| : Υπάρχει ένας τρελός εθισμός παγκοσμίως, να ψάχνουμε να βρίσκουμε ό,τι κακό γίνεται και να καθόμαστε να υπεραναλείουμε το κακό, να το τρώμε αμάσιτο και συχνά το καλό, είμαστε δυσπιστοί και το περνάμε από 15 κόσκυνα. Και δεν είναι το πρόβλημα στο καλό ή στο κακό, είναι στην ιστορία του πρόβλημα. Υπάρχει ένας τρελός εθισμός παγκοσμίως, να ψάχνουμε να βρίσκουμε ό,τι κακό γίνεται και να καθόμαστε να υπεραναλείουμε το καλό, είμαστε δυσπιστοί και το περνάμε από 15 κόσκυνα. Και δεν είναι το πρόβλημα στο καλό ή στο κακό, είναι στην αντίληψή μας για το καλό ή το κακό γιατί θεωρούμε ότι το ρεαλιστικό είναι το κακό. Δηλαδή μας είναι λίγο δύσκολο να χωνέψουμε ότι το ρεαλιστικό μπορεί να είναι το καλό γιατί έχουμε υποστεί έναν αρνητικό προγραμματισμό πάρα πολύ νωρίς στη ζωή μας και φωνάζω μια από τις 13 συνήθειες να εστιάζω στο καλό, να μάθω επιτέλους να εστιάζω σε αυτό το οποίο πηγαίνει καλά. Το βλέπω συνέχεια αυτό το πράγμα, όταν υπάρχει κάτι κακό ή οτιδήποτε πηγαίνει σαν σφαίρα. Το έχει μάθει όλη η Ελλάδα την επόμενη μέρα. Όταν υπάρχει κάτι καλό, αυτό το μάθω 10, 20, 30, 50 άνθρωποι που έχουν εκεί πέρα, χίλινγκ. Γιατί αυτό όμως πιστεύεις ότι συμβαίνει, γιατί το πνίγουμε τόσο? Αυτό καταρχήν ξεκινάει, κατά τη γνώμη μου, από πάρα πολύ νεανική ηλικία. Διάβαζα σε ένα βιβλίο ότι ένα παιδί σε ηλικία 18 ετών, κατά μέσο όρο, έχει ακούσει 150.000 φορές στη ζωή του όχι, δεν, δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Ένα παιδί σε ηλικία 18 ετών, από αμερικάνικο βιβλίο είναι αυτό, έχει ακούσει 150.000 φορές όχι από την κοινωνία, το σύστημα, τη θεσκία, την εκκλησία, το σπίτι, το σχολείο, δεν ξέρω τι, και μόνο 5.000 φορές το ναι. Ένα παιδί σε ηλικία 18 ετών έχει ακούσει συνολικά 150.000 όχι και 5.000 ναι, δηλαδή ένα προς 30. Ο προγραμματισμός είναι αρνητικός από πάρα πολύ νωρίς στη ζωή και επειδή δεν έχουμε και τη γνώση και σαν γονείς, το πρώτο πράγμα που ενισχύουμε τα παιδιά μας είναι με το που θα περπατήσουν να πούν τις πρώτες λεξούλες, άντε να τα καταφέρουν να βρεις μπαμπά, μαμά, να περπατήσεις το παιδί μου και τα λεπά, και μετά με το παιδί με το που είναι 1.5 έτους και πάει να κουβαλήσει το μπωτράκι το νερό. Όχι, πρόσεξε μη θα πέσεις, δεν είναι για σένα, μην ανέβεις. Εγώ βλέπω τα εγκλήματα που οι γονείς κάνουμε από τις σκούνιας που πηγαίναν παλιά οι κόρες μου από τη θάλασσα και τα λεπά, είμαστε εκεί πέρα προκειμένου άθελα μας να ευνοχίσουμε τα παιδιά μας. Όχι, το παιδί εκείνη τη στιγμή αν ακούς και 18 πιστεύει. Κάτσε από πίσω από τη σκάλα και φύλα σε περίπτωση που πες στο παιδί να το πιάσεις. Αλλά δώσ' του τη δυνατότητα, την πολυτέλεια και το λόγω με την κακένια, να νιώσει ότι μπορεί να ανέβει την τσουλίθρα και τα σκαλάκια της παιδικής χαράς και αν και ας είναι για πέντε χρονών και το παιδί σε δύο χρονών, μόνο καλό θα το κάνεις εκείνη τη στιγμή. Απλώς το όχι, όχι, δεν είναι για σένα, είναι πολύ νωρίς και τα λεπά, που το ακούω συνήθως και από γιαγιάδες και παππούδες που φοβούνται πιο πολύ από ότι εμείς οι γονείς αλλά και από τις γονείς, όλο αυτό έρχεται κάθε στα παιδιά και μετά βγαίνεις εκεί πέρα έξω και το πρώτο πράγμα που σου είναι όχι. Όχι δεν γίνεται COVID, ανεργία, capital controls, Καλαμπάκα, Αθήνα κτλ. ναι αλλά κάθε φορά που σου λένε για την ανεργία ότι είναι 15-20% σημαίνει ότι υπάρχει και 80% που είναι απασχολημένοι. Δηλαδή το σύστημα είναι θυσμένο να μελετάει και αναδεικνύει αρνητικούς δείκτες. Και δεν σου λέω ότι δεν υπάρχει ανεργία σε καμία περίπτωση. Απλώς γιατί να μετράμε και δεν μιλάω μόνο για την Ελλάδα την ανεργία και να μην μετράμε την απασχόληση. Η απασχόληση είναι 85% όταν είναι ανεργία 15%. Ή γιατί όταν ήμασταν μικρά παιδιά στο σχολείο η δασκάλα κάθε φορά που κάναμε λάθος αυτά τα κοκκινάδια κόκκινο κόκκινο αυτό το κόκκινο εγώ το έχω στη ψυχή μου δηλαδή μου χειματώ στη ψυχή μου. Γιατί να μην μου γράφει κάθε φορά πόσο σωστά έχω κάνει και να πρέπει να μου γράφει πόσο λάθος. Οπότε συν το χρόνο δημιουργείται ένας αιθισμός στο αρνητικό. Ψάχνω να βρω το κοκκινάδι και όταν δεν το βρίσκω θεωρώ ότι κάτι δεν κάνω καλά. Και μετά εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να βάλω τα καλά πράγματα επάνω μου τα καλά πράγματα στη χώρα μου τα καλά πράγματα ο σύντροφός μου τα καλά πράγματα μέσα σε μια δυσκολία όπως είναι αυτή. Οπότε συνολικά υπάρχει ένας ασύλληπτος αρνητικός προγραμματισμός όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο. Και σε αυτό συμβάλλει πάρα πάρα πολύ τα κομμάτια δελτύα ειδήσων και αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν τα δελτύα ειδήσων δεν είναι κακοί άνθρωποι. Είναι δημοσιογράφοι, είναι άνθρωποι που ζουν την οικογένειά τους, είναι τα κανάλια τα οποία είναι τα μοναδικά τους έσοδα από τις διαφημίσεις γιατί σου δίνουν τη δυνατότητα δωρεάν να παρακολουθείς το πρόγραμμα αλλά αν βλέπεις κάθε μέρα δελτύα ειδήσων μετά από ένα χρόνο δύο χρόνια δεν βλέπεις τι γίνεται εκεί πέρα έξω χανόμαστε. Όχι φίλε αυτό είναι ένα κομμάτι της αλήθειας. Υπάρχει ένα άλλο κομμάτι της αλήθειας πάει πάρα πολύ καλά που δεν το έχεις πότε σε δελτύα ειδήσων. Σε ένα δελτύα ειδήσων που κρατά 60 λεπτά τα 50 λεπτά είναι για κάτι κακό που συμβαίνει. Μα είναι ο COVID σήμερα παλιότερα θα ήταν κάποιος ο οποίος σκότωσε ή βίασε το παιδί και αν δεν είναι στην Ελλάδα θα είναι στην Ευρώπη και αν δεν είναι στην Ευρώπη θα είναι στην Αυστραλία. Με 7,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους δεν γίνεται ένας κακός να μην κάνει κάτι κακό θα σχόλουμε αυτό γιατί να μην σχόλουμε με το καλό. Οπότε υπάρχει ένας αιθισμός και μια συνήθεια να ψάχνουμε και να βρίσκουμε τι δεν πάει καλά. Και το κάνουμε με πολλή επιτυχία ξαναλέω στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στη διαπροσωπική μας σχέση, στη δουλειά μας, στη χώρα μας. Σε κάθε κατάσταση σκανάρουμε κατευθείαν ότι δεν πάει καλά και μας είναι πολύ δύσκολο να δούμε τι πάει καλά. Και είχα πάει σε μια ομιλία που λέγει ο εξαιρετικός ομιλητής και απόλυτο δίκιο, τα κακά τα τρώμε αμάσιδα. Μόλις ακούσεις κάτι κακό θα τους κατευθείαν το τρως. Όταν πάει να σου πει κάποιος κάτι καλό θα τον περάσει μετά από 15 πόσκυνα και θα εξαντλήσει όλη την καχυποψία πάνω του. Με αποτέλεσμα κάθε φορά που πάνε να κάνεις κάτι καλό το είδο κάνεις και στον εαυτό σου. Οπότε τελικά ζούμε σε έναν κόσμο που είναι αρνητικά αισθιασμένος χωρίς να λέω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Κατά τη λόγω σου μας τρέφει και λίγο η κακία. Ναι ρε. Ο Νατζέμι, Robert Νατζέμι, όποιος θέλει να τον ψάξει στο YouTube, Νατζέμι με ελληνικά αυτό γράψτε, είναι ένας Έλληνας, 75 χρονών, ένας σοφός άνθρωπος και έχει καταπληκτικές ομιλίες και ειλικός στο YouTube και λέει ότι όλα αυτά τρέφουν τα πεπτίδια μας. Υπάρχουν συγκεκριμένα πεπτίδια του οργανισμού μας τα οποία κυριολεκτικά τρέφονται από αίμα και σπέρμα. Από όταν υπάρχει κάτι κακό κάποια πράγματα τρέφονται. Ένα κομμάτι μέσα μας είναι και λίγο μαζοχιστικό. Ένα κομμάτι είναι όμορφο και υγιές. Το ζητούμενο είναι όπως έλεγε εκείνος ο σοφός με τον καλό και τον κακό το λύκο όπου κάποια στιγμή πήγανε δυο πιτσιρίκια και ήταν ο καλός και ο κακός ο λύκος και ρωτάνε τον δάσκαλο του χωριού, του λέει ποιος από τους δύο λύκους θα υπερισχύσει, ο κακός ή ο καλός, θα υπερισχύσει αυτός τον οποίον τρέφεις περισσότερο. Οπότε υπάρχουν συγκεκριμένες τροφές για τον καλό το λύκο, υπάρχουν συγκεκριμένες τροφές για τον κακό το λύκο. Οπότε όποιον τρέφεις περισσότερο μέσα σου αυτόν και θα αναδείξεις. Και είναι συγκλονιστικό, ακούγα μια ομιλία του Μπρουσ Λίπτον, ένας Αμερικανός επιστήμονας και αυτός θα το βρείτε στο YouTube, Μπρουσ Λίπτον, το Λίπτον όπως γράφεται το τσάι, όπου έλεγε ρε παιδί μου ότι ο καθένας μας είναι σαν να είναι ο πρόεδρος της δικής του χώρας, του δικού του ρογανισμού και επειδή σαν πρόεδρος ή πέπιο, στέφανος, δεν έχει σημασία ποιος, έχουμε μέσα μας κάποια δισεκατομμύρια κύτταρα, είναι κατά πόσον βάζεις τα κύτταρά σου να λειτουργήσουν με υγιή τρόπο προς την ίδια κατεύθυνση. Ή άθελα σου βάζεις τα κύτταρά σου σε μια σωτερική διαμάχη, πώς έκανε ο Τραμπ μέχρι πρόσβαση στις ΗΠΑ, καθένας μας είναι ένας κυβερνήτης του εαυτού του. Και αυτό το οποίο λέμε για ηγεσία των παιδιών μας, της δουλειάς μας, συνεργατών, το ότι θα αφήσουμε πίσω στον κόσμο, η πρώτη ηγεσία είναι η αυτοειγεσία. Είμαι καλό αφετικό του εαυτού μου, σαν κυβερνήτης του οργανισμού μου, έχω βάλει τα κύτταρά μου να λειτουργήσουν προς κοινή κατεύθυνση, ή τσακώνονται με τα μέν με τα δε άθελα μου. Και όταν τσακώνονται με τα μέν με τα δε, κάποια στιγμή έχω ένα πωνοκέφαλο, μετά έχω μια ημικρανία, μετά έχω ένα θέμα το στομάχι μου, και κάποια στιγμή μου βγαίνει ένα αυτοάνωσο, γιατί ουσιαστικά την λέει και η επιστήμη, ότι το αυτοάνωσο είναι η επίθεση του εαυτού απέναντι στον εαυτό. Οπότε είναι πολύ σημαντικό να είμαι κυβερνήτης σωστός του εαυτού μου. Με το να σκούμε, με το να βγαίνω έξω να περπατάω το πρωί με νούμερο έξι, με το να διαβάζω, και είναι καταπληκτικό αυτό το πράγμα που κάνετε, και όταν με το καλό βρείτε άκρη με τη νέα αρχή, τέλος πάντων, για να μπορεί να πηγαίνει τα βιβλία από μακρυσμένα χωριά, σπίτια, θέλω να το αναδείξω αυτό το πράγμα, με τη σύνδεση να βοηθάω στους ανθρώπους μου, είναι συγκεκριμένα πράγματα τα οποία ουσιαστικά κάνουν καλό σε όλα μου τα κύτταρα. