| σύντομη περιγραφή: Αυτοί που ήσασταν εδώ, ξέρετε ότι μιλάμε για μεθόδους διδασκαλίας. Τώρα κάποια θεωρητικά πάλι, για να μην μπαίνουμε κατευθείαν στις μεθόδους. Την προηγούμενη φορά είπαμε κάποια πραγματάκια για τα παιδεία της γλωσσολογίας και της ευαρρυθμίας γλωσσολογίας. Να δούμε τώρα τη χρησιμότητα και τη χρηστικότητα που να ασχολούμαστε με τη μέθοδο και με τη μεθοδολογία. Κάποια είμαι δεδομένα, έτσι, η ανάπτυξη της επίγνωσης. Έτσι, γιατί μπορεί και κάποιοι να έχετε ήδη κάποια εμπειρία στον τομέα της διδακτικής. Αν δεν την έχετε ήδη σαν δάσκαλοι, την έχετε σίγουρα ως μαθητές. Και πολλά από αυτά τα πράγματα που θα δούμε μπορεί να τα αναγνωρίσετε, είτε σαν κάτι που κάνετε εσείς, είτε σαν κάτι μέσω του οποίου διδακτήκατε εσείς την ξένη γλώσσα. Τώρα έχουμε την ανάπτυξη της επίγνωσης. Δηλαδή αυτό που έχετε βιώσει, είτε ως δάσκαλοι, είτε ως μαθητές, θα δούμε πού μπαίνει, έτσι, που κολλάει στην θεωρία και στη μεθοδολογία. Η διεύρυνση των δρόμων. Εννοείται ότι θα δούμε πολλές μεθόδους και πολλές προσεγγίσεις από τις οποίες μπορείτε να πάρετε εσείς διάφορα στοιχεία αύριο ή και τώρα που θα ασκείτε το επάγγελμα. Εξέλιξη σχετικού λοξελογίου. Πρέπει να δούμε όλη αυτήν την ορολογία στα ελληνικά σίγουρα. Κάποια από αυτά θα τα δούμε και στα ιταλικά. Περισσότερο η ορολογία στην άλλη ξένη γλώσσα θα είναι στα εγγλικά γιατί εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο φάσμα ανάπτυξης όλων των όρων. Διδακτικά στερεότυπα και διατήρησης ενεργητικότητας του δασκάλου. Πάλι είναι σε αυτό το θεωρητικό πώς θα μπορέσουμε και πώς θα μπορέσετε να είστε και σαν δάσκαλοι πάντα έτοιμοι να διοθετήσετε ίσως νέες απόψεις, νέες τεχνικές και προσεγγίσεις. Είναι μέρος σε νέες τεχνικές, καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων. Δεν σημαίνει ότι υπάρχει η μία μέθοδος που είναι η τέλεια και μας έλεισε όλα τα προβλήματα. Επομένως υπάρχουν κάποιες τεχνικές. Μπορεί να προκύψει κάποιο πρόβλημα και να χρησιμοποιήσετε μια τεχνική που ανήκει σε μία άλλη μέθοδος, σε μία άλλη προσέγγιση από αυτή που ίσως ακολουθείτε συνήθως. Από κωδικοποίηση βιβλίων και λογισμικού. Υπάρχουν κάποια διδακτικά εγχειρίδια και κάποια λογισμικά για τη διδασκαλία της ξένης γλώσσας. Πίσω από αυτά υπάρχει μια θεωρία, υπάρχει μια προσέγγιση. Δηλαδή, αν πάρετε, ας πούμε, της Ροζέτα Στόουν το λογισμικό, θα ανακαλύψετε σε ποια μέθοδο, το δούμε αργότερα, μπορεί να είναι ή θα πάρετε ένα εγχειρίδιο. Αν πάρετε όλα τα εγχειρίδια της Ιταλικής, θα δείτε ότι έχουν άλλες προσεγγίσεις. Γιατί? Γιατί βασίζονται σε άλλες μεθόδους. Αν πάρουμε ίσως και τα πιο παλιά, βρίσκουμε και τη γραμματικομεταφραστική που είπαμε και την προηγούμενη φορά. Αυτό εννοεί στην αποποδικοποίηση, να καταλαβαίνουμε αυτά που μας προσφέρει και το εγχειρίδιο, πώς μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε. Επιλογή μεθόδου πάλι, αλλαγή μεθόδου σε σχέση με τα αποτελέσματα και τη στάση των μαθητών. Μπορεί για το δάσκαλο αυτή η μία μέθοδος να θεωρείται σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή που αρμόζει, αλλά μπορεί οι μαθητές να μην ανταποκριθούν. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με ενήλικες μαθητές, που και ένα μεγάλο κοινό και στη διδασκαλία των Ιταλικών είναι και ενήλικες μαθητές, μπορεί να έχουν συνηθίσει σε μία μέθοδο να έχουν σε αυτό να νιώθουν ευουλικά με αυτό και να μην θέλουν ξαφνικά να κάνουν κάτι που θα τους φανεί πολύ καινοτόμο και να φύγουν από τη πεπατήμα. Επομένως, άμα έχουμε στο μυαλό μας, θα το δούμε και πιο μετά, ότι το κέντρο όλων είναι ο μαθητής και γύρω από αυτόν περιστρέφονται όλα και ο μέθοδος θα πρέπει να προσαρμοστεί στο μαθητή. Εκλεκτική μέθοδο και όχι επιλεκτική. Είπαμε, δεν υπάρχει ή μέθοδος και ή καλύτερη περίπτωση. Εννοείται θα δούμε ότι κάποιες ίσως ταιριάζουν περισσότερο σε κάποιες περιστάσεις, μπορεί να ταιριάζουν στον δικό μας κοινό περισσότερο και φυσικά, σύμφωνα με τη θεωρία, υπάρχουν και κάποιες που θεωρητικά έχουν περισσότερα θετικά στοιχεία από αρνητικά, αλλά πάντα σύμφωνα με τη δική μας προσέγγιση. Όλα αυτά, έτσι, οι δάσκαλοι καλό είναι να διαθέτουν και στη φαρέτρα τους και την εμπειρία τους, γιατί σίγουρα η εμπειρία και ο κάθε μαθητής ξεχωριστά μπορεί να δώσει στο δάσκαλο της ξένης γλώσσας κάποια επιπλέον πράγματα για να συνεχίσει. Τα αποτέλεσμα της έρευνας από την εφαρμοσμένη γλωσσολογία, μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να ανατρέξουμε, όχι μόνο σε πορίσματα και σε αποτελέσματα άλλων, μπορεί και η ίδια να χρειαστεί να κάνετε κάποια μικρής κλίμακας έρευνα ή μεγαλύτερη για να δείτε αν δουλεύει κάτι. Και αυτό έρευνα είναι, αν δουλεύει κάτι. Ρε παιδί μου, τρέχει αυτό με τους μαθητές μου. Η σοφία και βέβαια να γίνονται οι επιλογές. Αλλά για να μπορέσει να κάνει ο δάσκαλος αυτές τις επιλογές πρέπει να ξέρει τι έχει. Διαφορετικά δεν είναι επιλογή. Άμα ξέρουμε τι έχουμε και άμα βάζουμε κάποιες από τις εμπειρίες μας σε κουτάκια, ξέρουμε τι επιλέγουμε τελικά, όχι πέφτει στα χέρια μας και το ακολουθούμε ή τι βολεύει σήμερα γιατί μπορεί να είμαστε κουρασμένοι και αυτά. Είναι αυτά που είπαμε. Δεν υπάρχει το συνταγολόγιο. Δεν υπάρχει μία μέθοδος που στα όλα τα προβλήματα της διδασκαλίας και της τάξης θα έρθει να μας σώσει. Έχω αυτό το πρόβλημα. Α, και να σου γράψω μία τέτοια μέθοδο για να γίνει καλά η τάξη. Δεν υπάρχει ένα συνταγολόγιο. Υπάρχουν και κάποιες θεωρίες. Θα το δούμε και σήμερα με μία από τις θεωρίες που θα δούμε και προσεγγίσεις. Που επιβλήθηκαν, είναι βαριά ή τέτοια τέτοια, που υιοθετήθηκαν από κάποιους εκδότες, από κάποιους, στο παρελθόν μιλάμε στις αρχές του 1900, που επέβαλαν κάποιες θεωρίες ουσιαστικά. Γιατί αυτή τις εξέλεξαν, δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές. Τότε αυτή δημιουργήθηκε και αυτή ακολουθήθηκε. Θα τη μελετήσουμε κρατώντας κάποια στοιχεία, αλλά σίγουρα όχι όλη τη μέθοδο. Μπορεί να υπάρχει μια άρρωστη προσέγγιση. Να μην μπορεί να εφαρμοστεί στη συγκεκριμένη τάξη που έχουν. Μπορεί να μην μπορεί να εφαρμόζεται σε καμία τάξη. Μπορεί να είναι απλά θεωρίες. Μπορεί να είναι βέβαια και κάτι που θέλει πολύ προσπάθεια από τον ίδιο το δάσκαλο. Εννοείται ότι μια που θα δούμε σήμερα είναι αρκετά κουραστική σε σχέση με αυτή που είδαμε την προηγούμενη φορά, τη γραμματικομεταφραστική. Και βέβαια ο μαθητής πάντα που είναι στο κέντρο όλες αυτές τις διαδικασίες, που πρέπει να είναι αυτό, θα το καταλήξουμε στο τέλος, αυτό είναι ένα δεδομένο. Ο μαθητής είναι το κέντρο όλης της διαδικασίας. Υπάρχουν αλλαγές στην ψυχοσύνθεση στα ενδιαφέροντα και στην ψυχολογία των μαθητών. Όσον αφορά τις συνθήκες της μάθησης, το προφίλ, το περιβάλλον τους στόχους. Δεν μπορεί η διδασκαλία μας σε μία τόσο άμεση διαδικασία όπως είναι η διδασκαλία και η μάθηση και σε αυτή τη συνεχή διάδραση να μην λαμβάνουμε υπόψη το κέντρο της μάθησης και το κέντρο της διδασκαλίας. Επομένως, οι ανάγκες των μαθητών, οι στόχοι των μαθητών, το κοινό με τις ατομικές διαφορές που μπορεί να έχει κάθε φορά, μπορεί να προσαρμόσει τη διδασκαλία μας. Αν θέλουμε να φτάσουμε στο βέλτιστο, εννοείται ότι μπορεί να έχουμε ένα μπούσουλα, να έχουμε ένα υλικό, να το εφαρμόζουμε, όποιος και να έρθει στην τάξη μας και τελείωσε. Αλλά το θέμα είναι ότι για να μπορέσει να έχει αποτελεσματικότητα η διδασκαλία μας, θα πρέπει να προσαρμοστούν ως τους μαθητές. Προσέγγιση, μέθοδος και τεχνική. Η προσέγγιση. Εσείς όπως τα βλέπετε, είναι αυτό το approach, το method και το technique. Είναι τα ίδια. Θα βλέπετε σαν συμνώνυμα, ας