| σύντομη περιγραφή: Συνεχίζουμε, λοιπόν, στην επικοινωνία ανθρώπιπολογιστής σχεδίας η αλληλεπίδρασης και λέμε ότι σε μεταπτυχιακό επίπεδο αυτό που εισάγουμε εμείς στο μάθημα είναι η γενικότερη γλωσσολογική του διάσταση και δεν σας κρύβω ότι είμαι επηρεασμένος και από μια συγκεκριμένη διάσταση. Αυτή είναι η γενικότερη γλωσσολογική του διάσταση. Και δεν σας κρύβω ότι είμαι επηρεασμένος και από μια συζήτηση, μια πολύ ωραία παρουσίαση στην οποία παρακολούθησαν τη Δευτέρα το βράδυ στο καφέ της επιστήμης που διοργανώνει ο συνάδελφος καθηγητής του τμήματος φυσικής, Αργύρης Νικόλαίτης, καθηγητής κυβαντομηχανικός. Καθηγητής μου ήταν στο ξεκίνημα της καριέρας του. Και εκτός αυτού συμμετείχε ένας πολύ καλός γλωσσολόγος καθηγητής, ο Γιάννης Βελούδης. Και μας είπε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και έκανε ένα πολύ ωραίο σχόλιο ο Νικολαίτης. Είπε δηλαδή ότι ενώ σε κάθε επιστήμη υπάρχει κάποιο είδους στεγανοποίηση, στην γλωσσολογία όλοι θέλουν να έχουν άπαψη, δηλαδή ο καθένας μιλάει για την γλωσσολογία. Εσείς τι λέτε από αυτού? Δηλαδή δικαιούμαστε να μιλάμε για τη γλωσσολογία, για τις γλώσσες. Προπάντων είναι για την ελληνική, αλλά βέβαια ο καθηγητής που έκανε την παρουσία στο γλωσσολόγο ήταν καθηγητής γλωσσολογίας και μίλησε για θεωρίες ενός γερμανού γλωσσολόγου του 1920, του Wittgenstein. Αλλά αυτό το σφόλιο εντυπωσίασε. Δηλαδή εσείς θεωρείτε ότι είναι αυτός σας όριμο να μιλήσει για θέματα φυσικής, για θέματα μαθηματικών, οριστηνικών. Υπάρχει κάποιος δημιουργημένος, κάποιος που είναι μηχανικός ή κατηδευτός, να εξεγείσει την επιστήμη του σχετικού του γλωσσολόγου παράξυνα γλώσσα πάνω σε αυτό. Ναι. Ένα θέμα ναυτό. Αν μιλάμε την ίδια γλώσσα, δηλαδή ακόμα και σε ποια γλώσσα θα θέσει το ερώτημα. Αν το θέσει με όρους στατιστικοί, είναι λογικό ο γλωσσολόγος λίγο να κουμποθεί έτσι. Λέει, δεν θα καταλαβαίνω. Μια άποψη είναι αυτή. Δηλαδή, όταν θέτεις ερώτημα σε έναν διεπιστημονικό κλάδο, για να το γενικεύσουμε, το ερώτημα σε τι γλώσσα τήθεται, το interface των δύο κλάδων ποιο είναι. Πολύ καλή παρατήρηση. Άλλη παρατήρηση. Να το πω εγώ ότι αυτό που στις μέρες μας ανεβαίνει πάρα πολύ είναι η διεπιστημονικότητα. Δηλαδή, ανακαλύπτουμε πως υπάρχουν πάρα πολλοί χώροι που είναι in-between, ανάμεσα σε δύο επιστημονικούς κλάδους, κυρίως καθώς αυτοί οι κλάδοι επεκτείνονται. Όλο ένα εναυξανόμενο κομμάτι του χώρου τους έχει επιδρασία και σκέδαση και σκίαση με κάποιον άλλο επιστημονικό χώρο. Άρα και οι άλλοι έχουν δικαίωμα να μιλήσουν. Επ' αυτή την έννοια, ο καθένας έχει δικαίωμα να θέσει μια ερώτηση. Δηλαδή, δεν μπορεί να είναι η απάντηση του άλλου. Κάτσε κάτω ρε, εγώ με ξέρω, εγώ πολιτικός, μηχανικός, γιατί μου θετήσεις θέμα και ποιος είσαι, που μου μιλάς. Με την ίδια λογική, ας πούμε, που ποιος είναι ο πιο γνωστός Έλληνας μπασκετμπολίστρας, ο Ανδρουτοκούμπος, ας πούμε, μπορεί να τον προκαλέσεις να σε συναγωνιστώ, ποιος θα βάλει περισσότερα τρίποντα. Τι θα σου πει ο άλλος, σήκω φύγε ρε. Σωστή απάντηση ήταν, έλα ρε μάγκα, μπορείς, βάλε. Εδώ είμαστε και κρυμνόμαστε, όλα καταγράφονται. Η δυσκολία είναι να κάνεις την προσπάθεια. Δεν είναι να το πεις του άλλου, κάτσε κάτω ρε, δεν δικαιούσε διά να ομιλήσεις. Μπορεί ο άλλος από το δικό του χώρο, από τη δική του σκοπιά να πει κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Άρα το ερώτημα δεν είναι ποιος δικαιούται να ομιλήσει, δεν δικαιούται να ομιλήσει, αλλά το τι λέει. Και επειδή για πρώτη φορά υπάρχει παγκόσμια καταγραφή των πάντων, δεν είναι το πρόβλημα εκεί. Δηλαδή το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός μπασκετμπολίστρα ποιο είναι, ξέρετε. Να μην χαλάσει τα στατιστικά του. Δηλαδή όταν βλέπει ότι δεν θα μπει το τρίποντο, δεν επιχειρεί. Σου λέει δεν με συμφέρει εμένα, και σαν να χτυπήσει τον μπάζερ ας πούμε στο τώρα, δεν με συμφέρει να κάνω προσπάθειες που θα χαλάνουν τα στατιστικά μου, τη στατιστική μου. Δεν θα κάνω προσπάθειες σε χώρους που ξέρω ότι μάλλον δεν θα μπει το τρίποντο. Έτσι δεν είναι. Πρέπει να είμαι χαζός για να προσπαθώ να βάλω τρίποντα εκεί που μάλλον δεν θα μπει το τρίποντο. Υπάρχει τρομερή ανάγκη. Αυτό ήθελα να σας πω. Τώρα, η γλωσσολογία έχει να κάνει κάποια, να πει κάποια πράγματα σε εμάς, γι' αυτό μου άρεσε πάρα πολύ η συζήτηση, γιατί μου έδωσε ρεθύσματα