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν κάνουν καλό στα κύτταρά μου, όπως το να παραμένω σε μια πολύ κακή σχέση, να μην οριοθετούμαι ή να μην επικοινωνώ με τον άνθρωπό μου, να είμαι στο σπίτι με τη γυναίκα μου και με τα παιδιά μου, να κρατιέμαι, να κρατιέμαι, να μην λέω αυτό που θέλω και κάποιος να κάνει ένα μπαμ και μετά να τα διαλύει όλα. Και η επικοινωνία είναι θεραπεία και δεν μας έχουνε μάθει να επικοινωνούμε, γιατί μας έχουνε μάθει να λέω τα πράγματα που η Πέπη, ο Στέφανος, ο Αντώνης, δεν έχει σημασία ποιο, θέλει να ακούς και δεν έχουμε μάθει να είμαστε υλικρινείς με τον εαυτό μας. Και αν κάτι μου αρέσει να το λέω, αν κάτι δεν μου αρέσει να μην το λέω και να μην το παίρνει ο άλλος προσωπικά, αλλά και αντίστοιχα να ακούω και την αλήθεια του άλλου. Οπότε είναι όλα αυτά μια φιλοσοφία μεγάλης ζωής, την οποία δεν μας την έμαθε κάποιος. Και αυτά τα οποία δεν μάθαμε τα βρίσκουμε στην πορεία. Αυτά που δεν μάθαμε και συνήθως τα βρίσκουμε σε δύσκολες περίοδες όπως είναι αυτή. Όπως σου μαθαίνω να είσαι καλός καπετάνιος, ο μπαμπάκας μου ήταν καπετάνιος θα ζούσε πολλά πολλά χρόνια, έτσι ακριβώς δεν μας έχουν μάθει να είμαστε καπετάνιοι της ζωής μας. Και όταν είσαι καλός καπετάνιος, καταφέρνεις με τον α ή β τρόπο να ανταπεξέλθεις στις συνθήκες και στα 7 και στα 8 και στα 9 και δεν ξέρω τι. Και με το που σηκώσεις το μπούρινι, όπως είναι τώρα μπούρινι γιατί αδικημενικά είναι μπούρινι, γρνιάζω για τον καιρό ενώ ουσιαστικά πρέπει να αναβαθμίσω την αυτοσύνη μου για να μπορώ να τα αποξέλθω καλύτερα σαν καπετάνιος. Οπότε ένα σύστημα το οποίο έχει χτιστεί λάθος και τα βιβλία επειδή μιλάμε αυτή τη στιγμή σε ανθρώπους που διαβάζουνε βιβλία, βιβλιοθήκη, ελπίζω πολύ σύντομα κανονικά και όχι μόνο ιντερνετικά, είναι το βασικότορο εργαλείο είναι το βιβλίο, δεν υπάρχει σημαντικότορο εργαλείο, δεν υπάρχει σημαντικότορο. Ό,τι θέλουμε είναι μες στα βιβλία, δηλαδή άνθρωποι που έχουν πετύχει έχουν γράψει πως έχουν πετύχει, άνθρωποι που έχουν βγάλει λεφτά έχουν πει πως έχουν βγάλει λεφτά, άνθρωποι που έχουν ανταπεξέλητοι και έχουν υπερνικήσει τεράστια θέματα υγείας έχουν βγάλει βιβλία και τα βιβλία δεν είναι μόνο χάρτη να φτιά, είναι ιντερνετικά, είναι audiobook, είναι podcast, είναι youtube, γιατί να πρέπει να κάθομαι να βρέπω ένα reality το βράδυ και να αναβαθμίζω ουσιαστικά τον υπολογιστή μου, τη γνώση μου, το λειτουργικό μου και να κάθομαι να βάζω σκουπίδια μέσα. Στο τέλος όταν θα φύγουμε από εδώ πέρα το τελευταίο πράγμα που θα μετανιώσουμε είναι τηλεόραση που δεν είδαμε, οι ιδήσεις που δεν είδαμε, είναι τα reality που δεν είδαμε. Θα μετανιώσουμε για τη γνώση που δεν πήραμε, για την αγάπη που δεν δώσαμε, για τις αγκαλιές που δεν κάναμε, για αυτό θα μετανιώσουμε. Δεν ξέρουμε να ζούμε τη ζωή σωστά, ούτε εγώ φυσικά έτσι και ψάχνουμε να βρούμε πως θα το κάνουμε καλύτερα για εμάς και τους συνανθρώπους. Βλέπω ήδη ότι έχει υπήρξει αρκετός κόσμος, οπότε όπως συμφωνήσαμε έχω προετοιμάσει κάποιες ερωτήσεις που ήθελες να το κάνουμε σαν συνέντευξη, τέλος πάντων. Να σας ερωτάω, εγώ κάποια βρώμε, τέλος πάντων να φέρω. Και ο κόσμος οτιδήποτε θέλει στη πορεία να ρωτάει, εννοείται έτσι. Τα Facebook, χρησιμοποιώντας το chat, νομίζω ότι πλέον όλοι λίγο πολύ με το Zoom έχουμε εξικοιωθεί και για μας στην αρχή ήταν πρωτόγνωρο, τώρα πια. Και με τα σχολεία δεν χρησιμοποιούν Zoom, χρησιμοποιούν Webex, αλλά φαντάζομαι ότι εξικοιώνεσαι πιο πολύ. Οπότε κατά τη διάρκεια της συνεμιλίας μου με τον κύριο Ξενάκη μπορείτε να στέλνετε οτιδήποτε απορία έχετε ή προκύψει από τα λεγόμενά του και στο τέλος, αν και εσείς συμφωνείτε, να ανοίξουμε τα μικρόφωνα να γίνει... Έχω πολύ χρόνο μπροστά μου και πάρα πολύ διάθεση, δεν έχω κανένα πρισμό. Τέλεια, πολύ ευχαριστούμε. Καταρχάς να ευχαριστήσω πάρα πάρα πολύ που για δεύτερη φορά δευτήκατε να συμμετάσσετε στην ομιλία εδώ που θα κάνουμε με την... Στο νενικό, θα το ξαναείπαμε, στο νενικό. Εντάξει, στο νενικό. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ λοιπόν που δέχτηκες και είπες αμέσως στο ναι, παρότι εντάξει είμαι λίγο σπαστική και εγώ στα ελληνική συνέχεια. Καθόλου δεν είσαι, καθόλου. Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Ήταν επιθυμία πολλών εδώ αναγνωστών μας και με το που είπαμε ότι θα κάνουμε το Zoom κατευθείαν βλέπω ότι παίρνουν και το βιβλίο πολύ, γιατί προφανώς έχουν παρακολουθήσει, έχουν ακούσει που μιλάς, είχαν διαβάσει κάποιοι τα βιβλία σου, οπότε ήταν ευκαιρία. Να πω και κάτι για αυτούς που το διαβάζουν, ότι το πρώτο δώρο που έχει 100 ιστορίες μέσα, οι 50 είναι ελεύθερες στο YouTube, οπότε αν κάποιος θέλει να διαβάζει το δώρο, να το ακούσει, το πρώτο δώρο από τις 101 ιστορίες, οι 50 είναι ελεύθερες στο YouTube, γράφει το δώρο 50 και έχει δύο ώρες στην αφήγηση που της αφηγούμαι εγώ. Και το δεύτερο το δώρο το οποίο βγήκε πριν από μερικούς μήνες, από τις 105 ιστορίες, 25 για την ώρα είναι ελεύθερος, οπότε κάποιος μπορεί να το ακούσει και στο YouTube αυτή την εποχή. Ωραία λοιπόν, Γιωσαβλία σου είχες πωλήσει πολύ και για την αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση και η ερώτηση που έχω είναι τι ακριβώς σημαίνουν και η αυτογνωσία και η αυτοεκτίμηση και πώς συνδέονται αυτά δύο, αν συνδέονται. Είχαν βάσει ένα post της προάλλες, το οποίο δεν ήταν δικό μου αλλά μου άρεσε πολύ και λέει ότι η αυτοεκτίμηση δεν είναι το να με συμπαθούν, να με θαυμάζουν, να με εκτιμούν όλοι, αλλά να μην με πειράσει κιόλας και να μην με εκτιμούν και κάποιοι. Δηλαδή η αυτοεκτίμηση είναι και λίγο αυτοεξάρτηση μια και το ανέφερες και αναφέρομαι στους πολύ ωραίους ορισμούς που χρησιμοποιώ που κάει στα βιβλία του, είναι ρε παιδί μου να νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Και επειδή τα παιδιά έχουν ένα συγκλονιστικό τρόπο για να αποτυπώνουν την αλήθεια, στα πλαίσια του ναι μπορώ αυτού του προγράμματος, αυτών των ιδεών για να μπουν όλα αυτά πράγματα στα ελληνικά σχολεία, ο οποίος έλεγε μπορεί να βρει ναι μπορώ στο YouTube ιστορίες για τα παιδιά έχουμε πάρα πάρα πολύ. Το έχουμε βάλει και στα σχολεία όπου σε κάποια σχολεία μία φορά την εβδομάδα στα δημοτικά μιλάω από έξω 12 ετών κάποιες διαδασκάλες βάλαν τα παιδιά να ζωγραφίσουν τι σημαίνει για αυτά η αυτοεκτίμηση με τον απόλυτα ελεύθερο τρόπο που ένα παιδί ξέρει να εκφράζεται εάν εμείς δεν το περιορίσουμε. Όπως και κάθε παιδί που έχουμε μέσα μας, είπε επί ο Στέφανος, δεν έχει σημασία ποιος, έχει μια ελευθερία που εμείς ήδη σαν εσωτερικός γονέας πολλές φορές το περιορίζουμε. Τα παιδιά μιλάνε πάρα πάρα πολύ ελεύθερα. Δεν σε βλέπουμε, βλέπεις εσύ? Τέλος πάντων θα σου δώσω την απάντηση που δώσαν τα παιδιά γιατί θεωρώ πάρα πολύ σωστή την απάντηση. Εγγραφήσαμε λοιπόν τι σημαίνει για αυτόν αυτοεκτίμηση. Οπότε ένα κοριτσάκι έγραψε αυτοεκτίμηση είναι να είμαι ο ήλιος της δικής μου ζωής. Ένας άλλος πιτσιρικάς έγραψε αυτοεκτίμηση είναι να με αγαπάω και με τα λάθη μου. Ένας άλλος έγραψε ότι η αυτοεκτίμηση είναι να μην τρέπομαι να ζητήσω βοήθεια. Ένας άλλος έγραψε αυτοεκτίμηση είναι να με συμπαθώ ακόμα και όταν δεν τα καταφέρνω. Για μένα αυτοεκτίμηση και δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος ορισμός είναι ρε παιδί μου να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Είναι πραγματικά να είσαι φίλος και όχι εχθρός σου σε ένα σύστημα που μας έχει μάθει λόγω των αγνετικών προγραμματισμών που λέγαμε νωρίτερα. Να μη χωνεύουμε ούτε τα δικά μας τα τζιέρια που λέγαν οι παλιοί τέλος πάντων. Αυτό το οποίο μας είπε αυτή η δασκάλα που το δούλεψε πάρα πολύ στην Αθήνα είναι αυτή η δασκάλα με την αυτοεκτίμηση τα παιδιά δουλεύοντας μία φορά την εβδομάδα από μία ώρα και μετά από 6-8 εβδομάδες κάθε εβδομάδα έκανε άλλο παιχνίδι. Μας είπε το συγκλονιστικό ότι παιδιά τα οποία είχαν έντονα παραβατική συμπεριφορά σε σχέση με άλλα παιδιά το λεγόμενο bullying είχαν πολύ καλύτερες σχέσεις και με τα παιδιά στη συνέχεια δηλαδή δεν είχαν ανάγκη να είναι επιθετικά πέντε στα άλλα τα παιδιά. Που θέλω να καταλήξω όταν είσαι καλά με τον εαυτό σου είσαι καλά με όλο τον κόσμο όταν είσαι καλά με τον εαυτό σου δεν έχεις πρόβλημα με κανέναν δεν υπάρχει για μένα πια στα πενήντα μου και με την όποια γνώση έχω δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο από το να τα έχω καλά με τον εαυτό μου δεν υπάρχει τίποτα. Όλο αυτό το κομμάτι του live coaching της προσωπικής ανάπτυξης της αυτοβελτίωσης ο παιδίας εγώ το λέω παιδί αυτό πράγμα είναι ωραία αυτά πράγματα είναι στοχοθεσία είναι επιθύσεις είναι αξίες και τα λοιπά στη ρίζα όλο αυτού του πράγματος είναι κάτι πολύ σημαντικό είναι σχέση με τον εαυτό μου. Εάν τα έχω καλά με τον εαυτό μου δεν τα έχω καλά με όλο τον κόσμο εάν δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου δεν τα έχω καλά με κανέναν. Στο πρώτο δώρο και επειδή υπάρχει στη βιβλιοθήκη αλλά νομίζω ότι υπάρχει και στην ηχογράφηση έχω μια ιστορία μέσα που λέει δύο είσαι εδώ μέσα δεν είναι ένας είναι δύο πολύ παραπάνω αλλά ας πούμε ότι είναι δύο όταν αυτοί οι δύο είναι καλά είναι όλα καλά. Όταν αυτοί οι δύο δεν είναι καλά μεταξύ τους τίποτα δεν είναι καλά και γενικότερα μας έχουν μάθει ότι αυτοεκτίμηση να τα έχω καλά με τον εαυτό μου να είμαι περήφανος για μένα να αναγνωρίζω τις νικές μου να πανηγυρίζω τις νικές μου μας έχουν μάθει ότι είναι κάτι κακό είναι στα όρια της αλαζωνίας είναι στα όρια του κομπασμού είναι στα όρια του ναρκισισμού και οι έννοιες είναι πάρα πολύ ξεκάθαρες είναι άλλο αυτοεκτίμηση άλλου ναρκισισμού. Ναρκίσω το καταλαβαίνεις κατευθείαν αυτοεκτίμηση δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο να είμαι καλά με τον εαυτό μου να το αναγνωρίζω τα λάθη του να τον αγαπάω να τον φροντίζω να του συγχωρώ τα λάθη του είναι πολύ σημαντικό να συγχωρώ τον εαυτό μου και να προχωράω προνωστά για