πούμε. Πώς θα αντιμετωπίζατε. Καλεπείτε, θα μπορώ να μιλάω σε αυτό. Είναι κάποιος που θεωρεί ότι είναι πιο θεωρητικό από τα άλλα. Προσέγγιση, μέθοδος, τεχνική. Ποιο μπορεί να έχει την περισσότερη θεωρία. Ξέρετε, η τεχνική βασίζεται στη θεωρία και στο σχεδιασμό. Η θεωρία, όμως, έρχεται από την προσέγγιση. Δηλαδή, είναι η θεωρητική προσέγγιση, το θεωρητικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο στείνεται όλη η μεθοδολογία. Επομένως, η προσέγγιση είναι το πρώτο κομμάτι που μας οδηγεί στο πώς θα προσεγγίσουμε το μαθητή. Πώς θα προσεγγίσουμε τη μάθηση και τη γλώσσα. Η μέθοδος μετά παίρνει την θεωρία και κάνει ένα σχεδιασμό. Δηλαδή, η προσέγγιση έχει κάτι αξιωμάτικο μέσα, δηλαδή υπάρχουν κάποιες θεωρίες, κάποια αξιώματα που θα υιοθετηθούν. Στη μέθοδο, πάμε σε μια διαδικασία που η θεωρία πρέπει να μπει στην πράξη. Επομένως, θα πρέπει να σχεδιάσουμε πώς μαθησιακό υλικό θα μπορέσει να περάσει στους μαθητές και να εφαρμοστεί στην τάξη. Η τεχνική μετά είναι η implementation όλων αυτών, δηλαδή η εφαρμογή της θεωρίας και του σχεδιασμού στην τάξη πια. Στην τάξη, δηλαδή η τεχνική είναι μέσα στην τάξη. Η μεθοβολογία είναι λίγο πιο σχεδιασμός και η προσέγγιση έχει ένα θεωρητικό βάθος. Εννοείτον ότι οι τεχνικές που είπες είναι πολύ σημαντικές. Γιατί? Γιατί η τεχνική είναι η που πρέπει να λάβει υπόψη της και την προσέγγιση και τη μέθοδο. Η τεχνική δεν μπορεί να είναι έτσι αφθόρμητη και εντελώς από το πουθενά. Πρέπει να έχει βάσεις. Επομένως πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τη θεωρία και την προσέγγιση, δηλαδή και τη μέθοδο, το σχεδιασμό του γλωσσικού μαθήματος. Μια μέθοδος γενικά συνδέεται από θεωρητική άποψη με μια προσέγγιση, καθορίζεται από οργανωτική άποψη από ένα σχεδιασμό. Εδώ είναι η μέθοδος σε δεύτερο ρόλο και υλοποιείται πρακτικά μέσα από τις τεχνικές και μέσα από τις διαδικασίες. Η πρακτική υλοποίηση στη μεθοδολογία της διδασκαλίας είναι η τάξη, είναι η εφαρμογή μέσα στην τάξη. Πολύ συχνά οι δάσκαλοι δεν κινούνται μέσα από αυτά τα αυστηρά προκαθορισμένα όρια των μεθόδων και συνδυάζουν τεχνικές από διαφορετικές μεθόδους προσπαθώντας να βοηθήσουν τους μαθητές τους. Αυτό σημαίνει ότι η προσέγγιση της μέθοδος είναι κάτι σαν με τη δημιουργία σταθερά ενώ η τεχνική αλλάζει ενάντια μετά από ό,τι χωρένει. Θα το λάβει υπόψη της, ναι. Η τεχνική θα ακολουθήσει αυτό που έχει σχεδιάσει η μέθοδος, θα διαβάσει τη θεωρία, θα ακολουθήσει τη θεωρία και θα φτιάξει ένα σχέδιο. Σου λέω μαθήματος τώρα, έτσι, για να το δούμε μέσα στην τάξη εντελώς. Η τεχνική θα αξιοποιήσει αυτό το σχέδιο μαθήματος, το οποίο βασίζεται στην προσέγγιση. Επομένως η τεχνική είναι η πρακτική αξιοποίηση μέσα στην τάξη. Όλα αυτά τα θεωρητικά… Το πρώτο που μπορεί να αλλάξει είναι να πάρει τη δημιουργία ενάντια μετά από ό,τι χωρένει. Η αλήθεια είναι ότι όταν μιλάμε για τη σχεδιασμό, πάμε ένα βήμα πιο πάνω, όταν το κοινό σου είναι σταθερό, δηλαδή όταν σε μια γλωσσική τάξη ξεκινάς με 10-15 άτομα, εφόσον αυτό το κοινό θα είναι ασταθερό για όλο το διάστημα που θα έχετε τα μαθήματα, ένα χρόνο, ένα εξάμινο, τέσσερις μήνες, εσύ στα πρώτα μαθήματα γνωρίζεις το κοινό σου. Επομένως, ο σχεδιασμός σου μπορεί ήδη να είναι προσανατολισμένος στις ανάγκες των μαθητών σου, στην ηλικία, για παράδειγμα, αλλά του κοινού σου, στα ενδιαφέροντα, γιατί θα τους γνωρίσεις τα πρώτα μαθήματα. Εννοείται όμως η τεχνική θα λάβει το σχεδιασμό, αλλά και τις συγκεκριμένες μέρες, τις συγκεκριμένες ανάγκες του κοινού. Ναι. Επομένως, σου λέω ότι η προσαρμογή στο κοινό δεν γίνεται μόνο στην τεχνική, γίνεται καταβάζει στην τεχνική, αλλά μπορεί να γίνει και στη μέθοπο. Οποτε αφόσον υπάρχει καρδιαίτηση του μεγαλωτήρια του κοινού. Ναι, ναι. Και υλοποιείται. Γιατί πολλές φορές δεν είναι σίγουρο ότι τα θεωρητικά βγαίνουν πάντα. Μπορεί εσύ να έχεις κάνει ένα σχέδιο μαθήματος καταπληκτικό. Δηλαδή, έκαθες στο σπίτι και λες καλά, αύριο θα τους διδάξω την υποτακτική με ένα φοβερό τρόπο. Τα έχεις όλα έτοιμα στο μυαλό σου, θα μπω σε αυτές οι στους σελίδες, οι τι μιλάμε, θα βγουν και την κοζιοντίβου, θα την ξέρουν και κάτι σου πάει εκεί. Να η ώρα δεν σου φτάνει, να τελικά δεν ήταν όλα όπως τα σχεδίασες. Τότε είναι που πρέπει να έχεις και διάφορες τεχνικές έτσι στη φαρέτρα σου και προσωπική εμπειρία και τιμότητα. Και πάλι, για να βοηθήσεις τους μαθητές ή για να αντιμετωπίσεις κάποια προβλήματα που προέκυψαν, μπορεί να χρειαστεί να αξιοποιήσεις πράγματα από διαφορετικές μεθόδους. Δηλαδή μπορεί ρε παιδί μου να χρειαστεί και αυτό μπορεί να είναι διαφορετικό από γλώσσα σε γλώσσα έτσι. Δηλαδή μπορεί ας πούμε στα ιταλικά ας πούμε και στα ελληνικά σαν ξένη γλώσσα, η υποτακτική είναι κάτι του οποίο ίσως χρειαστεί να το προσεγγίσεις και λίγο γραμματικομεταφραστικά να δώσεις λίγη περισσότερη έμφαση. Κάτι μπορεί να μην χρειάζεται στα αγγλικά που δεν έχουν κάτι τόσο συγκεκριμένο στη μεταχλώσσα. Μπορεί όμως να είναι και οι μαθητές. Να καταλάβεις ότι το κοινό σου έχει κάποιες εξετάσεις μπροστά και έχει ένα κενό σε μια συγκεκριμένη δεξιότητα, είναι στα προφορικά. Δεν τα έχουν να αναπτύξει. Τότε ίσως να πρέπει να αξιοποιήσεις περισσότερο κάποια δεδομένα από μια προσέγγιση που δίνει πάρα πολύ σημασία στον προφορικό λόγο. Σήμερα θα δούμε κάποια. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα το έχεις για πάντα, αλλιώς ότι πάντα θα γινούμε έτσι. Όχι, αλλά μπορεί κάποιες συγκεκριμένες ανάγκες του μαθησιακού σου κοινού να τις καλύψεις μέσω αυτόν του κομματιού αυτής της μεθόδου. Πιο εύκολα θα τα συζητήσουμε όταν θα έχουμε κάνει μια παρουσίαση, είτε μαζί είτε με το υψηλάντι του όλων των μεθόδων, αλλά θα το δούμε. Επομένως δεν σημαίνει ότι ακολουθούμε μια έτσι. Μπορούμε να παίρνουμε διάφορα πράγματα από διαφορετικές μεθόδους. Το είδαμε και την προηγούμενη φορά, θα το βλέπετε κι άλλες φορές για να βλέπουμε πού βρισκόμαστε. Την προηγούμενη φορά είδαμε την γραμματικομεταφραστική μέθοδο. Σήμερα θα δούμε την άμεση και την ακουστοπροφορική. Τώρα άμεση και ακουστοπροφορική. Η ακουστοπροφορική μάλλον σας δίνει κάποια χίντσε, κάτι σας λέει που είναι η βάση της, θυμόμαστε στη γραμματικομεταφραστική. Τι άλλο να σου πει πια, γραμματική και μετάφραση. Εκεί εστιάζουμε. Η άμεση, αυτή η αμεσότητα τι μπορεί να έχει σαν βάση της. Άμεσα. Πικοινωνία. Ναι, ναι, ναι. Προφορικός λόγος, επικοινωνία. Η ακουστοπροφορική πάλι κοντά είναι. Όπως η γραμματικομεταφραστική είχε το reading και το writing, η ακουστοπροφορική έχει το listening και το speaking. Να μου πείτε καλά, δεν είναι προφανές ότι στα Μπουρσάν είναι συνδυασμός. Σιγά σιγά. Μην ξεχνάμε ότι αυτές αναπτύχθηκαν στα τέλη του 1800, στις αρχές του 1900, 1950 έχουμε την ακουστοπροφορική. Τι σημαίνει ότι όλος ο κόσμος είχε τόσο πολύ την ενασχόληση με την πολυγλωσία και η εκμάθηση ξένων γλωσσών, δεν ήταν και το πρώτο ενδιαφέρον των επιστημών και των ανθρώπων γενικότερα. Τώρα κάποια μπορεί να μας φαίνονται, αλλά οι άνθρωποι τότε, δηλαδή, ξεχώριζαν τις δεξιότητες. Τώρα εμείς λέμε, ναι κατά νόηση γραπτού, κατά νόηση προφορικού, ναι και διαμεσολάβηση. Τότε δεν ήταν δεδομένα. Θα ανακάλυπτε για να τα πάρουμε εμείς έτοιμα και να έχουμε το πλαίσιο, το κοινό ευρωπαϊκό και να κοινούμαστε με τη βίβλογε. Επομένως είδαμε την προηγούμενη φορά την γραμματικομεταφραστική. Τώρα το είχα για να βλέπω, ήσασταν όμως αρκετοί, δεν ήξερα πώς θα είναι το κοινό. Έτσι, ο δάσκαλος αρχή και εξουσία, το λεξιλόγιο, ομοιότητες, έτσι γνώσεις των κανόνων πρώτα και μετά εφαρμογή, μνημονική