, περισσότερο από τίδήποτε άλλο. Πρέπει να ιεραρχίσουμε λίγο τις σκέψεις μας. Νομίζω ότι τα έχουμε λίγο μπερδεμένα στο μυαλό μας. Πρώτα, πρέπει να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε το global warming, την θέρμανση του πλανήτη μας. Και βεβαίως, δεύτερο στόχος πρέπει να είναι όλα τα πράγματα τα οποία έχουν σχέση με την υγεία των ανθρώπων. Δεν μπορούμε όμως να τα κάνουμε όλα μαζί. Πρέπει να ιεραρχούμε και να καταλαβαίνουμε τι κάνουμε. Και είναι βασικό να σκεφτεί κανένας του Ματθαίου το 624 ότι δεν μπορείς να υπηρετήσεις τον Θεό και τον Μαμονά. Λοιπόν, σκεφτείτε το κάπως έτσι. Για να μας βοηθήσει στις σκέψεις, έχω βάλει δύο ρητά τα οποία νομίζω είναι πάρα πολύ σημαντικά. Ο John Kenneth Galbraith, μέγας Αμερικανός Οικονομολόγος, έλεγε ότι η ιδεολογία μπορεί να γίνει έναν αντικατάστατο της επίπονης σκέψης. Γιατί είναι πάντα ευκολότερο να λες πράγματα που έχουν πει άλλοι παρά να καταλάβεις πόσο άσχετα είναι σήμερα. Και επίσης, άλλο ένα σημαντικά βασικό πράγμα είναι αυτό το οποίο έλεγε και ο Μακαρίτης ο Einstein, ότι όταν η λύση είναι απλή, απαντάει ο Θεός. Άρα, μην τα κάνουμε τα πράγματα πολύπλοκα, εάν θέλουμε να πεγέλνουμε προς τα μπροσ. Προφανώς θα μιλήσω για τη Ναυτιλία, αλλά θα μιλήσω για τη Ναυτιλία λίγο διαφορετικά. Η Ναυτιλία είναι ένα βασικό κομμάτι ενός μιας logistic αλυσίδας. Βασικό κομμάτι, όμως. Αλλά δεν είναι το μόνο. Ως εκ τούτου, πρέπει να καταλάβουμε την έννοια του χρόνου ως εμπόδιο για το εμπόριο. Αυτό το χαρτί των Time as a Trade Barrier των Hamilton Showering του 2012 και είναι από το Εθνικό Ίδρυμα Εικονομικών Μελετών της Αμερικής. Είναι σημαντική μελέτη. Αποδεικνύει ότι μια μέρα καθυστέρηση είναι σκόπιμο να το καταλάβει κάποιος μία μέρα καθυστέρηση στοιχίζει από το 0,6% της αξίας του φορτίου έως 2,3% αναλόγως με το τι είναι το φορτίο. Εάν είναι τελικό προϊόν, κοστίζει 0,6% της αξίας του φορτίου η καθυστέρηση. Εάν είναι ενδιάμεσο και ως εκ τούτου ανατρέπει κάποια άλλη αλυσίδα παραγωγής, είναι 2,3%. Άρα ο χρόνος είναι χρήμα και σε οποιαδήποτε έκφαση του. Και αυτό πρέπει να καταλάβουν ότι οι διάφοροι νομοθέτιας μας ότι το να πηγαίνουν τα βαππόρια πιο σιγά, παραδειγματος χάρη, δεν είναι λύση. Γιατί το μόνο πράγμα το οποίο θα κάνουν είναι θα μεταφερθεί το εμπόριο αυτό σε άλλο μέσο το οποίο είναι πιο γρήγορο. Άρα δεν είναι αυτή η λύση. Το καλύτερο σχεδιασμός των πλοίων σίγουρα είναι. Για να καταλάβουμε τις αξίες και αυτό είναι αρκετά σημαντικό, πρέπει να καταλάβουμε ότι περίπου το 17,2-3 εκατομμύρια δολάρια είναι το παγκόσμιο κινούμενο εμπόριο. Από αυτό, παρόλο που 90% του εμπορίου μεταφέρεται με τα βαππόρια, μόνο το 50% της αξίας αυτού του εμπορίου είναι απάνω στα βαππόρια. Προφανώς τα βαππόρια χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες τα οποία έχουν διάφορες ταχύτητες. Ας πούμε τα κοντενερόπλια τα οποία μεταφέρουν ακριβότερο φορτίο, σύγουρα πηγαίνουν πολύ πιο γρήγορα. Τα γκαζάδικα πιο γρήγορα από τα φορτηγά. Τα βαππόρια γενικού φορτίου, γιατί και αυτό είναι πολύ ακριβό, τα οποία μεταφέρουν αυτοκίνητα, ψυγεία και οτιδήποτε άλλο, είναι πολύ πιο γρήγορα. Τα βαππόρια της Χίδιν δεν είναι τόσο γρήγορα. Είναι τα σιγανότερα όλων. Για να δείτε, το αριστερό σλάιντ είναι καμωμένο από το Εθνικό Μετσόβιο Πολιτεχνείο. Βλέπετε πόσο εκπέμπουν τα διάφορα μέσα αναγραμμάριο κατά τόνο χιλιόμετρο. Βλέπετε προφανώς ότι το αεροπλάνο εκπέμπει περισσότερα, το σιγανότερο βαππόρι τα λιγότερα και τα άλλα ενδιάμεσα. Συνολικά, το 2012, σύμφωνα με το Committee on Climate Change, 108 εκατομμύρια τόνι ήταν οι εκπομπές