παραπάνω γνώση για παραπάνω ικανότητα για παραπάνω μοίρασμα. Αλλά είναι πολύ σημαντικό να ξέρω ότι μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω θα είμαι έργος εξέλιξης θα κάνω λάθη θα αμαρτάνω θα περιμένουμε να τα κάνουμε τέλεια για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και γι' αυτό δεν το κάναμε ποτέ. Και όταν αγαπάς τον εαυτό σου αυτομάτως του δίνεις την αποδοχή όπως δίνεις ένα παιδί όσοι από εμάς είμαστε γονείς κάθε φορά που λες ένα παιδί ότι κάνει λάθος εδώ εδώ εδώ το παιδί θα το ξανακάνει. Όταν λες στο παιδί σου τι καλά που το έκανες αυτό αυτό αυτό θα επαναλάβει το καλό. Οπότε έτσι και τον εαυτό μας κάθε φορά ουμαλώνουμε τον εαυτό μας γι' αυτό το οποίο συνεχίζει να μην έχει κάνει καλά τα παχάκια οι ρητήδες τα λεφτά που δεν έχει σχέση που δεν έχει και και και αυτός ο κακομίνης μένει εκεί πέρα τρώει το ξύλο δεν έχει τι να κάνει δεν είναι το θέμα εκνευρίζεται στεναχωριέται. Κάποια στιγμή πάθει η κατάθλιψη για την κατάθλιψη πλέον ορίζεται και από την επιστήμη ως θυμός απέναντι στον εαυτό μου η κατάθλιψη είναι θυμός απέναντι στον εαυτό μου και όπως συγκατοικεί συχνά με κάποιον και δεν πάει καλά καθόλου καλά η σχέση η πιο κακοποιημένη σχέση για μένα τις περισσότερες φορές είναι η σχέση με τον εαυτό μας. Και οπότε αυτοεκτίμηση για να επανέλαβες το αρχικό σου ερώτημα είναι να αγαπάω τον εαυτό μου να τον φροντίζω σαν να ήταν μικρό παιδί να του συγχωρώ τα λάθη να τον αγκαλιάζω και να πηγαίνω χέρι με τον εαυτό μου μπροστά. Λοιπόν τι γίνεται όμως όταν η καθημερινότητα της δουλειά μας και τα πρακτικά προβλήματα γεμίζουν όλον τον χώρο και τον χρόνο μας τόσο που κάνουν δύσκολη την ενασχόληση με τον εαυτό μας. Πρέπει και το λέω πρέπει κυριολεκτικά να ξεκινήσω από τον εαυτό μου για να μπορώ να έχω καλή σχέση με τη σύντροφό μου, με τη γυναίκα μου, με τα παιδιά μου, με τους πελάτες μου, με τους προμηθευτές μου, με το ελληνικό δημόσιο, με τους γείτονές μου. Δεν ξέρω ότι συχνά περιμένουμε να μείνει χρόνος από την καθημερινότητα που δεν μένει ποτέ προκειμένου να φροντίζω τον εαυτό μου. Για μένα είναι κάποια πράγματα που είναι must, είναι πρέπει, δηλαδή κάθε μέρα πρέπει πραγματικά, το λέω κυριολεκτικά το πρέπει, να βγαίνω με τον εαυτό μου, να πατάω νο. 6, να βγαίνω να περπατάω ή να τρέχω ή να κάνω ποδήλατο ή να χορεύω ή να κολυμπάω ή οτιδήποτε άλλο. Είναι από τα πρέπει πρέπει πρέπει. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι η κίνηση και η άσκηση έχει ευεργετικά ωφελήματα. Ρίχνει το άγχος, κατεβάζει νέες ιδέες, ανεβάζει την αυτοεκτίμηση, διώχνει την κατάθλιψη, εκτοξεύει εντορφίνες, κατοχυρώνει την υγεία. Ξήσετε τι γίνεται. Περιμένουμε να περισσέψει χρόνος για να κάνω πράγματα. Ε φιλαράκο μου, τώρα που είσαι κλεισμένος στο σπίτι, έχεις την τέλεια αφορμή που έχεις παραπάνω χρόνο να βγάλεις τον εαυτό σου 30 λεπτά έξω. Έχεις την τέλεια αφορμή να διαβάσεις εκείνο το βιβλίο, το οποίο είναι τόσα χρόνια στη βιβλιοθήκη και μέχρι τώρα παραμυθιάζω τον εαυτό μου ότι δεν έχω το χρόνο. Έχεις την τέλεια συνθήκη για να πάρεις τους δυο φίλους που είχες να τους μιλήσεις κάποια χρόνια να δεις τι κάνουν. Έχεις την τέλεια συνθήκη να βγάλεις από το ράφι το project και το όνειρό σου που παραχνιάζει και να ξεκινήσεις αυτή τη στιγμή να το προετοιμάσεις. Έχεις την τέλεια συνθήκη να μάθεις επιτέλους αγγλικά που τόσα χρόνια δεν έχεις μάθει και λες δεν προλαβαίνω. Αλλά ξέρεις τι γίνεται, έχουμε τις λάθους συνήθειες. Είμαστε προσκολημένοι στο τώρα, τώρα να αράξω λίγο στον καναπέ, να τσιμπήσω κανένα πατατάκι, κανένα γαριδάκι, να δω και δελτιό ειδήσιο, να περάσει η μέρα και αύριο βλέπουμε. Έχουμε τις λάθους συνήθειες γιατί είμαστε προσκολημένοι στην προσωρινή απόλαυση. Θέλω τώρα να περνάω καλά ή να μη ζοριστώ και αν δεν ζοριστώ τώρα δεν θα έχω μετά αυτό το οποίο θέλω. Επειδή είμαστε φιγόπονοι όλοι βάζω και τον εαυτό μου μέσα φυσικά, δεν έχουμε μάθει να πληρώνουμε το τιμή μας το τώρα για αυτό το οποίο θέλουμε για να καρπίσει μετά. Κατή θέλετε να πει συγγνώμη. Ναι, ήθελα να πω ότι ο ρόλος της άθλησης είναι πολύ σημαντικός για να νιώσουμε και εσωτερικά ισορροπημένοι. Βέβαια και αθλήση επειδή είπες αθλήση το διάβασμα είναι η αθλήση του πνεύματος. Οπότε ας το βάλουμε σε ένα γενικότερο πλαίσιο είναι πολύ σημαντικό να αθλώ την ψυχή μου, το πνεύμα μου και το σώμα μου. Το πνεύμα μέσα από διάβασμα, από μιλήσεις και όλα αυτά τα εξαιρετικά που κάνετε πραγματικά. Το σώμα με γνωστούς τρόπους, την ψυχή μέσα από καλωσύνες δηλαδή καμιά φορά ή ανεβάζω ή συμμετέχω και εγώ ή βοηθάω. Της προαλληλής χαμανεβάσης πέπει μια κυρία η οποία πραγματικά στο δικό μου το account στο facebook, γιατί σε εμένα έστειλε το μήνυμα, η κυρία δεν έχει σημασία. Αυτή είναι μια γυναίκα όπου στο παρελθόν είχε βοηθήσει κάποιους αστέγους, κάποιον άστεγο, τον είχε φιλοξενήσει σπίτι της και είχε κάνει πολύ πολύ καλά πράγματα, την ξέρω προσωπικά. Και κάποια στιγμή αυτή η γυναίκα έπεσε σε πολύ μεγάλη δυσκολία, δεν μπορούσε να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΙ. Είχε τα παιδιά της τα οποία ουσιαστικά κάνουν μάθημα από το σπίτι, είχε τη μαμά της με οξυγόνο και δεν μπορούσε να λειτουργήσει γιατί είχαν κόψει το ρεύμα τα εκα μέρες. Μου έστειλε ένα ρεύμα και μου λέει μπορεί σε παρακαλώ να βάλεις μία ανάρτηση για να βοηθήσουμε και τα λοιπά να βοηθηθώ και έβαλα μία ανάρτηση για να δούμε πόσο καλό υπάρχει εκεί πέρα έξω. Λέω η Τάθε Φωτινή, δεν ανέφερα τίποτα άλλο στο επώνυμο, δεν ήθελε φυσικά να το αναφέρω, έχει αυτή τη δυσκολία, έχει αυτό το λογαριασμό ο οποίος είναι απλήρωτος, δυστυχώς δεν ρυθμίζεται γιατί είναι μία ειδική κατηγορία λογαριασμού στη ΔΕΙ. Έχει δυο παιδιά, έχει τη μάνα της, αν μαζευτούμε λέω ρε παιδιά πενήντα άνθρωποι και δώσουμε από δέκα ευρώ ο καθένας τώρα που καθόμαστε στον καναπέ με ένα e-banking και έχουμε σώσει μια οικογένεια. Και φυσικά λέω οποιοσδήποτε θέλει τα στοιχεία της κοπέλα σε προσωπικό μήνυμα αναλυτικά για να δει ποια είναι, ναι απλώς δεν μπορώ να τα δημοσιεύσω, υπερκαλείφθηκε ο λογαριασμός κατά πέντε φορές, μαζεύτηκαν πέντε φορές παραπάνω και τα μηνύματα τα έπαιρνα εγώ και δεν τα έστειλα στην κοπέλα αυτή, δεν μπορώ να πω ποια είναι, δεν έχει σημασία. Αυτοί άνθρωποι έβαλαν, έδωσα πέντε ευρώ, έβαλαν δέκα ευρώ, αλλά ένιωσα τόσο όμορφα. Είμαστε κατασκευασμένοι για να συνδεόμαστε με το συνάνθρωπό μας, να καταλαβαίνουμε και να μας καταλαβαίνουν, να αγαπάμε και να μας αγαπάνε, να βοηθάμε και να μας βοηθάμε. Είμαστε κατασκευασμένοι για να είμαστε συνδεδεμένοι. Οπότε αυτή η άσκηση είναι άσκηση σώματος, είναι πνεύματος, είναι ψυχής. Και ένας άνθρωπος που γυμνάζει αυτά τα τρία πράγματα, τα οποία είναι υποκρατικά δεν τα έχουμε πει φυσικά εμείς, είναι ένας άνθρωπος υγιής, χαρούμενος, είναι ένας άνθρωπος ουσιαστικά πλούσιος, είναι ευδαιμονία αυτό πράγμα, είναι αφθονία αυτό. Και τώρα μέσω COVID που λένε ότι θα μπορούμε να κάνουμε Χριστούγεννα μόνο με άλλη μία οικογένεια και μας περιορίζουν, τέλος πάντων. Ο μόνος περιορισμός είναι αυτός που βάζουμε στον εαυτό μας εμείς. Διάβαζα τη βιογραφία του Μαντέλλα πριν από μερικά χρόνια. Ο άνθρωπος αυτός ήταν 28 χρόνια στο Robin Island σε ένα δωμάτιο το οποίο είναι δύο επί ένα και δεν νιώσε ποτέ μόνο. Ήταν 28 χρόνια σε ένα δωμάτιο, είχε βρει τον τρόπο να ασκείται, να κυμνάζεται, να αθλείται όλα αυτά τα πράγματα, έβγαινε έξω στην αυλή. Είναι ένας άνθρωπος που του στέρισαν το δικαίωμα να πάει στην κηδεία του παιδιού του. Ο γιος του Μαντέλλα σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα την εποχή που ο Μαντέλλα ήταν έκλειστος και το ΑΠΑΡΚΑΕ το καθιστό σ' αυτό του στέρισε το δικαίωμα να πάει στην κηδεία του παιδιού του, όποιος καταλαβαίνει θέλω να πω. Και όταν αυτός ο άνθρωπος βγήκε από τη φυλακή και ανέλαβε πρόεδρος της Νοτιαφρικανικής Δημοκρατίας, αυτό που έκανε ήταν να κάλεσε τους δικτάτορες και αυτούς τους ανθρώπους που ουσιαστικά του είχαν κάνει όλα αυτά τα πράγματα στην ορκομοσία του σαν πρόεδρος. Και όταν του είπαν γιατί το έκανες αυτό το πράγμα, τους είπε ότι γιατί αν δεν τους καλούσα, σημαίνει ότι ακόμα θα με εξουσιάζανε. Έχουμε μάθει πάρα πολύ εύκολα να κρινιάζουμε. Ας δούμε το καλό επιτέλους αυτό πράγμα. Ας περάσουμε για κάποια χριστουγένα με την οικογένειά μας και μόνο. Ας περάσουμε διακοπές οι τέσσερις μας με τα δύο μας παιδιά και εμείς οι δυο μεγάλοι. Ας έρθουμε σε επαφή με τον άνθρωπό μας. Ας έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας πρώτα απ' όλα. Έχουμε μάθει να κρινιάζουμε για το ψήλιο πείδημα. Δεν μπορούμε να δούμε το καλό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν σπίτι. Αντιλαμβάνομαι και καταλαβαίνω ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν δυσκολία. Μικρές επιχείρησεις είναι κλειστά. Το καταλαβαίνω όλο αυτό πράγμα. Αλλά αυτή είναι η συνθήκη και πραγματικά πρέπει να κάνουμε το καλύτερο καθένας μπορούμε για τον εαυτό μας και για τους συνανθρώπους μας. Και να σταματήσουμε να κρινιάζουμε. Είχα πάει πριν από μήνες στο πρώτο lockdown μαζί με κάτι φίλους. Μαζί με ένα σωματίο καταπληκτικό στην Αθήνα που λέγεται Πλησίον. Το οποίο λειτουργεί εδώ και 15 χρόνια. Είναι μια εθελοντική προσφορά κάποιων πολύ πολύ καλών ανθρώπων. Οι οποίοι και εδώ και 15 χρόνια εθελοντικά ταΐζουν 150 ανθρώπους οι οποίοι είναι άστεγοι στην Αθήνα. Πήγα και γνώρισα ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν όχι μόνο σπίτι να μείνουν. Κάποιες φορές είχαν και κρεβάτι να κοιμούνταν στη σκάση και κοιμόταν. Και όταν έρχονταν το φαγάκι το ζεστό γιατί αυτός ο Πλησίον κάνει καταπληκτική δουλειά. Τους έφερε