προσέγγιση, μάθε απ' έξω λέξεις, μάθε απ' έξω τους κανόνες, ο δάσκαλος η πηγή, αρχή εξουσία. Κάνω μία τέτοια, η διάδραση, ο δάσκαλος με τους μαθητές, οι μαθητές μεταξύ τους τίποτα, γλώσσα επικοινωνία συμμετρική, δόση των λαθών από τον δάσκαλο. Λοιπόν, σήμερα θα δούμε λίγο την άμεση μέθοδο, the direct method, η μέθοδο τυρέτο. Όπως είπαμε και πριν, άμεση μέθοδος, κατευθείαν μας έρχεται στο μυαλό η επικοινωνία, η αμεσότητα. Και πράγματι, εκεί βασίζεται. Δεν ξέρω αν θυμάστε, την προηγούμενη φορά είχαμε πει ότι εκεί στις αρχές του 1900, αρχίζουν να αντιδρούν λίγο εκεί τα scholars και οι ακαδημαϊκοί. Λένε ρε παιδί, μήπως υπάρχει και κάτι άλλο πέρα από αυτή την προσέγγιση που ακολουθήσαμε, αυτή τη μέθοδο που είχαμε και στα λατιμικά. Και αρχίζει να γίνεται έτσι ένα reform στη σκέψη. Και είχαμε δει τότε και το test του Cambridge, του Proficiency, που ενώ κατά κύριο λόγο ήταν γραμματικο-μεταφραστικό, στο τέλος πετούσε και κάτι, θυμάστε, με τα φωνητικά. Και να λίγο το oral, κάτσε μίλα εδώ πέρα, όχι βέβαια δώδεκα ώρες που ήταν, οχτώ ώρες που ήταν τα γραπτά, αλλά έλα πες μας και τίποτα. Αυτό γινόταν γιατί ακουγόντουσαν διάφορα εκείνη την εποχή, είχε αρχίσει να αλλάζει το κλίμα. Η γραμματικο-μεταφραστική δεν είχε αποδειχτεί ότι ήταν τόσο αποτελεσματική και άρχισαν οι ειδικοί του χώρου να ψάχνονται λίγο περισσότερο. Άσχετα που η γραμματικο-μεταφραστική κράτησε μέχρι το 40 έτσι και ακόμα και σήμερα μπορεί να εφαρμόζεται, μπορεί να εφαρμοστεί, είπαμε, να καλύψει κάποια κενά, αλλά μπορεί ακόμα και σήμερα να εφαρμόζεται σαν βασική μέθοδος. Τι είχε γίνει λοιπόν, είχε αρχίσει αυτό το reform movement. Έχουμε τα natural methods. Η φυσική λοιπόν μέθοδος. Η φυσική μέθοδος ποια ήταν, άρχισαν κάποιοι να παρατηρούνε τα παιδιά. Σου λέει πώς μαθαίνουν τα παιδιά. Εδώ δεν ξέρουν να γράψουν, πώς ξεκινάνε να μάθουν λοιπόν. Ποιες είναι οι πρώτες δεξιότητες που αναπτύσσουν στη γλώσσα και στη μητρική και στη ξένη μετά. Ο προφορικός λόγος. Κατανόηση και παραγώγη προφορικού. Αυτά αναπτύσσουν τα παιδιά στην αρχή. Ο γραπτός λόγος έρχεται μετά. Οπότε παρατηρώντας την απόκτηση της γλώσσας από τα παιδιά, κατέληξαν εκεί. Τώρα μη σκεφτείτε σιγά. Ήταν μεγάλο τέτοιο. Εξαφενικά να υπάρχει κάτι που να λέει ότι αυτή είναι η νόρμα. Θα ακολουθούμε όπως κάναμε με τα λατινικά και ξαφνικά κάποιοι λένε ρε παιδιά κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν μου ακούγεται καλά σε αυτό. Ήταν κάτι. Αυτό λοιπόν βασίστηκε πολύ στη μίμηση, στις χειρονομίες και σε ξεκάθαρα νοήματα. Δηλαδή πολύ πρακτικά πράγματα. Αυτός ο Frenchman Wynne, βλέπετε, ήταν στο Reform ήδη από τα τέλη του 1800, παρατήρησε τα παιδιά. Ήταν από τους πρώτους που ξεκίνησαν αυτή την προσέγγιση της φυσικής μεθόδου και βασίστηκε σε συγκεκριμένα patterns. Δηλαδή κάποια πράγματα που θα ήτανε εύκολα κατανοητά μέσα στο περιβάλλον της τάξης. Τι είναι αυθεντικό στο περιβάλλον της τάξης. Να το πρώτο μάθημα. Ήτανε στα Αγγλικά τότε το μάθημα. Ότι πάω στην πόρτα, ότι φτάνω στην πόρτα, σταματάω στην πόρτα. Κάτι που μπορούσε να κάνει και με μίμηση μέσα στην τάξη. Και γυρίζω το απόμολο και ανοίγω την πόρτα. Ξεκάθαρα νοήματα. Ένα και ένα δύο ρε παιδί μου αυτά που μπορούσε να τα δείξει μέσα στην τάξη. Αυτό λοιπόν που ξεκίνησε έτσι, αρχίζει να βάζει το speaking, την παραγωγή προφορικού λόγου σε πρώτο επίπεδο. Το reading, μετά το writing, μετά πρώτο το speaking και το λύσσεμη. Και τη γραμματική. Και η γραμματική πάει στην άκρη. Περισσότερο λεξιλόγιο. Έτσι. Και πολλά drills. Δηλαδή επανάληψη, κάτι λέει ο δάσκαλος, απαντάει. Αλλά το βασικό είναι ότι ξεκινάμε, φεύγουμε από το reading, το writing, τη γραμματική και την μετάφραση. Παθαναμόκομαι τη μετάφραση. Λέει όχι, τίποτα. Αρχίζουν να φεύγουν μακριά από αυτό. Πιο σημαντική, φωνητική. Είμαστε σε εκείνο στις αρχές του αιώνα που εξετάζαν και λέγαμε τη φωνητική. Φωνητική πρέπει να εφαρμόζεται λοιπόν στη διδασκαλία, γιατί θα επηρεάσει και την προφορά, η οποία αρχίζει να αποκτά σημασία. Οι μαθητές τώρα ακούνε πρώτα τη γλώσσα, όπως τα παιδιά. Εκεί βασίζονται. Ακούν τα παιδιά, λένε αυτό που ακούνε. Ήταν η φυσική διαδικασία. Οι λέξεις πρέπει να εμφανίζονται σε προτάσεις και όχι μονομένα. Μέσα σε ένα κείμενο, μέσα σε ένα ρέων λόγο. Είμαστε στη γραμματικομεταφραστική που είχε κάτι κάρτες σε εκείνο το που είχαμε δείξει στο πλάνο μαθήματος, με μονομένες οι λέξεις και μάθελίστες. Οι κανόνες της γραμματικής δεν διδάσκονται. Τώρα μπορώ να συγκρίνω με την προηγούμενη μέθοδο, γιατί το έχετε στο μυαλό σας. Θυμάστε στη γραμματικομεταφραστική που ήταν η Ισπανίδα εκεί που παρουσίασε το οριστικό και το αόριστο άρθρο. Λέει να το βλέπετε αυτό, τώρα κάντε αυτήν την άσκηση. Τώρα αρχίζουν να το χρησιμοποιούν, γιατί μιλάνε πια και ακούνε. Τους μιλάει ο δάσκαλος και το ανακαλύπτουν μετά. Δεν διδάσκονται, τους βρίσκουν και μετά εφαρμόζονται. Αποφεύγεται η μετάφραση, αυτό ήταν το πρώτο στο οποίο αντίδρασε και χρησιμοποιείται αν και, λάθος το έβαλα εδώ, αποφεύγεται η μετάφραση αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στην φυσική μέθοδο, στις φυσικές μεθόδους στην αρχή, η μητρική γλώσσα. Μετά την άφησαν στην άμεση αλλά στην αρχή τη χρησιμοποιούσαν. Όταν ήμασταν στη φάση της του reform και της μεταρρύθμισης. Από αυτές λοιπόν τις αρχές της φυσικής εκμάθησης των γλωσσών, των natural methods, περνάμε στην άμεση μέθοδο. Έτσι εξελίχθηκε, στην άμεση, το direct method, η οποία εφαρμόζεται και σήμερα. Εφαρμόζεται και σήμερα, δεν ξέρω αν έχετε ακούσει το berlitz method. Στην Αμερική είναι πάρα πολύ διαδομένο, έχουν και virtual classrooms, θα δούμε κάποια, όπου εφαρμόζουν την άμεση μέθοδο. Εννοείται ότι εξυπηρετεί ανάγκες άμεσης εκμάθησης μόνο προφορικού λόγου. Μπορεί κάποιος να θέλει, for business purposes, για επαγγελματικούς σκοπούς, να θέλει μια συγκεκριμένη γλώσσα. Δεν θέλει να γράφει συμβόλια ή τέτοια, ξέρω εγώ, πηγαίνει στο Κατάρ και πρέπει να μάθει γρήγορα κάτι. Ή κάποιος από το Κατάρ πάει στην Αμερική να δουλέψει, πρέπει να υπάρξει επικοινωνία γρήγορα. Επομένως, έχει μια λογική, εξυπηρετεί τέτοιες μεθόδους. Τα Μπερλίτσ, σκουλ σε αυτή η παιδαγωγική που ακολουθούν σήμερα, βλέπετε αυτό είναι το όπως το πήρα από τα never translate, demonstrate, never explain, act. Μην εξηγείς, μην μεταφράζεις, δείξε, κάνε. Μην μιλάς μόνος, σου κάνε ερωτήσεις. Γιατί, για να τους αναγκάζεις να επικοινωνούν. Έχουμε άμεση μέθοδο. Μην επαναλαμβάνεις τα λάθη, διόρθωσέ τα. Αυτό βλέπετε μέσα, υπάρχουν και κάποιοι αυτά που λίγο είπαμε για την άμεση. Never speak with single words, use sentences. Μην μιλάς πολύ, βάλ' τους άλλους να μιλήσουν. Μην χρησιμοποιείς βιβλία. Αυτό είναι ένα που θα δούμε μετά από τα, ενώ έχει πολλά καλά, αυτό ίσως είναι ένα που για μας δουσκάλους είναι λίγο πουραστικό. Να μην έχεις textbook και να είσαι εσύ, το lesson plan, να είσαι εσύ όλο το υλικό. Never jump around, έχει ένα συγκεκριμένο στόχο. Ακολουθείς πάντα το ρυθμό των μαθητών. Δεν μιλάς ούτε αργά, ούτε γρήγορα, ούτε δυνατά. Δεν χρησιμοποιείς αυτό, έτσι ίσως που χρησιμοποιούμε. Εγώ μπορεί και τώρα να το κάνω, δεν ξέρω, σίγουρα το κάνω όταν διδάσκω γλώσσα. Αλλάζω λίγο. Πρέπει να μιλάμε φυσικά, έτσι για να συνηθίζουν στη φυσική ροή του λόγου που είναι η επικοινωνία άμεση. Αυτό θέλουμε και χαλαρά. Αυτό ίσως τέργιζε εδώ και στη Σαλονίκη, αλλά η χαλαρότητα είναι βασική. Γιατί, για να είναι φυσικό, να είναι έτσι άμεσο, να μην είναι φτιαχτό και μη αυθεντικό. Τι είναι αυτό? Αυτή είναι μια κομμάτια. Τι είναι αυτό? Αυτή είναι μια πόρτα. Τι είναι αυτό? Αυτή είναι μια κομμάτια. Καλώς. Παρακαλώ, το λίγο είναι ανοιχτό ή κλειστό? Το λίγο είναι ανοιχτό. Το λίγο είναι ανοιχτό ή κλειστό? Το λίγο είναι κλειστό. Καλώς. Παρακαλώ. Ας δούμε λίγο. Η Κρακόπια είναι μια πόλη ή μια κομμάτια? Η Κρακόπια είναι μια πόλη. Καλώς. Η Ρώμα είναι μια πόλη ή μια κομμάτια? Η Ρώμα είναι μια... Καλώς. Παρακαλώ. Είναι μια πόλη ή μια κομμάτια? Μοναστή. Είναι μια πόλη ή μια κομμάτια. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Είναι μια πόλη ή μια κομμάτια! Καλώς. Είναι μια πόλη ή μια κομμάτια! Αυτή είναι μια λίγο ανοιχτό ή κλειστό? What's this? It's a... It's a dog. It's a brown dog. It's a brown dog, yeah. Really, it's a brown dog. Very good. It's a standing ground dog. It's a standing ground dog. Even better, Mischy. Very good. Well done. Alright. Ok, Miosha, are you a girl? Are you a girl? Yes. I'm a dog. I'm a dog. Are you a dog? Are you a girl? Are you a girl? Yes. I'm a girl. Yeah. I think so. Good. Are you a boy? Are you a boy? Yes. I'm a boy. Yeah. Good. Am I a boy? Am I a boy? Yes. You are a boy. Very good. Ok. Εδώ τι... τι άλλο είναι το επιπλέον που βλέπουμε εδώ? Ε? Έτσι, ναι. Είπαμε, δεν... στην... η διαφορά από την φυσική μέθοδο στην άμεση, έτσι, γιατί είπαμε, εκείνες οι αρχές εξελίχθηκαν σε μία μέθοδο. Δεν υιοθέτησαν τη χρήση της μετρικής γλώσσας. Να πέριψαν εντελώς. Επομένως, η άμεση μέθοδος επικοινωνεί μόνο στη γλώσσα στόχο. Για να εξηγήσεις, λοιπόν, κάποιο ίσως λεξιλόγιο, μία εύκολη λύση είναι οι εικόνες. Έτσι, ειδικά στα παιδιά, από το να χρησιμοποιείς τη μητρική. Πάλι, είδαμε εδώ πέρα, η γλώσσα στόχος ήταν τα αγγλικά. Βλέπουμε ότι ακόμα και με τα μικρά, χρησιμοποιεί τη γλώσσα στόχο. Έχεις δίκιο, έχεις δίκιο. Ναι, χρησιμοποιούσε και κοίτα, ναι, ναι, ναι, έχεις δίκιο. Χρησιμοποιούσε αυθεντικά πράγματα μέσα στον χώρο. Τα κατανοητά, όπως ήταν στις φυσικές μεθόδους, που έλεγε πάω στην πόρτα και ανοίγω. Αυτό υιοθετούσε το συγκεκριμένο. Ναι, έχεις δίκιο. Απόλυτο. Επαναλήψεις κάποια drills, έτσι. Are you a boy, λέει εδώ πέρα, ε, εγώ είμαι, και αυτό και το άλλο. Αυτό είναι εντελώς με ενήλικες, έτσι. Είναι αυτό το virtual classroom, είναι πώς εφαρμόζεται και με μεγάλη επιτυχία, έτσι, και με πολύ μεγάλο κοινό. Hello, I mean, uh, hola. Hola, Frank. ¿Está usted listo? Estoy listo. Muy bien. Estoy listo. Repita. Estoy listo. Estoy listo. Muy bien. Vamos a ver. El señor Fuentes es de México. Repita. El señor Fuentes es de México. Muy bien. La señora Fuentes también es de México. Repita. La señora Fuentes también es de México. Muy bien. Perfecto. Εντάξει, αυτός προωθεί τώρα, εγώ ήθελα να δείτε παράδειγμα και από το virtual, αλλά πιλά, μιλάνε. Ο δάσκαλος ουσιαστικά είναι το εργαλείο της μάθησης και της διδασκαλίας. Όποιο εγχειρίδιο έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Εδώ υπάρχει κάποιο υλικό, επειδή έχουμε το virtual, στις άλλες τάξεις δεν υπήρχε καν η ανάγκη για ένα τέτοιο υλικό. Οι αρχές της άμεσης μεθόδου είναι η διδασκαλία της ανάγνωσης από την αρχή και ανάγνωση παράλληλα με ομιλία. Δηλαδή, διάβαζε τον τύπο αυτόν και διάβαζε και επαναλάμβανε αυτό που του έλεγε και ομιλία, το στοιχείο της γλώσσας στο οποίο υπήρχε η μεγαλύτερη, επικεντρονόμασταν περισσότερο, είναι η ομιλία. Υπάρχει και πολιτισμός, γεωγραφία, έτσι και οι στάσεις των ομιλητών. Δεν μπορούσαμε να το δούμε σε αυτά τα μικρά, αλλά είναι σημαντικό στοιχείο και ο πολιτισμός. Και το νόημα, το meaning και η γλώσσα, η χρήση της γλώσσας για επικοινωνία και όχι οι δομές. Αυτές δεν είναι, δεν μας ενδιαφέρουν, οι δομές. Περνάνε και αυτές σε δεύτερη μοίρα. Η ομιλία έχουμε και ιδιαίτερη σημασία στην προφορά. Γιατί από τη στιγμή που έρχεται πρώτα το speaking, όπως στο γραπτό λόγο πρέπει να έχουμε ορθεί, ορθούς γραμματικούς κανόνες και να γράφεις σωστά, τώρα στο speaking πρέπει να έχουμε την προφορά περισσότερο. Σωστή, αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο στην άμεση μέθοδο. Όχι χρήση της μητρικής σε αντίθεση με τις φυσικές μεθόδους που το είχανε στην αρχή. Ήταν σαν μια σχεδιογέφυρα που ακούμε τώρα πολύ ανάμεσα στη γραμματικομεταφραστική και στην άμεση. Στην άμεση δεν έχουμε μητρική. Ο δάσκαλος πρέπει να δείχνει όπως την αρχική ή με κάρτες. Εννοείται σήμερα μπορεί να γίνει μέσω του διαδικτύου και άλλων τεχνικών, όχι να μεταφράζει. Αφού δεν έχουμε χρήση ενδιάμεσης γλώσσας, είτε μητρικής είτε κάποιας ενδιάμεσης άλλης, οι μαθητές να μάθουν να σκέφτονται στη γλώσσα στοχων. Ναι, από τη σύντομη πρέπει να μιλάνε και να επικοινωνούν. Μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία. Τα πάντα πρέπει να γίνονται στη γλώσσα στοχων. Κάποιος μαθαίνουν σιγά σιγά να σκέφτονται. Το λεξιλόγιο μέσα από τα κείμενα. Προτάσεις και ολόκληρα κείμενα, όχι μιλήστες. Η επικοινωνία προφορά από την αρχή και αυτοδιόρθωση. Δηλαδή, πλέον ο δάσκαλος αφήνει τον μαθητή να βρει τα λάθη του. Έτσι, δηλαδή, σιγουρός. Με τρόπο βέβαια, όχι στη γραμματικομεφραστική που είχαμε ένα είδος ποινικοποίησης στις διαδικασίες του λάθος. Χρήση της γλώσσας σε φυσικό περιβάλλον. Γι' αυτό αρχίζει με αυθεντικά πράγματα μέσα στην τάξη χειροπιαστά. Και στην τάξη, να το παράφυρο, να η πόρτα. Το φυσικό περιβάλλον, αυθεντική διαδικασία. Δεν αρχίζει στην αρχή με role playing που σε βάζουν σε άλλη κατάσταση, σε άλλους ρόλους, σε άλλα περιβάλλοντα. Είσαι στο μανάβικο και ψωνίζεις φρούτα, πούντα. Ξεκινάει μέσα στην τάξη. Πάλι, η γραμματική. Όχι, δεν ξεκινάω με τους κανόνες. Φτάνουμε στους κανόνες. Μέσα από τη χρήση, μέσα από αυθεντικές περιεριστάσεις, μέσα από κείμενα. Έχουμε το γραπτό λόγο, αλλά πώς? Ορθογραφία, dictation. Παίρνει το κείμενο. Κάνε μία πρώτη ανάγνωση του κειμένου να το ακούς οι μαθητές. Τη δεύτερη φορά που θα διαβάσεις το κείμενο, οι μαθητές θα πρέπει να γράψουν. Επομένως, βασίζεται στο listening. Εννοείται ότι φτάνοντας στο σήμερα, που θα δούμε στο τέλος των μεθόδων, τα integrated skills, τις ενσωματωμένες δεξιότητες, εννοείται και το Toefl στα Αγγλικά για ακαδημαϊκού σκοπού, σου λέει ναι, θα ακούς, θα διαβάζεις και μετά θα γράφεις. Ναι, αυτό είναι το αυθεντικό το όλο πακέτο. Αλλά ήδη από εκεί υπάρχει μία τέτοια διαδικασία, στις αρχές βέβαια. Αναλληλικό πρόγραμμα σύμφωνα με περιστάσεις και θέματα και όχι δομές. Και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, το αναλλητικό πρόγραμμα. Το σύλλαμπους και το κουρίκλου μου δεν ήταν ότι, λοιπόν, ο μέλλοντας, θα στήσω το μάθημα για να διδάξω το μέλλοντα. Όχι, σου λέει. Στις είναι το αλλιώς, ταξίδια. Λοιπόν, ασχοληθούμε με τα ταξίδια. Και μέσα από εκεί θα φτάσουμε και στη γραμματική δομή που μας ενδιαφέρει. Τρόπο ζωής φυσικών ομιλητών. Όσο αυτό είναι δυνατό μέσα στις συμβάσεις της τάξης. Όσο αυτό είναι δυνατό μέσα στις συμβάσεις της τάξης. Ο δάσκαλος. Είπαμε, ο δάσκαλος είναι ο ίδιος το υλικό, διευθένει τη μάθηση, λειτουργούν ως συνέτερη γιατί επικοινωνούν, αλλά το input, το υλικό, θα το δώσει ο δάσκαλος. Οι μαθητές εννοείται ότι είναι λιγότερο παθητικοί από την γραμματικομεταφραστική που είδαμε στο προηγούμενο μάθημα, γιατί υπάρχει μια διάδραση, αλλά ο δάσκαλος, είπαμε, μπορεί να μην υπάρχει εγχειρίδιο. Μπορεί να είναι μόνο ο δάσκαλος. Δάσκαλος με μαθητές και το ανάποδο, αλλά έχουμε και μαθητές με μαθητές. Δηλαδή, αυτή είναι η αμεσότητα και η πραγματική επικοινωνία. Φεύγουμε από αυτό το μοτίβο και αρχίζει και το μοτίβο ανάμεσα στο κοινό. Η γλώσσα επικοινωνίας είναι η γλώσσα στόχος, μη τρυγεί, πάει περίπαντο. Και διόρθωση λαθεών, έχουμε μια