και εμείς στο προγραμματισμό αντιμετωπίζουμε ένα πολύ σοβαρό γλωσσολογικό πρόβλημα. Και θα αρχίσω, θα σας κάνω ερώτηση για να μην φανεί πως τα λέω όλα εγώ, και κάποια πράγματα εσείς. Ποια είναι η παλαιότερη γλώσσα προγραμματισμού? Με, είναι παλιά γλώσσα, υπήρχε εξ αρχής, αλλά δεν ακριβώς γλώσσα υψηλού επίπεδου. Γλώσσα προγραμματισμού υψηλού επίπεδου. Κόμπολ, πολύ παλιά. Λυς, πιο παλιά, πιο παλιά από αυτές. Φόρτραν, έτσι. Οπότε, πιο παλιά και από τις δισκέτα, έτσι. By the way, έχετε δει πως ήταν οι δισκέτες τον καιρό της Φόρτραν? Μεγάλη μεγάλη. Ναι, πόσο μεγάλες λέτε ότι ήτανε. Έχω δει, μια φορά μου έτυχε να δω. Όχι, αυτές ήταν τον καιρό που ήμουν εγώ στην ηλικία σας, δεκαετία του 80. Και τις λέγαμε φλόπι, δηλαδή αυτή φλόπι, πέτει, λέμε πάλι. Δεν έχω τώρα καμία μαζί μου. Αν έχω, κουβαλάω γιατί έχει γλωσσολογικό ενδιαφέρον. Κατ' αρχάς, δεν είναι φλόπι αυτή, έτσι, δεν είναι ευκαμπτή. Φλόπι ήτανε οι προηγούμενες, οι πέντε και ενός τετάρτου της Ίντσας, που λέει Μαργαρίτα. Αλλά εγώ πέτυχα να δω δισκέτα όσο σας φαίνεται παλαβότη της δεκαετίας του 70, σε ένα μηχάνημα που είχε ξεμείνει, που ήταν περίπου τόσοι, ήταν οχτώ ίντσες. Και ήταν πραγματικά φλόπι, δηλαδή λύγιζε. Εντάξει, εμπάστησε. Αυτά για τη σημειολογία, δηλαδή για τα σύμβολα. Άρα η παλιότερη γλώσσα είναι η φόρτραν, πόσο παλιά είναι η φόρτραν. Η έκφραση από τον καιρό του ΝΟΕ είναι ακριβή, δηλαδή το 1955, ας πούμε, στους πρώτους πολογιστές. Δεν μου λέτε αυτή η γλώσσα υπάρχει σήμερα. Τέρμα, παιδιά, τέρμα, τέρμα. Πλέον έχει εξαφανιστεί, δηλαδή όποιος την κάνει την κάνει προφανώς από μεράκι, όπως βγαίνουν, την κάνατε, νομίζω την έχουν βγάλει τώρα. Η φόρτραν είχε εξαιρετικά χαρακτηριστικά, να πω όμως, ήταν πολύ καλά δομημένη γλώσσα. Μήπως μπορεί να πει κανείς από όσοι την έχουν κάνει, ποια ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της, δηλαδή με δύο λέξεις. Γλωσσολογία, έτσι, να πεις με δύο λέξεις, ζουμί, πολλή πράγματα. Θα δεις, να τον αλείσαι ποιο ώρες. Πώς την περιγράφουμε με δύο λέξεις, τρεις. Μια δικαστική είναι, κομπάιλ, ναι, αλλά απλές λέξεις ελληνικές, για να φανεί δύναμη της γλωσσολογίας. Ναι, τα είπαμε όλα, έτσι. Υψηλό επίπεδο ήταν, αλλά τα χαρακτηριστικό της ποιο ήτανε. Πολύ έντονα συναρτησιακή, καμία γλώσσα δεν έχει φτάσει στο συναρτησιακό επίπεδο και έλεγχο που είχε η φόρτρα. Λίγο, δηλαδή, πολυμορφισμός της η-πλα-σπλάς, ας πούμε, έχει πάει εκεί κοντά, αλλά όχι τόσο ακρίβεια. Θα σας το πω αλλιώς, μαθηματική λογική. Ήταν μια μαθηματική γλώσσα, έτσι. Ωραία. Είπατε και άλλες γλώσσες. Όταν ήμουν φοιτητής, φόρτρα μας μαθαίνανε, αλλά τότε δηλα-δηλα, για να πάμε τώρα στο ζουμί, έτσι, να πάμε μερικές δεκαετίες μπροστά, είχε φανηστεί μια άλλη γλώσσα. Η κόμπολ, επίσης, είναι παλιά γλώσσα, αλλά την διδαχτεί ποτέ κανένας. Ναι, αλλά την επανεπιστήμου την δίδαξε ποτέ κανένας. Ναι, το ξέρω, το ξέρω και μου δημιούργησε πρόβλημα. Αλλά τι πρόβλημα έχει η κόμπολ. Είχε ένα πρόβλημα. Για κάποιο περίεργο λόγο, εμείς οι πληροφορικάροι, που είμαστε θετικών επιστημών, είχα λίγο μπακαλίστικη γλώσσα, οικονομικών εφαρμογών, αλλά μπακαλίστικη. Για αυτό δεν τη διδάξαμε ποτέ. Όταν πήγα στο εξωτερικό, με γράψανε σε τμήμα Master of Business Administration. Αλλά εγώ τους λέω, δεν θέλω να κάνω Business Administration. Εκτιμούσα ότι, παλό που ήταν της μόδας, ότι στην Ελλάδα δεν θα ήταν αυτό που... Ήθελα να μου κάνουν κόμπολ. Και δεν έκανα κόμπολ. Και παρατήρησα ότι ούτε εκεί κάνανε κόμπολ καλά καλά. Σε ελληνικό πανεπιστήμιο, κανένας δεν έκανε κόμπολ. Σε τμήμα των θετικών επιστημών. Μήπως αυτό δείχνουν ότι θεωρούσαμε λίγο σαν δίδα διαλογίες γλώσσα. Ας τολνήσω την έκφραση, λίγο νόθα γλώσσα. Δεν λέω τι μπορεί να ήταν. Απλώς λέω, στην πράξη τι έγινε. Άρα ας την πούμε από παιδί. Αλλά αν δεν ήξερες κόμπολ και ένα πακέτο που είχε, που νομίζω το λέγανε RPG, δεν έπιανε δουλειά στη τράπεζα. Όλες οι τράπεζες, όλο τα τραπεζικά συστήματα, μέχρι το 2000 κάτι, ήταν σε κόμπολ και RPG. Αυτό είναι μορφαρικό. Δεν είχε δουλειά και γλώσσα. Δεν είχε δουλειά και γλώσσα. Τι θα πρόβλημα, εσύ πόσον έχεις ειπηρετήσει. Ναι, ναι. Υπήρχε πάντως αυτή η ψηλομείτικη αντιμετώπιση στα πανεπιστήμη και της Ελλάδας και του εξωτερικού, την θεωρούσαν λίγο αποπέβη γλώσσα. Όχι πολύ δυνατή επιστημανική γλώσσα. Μπας, σε περίπτωση, η γλώσσα που