της οδικής μεταφοράς, ενώ της αεροπορίας 34 εκατομμύρια τόνι και της ναυτιλίας ήταν 11 εκατομμύρια τόνι. Αυτό για να το δείτε σε γράφημα. Θα δείτε ότι η αεροπορία μεταφέρει το 1%, η αξία του φορτίου είναι 35%. Βλέπετε ότι η επίγειος μεταφορά μεταφέρει το 9%, αλλά η αξία του είναι το 15%. Και η ναυτιλία, όπως είπαμε πριν, μεταφέρει το 90%, αλλά είναι 50% της αξίας. Άρα, το βλέπετε και οπτικά, ποιος ριπένει περισσότερο και γιατί και πού πρέπει να εστιάσει κάποιος στην προσοχή του. Λοιπόν, πάμε πίσω στην βασική ερώτηση στην αρχή. Νομοθετούμε για τη θέρμαση του θερμοκυπίου ή για το clean air και την υγεία. Βλέπετε από αυτό εδώ το γράφημα, ότι από περίπου το 1970 και έπειτα ο αριθμός των ανθρώπων, ο οποίος έχει πληγεί από θεομηνίες και διάφορα πράγματα, έχει ανέβει σημαντικά. Περίπου σε ένα μέσον όρο τώρα, της διακύμανσης, ο οποίος να είναι 200 εκατομμύρια άνθρωποι το χρόνο. Βλέπετε μια εργασία την οποίαν κάνανε το 2009 έξι πολύ γνωστοί περιβαλλοντικοί επιστήμονες, οι οποίοι λίγο πολύ είπανε, με τη νομοθεσία η οποία υπήρχε μέχρι πριν την πρόσφατη, η ναυτιλία θα έψηχε την ατμόσφαιρα για άλλα 350 χρόνια. Με τη νομοθεσία που έγινε γύρω στο 2007-2008, θα την ψήχει μόνο για άλλα 70 χρόνια. Και ο λόγος είναι η μίωση των εκπομπών θιαφιού. Βλέπετε αυτή η πράσινη γραμμή είναι οι εκπομπές θιαφιού. Πόσο ήταν και πόσο έψηχαν πριν και πόσο θα μειωθούνε τώρα και πόσο θα θερμανθεί ο πλανήτης. Η σκούρα μαύρη γραμμή είναι το πόσο θα θερμανθεί ο πλανήτης. Αντίστοιχο μπορεί να δει εδώ κάποιος ότι από το 1970 και έπειτα που μειώσαμε το θιάφι στην ατμόσφαιρα με το κλίνερακ της Αμερικής και αντίστοιχα τέτοια από τους Ευρωπαίους, το ποσοστό του θιαφιού της ατμόσφαιρας άρχισε να πέφτει. Βλέπουμε εδώ αυτήν την κάτω δεξιά εικόνα ότι από το 1938 ως το 1970 δεν υπήρχε αύξηση της θερμοκρασίας. Ήταν περίπου σε κάποια σταθερά επίπεδα. Άρα το 1970 φαίνεται ότι κάτι κάνει. Επίσης βλέπουμε ότι επίσης μεταξύ 1998 και 2008 που ήταν η τερατόδης ανάπτυξη της Κίνας πάλι σταμάτησε να ανεβαίνει η θερμοκρασία. Και γιατί? Βλέπετε πάνω αριστερά εκεί πέρα ότι αυξήθηκε το θιάφι στην ατμόσφαιρα. Άρα έχουμε αρκετά γραφήματα από επιστήμονες φημισμένους τα οποία λένε ότι κάπως έτσι δουλεύει η ατμόσφαιρα την οποία δημιούργησε ο ύψιστος. Δεν ξέρω αν είναι το εξυπνότερο πράγμα να κάνουμε. Καλύτερα είναι να καταλάβουμε καλύτερα τι γίνεται. Και θα τελειώσω με ένα πράγμα το οποίο ο IMO ασχολείται τώρα τελευταίως είναι τα οτώνομους βαππόρια. Όπως βλέπετε αυτά δεν έχουν κανέναν άνθρωπο απάνω τους, δεν υπάρχει τίποτα. Άρα είναι τελείως unmanned. Οτιδήποτε και να θέλεις να κάνεις και εδώ πέρα το αναλύω δεν θα κάτσω να το αναλύσω λεπτομερέστερα μπορείτε να την έχετε αυτή την παρουσίαση για να μπορέσεις να καταλάβεις αν αυτό μπορεί να γίνει ή όχι πρέπει να κάνεις μια πάρα πάρα πάρα πολύ ενδελεχή γιατί άμα δεν κάνεις μια τέτοια παρασύρεσαι στο να κάνεις τρελαμάρες. Προσωπικά πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι απαραίτητες πάνω στα βαππόρια. Πόσοι δεν ξέρω πρέπει να είναι πολύ καλά μορφωμένοι δε χωράει εμφιβολία αλλά το τελείως αυτόνομο βαπποράκι σαν τα προηγούμενα ή και το επόμενο έχω την εντύπωση ότι δεν έχουν κανέναν ιδιαίτερο μέλλον. Ευχαριστώ πάρα πολύ που με ακούσατε. Και στο σημείο αυτό καλούμε στο βήμα τον καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κύριε Καθηγητά. Αξιότιμοι κύριε Υπουργέ, αξιότιμοι εκπρόσωπετες της Νέας Δημοκρατίας, αξιότιμοι κύριε Πρίτανη, κύριε Πρόεδρε του Υδρύματος Αυγενίδου. Έχω μεγάλη τιμή σήμερα που συμμετέχω στην πανηγυρική αυτή