| μάθημα φαρμακευτικής: Παρακαλώ, κύριε Παρακαλώ, καλώς ήρθατε. Σε ευχαριστώ. Ευχαριστώ, κύριε Παρακαλώ, καλώς ήρθατε. Ευχαριστώ, κύριε Παρακαλώ, καλώς ήρθατε. Ευχαριστώ, κύριε Παρακαλώ, καλώς ήρθατε. Θα θυμίσω με λίγα λόγια σύντομα κάποια παραγματάκια που πρέπει να θυμόμαστε σχετικά με το σχηματισμό των ομοριακών τροφιακών, γιατί από εδώ και πέρα σε ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης που θα κάνουμε, τα τροφιακά θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Έτσι λοιπόν, μερικοί πρακτικοί κανόνες. Ξεκινάω από δύο ατομικά τροφιακά, ένα σε κάθε ένα από δύο άτομα που πλησιάζουν για να σχηματίσουν οδεσμό. Θα καταλήξουν να έχω δύο ομοριακά τροφιακά. Πανταστείτε το αυτό σαν ξεχωριστές συναρτήσεις. Έχω δύο συναρτήσεις που είναι ατομικές, αλλά μη γνίοντας το πω με κάποιο τρόπο, θα προκύψουν δύο τελικές συναρτήσεις. Συνεπώς, θα προκύψουν δύο ομοριακά τροφιακά. Πάντοτε το ένα θα είναι δεσμικό και θα σημειώνεται ως σίγμα, π ή δέλτα. Θυμίζω κατά τη στοιχεία με τα S, P και D ατομικά τροφιακά. Και έναν αντιδρισμικό, όπως ο συμβουλισμός. Συγγνώμη, αρρωστούλης, ενδεκομένως θα χρειαστεί κάποιες στιγμές να σταματήσω να αρχίσω να δείχω. Ελέγξτε, ελπίζω να μην ενοχληθείτε πολύ. Ο συμβουλισμός, λοιπόν, είναι σίγμα στεράκι, π αστεράκι και δέλλοντα αστεράκι. Πάντα, πάντα, σε αυτά τα δύο οτροφιακά, η διάβαξη ενεργειακή είναι αυτό χαμηλότερα, αυτό ψηλότερα. Αυτό χαμηλότερα από την ενέργεια που είχαν οι ατομικές κυματικές συναρτήσεις, αυτό ψηλότερα από την ενέργεια που είχαν οι ατομικές κυματοσυναρτήσεις. Και επίσης, σταυρός. Δεν είναι το νεκροδοθείο, είναι η ένδειξη ότι κάτι συμβαίνει εδώ πέρα. Όσο μεγαλύτερη επικάλυψη έχουν αυτά τα ατομικά τροφιακά από τα οποία ξεκινάω, τόσο μεγαλύτερη σταθεροποίηση έχω. Σταθεροποίηση τόσο σε χαμηλότερη ενέργεια θα βρίσκεται αυτό εδώ. Αυτό λοιπόν σχηματικά στο χώρο αποδίδεται κάπως έτσι. Να το ένα ατομικό τροφιακό, ο πυρήνας είναι εδώ, να το άλλο ατομικό τροφιακό, ο πυρήνας είναι εδώ. Εφόσον αυτά είναι μακριά το ένα απ' το άλλο, δεν με ενδιαφέρουν οι φάσεις τους. Τα δείχνω εδώ πέρα σε κάποια απόσταση. Όταν πλησιάσουν, ή θα έχουν συμφωνία φάσεις, ή θα έχουν διαφωνία φάσεις. Ή θα σχηματιστεί δεσμικό, μορδιακό τροφιακό, ή αντιδεσμικό. Αντιδεσμικό σημαίνει έχω αυξημένη πιθανότητα να βρεθεί το ηλεκτρόνιο εδώ ανάμεσα στους πυρήνες. Αντιδεσμικό σημαίνει έχω καμία πιθανότητα να βρεθεί. Το ίδιο συμβολίζεται και εδώ ενεργειακά. Οι ενέργειες των δύο αρχικών τροφιακών, είτε S είτε P είναι εδώ πέρα. Εδώ είναι η ενέργεια του δεσμικού μολιακού τροφιακού σίγμα Υπ. Και εδώ είναι η ενέργεια του αντιδεσμικού τροφιακού σίγμα στεράκι-πιαστεράκι. Παρατήρηση. Αυτό ισχύει σε κάθε ζευγάρι ατομικών τροφιακών που μπορούν να υλεπιδράσουν και να σχηματίσουν οδησμό. Αν όμως αυτά εδώ τα άτομα έχουν και άλλα τροφιακά που μπορούν να υλεπιδράσουν και να σχηματίσουν οδησμό. Και είναι ας πούμε εδώ. Εδώ. Τι θα γίνει? Το σχήμα θα είναι εντελώς αντίστοιχο. Δηλαδή, η αλληλεπίδραση αυτών των δύο θα μου δώσει κάποιο δεσμικό σίγμα Υπ. Θα μου δώσει και κάποιο αντιδεσμικό σίγμα Υπ. Η αλληλεπίδραση αυτών εδώ θα μου δώσει κάποιο δεσμικό, το οποίο μπορεί να βρίσκεται εδώ, και κάποιο αντιδεσμικό που θα βρίσκεται εκεί. Προσέξτε, η διαδοχή δεν είναι όλα τα δεσμικά τροφιακά κάτω και όλα επάνω. Εξαρτάται που είναι η σχετική θέση των ατομικών τροφιακών από όπου ξεκινάω. Για κάθε ζευγάρι ατομικών τροφιακών που επικαλείφτονται έχω έναν δεσμικό χαμηλότερα και έναν δεσμικό ψηλότερα. Αν υπάρχουν λοιπόν πιο πάνω τέτοιου τροφιακά, μπορεί το δεσμικό του τροφιακό να είναι παραπάνω από αυτό το πέρατο τροφιακό. Κατά συνέπεια, βάζω παραπάνω ηλεκτρόνιο σε ένα σύστημα, δεν πηγαίνει αναγκαστικά από το παραπάνω ηλεκτρόνιο σε αντιδεσμικό τροφιακό. Ελπίζω να θυμάστε το παράδειγμα του οξυγόνου. Προσέδοντας ηλεκτρόνιο, μειώνω την τάξη του δεσμού στο σύστημα. Γιατί η σειρά να καλυφθεί κάποιο τροφιακό είναι αντιδεσμικό. Βάζω παραπάνω ηλεκτρόνια, δεν αυξάνω την τάξη του δεσμού. Θα θέλαμε να δούμε σε ποιο μωριακό τροφιακό θα μπορούν αυτά τα ηλεκτρόνια. Καλώς. Μιλήσαμε και είπαμε κάποια πράγματα για το πώς μπορεί κάποιος σχετικά εύκολα να δημιουργήσει ένα τέτοιο διάγραμμα ενεργιακών καταστάσεων για κάποια διατομικά συστήματα. Το μόριο του αζόντου, το μόριο του οξυγόνου, το μόριο του φωτορίου, το υποτιθέμενο μόριο του νέου που αποδείξαμε μετά ότι δεν υπάρχει. Εντάξει. Τι συμβαίνει στην περίπτωση που δεν είναι διατομικό το σύστημα. Για παράδειγμα, έχετε ακουστά υποθέτω αυτό εδώ, το χημικό είδος. Το έχετε? Είναι το ιόν του Κιάννιου. Έτσι. Αν εδώ πέρα έχουμε μια αλληλεπίδραση με κάποιον ιδρογόνου, σχηματίζεται το γνωστό ιδροκοιάνιο. Εντάξει. Για το ιόν του Κιάννιου τι μπορείτε να μου πείτε εσείς. Θα ξεκινήσουμε να κάνουμε τη διαδικασία όπως και για το μόριο του αζόντου, όπως και για το μόριο του οξυγόνου, αντίστοιχα του άνθρακα, του φωτορίου και όλα τα σχετικά. Τραβάμε γραμμή. Εδώ λοιπόν, δεξιά τι θέλετε να βάλω το άνθρακα και το άζωτο. Το άζωτο. Το άζωτο. Χαλάω ο χατήρι. Και εδώ αριστερά το άνθρακα. Ξαναθυμίζω, στην αρχή θα κάνω ό,τι μπορώ να κάνω δεξιά και αριστερά. Θα περιγράψω την ηλεκτρονική διαμόρφωση του άνθρακα και του αζώτου. Θα τακτοποιήσω τα τροφιακά με τον τρόπο που ξέρω, θα τακτοποιήσω τα ηλεκτρόνια με τον τρόπο που ξέρω, μόνο που εδώ πέρα, προσέξτε, έχω και ένα αριγεντικό φορτίο. Τι σημαίνει αυτό. Έχω όλα τα ηλεκτρόνια που προβλέπετε να έχει ο άνθρακας και το άζωτο και ένα παραπανίσιο. Κατά συνέπεια, όχι πέντε και πέντε δέκα, πέντε και πέντε και ένα ηλεκτρονικό φορτίο. Προσέξτε, εδώ είναι ένα συγκεκριμένο σφάλμα. Τι θα κάνω, θα βάλω ένα ηλεκτρόνιο παραπάνω. Τι φορτίω το ηλεκτροσύστημα, συνέχεια. Το ηλεκτρόνιο είναι ελληνικά φορτισμένο. Βάζω ένα ηλεκτρόνιο παραπάνω, σημαίνει μίον ένα. Εντάξει. Είναι συγκεκριμένο σφάλμα και όταν πας στο τέλος να κάνεις καταμέτρεις, καταμέτρεις δεκαπέντε και πού θα πρέπει να είναι δεκαεφτά ή ανάποδε. Εντάξει. Κι αν είναι οπλή, σημαίνει ότι έχουμε και ένα παραπανίσιο ηλεκτρόνιο από ό,τι έχει ο άνθρακας και το άζοδο. Εντάξει. Ας ξεκινήσω λοιπόν εγώ να πω ότι εδώ κάπου θα είναι το 1s τροχιακό του άνθρακα, εδώ το 2s και εδώ τα 2π. Ατομικός εργμός του άνθρακα 6, θα το θυμάμαι. Κατά συνέπεια, 6 ηλεκτρόνια. Σύμφωνα με τις αρχές που ξέρουμε, 1, 2, 3, 4, 5, 6. Προσέξτε σε αυτό το σημείο, μιλάμε για ένα άτομο άνθρακα που είναι κάπου μόνο του. Δεν υπάρχει τίποτα γύρω του και να κάνει αλληλεπίδραση. Κατά συνέπεια, καθόλου δεν με νοιάζει σε ποια 2 πέτροχιακά, έχουμε πάλι αυτά τα ηλεκτρόνια. Εντάξει. Καθένας μπορεί να βάλει την πέρα ό,τι συμβουλισμό θέλει. Άσχετο είναι. Είναι ένα άτομο άνθρακα εδώ πέρα, το σύστημα συνεταγμένων που χρησιμοποιεί για αυτό είναι όποιο μπορεί να θέλω, όποιο μπορώ να φανταστώ. Εντάξει. Ας τραβήξω και την υποτίθετε οριζόντια γραμμή, έτσι, για να συγκυρώσω από κει και πέρα τις ηλεκτρικές καταστάσεις του αζώτου. Ερώτημα. Πού να τοποθετήσω εγώ το 1s τροχιακό του αζώτου, μην ξεχνάτε ότι αυτό παίρνει μια κλίμακα ενεργειών, έτσι. Αυτό εδώ έχει χαμηλότερη ενέργεια, αυτό ψηλότερη, αυτό ψηλότερη. Πού να τοποθετήσω τη γραμμούλα που θα μου δείχνει το 1s τροχιακό του αζώτου. Αν ήταν άνθρακας και από την άλλη μεριά, ξέρουμε. Ακριβώς εκεί. Μες δεν είναι. Τώρα από το χωμάζοντο. Λίγο πιο κάτω. Γιατί, Καλέ. Βαριέσαι να το πάσεις πιο πάνω. Όχι. Γιατί το άνθρωπο είναι σκημή. Μια μάδα. Μετά, ναι. Το παραπάνω ελεκτρόνιο που θα προσθέσω δεν προστατεύεται απολύτως από τα προηγούμενα. Ενώ το πρωτόνιο είναι πρωτόνιο αυτό που βγήκε μέσα. Κατά συνέπεια, το δρόν πυρηνικό φορτίο πάνω σε αυτό το παραπανίσιο ελεκτρόνιο είναι μεγαλύτερο από ότι στον άνθρακα. Αυτό για μας σημαίνει ότι θα έχουμε μικρότερη τροχιά. Μικρότερη τροχιά σημαίνει μικρότερη ενέργεια της αντίσκευσης τροχιά του μπόρ. Μικρότερη ακτίνα. Μικρότερη ενέργεια για αυτήν εδώ την κατάσταση. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουμε κάτι τέτοιο. Εδώ, λοιπόν, θα είναι το 1ΕΣ και, κατά τη συστηχία, εδώ θα είναι το 2ΕΣ και εδώ θα είναι το 2ΠΕΣ. Εντάξει. Τώρα, λοιπόν, μπορεί κάποιος... Α, βεβαίως, 7 ελεκτρόνια στο ασδόις, δεν είναι. Ας σβήσουμε και το κιάνιο από εδώ πέρα. Θα μας δυσκολέψει στη συνέχεια. Απλώς να θυμόμαστε ότι έχουμε και ένα παραπανίσιο ελεκτρόνιο. Έτσι θα το βάλουμε εκεί για να το θυμηθώ μετά. Και ένα παραπανίσιο ελεκτρόνιο. Κάπου, πρέπει να το τοπίσω. Λοιπόν, μπορούμε και πάλι να υποθέσουμε ότι η τάο 1ΕΣ και 1ΕΣ τροχιακό είναι εσωτερικά και δεν μπορείτε ποτέ να έρθουν πολύ κοντά για να κάνουν αλληλεπίδραση. Άρα θα λέει και κάποιος, εντάξει, όπως έκανες από εκεί και τράβησες μια οριζόντιο γραμμή, μία εδώ και μία εδώ, βάλε και τα ελεκτρόνια σου εδώ πέρα για να είμαστε ήσυχοι και πάμε να δούμε παραπάνω τι γίνεται. Ας βάλω και αυτές εδώ τις οριζόντιες γραμμές. Τι θα γίνει τώρα με την αλληλεπίδραση αυτού εδώ του 2ΟΕΣ και αυτού εδώ του 2ΟΕΣ τροχιακόνιου. Ό,τι και προηγουμένως, ό,τι θα προβλέπαμε και στο μόριο του αζότου, ό,τι θα προβλέπαμε και στο μόριο του οξυγόνου. Εκείνο όμως που θα συμβεί είναι ότι θα έχουμε τώρα μια διαφοροποίηση στις ενδιακές καταστάσεις. Δεν πάβει όμως το δεσμικό τροχιακό που θα προκύψει από αυτά εδώ να είναι χαμηλότερο σε ενέργεια από το χαμηλότερο από το μικρό τροχιακό και να είναι σιγματίπου, όπως και το αντίδεσμικό να είναι ψηλότερο σε ενέργεια από το ψηλότερο από τα 2 τροχιακά. Το χαμηλότερο σε ενέργεια είναι αυτό, το δεσμικό είναι ακόμα χαμηλότερο. Το ψηλότερο σε ενέργεια είναι αυτό, το αντιδεσμικό είναι ακόμα ψηλότερο από αυτό. Και μάλιστα, αυτό εδώ το μορριακό τροχιακό θα μοιάζει περισσότερο σε χαρακτήρα με τούτο εδώ, που είναι πιο κοντά των ενδιακά. Αυτό μπορείτε να το φανταστείτε κάπως. Πώς αυτό εδώ το τροχιακό θα μοιάζει περισσότερο με κοινωκή σαν σχήμα. Πολύ απλό. Αν πρόκειται να το κάνω ζωγραφιστικά, αυτό σημαίνει ότι η συμμετοχή του 2S τροχιακού το αζώχι είναι μεγαλύτερη από το 2S του τροχιακού το άνθρωπο. Εντάξει, κι αν προσπαθήσω να κάνω το δεσιμικό τροχιακό, πώς θα το κάνω. Όχι σε μια ωραία έλλειψη, αλλά σαν ένα τέτοιο ωραίο σχήμα. Μια κολοκύθα. Να λοιπόν άνθρωπος. Να και το άζωτο. Εντάξει, τότε λοιπόν θα λέει και ένας, αν υποθέσω ότι αυτός εδώ είναι ο άξονας και πάω και τον κόβω στη μέση αυτόν τον άξονα. Παίρνω την κολοκύθα και την κόβω ακριβώς στη μέση. Το μικρότερο μέρος της πιθανότητας να βρεθεί το ελεκτρόνιο βρίσκεται εδώ και το μεγαλύτερο βρίσκεται εδώ. Συμφωνούμε ή δεν συμφωνούμε. Αυτό θα πει μοιάζει με το 2S το αζώχι. Έχει περισσότερο χαρακτήρα το τροχιακό του 2S το αζώχι. Εντάξει, είναι λοιπόν κάπως έτσι. Ας το κάνω λίγο πιο εντυπωσιακό. Μεγάλη κολοκύθα. Έτσι. Μεγαλύτερη πιθανότητα έχει το ελεκτρόνιο να βρίσκεται κοντά στο άζωτο, πάνω και κοντά στον άνθραγα. Πώς θα το περιγράψω αυτό για να το καταλάβει κάποιος ότι δεν είναι πάντα εύκολο να κάνω τέτοιούν τους ζωγραφιές. Κοιτώντας εδώ το ελεγγιακό σχήμα βλέπω αυτό είναι ψηλότερο αυτό χαμηλότερο. Το θεσμικό τροχιακό θα είναι χαμηλότερο και από αυτό αλλά θα μοιάζει περισσότερο από αυτό. Το αντιθεσμικό θα είναι ψηλότερο και από αυτό και θα μοιάζει περισσότερο από αυτό. Μάλιστα. Πώς να το ζωγραφίσω. Κάπως έτσι. Πώς να το πω με λόγια. Με λόγια λέγεται κάπως έτσι. ΔΕΠ στο άζωτο. ΔΕΣ στον άνθραγα. Τι είναι αυτό το ΔΕΠ. Ένας στοιχειώδες νούμερο. Μα το ελεκτρόνιο δεν μπορεί να το κόψει σε κομμάτια και να πεις σιν μηδέν κομμαδί ομίνο μηδέν κομμαδί όλοι. Τι σημαίνει κόψω με το ελεκτρόνιο σε 10 κομμάτια και πήραμε τα 8 από εδώ τα 3 από εκεί. Πώς έγινε. Δεν έγινε. Πιθανότητα είναι. Εντάξει. Η πιθανότητα να βρεθεί εδώ πέρα μέσα το ελεκτρόνιο είναι 1. Αν πιάσω και το κόψω πόσο τσικατό πάω από εδώ πόσο από εδώ. 0.6 και 0.4 ας πούμε. Ααα κατά συνέχεια σε σκέψεις από το 0.5 που θα είναι η σοκοδονομή μειώνει 0.1 σιν 0.1. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις θα σας περιγράφουμε μόρια με τέτοιους όρους. Έχουμε λοιπόν ένα δέλτα σιν εδώ, έχουμε ένα δέλτα από εκεί. Τι είναι αυτό το δέλτα σιν. Δηλαδή υπήρχε 0.01, 0.02 πρωτόνια. Όχι. Υπήρχε έλλειψης ηλεκτρόνια σε εκείνη την περιοχή. Μειώνει 0.2. Τι σημαίνει. Δεν υπάρχει 0.2 ελεκτρόνιο πουθενά. Το ελεκτρόνιο υπάρχει ή δεν υπάρχει. Όταν μου μιλάς με όρους των αρχαιακών που σου περιγράφει, παραλαμβάνω την πιθανότητα να βρεθεί εκεί το ελεκτρόνιο, έτσι, είναι σαν να έχεις χαρτοκοπτική. Κάνεις χαρτοκοπτική, κόβεις αυτό το σχήμα, το ζυγίζεις, πόσο είναι, 10 γραμμάρια. Το κόβω ακριβώς στη μέση του άξονα, πόσο είναι αυτό το κομμάτι, 6 γραμμάρια. 0.6 λοιπόν και 0.4 το άλλο το ελεκτρόνιο, εντάξει. Δεν έχει φυσική σημασία αυτό πέρα το πράγμα. Το πράγμα πρακτικά όμως μας βολεύει να καταλάβουμε ποιο μέρος του μωρίου έχει μεγαλύτερη πικρότητα σε ελεκτρόνιο και ποιο μέρος του μωρίου έχει μικρότερη πικρότητα σε ελεκτρόνιο. Αν πάω στον διδρεσμικό τροφιακό, πόσο φαντάζεστε ότι πρέπει να το περιγράψουμε. Θα έχουμε διαφωνία φάσεων, η μία και η άλλη φάση, άρα θα καταλυχθούν εδώ πέρα στο κέντρο και θα μοιάζει σχηματικά περισσότερο με αυτό. Δηλαδή τι σημαίνει, θα έπρεπε να ξεκινήσω με μια τέτοια προσέγγιση. Μεγαλύτερη συμμετοχή αυτό και μικρότερη αυτό. Και στη συνέχεια προφανώς όταν θα πλησιάζανε εδώ, καταστροφή εδώ στο διάμεσο, μεγαλύτερο μέρος της σχηματικής συνάντησης εδώ παρά εδώ. Αυτό είναι ένα γενικό απλό σχήμα, κανένας δεν σε ζητάει να θυμάσαι τα απεξόδοκια πράγματα, απλώς τη λογική τους να θυμάσαι. Αυτό εδώ ενεργειακά χαμηλότερα από το χαμηλότερο εξενέργειας, το μηκοτροφιακό, και θα μοιάζει περισσότερο σε αυτό. Μεγαλύτερο συντηρησί στο άσοπλο. Αν, λοιπόν, είχαμε να βάλουμε σε αυτό το σύστημα δυό ηλεκτρόνια, που θα τα βάσαμε σε αυτό το τροφιακό. Αν είχαμε αυτό το σύστημα μόνο με δυό ηλεκτρόνια, τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτό? Θα μπορούσαμε να περιμένουμε διάφορες αλληλεπιδράσεις με άλλα όρια. Οι αλληλεπιδράσεις αυτές θα ήταν να πάει να δώσει ηλεκτρόνιο από εδώ κάπου ή να πάρει ηλεκτρόνιο από κάπου, από αυτή τη μεριά. Όταν θα κάνετε αργότερα μαθήματα οργανικής σχοινίας, θα μάθετε να διακρίνετε τις ουσίες σε πυρινόφυλες και ηλεκτρονιόφυλες. Ηλεκτρονιόφυλες είναι οι φίλοι των ηλεκτρονιών που θέλουν ηλεκτρόνιο. Ποιο είναι εδώ πέρα το ηλεκτρονιόφυλο κέντρο? Συνεπώς, αν σας πω, ξέρετε, θέλω να κάνω μια ηλεκτρονιόφυλη προσθήκη σε αυτό το πράγμα. Από πού περιμένετε να γίνει αυτή ηλεκτρονιόφυλη προσθήκη? Θέλω να κάνω μια πυρινόφυλη προσθήκη. Αυτό λοιπόν ψάχνει έναν πυρήνα ηλεκτρόνιο, αρνητικό, πυρήνα στατικός. Έτσι από εκεί έρχεται η οικονομοσία. Πυρινόφυλο είναι αυτό το κέντρο. Συνεπώς σε μια πυρινόφυλη προσθήκη δεν μπορώ να έχω αυτό θα συνδεθεί με ένα α. Σε μια πυρινόφυλη προσθήκη αυτό θα συνδεθεί με ένα α. Ενταλαβαίνετε σε πώς έχει μεγάλη σημασία για την πρόβλεψη των αντιδράσεων που θα κάνει ένα δίκιο σύστημα. Υπάρχει λοιπόν το ηλεκτρονιόφυλο και το πυρινόφυλο κέντρο. Μπορώ να το καταλάβω από εδώ. Αυτό μοιάζει περισσότερο ενεργειακά με αυτό, άρα αυτό το τροχιακό θα είναι προσανατολισμένο προς εκείνη την κατεύθυνση. Ά, λοιπόν, βάλω εδώ ηλεκτρόνια. Πάει προς την κατεύθυνση του αζώτου. Συνεχίζουμε. Ο άνθραγας και ο αζώτος το πλησιάζουν. Αυτή τη στιγμή που πλησιάζουν, ο άξονας του δεσμού είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δεν μπορεί πια να μην υπάρχει κοινός άξονας και δεν μπορεί να είναι διαφορετικός. Δεν μπορώ να λέω σε αυτό το σύστημα, σε αυτό το ταγμανό, θα το πω εξ και σε αυτό θα το πω γ. Πρέπει να το πω το ίδιο πράγμα και στο δύο. Εντάξει. Και είπαμε θα συμφωνήσουμε να το λέμε Ζ. Άρα τα ΠΖ ατομικά τροχιακά πλησιάζουν κατά κεφαλήνη το ένα με το άλλο. Άρα θα κάνουν σίγμα επικάλυψη και θα μας δώσουν σίγμα δεσμούς. Εντάξει. Πλησιάζουν όμως και τα ΠΖ. Συμφωνούμε? Ποια θα κάνουν μεγαλύτερη επικάλυψη λέτε, τα δύο ΠΖ που πλησιάζουν έτσι ή τα δύο ΠΙΞ που πλησιάζουν έτσι. Γιατί το λέτε σε αυτό. Το σχήμα σκέψου μόνο. Σκέψου το σχήμα μόνο. Εδώ είναι το ένα άτομο και εδώ είναι το άλλο άτομο. Αυτό συναξωνάζεται να ζωγραφίσω ένα λεβό ενός ΠΖ τροχιακού και ενός άλλου ΠΖ τροχιακού. Ο λεβός του ΠΙΞ τροχιακού θα είναι διαφορετικός καταρχήν, εφόσον μιλάω για άτομα. Όχι. Λοιπόν αυτή την έκταση. Και αυτό και αυτή την έκταση. Αν πλησιάσουμε εδώ πέρα για να γίνει επικάλυψη, ας πούμε ήρθαμε σε αυτό το σημείο και υπάρχει επικάλυψη. Εδώ τόση και εδώ τόση. Εδώ υπάρχει αρκετή επικάλυψη, εδώ δεν υπάρχει ακόμα. Εντάξει, τι είπαμε, όσο μεγαλύτερη είναι η επικάλυψη, όσο μεγαλύτερη είναι η σταθεροποίηση. Άρα, η αλληλεπίδραση εδώ, αυτού του 2ΠΖ και αυτού του 2ΠΖ θα μου δώσει ένα τροχιακό Σ και ένα Σ τη δεσμικό. Και αντίστοιχα, οι επικάλυψεις των ΠΕΕΣ και ΠΙΙ θα μου δώσουν 2ΠΙ και 2ΠΙ αντιθεσμικά τροχιακά, τα οποία όμως θα βρίσκονται μέσα από τα Σ. Εντάξει, Σ και Σ αντιθεσμικό λόγω της μεγάλης επικάλυψης των ΠΣΕΤ, ΠΙ και ΠΙ αντιθεσμικό πιο κοντά σε ενεργία, έτσι, εξαιτίας της πλάγιας αλληλεπικάλυψης των ΠΕΕΣ και ΠΙΙΙ. Δεν θα έχει αναγκαστικά. Θα έχει όπου θέλεις. Αυτό σχετίζει από εξ αρχής. Αυτά τα δυο πρώτα πράγματα θα πάει στον οποίο τροχιακό θέλεις, όταν μιλάς για τον άνθρακα. Όταν μιλάς για τον Μόριο, τα υπόλοιπα τα ξεχνάς και βρίσκεις εδώ πέρα. Αυτές οι οδοκιματικές συναρτήσεις υπάρχουν ούτως ή άλλως, όπως υπάρχει και η 3ΕΣ και η 3ΠΕΚ, όλα τα σχετικά και παραπάνω. Όπως και αυτά εδώ τα τροχιακά υπάρχουν ούτως ή άλλως από τη στιγμή που σχηματίζει και το Μόριο. Μπούντε μπούν ηλεκτρόνιακη. Εντάξει. Συνεπώς αυτό είναι μια εικόνα για το πώς ξεκινάει το πράγμα. Κι αυτό. Όταν σχηματίσεις τα μοριακά τροχιακά με βάση στη λογική που είπαμε, τα σβήνεις. Δεν μπορώ να τα σβήνω τώρα και να τα βλέπετε και να τα θυμάστε. Εντάξει. Και επικεντρώνεις εδώ. Εδώ τώρα τι πρέπει να κάνω. Έξι και εφτά δεκατρία και ένα δεκατέσσερα ελεκτρόνια. Εδώ. Καθόλου δεν με ενδιαφέρει αν ήταν πέξι, μίξ ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι. Έξι, εφτά και ένα. Σε πώς δεκατέσσερα. Δεκατέσσερα. Τι σας θυμίζει αυτό. Πού είχαμε δεκατέσσερα ελεκτρόνια. Στο μωρίο του Αζώπου. Δύο, τέσσερα, έξι, εφτά, οπτώ, εννιά, δέκα, έντεκα, δώδεκα, δεκατρία, εκατέσσερα. Ένα, ένα, τέσσερα. Πριν άλλο. Είναι παλιό, δεν μπορείτε να το θυμάστε. Για μετρήστε μόνος σας παρακαλώ τα δεσμικά και αντιδεσμικά ελεκτρόνια εδώ και πείτε μου τι τάξη δεσμού πρέπει να έχει αυτό το Ιόν του Κιανίου κατά την απόψη σας. Ας ξεχάσουμε το το εδώ. Δύο δεσμικά, δύο αντιδεσμικά. Τα ξεχνάμε. Δύο, τέσσερα, έξι δεσμικά. Έξι δεσμικά, δύο, τρία. Η τάξη δεσμού στο Ιόν του Κιανίου είναι τρία. Παρατήρηση. Έρχεστε σε έναν όργανο χημικό. Ξέρετε, ξέρεις, θέλω να κάνω μια σύνθεση έτσι κι αλλιώς κι αλλιώς, δικά και όλα τα σχετικά. Υπάρχουν ενώσεις οι οποίες είναι πάρα πολύ ευαίσθητες, οξυδώνονται εύκολα, παθαίνουν, κάνουν φτιάχνουν. Πώς τις συνθέτω εγώ αυτές τις ενώσεις που οξυδώνονται εύκολα και είναι ευαίσθητες. Τι συνθέτω κάτω από αδρανεί συνθήκες. Θα ακούσετε αυτή την έκφραση κάπου. Τι θα πει αδρανεί συνθήκες. Παίρνω ένα ποτήρι και τον αφήνω έτσι, τον κλείνω, φτιάχνω μια είσοδο και από αυτή την είσοδο διαβηβάζω μέσα αέριο άζωτο, θα ακούσετε. Διαβηβάζω αέριο άζωτο για ώρα, δημιουργώ φυσαλίδες, αυτές οι φυσαλίδες διώχουν και ό,τι άλλο αέριο που είχε διελειμμένο μέσα και τελικά ο χώρος μου εδώ είναι γεμάτος άζωτο. Και τώρα έρχομαι και προσθέτω εκείνο που θέλω, που είναι βασικό αντιδρασίδο κλπ κλπ. Και κάνω τη δουλειά μου κάτω από αδρανεί συνθήκες. Ρωτάτε έναν όργανο χημικό. Γιατί κάτω από άζωτο. Γιατί είναι τρανές. Και γιατί είναι τρανές. Γιατί έχει τριπλοθεσμό. Τριπλοθεσμό δεν έχει το άζωτο στο μωριό του. Πάτε να μιλήσετε με έναν οργανικό χημικό. Θέλω να κάνω ένα τέτοιο πράγμα που κλπ κλπ. Λέει λοιπόν σε κάποια στιγμή. Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα από υδρόγηση νητριλίου. Από τι? Από υδρόγηση νητριλίου. Νητρίλια είναι αυτές οι ενώσεις. Το κιάνιο να έχει κάνει αλλη-επίδραση, όχι με υδρογόνα και να μοτορροσύνει το κιάνιο. Πάει κάποιο αλκήλιο. Υδρόγηση νητριλίου, ναι, γιατί είναι τρανστικό. Γιατί είναι τρανστικό το νητρίλιο. Γιατί έχει τριπλοθεσμό. Κάποιος αρχίζει να μην αισθάνεται εντελώς βολικά. Δηλαδή, το άζωτο είναι τραννές επειδή έχει τριπλοθεσμό, ναι. Και το κιάνιο, το νητρίλιο, είναι τρανστικό επειδή έχει τριπλοθεσμό, ναι. Κάποιος το νητρίλιο είναι παλαμός ή δεν είναι. Και οι δύο έχουν δίκιο, διότι είναι ένας απλός τρόπος να περιγράψουν αυτό που θέλουν. Σκεφτείτε όμως τι γίνεται εδώ με τους δεσμούς στο μόριο του κιάνιου. Αυτό το δεσμικό τροχιακό με τι θα μοιάζει περισσότερο. Αλλά θα είναι προστατορισμένο προς τη μεριά του αζώτου. Αυτό το δεσμικό τροχιακό με τι θα μοιάζει περισσότερο. Αυτό το δεσμικό τροχιακό με τι θα μοιάζει περισσότερο. Και τα τρία θα μοιάζουν περισσότερο με τα αντίστατα τροχιακά του αζώτου. Δηλαδή θα έχω μια μετακίνηση προς τη μεριά του αζώτου. Δηλαδή θα έχω κάτι τέτοιο σε όλα αυτά τα τροχιακά. Δεν θα μοιάζει το σχήμα τους έτσι, αλλά έτσι κάπως θα είναι τα πράγματα. Μα τα συνέπεια συνολικά τι θα έχω. Μια περίεσια φορτίου πάνω στο αζώτο. Μια έγκυψη φορτίου πάνω στον άνθρακά. Άρα αμέσως, αμέσως, ένα ηλεκτρονιόφυλλο και ένα πυρινόφυλλο κέντρο. Μπορείς, αν προσθέσεις εκεί πέρα ένα αντιδραστήριο, να κάνεις προσβολή είτε εδώ, ηλεκτρονιόφυλλο είτε το πυρινόφυλλο. Στο μόριο του αζώτου τι θα είχα. Αυτό και αυτό θα ήταν συγγενέργεια. Αυτό θα ήταν συμμετρικό. Κι αυτό, κι αυτό, κι αυτό, κι αυτό. Θα είχα μια ωραία κατανομή των ηλεκτρονιών του δεσμού, συμμετρική γύρω από το αζώτο. Γιατί να πάει ένα πυρινόφυλλο να χτυπήσει αυτό το αζώτο και όχι εκείνο. Και στη συνέχεια, αφού τα ηλεκτρόνια θα έχουν μια τέτοιου κατανομή γύρω από τα δύο άτομα, κάπως θα προστατεύονται και μεταξύ τους. Λοιπόν, η συμμετρική κατανομή στα τροφιακά του αζώτου είναι που εξασφαλίζει ότι είναι αδρανές. Η ασύμμετρη κατανομή στα τροφιακά του Κιανίου είναι που εξασφαλίζει ότι είναι δραστικό. Σε πως κι ο ανόργανος κι ο οργανικός χημικός, έχουν ίδιος αυτά που λένε. Μόνο που δεν κάθονε στον εξηγήσουν τόσο λεπτομερός. Τώρα, εσείς μπορείτε να ξέρετε, υπάρχει κάπου διαφοροποίηση, υπάρχει κάπου δέλτα σύνδελτα πιν, τα έχω δραστικότητα. Δεν μπορεί να μην έχω. Δεν υπάρχει δέλτα σύνδελτα πιν. Μπορεί και να μην έχω δραστικότητα. Εντάξει. Κατανοητό. Και τα δύο συστήματα έχουν τάξεδισμού τρία. Τρεις δεσμή ανάμεσα στα δυο άτομα του αζώτου, τρεις δεσμή ανάμεσα στον άνθρακο και το άζωτο εδώ πέρα. Το ένα είναι ανθρανές, το άλλο δραστικό έχει να κάνει μετισυμμετρική ή ασύμετρη κατανομή των φορτίων με τον σχηματισμό ή τον μη σχηματισμό ηλεκτρονιόφυλων και πληροφυλών κέντρων. Εντάξει. Συνεπώς, από εδώ και πέρα, τέτοιούτους πραγματάκια μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε εύκολα. Ποιο πράγμα θυμάστε εσείς από το Λύκειο, ότι είναι σχετικά ανθρανές ή δρογονάνθρακες. Δεν έχουμε δεσμούς άνθρακα-άνθρακα εκεί πέρα, ναι. Έχουμε και διπλούς δεσμούς άνθρακα-άνθρακα. Στους διπλούς δεσμούς τι μπορούμε να κάνουμε, μόνο αντιδράσεις προσθήκες. Κάνετε άλλο διπλό δεσμό, ξέρετε, του καρπονίλιου ή διπλό δεσμό άνθρακα-οξυγόνου. Τι διαφέρει ο δεσμός άνθρακα-άνθρακα ο διπλός από τον διπλό δεσμό του καρπονιλιού άνθρακα-οξυγόνου. Και μάλιστα η διαφορά είναι χειρότερη, το οξυγόνου είναι ακόμα πιο πέρα από το άσσοτο. Άρα, πιο μεγάλη θα έπρεπε να είναι η διαφορά αυτή. Άρα, πολύ περισσότερο προς τη μεριά του οξυγόνου, θέτρα μετοτωπισμένο, έτσι, αυτό το δροχειακό. Άρα, πολύ περισσότερο δελταπλήμι. Αν δηλαδή, στο κυάνιο είναι σύν μηδενένα μίω μηδενένα, στο οξυγόνου θα ήταν σύν μηδεδύο μίω μηδεδύο. Αυτό, ακόμα πιο πολύ δραστικό οτοξυγόνου, ακόμα πιο πολύ δραστικός άνθρακας. Ένα σωρό αντιδράσεις μπορώ να κάνω πάνω στον καρπονίλιο, ηλεκτρονιόφυλες, πυρινόφυλες, κακό πράγματα το ένα το άλλο. Εντάξει. Πράγματα τα οποία θα σας κρυστούν αργότερα. Έτσι. Ακόμα και σε πρακτικές περιπτώσεις. Έχεις αυτό το πράγμα, λέει, πρόσεξε, πρόκειται να δει δράση. Γιατί να δει δράση, παιδιά, έχει καρπονίλιο μέσα στο μωριό του. Μήπως αυτό το καρπονίλιο είναι τέτοιο που, ναι, είναι τέτοιο που κάνει άλλες δράσεις. Εντάξει. Μήπως έχουν κάνει ένα ηλεκτρονιόφυλο, πυρινόφυλο παρεβητώντας και πέρα δίπλα. Γι' αυτό, πάρα πολλές περιπτώσεις φαρμάκων που έχουν κακή επίδραση, το ένα πάει και ανερή, το άλλο, μπορούν να εξηγηθούν με δίπλους όρους. Αν ξέρεις ποια είναι η δομή του νόση και ποια είναι η δομή του ανθρώπιση, παιδιά, αυτά τα δυο δεν μπορούν να πάρουν μαζί. Εντάξει. Αυτό θέλει επίδραση με εκείνο, αυτό είναι πυρινόφυλο, αυτό είναι ηλεκτρονιόφυλο, αντιδράσει να τελείωσε, δεν έχω πια τα αρχικά φάρμακα, έχω κάτι άλλο σημαντίστηκε. Μπορεί να δούμε τώρα αυτή την τάξη δεσμού. Μπορείτε να μου περιγράψετε λίγο το δεσμό σε αυτό το κεάνιο. Πώς να το περιγράψουμε. Αυτά είναι δεσμικά και αυτά είναι αντιδρεσμικά ηλεκτρόνια, σιγματί, που τα ξεχνάμε. Να ένα σίγμα δεσμός, να ένα πιδεσμός, να ένας άλλος πιδεσμός. Εντάξει. Ένα σίγμα δεσμός και δύο πιδεσμοί. Αυτό μπορεί κάποιος να το φανταστεί, έτσι. Έχουμε τα πετροχιακά, τα πεζετροχιακά, διαφωνία φάσης, συμφωνία φάσης, θετική επικάλυψη, δεσμικό τροχιακό. Να τόσο σίγμα δεσμός. Εντάξει. Να λοιπόν το πιξ, να και το πιγουάι τροχιακό. Πλάι για επικάλυψη, πλάι για επικάλυψη. Ωραία και πρακτικά. Εντάξει. Βαδέως. Υπάρχουν όμως και άλλες βολικές προσεγγίσεις στο ζήτημά μας. Αυτές τις βολικές προσεγγίσεις μπορείς να χρειαστεί, να χρησιμοποιήσεις τα ατομικά τροχιακά. Τις έχει προτείνει εδώ και πολύ καιρό ο παππούς μας ο Λιούις. Όχι ο Τζέρι Λιούις ούτε ο Τζέρι Λιούις, ούτε κανένας άλλος τέτοιος, έτσι. Ο Κίλπρτ Νιούτον Λιούις. Αυτός λοιπόν βασίστηκε σε πράγματα που εμείς τα έχουμε ακούσει ήδη και τα ξέρουμε. Ποια είναι η πιο εσταθή συλεκτρονιακή διαμόρφωση για τα άτομα, όταν έχουν συμβιωματίσει την εξωτερική τροχιά. Όπως ο άνθρακας, το άζοδο, το οξυγόνο, το φθόριο και αυτά, προφανώς υπάρχει συγκυρωμένη οκτάδα το 2S και τα 2 πεντροχιακά που έχει διαθέσιμα. Τέσσερα στο σύλλο, οκτώ ελεκτρόνια εδώ πολύ. Πήρα τα οκτώ ελεκτρόνια, συγκυρώσα την εξωτερική μου τροχιά. Εντάξει. Ο Λιούις, λοιπόν, ενδιαφερόταν για τέτοια πράγματα και μείνε εκεί. Και άρχισε και λέει, ωραία, πώς μπορώ εγώ να πετύχω να έχω μια οκτώ ελεκτρόνια γύρω από ένα άτομο. Και άρχισε να σκέφτεται αφαιρετικά. Θα πιάσω εγώ το άτομο του αζώτου. Πόσα ελεκτρόνια έχει που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να κάνει ενδιασμούς. Πέντε ελεκτρόνια αυτά που βρίσκονται στην εξωτερική τροχιά. Κοιμηθείτε. Λήθιο, βυρίλιο, βόρειο, άνθρακας, άζωτο. Είναι το πέμπτο στοιχείο στη σειρά. Λήθιο, βυρίλιο, βόρειο, άνθρακας, άζωτο. Πέντε ελεκτρόνια στην εξωτερική τροχιά. Λέει, λοιπόν, ας βάλω εγώ πέντε τελίτσες εδώ γύρω και ας βάλω κι άλλες πέντε τελίτσες εδώ γύρω. Τόσα ελεκτρόνια έχει το κάθε άτομο του αζώτου και η προσπάθειά του θα ήθελε να τα κάνει οχτώ. Αν συντηρώσει μία οκτάδα θα έχει μία ευσταθή ηλεκτρονική διαμόρφωση. Έχουν αποδείξει οι ενέργειες ηλικισμού και άλλες μετρήσεις. Έτσι. Πώς θα μπορούσε το άζωτο να πετύχει να έχει οχτώ ελεκτρόνια με κοινοκτημοσύνη. Βάζω εγώ κάποια ελεκτρόνια, βάζεις κι εσύ σχηματίζουμε δεσμό, τώρα το καθένα από τα άτομα του δεσμού υποθέτει ότι όλα τα ελεκτρόνια των δεσμών είναι δικά του. Το έχει υποθέτει και το άλλο. Εντάξει. Συνεπώς, αυτό το άζωτο έχει πέντε ελεκτρόνια, έτσι, και θα ήθελε να πάρει άλλα τρία. Έρχονται. Αυτό το άζωτο είχε πέντε ελεκτρόνια και θα ήθελε να πάρει άλλα τρία. Αυτά τα τρία ελεκτρόνια είναι αυτού του αζώτου, αυτά τα τρία ελεκτρόνια είναι αυτού του αζώτου. Αυτό έχει τα άλλα δύο ελεκτρόνια του εδώ και αυτό έχει τα άλλα δύο ελεκτρόνια του εδώ. Για να δούμε τώρα τι γίνεται. Αυτό το άζωτο έχει δύο και τρία πέντε ελεκτρόνια, αυτό έχει δύο και τρία πέντε ελεκτρόνια. Τώρα υποψιάζονται ότι αυτά τα ελεκτρόνια που είναι ανάμεσά τους ανήκουν το ίδιο στον καθένα. Λέει πως αυτό το άζωτο εγώ έχω στη δικαιοδοσία μου αυτά τα ελεκτρόνια, τα οποία είναι 6 και 2,8. Λέει το άλλο άζωτο βεβαίως. Είναι σαν την Κύπρο και την Τουρκία, έτσι αυτοί οι ΑΟΖ είναι οι δικοί μου, όχι είναι και οι δικοί μου και γίνεται φασάρια εδώ πέρα, δεν γίνεται πόλεμος, γίνεται χημικός δεσμός, εντάξει. Και μαζί στα πόση χημικοί δεσμοί. Τρεις, τρία ζευγάρια από ελεκτρόνια. Ο κύριος που έκανε λοιπόν ο Νιούις είναι αυτό. Λέει κάθε ζευγάρι ελεκτρόνια εγώ θα το παρουσιάσω με μία γραμμούλα και για να μην νομίζει κανείς ότι υπάρχει μη εδώ πέρα. Τι είναι αυτό εδώ πέρα? Ένα ζευγάρι ελεκτρονίων που ανήκει σε αυτό το άζωτο μόνο, δεν το έχω πάλει ανάμεσά τους, έτσι. Πόσες ελεκτρόνια υπάρχουν γύρω από αυτό το άζωτο, 2, 4, 6, 8, 2, 4, 6, 8, εντάξει. Ωραία. Για να σκεφτώμε τώρα. Στο Κιάνιο πώς μπορείτε να μου περιγράψετε εσείς την κατάσταση. Ας βάλουμε λοιπόν τα ελεκτρόνια του άνθρακα στα ποντάκια, τα ελεκτρόνια του αζώτου τα ιταγίτσες και μην ξεχνάτε, έχουμε και ένα περίσσιο ελεκτρόνιο, έτσι, Κιάνιο Πλίνινου. Μπορώ λοιπόν εγώ να ξεκινήσω τη διαδικασία προσπαθώντας να ολοκληρώσω την ελεκτρονική διαμόρφωση στο άζωτο. Έχει πέντε ελεκτρόνια όπως και πριν, τι καλά θα τα έκανε αυτό, πώς θα μπορούσα να τα κάνει αυτό. Δίνει τρία και παίρνει τρία, να και τα άλλα δύο ελεκτρόνια που έχει το άζωτο, να και το άλλο ελεκτρόνιο που έχει ο άνθρακας, εδώ. Και μην ξεχνάτε, έχω και άλλο ένα, έτσι, αυτό, το ρυθμικό φορτίο μου. Για να δούμε τι γίνεται στο άζωτο, τρία και τρία έξι και δύο οχτώ, ευχαριστημένο είμαι, λέει το άζωτο. Ο άνθρακας μετράει τρία και τρία, έξι και λεφτά, είναι οχτάδα μου. Συμπληρώνει και ο άνθρακας την οχτάδα του. Και στο κοιάνιο, λοιπόν, μπορούμε εύκολα να δείξουμε ότι έχουμε τρεις δεσμούς που σχηματίζονται. Αυτό, λοιπόν, είναι η προσέγγιση των ελεκτρονίων σθένους. Το που έγραψα ονομάζεται από μας δομή Λιούις, έτσι. Έχω γράψει μια δομή, όπου έχω σημειώσει τους πιερίνες, έχω σημειώσει και τα ελεκτρόνια, όσο είναι ανάμεσα στάτομα και όσο είναι χειρό από αυτά. Ο στόχος μου είναι τα ελεκτρόνια αυτά να καλύπτουν την οχτάδα σε καθένα από τα στοιχεία που με ενδιαφέρον. Και από κει και μετά κάνω το μετρημά μου πόσους δεσμούς έχω, πόσες θα βγάλουν ελεκτρονίων ανάμεσα στάτομα. Τρία, λοιπόν, οι τάξεις δεσμούς στο μόριο του αζώτου, τρία οι τάξεις δεσμούς και στο υιόν του Κιανίου. Εδώ πέρα δεν φαίνεται τίποτα σχετικά με το αν ο δεσμός είναι κατευθύνεται προς τη μια μεριά ή στην άλλη, αν τα ελεκτρόνια νοίκουν περισσότερο στο τάζο του υπηρετών άνθρωπου και τίποτα άλλο. Ήγινε, όμως, το πρόβλημά μου. Ποια είναι η τάξη του δεσμούς? Τρία. Εντάξει, τριπλός δεσμός, λοιπόν, στον Κιανιο, διπλός δεσμός στον Καραβωνίλιο και πάει λεγοντές. Στη συνέχεια, όταν θα πάμε να αντιμετωπίσουμε λίγο μεγαλύτερα μόρια, θα δείτε ότι δύο αυτές ιδέες, μία να χρησιμοποιήσω τα μωριακά, τροχιακά, σε παιχνόντα σατατομικά και μία να χρησιμοποιήσω την κατανομή των ελεκτρονίων σύμφωνα με τις ιδέες του Λιούς, δημιουργούν συμπειρωματικά. Εντάξει, εύκολα μπορείς να κάνεις μία τέτοιού του σκατονομή και πολύ πιο εύκολα μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται, αν αυτά εδώ τα ελεκτρόνια δεν τα βάλεις απλώς ανάμεσα στα άτομα ή από εδώ επομένως, αλλά