έχει τη σχέση με εμάς, γιατί και η κόμπολ είναι επίπεδο φόρτραν, όσον αφορά τη διαστρομάτωση της. Δηλαδή, είναι μια γλώσσα που είναι compile, όπως είπατε, κουμπά το μυριέν του λειτουργικού συστήματος. Μια άλλη γλώσσα που αφήνει και γενά πολλά ερωτηματικά, γιατί την ξέρετε όλοι, αλλά και η παρόμοια αντιμετώπιση και αυτή ήταν η... Basic. Η ίδια αντιμετώπιση. Δηλαδή, τι μαθαίνεις basic και τι γλώσσα είναι αυτή που έχει go to, έτσι. Και τα λοιπά, και τα λοιπά. Όμως η basic αποδείχθηκε πως είχε τρομερή επιτυχία. Πού? Έτσι, μπράβο. Η Visual Basic τι είχε δηλαδή και έγινε μεγάλη επιτυχία. Μπράβο, ήταν γλώσσα για graphical user interface. Και στην basic ποιος άνθρωπος... με την basic ποιος άνθρωπος φτιάχτηκε. Ο κλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη, δημιουργός της Microsoft, έτσι. Οπότε, ήταν λογικό πως όλο το interface προγραμματιζότανε πολύ καλά με την basic. Γιατί? Όχι γιατί ήταν πολύ καλή σαν γλώσσα. Σαν γλώσσα είχε τα γνωστά της προβλήματα. Αλλά γιατί το graphical user interface του Visual Studio ουσιαστικά είναι δομημένο πάνω στην Visual Basic. Πολύ σημαντικό για μας που κάνουμε κοινωνία ανθρωπολογιστή. Ποια γλώσσα τώρα πέρασαν τα χρόνια, έτσι? Ποια είναι η γλώσσα δυνατή? Ναι, ναι. Είναι και έτσι πλάς-πλάς, αλλά σιγά-σιγά γίνουμε προς Java, έτσι. Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Όμως, η πιο εδεδομένη γλώσσα ποια είναι? Δηλαδή, η γλώσσα που χρησιμοποιεί κάθε άνθρωπος καθημερινά. Μπορούμε να το πούμε αυτό με τα βεβαιότητες. Τι λέτε? JavaScript. Μάλιστα. Τι σχέση έχει JavaScript με την Java? Απάντηση καμία. Γι' αυτό και όλοι θεωρούν ενώθο κατασκεύασμα. Δηλαδή, θεωρούν πως κάποιος πονηρός ήταν η Μοζίλα. Το Netscape, δηλαδή αυτός που δημιούργησε όλη αυτή τη σάγκα, όλη αυτή την τρέλα με το ίντερνετ. Όταν χρειάστηκε να λύσει κάποια προβλήματα και έψαχνε να βρει μια γλώσσα Web, λέει, τι γλώσσα να χρησιμοποιήσω, αυτή δεν με κάνει, αυτή δεν με κάνει, αυτή δεν με κάνει, και δημιούργησε μια script γλώσσα. Αυτή δεν με κάνει γιατί υποτίθεται σαν την παλαστρατόπεδα. Δηλαδή, υποτίθεται αυτοί οι sponsors αυτής της γλώσσας θέλουν να ξεπατώσουν τους άλλους, οπότε αυτοί ούτε καν την πήραν υπόψη τους. Και δημιούργησε μια script γλώσσα, με η πρώτη διαφορά, δηλαδή εμείς καταλαβαίνουμε ότι άλλο πράγμα είναι μια διαδικαστική γλώσσα, το οποίο μπορεί να έχει τρομερές συνέπειες για τη γλωσσολογία. Δηλαδή, θα ήθελα να, ας πούμε, θα μπορούσα να ισχυριστώ, να πω, ξέρετε ότι η γραμμική γραφή α που βρέχτηκε στην γνωσσό, κατά πάσα πιθανόητα ήταν script γλώσσα. Εμείς το καταλαβαίνουμε οι κομπιουτεράδες τώρα, πώς αυτό θα αποδειχθεί και αν θα το αποδεχθούν και αν το καταλάβουν σε πρώτη φάση. Εμείς ξέρουμε ότι για να κάνω ένα παράθυρο με μια διαδικαστική γλώσσα προγραμματισμού, με όλες αυτές εδώ, δεν ξέρω και αν γίνεται, θα πρέπει να γράψω 500 γραμμές κώδικα. Ενώ αν το γράψω με script γλώσσα, πόσες γραμμές κώδικα θέλω, ενδεχομένως 10-20 γραμμές. Πιθανώς, λοιπόν, οι γραφές αντιγραμμικοί α και τη β ήταν οι script γλώσσες της εποχής. Δεν υπήρχαν τότε βιβλία. Σε ένα μάρμαρο δεν μπορούσες να γράψεις πάρα πάρα πολλά, οπότε ψάχνα κάποιο είδος script μορφή επικοινωνίας. Το αφήνω εδώ προς το παρόν, δεν άμεσο αντικείμενό μας, αλλά το πετάμε σαν τρίποντο στον αντετοκούμπο. Δηλαδή λέμε τους γλωσσολόγους, παιδιά κοιτάξτε λίγο, ή πες γι' αυτό το ενδεχόμενο, το ζούμε καθημερινά. Η JavaScript, λοιπόν, χρησιμοποίησε το όνομα της Java για να πει ότι έχω μια σύνταξη και λογική παρόμοια με τη Java, δηλαδή διαφορά ότι είμαι script γλώσσα. Και χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή παντού. Δηλαδή ακόμα και ο φιλόλογος που δεν το ξέρει, όταν ανοίγει το browser του, ποια γλώσσα ανοίγει από πίσω? JavaScript. Ο user είναι ένα interface που χτίζεται πάνω σε αυτήν εδώ πέρα τη γλώσσα. Και εδώ πάμε στο ερώτημα που θέλω να σας θέσω για να τελειώσω τη σημερινή παρουσίαση και να δώσω τον λόγο σε εσάς. Και το ερώτημα που σας θέτω είναι το εξής. Το user interface σε τι γλώσσα προγραμματίζεται? Καταρχάς είναι δεκτό σε όλους μας, δηλαδή όχι μόνο σε μας αλλά και στους πελάτες μας, που μπορεί να φιλόλογει οτιδήποτε, είναι το user interface. Όχι. Υπάρχει δυνατότητα να δουλέψει κάποιος χωρίς user interface. Αυτό μπορούμε να το πούμε εμείς, κομπιτεράδες. Είναι