εκδήλωση και ιδιαίτερο θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο του Υδρύματος, τον κύριο Λεωνίδα Ευγενίδη, για την πρόσκλησή του και επίσης να τονίσω ότι πάντοτε θα εγκωμιάζω τη σημαντική συμβολή του Υδρύματος Ευγενίδου στην επαγγελματική, στην τεχνική εκπαίδευση. Και γι' αυτό δεν είναι τυχίο το γεγονός ότι σήμερα ο Πρόεδρος του Υδρύματος τιμάται και με το αξιούμα του Πρόεδρε του ΑΕΜΟ. Δεν θα ήθελα να σας κουράσω πηγαίνοντας στη βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά θα μπω σε ορισμένα θέματα εκπαίδευσης. Θεωρώ ότι η εκπαίδευση είναι το όχημα για την ανάπτυξη. Χωρίς εκπαίδευση δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Ο 21ος αιώνας χαρακτηρίζεται ως ο αιώνας της ανθρώπινης έκρυξης στα θέματα της γνώσης. Είναι το μεγάλο Big Bang. Και εδώ το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της περιόδου είναι ότι υπάρχει μια έντονη επιτάχυση και ταχύτητα στην διάδοση της γνώσης, το οποίο χαρακτηριστικό είναι ότι απαρχιώνεται η γνώση σε πολλή ή πολλαπλάσσιο μπαθμό και χρόνο σε σχέση με τη γνώση που διεχέτον των 20 αιώνα. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τόσον ο OECD, ο USA αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση βάπτισαν τη σημερινή κοινωνία της γνώσης. Και αυτό που παίζει μεγάλο ρόλο είναι το ανθρώπινο κεφάλαιο. Πρέπει να το καταλάβουμε. Δεν είναι απόρεια όλων των μελετών, είναι όλης της ερευνητικής προσπάθειας που γίνονται από όλα τα ιδρύματα παγκοσμίως. Έχουν καταλήξει εκεί. Και σήμερα βλέπετε ότι το λεξιλόγιο έχει αλλάξει. Μιλάμε για το περιεχόμενο και τον αριθμό των δεξιοκητών. Μιλάμε για την διαβίου μάθηση. Μιλάμε για τις κατατάξεις των ιδρυμάτων. Και δεν θέλω να πω για τις κατατάξεις εντός της χώρας. Για τις νευτικές σχολές. Μιλάμε για την απασχολησιμότητα. Αλλά πιστέψτε με εγώ ότι εκείνο που έχει τη μεγάλη σημασία, το τόνισαν και ορισμένοι των ομιλητών, είναι το θέμα των εταίρων. Αν αυτό δεν το προσέξουμε, αυτός είναι ο πλούτος. Αν αυτό δεν μπορούμε να το μεγιστοποιήσουμε, τότε να μην περιμένουμε αποτελέσματα ούτε στη ναυτική εκπαίδευση ούτε σε καμιά άλλη διάσταση της εκπαίδευσης. Πρέπει να υπάρχει λογοδοσία. Δεν μπορεί το οποιοδήποτε ιδρύμα να παίρνει λεφτά από τους φορολογούμενους να μην αποδίδει λόγο τι γίνονται όλα αυτά τα πράγματα. Αν υπάρχει απόδοση σε όλα αυτά τα ζητήματα. Δεν μπορεί να μη συζητάμε για τη διεθνοποίηση. Σήμερα γίνεται τεράστιος αγώνας ανάμεσα σε ιδρύματα για τη διεθνοποίηση. Δεν συζητώ ότι εγώ και ως πρόεδρος του τμήματος που ήμουνα, αλλά και ως μέλος της συγκλήτου, πάντοτε υποσήριζατε, κύριε Πλακιοτάκη, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, πάντοτε, χωρίς να είμαι εναντίον και του ιδιωτικού. Όπως έλεγε και ο ΜΑΟ, αφήστε τα λουλούδια να ανθίσουν σε έναν κήπο. Αλλά προσέξτε να υπάρχουν κανόνες. Θα σας πω το εξής. Το Βιετναμ, σήμερα για να πας να ανοίξεις ένα παράρτημα πανεπιστήμιου, πρέπει να καταθέσεις στην κεντρική τράπεζα που είναι δολάρια. Και το Βιετναμ έχει πάρει σαν σύμβουλο την παγκόσμια τράπεζα. Που να το φανταστεί κανείς πριν από το 70-80. Και δεν σου δίνουν άδεια. Σήμερα σε κάθε γωνιά φτιάχνουμε και ένα μανιτάρι. Όπου δεν υπάρχουν στις κατατάξεις. Δεν υφίστανται δηλαδή στις κατατάξεις. Αυτές λοιπόν οι έννοιες είναι βασικές έννοιες, τις οποίες δεν πρέπει να τις ξεχάσουμε γιατί έτσι διαμορφώνεται η καταστάσεις ανταγωνιστικότητας μεταξύ των ιδρυμάτων. Έτσι διαμορφώνεται το Champions League. Να σας το πω σε όλους τους ποδοσφέλους. Δεν μπορείς να μπεις στο Champions League αν δεν είναι η κατάταξή