τα βάλεις πάνω σε κάποια τροχιακά των ατόμαν. Εντάξει. Έχετε το λοιπόν υπόψας μία ανεπροσέγγιση των ελεκτρονιών στένους, με τη θεωρία του Λιούς προσπαθώ να συμπειρώσω οκτάδες από ελεκτρόνια και, προσέξτε, τονίζω αυτό, ο Λιούς ενδιαφερόταν για ενώσεις όπως το μεθάνιο και οι δρογονάθρακες, η αμμονία, οι λιαμίνες, το νερό και οι αλκοόλες, οι αιθαίρες, δηλαδή ούτως αντίστοιχες ενώσεις. Δηλαδή ενδιαφερόταν για ενώσεις με στοιχεία της δεύτερης περιόδου. Κάθε συνέπεια είχε έννοια για αυτόν τη συμπειρώση της οκτάδας. Η εξωτερική τροχιά μπορούσε να έχει μέχρι 8 ελεκτρόνια. Θυμηθείτε το αυτό, όταν θα χρειαστεί να πάμε μία ή δύο περίοδους παρακάτω και να έχουμε στοιχεία στα οποία θα υπάρχουν και δε τροχιακά. Συνεπώς, δυνατόεται να βάλω ελεκτρόνια και σε δε τροχιακά, εντάξει. Τα οποία είναι τροχιακά είναι 5, τα οποία μπορούν να δεχτούν μέχρι 10 ελεκτρόνια. Όταν θα πάμε να μελετήσουμε ενώσεις που έχουν και δε τροχιακά εξωτερικά, εκεί μπορούν να έχουμε μέχρι και 18 ελεκτρόνια στην εξωτερική τροχιά. Είναι αυτό που θα πούμε μία επέκταση της οκτάδας. Δεν προκεί η επέκταση της οκτάδας, είναι η ίδια αντίληψη, μόνο που εκεί πέρα αναφερόμαστε σε άλλη εξωτερητή τροχιά. Όχι μόνο τα 2S και 2P τροχιακά, αλλά τα 3S, 3P και 3D. Εντάξει, τόσο απλό. Καλώς. Χραντίζοντας ο μυαλός σας, είναι ένα καλό σημείο η κίνησης και σε συνέχεια αν θυμόμαστε κάπως τα ατομικά τροχιακά, μπορούμε… Αυτά πρέπει να τα βάλουμε όχι σαν πουλίτσες εδώ πέρος και σαν γραμμούνες σε δευχάρια, αλλά σε τροχιακά, τα οποία κάτι την αφαριστάνουν για μας. Εντάξει. Για παράδειγμα εδώ πέρα, καταλαβαίνουμε εμείς τι, πώς είναι αυτός ο δεσμός. Ένας δεσμός που έχει σημαντιστεί με πέτροχιακά έτσι κατά κεφαλή, όπως το είπαμε προηγουμένως. Ένας πλάγιος δεσμός και ένας άλλος πλάγιος δεσμός. Αυτό τον άξονα τον όμασταν Ζ, ένας πλάγιος δεσμός από την επεκάλυψη των PX και ένας από την επεκάλυψη των PZ τροχιακών. Εντάξει. Αυτά είναι τόσο απλά και τόσο ποιοτικά, γιατί είναι τόσο μικρά μόρια. Ας πάμε τώρα σε μόρια που ενδιέφεραν τον Λιούις περισσότερο. Εντάξει. Τα μόρια που ενδιέφεραν τον Λιούις ήταν κάτι σαν το μεθάνιο, σαν την αμμονία, σαν το νερό. Ωραία. Ας γράψω εγώ εδώ τον χημικό τύπο για αυτές τις ενώσεις που φαντάζουμε, έτσι, το ξέρετε από τα κοινωνιασιακά σας χρόνια ακόμη. Αυτό λοιπόν είναι το μεθάνιο. Αυτή είναι η αμμονία. Και αυτό είναι το νερό. Το γράφω έτσι και υπάρχει μια αναλογία. Εντάξει. Ωραία. Πώς μπορούμε να περιγράψουμε εμείς τους δεσμούς στο μόριο του μεθανίου? Σύμφωνα με την ιδέα του Λιούις, ο άνθρωπος έχει τέσσερα ηλεκτρόνια. Τα βάζω εδώ πέρα, τα σημειώνουμε στα φωτάκια. Το καθένα ιδρογόνο έχει ένα ηλεκτρόνιο. Το ιδρογόνο, όμως, έχει ποια ιδιαιτερότητα. Βρίσκεται στη πρώτη περίοδο. Στην πρώτη περίοδο έχουμε κυριοκυβαντικό αριθμό 1. Το μόνο που έχει είναι ένα 1s προοχειακό. Δεν έχει άλλο για να συμπληρώσεις την εξωτερική οδοχιά. Άρα το πολύ μπορεί να πάρει και ένα δεύτερο ηλεκτρόνιο και να κάνει ζευγάρι. Έχει, λοιπόν, αυτή την ιδιαιτερότητα του ιδρογόνου. Δεν πάμε για οχτά, εδώ πάμε για ζευγάρι. Να το, λοιπόν, το ηλεκτρόνιο αυτού του ιδρογόνου. Να και το ηλεκτρόνιο του άλλου ιδρογόνου. Να και το άλλο. Να και το άλλο. Και τώρα τι γίνεται? Ευτυχισμένο αυτό το ιδρογόνου. Και αυτό, και αυτό, και αυτό. Έχουν το καθένα που είναι ζευγάρι ηλεκτρονίων. Και ο άνθρωπος είναι επίσης ευτυχισμένος. Τέσσερα ηλεκτρόνια είχε, παίρνει και άλλα τέσσερα από τους δεσμούς, έτσι, συμπληρώνει και αυτός την οχτάδατο. Είναι καλός. Η περιγραφή, η περιγραφή είναι αυτή. Μια γραμμούλα ανάμεσα σε κάθε, έτσι, ζευγάρι ατόμα που σηματίζει ένα δεσμό. Μια γραμμούλα ανάμεσα στον άνθρωπο και κάθε ένα από τους ιδρογόνους. Τι καταλαβαίνετε εσείς από αυτά που έχουμε πει μέχρι τώρα εδώ για το μεθάνιο. Καταλαβαίνετε ότι αυτοί οι τέσσερες δεσμού πρέπει να είναι ισότιμοι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχω καλύτερη αλληλεπίδραση με το ένα παρά με το άλλο ιδρογόνο, αν εγώ είμαι άνθρωπος. Τα ιδρογόνα επίσης πρέπει να είναι τα ίδια. Συνεπώς, αν το ένα έχει δελτασίνη, και το άλλο πρέπει να έχει δελτασίνη. Και το άλλο, και το άλλο. Δεν μπορεί το ένα να είναι θετικό το άλλο θετικό το άλλο δέντρο κλώδας, σχετικά. Έτσι. Πρέπει, λοιπόν, να έχουμε μια κάποιου είδους συμπεριφορά για αυτό εδώ πέρα το μεθάνιο. Ωραία. Μπορούμε αυτό το πράγμα να το περιγράψουμε στη βάση τρομοριακών τροχιακών? Τώρα έχουμε προσπαθήσει να σχηματίσουμε μεταξύ αζότου και αζότου, ή αζότου και κένιου, όπου έχεις ένα και άλλο ένα άτομο, κάνω την αλληλεπίδραση και βλέπεις τι ωραία και καλά σχηματίζουν τα διεσμικά τροχιακά. Εδώ έχουμε τέσσερα και ένα πέντε. Εντάξει. Ας κάνουμε μια γενειακευσή μες στο μυαλό μας. Έχω τα τροχιακά, το άνθρακα, το 2S, το 2PX, εδώ είναι λοιπόν άνθρακας, να το, το 2PY θα κοιτάει προς τα πάνω και το 2PZ θα κοιτάει προς τη μεριά μου, αν το συγχωρήσω και αυτό δεν γίνει σκοτομός. Εντάξει. Ποια είναι η ηλεκτρονική διαμόρφωση του άνθρακα? Έξι οδονικούς αριθμούς. 1S2, το ξεχνάμε, δεν πέσει ρόλο στο σχηματισμό δεσμών, 2S2, 2P2. Άρα, σε αυτό το S τροχιακό υπάρχουν δύο ηλεκτρόνια. Το βάζω. Και σε αυτά τα 2P τροχιακά, που είναι τρία, υπάρχουν δύο ηλεκτρόνια. Λοιπόν, ποια θέλετε να διαλέξω, εγώ θα διαλέξω αυτά που μπορώ να δω. Να, ένα ηλεκτρόνιο εδώ και ένα ηλεκτρόνιο εδώ. Τα έβαλα? Σημαίνω να έστει, το κάνω λίγο πιο έντονο εδώ όσο μπορώ, για να δείξω ότι αυτά εδώ τα δύο ηλεκτρόνια είναι στο S τροχιακό, που είναι εκεί πέρα. Να, λοιπόν, τα ηλεκτρόνια. Τις τροχιάς θένους, στο άτομο του άνθρωπου. Αυτά, λοιπόν, θα παρακάνουν τους δεσμούς με τα ιντρογόνα. Αν το κοιτάξω έτσι, αυτό είναι μια παράνοια. Έτσι. Αυτό εδώ πέρα το τροχιακό του S δύσκολα θα κάνει επικάλυψη με τα τροχιακά των ιντρογόνων. Θα θέλα να σου γραφίσω ένα τροχιακό για ένα ιντρογόνο. Νάτο, είναι αυτή η σφαίρα εδώ. Νάτο, και εδώ είναι αυτή η σφαίρα. Εντάξει. Εδώ θα γίνει μια επικάλυψη. Άντε καλά. Νάτο, ηλεκτρόνια του ιντρογόνου. Εδώ θα γίνει μια επικάλυψη. Νάτο, το ηλεκτρόνιο του ιντρογόνου. Ένας και ένας δύο δεσμού. Και αυτό εδώ πέρα το σφαιρικό πράγμα που είναι κάπου εκεί πέρα παραμέσα από τα αδιαπεντροκιακά. Υπάρχει περίπτωση ποτέ να είναι επιδράση. Υπάρχει. Τις όλη η επιδράση θα κάνει χαραρή. Άρα εσείς τι περιμένετε να σας ζωγραφίσω εγώ για σχήμα του μεθανείου. Πρέπει να ζωγραφίσω κάτι που θα ήταν ως εξής. Άνθρακας, ένα ιντρογόνο. Σε 90 μοίρες, ένα άλλο ιντρογόνο. Έτσι, ο ένας ο άλλος δεσμός. Και δύο δεσμοί αρκετά πιο χαλαροί, προς οποιαδήποτε κατέθεση θέλανε. Εντάξει. Όταν έχεις έναν σιφερικό τροχιακό και πλησιάζεις, από ποδήποτε μπορείς να πλησιάζεις και να κάνεις ελεπίδραση. Και θα είναι και χαραρή κιόλας. Αυτό. Μοιάζει αυτό να είναι συμμετρικό, μοιάζει αυτό να έχει τέσσερα ίδια τρογόνα, μοιάζει αυτό να έχει τέσσερις είδους δεσμούς άνθρωπος και τρογόνο. Άρα δεν πάει καλά. Σε πώς η θεωρία των τροχιακών που δούλεψε στα άτομα, που δούλεψε στα μικρά μόρια, που δούλεψε στα ομοδιατομικά μόρια, που δούλεψε στο κοιάνιο που είναι έτεροδιατομικό μόρια, δεν μπορεί να παίξει στο μεθάνιο, αλλά το μεθάνιο είναι απ' τα πλά μόρια. Άνθρακας και τρογόνα. Και μάλιστα τέσσερις απλίδες μήμετρας άνθρακας και τρογόνων. Έτσι δεν μπορείς να πω τα τρελό, αλλά κάτι που να κάνεις. Λοιπόν, όταν έχεις μια θεωρία που κουτσένει ελαφρώς, τι κάνεις? Ό,τι και αν κουτσένεις εσύ ίδιος. Πας και βάζεις κάτι μες στο παπούτσι για να σε ισορροπήσει. Εντάξει. Κάνεις μια διαφοροποίηση της θεωρίας. Και αυτή η διαφοροποίηση λέγεται εδώ πέρα, κάπως που το ξέρετε. Αυτή η διαφοροποίηση λέγεται υβρετισμός. Λοιπόν, ξέρετε παιδιά, τι γίνεται. Γίνεται το ότι δεν είναι η κατάσταση έτσι, όπως την βλέπετε. Τα ατομικά τροχιακά είναι αυτά. Να το 2S, να το 2PX, το PY και το PZ που κοιτάει προς την κατεύθυνσή μου. Εντάξει. Όμως η κατερομή δεν είναι αυτή εδώ πέρα. Καταρχήν μπορώ να υποθέσω ότι ένα από αυτά εδώ πέρα τα ηλεκτρόνια συμφωνεί και πηγαίνει στο 2PZ τροχιακό. Και έτσι έχουμε τώρα ένα, ένα, ένα και ένα. Εντάξει. Ακόμα και αυτό να θεωρήσω θα έχω PX, PY και PZ, δηλαδή ο τρίτος δεσμός θα είναι εδώ πέρα και αυτοί θα είναι όλοι κάθετοι μεταξύ τους και ο τέταρτος πάει όπου να είναι. Πάλια συμμετρία υπάρχει. Εντάξει. Η πρόταση λοιπόν είναι εξής. Ξέρεις, τα ατομικά τροχιακά είναι καλά για να περιγράψεις το άτομο. Μέσα στο μόριο όμως το άτομο του άθωρικα δεν μπορείς να ξεκινήσεις και να το περιγράψεις με τους όσους το περιέγραφεις σαν ελεύθερο άτομο. Όχι μόνο ότι η κατανομία γίνε 2S1, 2PX1, 2PY1, 2PZ1. Εντάξει. Γιατί και αυτό ακόμα δεν σε καλύπτει. Οι τρεις δεσμοί που θα γίνουν από αυτά τα τρία είναι ισότιμοι και κάθετοι μεταξύ τους και αυτός εδώ είναι ασθενέστρος και θα κοιτάει κάπου. Πάλι, υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα σ' αυτόν τον έναν που θα δημιουργηθεί από εδώ και σ' αυτούς τους τρεις. Κάτι το οποίο δεν προβλέπουμε. Εντάξει. Ούτε το πειραμά μας το δείχνει ούτε η λογική μας το δείχνει. Άρα, λένε κάποιοι μαθηματικοί φυσικοί, μπορώ εγώ να πάω αυτές τις τέσσερις κυματικές συναρτήσεις, να κάνω κάτι σαν μια μηχανή του κυμά, φανταστείτε, και να βγάλω τέσσερα λουκάνικα. Τέσσερις άλλες ατομικές συγκυματικές συναρτήσεις. Κάθε μια από αυτές που θα προκύψει θα έχει χαρακτήρα και S και P τροχιακό. Δεν θα είναι λοιπόν καμία από αυτές καθαρό S και καθαρό P τροχιακό. Και θα έχουν χαρακτήρα όπως ακριβώς το βλέπετε. Ένα S και τρία P τροχιακά. S1 λοιπόν, P3. Το άλλο S1, P3, το άλλο S1, P3 και το άλλο S1, P3 τροχιακό. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα ατομικά τροχιακά, τέσσερις κυματικές συναρτήσεις έβαλα μέσα, μία, δύο, τρεις, τέσσερις κυματικές συναρτήσεις πήρα σαν αποτέλεσμα. Εντάξει. Και φυσικά, όπως έχουμε πει πολλές φορές, όταν αυτό το 1 υπάρχει σαν εκθέτης, σαν δίκτυση, σαν συντελεστήση μπροστά από κάτι, συνήθως παραγγείπεται. Έτσι λοιπόν, υποθέτουμε ότι έχουμε τέσσερα τροχιακά τα οποία όμως είναι υβριδισμένα. Υβριδισμένα σημαίνει δεν είναι ούτε καθαρά S, ούτε καθαρά P χαρακτήρα. Εντάξει. Αλλά έχουν S και P χαρακτήρα και μάλιστα με αυτή την αναλογία. 