σαν να σου κόβουν το χέρι όμως, έτσι πολύ δύσκολο. Μπορεί να δουλέψει command line αλλά μάλλον θα έλεγα ότι είναι δύσκολο. Δεύτερον, για να μην το μπλέξουμε το θέμα, είναι μάλλον φανερό ότι δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει κάτι χωρίς user interface. Είναι σαφές σε κάθε user interface ποια γλώσσα είναι πίσω. Και το πίσω κρύβει δύο πράγματα. Από κάτω, δηλαδή πού πατάμε και από πίσω. Με τι έγινε. Οπότε ο Νίκος βιάστηκε να μας δώσει απάντηση με τι έγινε. Δηλαδή ένα robust, ένα καλό user interface, με τι έχει γίνει συνήθως. Με C++. Αλλά θα πρόσθεται ο νουνεχής έτσι εδώ μεταπτυχιακώς, ότι αν μιλάμε για Visual Studio μάλλον μιλάμε για Visual Basic κάποιου είδους. Στις κινητές συσκευές με τι γίνεται. Ελείψει άλλου. Με Java, για αυτό έχει αποκτήσει μεγάλο ενδιαφέρον. Έτσι και από κάποιες άλλες πιο ιδιοριθμές πλατφόρμες. Ας πούμε η C++ λέγεται Objective-C, λέγεται Xcode και νομίζω άλλαξε πρόσφατα όνομα για την πλατφόρμα των iOS λειτουργικών συστημάτων. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται πίσω από το User Interface είναι τεκμηριωμένη. Τώρα πάμε στα δύσκολα και τα ωραία. Δηλαδή είναι ας πούμε αυτές οι γλώσσες λίγο πολύ τεκμηριωμένες. Δηλαδή υπήρχαν εκδόσεις της FORTRAN, υπήρχε η FORTRAN 77 αν θυμάμαι, μετά υπήρχε η FORTRAN 90, κάπως έτσι αν τα λέω καλά. Η COBOL επίσης RPG 1.2.5 ξέρω εγώ που είχε φτάσει. Η Java ξέρω εγώ, γίνονται και συνέδρια πάρα πολλά. Ποια είναι η μορφή της Java έτσι δεν είναι? Για την Basic δεν χρειάζεται να πω, απλώς την είχε πω την κοιδεμονήμα της Microsoft κυρίως, για τη C++ ομοίως και τα λοιπά. Είναι κάπως τα αντεροπημένες γλώσσες. Η JavaScript και αυτή αρκετά είναι αποδεκτή και εξταθερή στην μορφή της. Η γλώσσα του User Interface είναι τυποποιημένη, είναι τεκμηριωμένη. Δηλαδή, ναι, σε C++ ξέρω ότι το Visual Studio δουλεύει, αλλά ο κώδικας με το οποίο έκανες το interface σου μεταφέρεται κάπου αλλού. Απλά πράγματα, να το κάνω συγκεκριμένο ότι θα είστε τεκμηριωμένοι. Πάντως όχι. Πόσα χρόνια διαρκεί αυτή η αμπίγκητη, αυτή η ασάφια? Το καιρό του NOE. Δηλαδή, τα πρώτα interfaces ξεκίνησαν να γίνονται με DOS και γινόταν, ας πούμε, με την Pascal, αργότερα με τη C, C++ της Borland ή της Microsoft. Μετά ήρθε η Microsoft, έβγαλε τα Windows και λέει εγώ ελέγχω το User Interface, άρα όλοι θα περάστησαν από το Visual Studio και γενικά από τις βιβλιοθήκες γραφικών. Αλλά αυτές οι βιβλιοθήκες υπάρχουν στις μέρες μας. Έχουν αλλάξει τα Windows 10 εκδόσεις έκτοτε, κάποια στιγμή πάψαν και οι συμβατότητες, έτσι. Αλλά, προπάντων, η γλώσσα με την οποία έκανε στο interface δεν είναι τεκμηριωμένη. Δηλαδή, αναγνωρίζουμε εμείς τουλάχιστον τις κατεύθυνσής μας ότι το 80% του προγραμματισμού παγκοσμίως πηγαίνει στο interface, και δεν υπάρχει μια τυποποιημένη γλώσσα. Τι υπάρχει στη θέση της τυποποιημένης γλώσσας? Αυτό είναι το εντυπωσιακό, τυποποιημένες κινήσεις. Δηλαδή, δεν είναι συγκεκριμένες εντολές. Παλιά με τα 6 Windows του Unix, ήταν συγκεκριμένες εντολές, αφού γράφαμε εντολές. Έτσι, και λέγαμε άνοιξε ένα παράθυρο να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, το ένα, το άλλο, αυτά πλέον δεν γίνονται. Τι κάνεις εσύ, χρησιμοποιείς ήδη ένα user interface που σου δίνει ο πάροχος της γλώσσας, και με αυτό τι υποτίθεται ότι κάνεις, σχεδιάζεις τη στατική μορφή του user interface σου, αλλά ταυτόχρονα σχεδιάζεις και την αντίδραση που θα έχεις στα διάφορα γεγονότα. Το κάνεις αυτό με γλώσσα, για να γίνει σαφές ότι δεν είναι ακριβώς γλώσσα, αλλά είναι πιο πολλοί κινήσεις, δηλαδή έχουν μια αντίδραση που ακόμα δεν μπορούμε διανοητικά να την ορίσουμε, γιατί αυτή η ιστορία κρατάει από το 90, θα πρέπει να έχει αρχίσει να κατασταλάζει. Δεν κατασταλάζει, για να γίνει αυτό σαφές που σας λέω, για να μην λέω πολλά, ιδίως όσο βάζουμε αυξημένη διάδραση, δηλαδή βάζουμε εδώ μέσα πολύ μέσα, όλες αυτές οι γλώσσες παρουσιάζουν πρόβλημα στα πολύ μέσα. Δηλαδή δεν το θεωρώ πως θα κάνεις ένα παράθυρο, είναι πως θα δείξεις για παράδειγμα, πως θα δείξεις για παράδειγμα κοινό το μολύβι. Ποια γλώσσα είχε φτάσει στη διάδραση αυτή σε πολύ ψηλά επίπεδα? Η γλώσσα δεν είναι το flash γλώσσα, αναγκάστηκε να κάνει μια γλώσσα. Πώς την έλεγε τη γλώσσα? Action script. Και φτάστηκε στην έγωση 3 αν δεν έκανα λόθος. Προσέξτε τώρα πού