σου πολύ σημαντική. Άρα πας τον Ιούνιο να παίξεις. Θα δώσουμε σημασία στο ποδόσφαιρο όπου εκεί πολλές φορές αντιγράφουμε πολλά πράγματα. Επομένως γίνεται αντιληπτό ότι και τα δικά μας εκπαιδευτικά ιδρύματα και οι ναυτικές σχολές πρέπει να είναι προσανατορισμένοι στο στόχο της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Ενώ λοιπόν γίνεται αυτή η κοσμογωνία με αυτές τις λέξεις κληριά, δεν καθόμαστε ποτέ σε ένα τραπέζι να συζητήσουμε από την Ινσυντούτα, διάφορες μελέτες αλλά και τα διάφορα αποτελέσματα από διαγωνιών που συμμετέχουν οι νέοι και οι νέες. Και παράδειγμα έφερε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος τα αποτελέσματα της ΠΥΖΑ που είναι θλιβερά. Απογοητευτικά. Ποτέ όμως δεν συζητήθηκαν αυτά δημόσια και ποτέ από κανένα κόμμα ή κυβέρνηση δεν υιοθετήθηκαν στρατηγικές για να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση. Σας συμπεριθυμίζω ότι οι κλίμακα είναι από 0 έως 1.000, ο μέσος είναι 500, τυπική απόγλυση 100, αλλά κρατήστε τον μέσο. Οι μελέτες δείχνουν όσες χώρες έχουνε βαθμολογία 600 και πάνω είναι οι χώρες που έχουν τις υψηλότερες δεξιότητες παγκοσμίως. Και οι χώρες που έχουνε, κυρία Υπουργέ, 600 και πάνω σημαίνει ότι έχουν και την μεγαλύτερη οικονομική μεγέθηση στον κόσμο. Και ο ΙΣΤ έχει υπολογίσει ότι το 50%, δηλαδή αν η Σιγκαπούρη έχει το 5%, το 2,5% οφείλεται ακριβώς στις δεξιότητες. Άρα εδώ έχουμε ένα μήνυμα. Αν θέλει οποιαδήποτε πολιτεία να προχωρήσει σε οικονομική μεγέθηση ανάπτυξη, εκείνο που πρέπει να κάνει είναι να κοιτάξει την παιδεία. Αν δεν κοιτάξει την παιδεία δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Αυτό είναι ένα βασικό μήνυμα λοιπόν ότι χρειαζόμαστε σπουδαστές και σπουδές με υψηλές δεξιότητες. Ποιότητα λοιπόν στις δεξιότητες είναι οφορέας για την οικονομική ανάπτυξη και μεγέθηση. Συνεπώς το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει ακριβώς να έχει ένα τέτοιο προσανατορισμό σε δεξιότητες. Αλλά ποιος θα μας πει για τις δεξιότητες ότι δεν είναι οι κατάλληλες. Μόνο οι εταίροι. Αν λοιπόν με τους εταίρους δεν μπορούμε να βρούμε μια κατάσταση ειρηνικής συνενόησης, δεν θα μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της παιδείας. Οι εταίροι. Παιδεία και πάπλα. Γιατί λέω οι εταίροι. Θα σας πω το εξής. Έχει αρχίσει σιγά σιγά να φαίνεται στον ορίζοντα και στη νοστική εκπαίδευση και εντός μιας πεντακτίας θα δείτε ότι θα γίνει παγίωση αυτής της κατάστασης. Η ανάπτυξη της αγοράς των ταλέντων παγκοσμίως. Αυτό τι σημαίνει. Πάμε στο ποδόσφαιρο. Πριν από 22 χρόνια περίπου ο έρμος ο Μπόσμαν έκανε μια προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και η απόφαση Μπόσμαν άνοιξε τον δρόμο στην κινητικότητα της εργασίας. Θα θυμάστε ότι εδώ στην Ελλάδα επιτροπώταν μόνο δύο ξενιπέκτες να παίζουν. Και είχαμε βρει βεσοβέντικες λύσεις. Ας σας θυμίσω μια υπόθεση του Ρότσα. Είχε έρθει από την Αργεντινή και μόλις έφτασε στο αεροδρόμιο. Είπε είμαι πολύ συγκινημένος γιατί η γιαγιά μου γεννήθηκε στο Εγάλιο και στις σπιτίες της Αργεντινής. Αλλά σας ερωτώ. Μετά την υπόθεση Μπόσμαν, άλλαξαν όλα τα πράγματα. Δύο μόνο ξένοι μπορούσαν να παίξουν στις ομάδες. Μήπως μπορείτε να δείτε σήμερα πόσοι Έλληνες παίζουν στις ομάδες. Δύο, άλλοι παίζουν δύο. Στη Βρετανία, που είναι από τα καλύτερα πρωταθήματα, άλλες δεν έχουν και κανένα. Άρα, λοιπόν, η αγορά των ταλέντων έχει αρχίσει και στην περιοχή της νευτικής εκφέδεσης. Αν, λοιπόν, ένας από τους εταίρους δεν βρει άκρη, δεν θα σκοτιστεί και πολύ. Θα πάει να βρει από την αγορά των ταλέντων κάποιον και θα τον βάλει πάνω στο