1 S, 3 P. Δηλαδή το S είναι το 25%. Εντάξει. Μάντε καλά. Αυτό ας το δεχτώ. Τώρα λοιπόν εγώ έκανα μέσα στο μυαλό μου αυτή τη διαδικασία. Έτσι. Το δέχομαι ότι υπάρχει. Θα βγάλω κάτι λογικό. Πέσε τώρα. Έχω τέσσερις κυματικές συναρτήσεις οι οποίες είναι ισότητες μεταξύ τους. Έτσι. Έχουν το ίδιο ποσό από S χαρακτήρα, 25%, και το ίδιο ποσό από P χαρακτήρα, 75% του καθένα. Είναι λοιπόν τέσσερα τροχιακά, περίεργα, δεν είναι S5 όπως τα ξέρουμε, είναι περίεργα τροχιακά και σας το περιγράφω κάπως έτσι. Αν εδώ είναι ο πυρήνας του άνθρακα, ένα S5 τροχιακό είναι αυτού του τύπου. Εντάξει. Προς ποια κατεύθυνση κοιτάει αυτός ο λογός, αφού έχει και P6 και ΠΒΒ και Pz χαρακτήρα, όσο που θέλει. Όμως η κατεύθυνση που θα κοιτούν και τα άλλα τέσσερα δεν είναι όποια θέλει, σχετίζει ο τέλος με το άλλο, εντάξει. Εγώ είμαι άνθρακας και έχω τώρα τέσσερις τέτρους λογούς που κοιτάνε μακριά από μένα. Δεν μπορεί ιδιόν να κοιτάνε στη μία κατεύθυνση γιατί θα ήταν το ίδιο τροχιακό. Εντάξει. Συνεπώς το ένα μπορεί να πω την όπου θέλει, το άλλο δεν μπορεί να είναι και εκείνο όπου θέλει, θα πρέπει να έχει μια απόσταση από αυτό. Το τρίτο δεν μπορεί να είναι ανάμεσά τους γιατί θα έχουμε μεγάλες απόστασεις, έτσι φανταστείτε, πρέπει να βαλάω ηλεκτρόνια εκεί πέρα μέσα. Άρα πρέπει να αρχίσω και να σκεφτώ. Έχω έναν άνθρακα και τέσσερα τέτοια κατασκευάσματα, πιστέψτε με κάπως έτσι είναι το σχήμα, έτσι δεν είναι τόσο απλό και τόσο συμμετρικό, είναι λίγο πιο χοντρούλο εδώ πέρα και λίγο πιο εκθεταμένο στο χώρο, αλλά έτσι κάπως. Δεν είναι συμμετρικό όπως ένα π τροχιακό έτσι, ένα π τροχιακό θα ήταν κάπως έτσι. Καλώς, είναι πιο εκθεταμένο στο χώρο. Έχω λοιπόν τέσσερα τέτοια και πρέπει σε αυτά τα τέσσερα να βάλω ηλεκτρόνια. Εγώ που είμαι ο άνθρακας έχω τα τέσσερα δικά μου ηλεκτρόνια και πρέπει να τα βάλω. Σε πως έχω τέσσερις τέτοιους λογούς και βάζω από ελεκτρόνια στον καθένα. Είναι ευχαριστημένα τα ηλεκτρόνια έτσι. Ενεργειακά ναι, σύμφωνα έτσι και με την αρχή του χούντ, το ένα εδώ, το άλλο στο άλλο τροχιακό, το άλλο στο άλλο, το άλλο στο άλλο, έτσι. Είναι ευχαριστημένα δυο ηλεκτρόνια που βρίσκονται σε δυο τροχιακά που οι λοβίτρους είναι έτσι. Βρίσκονται πολύ κοντά στο χώρο και αποθούνται. Αν ήταν μόνο δύο ηλεκτρόνια σε δυο τροχιακά, ποια θα ήταν η καλύτερη θέση λέτε εσείς. Αυτοί είναι δυο λοβίτρων τέτοιων, υβρετησιμένων, έχω από ένα ηλεκτρόνιο στον καθένα, ποια είναι η καλύτερη θέση για να είναι ευχαριστημένα. Ξεσφαλίζει την μικρότερη άποψη. Αν είναι τρία, ένα, δύο, δεν μπορώ να κάνω το τρίτο, φανταστείτε το τρίτο είναι από πίσω και κοιτάει προς εκεί. Θα είναι έτσι, όλα κοντά, πού να σταματήσω. Στοπ, το βρήκε. Συμβετικά, ένα περίπου τρίγωνο στο οποίο το κέντρο είναι εγώ, από εδώ μέχρι εδώ έχω μια γωνία περίπου 120 μήρες. Ένα επίπεδο τρίγωνο, άμα είναι τέσσερα, άμα είναι τέσσερα, κάνω καλύτερο, πετράγωνο. Τότε η γωνία από εδώ έως εδώ είναι 90 μήρες. 90 και 90 και 90. Καταγυρίζω τώρα και πέσω. 90, 90, 90. Ωραία. Υπάρχει κάτι καλύτερο, κάτι που να έχει λίγο μεγαλύτερη γωνία ανάμεσά τους και θα τακτοποιήσει λίγο καλύτερα τα πράγματα. Αυτό, χωρίς να έχουν υπόψη τους στον υβρετισμό και τέτοιού της διαδικασίας, το είχαν προτείνει ο Λεμπέλ και ο Βανχόφ ήδη από τα 1880-1890. Είχε να κάνει με την τετραεδρικότητα του άνθρακα. Αν υποθέσω ότι γύρω από τον άνθρακα σχηματίζεται ένα τετράεδρο, μια τριγωνική πυραμίδα. Και ο άνθρακας είναι κάπου εδώ στο κέντρο. Τότε οι δεσμοί του είναι ο ένας σε αυτήν την κατεύθυνση, ο άλλος σε αυτήν, ο άλλος σε αυτήν και ο άλλος σε αυτήν. Προφανώς υποθέτω ότι τα υβρετισμένα τροφιακά του κοιτούν προς αυτές τις κατευθύσεις, μόνο που εσείς ξέρετε κάτι τώρα για το τετράεδρο. Τι ξέρετε για το τετράεδρο. Στο δικό μου τον καιρό κάναμε και λίγη στερεομετρία στο σχολείο. Τώρα δεν κάνετε υποθέτω. Αυτή λοιπόν η γωνία εδώ του τετραέδρου είναι περίπου 109.5 μοίρες. Η γωνία από αυτήν την κορυφή μέχρι αυτήν την κορυφή περνώντας από το κέντρο του. Το κέντρο του τετραέδρου καταλαβαίνετε πως είναι. Φέρον από εδώ πέρα την κάθετο εδώ, φέρον από εδώ την κάθετο εδώ, αυτές όπως και η μεσοκάθετη σε ένα τρίγωνο τέρνονται σε ένα σημείο και στο τετράεδρο. Εκείνο το κέντρο του τετραέδρου. Εντάξει. Αυτή λοιπόν η γωνία στο τετράεδρο είναι 109.5 μοίρες. Συνεπώς θα επιμείνουμε στις 90 ή θα πάμε στις 109.5 μοίρες. 90 είναι αυτό, 109.5 είναι αυτό. Μόνο που τα άλλα δύο τροφιακά δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Είναι διαταγμένα πως. Πως. Αν τα δύο είναι αυτά που σας δείχνουν και αυτή εδώ η γωνία είναι 109.5 μοίρες, τα άλλα δύο είναι διαταγμένα έτσι. Καλώς. Λοιπόν, θα χρειαστώ βοήθεια από μια κοπέλα γιατί είναι λίγο πιο βλήκυστη όσο και ποτάλλο. Και αυτή που θα ορίσω εθελόντρια είναι αυτή εδώ πέρα. Έλα, έλα, έλα, δεν θα πονέσεις. Δεν είσαι κοπέλα. Όχι. Δεν είσαι βλήκυστη. Ε, το παλικάρι τότε που είναι βλήκυστο. Έλα, έλα, έλα, έλα, έλα. Λοιπόν, μπορείς να κάνεις ένα μεγάλο χ με το σώμα σου. Έτσι. Αν το κέντρο λοιπόν είναι εδώ και η άκρη των χεριών και των ποδιών είναι εδώ πέρα, έτσι, αυτό είναι ένα τεράγωνο. Μπορείτε να το φανταστείτε. Τώρα λοιπόν αφού δεν είσαι βλήκυστη θα κάνουμε μια τέτοια ιστορία. Στρίβουμε το κορμό δεξιά, το κορμό εκεί. Ας πούμε λοιπόν ότι ήταν τόσο βλήκυστη που έστριβε τελώς. Έτσι ήταν 90 μοίρες πια. Βάου. Α, αυτό είναι. Λοιπόν, κοιτάξτε τώρα, η άκρη των χεριών και η άκρη των ποδιών πώς είναι. Αυτό είναι ένα τετράγωνο. Άνθρακας κασοκολουθεί και εδώ πέρα. Τραγωγών είναι εδώ και εδώ. Πόνεσες, όχι, ε, ευχαριστώ. Α, αυτό σας δίνει την ιδεία του πράγματος, καλώς. Αν δεν μπορείς να σας εμπνεύσει η κοπέλα, δεν θα σας εμπνεύσω εγώ. Αλλά μπορώ να σας πω το εξής. Φανταστείτε ότι εγώ είμαι ο, πώς το λένε, ο κόμπερ φίλντ. Και φανταστείτε ότι αυτό το δωμάτιο είναι ένα σκύβος. Δεν είναι. Και φανταστείτε ότι κάνω εκείνο το κόλπο που σηκώνω στον αέρα. Έτσι. Και είμαι τώρα στο κέντρο του κύβου. Καλώς. Μπορείτε να φανταστείτε αυτό. Είναι ένα σκύβος και εγώ είμαι στο κέντρο. Τι βλέπω μπροστά μου? Το κέντρο αυτής της έδρας. Και πίσω μου είναι το κέντρο της άλλης έδρας. Και από εδώ και από εδώ, πίσω στο ίδιο. Και ο πάνω και από κάτω, πίσω στο ίδιο. Έτσι είμαι στο κέντρο του κύβου. Τότε, τα τροχιακά τα οποία θα σχηματίσω για να κάνω τετράητο θα είναι ένα που θα κοιτάει προς εκείνη την κορυφή και ένα προς εκείνη. Στην πάνω λοιπόν έδρα, στην οροφία ας το πούμε, τα δύο τροχιακά μου κοιτάω σ' αυτές τις γωνίες. Στο πάτωμα κοιτάνε τις αντίθετες γωνίες. Κοιτάξτε. Δύο λοιπόν που κοιτούν εδώ και δύο που κοιτούν εδώ. Κοιτάξτε. Υπάρχει και ένα πλούστορο σχέδιο. Αν είστε κάπου και θέλετε να γράψετε εξετάσεις και λέτε τώρα πώς είναι αυτό και πώς θα σκεφτώ εγώ τον κύβο και όλα τα σκηρικά και πού να την βρω αυτή να την σηκώσω και να ξανακάνει αυτό, θα κάνετε αυτό εδώ. Ο άνθρακας είναι εδώ και εδώ είναι τα υπρογόνα. Υπάρχει ό,τι χρειάζεται. Αυτά είναι λοιπόν τα τέσσερα SP3 υπρίδια. Εντάξει. Κάπως έτσι είναι η διευθέτηση στον χώρο. Καλώς. Έχουμε λοιπόν τετραειδρικότητα για τον άνθρακα και τέσσερα SP3 τύπου υπρίδια. Προσέξτε. Ένα S και τρία πέτροχιακά χρησιμοποίησα. Αλλά αυτό εδώ πέρα τελείως δεν είναι τέσσερα σε ρυθμό. SP3 τύπου. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα το καθένα από αυτά. Έχει γωνία με το άλλο 109,5 μοίρες. Έχει η ελαχιστοποίηση της απόσεις όσο μπορεί. Εντάξει. Αυτό είναι που μπορεί να κάνει ο άνθρακας. Και, πράγματι, κάτι τέτοιο φαίνεται. Σε όσες ενώσεις έχουν μελητηθεί και είχαν μέση σε τρογωνάνθρακες, οι αλυσίδες σχημάταιζαν κάτι τέτοιο. Έτσι, γωνίες, πυρήπου, 109 και μησιμήρες. Ωραία. Άντε καλά. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι προς ώρας ο υβριδισμός είναι ένα μαθηματικό κατασκεύασμα που έγινε μέσα στο μυαλό μας, αλλά αμαρτιαίνει το πρόβλημα, διότι μου δείχνει ότι στο μεθάνιο έχω τέσσερις ισότιμους δισμούς. Δεν έχει κανέναν λόγο αυτό το υβρίδιο να είναι πιο μικρό από εκείνο, διότι οι πιδράε δυσκολότερα ή δυσκολότερα, οι ίδια σε μέγεθος θα είναι, η διεύθυνσή τους θα είναι διαφορετική, η κατεύθυνσή τους θα είναι τέτοια που θα έχουμε τέτρα ιδρικό ανθρακά, όλα πάνε καλά. Νεξετάσουμε λίγο την αμμονία. Αφού για το μεθάνιο το πράγμα δουλεύει και για την αμμονία θα πρέπει να δουλεύει. Με το νιτροπόκ ξεκινώ με τη δομή Λιούις. Τι θα γράψω εγώ στη δομή Λιούις, της αμμονίας. Προφανώς εδώ πέρα το άζωτο. Εφαρμόνως το άζωτο όμως έχει πέντε ηλεκτρόνια. Εσύ δεν είναι. Το άζωτο πόσους δεσμούς θα σχηματίσει. Άζωτο ητροκόνο τρία. Τρία ητροκόνα, τρεις δεσμούς και τρία ητροκόνα. Συμφωνούμε. Συνεπώς, ένα, δύο, τρία ηλεκτρόνια. Να και τα ηλεκτρόνια των ητροκόνων. Και μείνουν άλλα δύο για το άζωτο. Ιδρογόνο. Ευχαριστημένο. Συμπήρρος του ζευγάρι. Και το άλλο ητροκόνο. Και το άλλο ητροκόνο. Και το άζωτο. Τρία και τρία έξι και δύο οκτώ. Τι σκύπα προβλέπετε εσείς γύρω απ' το άζωτο. Τρεγωνικό. Γιατί τρεις δεσμούς σχηματίζει. Σωστά. Τρεις δεσμούς σχηματίζει με τρία άτομα ητροκόνων. Ή πως έχω ξεκάσει τίποτα όμως. Μην φοβάσαι, δεν σε ξανασυκώνω. Θα το αφήσω στη φαντασία τους εδώ και πριν. Για παιδιά μου, το άζωτο έχει σχηματίσει τρεις δεσμούς με τρία ατροκόνων. Εντάξει. Ή πως ξεχνάω τίποτα. Ξεχνάω το πιο σημαντικό πράγμα. Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Αυτό το ζευγάρι από ηλεκτρόνια δεν παίρνει με αρρωστό σχηματισμό κάποια δεσμού. Παίρνει. Και ποιοί δεν παίρνουν αυτός το ξεχνάμε. Όμως υπάρχει. Αν πρόκειται εγώ να γράψω την αμμονία σύμφωνα με τη θεωρία του Λιούις θα έπρεπε να γράψω ένα, δύο, τρία. Και ένα ζευγάρι έχει. Προσέξτε τώρα τον ορισμό. Αυτό εδώ πέρα είναι ένα δεσμικό ζευγάρι ηλεκτρονιών. Έχει μπει σε ένα δεσμικό τροκιακό. Αυτό είναι ένα δεσμικό ζευγάρι ηλεκτρονιών. Έχει μπει σε ένα δεσμικό τροκιακό. Αν έχει μπει σε αντιδεσμικό θα υπάρχει και δεσμός. Αυτό είναι ένα δεσμικό ζευγάρι ηλεκτρονιών. Έχει μπει σε ένα δεσμικό τροκιακό. Αυτό δεν είναι αντίδεσμικό ζευγάρι ηλεκτρονιών. Δεν καταργεί κανένα δεσμό. Είναι ένα ζευγάρι που βρίσκεται πάνω στο άζωτο. Καμιά σύστη δεν έχει με τους δεσμούς που σχηματίζουν το άζωτο. Έτσι. Έτσι. Οι δεσμοί είναι εδώ, εδώ και εδώ. Αυτό είναι από εκεί. Συνεφώς αυτό εδώ είναι αδεσμικό ζευγάρι ηλεκτρονιών. Εντάξει. Μερικοί το λένε και μονείρες. Είναι μοναχότο. Μερικοί το λένε και ασύζευκτο. Δεν έχει κανένα νοσίδος σύζευκσης. Είναι εκεί. Τι είναι αυτό λοιπόν? Είναι ένα ζευγάρι ηλεκτρονιών που ανήκει στο άζωτο και μόνο στο άζωτο και πουθενά αλλού. Εντάξει. Θα μου πει το ωραία. Και τι έγινε τώρα? Βλέπετε το εξής. Πρέπει να πάρω και αυτό υπόψη μου. Πόσα ζευγάρια ηλεκτρονιών θα έχω τελικά γύρω από το άζωτο στο μόλιο της αμμονίας. Ένα, δύο, τρία δεσμικά και ένα αδεσμικό. Άντσα είναι. Δεν μπορώ να το ξεχάσω. Βρίσκεται και αυτό εκεί πάνω στο άζωτο. Άρα πόσες λογούς τροχιακών πρέπει να ζωγραφίσω γύρω από το άζωτο. Τρεις για τους δεσμούς λέτε και σταματάτε εκεί. Τέσσερις, γιατί έχω και ένα δεσμικό στον αλεκτρόνιο. Άρα αντιστοιχεί με τον Άνθρακα. Τέσσερις λογούς δεν έπρεπε να φτιάξω στον Άνθρακα. Τέσσερα ιδρύδια που να κοιτάνε τις κορυφές του τετραίδρου. Μόνο που στον Άνθρακα είχα από ένα ηλεκτρόνιο στον καθένα, ήρθε και ένα ηλεκτρόνιο από κάθε ιδρογόνο και έκανε τους δεσμούς του. Τώρα στα τρία από αυτά θα υπάκουν από ένα ηλεκτρόνιο, θα έρθουν και τα ιδρογόνα, θα γίνουν οι δεσμοί και το άλλο θα παραμείνει εκεί. Θα είναι η ηλεκτρόνιο που βρίσκεται πάνω στο άδωτο του αζώτου. Για το μόριο του νερού μπορείτε να κάνετε κάτι αντίστοιχο. Το μόριο του νερού είναι και λίγο πιο εύκολο και λίγο πιο δύσκολο. Το ιδρογόνο έχει, όχι πέντε, έξι ηλεκτρόνια πια. Δίνει από ένα στα ιδρογόνα, κάνουν το ιδρογόνο τους δεσμούς τους και μένουν δύο ζευγάρια. Έξι που είχα το οξυγόνο και δύο που πήρα από τα ιδρογόνα, οχτώ. Τώρα, λοιπόν, έχω ένα και άλλο ένα, τα σημειώνω για να μην τα ξεχάσουμε. Έτσι? Ένα και άλλο ένα. Δύο ζευγάρια αδεσμικά ηλεκτρόνια. Δύο αδεσμικά τροχιακά. Τι σχήμα έχει το μόριο του νερού? Α, γραμμικό. Γιατί γραμμικό? Ένα οξυγόνο, δύο ιδρογόνα. Νάτα. Δεν έχεις τα πράγματα, γιατί εδώ έχω πάρει υπόψη μόνο τα δύο δεσμικά ζευγάρια. Τα άλλα δύο που είναι αδεσμικά, τι κάνουν, εξαφανίστηκαν, εξαηλώθηκαν, όχι, είναι εκεί. Κατά συνέπεια, και εδώ θα χρειαστεί αυτά τα ζευγάρια ηλεκτρονιού να διευθετηθούν έτσι, ούτως ώστε να μην έχουν μεγάλες απόσεις μεταξύ τους. Άρα πάει τετράεδρο. Εντάξει? Άρα πάει τετράεδρο είναι το σχήμα κύριο από το οξυγόνο. Μόνο που στις δύο κατευθύνσεις είναι τα δύο τρογόνα και στις άλλες δύο κατευθύνσεις δεν βλέπω εγώ τίποτα, είναι όμως τα δύο αδεσμικά ζευγάρια του οξυγόνου. Εντάξει? Το παιδί γιατί μας νοιάζει τώρα αυτό. Μας νοιάζει για τον εξής απλό λόγο. Αύριο μεθαύριο θα σας πούμε ότι η αμμονία και το νερό είναι μόρια που είναι αρκετά καλοί δότες για να κάνουν δοσμό με ένα μέταλλο. Ρίχνω ένα άλλας ενός μετάλλου στο νερό, χραπ, έρχονται τα μόρια του νερού και κάνουν δοσμό με το μέταλλο. Α, τι ωραία! Πώς θα γίνει αυτός ο δοσμός αν εγώ είμαι το οξυγόνο και το μέταλλο είναι εδώ. Αυτός είναι ο δοσμός μου με το μέταλλο. Πώς τον έκανα? Χρησιμοποιήσα ένα αδεσμικό ζευγάρι ηλεκτρονιών. Προς ποια κατεύθυνση κοιτούν τα ιδρογόνα μου, περίπτωση το ζωγραφίσω, μεταλλο, οξυγόνο, τα ιδρογόνα που θα είναι. Θα δει κάποιος εδώ και εδώ, στο ίδιο πίπεδο. Όχι. Δεν θα είναι στο ίδιο πίπεδο. Δεν γίνεται να είναι στο ίδιο πίπεδο. Έχουμε τετραειτητική διάταξη, έτσι. Κατά συνέπεια, αν το ένα ιδρογόνο βρίσκεται εδώ, με τέτοια δοσμονία, το όλο ιδρογόνο θα βρίσκεται στον κοινό κατεύθυνση. Εντάξει. Θα σας πω, στον μόριο του νερού δεν έχετε έτσι πάνω στο μέτρο που θα σε ερμοστεί. Εντάξει. Έρχεται στο μπουν στραβά. Αυτό είναι πέρα το τρόπο. Καλώς. Άλλο ιδρογόνο το πιτούμε το στακί. Και τον εντώ. Ένα προθύστερο. Τι κερδίζω αν ξέρω προς ποια κατεύθυνση κοιτάει ένα αδεσιμικό ζευγάρι, ένας ζώτος, ένας οξυγόνου ή ένας οτιδήποτε άλλο. Θα πεις και πού να ξερωγώ και τι με νοιάζει. Με νοιάζει. Διότι άτομα ζώτος και άτομα οξυγόνου βρίσκονται σε ένα σωρό μόρια που έχουν αμυνομάδες, ημινομάδες, άμυδο-ομάδες, καρβονίλια, καρβοξύλια. Τι σας θυμίζουν αυτά εδώ πέρα. Μόρια που βρίσκονται μέσα στον οργανισμό και αφού βρίσκονται μέσα σε ιδρυτικό περιβάλλον παίρνουν μέρος σε συγκρατισμό δεσμών ιδρογόνου. Τι θα πει δεσμός ιδρογόνου. Έχω κάτι που μπορεί να έχει ένα δέλτα πιν και να επιτράσσει με ένα ιδρογόνου που βρίσκεται σε αυτό το περτομόριο. Αυτή η ηλιαπίτραση είναι ο δεσμός ιδρογόνου. Πώς θα μπορούσε να κάνει δεσμό ιδρογόνου αυτό εδώ. Πλησιάζοντας αυτό το αδεσμικό σεβγάρι ελεκτρονιών σε ένα ιδρογόνου από κάποιες γειτονικές ένωσες. Πλησιάζοντας αυτό το ιδρογόνου σε ένα αντίστοιχο οξυγόνο για άζωκη μιας γειτονικής ένωσης. Αν ξέρω όμως αυτήν εδώ πέρα την κατεύθυνση, πρέπει να ξέρω και αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι ακριβώς πίσω. Δεν είναι πλάι. Δεν είναι εδώ, είναι εκεί. Η διωμετρία είναι διαφορετική. Μπορώ λοιπόν αν έχω υπόψη μου το πού είναι το οξυγόνο και το πού είναι το άζωτο, να φτιάξω στο μυαλό μου ένα πλέγμα για το πώς θα γίνουν δεσμό ιδρογόνου. Εντάξει, οι οποίοι είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικοί. Μπορεί να είναι γενικός ασθενής, αλλά είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικοί για πολλά πράγματα στη ζωή μας. Εντάξει. Τέτοιου για τους προβλέψεις μπορούν να γίνουν έχοντας υπόψη μας ότι υπάρχουν και αυτά τα α δεσμεκάρι ελεκτρονιών και μάλιστα, όπως θα πούμε τώρα σε λίγο, παίζουν σ Γιατί? Γιατί ακριβώς βρίσκονται εκεί που μπορούν να γίνουν κάποιες ελεπιδράσεις. Μην ξεχνάτε, αυτό είναι ένα ζευγάρι ελεκτρονιών, καθαρό. Αυτό εδώ πέρα δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο πια. Έχει ο δεσμός, πάει, τελείωσε. Εντάξει. Αν αυτό εδώ ήταν ένα κατιόν ιδρογόνο, τώρα δεν είναι. Πάει, πέθανε το κατιόν ιδρογόνο. Υπάρχει δεσμός. Αυτό το ζευγάρι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ρίξω πολύ ενέργεια στο σύστημα και να σπάσω το δεσμό. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως πυρινόφυλλο, όπως είπαμε προηγουμένως. Είναι αυτό, λοιπόν, εδώ πέρα καθαρό ηλεκτρόνιο, το οποίο μπορεί να πάει και να κάνει κάποιος ελεπίδραση. Με τι? Με κάτι που να θέλει ηλεκτρόνιο. Έχω, λοιπόν, την αμμονία. Μπορεί να δράσει ως πυρινόφυλλο αντιτραστήριο. Ω, βέβαια, γιατί έχει ένα ζευγάρι ελεκτρονιών. Πού? Σε ένα άδεισημικό τροφιακό. Τίποτα δεν κάνει αυτό το άδεισημικό τροφιακό. Τα ηλεκτρόνια είναι αμμονία. Αυτό είχε παρατηρηθεί καταπρώτων σε μια περίεργη αντίδραση. Είχε γίνει αντίδραση αυτής της Ένωσης, νομίζω με μια αμμήνια, αλλά ας πούμε η αμμονία το ίδιο πράγμα κάνει. Μόλις μπορεί να αντέτρασε ανατμία από αυτό, με αυτό εδώ το πράγμα, χράπ, έπεσε ένα τερατό δεσίζημα. Αυτό μπορεί να το κάνετε και στα στεία, στο σχολείο, σαν εσείς στο εργαστήριο εδώ πέρα. Ανοίξεις ένα μπουκάλι αμμονία, ένα μπουκάλι υδροχλώδι, το αφήν αμμόνιος, σε λεπτό διαμερισμό. Ας το αφήσουμε αυτό. Εδώ πέρα τι γίνεται. Βόρειο, γήφιο, βυρήλιο, βόρειο. Τρία ηλεκτρόνια στην εξωτερική εντοχιά. Παίρνει και ένα από κάθε φθόριο, έξι. Τι κάνει εμπόδιο το βόρειο? Βρίσκεται πέρα και λέει πού είναι τα άλλα δύο, πού είναι τα άλλα δύο, δώσετε μου άλλα δύο ηλεκτρόνια και έρχεται η αμμονία. Ποιος είναι για δυο ηλεκτρόνια, ποιος είναι, ποιος είναι. Αυτά λοιπόν εδώ πέρα, σύμφωνα με τη θεωρία του Λιούις, είναι οξύ και βάση. Γιατί η γεννήκευση της θεωρίας του Λιούις είναι ακριβώς αυτό εδώ το πράγμα. Πρέπει να το έχετε ακούσει και αυτό στο σχολείο σας. Δεν χρειάζομαι πια το νερό, όπως τη θεωρεί ο Αρένιος, για να διαλύσω την Ένωση, να διασταθεί σε ιόντα, να μου δώσει κάτι ιόντα υδρογών και να είναι οξύ. Οτιδήποτε μπορεί να πάρει ζευγάρι ηλεκτρονίων είναι οξύ. Αντίθετα δεν χρειάζομαι νερό, να διαλύσω το πράγμα, να διασταθεί, να μου δώσει ιόντα υδροξυλίου για να είναι βάση. Εντάξει. Αρκεί να μπορεί να μου δώσει ζευγάρι ηλεκτρονίων. Αυτός έχει ένα ζευγάρι ηλεκτρονίων. Αυτός θέλει ένα ζευγάρι ηλεκτρονίων. Είχε τρία, πήρε και άλλα τρία από τους δοσμούς που έκανε τα φθόρια, έξι. Που είναι τα άλλα δύο, για να είμαι ευχαριστημένος. Να τα άλλα δύο. Και πέφτει η ένας. Τι είναι αυτό εδώ πέρα το πράγμα. Άλλας. Εντάξει. Λοιπόν, έχουν εξηγηθεί και τέτοιου είδους διαδικασίες με τα άδεσμικά τροφιακά. Αν δεν υπήρχε αυτό το ζευγάρι άδεσμικο πάνω στο άζωτο δεν μπορούσε να γίνει αυτό το είδος η αντίδραση. Εντάξει. Να πούμε εδώ πέρα ένα πυρινόφυλλο και ένα ηλεκτρονιόφυλλο ταιραστήριο. Έτσι, μια βάση κατά Λιούις και ένα οξύ. Ας το γράψω λοιπόν. Ηλεκτρονιόφυλλο, πυρινόφυλλο, βάση κατά Λιούις και οξύ κατά Λιούις, για να μην το γεμίσουμε. Έτσι, οξύ και βάση κατά Λιούις. Ένας ολοτακείτους αντιδράσεις εξηγούνται με αυτόν τον πρώτον τρόπο. Αν δεν υπήρχε, λοιπόν, εκείνο το ζευγάρι των ηλεκτρονιών στην αμμονία, περίμενε σε να γίνει η αντίδραση. Εντάξει. Βάλε εδώ πέρα όσο μεθάνιο θέλεις και κοίτα το. Δεν υπάρχει ζευγάρι ηλεκτρονιών στον άνθρακα στον μεθάνιο για να κάνει τέτοιο είδος η αντίδραση. Εντάξει. Αυτό και το μεθάνιο είναι σχετικά δρανές. Εκείνο μπορείς να κάνεις είναι να το κάψεις, να το δώσεις ενέργεια, να σπάσεις τους δεσμούς, να κάνεις νερό και διοξείδιο του άνθρακα κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ Ότι δεν είναι τετράγωνο, σε πώς αυτό εδώ πέρα δεν έχει έννοια να το κάνω, εντάξει, πρέπει να κάνω κάτι που να δείξω ότι αυτό είναι τετράεδρο. Ωραία, αυτό που θα σας δείξω τώρα μπορεί να το έχετε συναντήσει, αν το έχετε συναντήσει ξαναθυμηθείτε το, αν δεν το έχετε συναντήσει βάζετε το στο μυαλό σας. Αν θέλω να δείξω την τετραετρικότητα του άνθρακα, μπορώ να σημειώσω τους δύο οδεσμούς, βλέπετε δεν τον έβαλα εδώ τον οδεσμό, τον έβαλα εδώ για να φέρνω ότι υπάρχει μια γωνία, εντάξει. Και, προσέξτε, όπως το είπαμε προηγουμένως, αν τα δύο τροχιακά κοιτούν σε αυτήν την κατεύθυνση, πάνω κάτω, τα άλλα δύο θα κοιτούν σε αυτήν την κατεύθυνση, έτσι. Κάντε αυτό το μοντέλο εδώ. Τα δύο κοιτούν εδώ, στο επίπεδο, τα άλλα δύο θα κοιτούν το ένα έξω και το άλλο έξω, το ένα προς τη μεριά μου, το άλλο μακριά από μένα. Αποφάσισαμε λοιπόν να συμβολίζουμε αυτό το πράγμα. Μια σφήνα γεμάτη, τον δεσμό που έρχεται προς τη μεριά μου και μια σφήνα διακεκομένη, τον δεσμό που κοιτώνει από πίσω. Έχω λοιπόν αυτό εδώ το επίπεδο, τα δύο sp3 ευρύδια είναι εδώ, πάνω στο επίπεδο. Είναι ζωγραφισμένα με ίσεις γραμμές. Τα άλλα δύο ευρύδια είναι έτσι. Το ένα βγαίνει έξω από το χαρτί προς τη μεριά μου, το άλλο βγαίνει έξω από το χαρτί προς την άλλη μεριά. Μια σφήνα γεμάτη αυτή, μια σφήνα διακεκομένη η άλλη. Αυτή λοιπόν είναι η γεμάτη σφήνα, είναι αυτό το ευρύδιο που έρχεται προς τα δώ, η άλλη είναι η διακεκομένη σφήνα και τρέει προς τα πίσω. Φυσικά μπορείτε να το κάνετε ανάποδα, να κάνετε εδώ τις ίσεις γραμμές και, εντάξει, αυτό είναι ένας από τους τρόπους. Θέλουμε δύο ίσεις γραμμές που σημαίνει δεσμός πάνω στο επίπεδο που ζωγραφίζω, μια σφήνα γεμάτη έρχεται προς τη μεριά μου και μια σφήνα διακεκομένη πηγαίνει προς την απέναντι μεριά. Αν