προσπάθεια για αυτοδιόρθωση. Η παντέντα είναι η ίδια, από τη στιγμή που έχουμε επικοινωνία πρέπει να μιλάμε. Εννοείται ότι προσαρμόζεται στις λεπτομέρειες, στο κοινό, μπορεί στην τάξη, μπορεί στις ανάγκες, άμα είναι για επιχειρηματικό τομέα, άμα είναι για survival, ας πούμε, Greek, survival, Italian, English, για το χώρο που πέφτει σε εκείνη τη στιγμή και πρέπει να εξικοιωθείς. Έχουμε ένταξη των μαθητών στη μάθηση, πραγματικά, δηλαδή είναι involved πια, είναι οι μαθητές συμμετέχουν στη διαδικασία της μάθησης, δεν είναι μόνο αποδέκτες, είναι συμμετέχοντες σε αυτό. Βέβαια, χρειάζεται εφευρετικότητα, είσαι πάντα υπατμών, καλή προετοιμασία, δηλαδή ακόμα και η γραμματική, άμα θέλεις να φτάσεις, πρέπει να, εσύ στο πίσω μέρος του μυαλού σου, έχεις, ο βάσκαλος μάλλον, έχει ότι παι σήμερα τα παιδιά, έχουμε ένα τρίωρο, πρέπει να αρχίζουν να μπαίνουν λίγο στο μέλλοντα. Θα ήταν πάρα πολύ πιο απλό, έχεις μια φωτοτυπία ή στο βιβλίο παιδιά πηγαίνετε σε λίδα 24, εδώ έχουμε το μέλλοντα, εδώ το πίνακα, τα ρήματα έτσι και αυτό τώρα πρέπει να το πάει έμεσα. Αυτό θέλει προετοιμασία. Και έτσι έχουμε αυτή την έμμεση κατανόηση των κανόνων. Τα προβλήματα, το είδατε, ποιο είναι τα προβλήματα, δηλαδή για σκεφτείτε ένα πρόβλημα, σε εισαγωγικά κάποια limitations, κάποιους περιορισμούς που μπορεί να έχει αυτή η μέθοδος. Θα μπορούσαμε όλοι έτσι πολύ εύκολα να μπούμε και να κάνουμε σε μία τάξη και να κάνουμε ιταλικά με την άμεση μέθοδο. Κάποιος θα ήταν πιο εύκολο για κάποιον. Εννοείται, εννοείται, αλλά υπάρχουν κάποιοι που έχουν απροβάδισμα. Βρε εννοείται, εννοείται. Θα σκέψω όμως ότι υπάρχει περίοδος που αυτή ήταν η μόνη. Υπήρχε μία περίοδος, έλεγα ότι αυτό πρέπει να ακολουθούμε. Δεν είχαν έρθει καταρχήν οι άλλες, οι μετέπειτα για να γίνει συνδυασμός. Τώρα, ναι, εμείς μπορούμε μέχρι το τέλος να μάθουμε να παίζουμε με στην τάξη. Οι φυσικοί ομιλητές τότε, στην αρχή, για να ανταπεξέλθουν στην άμεση μέθοδο, ζητούσαν και ήθελαν φυσικούς ομιλητές. Επομένως, για τη διδασκαλία της γλώσσα στόχου, ήθελαν φυσικούς ομιλητές της γλώσσα στόχου. Επομένως υπήρχε υπεριορισμός. Άρα, τι έγραφε το φυσικό στιγμή, το πώς έγραφε να μεταδέξουν την περπάτειά σου, να μάθουν τη μία ξερή γλώσσα. Το να το κάνεις, είναι και να πεθαίνεις σε έναν φυσικό ομιλητή. Οι δάσκαλοι, κατάλαβες, οι δάσκαλοι έπρεπε τότε να ήτανε φυσικοι ομιλητές, οι οποίοι ήταν κατά προτεραιότητα και μετά κάποιοι που μπορεί να ήτανε πάρα πολύ κοντά στο επίπεδο του φυσικού ομιλητή. Φαντάζομαι ότι αυτό θα έχει και πρακτικές δυσκολίες μετά, γιατί δεν σημαίνει ότι, ας πούμε, στην Ελλάδα όλοι οι Ιταλοί που μένουν στην Ελλάδα θα πρέπει, sonny and dad, να κάνουνε ιταλικά, ή όσοι οι Έλληνες είναι στη Γερμανία πρέπει, sonny and dad, να είναι δάσκαλοι. Θέλανε να κάνουνε και άλλα πράγματα μπορεί οι άνθρωποι. Ακολουμένως δεν σημαίνει ότι υπάρχουν περιορισμοί. Μπορεί να μην είχανε και δασκάλους αρκετούς να φέρουνε η σπέρα σε αυτή τη μέθοδο. Όσον αφορά αυτή τη συγκεκριμένη εννοείται. Από τη στιγμή που ο βασικός στόχος είναι η επικοινωνία, εννοείται. Αλλά μπορεί να μην τους έφταναν. Για φαντάζω τώρα σε κάποια, ξέρω εγώ στην Ελλάδα, μαθαίνουν όλοι αγγλικά, δεν θα φτάνουνε. Αυτοί που μένουν εδώ θα πρέπει να... Η διδασκαλία βασίζεται όλοι πάνω στο δάσκαλο. Φανταστείτε ένα δάσκαλο που πρέπει να φέρει σπέρα στην άμεση μέθοδο. Σίγουρα θα έφευγε κουρασμένος πολύ. Όχι ότι δεν θα φεύγει έτσι κι αλλιώς. Αλλά εκεί είχε και ένα παραπάνω φόρτο εργασίας. Γιατί ήταν ο ίδιος το εργαλείο. Αυτός ήταν το εγχειρίδιο. Είναι και τα πρακτικά θέματα. Έπρεπε να χρησιμοποιείται συνέχεια η γλώσσα στόχος, ενώ θα μπορούσε, ας πούμε, πάρα πολύ εύκολα να ξεπεραστεί το εμπόδιο μη κατανόησης. Θα μπορούσε, ρε παιδί μου, αντί να προσπαθείς μια αφυρημένη έννοια, να την εξηγείς 10 ώρες, γιατί υπάρχουν και αφυρημένες έννοιες. Δεν σημαίνει ότι θα διδάσκουμε συνέχεια αυτό είναι το βιβλίο, αυτή είναι η πόρτα και η καρέκλα. Θα υπήρχαν και άλλες έννοιες, πιο αφυρημένες, που είναι πιο δύσκολο. Εκεί έχει πολύ περισσότερο χρόνο να αφιερώσει, αν δεν επιτρέπεται, να χρησιμοποιήσει τη μητρική. Πρακτικά, σε κάποιες τέτοιες θα μπορούσε να βοηθήσει και η χρήση της μητρικής, ή μιας ενδιάμεσης γλώσσας. Το βασικό όμως, ο βασικός λόγος για τον οποίο ουσιαστικά πήγε προς τα πίσω, και έχουμε και την παρακμή της και το decline, είναι ότι δεν βασίστηκε, εξολοκλήρουσε κάποια θεωρία, έτσι εφαρμοσμένης γλωσσολογίας, ήταν περισσότερο εμπειρικό. Από την επόμενη μέθοδο που θα δούμε μετά, αρχίζουμε και πατάμε σε θεωρίες. Αυτή δεν υπήρχε κάποια θεωρία από πίσω, εμπειρικά οι άνθρωποι. Σου λέει, ρε παιδί μου, αφού τα παιδιά μαθαίνουν έτσι, δεν θέλουμε όπως κάνουν τα λατινικά την ξένη γλώσσα. Ήταν, δεν το σημειώσα, ο Στέρν ή ο Άντονι, τώρα θα τη βρω την αναφορά, δεν το έβαλα και το ξέχασα, το ονόμασε έτσι το enlightened amateurism, ήτανε εραστεχνικό. Έτσι λίγο το μειώνει βέβαια, βάζοντας αυτό το εραστεχνικό, γιατί το εμπειρικό είναι σημαντικό, δηλαδή με βάση στην εμπειρία το εξέλιξαν, αλλά δεν υπήρχε μια θεωρία από πίσω. Και έτσι άρχισε να υπάρχει κάποιο θέμα. Και οι άνθρωποι άρχισαν, αν και στην αρχή έγινε χαμός, ξεκίνησε από τη Γαλλία και τη Γερμανία, επεκτάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε και το Berlitz method και γενικά υπήρχε πολύ ενδιαφέρον. Αλλά σιγά σιγά, επειδή δεν είχε βάσεις θεωρητικές, άρχισε να πηγαίνει προς τα πίσω. Βέβαια, η επόμενη μέθοδος που θα δούμε είναι παρόμοια. Η ακουστοπροφορική μπορεί να την έχετε ακούσει. Κι άλλο ένα προβληματάκι που είχε πέρα από την έλεψη αυτής της θεωρητικής βάσης, είναι ότι οι μαθητές μετά δυσκολεύτηκαν να μεταφέρουν την επικοινωνία της τάξης στην πραγματική ζωή. Επειδή χρησιμοποιήθηκαν ουσιαστικά κάποια, ως περιορισμένος αριθμός επικοινωνιακών περιστάσεων, για να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα που ζούσαν οι μαθητές, δυσκολεύτηκαν μετά να το μεταφέρουν στην πραγματική ζωή και σε αυθεντικές περιστάσεις επικοινωνίας. Με τις νέες μεθόδους που έχουμε τώρα και ακολουθούμε κατά βάση, προσπάθησα να προσεγγίσουν περισσότερο. Επομένως, τώρα είμαστε, μη νομίζετε, κάπου στο 2030, αρχίζει να έχουμε και την παρακμή αυτής της φυσικής μεθόδου. Ταυτόχρονα κυλάει και η γραμματικομεταφραστική, αλλά είναι προς τη δύση της πια. Αυτή ξεκίνησε και πάλι δείει εκεί στα τέλη του 30 και αρχίζει να αλλάζει, κρατώντας πολλά από τα στοιχεία. Υπήρχε και ένα θέμα γιατί προέκυψε αυτό που σας έλεγα ότι δεν μπορούσαν να το αξιοποιήσουν στην πραγματική ζωή. Υπήρχαν κάποιοι που μπορεί να ήθελαν την ξένη γλώσσα για ακαδημαϊκούς σκοπούς, για να σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο. Και πάνε εκεί στο πανεπιστήμιο και ξαφνικά έχουν να αντιμετωπίσουν το reading, στο οποίο δεν είχαν εξασκηθεί. Επομένως αρχίζουν να υπάρχουν κάποια κενά. Οπότε αρχίζει τώρα αυτή η άμεση μέθοδος να λαμβάνει υπόψη της λίγο και το reading. Να το φέρουμε και αυτό λίγο. Ας δούμε λίγο και τη γραμματική που την αφήσαμε εντελώς μαζί με το reading και το γραπτό λόγο. Οπότε αρχίζουν να γίνονται κάποια ανοίγματα που ξεκίνησαν από την Αμερική προς το reading και τη γραμματική. Και αυτά εξελίχθηκαν στην ακουστοπροφορική μέθοδο. Όπως είπαμε λοιπόν πριν, αναπτύχθηκε αυτή η άμεση μέθοδος σαν αποτέλεσμα των φυσικών προσεγγίσεων και μεθόδων, τα natural methods. Και οδηγηθήκαμε τελικά στην άμεση, η οποία στην πορεία λόγω έλλειψης θεωρητικού υποβάθρου, αλλά ίσως και μία αποτελεσματικότητας όταν αυτά έπρεπε να μπουν σε εφαρμογή στην πραγματική