πλοίο του. Θα πρέπει εμείς την πρώτη αφηλεία να τη φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Εκείνο, το οποίο παίζει επίσης ρόλο, και σε αυτό αναφέρθηκε και ο πρόεδρος του Ιδρύματος, είναι η απασχολησιμότητα. Όποιος μιλά για απασχόληση ανήκει στον 20ο αιώνα. Η απασχολησιμότητα είναι εκείνο που παίζει ρόλο. Η απασχολησιμότητα είναι ότι στη μένα απασχόληση κάποιος έπαιρνε το πτυχίο του και έλεγε τώρα εξασφάλισα μια θέση να γίνω καθηγητής σε ένα πανεπιστήμιο, να γίνω καθηγητής σε ένα γυμνάσιο ή να δουλέψω σε μια επιχείρηση. Αυτό τελείωσε. Πρέπει να έχεις δεξιότητες και ευελιξία και μεταφερόμενες δεξιότητες το να είσαι λοιπόν απασχολούμενος είναι ρίσκο, η απασχολησιμότητα δεν είναι ρίσκο. Σήμερα λοιπόν έχουμε μια παγκόσμια επανάσταση. Αυτό είναι της ψηφιακής και της τεχνητής νοημοσύνης. Και πρέπει να σκεφτούμε πάρα πολύ καλά το τι θα γίνει. Μπορεί να αυτά τα αυτοματοποιημένα πλοία που δείξατε να μην χρειάζονται κανένα. Ας πούμε ότι θα χρειάζονται πέντε. Πάλι θα μειωθεί. Και οι τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι αν το κόστος είναι 40 δολάρια, αν είχες κάποιον να απασχολείται, το ωραίο κόστος με αυτά τα θέματα της ρομποντικής πάει στα 4 δολάρια ανά ώρα. Και προσέξτε να δείτε κάτι σημαντικό που θα σας πω. Η Ελλάδα δεν είχε δεκαμέρες, ο οργανισμός πιού, που είναι από τους κορυφαίους think tank στον κόσμο, ανακοίνωσε μια έρευνα που έκανε σε εννέα κράτη παγκοσμίως σχετικά με το τι βλέπουν οι νέοι για τον αυτοματοισμό και για την τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομπονική. Η Ελλάδα έρχεται πρώτη. Το 91% θεωρεί ότι σίγουρα ο αυτοματοισμός θα διώξει και θα καταργήσει πολλά επαγγελματά. Με δεύτερη την Αργεντινή, τρίτη νομίζω την Ιαπωνία. Και όλες αυτές οι τεχνολογίες ακολουθούν καλώς ή κακώς εκθετικής μορφής ταχύδιδες. Συνεπώς πρέπει να έχουμε αποφύτους με δεξιόδιδες που είναι απασχολήσιμια. Μπορεί να μην γνωρίζουμε πώς θα είναι το μέλλον της αγοράς εργασίας της Νευθυλίας, αλλά είναι σίγουρο ότι σε 10 χρόνια θα έχει αλλάξει ρυζικά λόγω του αυτοματισμού. Η τεχνολογία και ο αυτοματισμός ουσιαστικά επηρεάζουν τα πάντα και επηρεάζουν κυρίως τις δεξιότητες. Αυτό σήμερα και ο ΕΚΔ θεωρεί ότι μία από τις στρατηγικές είναι η υποκατάσταση της εργασίας με εξειδικευμένη εργασία. Κύριες και κύριοι, να μην σας κουράζω, δεν θέλω να μπω στα θέματα της βιώμησης και της ανάπτυξης. Στον 20ο αιώνα οι απόφυτοι, το όραμα ότι μόλις θα τελείωναν το πανεπιστήμιο ή μία σχολή, θα είχαν ένα αποκούμπι και ένα επάγγελμα. Στον 20ο αιώνα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Βιώνουμε την κοινωνία της γνώσης και κάτω από συνθήκες παγκοσμιοποίησης όλα έχουν αλλάξει και θα αλλάζουν. Αυτό μας υποχρεώνει να επαναπροσδιορίσουμε το όραμα και την αποσολή της ναυτικής εκπαίδευσης του 21ου αιώνα. Η πρωταρχική επιδίωξη των νέων σήμερα, μη φανταστείτε ότι είναι να έχουμε δημοκρατία, να έχουμε ειρήνη, να αποκτήσουμε ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ξεχάσετε όλα αυτά. Οι διεθνείς έρεμνες που διεξήγαγε στους οργανισμούς Κάλοπ, σ' αρκετές χώρες, έδειξε ότι οι νέοι δεν τους ενδιαφέρουν όλα αυτά. Τι τους ενδιαφέρει? Ένα καλό επάγγελμα. Αυτό τους ενδιαφέρει. Όμως ένα καλό επάγγελμα εξαρτάται από το βαθμό ανάπτυξης των ταξιοτήτων τις οποίες θα αποκτήσει μέσα από την εκπαίδευση. Γι' αυτό και ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι πάρα πολύ σημαντικός. Το όνειρο, λοιπόν, του 21ου αιώνα επικεντρώνεται στην άρτια εκπαίδευση που στοχεύει σε ένα επάγγελμα με δεξιότητες. Η δημιουργία του καλού