αρχίζει να περιπλέκεται. Για προσέξτε λίγο. Το περιβάλλον γραφικού προγραμματισμού flash ήταν απόλυτα ισοδύναμος με την action script. Δηλαδή action script ήταν μια compiled γλώσσα. Μπορούσε να γράψω σαν editor action script και να μου βγάλει κάτι της. Σε μεγάλο βαθμό ναι, αλλά όχι 100% Δηλαδή το μεγάλο πρόβλημα, το γλωσσολογικό πρόβλημα που έχουμε εμείς στην επικοινωνία ανθρώπιου υπολογιστή είναι ότι δεν μπορούμε με κατηγορήματα υψηλής διανοητικής ταύμης για αυτό που κάνουν τα interfaces. Και το θα πατήσω αυτό το κουμπί, θα ανοίξει αυτό το παράθυρο, θα βγουν αυτές εδώ εντολές. Όταν το πιάσω αυτό εδώ θα έχει δυνατότητα να κινείται σαν το μολύβι και να πηγαίνει από τη μία οθόνη στην άλλη. Να αλλάζει χρώμα, όταν το περιστρέψω ξέρω εγώ να φανίζει αυτή τη μορφή κτλ. Όλα αυτά τα στοιχεία του interface μας είναι πολύ δύσκολα να τα περιγράψουμε με κάποια στανταρισμένη γλώσσα. Εδώ και 25 χρόνια αυτός είναι ο πόλεμος που γίνεται και σε επίπεδο λειτουργικού συστήματος. Τα Windows εδώ και 10-15 χρόνια έχουν φτάσει σε έναν επίπεδο τελειότητας. Τι αλλάζει σε κάθε εκδοσί τους το user-interface. Πόσα επιβίβει, δηλαδή, η συσκευή με εμάς. Δηλαδή τις συσκευές που έχετε μπροστά σας, διάφορες μάρκες που έχετε, διαφορετικές εκδόσεις λειτουργικών συστημάτων, πολλές φορές ριζικά διαφορετικές όπως είναι ο Macintosh που έχει ο Stathis. Τι διαφορές βλέπετε, ακόμα είναι δύσκολο να παραμετροποιήσουμε τις κινήσεις που κάνει το user-interface. Πόσο μάλλον να τις προγραμματοποιήσουμε, να τις προγραμματίσουμε. Και κατά αυτήν εδώ την έννοια, ήθελα να σας πω ότι αυτές οι δύο γλώσσες, για κάποιο λόγο φαίνεται ότι έχουν πιστοχωρήσει, έχουν κατηγορηθεί, δηλαδή και αυτή κατηγορήθηκε ως νόθα γλώσσα, όπως είναι πολύ πετυχημένη γιατί κρύβεται κάτω, όχι πίσω, κάτω από κάθε εφαρμογή με browser. Δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργεί σε εφαρμογή με browser, αλλά από κάτω δεν πατάει στην JavaScript. Γιατί τη χαρακτηρίζουν ως νόθα γλώσσα στο χώρο της πληροφορικής? Γιατί δεν είναι γλώσσα η οποία προέκυψε από την παρατήρηση και το πείραμα, όπως θα διλαμβανόμαστε εμείς στην πληροφορική. Δηλαδή, εμείς θα κάνουμε συνέδρια, αναπτύσσουμε γλωσσολογικές θεωρίες της πληροφορικής, λέμε πως πρέπει να είναι μία σωστή γλώσσα, τι θα πρέπει να θεραπεύει, τι θα πρέπει να εξυπηρετεί, πώς να καλύπτει την αλθαπερίου του στη βίδα κτλ. Και ξαφνικά μας βγαίνει κάποια γλώσσα που προκύπτει από την ανάγκη, κάποια ανάγκη. Αυτή η γλώσσα, λέμε, που δεν βγήκε με τόσο καλές συνθήκες παρατήρησης και πειράματος και μπας περισσότερες, δεν τη θεωρούμε και πολύ επιστημονική, εκεί ήθελα να καταλήξω. Λέμε θα είναι θνησυγενής. Και τι αποδεικνύεται, πως αυτή εδώ και 20 χρόνια, η γλώσσα την οποίαν αποδοκίμασαν οι οικοδότητες, αποδεικνύεται η πιο σταθερή γλώσσα και η πιο επεκτάσιμη και η πιο δημοφιλής. Και φυσικά αποκτά και διάφορες άλλες προσθήκες που είναι ακόμα πιο μεγάλη τραγωδία. Δηλαδή αν αυτή χαρακτηρίζεται νόθα, αυτό εδώ τι πρέπει να χαρακτηριστεί. Τραγωδία. Και όμως το 80% των ιστοσελίδων, στις οποίες περιδιαβαίνουμε καθημερινά, έχουν αυτά τα πράγματα από πίσω και φυσικά υπάρχει και μια άλλη γλώσσα, την ξέρετε κι εσείς, η οποία βγήκε νικητής στην κόντρα που είχε με αυτούς. Δεν είναι καν πράσινη, δεν είναι του ίδιου συντακτικού επιπέδου. Πώς λεγόταν η γλώσσα που προέκυψε από αυτούς? Έχει φτάσει και η SPX. Συμπέραζομαι για να κλείσω όλη αυτήν εδώ την εισαγωγή που έκανα. Οι γλώσσες υπάρχουν και στο χώρο της πληροφορικής. Της μιλάει πολλές φορές χωρίς να ξέρει και ο καθένας άνθρωπος, ένας φιλόλογος, αν του πεις υπάρχει γλώσσα JavaScript, μπορεί να σε βρεις να σου πει τι είναι αυτά που λες. Και όμως θα τη χρησιμοποιεί καθημερινά χωρίς να το καταλαβαίνει. Αυτός λέει, δεν ξέρω τι JavaScript, ξέρω όμως για παράδειγμα το Mozilla. Ή ξέρω τον Chrome. Ανοίγω τον Chrome και κάνω δουλειές. Και δεν βλέπω ότι πίσω από τον Chrome, ξέρω, κρύβονται όλα αυτά εδώ. Δεν κρύβεται ένας τέτοιος μηχανισμός. Ο οποίος τι κάνει αυτός ο μηχανισμός? Μεταφράζει τη JavaScript, κάνει μια τριμερή μετάφραση, δηλαδή από τη μια μεριά είναι ο χρήστης, από την άλλη είναι η JavaScript, PHP, ASP, CSS, HTML προπάντων, ότι υπάρχει και τα πολυμέσα. Και από την άλλη μεριά είναι ο μεταφραστής, που είναι ο server, που είναι ο cloud, και το