ζωή. Άρχισε να πηγαίνει λίγο στην άκρη ή να μάλλον να εισοματώνει και άλλα στοιχεία και να διαμορφώνεται σε κάτι άλλο. Και έτσι έχουμε εκεί, αρχίζει να αναπτύσσεται από το 30 και μετά από το 40 με αποκορύφωμα το δεκαετία του 50-60 η ακουστοπροφορική μέθοδος. Καταλαβαίνετε ότι τα βασικά στοιχεία είναι τα ίδια, προφορικό, ακουστικό, προφορικό. Έχει πάρει βασικά στοιχεία από το direct method, αλλά έχει ενσωματώσει και το reading και την γραμματική λίγο. Ακουστοπροφορική την έχετε ακούσει καθόλου. Ένας άλλος, άμα είναι αυτό θα είχατε ακούσει, στην Αμερική την είχαν πει και army method. Γιατί μπορεί να την είπαν army method? Αναπτύχθηκε εκεί, κοντά στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά τι έγινε, τι ανάγκη προέκυψε με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Αμερική αναπτύσσεται αυτή. Και τα ξέρεις, στην Αμερική αναπτύσσεται. Οπότε, ποιοι έχουν ανάγκη να μάθουν ξένες γλώσσες. Μετανάστες είναι μετά, στο 50, τώρα έχουμε τους στρατιώτες, που θα φύγουν από την Αμερική, θα πάνε στην Ευρώπη, κατά κύριο λόγο και σε διάφορα μέρη, προέκυψαν τελικά τέτοιες ανάγκες. Και ξαφνικά, ναι, άκου και ξαφνικά, αρχίζει να έχουμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την εκμάθηση των ξένων γλωσσών. Γιατί υπήρξε ανάγκη, γιατί τότε, κατάλαβες, τώρα οι ανάγκες, ειδικά όταν μένεις στην Αμερική, εκεί που αναπτυσσόταν, αυτά δεν ήταν πολύ μεγάλες οι ανάγκες, έτσι κι αλλιώς. Οπότε ξαφνικά υπάρχουν κάποιοι στρατιώτες που πρέπει να φύγουν και που πρέπει να μάθουν κάποια βασικά πράγματα στην ξένη γλώσσα, στις χώρες που θα τους τοποθετούσαν και αρχίζει να αναπτύσσεται αυτό. Υπάρχει τώρα στη θεωρία ότι αναπτύχθηκε, ότι ακόμα πιο πολύ έχουμε πότε ήταν το πιο μετά, εκεί στο 50, που στέλνει και η Ρωσία τον Σπούτνικ στο τέτοιο και ξαφνικά αρχίζει μία ότι πρέπει τα αγγλικά να εξαπλωθούν και να γίνουν πιο δυνατά, οπότε ξαναέχουμε μία όθηση παραπάνω στην εκμάθηση των ξένων γλωσσών και μέσα σε αυτή την εποχή αρχίζει να αναπτύσσεται η ακριστοπροφορική μέθοδος. Το 1958-1966 θεωρείται η χρυσή εποχή της, δηλαδή ασχολήθηκε πολύς κόσμος, δημιουργήθηκε υλικό, έγιναν τάξεις και διαδικασίες και αναπτύχθηκε. Να σημειώσω κάτι που ξέχασα να σας πω πριν, είναι ότι ένα από τα μειονεκτήματα της άμεσης μεθόδου που εν μέρει ήρθε να καλύψει και αυτή ήταν ότι η άμεση μέθοδος δεν μπορούσε να εφαρμοστεί και να υιοθετηθεί σε ιδιωτικά σχολεία, σε language schools, αλλά ήταν δύσκολο να μπει μέσα στην τάξη του δημόσιου σχολείου σε μια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ήταν δύσκολο γιατί η άμεση μέθοδος είχε πιο μικρές ομάδες. Επομένως, ένας από τους στόχους που έπρεπε να καλύψει και η καινούργια η μέθοδος ήταν να γίνει πιο πρακτική και πιο εφαρμόσιμη σε μια διαδικασία τάξης, με περισσότερα άτομα. Λοιπόν, αρχίζει λοιπόν να αναπτύσσεται αυτή η μέθοδος. Ποιο ήταν ένα από τα βασικά μειονεκτήματα της προηγούμενης μεθόδου της άμεσης ότι δεν υπήρχε θεωρητική βάση. Επομένως τώρα έχουμε θεωρητική βάση. Είναι τα structural linguistics όσον αφορά τις θεωρίες της γλώσσας. Έχουμε μια θεωρία γλώσσας που δεν φαίνεται καλά, το structural linguistics. Ο δομισμός, ο στρουκτουραλισμός σαν θεωρία γλώσσας. Οπότε η γλώσσα, αρχίζουμε να λέμε έτσι, έχουμε το Saussure που λέει να έχουμε στοιχεία στη γλώσσα. Ποια? Μετρήσιμες, μονάδες. Να η φωνητική, να η μορφολογία. Η γλώσσα μπορεί να μετρηθεί, μπορείς να την αναλύσεις. Πιο πολύ έχουμε όσον αφορά τη θεωρία της γλώσσας και έχουμε και στη θεωρία της μάθησης από την ψυχολογία το behaviorism, το συμπεριφορισμό. Συμπεριφορισμός, τι μπορεί να έχει αυτό το behaviorism? Συμπεριφορές. Επειδή δεν είναι μόνο για μάθηση, το εφαρμόσαμε στη γλώσσα. Ναι, έχεις δει και οι συμπεριφορές, αλλά ξεκινώντας από την ψυχολογία, ο συμπεριφορισμός έχει να κάνει με patterns, με επαναλήψεις, με κάποια στοιχεία που μπορεί κάποιος να τα υιοθετήσει μέσω της επαναλήψης, να υιοθετήσει τις συμπεριφορές. Έτσι. Επομένως, έχουμε μια θεωρητική βάση. Structural linguistics σαν θεωρία γλώσσας και από την ψυχολογία και θεωρία μάθησης έχουμε τον συμπεριφορισμό. Δηλαδή, άρχισε να αναπτύσσεται η προσέγγιση ότι, πλέον μιλάμε και για προσέγγιση καθαρά, έτσι, γιατί έχουμε θεωρία από πίσω, ότι η εκμάθηση της ξένης γλώσσας βασίζεται σε συνήθειες, σε habits και σε κάποια επαναλαμπανόμενα patterns, motiva συμπεριφοριστικά. Αυτά λοιπόν, αυτές οι συνήθειες και αυτά τα patterns μπορούν να καθιερωθούν, να είναι πια established στον μαθητή μέσα από την επανάληψη. Επομένως η επανάληψη γίνεται ένα βασικό συστατικό της διαδικασίας της μάθησης, η επανάληψη. Δεν χρειάζεται να ξέρει γιατί, άμα του το πεις μία, δύο, τρεις και το πει άλλη, θα το μάθει, χωρίς να επικεντρωνόμαστε κυρίως στο γιατί και πώς. Επομένως, αρχές. Οι δομές της γλώσσας υπάρχουν μέσα σε περιβάλλοντα γλωσσικά. Οι δομές της γλώσσας του οδομισμού, οι δομές, από τι είναι η γλώσσα. Μέσα σε ένα γλωσσικό περιβάλλον θα τα βρεις, οπότε μέσα από τη χρήση της γλώσσας βρίσκουμε και τις βαθύτερες δομές της. Η πρώτη γλώσσα και η δεύτερη δεν πρέπει να μπερδεύονται και πολύ. Επομένως, έχουμε πάλι, συνεχίζουμε στην συνεχή χρήση της γλώσσα στόχου. Ο δάσκαλος παρουσιάζει το μοντέλο, είναι πάλι το μοντέλο, πάλι το πρότυπο που φέρει τη γλώσσα και οι μαθητές μιμούνται. Θα επαναλάβουν μετά. Θα πει κάτι, θα το επαναλάβουν. Η μάθηση είναι συμπεριφορά, είναι μια συνήθεια. Τα λάθη δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται, γιατί δημιουργούν τσινήθεια. Επομένως, πρέπει να τα αποφεύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Η γλώσσα βέβαια, για επικοινωνιακούς στόχους, πάλι, έτσι, γιατί μπορεί να πήγαμε λίγο και στο reading και στη γραμματική και σε αυτά, αλλά το speaking και το listening, για την επικοινωνία, είναι σε πρώτο ρόλο. Τα μέρη του λόγου τοποθετούν συγκεκριμένους χώρους, έτσι, σύνταξη, οι μαθητές μαθαίνουν πρέπει να, έτσι, αποτέλεσμα του δομισμού, δομικά στοιχεία της γλώσσας, αυτό πάει εκεί, αυτό πάει εδώ. Θετική ανατροφοδότηση βοηθάει στην δημιουργία σωστών συνηθιών. Ανατροφοδότηση είναι η ελληνική λέξη για το feedback, έτσι που δίνουμε. Επομένως, άμα θα δώσεις ένα θετικό feedback, θα του πεις μπράβο, θα έχεις επιβράβευση, θα δίνεις μια επιβράβευση στο μαθητή, μια θετική ανατροφοδότηση, θα υιοθετήσει αυτή την καλή συνήθεια, την οποία επιβράβευσες. Προφορικός λόγος και παραγγλωσικά φαινόμενα. Αρχίζουν να δίνονται σημασία και στα παραγγλωσικά φαινόμενα. Πάλι θα είναι η μηνύση, θα είναι τα στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν επικοινωνία πέρα από τη γλώσσα. Πρακτική με τις γλωσσικές δομές, πάλι. Πρακτική συνέχεια, γλωσσικές δομές, επανάληψη. Θες να μάθεις γραμματική, επανάληψη, επανάληψη, επανάληψη της δομής. Λεξιλόγιο, επανάληψη, επανάληψη της δομής. Περισσότερη σημασία στη γραμματική, λιγότερη στο λεξιλόγιο. Αυτοματισμός. Αυτό είναι ο στόχος, ο αυτοματισμός. Και η εφράδεια βέβαια και το fluency μέσα από αυτό τον αυτοματισμό, χωρίς να το σκέφτεται. Αφού γίνεται συνήθεια, το επαναλαμβάνει. Και ίσως και χωρίς να ξέρει το γιατί, το λέει έτσι. Ο δάσκαλος, έτσι, είναι ο δηγός, ο σύμβουλος, ο ελεγχτής, συντονίζει, είναι ο μαέστρος σε όλη αυτή τη διαδικασία. Επανάληψη δομών, όταν λέμε δομών γραμματικών, μορφολογικών δομών, κυρίως το λεξιλόγιο μετά. Πάλι, η πρώτη γλώσσα, ακολουθούμε αυτό το... Στο προηγούμενο ήταν το παιδιόν. Τώρα λέμε ότι πιο πολύ ακολουθούμε έτσι τη μητρική, δηλαδή πώς τη μαθαίνει αυτό όνομα. Τα παιδιά δηλαδή, οι αυτόματα, μέσα από