επαγγέλματος, εκείνου δηλαδή που θα έχει απασχολησιμότητα, όπως είπαμε, και όχι απασχόληση, είναι ουσιαστικά χρέος της ναυτικής εκπαίδευσης. Και η δημιουργία μιας ναυτικής εκπαίδευσης που το πρόγραμμα σπουδών αλλά και η διδασκαλία θα μεγιστοποιεί ακριβώς τα ταλέντα, τα ελληνικά ταλέντα όσον αφορά τις δεξιότητες. Και σας είπα, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ραδέα εξέλιξη της αγοράς παγκοσμίως των ταλέντων. Η ελκυστικότητα των ταλέντων είναι ο μεγάλος πειρασμός των επιχειρήσεων. Και τα ταλέντα θα προσελκύουν δυστυχώς και άλλα ταλέντα όπως έχουν δείξει στα πανεπιστήμια που εφαρμόζουν αυτή την τακτική να προσελκύουν σπουδαστές από την Ινδία, την Κίνα και τη Σιγκαπούρη. Αλλά θα πω το εξής, γιατί στην περίπτωση της ΠΥΖΑ βλέπουμε στον ΠΥΝΑΚΑ ανάμεσα σε 74 κράτη ότι η Σιγκαπούρη με την Κορεία είναι πάνω κάτω στην ίδια θέση. Η Σιγκαπούρη, κύριε Υπουργέ, εφαρμόζει το εξής σύστημα. Στη μέση εκπαίδευση παίρνει το 10% των αποφύτων που έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους σε 4 χρόνια και είναι με τους μεγαλύτερους βαθμούς. Και τους πηγαίνει στο δημόσιο για να εργαστούν στα ηλίκεια. Αντιλαμβάνεστε, δεν υπάρχει και κανένα σεπ, δεν υπάρχει κανένα σεπ μετά από 30 χρόνια, 20 χρόνια να διωριστεί. Έτσι, λοιπόν, και η ελληνική ναυτική εκπαίδευση δεν πρέπει να χάσει αυτόν τον πόλεμο του ναυτικού επαγγελματος. Προσωπικά δεν θα ήθελα, βέβαια, και η Ελλάδα να χάσει αυτόν τον πόλεμο. Διότι, όπως προβλέπει και το Σιούδιο τον Κάλοπ, ο επόμενος πόλεμος δεν θα είναι... Μπαίνουμε στο Ιράκι ή στο Ιράν. Είναι ο πόλεμος των επαγγελμάτων και θα είναι πολύ πιο σκληρός. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε. Κυρίες και κύριοι, στη συνέχεια θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ταινία «Επτά θάλασσες», ένα φόρο τιμή στην ελληνική ναυτική παράδοση και παρακαταθήκη για το μέλλον. Πρόκειται για μια παραγωγή για λογαριασμό της Ένωσης Ελλήνων Εφωπληστών του Θεσμικού Αντιπροσωπευτικού Οργάνου της Ελληνόκτητης Ναυτιλίας. Ειδικότερα, η Ένωση Ελλήνων Εφωπληστών πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την επέτειο των εκατόν χρόνων από την ίδρυσή της το 1916, ανέθεσε στη διεθνούς φήμης σκηνοθέτηδα, Αθηνάρα Αχίλη Τσαγκάρη, να χαιρετίσει με την προσωπική της ματιά τη μεγάλη ελληνική ναυτική οικογένεια, που κόπιασε στη χώρα της και στα πέραστα της γης, για να κατακτήσει την κορυφή της παγκόσμιας ναυτιλίας και συνεχίζει να παραμένει διαχρονικά σε αυτή. Ας δούμε όλοι μαζί, λοιπόν, τις Επτά Θάλασσες. Ό,τι δώσεις, θα το πάρεις πίσω από τη θάλασσα, γιατί είναι δίκαια. Ας δούμε όλη τη στιγμή. Η αγάπη μας ήταν μια δεύτερη για τη ζωή σου. Μετά από κάποια στιγμή που χωρίσα σπίτι, ξεκίνησα να χαιρετίσω τη σκηνοθέτηδα, η οποία καταφέρθηκε. Το πέλαγος είναι ανεξαρτησία, είναι η απεραντοσύνη, είναι η δυνατότητα του να σκέφτεσαι ελεύθερα. Αν δεν την αγαπάς, δεν γίνεσαι ποτέ ναυτικός. Όλο το κόσμο έγινε. Όλοι οι ροήτου ήταν στιγμές. Η ναυτιλία είναι τρόπος ζωής για τους Έλληνες. Δεν υπάρχει πιο σημαντικό από το να έχεις αυτή τη θάλασσα γύρω σου. Και να ξέρεις ότι μπορεί να την αξιοποιήσεις. Όχι μόνο για να ζήσεις, αλλά και να διακριφείς. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στον κυροβόλιο του Αγίου Θεοδόρο. Και σε λίγες ώρες θα ξεκινήσουμε την εχώριση. Πήγαμε δίπλα στην Αδεξάνδρια. Συντή κερίνηλε λέγεται το λιμάνι. Πήραμε πάλι το φορτίο. Ήρθε η αρχή στο πόρτο του Κουσσάν. Ήρθε η αρχή στο Ελληνικό. Ήρθε η Αμερεθουέλα. Ήρθε το Νίκο. Το Σιέτο. Το Ρόνκοβερ. Τα φωτκά. Η Αίγυπτο στο Σουβέζ. Σιγαβούρι. Πορτιελάγκ στην Μαλαισία. Πήγαμε στη Τουρκία. Πάμε στη Μαλή Θάλασσα. Φίγκο. Πορτιελάγκ. Σουβέζ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Πορτιελάγκ. Περί το 1860, ξεκινάει η σταδιακή επικράτηση του ατμού στις θαλάσσες μεταφορές. Μέχρι και την 1860, οι Έλληνες ασχολούνταν αποκλειστικά με τη μισθιοπλοία. Η πρόκληση ήταν μεγάλη. Όμως δεν εμπόδισε τους Έλληνες καραβοκύριδες να συνεχίζουν τις προσπάθειες για να περάσουν από τα ιστία στον ατμό. Στις επόμενες δεκαετίες, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα αξιόλογο στόλο, ο οποίος στις αρχές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν στην ενδέκατη θέση παγκοσμίως και συμπεριλάμβανε ένα μεγάλο αριθμό νεότεπτων πλοίων. Οι πόλεμοι όμως της εποχής δημιούργησαν νέα δεδομένα και ως αποτέλεσμα προκλήθηκε η ανάγκη σύστασης ενός οματίου για να προασπίσει τα συμφέροντα του εφοπλισμού και της ναυτιλίας κατεπέκταση. Έτσι, το 1916, ιδρύθηκε η Ένωση της Ελλήνης Εφοπλισθών. Ατυχώς όμως, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν καταστροφικός. Στη διάρκεια του, χάθηκε ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού στόλου. Με τα πολεμικά, η ναυτιλία να συγκροτήθηκε εκ των πραγμάτων από κέντρα του εξωτερικού, ιδιαίτερα το Λονδίνο. Παρ' όλα αυτά, προσέφερε πολλά στην Ελλάδα και στην ελληνική υπόθεση μέχρι το 1939, οπότε άλλος ένας πόλεμος, ο Δεύτερος, είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί το 75% του ελληνικού στόλου και ακόμα χειρότερα, πολλοί Έλληνες ναυτικοί. Η ύψωση της Βάστηκας το 1941 στην Ακρόπολη δεν σήμανε το τέλος της ελληνικής επικράτειας. Η ελληνική επικράτεια ήταν τα εμπορικά πλοία που ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο με υψωμένη την ελληνική σημαία στη διάρκεια του πολέμου. Ο αποδεκατισμός της ναυτιλίας δεν επτώησε τους Έλληνες εχωπιστές. Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, και ενώ η χώρα μαστίζονταν από τον εμφύλιο, επιχείρησαν για μια ακόμα φορά την ανασυγκρότησή τους από το εξωτερικό, με δικές τους προσπάθειες, με μία και μοναδική εξέρεση. Τα 100 Liberty τα οποία αγόρασαν οι Έλληνες εχωπιστές, με την εγγύηση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως ζήτησαν οι πολιτές Αμερικανοί. Αυτά τα θρηλικά πλοία προσέφεραν πολλές θέσεις εργασίας σε Έλληνες ναυτικούς που διαφορετικά θα είχαν υποχρεωθεί να μεταναστεύσουν. Αυτό που χαρακτηρίζει τη μεγάλη επιτυχία των Ελλήνων στη μεταπολεμική ναυτυλεία είναι οι επενδύσεις που έκαναν στα δεξαμενόπλια. Έχθησαν περίπου 260 πλοία μέσα σε 10-12 χρόνια και έχουν φτάσει σήμερα να μεταφέρουν περίπου το 1 δένταρτο των πετρελέων που διακοινούνται διαθαλάσεις σε όλο τον κόσμο. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι οι επιδόσεις των Ελλήνων στις ναυπηγήσεις. Οι ελληνικές παραγγελίες στη δεκαετία του 50' στα γερμανικά ναυπηγεία υπήρξαν καταλυτικές για την ανάπτυξή τους και κατεπέκταση για την ίδια την οικονομία της Δυτικής Γερμανίας. Εξαιρετικά σημαντική επίσης υπήρξε και παραμένει η συνησφορά των Ελλήνων εχωπιστών στις ναυπηγικές βιομηχανίες της Αποανατολής. Για παράδειγμα, στην Ιαπωνία από το 1952 μέχρι σήμερα οι Ελλήνες παραλαμβάνουν κατα μέσον όρο ένα πλοίο κάθε 13 ημέρες. Ο ελληνικός στόλος σήμερα, ο ελληνόκτος στόλος, πέρα από την τεράστια συνησφορά του στην παγκόσμια οικονομία, είναι από τους πιο σύγχρονους, τους πλέον ασφαλείς, τους φιλικότερους προς το περιβάλλον στόλος. Αυτό το έργο έγινε με την αξία και τον κόπο των Ελλήνων εχωπιστών χωρίς κρατική επιδότηση. Είναι η πρώτη νευθυλία στον κόσμο, η οποία με δική