ζεστό φαγητό και ρυζάκι και κοτόπουλο και σαλάτα για αυτόν ο οποίος δεν τρώει κρέας κλπ. Είχαν ευγνωμοσύνη για να δώσουν γι' αυτό το πράγμα. Γνώρισα εκεί πέρα κάποιον τον Λευτέρη ο οποίος ήταν παλιά βιβλιοπόλης και ο οποίος έχασε τη δουλειά του, έχασε το μαγαζί του αλλά αγαπάει πάρα πολύ τα βιβλία. Πάλι γυρνών, γυρίζουμε στα βιβλία δεν είναι τυχαία, ο οποίος φιλοξενείται με αι σε ένα συνεργείο. Κάποιος ο οποίος έχει συνεργείο στο πατάρι φιλοξενεί τον Λευτέρη ο οποίος ουσιαστικά το lockdown το έβγαλε μέσα στο συνεργείο στο παταράκι και μου έλεγε ότι είναι συγκλονιστική θέα από τη Βεράντα μου. Είναι συγκλονιστική θέα από τη Βεράντα μου, αναφερότανε στο παταράκι επάνω στο συνεργείο που τον φιλοξενούν. Έχουμε άρθει να γκρινιάζουμε, έχουμε σπίτι, έχουμε φως, έχουμε ρεύμα, έχουμε Wi-Fi, έχουμε ηρήνη, γιατί περάσαμε κοντά και από αυτό απέναντι τον παρανοϊκό, τον Τούρκο, κάποιος φοβόμασταν και ξέρεις κάτι η δική μας γενιά ευτυχώς αλλά και λίγο δυστυχώς να μου επιτραπεί, δεν έχουμε γνωρίσει πόλεμο. Και δεν ξέρουμε, δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτό το οποίο έχουμε. Πρώτα απ' όλα ότι θα ξυπνήσουμε στα κρεβατάκια μας και εμείς και τα παιδάκια μας και δεν θα είναι διαμελισμένο από στην παξιλωστή Συρία. Και αυτή τη στιγμή γκρινιάζουμε που τα Χριστούγεννα θα κάνουμε μόνο δυο οικογένειες και μία οικογένεια να κάνουμε. Χριστούγεννα θα περάσουμε πάρα πολύ ραν θέλουμε. Και 15 οικογένειες να κάνουμε μαζί, εάν δεν περάσουμε καλά, αν δεν θέλουμε να περάσουμε καλά, δεν θα περάσουμε καλά. Δώρο, μιλάω πολύ σχεδά για την εξίσωση. Η εξίσωση έχει κάποια σταθερά, έχει κάποια μεταβλητή. Τη σταθερά δεν την επηρεάζεις. Το αν θα έχει κρίση στη χώρα σου, αν θα έχει Covid, εάν χίλια δυο πράγματα, δεν επηρεάζεις ποιοι άνθρωποι δυστυχώς θα βγουν από κοντά μας. Επηρεάζουμε ως τη μεταβλητή. Οπότε αυτή τη στιγμή αυτή είναι η συνθήκη και με αυτήν πρέπει να πορευθούμε. Αν κάποιος θέλει να την αλλάξει τη συνδίκη και μπράβο του, ας γίνει πολιτικός και να βοηθήσει ή οτιδήποτε άλλο, αλλά πρέπει αυτή τη στιγμή να κάνουμε το καλύτερο μπορούμε για αυτό το οποίο μπορούμε να επηρεάζουμε. Εάν που είναι η δική, ότι θα πρέπει να περάσουμε Χριστούγεννα με την οικογένεια μας και μόνο, αυτό θα κάνουμε. Και θα περάσουμε και ωραία. Εάν θέλουμε να περάσουμε ωραία, δεν θα περάσουμε ωραία, εάν δεν θέλουμε να περάσουμε ωραία. Σωστό. Μέχρι να σωστώ την επόμενη ερώτηση, όποιος θέλει μπορεί να χρησιμοποιήσει, να ξαναθυμίσου, το chat και να γράψει οτιδήποτε θέλει στον κύριο Ξανάκη. Είναι ευκαιρία τώρα, όταν έχουμε εδώ, να ρωτήσετε το οτιδήποτε θέλετε, είτε κάτι που αφορά το βιβλίο του, οτιδήποτε θέλετε. Και ξέρεις κάτι για αυτό, συγγνώμη παιδί, γιατί και εγώ για να μην το παίζω έξυπνος, περνάω και εγώ από την ίδια ακριβώς φάση. Η ευγνωμοσύνη είναι η σημαντικότερη αξία. Έχουμε πράγματα δεδομένα και μόνο όταν τα χάσουμε συντοποιούμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και αρχίζουμε να έχουμε ευγνωμοσύνη. Πριν από ένα μήνα μετακόμισα από ένα σπίτι σε ένα άλλο σπίτι, τέλος πάντων όταν ήρθα στο σπίτι αυτό για κάποιο λόγο δεν είχε συνδεθεί το ρεύμα, είχε μια μέρα χωρίς ρεύμα. Οπότε ήμουν 24 χωρίς ρεύμα, το οποίο το ρεύμα το θεωρούμε δεδομένο, πατάς το κουμπάκι και έχεις ρεύμα, πατάς το κουμπάκι και έχεις ζεστό νερό. Επί ένα 24 ώρα εγώ δεν είχα ρεύμα, δεν είχα κανένα θέμα. Όταν μου ήρθε το ρεύμα και άκουσα το μπι μπι μπι και ανάψαν τα φώτα ήμουνα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Γιατί δεν το είχα δεδομένο, γιατί ο άνθρωπος έχουμε μάθει να συνηθίζουμε και να θεωρούμε δεδομένα όλα αυτά τα οποία έχουμε. Είχα μια ιστορία πάλι στο πρώτο το δώρο, για κάποιον άνθρωπο ο οποίος λέω τη σκληρή στιγμή και αυτό είναι από μιλία στο τέντεξ δεν είναι δικό. Τη δεδομένη στιγμή έχει δύο άνθρωποι ο ένας μένει παράλυτος από ένα ατύχημα και ο άλλος κερδίζει ένα εκατομμύριο ευρώ και λέω ο οποίος είναι πιο χαρούμενος ο άνθρωπος ο οποίος κέρδισε τα λεφτά και όχι αυτός που έχασε το περπάτημά του. Μετά από ένα χρόνο από σήμερα όμως, 365 μέρες μετά, αυτός που έβγαλε το εκατομμύριο προσαρμόστηκε η πραγματικότητα του στο εκατομμύριο και αυτός ο οποίος είχε στο περπάτημά του προσαρμόστηκε η πραγματικότητα σε αυτό. Οπότε και οι δύο εκτός ανθρώπτου έχουνε περίπου ίδια χαρά στη ζωή τους γιατί προσαρμοζόμαστε πάρα πάρα πάρα πολύ. Και είναι καλό, κάποιες φορές είναι απαραίτητο δυστυχώς, από καιρού ή σχερόν να χάνουμε πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, βάζει και ευγνωμονήσουμε γι' αυτά τα πράγματα. Παλιά η βόλτα στην καφετέρια ήταν δεδομένη, τώρα δεν είναι. Η βόλτα στο βουνό με τις οικογένειες για πικνίκ ήταν δεδομένη, τώρα δεν είναι. Το να πάω σε ένα σινεμά ή σε ένα θέατρο είναι δεδομένο, τώρα δεν είναι. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και πολλές φορές και αν κάποιοι, και ελπίζω να μην υπάρχει κάποιος, ο οποίος έχει θέμα με την υγεία του, ξέρει πολύ καλά τι εννοούμε, θεωρούμε την υγεία δεδομένη. Όχι, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όταν πόδια μου πατάνε δεν είναι δεδομένο. Όταν χέρια μου πιάνουν δεν είναι δεδομένο. Όταν μάτια μου βλέπουν δεν είναι δεδομένο. Ότι έχω την επόμενη ανάσα δεν είναι δεδομένο. Δεν μου έχει εγγυηθεί κανένας ότι η επόμενη ανάσα θα έρθει. Κάνουμε όλοι τόσα σχέδια και λέμε το κλασικό, δεν ξέρω το αύριο αν θα μου ξημερώσει και τα λοιπά φιλαράκο. Δεν σου έχει εγγυηθεί κανένας ότι αύριο θα ζεις. Χαλάρωσε. Χαλάρωσε πρώτα απ' όλα και αυτό που λέγανε οι παλιοί, που λέγανε οι γιαγιάδες μας, καλό ξημέρωμα θυμάσαι, μας σταυρώνει καλό ξημέρωμα και ξυπνάγαμε και λέγαμε αυτό και κάναμε το σταυρό μας που ξημέρωσε και αυτή η μέρα να γυρίσουμε σε κάποια παλιά πράγματα επιτέλους που ήταν σοφά αυτά πράγματα. Χαλάρωσε κανένας. Εγώ είμαι ένας από τους λόγους που είμαι πολύ χαρούμενος στη ζωή μου και δεν είναι ότι δεν περνάω κι εγώ δυσκολίες, είναι ότι δεν περιμένω τίποτα πια απ' τη ζωή μου. Δεν ξέρω αν άγραιο θα ζω. Οπότε κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ότι βλέπω τα μάτια μου και είμαι ζωντανός και μιλάω με τα παιδιά μου, είτε μείνουν σπίτι μου είτε στην πρώην γυναίκα μου και τα λοιπά έχω τεράστια χαρά γιατί δεν έχω τίποτα δεδομένο. Δεν μου έχει εγγύθη κανένας ότι αύριο θα ζω. Οπότε αύριο που είναι η μέρα τρίτη και θα ζω είναι μια πολύ όμορφη μέρα. Είναι μια μέρα που έχω και τα παιδάκια μου γιατί κάθε δεύτερη μέρα επειδή είμαι χωρισμένος έχω τα παιδιά μου είναι μια σούπερ μέρα φανταστική. Γιατί δεν έχω τα παιδιά μου εγώ κάθε μέρα. Οπότε μπορεί να εξηγήσεις οποιονδήποτε και τα παιδιά του κάθε μέρα πόσο μεγάλο δώρο είναι αυτό. Αυτό ήθελε η επόμενη ερώτηση είχε να κάνει είτε για ακόμα μία ιστορία που θα μπορούσες να μοιραστείς μαζί μας είτε επειδή έχω δει ότι μιλάς για τους μπαμπάδες που δεν έχουν τα παιδιά τους σε καθημερινή βάση. Ή και οι μαμάδες παιδί. Στην Ελλάδα είναι λίγο πιο δύσκολο. Έχεις δίκιο. Όχι όχι ο καθένας έχει το σταυρό. Ένα από τα θέματα που έχω είναι σαν χωρισμένος. Έχω κάθε δεύτερη μέρα από τα παιδιά μου ένα απόγευμα δυο τρεις ώρες. Έχω Σαββατοκύρια 12 με τα παιδιά μου μέσα στον μήνα. Έχω πια σταματήσει να γκρινιάζω από τη στιγμή που με τη μαμά τους έχουμε μια OK προς καλή σχέση και από τη στιγμή που δυστυχώς το να είσαι μπαμπάς σε μια χώρα σαν την Ελλάδα το να είσαι χωρισμένος βλέπεις τα παιδιά σου δυο Σαββατοκύρια το μήνα ή τα παίρνεις μία εβδομάδα δυο εβδομάδες το καλοκαίρι απλώς όταν υπάρχει ένα σλόγαν που είναι πολύ πολύ σοφό. Σκάσε και κολύμπα. Σκάσε και κολύμπα. Με τη στιγμή που είσαι χωρισμένος μπαμπάς και πρέπει να έχεις πολύ καλή σχέση με τη μαμά τους και εκείνοι μαζί σου. Γιατί είμαστε σε ένα κόσμο όπου εδώ είμαι ο καλός. Ο κακός είναι αυτός ο οποίος λείπει. Είναι ο αδερφός μου δεν μιλιόμαστε η μάνα μου ο πατέρας μου ο οποίος μου πρίζει δεν θέλω να πω τι είναι κάποιος άλλος είναι ο γείτονας. Είμαστε εγώ είμαι ο καλός και πάντα ο κακός είναι εκεί πέρα έξω. Γιατί το σύστημα μας έχει μάθει ότι κάποιος άλλος φταίει για το πρόβλημα που έχω δεν φταίει κανένας φυλαράκτο. Έχω την ευθύνη εγώ είτε είμαι χωρισμένος μπαμπάς και δίνουμε αγώνα με πολύ όμορφο τρόπο με τους ενεργούς μπαμπάδες για τη συνεπιμέλεια είτε είναι δάσκαλοι και δίνουνε αγώνα για να έχουνε καλύτερη υποδομή τα σχολεία είτε είσαι εσύ και η εξαιρετική δουλειά που κάνετε με τη βιβλιοδίκη σας και δίνετε αγώνα με το κράτος με τον ένα με τον άλλο και τα λοιπά είναι σκάσα και κολύμπα. Δυστυχώς σε αυτόν τον κόσμο δεν έχουμε μάθει να σκάμε και ούτε να κολυμπάμε μιλάμε μιλάμε εγκρινιάζουμε και τα λοιπά και δεν κάνουμε τίποτα. Γι' αυτό και δεν έχουμε αυτό που πιο θέλουμε. Γι' αυτό και η δράση είναι η σημαντικότερη αξία. Εάν έχεις ένα θέμα ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρχε ποτέ μέσα από τα social ή οποιοδήποτε άλλο τρόπο μπορείς να γνωστοποιείς το πρόβλημά σου να το κοινοποιήσεις και να δοθεί και να υπηρεσιστοποιεί ο κόσμος. Πριν από 20-30 χρόνια δεν υπήρχε αυτό. Υπάρχουν αυτές οι συσκευές πια που μέσα από αυτές μπορούμε να κάνουμε σπουδαία πράγματα πέρα από το να χαζεύουμε κουτσομπολιά στο Facebook ή να βλέπουμε reality ή δεν ξέρω τι άλλο. Μπορούμε να δώσουμε μάχη για να γίνει ο κόσμος καλύτερος μέσα από αυτές οι συσκευές. Οπότε το σκάζε και κολύμπα για μένα είναι το σοφότερο slogan το οποίο υπόθηκε ποτέ. Σκάζε και κολύμπα. Είσαι λίγο κατά τον reality από ό,τι έχω καταλάβει. Κοίτα έχω κι εγώ τις πεποιθήσεις μου οι οποίες μπορεί να είναι και λίγο έντονες, ίσως και λίγο απόλυτες. Θεωρώ κάποια πράγματα, δηλαδή από το