τη μήμηση, πάλι τα παιδιά μημούνται και μαθαίνουν τη μητρική γλώσσα. Οπότε λέει, γιατί, από τσουμ που είναι τη μητρική, γιατί να μην πάει έτσι και να μην συνεχίσει έτσι και η δεύτερη, ξένη γλώσσα. Υπάρχει λογική, υπάρχει θεωρία, υπάρχει μια συνέχεια σκέψη. Οι κμάτους γλώσσα στόχους θα γίνουν καλά ή υπερπηδηθούν τα εμπόδια της πρώτης. Ναι, σε μεγαλύτερες ηλικίες, η σημασία που πώθηκε στη μεταγλώσσα, αυτό είναι έτσι στη μητρική σου, έτσι είναι στην δεύτερη. Αυτό θα σε βοηθήσει ίσως να το καταλάβεις περισσότερο. Αυτό βέβαια είναι για μεγαλύτερες ηλικίες. Ο προφορικός λόγος πιο σημαντικός από γραπτό, όπως είναι στα παιδιά. Αφού αυτή είναι η πρώτη επικοινωνία μέσω λόγου που έχουν, μέσω προφορικού. Και η γλώσσα δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον πολιτισμό, από την καθημερινότητα. Αργότερα στην επικοινωνιακή και μετά λέμε με την αυθεντική περίσταση επικοινωνίας. Και αυτό είναι ένα μέρος αυτονού του κομματιού, δηλαδή ίσως είμαστε σε μια σωστή κατεύθυνση. Έτσι, το repetition, το inflection, το replacement και το restatement. Δομές, επανάληψη. Τώρα σε αυτό που έμαθες θα βάλουμε κάτι ακόμα. Μετά θα το προσαρμόσουμε, θα κάνουμε μια αναμόρφωση. Στο replacement θα αντικαταστήσουμε τη λέξη, το ίδιο το pattern, απλά θα αλλάζεις λίγο μια λέξη. Restatement, αυτό ίσως είναι σημαντικό, δεν είναι κακό το rephrase να το εκφράσεις με άλλα λόγια, δεν είναι κάποιο κακό έχει. Εδώ παραδείγματα, I want to buy some fruit, students I want to buy some fruit, επαναλαμβάνουμε, copy, αντιγραφή εντελώς, επανάληψη, 100% I want to buy some fruit I wanted, ήθελα, κάνει μία μικρή αλλαγή, το μοτίβο είναι το ίδιο, αλλάζει το χρόνο, χρονική αντικατάσταση, το μοτίβο είναι το ίδιο. Είναι τρεις τεχνικές που χρησιμοποιεί αυτή η μέθοδος, η άλλη είναι το replacement, I want to buy some bananas, I want to buy some apples. Εδώ πέρα έχουμε λεξιλόγιο, πριν έχουμε γραμματική δομή, εδώ έχουμε λεξιλόγιο. Το τελευταίο μέρος του μεχολογού στο restatement, tell me to speak louder, speak louder, εδώ κάνεις ένα task, σου ζητάει να κάνεις κάτι και το καταφέρνεις, εδώ πέρα πες ότι επιτελείς μία λειτουργία, να το ένα σχέδιο, there is a pen, there is a pen in my bag, pencil, there is a pencil in my bag, book, there is a book in my bag, on the desk, there is a book on the desk, έχει να κάνει με επαναλαμβανόμενα patterns. Let's see how much French, Japanese and Turkish you remember. Let's see which one is the most effective. Alright class, now today I am going to give you a dialogue and read it and I want you to listen to me very carefully and no talk please. Now we have two people walking along the sidewalk in the town and they know each other and if they need they stop to talk. Now listen to me, hello Bill, hello Liz, how are you? Fine thanks and you? Fine, where are you going? I am going to the post office. Now we will repeat it again, we will repeat together but now I want you to stumble at the line, I am going to the post office. You are the students. Now repeat after me, hello Bill, hello Liz, how are you? Fine thanks and you? Where are you going? I am fine, where are you going? I am going to the post office. Fine thanks and you? Where are you going? I am fine, where are you going? I am going to the post office. Ok, so stop here, repeat after me, post office, to the post office, going to the post office, I am going to the post office. Ok, one more time, try it again, hello Bill, hello Liz, how are you? Fine thanks and you? Fine, where are you going? I am going to the post office. Very good, well done, now I am Liz and you are all Bill, are you ready? So, hello Bill, hello Liz, how are you? Fine thanks and you? Fine, where are you going? I am going to the post office. Very good, now I am Bill and you are Liz, one, two, three, start, hello Bill, how are you? I am fine and you? Fine, where are you going? I am going to the post office. Ok, now half of the class is Bill and the other rest of the class is Liz, ok we start with the Liz, hello Bill, hello Liz, how are you? Fine thanks and you? Fine, where are you going? I am going to the post office. Very good, now boys are Bill and girls are Liz, ok, yes again, one, two, three, girls start, hello Bill, hello Liz, how are you? Fine thanks and you? Fine, where are you going? I am going to the post office. Very good, after the class finish I am going to put the lines on the board so you can have a time to write them down on your notebook, ok, now I say I am going to the post office, repeat after me, I am going to the post office. Good, I am going to the bank, ok, so I am going to the pharmacy, good, I am going to the park, very good, good job and I am going to the Starbucks or I am going to the cafe. Good, so I am going to the park and she, she is going to the park, ok, to the cafe she, she is going to the cafe, he. Do you understand? I mean the repetition until the final fall, but until the final fall. Why? Because there is the ultimate goal for this to become a habit, not to be taught why this happened, why this procedure was followed, but to become a habit, there is a reason for this to happen. Through the drills again, that is, now he doesn't have it here, how he said before the example, he used the Aoristo, he would have told him, I know, I went to the post office, no, I am going to the post office, yesterday I went to the post office, tomorrow I will go to the post office. Through drills and repeated motifs. So, yes, yes, yes, for vocabulary. That is, the logic that exists, however, there is a theory, it tells you, yes, yes, yes, I don't know how, I haven't seen it, yes, yes, very nice, it can work better in other, in other known objects. But we don't like it. Was there a result? Look what is happening, there was a result, there was a result as far as communication is concerned, but again there was the same problem with the direct method, out of the box, out of the box, that is, what they used to do, that's what it would say, that's what it would say. But these are the patterns that they learned, that is, these motifs that they could imitate, they could, but then they couldn't, of course, as much as the level went up, it was more these patterns that they learned. But again the student could not gain independence. To say that it is independent, that there is an autonomy in learning, which we will see later, he could never gain autonomy, he could never continue to evolve and deal with other environments of communication. Εννοείται ότι αυτά, καταλαβαίνετε και τα παραδείγματα είναι και λίγο τραβημένα, έτσι, για να μπορέσουμε να δούμε τις διαφορές. Και εννοείται ότι ίσως σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους που θα δούμε μετά, κάποια από αυτά τα πράγματα μπορούν να ενσουματωθούν, έτσι. Δηλαδή, ίσως για κάποια αφομίωση κάποιων πραγμάτων, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μιας άλλης μεθόδου, θα δούμε μετά που είναι πιο ανοιχτές σε αυτά, μπορείς να το εφαρμόσεις πλέον σαν μία τεχνική. Δηλαδή, να πεις ότι για να κάνω αυτό μέσα στο πλαίσιο της επικοινωνιακής προσέγγισης, θα πω έτσι, ή του task based, μωρέ θα βάλω και λίγο από αυτό για να πετύχω το συγκεκριμένο στόχο. Στα πρώτα μαθήματα, επειδή μαθαίνουν τα ελληνικά σαν ξένη γλώσσα στην Ελλάδα και επειδή έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν ήδη από τις πρώτες μέρες, θα βάλω λίγο κάποια