της πρωτοβουλία ύδρυσε το 1982 την Πρωτοποριακή Περιβαλλοντική Οργάνωση ΧΕΛΜΕΠΑ. Ένα όρεμα του εφαρμογικού κόσμου, το οποίο ελπίθηκε με την ομόθιμη στήριξη της Ένωσης Ελλήνων Εχωπιστών και της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας. Η πολιτεία σχολήθηκε σοβαρά με το θέμα της εκπαίδευσης μόλις το 1950-51. Οι ναυτικές σχολές ιδρύθηκαν δε και λυπήθηκαν δε. Οι ναυτικές σχολές ιδρύθηκαν δε και λειτούργησαν επί σειρά ετών, με πόρους οι οποίοι προήλθαν από κεφάλαια του εφοπλισμού. Η εξήψωση του ρόλου της ναυτικής εκπαίδευσης συνιστά τη μεγάλη πρόκληση για τη ναυτυλία μας στον 21ο αιώνα. Οι ναυτικές σχολές ιδρύθηκαν δε και λυπήθηκαν δε και λειτούργησαν επί σειρά ετών, με πόρους οι οποίοι προήλθαν από κεφάλαια του εφοπλισμού. Οι ναυτικές σχολές ιδρύθηκαν δε και λυπήθηκαν δε και λυπήθηκαν επί σειρά ετών, με πόρους οι οποίοι προήλθαν από κεφάλαια του εφοπλισμού. Οι ναυτικές σχολές ιδρύθηκαν δε και λυπήθηκαν δε και λυπήθηκαν επί σειρά ετών, με πόρους οι οποίοι προήλθαν από κεφάλαια του εφοπλισμού. Μετά, στη Μιάδιο, μπορούσα να είμαι εδώ να πάω στη Λέβη. Παρακαλώ. Πάντα είχα τρελό με τα πλοία. Μ' αρέσει να ταξιδεύω. Με νιώθω πολύ γεμάτη, ευτυχισμένη. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Ακόμα υπήρχε στο πως έγγιζεew όταν ανέβηκα την ανεμόσκαλα εκείνη στη Λέβη. Είναι μοναδικό, είναι παραστάσεις όπου δεν είναι εύκολο να τη ζήσει η Στεριανός. Αυτό είναι το πιο μεγάλο μου μπάρκο, ήταν τρία χρόνια, τριάμιση, αφού το παιδί μου είπε της μάνας του, ο μπαμπάς μου ψηλός είναι, κοντός είναι, δεν τον εγνώριζω. Και έβγαλα μια φωτογραφία στη γέφυρα με έναν ανθιποπλιαρχο και την έστειλα. Λέει βρε, σε λιώνει δανά ο πατέρας σου, λέει, μα εγώ θέλω να είναι ο ψηλός ο πατεράς μου. Το παγελματοναυτικό έχει γίνει πιο εύκολο σε σχέση με παλαιόδρα. Έχεις το internet, on board, σε κάθε λιμάνι μπορείς να πάρεις κάποια κάρτα να μιλήσεις με το σπίτι σου και πλέον τα χοντράτα των αυτικών είναι 4 με 6 μήνες. Γνωρίζεις όλο τον κόσμο, νοτροπίες, σκέψεις. Μιλάω με το παιδί μου και να ταξιδεύει το πλοίο, εγώ θα πάρω κάθε μέρα τηλέφωνο, όταν μιλήσω μαζί τους νιώθω ότι είμαι δυνατός. Μιλάω με το παιδί μου και να ταξιδεύει το πλοίο, εγώ θα πάρω κάθε μέρα τηλέφωνο. Όταν ήμουν μικρός με τις περιγραφές, με τις ιστορίες μου δημιουργήσε μια αγάπη για τη θάλασσα. Κάπως έτσι ξεκίνησε. Όλα έχουν να κάνουν οικογενειακά, ο πατέρας μου κι αυτός πλέον. Οι γονείς μου όλοι πέρα απ' την οικογένεια. Είμαστε χαλασινή οικογένεια. Ο πατέρας μου είχε ένα καϊκάκι που ταξίδευε σχεδόν στην Τουρκία. Ο πατέρας μου ήταν ένα ψευατικός 22. Κι άρχισε και εκείνος τα καράβι. Έβλεπα αυτά που μου έλεγε ο πατέρας μου και μ' αρέσανε. Είχα δουλεύει με μεγάλους διπλούς από πολλά χρόνια και μία πράγματα που γνωρίζω πάντα εδώ είναι η αγάπη για τη θάλασσα. Και αυτό πέτρευνται για πέντε χρόνια. Όμως αυτό σημαίνει ότι μπορείς να αφαιρέσεις πολύ καλούς ανθρώπους στην εταιρεία. Οι ανθρώπινοι είναι πιθανόνιοι καλύτεροι από κάποια άλλη μέρα στον κόσμο. Είναι πολύ σκληρά. Είναι πολύ εύκολοι. Είναι πολύ δικαίωτοι. Είναι αγαπημένοι και αγαπημένοι ό,τι κάνουν. Και αν δεν λειτουργεί όπως ήθελαν να λειτουργήσουν σχετικά γίνονται σκληρά. Είναι πολύ σκληρά. Είναι πολύ σκληρά. Είναι πολύ σκληρά. Είναι πολύ σκληρά. Είναι πολύ σκληρά. Είναι πολύ σκληρά. Είναι πολύ σκληρά. Η φιλοσοφία της ΕΕ είναι ο ελεύθερος και θεμητός ανταγωνισμός. Ο εφοπλισμός δεν ζητά να επιβαρύνει με τίποτα την πατρίδα του. Θέλει μόνο να έχει ελεύθερα τα χέρια για να φέρνει στον τόπο τον πλούτο και την ευημερία που αναζητούν. |