αυτό το συνδυάσετε μες στο μυαλό σας με άλλα πράγματα που θα πούσετε αργότερα, θα είναι εύκολο στη νοβενική χημεία που θα πούσετε να ξαναθυμηθείτε τις οπτικές εισομέρειες, γιατί τώρα θα έχει να κάνει ποια ομάδα κοιτάει προς τα εμένα και ποια δεν κοιτάει. Καλώς. Έχετε το πάντως υπόψη σας. Λοιπόν, στο μεθάνιο, αυτή εδώ η γωνία είναι 109.5 μοίρες, και η άλλη γωνία πίσω σας είναι ένα ιδανικό τετράεδρο, 4 υδραγόνα, 4 ίδιοι δεσμοί. Τώρα εγώ πάνω σε αυτό το ίδιο σχήμα, και αυτό το κάνω για λόγους οικονομίας, έτσι, για να μην κάθαμε και το ξαναγράφω και το ξαναζωγραφίζω. Σμήνω το 109.5 μοίρες, βάζω εδώ ένα άζωτο, και εδώ σημείγω να προσέχω αυτό το A δεσιμικό ζευγάρι του αζώτου. Τι μπορείτε να μου πείτε εσείς για τη γωνία υδραγόνα, άζωτο υδραγόνα, τίποτα. Κάτι μπορείτε να μου πείτε. Μπορείτε να μου πείτε το εξής, αν σκεφτείτε τι είναι αυτό το οποίο προσπαθώ να ζωγραφίσω εκεί πέρα. Εγώ θα κάνω ένα απλό ποιοτικό διάγραμμα εδώ. Έχω ένα άτομο, όποιο κι αν είναι, και έχω δύο υβριθυσμένα τροχιακά πάνω σε αυτό. Το ένα υβριθυσμένο τροχιακό κοιτάει προς τα δω και το άλλο κοιτάει προς τα δω. Δύο υβριθυσμένα τροχιακά, όποια κι αν είναι, έτσι. Αυτό το υβριθυσμένο τροχιακό έχει επιτράσει με κάτι άλλο, με το υδρογόνο, που σημαίνει έχει έρθει εδώ πέρα και ένα άλλο τροχιακό από ένα άλλο άτομο. Τώρα που έχουν επιτράσει αυτά τα δύο, τι γίνεται? Ένα μωριακό τροχιακό. Θα ζωγραφίσω το δυσμικό μωριακό τροχιακό. Ας το ζωγραφίσω. Είναι κάπως έτσι. Ωραία. Αντίστοιχο, με αυτό το σχήμα δεν θα πρέπει να είναι και το σχήμα ενός άλλου δυσμικού τροχιακού που θα γινόταν με ένα άλλο υβρίδιο. Βάζω, λοιπόν, και ένα άλλο υβρίδιο εδώ. Νάτο. Νάτο άτομο εκεί πέρα. Συνεπώς έχω δύο ηλεκτρόνια εδώ που σχηματίστηκαν εντεσμοί. Και δύο ηλεκτρόνια εδώ. Έτσι. Ας το περιορίσουμε με το σχήμα εδώ πέρα. Τώρα, όλα αυτά τα ηλεκτρόνια αποθούνται μεταξύ τους. Έτσι δεν είναι? Ομώνυμα αποθούνται. Αυτό αποθεί αυτό, αυτό αποθεί αυτό, αυτό αποθεί αυτό και έχουμε και τις αντίστοιχες άλλες από εδώ πέρα στα άλλα. Εδώ, σ' αυτό το τροχιακό, αν πρόκειτος εσείς να μου δείξετε το σημείο που είναι η μέση θέση ας πούμε του ηλεκτρονιού. Ποιο θα μου λέγατε ότι είναι. Κάπου εκεί στη μέση του ας πούμε. Αν θέλετε να μου δείξετε εδώ. Αν θέλετε να μου το δείξετε εδώ. Κατά μέσο όρο λοιπόν αυτό το αδεσμικό σεβγάρι ηλεκτρονιού μου βρίσκεται πιο κοντά στο άτομο από τη τάλα δύο. Εντάξει, ας το πάρουμε λοιπόν με την άποψη της κλασικής φυσικής. Έχω εδώ και εδώ και εδώ αρνητικά φορτή αποθούνται μεταξύ τους. Ποια άποση θα είναι ισχυρότερη ανάμεσα σε αυτό και αυτό και σε αυτό και αυτό και αντίστοιχα αυτό και αυτό. Θα είναι ίδια. Ισχυρότερη άποση θα εφαρμόζει αυτό που βρίσκεται πιο κοντά από στο άτομο. Εντάξει, αυτή εδώ πέρα η απόσταση και αυτή εδώ πέρα η απόσταση ας πούμε είναι ίδιες, έτσι. Για να εξορροπηθούν οι απόσεις μεταξύ τους θα πρέπει να γίνει αρκετά μεγαλύτεροι που σημαίνει θα πρέπει αυτή εδώ πέρα η δυο λοδή να συνδυεστούν. Αυτά λοιπόν τα αδυσμικά τροχιακά θα πλησιάσουν κάπως γιατί η άποση που δέχονται από αυτό είναι ισχυρότερη, αυτό είναι πιο κοντά προς τον περίνα. Εντάξει, είναι σαν να έχω ένα πράγμα εδώ και ένα πράγμα εδώ. Εντάξει, για να αρχίσουν να αισθάνονται άβολα θα πρέπει να φτάσουν κάπου εδώ. Το καταλαβαίνετε, αυτή είναι μια απόσταση κρίσιμη ας το πούμε. Αλλά έχω δύο τέτοια, πρέπει να φτάσουν κάπου εδώ για να αισθάνονται άβολα. Κατά συνέπεια βλέπω ότι η γωνία είναι πιο μικρή. Εντάξει. Συνεπώς, η άποση του αδυσμικού ζευγαριού πάνω σε αυτά τα άλλα είναι μεγαλύτερη από την άποση μεταξύ τους. Το σύστημα όμως προσπαθεί να ισορροπήσει. Το σύστημα προσπαθεί να έχει την χαμηλότερη δυνατή ενέργεια. Το σύστημα προσπαθεί να έχει τις λιγότερες απόσεις, τα λιγότερα προβλήματα. Πώς θα το πετύχει αυτό? Θα το πετύχει μειώνοντας αυτή την αλληλεπίδραση και αναγκαστικά στυρμόχνοντας αυτά εδώ πέρα. Υπάρχει αδυσσυμικός ζευγάρι ελεκτρονίων που θα σπρώξει τα άλλα περισσότερο μακριά του. Άρα εδώ, αυτή εδώ η γωνία δεν είναι 109,5, ούτε αυτή εδώ η γωνία είναι 109,5, ούτε αυτή εδώ είναι μεγαλύτερη. Εντάξει. Αυτό το αδυσσυμικό ζευγάρι ελεκτρονίων σπρώχνει τα άλλα πιο δυναμικά. Εντάξει. Άρα τι μπορείτε να μου πείτε εσείς για τη γωνία υδρογόνο-άζοτο-ειδρογόνο. Θα πρέπει, κατά αναλογία, να είναι μικρότερη από 109,5. Είναι 107,5. Έτσι, έχει παρατηρηθεί σε αμμονιακά άλατα. Η γωνία αυτή είναι γύρω στους 107,5. Γιατί? Γιατί δέχεται την επίδραση από ένα αδυσσυμικό ζευγάρι ελεκτρονίων. Αυτό βρίσκεται πιο κοντά στο πυρήνα. Εξασκεί ισχυρότερη άποση στα άλλα. Τα σπρώχνει περισσότερο. Τα άλλα συμμαζεύονται. Και από λοιπόν συμμαζεύονται, η γωνία υδρογόνο-άζοτο-ειδρογόνο μικραίνει. Απ' της θεωρητικάς 109,5 μήρες. Άρα το σχήμα γύρω από το άζοτο στην αμμονία είναι τετραεδρικό. Ο υπρετησμός του αζότος στην αμμονία είναι SP3. Γιατί μη ξεχνάτε έχουμε και ένα αδυσσυμικό ζευγάρι που πρέπει να μπει σε αναλογό. Εντάξει? Δεν είναι ανεξάρρυτο. Όμως το σχήμα της αμμονίας δεν είναι ιδανικό τετράεδρο. Είναι γιοξημαζημένο. Δηλαδή η αμμονία είναι κάπως έτσι. Σε μια οπρέλα που την έχει κλείσει κάπως ο αέρας. Εντάξει? Αυτό το πράγμα έχει γίνει. Και εδώ είναι το αδυσσυμικό ζευγάρι. Πείτε μου τώρα τι φαντάζεστε εσείς για το μόριο του οξυγόνου. Για το μόριο του νερού. Εδώ είναι το άτομο του οξυγόνου. Τι μπορείτε να μου πείτε εσείς για τη γωνία υδρογόνου, οξυγόνου, υδρογόνου. Μμμ? Δεν μπορείτε να μου πείτε ακριβώς τη γωνία. Παρ' εκτός και έχετε ανοίξει κανένα βιβλίο έτσι ή μπήκατε στο ίντερνετ και το ψάξατε και το βρήκατε. Αλλά μπορείτε να μου πείτε κάτι ποιοτικό. Περιμένουμε ένα ακόμα μικρότερο, γιατί έχουμε τώρα δύο τέτοια που με σπρόχλουν. Έτσι, αυτά λοιπόν σπρόχλουν μεταξύ τους πολύ ισχυρότερα, άρα θα ανοίξουν μεταξύ τους γωνία. Εντάξει, σπρόχλουν αρκετά δυναμικά τα άλλα δυσμικά ζευγάρια ηλεκτρονιών, αλλά εκείνα αναγκαστικά θα συμπιεστούν ακόμα περισσότερο. Συνεπώς το μόριο του νερού δεν είναι γραμμικό, διότι η βρεθισμός του οξυγόνου είναι σπ3. Έχουμε δύο δυσμικά αλλά και δύο αδεσμικά ζευγάρια ηλεκτρονιών. Τέσσερα από όλων, σπ3 βρεθισμός. Σ1, π3. Τέσσερα βρεθισμός. Εντάξει. Και διπλέον δεν έχει γωνία 109,5 μήρες όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει οξυγόνο ή δρογόνο. Αυτόν το οποίο μπορώ να μετρήσω. Αλλά μικρότερη και αρκετά μικρότερη από τις 109,5 μήρες γιατί έχω δύο αδεσμικά ζευγάρια που συμπρόχλουν ισχυρά. Αυτό λοιπόν που το λέμε έτσι εδώ πέρα απλά είναι μια γενική ιδέα και λέγεται η θεωρία των απόσεων των ηλεκτρονίων σθένους. Εντάξει. Έχει μεγάλο όνομα αλλά φανταστείτε ότι είναι κάτι απλό και λογικό έτσι, δεν είναι? Τα ηλεκτρόνια σθένους αποθούνται μεταξύ τους. Η θεωρία λοιπόν των απόσεων των ηλεκτρονίων σθένους είναι κάτι που ποιοτικά βολεύει να βγάλουμε τέτοιους συμπαράσματα. Εντάξει. Τι άλλο έπρεπε να πάρουμε υπόψη μας μιλώντας για αυτά τα τρία μόρια μεθάνιο, αμμονία, οξυγόνο. Ότι η ατομική τους ακτίνα όλα είναι και μικραίνει. Στον άνθρακα, στο άζωτο, στο οξυγόνο. Που σημαίνει στο οξυγόνο το άδεισμικό τροχιακό είναι αρκετά πιο κοντά στο πυρίνα από ότι είναι το αδεισμικό του αζώτου. Αρκετά πιο κοντά από ότι θα ήταν το αδεισμικό αν υπήρχε το άνθρακα. Εντάξει. Αν πείτε να και τι έγινε τώρα. Έχουμε κερδίσει τίποτα από αυτά. Έχουμε κερδίσει την περιγραφή αυτών εδώ πέρα των μωρίων. Και όλο τον αντιστοίχουν. Πίσω από την αμμονία κρύβονται και όλες οι αμμύνες. Τι ξέρετε να μου πείτε εσείς για την Ανιλίνη. Η Ανιλίνη είναι μια αμμονία που αντί για έναν υδρογόνο έχουμε μια φενείλο ομάδα. Το φενείλειο, το άζωτο. Που βρίσκονται τα υδρογόνα. Εδώ. Στην ηγευθεία. Άζωτο ο άνθρακας, φενείλειο εκεί πάνω, τα δύο υδρογόνα εδώ. Σωστό ή λάθος. Είναι στραμμένα. Αλλά αυτό είναι το επίπεδο του φενείλειου. Το άζωτο είναι εδώ πέρα. Τα δύο υδρογόνα έχουν μια τέτοια διάταξη. Εντάξει. Δεν είναι συνεπίπεδα. Τι μπορείτε να μου πείτε για τις άλλες αμύνες. Αντίστοιχα. Κανένα άζωτο σε αμύνη δεν είναι επίπεδο. Ακούσετε αργότερα, όταν πάτε να κάνετε οργανική χημεία, ότι σε κάποιες περιπτώσεις, για τις οποίες εμείς ακόμα δεν μιλήσαμε, για ποιοί συστήματα, υπάρχει περίπτωση η επίτραση από το ποιοί συστήμα να είναι τέτοιο, το σώστε το ζευγάρι αυτό το αθεσμικό του αζώτου να μπει και αυτό στην επίτραση του ποιοί συστήματος. Συμβαίνουν και αυτά. Αλλά δεν είναι ο γενικός κανόνας. Εντάξει. Τι μπορείτε να μου πείτε για το νερό και πίσω από το νερό για όλες τις αλκοόλες και για όλους τους αιθαίρες. Ποια είναι η γεωμετρική διάταξη γύρω από το οξυγόνο μιας αλκόλης. Οξυγόνο, υδρογόνο, άνθρακας. Ο άνθρακας είναι από εκεί. Τι μπορώ να πω για τον άνθρακας. Βρίσκεται απέναντι από το υδρογόνο. Είναι γραμμική αυτή η ομάδα. Οξυγόνο, άνθρακας, υδρογόνο, οξυγόνο, άνθρακας. Η υπογονία. Και αν αυτή η αλκοόλια πρόκειται να κάνει δεσιμό υδρογόνο, προς ποια κατεύθυνση θα κάνει το δεσιμό υδρογόνο. Είτε από το υδρογόνο της ευθεία προστακή, είτε από τα αδεσμικά ζευγάρια του οξυγόνου προς πού, προς εδώ. Εντάξει. Και ένα μεγάλο, μεγάλο, μεγάλο ψέμα. Μόνο που το λέμε έτσι με απλά λόγια και το περνάμε έτσι. Μπορείτε να μου πείτε καμιά ανθρακική ελγυσίδα. Ε, είναι δρογονάφρυγα. Ω, το βουτάνιο. Το βουτάνιο που σας έρχεται στο μυαλό είναι το πιο απλό βουτάνιο. Αυτό που έχει, πώς το λέτε, μια γραμμική ελγυσίδα. Και υποθέτεται ότι στο βουτάνιο εκείνο που θα γράψετε είναι αυτό το πυροτούπι να έχουμε. Και θα συγκυρώσουμε εδώ με η δρογόνα, ας πούμε. Ουδέν, ψευδέστρων τούτου, που λένε και στις ειδήσεις. Εντάξει. Αυτός ο άνθρακας είναι τετραίδερικός. Κι αυτός. Κι αυτός. Κι αυτός. Στην καλύτερη περίπτωση, λοιπόν, ο ένας άνθρακας είναι εδώ, ο άλλος ο κέντρος. Ο άλλος δεν μπορεί να είναι εδώ πέρα στην ευθεία, διότι αν αυτός ο άνθρακας είναι το κέντρο, αυτό είναι η μία κορυφή του τετραίδερτου. Θα πρέπει να έχουμε εδώ πέρα μία γωνία περίπου 109 μήρες. Εδώ μία γωνία περίπου 109 μήρες. Εδώ αν συνεχίζει παρακάτω έτσι, συνεχώς η περιγραφή του βουτανίου. Αυτή είναι η γραμμική ελισίδα. Εντάξει. Καθόλου γραμμική. Επειδή όμως είναι σε μία σειρά οι άνθρακες, ξεχράμε τη γωνία και σας λέμε, ε, έχουμε μία γραμμική ελισίδα. Δεν υπάρχει γραμμική ελισίδα. Δεν μπορείς να κοιτάξεις έτσι και να έχεις σε μία ευθεία τους άνθρακες. Εντάξει. Το λιγότερο αυτά είναι πάνω σε ένα ζικ-ζακ τέτοιο τύπο. Καλώς. Κατανοηθώ. Ωραία. Ορίστε. Αν είχαμε μεθύλιο, εσύ το μεθύλιο, εδώ πέρα σε υποκατάσεις, έτσι ένα πεντάνι όλες, εσύ θα το έγραψες έτσι. Εγώ έρχεται προς την παιδιά μου. Δεν τα'λαβες. Γι' αυτό και όταν πάτε να μιλήσετε κάποτε για πολυμερεί, θα μάθετε ότι τα πολυμερεί αυτού του τύπου είναι διαφορετικά από τα πολυμερεί αυτού του τύπου. Έτσι, αυτή η περίπτωση, οι δύο ομάδες που δυο μπροστά έξω έχουν την ίδια διευθέτηση στον χώρο, στην άλλη έχουν ανάποδη. Εντάξει. Άλλο πράγμα είναι αυτό και άλλο είναι αυτό, το δίπου κοταστημένο. Εντάξει. Εδώ πέρα θα μπορούσατε να το ζουγραφίσετε έτσι ή έτσι. Είναι διαφορό, εδώ όμως και σημασία. Ά, λοιπόν, στην Αλυσίδα οι δυο επικαταστάσεις έρχονται προς τα δω ή είναι έτσι, είναι εντελώς διαφορετικές η περιφορά του. Εντάξει. Το ένα είναι το συνδιοτακτικό και το άλλο είναι το ατακτικό. Πολλοί μερές. Και μπορεί να είναι μεγαλύτερο, μικρότερο μωριακού βάρους, να είναι περισσότερο επιτυχτικό από όλες τις κακότες, το ένα το άλλο και όλα τα σχετικά. Ας ξαναγυρίσουμε στην περιγραφή του δεσμού με τα μωριακά τροχιακά. Εμείς σταματήσαμε στο Κιάνιο, έτσι. Στο Κιάνιο όπου είχαμε αλληλεπίδραση ενός τροχιακού του άνθρακα εδώ και ενός τροχιακού του αζότου εκεί. Ξαναθυμίζω, τα αντίστοιχα τροχιακά που θα ηλικιδράσουν είναι κάπως έτσι. Όταν αυτό εδώ πέρα το στοιχείο βρίσκεται πιο δεξιά στην περίοδο, είναι πιο ηλεκτραγνητικό. Εντάξει. Παρένθεση σε αυτό το σημείο. Ηλεκτραγνητικότητα είναι μια ιδιότητα που είναι ποιοτική, κανένας δεν μπορεί να την περιγράψει ακριβώς. Είναι μια ιδιότητα που εμφανίζουν τα άτομα μες στις ενώσεις. Δεν υπάρχει ηλεκτραγνητικότητα μία μονάδα, ένα μέγεθος, μία ορισμένη κλίμακα. Επειδή όμως έχει γενική εφαρμογή η ηλεκτραγνητικότητα, χρησιμοποιείται παρόλο που είναι ποιοτικό μέγεθος. Τι θα πει ηλεκτραγνητικότητα, αυτό που λέει η λέξη. Πόσο αρνητικό είναι ένα άτομο, δηλαδή, όταν έχουν σχηματίσει έναν δεσμό, τα ηλεκτρόνη του δεσμό πόσο περισσότερο έχουν τάση να έρθουν προς εμένα παρά προς τον άλλον. Εγώ, λοιπόν, είμαι πιο ηλεκτραγνητικός από εκείνον. Η ηλεκτραγνητικότητα, λοιπόν, σε μία περίοδο του περιοδικού πίνακα αυξάνει προς τα δεξιά. Συνέχεια. Εντάξει. Υπάρχουν, λοιπόν, διάφορες τρόποι υπολογισμού ηλεκτραγνητικοτήτων. Άλλοι το μετράσσαν ενέργεια, άλλοι σαν ενέργεια στο τετράγωνο, άλλοι σαν ισχύ, άλλοι σαν δεξιδραγωτή. Η πιο απλή απόρυση είναι η κλίμακα του Πόλινγκ, ενός αιωνόβιου και αυτού που έζησε έτσι για πολλά χρόνια, από τους πρώτους θεωρητικούς χημικούς και υπολογιζόταν με βάση ενέργειες διατροπικών μωρίων. Σε αυτή την κλίμακα φανταστείτε ότι έχουμε περίπου μισή μονάδα μεταπολία από το κάθε στοιχείο στο επόμενο. Η μεγαλύτερη τιμή είναι στο φθόλιο. Τέσσερα. Εντάξει. Και έδωσε αυτός τη μη τέσσερα, οντως, στις διαφορές που έβγαζε να μην τεχεί ποτέ ένα αναρρυντικές. Η θερπάωτη διαφορές ηλεκτραγνητικοτήτων είναι αναρρυντικές. Εντάξει. Τέσσερα λοιπόν. Τριάμιση για το άζο, τρία για το οξυγόνο, δυόμιση για τον άνθρακα, δύο για το βόρειο κλπ κλπ. Εντάξει. Έτσι κάπως. Ηλεκτραγνητικότητα όσο πηγαίνω προς τα κάτω σε μία ομάδα μειώνεται. Εντάξει. Το πιο ηλεκτραγνητικό άτομο λοιπόν είναι το φθόλιο. Το λιγότερο ηλεκτραγνητικό από την άλλη πλευρά είναι το κέσιο. Έτσι. Αν μπορούμε να το φανταστείτε όμως έτσι. Λοιπόν, ένα άτομο και ένα πιο ηλεκτραγνητικό αλληλεπιδρούν. Και τι θα κάνουν. Θα συμπατήσουν δύο τροχιακά. Έτσι. Το δεσμικό και το αντίδεσμικό. Δεν γράφω μόνο ά για να μην νομίζει κανένας ότι είναι άδεσμικό. Έτσι. Δεσμικό και αντίδεσμικό τροχιακό. Και αυτό, είπαμε, θα μοιάζει περισσότερο σαν μορφή με το ντοδό. Εντάξει. Υποθέστε ότι η ενέργεια αυτών των συστημάτων διαφοροποιείται περισσότερο. Αυτό τώρα βρίσκεται εδώ και αυτό βρίσκεται εδώ. Η διαφορά τους είναι μεγαλύτερη. Όσο λοιπόν οι διαφορές αυτές μεγαλώνουν, τόσο και οι αποστάσεις αυτές μικραίνουν. Δηλαδή εδώ το δεσμικό θα βρίσκεται κάπου εκεί και το αντίδεσμικό θα βρίσκεται κάπου εκεί. Εντάξει. Θα μου πεις και τι μοιάζει εμένα. Μοιάζει γιατί έχεις πράγμα. Εδώ ας πούμε αν έβαζα ένα και ένα ηλεκτρόνιο θα έρχομαι και θα έλεγα «Α, σχηματίστηκε το μόριο, ναι, να το δεσμικό τροχιακό, να τα δύο ηλεκτρόνια, να ο δεσμός που σχηματίστηκε». Με τι μοιάζει αυτό? Περισσότερο με το ντοδό τροχιακό. Είναι όμως έτσι μια περιγραφή ονοσοπολικού δεσμού, ζευγάρι ηλεκτρονίων. Ναι, ανάμεσα στ' αυτό. Πανταστείτε ότι αυτό κατεβαίνει κι άλλο και αυτό εμβαίνει κι άλλο. Υπάρχει ένα σημείο κάπου εδώ που ουσιαστικά εδώ έχω μείνει στην ίδια ενέργεια και ουσιαστικά εδώ έχω μείνει στην ίδια ενέργεια. Η κατανομή όμως των ηλεκτρονίων είναι αυτή εδώ. Παραβαίνω όταν η διαφορά από αυτό σε αυτό το τροχιακό που πρόκειται να υπεδράσουν είναι πόσο μεγάλη, αυτό το δεσμικό τροχιακό είναι περίπου το ίδιο με αυτό εδώ, δηλαδή ατομικό τροχιακό αυτού του ατόμου και αυτό το αντιδρασμικό τροχιακό είναι περίπου ατομικό τροχιακό αυτού του ατόμου. Σε περίπτωση αυτή όπως και σε κάθε άλλη τα ηλεκτρόνια θα ταξιδρομηθούν στο τροχιακό τους συστήματος. Δύο εδώ και κανένα εδώ. Εντάξει. Τι παραισθάνει αυτό το σχήμα έτσι που σας έφτιαξα χοντρικά κάπως. Ένα άλλο πράγμα, μια άλλη κατανομή. Είναι μια ποιοτική περιγραφή ξεκινώντας από τα μαρουιακά τροφιακά αυτό το πράγμα το σκουλτιακού σε σαν λιοντικό δεσμό. Τι είναι ο λιοντικός δεσμός, είναι ένα πράγμα που δεν είναι δεσμός. Τυπικά στη χημία χημικός δεσμός θα πει ένα ζευγάρι ηλεκτρονιών ανάμεσα στα δύο άτομα. Αν διάφορα που προέρχονται. Εντάξει, έχω δύο ηλεκτρόνια ανάμεσα στα δύο άτομα υπάρχει και χημικός δεσμός. Εδώ δεν υπάρχουν δύο ηλεκτρόνια ανάμεσα στα δύο άτομα. Αυτή η μοριακή κυματική συνάρτηση είναι η ίδια, αυτή είναι το περίπτωση ατομική κυματική συνάρτηση. Για να δούμε όμως στα δύο αυτά τα στοιχεία, πώς μπορώ να τα περιγράψω. Αυτό εδώ έχει ένα προσφιακόμενο ηλεκτρόνιο εκεί ψηλά, που σημαίνει πολύ εύκολα μπορεί να το διώξει. Ποια στοιχεία είναι εκεί που μπορεί να διώξουν πολύ εύκολα εξωτερικά ηλεκτρόνια. Εκεί όπου έχουν μικρές ενέργειες ιωνισμού. Τι ξέρουμε για τις ενέργειες ιωνισμού κατά μήκος μισή περίοδο. Αυξάνουν, όχι μονοτονικά, αλλά η μικρότερη ενέργεια βρίσκεται εδώ αριστερά και η μεγαλύτερη βρίσκεται εκεί δεξιά. Η μικρότερη ενέργεια βρίσκεται στα αλκαλιμέταλα και η μεγαλύτερη στα λογόνα. Και εντάξει, η πολύ μεγαλύτερη έτσι, στα ευγενία αέρια. Καταστρέφει αυτό πέρα που είναι ένα αλκαλιμέταλο. Αυτό εδώ θα πρέπει να είναι ένα στοιχείο που έχει πολύ μεγάλη ηλεκτρονιοσυγγένεια. Ελεκτρόνιοσυγγένεια, του λέει η λέξη τι είναι. Συγγένεια με ηλεκτρόνιο. Τάση να πάρει ηλεκτρόνιο. Ποιος έχει τάση να πάρει ηλεκτρόνιο. Κάποιος που έχει ένα τροφιακό σε χαμηγή ενέργεια και το ελεκτρόνιο λέει, τι ωραία να πάω εκεί πέρα, να το δώσω σε χαμηγή ενέργεια. Εντάξει. Εδώ. Αυτό λοιπόν το στοιχείο έχει χαμηγή ηλεκτρονιοσυγγένεια. Ε, μεγάλη ηλεκτρονιοσυγγένεια. Αυτό έχει λίγο μικρότερη. Αυτό έχει λίγο μικρότερη. Εντάξει. Πιο εύκολα θα πάει ένα ηλεκτρόνιο εδώ πέρα, περισσότερο ενεργειακό όφελος, παρά εδώ. Μεγάλη ηλεκτρονιοσυγγένεια. Ποια στοιχεία νομίζετε ότι έχουν? Τα λογόνα. Εκείνα που τους λείπει ένα ηλεκτρόνιο για να συμπληρώσουν τον εξοδοτικό τους τροφιά. Έχετε συναντήσει σε πολλές ενώσεις το ιόδιο ως άτομο ιοδίου, το χλώριο ως άτομο χλωδίου. Ιόντα. Χλώριο πλύν, βρώμιο πλύν, ιόδιο πλύν. Δεν υπάρχει περίπου. Εντάξει. Τι σας δείχνω εγώ λοιπόν εδώ πέρα. Την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ένα καλλιμέτωλο και σε ένα λογό. Σε ένα στοιχείο με μικρή ενέργεια υιωνισμού, γιατί από εδώ πέρα να το πάρω και να το βγάλω από το σωτό μου θα πληρώσω λίγα λεφτά. Εντάξει, λίγη ενέργεια. Ο πυρνάς είναι εδώ που έλθει. Εντάξει. Ενώ για να στείλω ένα ελεκτρόνιο εδώ πέρα η μόνη ευτυχία για το σύστημα. Φέρε, φέρε ελεκτρόνιο να το βάλω εδώ πέρα κάτω. Το ελεκτρόνιο λέει ναι, ναι, έρχομαι, τρέχω. Τι έχω παραστήσει εδώ πέρα. Άτομο ας πούμε ένα τρίο και άτομο χλωρίου. Αν μπορούσα να φέρω αυτά τα άτομα κοντά κοντά και να τα αφήσω και τα κοιτάω να δω τι θα γίνει και όπου δεν γίνει το ελεκτρόνιο από τον άτριο θα πηδήξει το χλώριο. Τον άτριο θα γίνει άτριο σιν, το χλώριο θα γίνει χλώριο πιν. Σχηματίζεται ένα ζευγάρι ιόντων, το άτριο σιν χλώριο πιν. Εντάξει. Ξεκινώντας λοιπόν από το μοντέλο των μωριακών τροχιακών φτάνουμε σε κάτι που μπορεί ποιοτικά να περιγράψει και το σχηματισμό αυτό που λέγεται ιοντικός δεσμός. Επαναπάνω το ότι το λέμε δεσμός είναι μια παραδοχή. Δεν θέλαμε και τις ιοντικές ενώσεις να έχουμε μια άλλη θεωρία. Εντάξει. Λέμε χημικός δεσμός. Χημικός δεσμός στο μεθάνιο σημαίνει άνθρακας ιδρογόνου. Δύο ηλεκτρόνια ανάμεσα στον άνθρακας ιδρογόνου. Χημικός δεσμός στον χλόριχο άντριο τι σημαίνει. Δεν υπάρχουν δυο ηλεκτρόνια ανάμεσα στο ένα μικροχλόριο. Εντάξει. Γιατί υπάρχει όμως το χλόριχο άντριο. Γιατί τα ιόντα αυτά έχουν εκπροσωτικές δυνάμεις μεταξύ τους. Αυτό το άντριο έχει εκπροσωτικές δυνάμεις με αυτό το χλόριο αλλά προσέξτε και με το απέναντι και με το από κει και με το από κει και με το από δω και με το από δω χλόριο. Σε πώς δεν σας έχω περιγράψει εγώ τώρα έτσι απλά απλά και χαζά. Ένα ζευγάρι από ιόντα ένα τρίο που όμως δεν είναι εξεγάρποντο. Εντάξει. Υπάρχει μια διαδοχή ιόντων. Είναι η ώρα να ξυπνήσω. Έχω βάλει την υπερθύμηση. Λοιπόν θα ξυπνήσω σε δυο λεπτά. Είναι λοιπόν μια διαδοχή ιόντων. Να τριοχλόριο να τριοχλόριο να τριοχλόριο προς αυτήν την κατεύθυνση. Να τριοχλόριο να τριοχλόριο να τριοχλόριο προς αυτήν την κατεύθυνση. Να τριοχλόριο να τριοχλόριο να τριοχλόριο προς αυτήν την κατεύθυνση. Συνεπώς αν θέλετε να κοιτάξω να ιώνω ένα τρίο τι θα δω γύρω μου. Είμαι να ιώνω ένα τρίο. Όπως είπα προηγουμένως κάνω τον κόπερ φίλτ και σηκώνω μέσα στο μέσο του κύβου και κοιτάω μπροστά και πίσω τα κέντρα των εδρών. Αριστερά και δεξιά τα κέντρα των εδρών. Πάνω και κάτω τα κέντρα των εδρών του κύβου. Και τι βλέπω σε κατετεύθυνση. Από ένα ιόντ χλωρίο να με κοιτάει. Είμαι χλώριο. Είμαι στο κέντρο του κύβου πάλι και τι κοιτάω μπρος και πίσω δεξιά αριστερά πάνω και κάτω από ένα ιόντ να τριοχλόριο να με κοιτάει συνπλήνη, συμπλήνη, συμπλήνη. Εδώ είπαμε άτριο χλώριο, άτριο χλώριο, άτριο χλώριο, που μπορώ να υποθέσω ότι έχουν προκύψει ως απλά τον άτριο με καμηλή ενέργεια ιδιονισμού, το χλώριο με μεγάλη ηλεκτρόνια συγγένεια, αυτό με την διαδικασία να φύγει το ηλεκτρόνιο να πάει από εδώ εδώ πέρα. Προφανώς αυτό έχει γίνει άτριο συν, αυτό έχει γίνει χλώριο πλήν. Εντάξει. |