πατέρνες να τα μάθουν για να μπορέσουν να ανταποκριθούν μόλις βγουν έξω. Χωρίς να είναι μέρος της μεθόδου που ακολουθείς, αλλά το βάζεις στην αρχή γιατί, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε δύο πράγματα και το βάζεις μετά όχι σαν υιοθέτηση μεθόδου, σαν τεχνική μέσα στη διδασκαλία σου. Εντάξει, αυτό μπορείτε να το δείτε μόνοι σας κάποια στιγμή, γιατί είναι μεγάλο. Η κυρία είναι αυτή που έχει γράψει το ένα από τα δύο βιβλία, τα δύο βασικά εκεί πέρα στα αγγλικά που σας είχα στην αρχή, η Larson Freeman, η οποία τότε, το 90, έκαναν κάποια βιντεάκια εκμάθησης των μεθοδολογίας για δασκάλους ξένης γλώσσας και αυτό ήταν το κομμάτι της ακουστοπροφορικής. Απλά επειδή είναι πάρα πολύ μεγάλα, είναι 25 λεπτά, μπορείτε όμως να το δείτε. Language Teaching Methods Audio-Lingual έχει εδώ έναν κύριο, μόνο αυτό θα... Σήμερα ο διευθυντής είναι ένας διευθυντής, και η άλλη, εδώ είναι ο διευθυντής, και αφήστε μου να το γράψω, η άλλη είναι μια γυναίκα, ή μπορούμε να τη σημασιάσουμε σύμφωνα. Οπότε τώρα θέλω να ακούσετε και να δείτε τι κάνω, ακούστε κοντά, να δείτε τι κάνω και να προσπαθείτε να το καταλάβετε, εντάξει? Τώρα, είμαι ο διευθυντής τώρα, είμαι ο διευθυντής και η γυναίκα. Καλησπέ! Καλησπέ, κύριέ μου, θα ήθελα να έχω το καλύτερο σπίτι στην πόλη μου? Ναι, φυσικά θα ήθελα. Άρα, κύριέ μου, θα χρειαστείτε το υπέροχο Hoover Vacuum Cleaner. Όχι, δεν το χρειάζομαι. Τι? Γιατί δεν το χρειάζομαι? Γιατί ο γιος μου κάνει το καλύτερο σπίτι στην πόλη μας. Απ' τώρα, τότε θα χρειαστείτε το υπέροχο Hoover Vacuum Cleaner. Θα χρειαστείτε το υπέροχο Hoover Vacuum Cleaner. Και word for word, έτσι, αυτό λεξί, όχι να πεις ότι έχουνε μια ελευθερία να... Λοιπόν, εντάξει, έτσι, και μέσα από αυτά, η ρόλη του δασκάλου διευθύνει τη μάθηση, παρέχει οντιγγίες, ελέγχει συμπεριφορά. Οι μαθητές μιμούνται, έτσι. Άρα, κύριέ μου, θα χρειαστείτε το υπέροχο Hoover Vacuum Cleaner. Οι μαθητές μιμούνται, έτσι. Ακολουθούν τις οντιγγίες, ο δάσκαλος είναι το μοντέλο και οι μαθητές μιμούνται. Διάδραση, οι μαθητές με τους μαθητές, αλλά πάντα με την καθοδήγηση του δασκάλου. Αυτός θα πει, εδώ, ελάτε εδώ, παίξτε θέατρο και θα πείτε αυτά ακριβώς που είπα εγώ. Δεν είναι όπως εξελίχθηκε στις σημερινές μεθόδους, το role play, που υπάρχει μια ευκαιρία να δημιουργήσει ο μαθητής. Και δάσκαλος με τους μαθητές, πάντα με αφετηρία το δάσκαλο. Αυτός ξεκινάει την επικοινωνία, αυτός την τελειώνει, αυτός ολοκληρώνει το όλο θέμα. Η γλώσσα επικοινωνίας είναι η γλώσσα στόχος, θεωρούν ότι η πρώτη γλώσσα μπορεί να δημιουργεί σεμπόδια. Τότε ήταν που άρχισαν να λένε ότι η μητρική μπορεί να δημιουργεί προβλήματα στην εκμάθηση της δεύτερης γλώσσας. Η παρέμβαση της μητρικής γλώσσας. Από εκεί ξεκίνησε και ουσιαστικά κι αυτό ποινικοποιήθηκε. Δηλαδή, ότι μόνο κακό μπορεί να κάνει χωρίς να εξιδαστεί πώς μπορεί να αξιοποιηθεί. Και προσπάθηκε για καταγραφή πιθανών λαθών. Ξεκινάει άλλη μια προσέγγιση της ανάλυσης λαθών. Πολύ ενδιαφέρον, αναπτύχθηκε στις επόμενες δεκαετίες. Εδώ βέβαια το έχουμε από πριν. Απριόριο η καταγραφή, οι πιθανά λάθη που θα γίνουν, αργότερα στις μετέπειτα θεωρίες ή είναι μετά, δηλαδή έχει γίνει το λάθος, έχει γίνει η καταγραφή του λάθους και μετά η ανάλυση των λαθών και οι πιθανές δυσκολίες στη γλώσσα στόχου. Μεγάλη επίδραση της μεθόδου στη δημιουργία εργαστηρίων και λογισμικού. Λίγγουαφόν, δεν ξέρω αν όλοι τα έχετε στο μυαλό σας, κάποιοι τα έχουμε οι λίγγουαφόν. Ήτανε κασέτες τότε, άκουγες ουσιαστικά αυτά τα ίδια και τα ίδια, drills, προφορικά. Καλό δημιουργήθηκαν μέθοδοι, έτσι και αυτοδιδασκαλίας, που θα μπορούσε ο μαθητής με το πρότυπο πια το δάσκελο να υπάρξει υλικό. Ναι, καλό θεωρείται αυτό. Άρχισε η εκμάθηση να αποκτά μεγαλύτερη σημασία, η εκμάθηση της γλώσσας να γίνεται πιο ευρέως αποδεκτή. Μεγάλη περίοδη πρακτικής άσκησης, ναι, είναι αυτό που είδαμε. Μεγάλη περίοδη. Είδαμε δυο μαθήματα, το ίδιο πράγμα. Πρακτική συνέχεια, πρακτική, πρακτική, πρακτική, πρακτική. Εξάσκηση απαιτεί φαντασία και προετοιμασία. Τώρα φαντασία και προετοιμασία και ο δάσκαλος σίγουρα μπορεί να ξεκουραστεί αρκετή ώρα, γιατί οι μαθητές μετά θα κάνουν συνέχεια το ίδιο πράγμα. Αλλά σίγουρα πρέπει να προετοιμάσει κάτι, γιατί όπως βλέπετε δεν έχουμε ένα εγχειρίδιο που θα πάρουν και θα δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Αρκετή δουλειά μέσα στην τάξη, ναι, ναι, έχει μπλιά. Δηλαδή έχει μπλιά και από το δάσκαλος στην αρχή, γιατί είπαμε είναι το μοντέλο, αλλά και οι μαθητές μετά μπαίνουν σε διαδικασία εμπλοκής, έτσι στη μάθηση. Έχει απομοιμόνευση, ναι, γιατί συνήθεια. Πρέπει να θυμηθείς εκείνη την ώρα αυτό που έκανε ο δάσκαλος να το κάνεις. Αν δεν το θυμηθείς θα το δεις μετά πάλι από τον συμμαθητή σου και από τον άλλον μετά θα το μάθεις σίγουρα. Και μετά είναι αυτό, η δυσκολία στη δανειχτή χρήση της γλώσσης στην αυθεντική και έξω διαδικασία. Αν υπήρχε κάτι διαφορετικό στην ροή της επικοινωνίας από αυτό που είχε συνηθίσει ο μαθητής, υπήρχε εμπόδιο. Η επικοινωνία ή έξω η αυθεντική στη γλώσσα μπορούσε να διακοπεί. Το βασικό είναι ότι κάπου στο 70 αυτό αρχίζει να φεύγει, να καταραίει αυτή η ακουστοπροφορική. Σαν βασική μέθοδος. Έχει αρχίσει βέβαια η έντονη κριτική στα τέλη της δεκαετίας του 50, δηλαδή ενώ ήταν σε εξέλιξη και ενώ υπήρχε υλικό κόσμος ενθουσιασμένος, είχε ασχοληθεί πολύ με αυτό, βγαίνει και ο Τσόμσκη ο γνωστός και λέει και χτυπάει τον δομισμό και τον συμπεριφορισμό. Οπότε από τη στιγμή που αρχίζει το θεωρητικό υπόβερθο να τίθεται υπό αμφισβήτηση, αρχίζει ο Τσόμσκη και λέει ποιος δομισμός, ποιος συμπεριφορισμός, αρχίζει αυτός από πιο πριν. Ναι αυτός έχει τη δική του θεωρία μετά, έχει τη γραμματική του εκεί τα, αυτά λέει παιδιά είναι μια δυναμική εξέλιξη αυτή, δεν είναι συνήθεια. Οπότε το 70 πια αρχίζει να υπάρχει μια γενικότερη κρίση και του δομισμού και του συμπεριφορισμού και αρχίζει πια όλο το σύστημα να μην είναι η ισχύουσα μέθοδος, ας πούμε η δυνατή μέθοδος. Εκεί το 1970 θα δούμε και άλλες μέθοδους, μικρότερες, γιατί η ακουστοπορφορική ήταν μια πάρα πολύ σημαντική περίοδος, έτσι στην εκμάθηση και διδασκαλία της ξενικλωσίας γλώσσας. Μιλάμε για πολύ μεγάλο σταθμό. Υπάρχουν κάποιες μέθοδοι που θα δούμε μαζί, θα δείτε με τον Ψιλάντη, που είναι λίγο πιο, εντάξει, όχι τόσο σημαντικές, έστει η ροή της μεθοδολογίας, η ακουστοπορφορική όμως ήταν φοβερή. Μετά το 70, με το Συμβούλιο της Ευρώπης και τις σύγχρονες γλώσσες, αρχίζουν να έρχονται οι ανάγκες της επικοινωνίας και αυτά αρχίζει σιγά-σιγά να τίθεται η διαδικασία ανάπτυξης επικοινωνιακής προσέγγισης, που συστιακά άλλαξε τη θεώρηση της μεθοδολογίας διδασκαλίας της ξένης γλώσσας, αλλά σίγουρα η ακουστοπορφορική πήρξε ένας τεράστιος αθμός. Ήταν μια πάρα πολύ σημαντική, έχουμε θεωρητικό υπόβαθρο άσχετα που μετά δέχτηκε κριτική, αλλά έχουμε βάσεις και από την ψυχολογία και από τις θεωρίες μάθησης και από τη θεωρία της γλώσσας. Έχουμε πράγματι να υπάρχει ένα αποτέλεσμα, δηλαδή υπήρχε αποτέλεσμα μέσα στην τάξη. Μετά είδαν ότι ίσως υπάρχουν και άλλοι τρόποι έξω από την τάξη να είσαι πιο αυτόνομος και πιο ανεξάρτητος χρήστης της γλώσσας. Αλλά σίγουρα η ακουστοπροφορική υπήρξε ένας πάρα πολύ μεγάλος αθμός. Στην πορεία είπαμε θα δούμε και άλλες δυο-τρεις που αναπτύχθηκαν έτσι πριν το 70 και το 80, ή και κατά τη διάρκεια, που δεν ήταν τόσο μεγάλης εμπέλεας και σιγά σιγά θα πλησιάσουν και την επικοινωνιακή που άλλαξε όλη την ιστορία στην μεθοδελογία και τις πιο σύγχρονες εξελίξεις της επικοινωνιακής. Αυτά από μένα. |