να έχω να βάλω ένα reality μέσα στο σπίτι μου κάθε μέρα, όπου έχω να δω reality... Τηλεόρας δεν έχω σπίτι μου εδώ και 20 χρόνια, οπότε δεν έχω κοιπάθει με το τι γίνεται εκεί πέρα, έξω, για να με ειλικρινήσω. Αλλά τα reality που θυμάμαι παλιά, Big Brother, το μπαρ και τα λοιπά, τσακωνόταν, βριζόταν και τα λοιπά, το ένα το άλλο. Από το να βάλω κακές αξίες μέσα στο σπίτι μου και να τις βλέπουνε τα παιδιά μου, εγώ, ο άντρας μου, η γυναίκα μου, που όλα αυτά τα πράγματα τα οποία βάζεις μέσα στο σπίτι σου στην ψυχή σου είναι σπόροι και αυτά οι σπόροι κάποια στιγμή θα καρποχωρήσουνε. Είναι πολύ καλό να βάλω γνώση, αγάπη και όλα αυτά που λέγαμε νωρίτερα για να βάλω βιβλία. Ό,τι βάλω εσύ αυτό βγάζει από το πράγμα. Αυτό εδώ πέρα που έχω είναι μια κυμαδομηχανή. Ό,τι του βάλω αυτό θα αλέσει. Άμα του βάλω τσακωμό θα μου βγάλει τσακωμό. Άμα του βάλω γνώση θα μου βγάλει γνώση. Άμα του βάλω αγάπη θα μου βγάλει αγάπη. Sorry, αν του βάλω σκατά θα μου βγάζει σκατά. Δεν είμαστε συνειδητοί, βαριόμαστε, ανοίγεις και να σου πω κάτι και δεν είμαι και καθόλου εναντίον της τηλεόρασης. Εάν φυλαράκο έχει κάτι καλό, πάτσε το κουμπί και δέστο. Το να ανοίγω, να μπαίνω, να χαζέμω, τι παίζει, πας και παίζει κτλ. Το κακό με τη ζωή είναι ότι αντί να την επιλέγουμε, της επιτρέπουμε να μας επιλέξει. Και είναι πολύ σημαντικό να κάνω εγώ τις επιλογές μου. Εάν κρίνω ότι πρέπει να δω δελτίο ειδήσων και θεωρώ ότι με βοηθάνει να το κάνω. Αν δω το δελτίο ειδήσων και θεωρώ ότι το μετά αυτό που έχει δεν αξίζει να το δω, πρέπει να κλείσω τη τηλεόραση. Αν ή να διαβάσω ένα βιβλίο, παίρνω ένα βιβλίο και αν δεν μου αρέσει, στην 20η σελίδα θα παράκομαι. Δεν είναι υποχρεωμένο να το αποστηθείς, ας πούμε. Οπότε το πρόβλημα στη ζωή είναι ότι δεν την επιλέγουμε και όταν δεν επιλέξει τη ζωή εσύ, όταν δεν την επιλέξεις, θα σε επιλέξει αυτή. Και θα σε πάει εκεί πέρα που θέλει και όχι εκεί πέρα που θέλεις εσύ και μετά πολύ καιρό θα γρινιάζει για τον Τσίπρα και τον Κυριάκο και την εξουσία. Στην Ελλάδα έχουμε και ένα θέμα με την εξουσία, με την κυβέρνηση, με τον πατέρα μου, τη μάνα μου κτλ. Οπότε θα φταίει πάντα κάποιος άλλος. Δεν φταίει ποτέ ο άλλος. Έχω εγώ ευθύνη για τη ζωή μου. Εάν δεν μου αρέσει μια σχέση, το συζητάω κάποια στιγμή, βγαίνω από τη σχέση. Είναι πολύ σημαντικό να μπορώ να οριοθετηθώ, να πω τα όχι μου, να πω τα μπάι μου, να συζητήσω και να αναλάβω την ευθύνη για τη ζωή μου. Δεν είμαι καριδότσουφλος στον οκεανό. Μεγαλώσαμε με μια πεποίθηση ότι αγόμαστε και φερόμαστε. Εάν θέλεις να άγιεσαι και να φέρεις, θα άγιεσαι και θα φέρεσαι. Εάν όχι δεν θα άγιεσαι και θα φέρες και δεν θα φέρεσαι. Και το ξαναλέω, μιλάμε για μια πολύ δύσκολη συνθήκη αυτήν την εποχή. Δεν το παίζω έξυπνος. Όλοι έχουμε πρόβλημα, άλλοι λίγο, άλλοι πολύ. Πρέπει να βρούμε κάτω από αυτή τη συνθήκη το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε. Και μαζεύω ιστορίες επιχειρήσεων οι οποίες αυτή την εποχή πραγματικά κάνουν θαύματα. Την τελευταία φορά είχα μαζέψει από τη Χίου από το νησί μου μια ιστορία καταπληκτική για ένα μπαράκι που ήταν μέσα στη χώρα της Χίου στην Απλωταριά, το οποίο από την επόμενη μέρα του lockdown έκανε delivery τα ποτά μέσα σε πάρα πολύ όμορφες συσκευασίες, υπαγωθήκες, τα παγάκια σε ιδιαίτερα όμορφες υπαγωθήκες, με πολύ ωραία σουβέρ για τα ποτήρια, με ωραία popcorn πατατάκια, δηλαδή ήτανε πραγματικά έργο τέχνης. Γιατί να μην ανακαλύψουμε ξανά το business model το οποίο έχουμε. Όταν αυτή τη στιγμή έχει κλείσει επιχείρησή σου υπάρχει πιθανόν και δεν το ξέρω τρόπος μέσα από το τηλέφωνο να μπορεί να εξυπηρετήσεις ό,τι και όσο και όπο. Κάποια κυρία γράφει ότι κάποια σπίτια είναι reality από μόνα τους. Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλει να πει. Το καταλαβαίνω αλλά στην κυρία αυτή είμαι πολύ αγάπη να πούμε ότι αν το σπίτι μου είναι reality ευθύνομαι και εγώ που το σπίτι μου αυτό είναι reality. Δεν είναι ότι ο σύζυγός μου ή τα παιδιά μου ή δεν ξέρω τι άλλο κάνουν πράγματα που δεν μου αρέσουν. Από τη στιγμή που συμμετέχω και εγώ στο σπίτι αυτό έχω και εγώ την ευθύνη για το σπίτι αυτό αν είναι reality. Και δεν μιλάω για το δικό τους και δεν χρειάζεται να απαντήσει. Καταλαβαίνω πολύ καλά. Άλλα ή είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη δική μου εάν το δικό μου το σπίτι δεν είναι reality και κάποιο άλλο δικό μου το σπίτι είναι reality. Εάν δεν θέλω και το δικό μου να γίνει reality να μην κάνω παρέα με τη συγκεκριμένη οικογένεια. Γιατί ξέρεις όλα είναι μεταδοτικά όπως ο ιός είναι μεταδοτικός, αυτό το reality που λέει η κυρία είναι μεταδοτικό, η γνώση είναι μεταδοτική, το όνειρο είναι μεταδοτικό, η αισιοδοξία είναι μεταδοτική, η γκρίνια είναι μεταδοτική και έχω ευθύνη για το ποιους ανθρώπους με ποιους ανθρώπους κάνω παρέα. Και μέσα από τη βιβλιοθήκη επειδή προφανώς το κοινό της βιβλιοθήκης είναι φιλομαθές, έχεις πάρα πολλές ευκαιρίες να ψάχνεις να βρεις ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Οπότε αυτό το οποίο δεν έχουμε καταλάβει, δεν μας έχουν εξηγήσει με αφορμή την ορολογία τώρα του ΥΥ, ότι είναι όλα μεταδοτικά, είναι όλα ΥΥ. Η επιτυχία είναι μεταδοτική, η αποτυχία είναι μεταδοτική, η δράση είναι μεταδοτική, η γκρίνια είναι μεταδοτική και πρέπει να είμαι πολύ συνειδητός. Σε ποιους ανθρώπους έχω τριγύρω μου, με ποιους ανθρώπους κάνω παρέα, ποια βιβλία διαβάζω, τι συζητήσεις κάνουν με τα παιδιά μου, αν βγαίνουμε να περπατάμε όλα αυτά τα πράγματα, ό,τι σπείρεις θα θερίσεις. Και για την ακρίβεια, αν το πας τούμπα, ό,τι θερίσεις είναι αυτό που έχεις σπείρει. Οπότε ο καθένας μας είναι εδώ πέρα λόγω των επιλογών που έχεις κάνει στο παρελθόν και λόγω των σπόρων που η θελημένα ή άθελα, εκούσια ή ακούσια, έχεις σπείρει. Οπότε να είμαστε πιο συνειδητοί στο τι σπέρνουμε κάθε μέρα, μέσα μας, στην οικογένειά μας, στη δουλειά μας, οπουδήποτε άλλο. Επίσης, γράφουμε, το να θετήσεις όρια σημαίνει ότι αποδέχεσαι και τα όρια του άλλου, μέσα σε ένα σπίτι όμως δεν είναι πάντα σεβαστό αυτό και η τοξικότητα ανθίζει και σε μπλέκει στα κλαδιά της. Για μένα, αυτό το οποίο λείπει, για να μην το παίξω παντογνώσεις, γιατί έχω κι εγώ τα δικά μου θέματα, αυτό το οποίο λείπει είναι κυρίως η αλήθεια. Όταν είμαι σπίτι μου, με τον άντρα μου, με τη γυναίκα, με τη σύντροφό μου, με τα παιδιά μου ή και με τον εαυτό μου και τονίζω με τον εαυτό μου, να κάνω μια αληθινή και βαθιά κουβέντα και να εξηγήσω τι είναι αυτό που μου αρέσει, τι είναι αυτό που δεν μου αρέσει και κυρίως πώς νιώθω. Γιατί θεωρώ ότι είμαστε σε μια κοινωνία που είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Εγώ προσωπικά από το δημοτικό, τον υπιαγωγείο, τον γυμνάσιο, το πανεπιστήμιο, δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος από τους ασκάλους καθηγητές και ακαλούς καθηγητές να μου πει πώς νιώθεις. Δηλαδή το πώς νιώθεις είναι κάτι το οποίο, οπότε είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσουμε στον άνθρωπο που με το οποίο είμαστε μαζί πώς νιώθουμε. Και δεν είναι ό,τι τα προβλήματα θα λυθούν. Και πρέπει ταυτόχρονο να ακούσουμε και από εκείνον πώς νιώθει και να πούμε αλήθειες και ας πονάνει αλήθειες. Γιατί θα πονέσει πολύ πιο πολύ το να είμαστε σε ένα σπίτι με κάποιον άνθρωπο ή κάποιους ανθρώπους. Να είμαστε ξένοι στο ίδιο σπίτι ή ριάλετε όπως λέει η κυρία. Να μην έχω πει ποτέ την αλήθεια μου ή να θεωρώ ότι αν πω την αλήθεια μου δεν πρόκειται ο άλλος να κάνει κάτι. Δεν είναι απαραίτητο να κάνει κάτι ο άλλος όταν θα του πω την αλήθεια μου. Είναι πολύ σημαντικό όμως να την εκφράσω και ταυτόχρονο να μου εκφράσει και ο άλλος την αλήθεια του. Και πολλές φορές μιλώντας σε ανθρώπους, επειδή μιλάω με αρκετούς ανθρώπους, μου λένε ναι του το είπα αλλά δεν έκανε κάτι. Το ζητούμενο δεν είναι να κάνει αυτό που του είπες. Το ζητούμενο είναι να επέλθει ένα άλλο επίπεδο επικοινωνίας μέσα στο σπίτι προκειμένου ο ένας να ξέρει πώς νιώθει ο άλλος. Και ας μη συνεννοηθείτε. Αλλά να λέμε τις αλήθειες. Και αν από κάποιο σημείο και μετά δεν ταιριάζουνε κάποιοι άνθρωποι... Τώρα δεν σας ακούμε. Και το κάποιο σημείο χωρίς... Το έκλεισε για λίγο γιατί πήρα η κόρη μου... Δεν σας ακούω... Έλα... Συγγνώμη... Δεν ταιριάζει... Το ζητούμε τώρα που βγούμε... Δεν έκανα νέα... Κάτσε να κλείσω λίγο το τηλέφωνο μου... Μισό λεπτό... Stop calling... Να το κλείσω αυτό και ζητώ συγγνώμη κιόλας. Είναι η ώρα που παίρνει η κόρη μου και δεν ξέχα ότι έχω την τέτοια σημέρα. Είναι πολύ σημαντικό να με ειλικρινήσω με τον εαυτό μου, με τον συνάνθρωπο μου... Κάτσε παιπέ δεν σε βλέπω τώρα... Θέλω να σε βλέπω... Περίμενε μισό λεπτό... Ε, άμπραβο... Είναι πολύ σημαντικό να πω την αλήθεια μου... Και από κάποιο σημείο και μετά που ένα πρόβλημα δεν λύνεται... Από κάποιο σημείο και μετά που μπορεί να πάω σε έναν ειδικό για να βοηθηθώ... Από τη στιγμή που το παλεύω... Εάν μια σχέση πρέπει να χωρίσει... Για μένα πρέπει να χωρίσει... Δηλαδή, ξέρω και καταλαβαίνω τι μπορεί να υπάρχει πίσω από την ερώτηση αυτή που υπόθηκε... Είναι πολλά τα σπίτια όπου η ενδοικογενειακή βία έχει μεγαλώσει αυτή την εποχή... Εγώ όταν μεγάλωνα την εποχή που ήμουν 10 χρονών πριν από 40 χρόνια... Κάποιοι φίλοι μου που ήταν παιδιά χωρισμένων γονιών... Ήταν δαχτυλοδικτούμενοι... Γιατί τότε, το να είσαι χωρισμένος... Συγγνώμη για την έκφραση... Ήταν σαν να είσαι μπάσταρδος ή νόθος ή οτιδήποτε άλλο... Και αυτό είναι μια βλακία και μισή φυσικά... Συγγνώμη για την ουρολογία που χρησιμοποίησα... Αλλά πλέον, δυστυχώς ή ευτυχώς... Εμένα τα παιδιά μου σύνταξε τους... Το 1, 3, 1, 4 μπορεί να λέω και λίγο είναι χωρισμένοι... Άρα, αν χρειάζεται και αν πρέπει να χωρίσω... Με τον μπαμπά ή τη μαμά των παιδιών μου... Είναι κάτι που είναι αναγκαίο... Αν είναι αναγκαίο, πρέπει να είναι αναγκαίο... Και το να διατηρώ μία σχέση... Με τον μπαμπά ή τη μαμά τους... Μόνο και μόνο για να μην χωρίσω... Και να μην πάθουν τα παιδιά μου... Είναι η μεγαλύτερη βλακία που υπάρχει... Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για τα παιδιά... Να είσαι σε ένα σπίτι με γονείς... Οι οποίοι θα πρέπει να έχουν χωρίσει και να μην έχουν χωρίσει... Είναι τεράστιο το ενεργειακό βάρος... Το οποίο τα παιδιά κουβαλάνε... Ακόμα και αν δεν υπάρχουν εμφανείς καβγάδες... Τα παιδιά πιάνουν όλη την ενεργειακή την ένταση... Όσο και να θέλουμε να παραμυθιαζόμαστε να παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας και να μας παραμυθιάζει το σύστημα... Οπότε αν κάποια σχέση πρέπει να χωρίσει... Και από τη στιγμή που έχω κάνει το καλύτερο μπορώ και εγώ και οι άλλοι πλευρά πρέπει να χωρίσει... Είτε είναι επαγγελματικοί είτε προσωπικοί οικογενειακοί... Θα πρέπει όμως... Και να υπάρχει μια προσπάθεια... Γιατί πλέον έχουμε παράσει και λίγο και στο άλλο άκρο... Δεν λέω ότι σε αυτό που λες δεν έχεις τίποιο, εννοείται, αλλά θεωρώ ότι τουλάχιστον στην δική μας εποχή και αυτή που ακολουθεί... Δεν κάνουμε όμως και καμία προσπάθεια στο να βοηθήσουμε τη σχέση... Γιατί τώρα εμένα, ας πούμε, μου φταίει ο Στέφανος παραδείγματος χάρη... Αύριο θα μου φταίει ο Λευτέρης μπορώ και για τον ίδιο λόγο... Καταλαβαίνεις τι... Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο, δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο... Δεν χρειάζεται η προσπάθεια σε κάθε περίπτωση, είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό αυτό το πράγμα... Η προσπάθεια ξεκινάει από τον εαυτό μου... Γιατί όταν εγώ δουλέψω με τον εαυτό μου και δω τι θέλω, ποιος είμαι, τι δεν μου πάει καλά η μένα... Γιατί τις περισσότερες φορές, όχι πάντα, αυτός ο οποίος έχει την ευθύνη είμαι εγώ... Γιατί δεν μου φταίει ότι με την Πέππι κάθε μέρα στο σπίτι και είμαστε μαζί... Και τώρα πήγαινε ο καθένας στη δουλίτσα του και είμασταν ήσυχοι και τώρα είμαστε μαζί και δεν γουστάρουμε ένα στον άλλο παρότι είμαστε παντρεμένοι... Το βασικότερο προηγουμένως μου φταίει η σχέση με τον εαυτό μου που δεν τα έχω βρει με τον εαυτό μου... Οπότε υπάρχει πάρα πολλές τρόπους για να δουλέψει κανείς με τον εαυτό του... Να δουλέψει και με τον σύντροφό του... Υπάρχουν και πολλές πρωτοβουλήσεις που είναι δωρεάν... Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να με βρει στο facebook έχουμε φτιάξει μια ομάδα από εθελοντές ψυχολόγους, εγώ δεν είμαι ψυχολόγο, οι οποίοι αυτό το χρονικό διάστημα που είναι δύσκολα τα πράγματα παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους μέσα από skype μέχρι τρεις συνεδρίες δωρεάν... Σε οποιοδήποτε άνθρωπο ή ζευγάρι θέλει ουσιαστικά να πάρει βοήθεια... Οπότε τη σημερινή εποχή μέσα από το internet και όχι μόνο υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη δυνατότητα συχνά και χωρίς κόστος για να μπορείς να πάρεις βοήθεια... Οπότε η μόνη δικαιολογία που βρίσκομαι είναι αυτή γιατί δεν θέλουμε να το κάνουμε... Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο σε αυτό που είπες ότι εννοείται χρειάζεται προσπάθεια... Αλλά όταν το προσπαθείς και το παλέψεις και δεν... Εντάξει και ναι... Είμαστε διαγαπημένοι... Έφτει μια βάρα πολύ μεγάλη ερώτηση στο εξοδοτήναι... Δεν θέλω να το παίξω έξυπνο σε καμία περίπτωση... Πάντα υπάρχει ο τρόπος για να είσαι λίγο καλύτερα από ότι είσαι τη δεδομένη στιγμή... Είχα πάει σε μια ομιλία και καταλαβαίνω επειδή με έχει πάρει και εμένα και έχω φτάσει πάτο... Καταλαβαίνω πολύ καλά την ερώτηση γιατί έχω υπάρξει εκεί πέρα μπορεί και πιο χαμηλά... Έχω πάει σε μια ομιλία και καταλαβαίνω επειδή με έχει πάρει και εμένα και έχω φτάσει πάτο... Καταλαβαίνω πολύ καλά την ερώτηση γιατί έχω υπάρξει εκεί πέρα μπορεί και πιο χαμηλά... Έχω πάει σε μια ομιλία... Κάποια στιγμή να σου μιλητείς από έδωρας και τα λέει έτσι ωραία... Και πετάγεται ένας τύπος από κάτω και λέει τα λέτε πολύ ωραία αλλά έχω να μεγαλώσω τρία παιδιά και είμαι άνεργος... Τι μου προτείνετε να κάνουμε εμένα... Πετάγεται ο διπλανός του γιατί όλος τυχαίως είσαι έναν άνθρωπο που είχε την απάντηση αυτό το οποίο έλεγε ο τύπος... Οπότε λέει θέλω να μοιραστώ την ιστορία την οποία μπορεί να σε βοηθήσει η φύλλα... Ήμουν και εγώ άνεργος είχα τρία παιδιά... Καθόμουν σπίτι δεν είχαν να μεγαλώσουν τα παιδιά μου... Έπαιζε τηλεόραση είχε φύγει η αυτοεκτιμισή μου... Δεν είχα καμιά διάθεση να ψάξω για δουλειά και μετά μου έρθει η εξής ιδέα... Πάω και βρίσκω τον φίλο μου τον Στέφανο ο οποίος είναι επιχειρηματίας... Και του λέω ψάχνω για δουλειά και δεν έχω για δουλειά μπορώ να δουλέψω για σε ένα δωρεάν... Για ένα χρονικό διάστημα μικρό δύο ή τρεις μήνες προκειμένου να βγω από το σπίτι... Αθανασία... Προκειμένου να σταματήσω... Συγγνώμη λίγο μισό λεπτό... Μπορείς να κλείσεις παρακαλώ τα μικρόφωνα... Άνι μας ακούς... Ή από το τέταρτο δημοτικό να κλείσουν το μικρόφωνο... Συγγνώμη... Και λέει βρήκα τον φίλο μου τον Στέφανο... Του είπα ότι δεν έχω δουλειά... Του είπα ότι προτίθεται να δουλέψω για ένα χρονικό διάστημα δωρεάν στην επιχείρησή του... Να προσφέρω ρε παιδί μου τρεις μήνες... Και από εκεί πέρα να κάνω το επόμενό μου βήμα... Για να βγει από το σπίτι... Γιατί το να βγεις από το σπίτι... Ήτε να περπατήσεις... Ήτε να δουλέψεις... Πάει λοιπόν στην επιχείρηση του Στέφανο και φυσικά όταν άρχισε να δουλεύει για τον Στέφανο... Αφιλοκερδός ρε παιδί μου... Πρόσφερε τη δουλειά του για να βγει από το σπίτι... Να σηκωθώ από τον καναπέ... Να βγω έξω... Δουλεύοντας για τον Στέφανο αυτός ο τύπος... Άρχισε να παίρνει και τηλέφωνα σε κάποιους φίλους του... Και να λέει ότι κοίτα να δεις... Ψάχνω για δουλειά... Και είναι άλλο το να ψάχνεις για δουλειά... Όταν παίζει μέσα η τηλεόραση και φωνάζουν τα πιτσίρικα... Μετά από ένα τρίμινο... Στην επιχείρηση του Στέφανον έρχεται η Πέπη... Βλέπει αυτόν τον άνθρωπο... Και λέει αυτός ποιος είναι... Λέει είναι ο φίλος μου Παναγιώτης... Ήρθε να δουλέψει για μένα ένα μικρό χρονικό διάστημα... Μέχρι να βρει δουλειά... Εντυπωσιάθηκε από την πρωτοβουλία η Πέπη... Λέει μπορώ να τον δοκιμάσω τον Παναγιώτη... Και μέχρι σε ένα μήνα αυτός ο άνθρωπος είχε δουλειά... Πάντα υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω... Για να βγω έστω και 1% καλύτερα από εδώ που είμαι... Και η σημαντικότερη όλων των αξιών είναι η δράση... Η σημαντικότερη όλων των αξιών είναι η δράση... Δεν υπάρχει περίπτωση... Με καμία θετική οπτική... Με τίποτα από αυτά που λέμε... Να λύσει κανένας το πρόβλημα... Το θέμα είναι να βγει έξω... Και να κάνει πράγματα... Έντρεχα της προάλης στην κουλιαγμένη εδώ πέρα που μένω... Και κάποια στιγμή επάνω στα αυτοκίνητα... Στον παρμπρίζ... Είχα δει κάποια πολύ καλέση τα χαρτιά... Σαν φυλάδια... Μαύρη εκτύκωση αλλά και κόκκινο χρώμα... Που ήταν μια δασκάλα της χημείας... Καθηγήτρια... Η οποία έκανε ιδιαίτερα μαθήματα... Είχε λοιπόν κάνει γύρω στα 500-600 χαρτιά... Τα είχε βάλει στα παρμπρίζ των αυτοκίνητων... Πήρα ένα... Τη δεδομένη στιγμή που έχει ανεργία... Δεν κρίνιαξε... Βγήκε έξω... Έκανε αυτά τα λίφλετ... Δεν υπάρχει περίπτωση... Πέντε από τους εκατό να μην την πάρουν τηλέφωνο... Δεν υπάρχει περίπτωση... Ένας από τους πέντε να μην κλείσει τη δουλειά... Κάνε κάτι... Κάνε τηλέφωνο τον φίλο σου... Διάβασε ένα βιβλίο... Ας με βρει η κοπέλα αυτή μετά στα social και τα λοιπά... Ας κάνουμε μια skype η δυό μας... Να της πω πέντε ιδέες... Πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνεις... Απλώς τι γίνεται... Πέφτεις στη δράση... Πέφτεις στην αδράνεια... Και σηκώνεις το πρωί και δεν έχεις κουράγιο για τίποτα... Και καταλαβαίνω γιατί έχω περάσει δύο φορές... Πολύ βαθιά κατάθλιψη... Καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοεί η κοπέλα... Υπάρχει μια καταπληκτική ομιλία... Υπάρχει μια καταπληκτική ομιλία της Μελ Ρόμπινς... Μελ Ρόμπινς... Μια τύπη σας στο YouTube... Είναι The Rule of Five... Ο κανόνας των πέντε... Πώς με ένα απλό τέχνασμα σηκώνεις από το κρεβάτι... Και ξεκινάς την πρώτη δράση σήμερα... Ή αν θέλει μπορείς να με βρεις στα social... Ιδιαιτέρως και να μιλήσουμε... Πάντα υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω... Γράφουν επίσης... Χαρά είναι σαν το ψωμί... Να μάθεις να ζυμώνεις... Και όταν το ψήνεις... Να αφήνεις τα παράθυρα ανοιχτά... Έτσι είναι... Πρέπει να δίνουμε χαρά ακόμα... Και να φοράει ένα προσεγμένο ποτήρπο του... Σε ευχαριστώ πολύ... Είναι από το δώρο ένα... Ευχαριστώ πάρα πολύ που το αναφέρανε... Έχω ξεχάσει αυτό το κείμενάκι... Η κυρία Ελένη μας το έγραψε αυτό... Ευχαριστώ πολύ κυρία Ελένη μου... Θέλετε να συνεχίσετε... Να γράφετε... Θέλετε να ανοίξουμε μικρόφωνο... Να κάνετε απευθείας ερώτηση στον κύριο Ξανάκη... Νομίζω ότι θα επιθυμούσαν... Αν δεν έχεις πρόβλημα... Για μια απευθείας ερώτηση... Γιατί... Γουστάρω και πολύ παιδί μου... Γουστάρω πάρα πολύ... Μου αρέσει πάρα πολύ... Αυτό που είναι ωραίο παιδιά... Είναι ότι την επαφή με τον συνάνθρωπό μας... Πραγματικά... Δεν είναι απαραίτητο να το πιάσουμε που αυτή την εποχή δεν γίνεται... Μπορούμε διαδικτυακά να μιλήσουμε... Να συνημηθούμε... Είναι συγκλονιστικό... Το πόσο είμαστε κατασκευασμένοι... Για να ερχόμαστε σε επαφή ο ένας με τον άλλο... Και πόσο καλά μας κάνει... Όταν εγώ μεγάλωνα και ήμουν στην Καληθέα... Στην Αθήνα μεγαλώνω με τον παπάκα μου και τη μαμάκα μου... Όταν ο παπάς μου και η μαμά μου είχαν γενέθει... Ήταν η δική μου γιορτή... Αν θυμούνται οι παλιοί... Τα σπίτια ήταν ανοιχτά... Όταν το Αγίου Νικολάο... Δεν ήταν ότι παίρναμε τηλέφωνο... Το σπίτι ήταν ανοιχτό... Και περίμενος καλεσμένος... Δεν χρειάζεται να σπάρεις ένα τηλέφωνο... Και να αγκαλιαστείς και να συνδεθείς... Το οποίο είναι υγεία, χαρά και όλα... Μετά αντικαταστάθηκε με τηλέφωνο... Και περνάμε τηλέφωνο... Τώρα αντικαθείσαι με ποστάρισμα... Ποστάρω... Δεν υπάρχει ολόκληρος μάνα πράγμα από τη σύνδεση... Είμαστε κατασκευασμένοι... Για να συνδεόμαστε... Είμαστε κατασκευασμένοι για να αγαπιόμαστε... Είμαστε κατασκευασμένοι για να ερχόμαστε σε επαφή... Ακόμα και αν αυτή δεν είναι σωματική, είναι ψυχική... Έχω διαβάσει άπειρα δουλειά στο κομμάτι της αυτογνωσίας... Αποδεικνύεται ότι άνθρωποι που είναι χαρούμενοι έχονται σε επαφή... Συνδέονται και πολύ πιο υγιείς από τους άλλους... Για κάποιο χρονικό διάστημα δεν πρέπει να ακουμπιόμαστε... Ελένη, θα ήθελες να την κάνεις εσύ την ερώτηση ευθέως... Ή θέλεις να την κάνω εγώ... Θέλεις... Για να δώσουμε... Ξέρεις γιατί σε προκαλώ... Για να δώσουμε το ένωσμα και στους υπόλοιπους... Βεβαίως... Να με μιμηθείτε λοιπόν και οι υπόλοιποι... Η επιτυχία με την ευτυχία είναι συγκοινωνούντα-δοχεία... Και αν κάποιος δεν φαντάζει στα μάτια των άλλων πετυχημένος... Πιστεύετε ότι είναι ή δεν είναι και ευτυχισμένος... Πολύ καλή ερώτηση... Αν ήταν αυτή η ερώτηση, πρέπει να μην τη κάνει... Γιατί με στρυμόφωνε δηλαδή... Πρέπει μια λογοκρισία... Έλεγε ο μεγάλος και λέει ο μεγάλος Tony Robbins... Είναι τόσο σχετικές αυτές οι έννοιες... Έλεγε επιτυχία χωρίς ευτυχία... Είναι αποτυχία... Επιτυχία χωρίς ευτυχία... Έλεγε ο Robbins ότι είναι αποτυχία... Έχω γνωρίσει... Και τελικά το μέτρο της επιτυχίας-ευτυχίας... Το καθορίζει καθένας μόνος του... Επειδή κάνω ρεπορτάζ... Καλών ιστοριών από ανθρώπους... Έχω πολύ ταπεινά επαγγέλματα... Έχω πολύ μεγάλη εκτίμη, σεβασμό και αγάπη... Σε καθαριστές, κουπιδιάρνες... Μια γυναίκα που μου άλλαξε τη ζωή μου... Είναι η κυρία Παναγιώτα... Από το 10ο Δημοτικό Σχολείο Νίκιας... Όταν μιλούσα από κοντά... Και πήγαινα στα σχολεία... Για όλο αυτό το πρόγραμμα με τα παιδιά... Μιλούσα για το extra mile... Για το κάτι παραπάνω... Και κάποια στιγμή σηκώνει αυτή η γυναίκα... Στο σχολείο, αυτό ακόμα είναι... Και θέλω να μιλήσω για τη δουλειά μου... Λατρεύω τη δουλειά μου... Την αγαπάω πάρα πάρα πολύ... Με πληρώνουν για να έρχομαι το απόγευμα... Τέσσερις ώρα στο σχολείο... Αλλά έρχομαι από τις 7.30 ώρα το πρωί... Γιατί θέλω όλα τα πράγματα να είναι καθαρά... Πάω και την βρίσκω την επόμενη μέρα επάνω... Γιατί δεν είχαμε τον χρόνο να το πούμε εκείνη την ημέρα... Και πήγα και την βρήκα την επόμενη μέρα... Για να την πάρω στην έντευξη... Και μού είπε όλη τη φιλοσοφία της ζωής της... Λοιπόν αυτός ο άνθρωπος ο απλός... Λέει δουλεύω τρεις δουλειές... Αυτή είναι μια δουλειά με σύμβαση... Παίρνει ένα πάρα πάρα πολύ χαμηλό εισόδημα... Από τη δουλειά αυτή... Δεν θα την άλλαζα για τον κόσμο ολόκληρο... Λέει τα τελευταία μου δεκαχρόνια... Έχω φυτέψει παραπάνω από 100 δέτρα... Γιατί γουστάρω εθελοντικά... Μέσα από το εισόδημά μου εγώ το ονομάζω... Μέσα από την ιστορία αισθέρημα της φυσικά... Στο σχολείο αυτό... Είναι το σχολείο αυτό είναι το σπίτι μου... Δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνει... Ο πρωθυπουργός για τη γειτονιά... Μου είχε πει ανακαλώ τη φιλοσοφία της... Τώρα για αυτό με βλέπετε και κοιτάω κάποιο άλλο... Με ενδιαφέρει τι θα κάνω εγώ για τη γειτονιά μου... Και λέει η γιαγιά μου... Το ξένο κήπο πόντιζε να ανθίζει ο δικός μου... Βάζει την Παναγιώτα σαν ένα παράδειγμα επιτυχίας και ευτυχίας... Και ξαναπηγαίνω μετά από κάποιους μήνες... Εγώ έχω μιλήσει σε μια ελληνική επιχείρηση... Πάρα πάρα πολύ επιτυχημένη... Και κάποια στιγμή έχει πάει πάρα πολύ καλά με την κρίση... Πολύ κανός επιχειρηματίας... Πολύ εκατομυριούχος... Μίλησα σε στελέχη του και σε όλους τους ανθρώπους... Συνήθως μιλάω πολύ ανθρώπινα... Και στο τέλος με βρίσκει και μου λέει... Αλλά αυτό το επιτυχία χωρίς ευτυχία είναι αποτυχία... Μου κάτσε λίγο παράξενο... Μου λέει... Όταν κλείνω μια πολύ μεγάλη δουλειά νιώθω ικανοποίηση... Του λέω... Πότε νιώθεις ευτυχία στη ζωή σου... Μου λέει... Ευτυχία είναι πολύ δύσκολες στιγμές... Σύμφωνα στιγμές... Αλλά πόσες στιγμές δίνεις το δικαίωμα στον εαυτό σου... Για να νιώσεις αυτήν την ευτυχία... Μου λέει... Όταν παντρευτούν τα παιδιά μου... Θα το σκεφτώ γιατί είναι προβλημάτισες... Είναι ο καθένας μας... Ο τρόπος που έχει προγραμματίσει... Τη ζωή του και τον εαυτό του... Όταν βλέπεις μία ταπεινή καθαρίστρια... Παίρνει 300-400 ευρώ το μήνα... Και πραγματικά βιώνει ευτυχία... Μέσα από το στέριμά της... Και βλέπεις έναν άνθρωπο... Ο οποίος είναι πολυεκατομμυρίουχος... Κυριολεκτικά... Ο οποίος η λέξη ευτυχία του... Είναι πάρα πολύ δύσκολη να το νιώσει... Γιατί πιθανόν του μάθανε και οι γονείς του... Ότι να μην είσαι ευτυχισμένος... Για να μην επαναπαύεσαι... Και πράγματα που μας έχουνε μάθει καλά ή κακά... Είναι πάρα πολύ υποκειμενική ιστορία... Η επιτυχία και η ευτυχία... Επιμένω ότι... Επιτυχία να είσαι και ευτυχισμένος... Και να λένε τα αυτά πράγματα... Γιατί πραγματικά είναι κρίμα... Να βλέπεις ανθρώπους πετυχημένους... Και να αναγνωρίζουν όλοι το ταλέντο τους... Μπορεί να είναι πετυχημένη μάνα... Μπορεί να είναι πετυχημένη βιβλιοθηκάριος... Μπορεί να είναι πετυχημένος δάσκαλος... Δεν απαραίτηται να έχει βγάλει λεφτά... Και να βλέπουν όλοι... Το πόσο καλά κάνεις κάτι εσύ... Και να μην το βλέπεις εσύ... Και ξαναέρχομαι στην πρώτη ερώτηση... Της αυτοεκτίμησης... Και θέλω να σας πω... Γιατί πραγματικά μέσα από απλά λόγια... Μαζεύεις αλήθειες... Κάποια στιγμή μία φίλη μου... Μου έχει εξηγήσει τη διαφορά... Ανάμεσα στην αυτοεκτίμηση και στην αυτοπεποίθηση... Εγώ νομίζω ότι η αυτοπεποίθηση... Και η αυτοεκτίμηση είναι το ίδιο πράγμα... Και μου λέει η φίλη μου η Μίνα... Που η μαμά της έμενε στην Εύβοια... Μου λέει η μαμά μου έχει αυτοπεποίθηση... Αλλά δεν έχει αυτοεκτίμηση... Λέω γιατί... Όταν πηγαίνουμε στη μαμά μου τα Σαββατοκύρια... Μου λέει να μας φτιάξει κάποιες σπίτες... Η μαμά μου σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα... Φτιάχνει τις τέλειες σπίτες... Άρα μου λέει η μαμά μου έχει αυτοπεποίθηση... Λέω το καταλαβαίνω... Όταν όμως γυρίζουμε και λέμε στη μαμά μου... Τι όμορφες σπίτες είναι αυτές που έφτιαξες... Η μαμά μου γυρίζει και λέει... Με αυτό το σύνδρομο που έχουν και πολλές παλιές... Νικοκυρές μανάδες, γιαγιάδες κλπ... Ε δεν έκανα και τίποτα... Μου λέει η φίλη μου η μαμά μου έχει αυτοπεποίθηση... Αλλά δεν έχει αυτοεκτίμηση... Οπότε τελικά να παραφράσω την ερώτηση της Ελένης... Η ευτυχία μου πηγαίνει πιο πολύ στην αυτοεκτίμηση... Και η επιτυχία στην αυτοπεποίθηση... Οπότε στο τέλος... Το χάρηκες, το απόλαυσες, το πανηγύρισες... Ή περιμένεις να χτίσεις κάποιες στιγμές... Τον πύργο του Άιφελ και την Ακρόπολη και δεν ξέρω τι... Μας μαθαίνουν από πολύ μικρούς... Και αυτός είναι από τους λάθους προγραμματισμούς, θεωρώ Ελένη... Να πας δεκαενιά και να πάρεις δεκαενιάμιση και δεκαενιά και δεκαενιά... Και να πάρεις και είκοσι... Και κάποια στιγμή παίρνεις και είκοσι σαν παιδί... Και πάνε να πανηγυρίσεις και σου λέει ο μπαμπάς σου ή η μαμά σου... Που να πανηγυρίσεις ρε εσύ... Αφού πήρα και το γειτονόπουλο είκοσι... Και κάποια στιγμή πρέπει να χαρώ με την επιτυχία μου... Όπως λέει και ο επίκτητος, είναι η ευτυχία για να είμαι ευτυχισμένος, όχι για να είμαι πετυχημένος... Είναι πολύ ωραία επιτυχία, αλλά πραγματικά πρέπει να βοηθήσει και στην ευτυχία την ατομική και τη συλλογική... Δόσο δέχομαι συνεχώς μηνύματα για το πόσο καθυλωτικός είσαι... Πόσο ρε τα λες... Κανένας δεν τρεμάνει να ανοίξει το μικρόφωνο να σε ρωτήσει... Δεν πειράζει ρε... Τρέπονται... Έχουμε μία ερώτηση... Δεν είναι ερώτηση... Θα ήθελα να εκφραστώ... Εγώ είμαι η Ρήνη... Καλησπέρα σε όλους... Αγωνιστικούς και πατριωτικούς χαιρετισμούς διότι είμαι χιώτισα... Επώνυμο... Στράκαρη από Ολύμπους... Έχουμε μιλήσει πολλές φορές μαζί Στέφανε μέσω μηνυμάτων στο messenger... Γιατί σε προσκάλεσα 2-3 φορές στο TED Τρικάλον για τα παιδιά... Αν θυμάσαι... Δεν έγινε λόγω κορωνοϊού... Αλλά θα το καταφέρουμε ελπίζω... Θα γίνει κάποια στιγμή μην ανησυχείς πατριώτηση... Εγώ τι ήθελα να πω... Σ' ακολουθώ από την προηγούμενη καραντίνα... Όπου άρχισα να περπατάω... Δεν μου άρεσε ποτέ το περπάτημα... Είμαι της θάλασσας, μ' αρέσει το κολύμπι, δεν την έχουμε στα Τρίκαλα... Το συστήνων επιφίλεκτα σε όλους... Μέσα από το περπάτημα... Αυτό το μισάωρο που λες που στην πορεία έγινε 40-50 λεπτά... Και τώρα δεν χορταίνω... Είχα την ευκαιρία να εκμεταλλευτώ το χρόνο αυτό... Όπως είπες... Αρχικά ακούγοντας μουσική... Μετά ακούγοντας το δώρο μέσα στο YouTube... Μετά ακούγοντας τον Ατζέμι... Μετά ακούγοντας το... Και κάποια στιγμή άρχισα να κατεβάζω και τα audiobooks... Οπότε καταλαβαίνεις ότι... Και αυτό θέλω να μοιραστώ με τους υπόλοιπους... Όλα αυτά που ακούμε όλη αυτή την ώρα... Πραγματικά θέστεθα σε εφαρμογή... Βάλτεθα στη ζωή σας... Αυτό το μισάωρο πραγματικά οργανικά... Απελευθερώνει τόση ενέργεια θετική... Δουλεύουν όντως οι ενδορφήνες... Και ξεκινά η μέρα... Και τελειώνει η μέρα με πολύ διαφορετική ψυχολογία... Το άλλο που έχω εφαρμόσει και το κάνω και με τις κόρες μου... Τις δύο της μικρές μου... Είναι το τετράδιο ευγνωμοσύνης... Το τετράδιο θαυμάτων... Όπως θέλετε να το πούμε... Δεν το κάνουμε καθημερινά... Θα ευχόμουν να το κάνουμε