οποίο να λαμβάνει όλη τη μετάφραση. Και τελικά λέει, ας πούμε, ο χρήστης, μα εγώ έβλεπα, ξέρω, διάβαζα μια ηλεκτρονική εφημερίδα σήμερα. Νομίζω ότι διάβαζε ηλεκτρονική εφημερίδα. Από πίσω, εμείς ξέρουμε ότι γινόταν ένας κακός χαμός από συμπλέγματα αυτών εδώ πέρα των πραγμάτων. Και αυτή η αλήθεια δεν σου αποκαλεί την ταλανίστα, ως προγραμματιστές τη ζούμε και τη βιώνουμε καθημερινά. Είναι κατακλήδη λοιπόν. Υπάρχει πάρα πολλούς δρόμους, γιατί είναι μια αυξημένης διάδρασης, διανοητική ενέργεια, η επίδραση με συσκευές. Γι' αυτό βλέπουμε τρελά πράγματα, έτσι τα τελευταία χρόνια οι συσκευές έχουνε βαλθεί να ασχολούνται με πράγματα που παλιά θα μοιάζανε ονειρικά. Δηλαδή, αν οι κινήσεις, μας το έχουμε ξαναπεί, είναι έτσι, αν είναι έτσι, αν έτσι βγάζουμε φωτογραφία, αν έτσι μεταφέρουμε τη φωτογραφία, αν έτσι σβήνουμε τη φωτογραφία, αν ο υπολογιστής μας έτσι γίνεται καλύτερος. Έτσι και αυτό φαίνεται να πείθει πολύ κόσμο. Πολλές φορές κατασκευαστικά δεν είναι σαφές γιατί αυτός ο υπολογιστής είναι πολύ ακριβότερος από αυτόν εδώ και όμως ο χρήστης λέει να γι' αυτό είναι ακριβότερος, γιατί μ' αρέσει που κάνει έτσι ας πούμε, μ' αρέσει που το περιστρέφω έτσι, που διαδρώ έτσι, που κάνω το ένα, που κάνω το άλλο και αυτή η διάδραση βγάζει, προσέξτε, δεν υποκειμένικη. Δηλαδή, όταν κάναμε το μάθημα της επικοινωνίας ανθρώπου υπολογιστή, θα έλεγε κανείς μήπως είναι υποκειμενικό κριτήριο. Τι λέτε εσείς, όλα αυτά τα πράγματα που λέμε είναι υποκειμενικά κριτήρια. Κάποιος θα έλεγε, δεν πάει να πνιγείς ρε μεγάλε τώρα δηλαδή, το αν ας πούμε έτσι κάνω μια ενέργεια στον υπολογιστή είναι τόσο σοβαρά πράγματα. Τι λέτε. Και πώς το αποδεικνύεις, πώς το τεκμηριώνεις, ότι είναι. Μάλιστα, η απόδειξη όμως ποια είναι. Αυτή είναι το θεώρημα, η απόδειξη ποια είναι. Δηλαδή, αν θα σου ρωτήσω το άλλο, απόδειξέ το μου. Πολύ καλά το είπες θεωρητικά, πολύ καλά την απόδειξη δεν έδωσες. Το εξήγησες θεωρητικά, δεν έκανες την πράξη. Η απόδειξη... Και ποιος αυτήν την ευχρησία, αυτήν την ευχρησία, αυτήν την ευχρησία, αυτήν την ευχρησία, και ποιος αυτήν την ευχρησία που Μαργαρίτα και λες εσύ την επιβραβεύει. Η παγκόσμια κοινότητα που δεν μπορεί να είναι χάζι. Δηλαδή, όταν ξαφνικά όλοι δύο διπλάσια λεφτά για αυτόν τον υπολογιστή και οι πωλήσεις του κυριολεκτικά είναι πολύ υψηλές, σε στιγμή που δεν πάνε παραπάνω, έτσι, ξεχνάμε ότι αυτός ο υπολογιστής δεν αταγωνίζει τα πευθείας αυτόν, γιατί αυτός ο υπολογιστής αντιπροσωπεύει την ομάδα υπολογιστών που είναι all-in-one. Δηλαδή, ένας κατασκευαστής κάνει τα πάντα και αν έχει φτάσει ένα μερίβιο αγοράς στον πρώτο κόσμο 15-20%, αυτά είναι και τα όρια αυτής της κατηγορίας. Αυτό το θέμα κλείσουμε όλους τους άλλους κατασκευαστές, έτσι. Καταλαβαίνετε τη θέα να σας πω ότι δεν μπορεί να πάει παραπάνω αυτή η πλατφόρμα, άρα ο κόσμος επιβραβεύει αυτές εδώ τις κινήσεις. Δηλαδή, δεν έχει λογική να δώσει διπλάσια λεφτά για αυτόν τον υπολογιστή, επειδή κάνει μια υποκειμενική κίνηση που ίσως τον ευχαριστεί. Προφανώς, έχει αυξημένη διάδραση. Μήπως υπάρχει και άλλη πιο ισχύρη απόδειξη. Ναι, οι συσκευές αυξημένης διάδρασης, αυτά κάνουν. Δηλαδή, ο πιλότος του F-16 δεν το κάνει επειδή του ήρθε υποκειμενική ικανοποίηση. Σου λέει, ο πιλότος του F-16, αν εγώ μπορώ να το πείσω τον εχθρό πιο γρήγορα, έστω και κατά ένα δευτερόλεπτο, για αυτό το ένα δευτερόλεπτο, για τα δύο δευτερόλεπτα που μου δίνει αυτή η συσκευή με την αυξημένη διάδραση, εγώ θα έδινα ευχαρίστως και 50% χιλιάρικα, για να μου δώσει αυτή τη συσκευή. Για μένα, ένα δύο δευτερόλεπτα, στις ταχύτες που τρέχω είναι η έκβαση της αναμέτρησης. Και αυτό μεταφέρτε το τώρα από low level, το πήγαμε σε high level, σε όλη μεταξύ την κλίμακα, δηλαδή έχουμε μιλήσει για κοχλιακά ενθητεύματα, κυρίως το προπτυχιακό που κάνουμε το μάθημα των φορητών συσκευών. Μιλάτε για κοινωνικά δίκτυα. Το κοινωνικό δίκτυο τι είναι, είναι αποτέλεσμα αυτής της εύκολης διάδρασης. Δηλαδή, εμείς λέμε ότι ξέρεις ένα κινητό τηλέφωνο έχει αξία 300 ευρώ, ας πούμε ένα καλό κινητό τηλέφωνο, και θα πέσει αυτή τη στιγμή. Έχονται καλά κινητά, είναι πιο μικρές τιμές τώρα που μπαίνει... Εντάξει, θα πέσουν κι άλλα τιμές, αλλά είπαμε ότι η πραγματική αξία αυτού του service, και εδώ δεν πέφτει, όχι μόνο δεν πέφτει, αλλά αυξάνει η πραγματική αξία αυτού του service, αυτό γίνεται ένα service που πάει από χαλαρά, δηλαδή μάλλον πλησιάζουμε προς αυτό το νούμερο. Και απόδειξη είναι το μάθημα που κάνετε μετά το δικό μου, τα κοινωνικά δίκτυα. Το κοινωνικό δίκτυο πώς δημιουργήθηκε, ακριβώς χάρις τη δυνατότητα που για πρώτη φορά είχαν οι χρήστες, να αξιοποιούν κυρίως τις φορητές συσκευές τους. Εντάξει, όταν βγάζω φωτογραφία πολύ υψηλής ποιότητας από εδώ, κάνω ηχογράφηση πολύ υψηλής ποιότητας από εδώ, όταν βγάζω βίντεο πολύ υψηλής ποιότητας από εδώ... Προσέξτε Μίρτη, τώρα μας ακούσει κάποιος και πει, τι λες ρε πολίτη, δηλαδή η Nikon ας πούμε βγάζει χειρότερο βίντεο από εδώ. Σαφές θα τα βγάζει καλύτερο βίντεο η Nikon ή η Canon που έχω σπίτι μου, αλλά όταν θα γίνει το περιστατικό απέναντι, δεν την έχω την Nikon και την Canon. Και το είπαμε αυτό με το παράδειγμα του πολέμου, δηλαδή φέραν πολεμικούς ανταποκριτές και φτάναν σε σημείο πολλές φορές, που λένε τους στρατιώτες, πυροβολάτε ρε, να πάρουμε κανένας ναύτος από τους Προκοπείς, να δείξουμε ότι είμαστε σε έναν πόλεμι περιοχή, δεν μπορεί να είναι σκοτωμός και εγώ να δείχνω έναν καπνό σε απόσταση 5 χιλιόμετρων. Ενώ με το κινητό έχουμε δει τα πιο τρελά πράγματα, δηλαδή κόβει κεφάλι ο άλλος και πάει ο άλλος, το παίρνει και live ας πούμε. Ζακρέο παράδειγμα, αλλά θέλω να σας πω τι διαφορά στην διαδραστικότητα υπάρχει. Και όταν δίνεις μέσω των δικτύων αυτά που κάνετε εσείς οι δικτυάδες, τη δυνατότητα αυτό να ανέβει πάρα πολύ εύκολα είτε με 3G είτε με 3.5G είτε με 4G που έρχεται και το 4G είναι η επανάσταση, έτσι εκεί πατήστε εσείς. Το 4G είναι επανάσταση. Γιατί? Ωραία, αλλά το βασικό, κατεβάζει το κόστος. Δηλαδή βλέπετε το όλο παιχνίδι εδώ γίνεται, θα τα κάνουμε όλα κοινέζικα όπως λέμε στα ελληνικά, δηλαδή κατεβάζουμε το κόστος και ενώ κατεβαίνει το κόστος συμβαίνει το παράδεξο να ανεβαίνει η αξία της σε σκευής. Απόδειξη, γιατί ό,τι λέμε πρέπει να το αποδεικνύουμε αφού κάνετε μάθημα στο μεταπτυχιακό για τα κοινωνικά δίκτυα. Αν δεν είχαν έρθει αυτές οι συσκευές τα κοινωνικά μας δίκτυα θα ήταν μιμπότινη εκφρασινάκοψη. Αυτά είχα να σας πω και θέλω να σας πω λοιπόν ότι από πλευράς γλωσσολογικής το user interface παρουσιάζει μια τέτοια πολύπλοκότητα, μια τέτοια πολυμέρεια και μια τέτοια πολύσυνθετικότητα που είναι πολύ δύσκολο να βρούμε γλώσσα για το user interface, δηλαδή είναι εύκολο να βρούμε την FORTRAN, δούλεψε στη μαθηματική λογική μας τελείωσε, ποιος είναι διάδοχος της FORTRAN που το ξέρετε όλοι. Υπάρχει η FORTRAN, απλώς υπάρχει μ' άλλη μορφή τώρα, κυβερμονευόμενη μορφή αλλά υπάρχει. Ποιος είναι? Δεν το κάνουν οι δικές μας κατευθύνσεις οι δύο που εμπλέκονται δηλαδή δίκτυα και του πέρα, το κάνουν άλλες κατευθύνσεις να το πάρει το ποτάμι. Ματλάμ, μαθηματικά. Και δεν ξέρω αν έχει βγει κάποιο open source, διότι μάτλαμ και το μαθηματικά είναι ταιριακά προϊόντα. Δηλαδή η FORTRAN Z δεν χάθηκε, απλώς άλλαξε μορφή, προορισμό και επιδόσεις και αυτή έχει βελτιωθεί σαφέστατα. Δεν χάθηκε λοιπόν. Η BASIC χάθηκε. Θα δούμε τώρα με τα WINDOWS 10, μην ξεχνάτε WINDOWS 10 σημαίνει Visual Basic. Αλλά δεν είναι σαν γλώσσα, δηλαδή το interface δεν μας βγάζει κώδικα. Μπορείς να μεταφέρετε κιόλας κώδικα, σημαίνει να μεταφέρετε αυτό το βασικό. Εδώ δεν το συζητάμε, αλλά αυτές οι δύο γλώσσες παρουσιάζουν πρόβλημα στον interface. Αυτό το εκμεταλλεύτηκε, είπαμε, τον όφο παιδί και έσχισε. Και φυσικά το μεγάλο ερωτηματικό είναι... Δηλαδή έχουμε χάσει μια γλώσσα και ένα interface επίπεδο flash. Δηλαδή αν θέλεις να κάνεις κάποιο σοβαρή πολυμεσική παρουσία και διάδραση και τα λοιπά, το εργαλείο που κατεμέ ήταν top από όλα ήταν το flash, που για λόγους που δεν ξέρουμε, φεύγει. Και το μεγάλο ερωτηματικό είναι τι έρχεται στη θέση του. Και προσέξτε, όχι μόνο σαν προϊόν, δε δείω πως το MATLAB ήρθε και αντικατέστησε, ας πούμε, εντινή τρόπο την FORTRAN, αλλά πάνω απ' όλα σαν γλώσσα, δηλαδή σαν δυνατότητες, όχι διαδρασης, προσέξτε τώρα τι λέω, δυνατότητες έκφρασης. Άρα αυτό που θέλω να καταλάβετε και να πείτε εσείς και στις υπόλοιπες εργασίες που έχουμε μέχρι τέλος, και τελειώνω πραγματικά τώρα, είναι ότι όλα αυτά εδώ πέρα τα πραγματάκια θα είπαμε για να δείξουμε ότι η διάδραση πρέπει να γίνει γλώσσα, δηλαδή να γίνει έκφραση. Είμαστε τώρα λίγο αυτιστικοί, δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα εδώ, δηλαδή κάνουμε περίεργα πράγματα. Ας πούμε, παίζουμε games και κάνουμε αυτήν την κίνηση, που κάτι μπορεί να σημαίνει σε ένα game, και δεν μπορούμε να την εκφράσουμε ούτε καν διανοητικά. Αν δεν την εκφράσουμε λιγγουίστικα, δηλαδή διανοητικά, γλωσσαλογικά, δεν θα μπορέσουμε να την προγραμματίσουμε. Αυτό κοντολαγεί στο μεγάλο πρόβλημα που έχουμε εδώ. Βέβαια δυστυχώς για κάποιους συναδέλφους μας αυτά δεν τα καταλαβαίνουν και τα λιδωρούν, αλλά βλέπετε ότι όλη αυτή η επιτυχία αυτών των συσκευών και των κοινωνικών δικτύων στηρίζεται ακριβώς πάνω σε αυτά εδώ τα πράγματα. Ότι είναι συσκευές που όχι μόνο έχουν μεγάλη διαδραστικότητα, αλλά αποκτούν τρομερή εκφραστικότητα. Γίνονται επέκταση του εαυτού μας. Δηλαδή βλέπεις κάτι στον δρόμο και ποια ήταν η αντίδρασή σου μέχρι τώρα, γίνεσαι στα μάτια να το δεις. Ποια αντίδραση τώρα έχει γίνει? Το έχετε παρατηρήσει? Μόλις δούμε κάτι πολύ ενδιαφέρον, η πρώτη κίνηση, ήρθα να το δω, όπως έκανα παλιά, να ψάξω πού είναι το κινητό μου, να βγάλω, να το φωτογραφίσω, να το βιντεοσκοπίσω, μετά να το ανεβάσω με κάποιο δίκτυο. Είναι πολύ βασικό να το ανεβάσω εγκαίρως, έτσι, όχι να το πάρω εδώ πέρα, να πάω στο ποιοίτημα, να το ανεβάω στον υπολογιστήμιο και αν πέφτει το στείλο, δεν. Εδώ φτάσαμε αυτή τη στιγμή να υπάρχει παγκόσμια ανάδραση στα κοινωνικά δίκτυα, πόσο λέτε, πόσο χρόνο κάνει για να ενημερωθεί... Φέτος το μάθαμε αυτό, φέτος το μάθαμε, περίπου το πολύ μισή ώρα. Δηλαδή, οποιαδήποτε, έχει σημασία αυτό, είναι οικονομικό θέμα, μέσος χρόνος, γιατί δεν γίνονται υποφυσιολογικές συνθήκες. Και θα σας πω πώς το μάθαμε. Ήταν οικονομολογικό ανέκδοτο αυτό. Μια φορά ένας καθηγητής οικονομικός, ρώτησε τους φοιτητές του, κι όσο δεν απαντούσε, δεν τους έκοβε, ποιο προϊόν έχει διάρκεια ζωής 24 ώρες. Είδες, εφημερίδες τότε. Δηλαδή, μια εφημερίδα, τότε ήταν ημερήσεις οι εφημερίδες, έτσι, και έτσι έκοβε 24 ώρες. Η ερώτηση έγινε το 70, ας πούμε, καθ' αλάβετε. Τότε δεν υπήρχε τηλεόρασμα και να υπήρχε δεν μπορούσε να ανεβάσει μία είδηση εύκολα. Οπότε, αν μια εφημερίδα ήταν δύο ημερών την αγόρασες, το ερώτημα ήταν το εξής. Γιατί αυτό το προϊόν, που μπορεί που άλλες συνθήκες να αξίζει πολύ, σκεφτείτε ότι σε χώρες όπως τη Γαλλία, οι μεγάλες εφημερίδες πουλάνε ένα εκατομμύριο αντίτυπα την ημέρα. Άρα, αν κάνει, ας πούμε, 1,5 ευρώ, 2 ευρώ εφημερίδα, μιλάμε για 0 εφημερίδα στην ημέρα, έτσι, 2 εκατομμύρια μεγάλες business. Σύνδυση διαφημίσεις κτλ, κτλ, κτλ. Αυτό το προϊόν είναι δυνατόν να αξιώνεται σε 24 ώρες. Και έτσι, παλιά θέα να σας πω, αυτό κρατάμε εμείς ως πληροφορική, ο χρόνος ανάδρασης της είδησης ήταν 24 ώρες. Το 2015 πόσο έχει πάει αυτός ο χρόνος, οτιδήποτε συμβεί στον πλανήτη Γη, σε πόσο μέσο χρόνο θα το αντιληφθώ αυτό και θέσει το θέμα στον κύριο Καρακώστα, αν πείτε με τα μάθημα. Μπορούμε να το αποδείξουμε αυτό φέτος, να το κάνουμε και paper, ποιος είναι ο χρόνος ανάδρασης παγκοσμίως μέσω κοινωνικών δικτύων. Η δική μου εκτίμηση είναι, δεν είμαι απόλυτα ειδικός στο χώρο, δεν έχω ασχοληθεί 100% ότι είναι γύρω στη μισή ώρα. Και ποιος το απέδειξε αυτό φέτος, το 2015 αποδείχθηκε αυτό, και αποδειχθεί και πρωτίτερα αλλά δεν έπιασε το 2015, έπιασε όμως ο Ερντογάν. Τι έκανε αυτός, έκλεισε την τηλεόραση και απαγόρευσε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα να δείχνουν τι γινόταν τότε που πέφταν πυροβολισμοί, αλλά τι έκανε μετά, έτσι μπράβο. Έκλεισε τα κοινωνικά δίκτυα, γιατί υπολόγιζα ότι που έκλεισε τις τηλεοράσεις, υπήρχε φόβος όλα να βγουν χαρτί και καλαμάρι και από εκεί έκανα μια στοιχειώδια έρευνα, δεν εμπεριστατωμένη 100%, δεν είμαι απόλυτα ειδικός στο χώρο, υπολογίζω ότι αυτή τη στιγμή, οτιδήποτε συμβεί, είτε γίνει σεισμός στο Νεπάλ, είτε γίνει κάτι σε μια ατόλη στον Ειρηνικό που είναι το πιο ακραίο, είτε γίνει κάτι στην πλατεία εξαρχείων, καλά πλατεία εξαρχείων σε 5 λεπτά το ξέρουμε, όλοι δεν είχε θέμα, αλλά βάλε και την ατόλη στον Ειρηνικό, μέσος χρόνος, είναι αυτή τη στιγμή, στη μισή ώρα για να μάθεις οτιδήποτε. Χάρη στην ανθρώπινη επιδρασία, δηλαδή το Facebook και τα κοινωνικά δίκτυα ανήκουν σε αυτήν εδώ την ομάδα υπέραξίας, που βοηθάει τον κόσμο να κάνει ενέργειες που δεν θα τις έκανε πριν μερικά χρόνια και αυτές οι ενέργειες να αποκτούν τρομερά μεγάλο αντίκτυπο. Αυτά είχα να σας πω. |