καθημερινά... Αλλά το κάνουμε πολύ συχνά θα πω... Μια φορά την εβδομάδα σίγουρα το Σαββατοκύριακο... Και ξεκινήσαμε... Ελπίζω να μην κουράζω και να κατά... Τι λες τώρα, είσαι καθηλοντική εσύ... Κλείστε τα χιλόφωνα του Στέφανα... Και τι κάναμε... Δεν ξέραμε τι να γράψουμε... Γιατί τι σημαίνει... Είμαι ευγνώμων για ποιο πράγμα στη ζωή μου... Και αρχίσαμε από τα πολύ απλά... Είμαι ευγνώμων που έχω τη δουλειά μου... Είναι ευγνώμων που έχουμε καλομαγειρεμένο φρέσκο φαγητό κάθε μέρα... Είμαι ευγνώμων από την άλλη που έχουμε την υγεία μας... Είναι απίστευτο το πόσο αν μπεις σε αυτή τη διαδικασία... Αρχίζεις μετά και γράφεις και γράφεις και γράφεις... Και η λίστα σου μεγαλώνει... Και αν το κάνεις αυτό δύο, τρεις, πέντε, δέκα φορές... Μετά συνειδητοποιείς ότι είσαι απλά πάρα πολύ τυχερός... Και ότι σου πάνε τελικά πιο πολλά καλά στη ζωή... Και λιγότερα όχι τόσο καλά... Είναι αυτό που το έχεις πει σε ομιλία σου... Η ζωή μας φέρνει διάφορα... Το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτά που μας φέρνει... Αυτό λοιπόν, επειδή είμαι και εκπαιδευτικός... Είναι το Ευαγγέλιο μου και προς τους μαθητές μου πια... Εννοείτο ότι θα έρθουν αναποδιές... Εννοείτο ότι δεν θα μας πάνε όλα πάντα δεξιά... Ωραίο είναι να μπορούμε να μετατοπίσουμε τη ματιά μας... Και να το δούμε από μία άλλη οπτική... Εύκολο δεν είναι πάντα... Προηγουμένως μιλήσαμε για μία κυρία... που εκφράστηκε και ανοίχθηκε πάρα πολύ... Αυτό είναι πολύ σεβαστό... Αλλά ωραίο είναι να αλλάζουν την οπτική... Και όταν το δεις από την άλλη πλευρά ή απ' έξω... Πραγματικά βοηθάει πάρα πολλές φορές... Αυτά από μένα... Χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ και σας άκουσα... Ειρήνη με συγκίνησες πάρα πάρα πολύ... Πάρα πάρα πολύ... Είναι ακριβώς όπως τα είπες... Ξεκινάς από κάπου... Και το λέω για την κοπέλα ή τον κύριο νομίζω κοπέλα... Που ήταν μέσα στο σπίτι με την ανεργία... Και με τη δυσκολία και τα λοιπά... Ξεκινάς από κάπου... Ακόμα και αυτό το κάπου που λέει ειρήνη το περπάτημα... Δηλαδή ξεκινάς από ένα πράγμα... Το οποίο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις... Και 1% καλύτερα από πριν... Εκεί πέρα που είσαι στο μίον 100... Να πας στο μίον 99... Και το άλλο να ξαναπερπατήσεις και ξεκινάς από ένα... Και όταν βλέπεις το καλό που λέει ειρήνη... Δεν είναι ότι θα λυθούν τα θέματα σε καμία περίπτωση... Αλλά βλέποντας πέντε πράγματα καλά που πηγαίνουν... Παίρνεις κουράγιο εσύ ο ίδιος... Για να σηκωθείς τα πόδια σου... Για να κάνεις και άλλα πέντε δέκα καλά να δουλέψουν... Που δεν δουλεύουν αυτή τη στιγμή... Δεν είναι ότι τα είδα καλά και ήγαιναν καλά... Είναι από το καλό... Όταν υπάρχει ελπίδα στο μέλλον... Υπάρχει και δύναμη στο παρόν... Όταν είμαι στη μαύρη μαυρίλα... Και είμαι ο τελευταίος που θα κρίνω τη μαυρίλα του καθενός... Έχω περάσει από πάρα πολύ άσχημα με μαυρίλες... Για αυτό κάνω αυτό που κάνω... Όταν βλέπω μόνο τη μαυρίλα... Δεν έχω και κουράγιο να κάνω τίποτα άλλο... Ενώ όταν πάω να περπατήσω... Ξεκινάς και από κει πέρα που ξεκινάς... Κάτι βελτιών το νιώθεις μέσα σου... Και το συνέστημα δεν σου λέει ποτέ ψέματα... Ειρήνη εντωμεταξύ... Όλα για το ναι... Αν γράψει κάποιος ναι μπορώ παραμύθια... Έχουμε όλες ιστορίες... Και μέσα από το facebook... Έχω τις συνεντεύξεις με εκπαιδευτικούς... Για όλα αυτά τα πράγματα που κάνουμε στα σχολεία... Είτε είναι τετράδιο ευγνωμοσύνης... Είναι παράθυρο χαράς... Είναι το κουτί της αγάπης... Είναι ο κύκλος αυτοεκτίμησης... Είναι ο άγνωσος φίλος... Είναι πλέον 7-8 εργαλεία... Που βοηθάνε τα παιδιά τους μικρούς και τους μεγάλους... Να εστιάσουν στο καλό να συνδεθούν... Και πραγματικά να βρουν το καλό πρώτα απ' όλα από μέσα τους... Να πατήσουν τα δικά τους τα πόδια... Και να εκφράσουν την αλήθεια τους... Την άλλη φορά που έκανα live στο instagram... Το είπα και στο youtube... Με την Ελισάβε την Γκρίμπα... Ήταν μια εκπαιδευτικός... Η οποία μας έλεγε... Αυτό το μία φορά την εβδομάδα που το κάνεις με τα παιδιά... Είναι το ιδανικό... Μία φορά την εβδομάδα είναι το ιδανικό... Το κάθε μέρα μπορεί να το βαρεθούν και τα παιδιά... Δηλαδή εκπαιδευτικοί που δεν φαρμόζουν... Μας λένε μία φορά την εβδομάδα είναι καταπληκτικό... Έβαλε ελισάβε τα παιδιά... Να γράφουν όλα τα καλά πράγματα που έχουν... Και τα παιδιά πολλές φορές όταν κλείθηκε το καθένα να πει τρία καλά για τον εαυτό του... Δεν μπόρεσε και το βοήθησαν άλλα παιδιά να βρει τρία καλά σε εκείνον... Και στο τέλος... Το κάθε παιδί κλείθηκε... Να πει και ένα κακό ένα κουσούρι... Κάτι το οποίο δεν του αρέσει ρε παιδί... Μα δεν ζούμε σε έναν κόσμο... Ο οποίος είναι τόσο αγγελικά πλασμένος... Να ουσιαστικά να μιλήσει για κάτι το οποίο... Δεν είναι το καλύτερο το σημείο... Κάποιοι είπαν εγκρινιάριδες κάποιοι είπαν τεμπέληδες και τα λοιπά... Και αυτά μας έλεγε Ελισάβετ... Ότι βάλαμε κάποια παιδιά να γράψουν να φουσκώσουν ένα μπαλόνι... Ο καθένας έγραψε το δικό του μπαλόνι... Κρινιάρις, τεμπέλης, ζηλιάρις... Δεν ξέρω τι... Και τα μάζεψε τα παιδιά... Τα παιδιά μαζευτήκαν στο τέλος της εκπαιδευτικής ώρας... Γωνία εγκρινιάριδες, μία άλλη ζηλιάριδες... Και δεν πρέπει να ξορκίζω τα συναισθήματα... Είμαι και το καλό είμαι και το κακό... Και να μάθω ότι η αυτοεκτίμηση είναι να ελέγχω ολόκληρο τον εαυτό μου... Υπάρχει και η φωτεινή μου πλευρά... Υπάρχει και η σκοτεινή μου πλευρά... Και η σκοτεινή μου πλευρά και η στεναχώρια μου... Και όλο αυτό είναι δικό μου και είναι μόνο δικό μου... Και αυτό πραγματικά είναι... Συγκινούμαι και ζηλεύω πάρα πολύ το λειτούργι μας... Το λειτούργιμα του εκπαιδευτικού είναι συγκλονιστικό... Δηλαδή επηρεάζεται ανθρώπινες ψυχές... Και είναι πολύ πιο πολύ καλή εκπαιδευτική από ό,τι νομίζουμε... Και ειδικά οι εκτός Αθηνών εκπαιδευτικοί υπάρχουν πολύ πολύ καλή εκπαιδευτική... Δεν λέω ότι είναι όλοι και κυρίως εκτός Αθηνών... Πριν δώσω το λόγο στην κυρία Ελένη να πω ότι τελικά η ζωή δεν είναι αυτά που μας συμβαίνουν... Αλλά το τι κάνουμε εμείς με αυτά που μας συμβαίνουν... Είναι από τα σλογανάκια που χρησιμοποιούν... Είναι διαβασμένο σε κόσμος... Πραγματικά η ζωή δεν είναι αυτό που μου συμβαίνει... Δηλαδή έχω πολλές ιστορίες... Και ξέρεις σου είπα παιδί ότι άλλη φορά... Η καλαμπάκια και η ιστορία με το αστρονομικό τμήμα... Και όλο αυτό παραδόσουμε τα βιβλία... Και όταν με είχε συγκλονήσει... Μια ιστορία που έχω... Είναι της Ελένη Τζαβάρα... Μια κυρία με κάπα κεφαλαίο... Η οποία πριν από 6-7 χρόνια είχα στο παιδί της... Το ένα από τα δύο με καρκίνο... Η ιστορία της αίμας είναι στο πρώτο δώρο... Δυστυχώς η αίμα στα 23 χρόνια δεν τα κατάφερε... Ή οτιδήποτε γίνεται και πέρα πάνω δεν ξέρω... Έφυγε από κοντά μας τέλος πάντων... Και επειδή το παιδί αυτό είχε νοσηλευτεί... Συνομήνες πολιτείες σε ομολογικές κλινικές... Οπου οι συνδίκες για τους καρκενοπαθείς... Ήταν πολύ καλύτερες... Γιατί έρχονταν ομιλητές... Έρχονταν άνθρωποι που κάνανε γιόγκα... Κάποιοι κάνανε μουσικοθεραπεία... Κάνανε γυμναστική... Και τους ψυχαγωγούσανε... Ο κόσμος είχε πολύ καλύτερη διάθεση... Είχε πολύ καλύτερη ψυχολογία... Είχε και πολύ καλή ανταπόκριση... Επέλεξε, γιατί η αλήθεια είναι ότι... Ακόμα και αν χτυπάξω ξύλο και χάσω το παιδί μου... Εγώ επιλέγω αν θα συνεχίσω τη ζωή μου ή όχι... Επέλεξε να συνεχίσει το έργο της ΕΜΑΣ... Έφταξε το ΠΑΜΜΑΖΗ... Ένα σωματίο που βάζει όλο αυτό το πρόγραμμα... Στα ελληνικά νοσοκομεία και σε ομολογικές κλινικές... Προκειμένου μέσα από το παιδί της... Να δώσει ζωή σε άλλους ανθρώπους... Και πραγματικά η ζωή δεν είναι αυτό που μου συμβαίνει... Κάποια πράγματα σε επίπεδο γίνω... Δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε... Δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε... Αλλά πρέπει ουσιαστικά να συμπορευτούμε με αυτά... Και να συνεχίσουμε τη ζωή μας... Και αν κάποιος άνθρωπος που έχει χάσει το παιδί του... Όπως ο Χριστιανός που έχασε τον μικρό Ανδρέα... Ποιος θα γιόρταζε σήμερα... Και έκανε το χαμόγελο του παιδιού... Και να σώσει πάρα πολλά παιδιά είναι όλα στη ζωή επιλογές... Αυτή είναι η αλήθεια... Και είναι καλό να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε... Για τα Χριστούγεννα που θα έχουμε με μία ιδιοικογεννία... Να βγούμε στη δράση... Και να αναλάβουμε την ευθύνη για τη ζωή μας... Και τη ζωή στις ανθρώπων μας όσο και όπως μπορούμε... Να δώσω το λόγο λίγο στην κυρία Ελένη... Γιατί βλέπω ότι υπάρχουν και ερωτήσεις... Να ανοίξουμε το μικρόφωνο... Η κυρία Ελένη από μόνη της αν θέλει... Καλησπέρα και από μένα... Χαίρομαι που σας βλέπω και από κοντάκιο... Είμαι σε θέση να μιλήσω μαζί σας... Τώρα δεν μπορώ να πω κάτι... Με καλύψατε... Ήθελα και εγώ να πω αυτή τη φράση... Ότι η ζωή δεν είναι αυτό που έχεις... Αλλά τι κάνεις με αυτό που έχεις... Την έχω και εγώ πάρα πολλές φορές... Ανακαλέσει στη ζωή μου... Τον τελευταίο καιρό... Ναι... Πρέπει να βρίσκεις τρόπους... Όταν ζεις... Βιώνεις κάτι... Να το αντιμετωπίζεις... Γιατί... Σίγουρα τα πράγματα είναι δύσκολα σήμερα... Αλλά μέσα από αυτές τις δυσκολίες... Πρέπει να βρίσκεις τους τρόπους... Να επιβιώνεις... Να στηρίζεις... Όταν χρειάζεται να στηρίξεις... Και να είσαι και δημιουργικός... Οπότε και τις συνθήκες... Της δουλεύεις... Για συμφέρον σου... Για σένα... Προσπαθείς τουλάχιστον... Έχετε απόλυτο δίκιο... Ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι πάντα εφικτό... Αλλά σαν στόχος τουλάχιστον είναι εφικτός... Και επειδή έχουμε ανθρώπους... Στην γύρω μας είτε τα παιδιά μας... Οι συνεργάτες, οι φίλους... Οι το σύζυγο, οι παιδιά... Οι εγγόνια... Το καλύτερο παράδειγμα... Και ο τρόπος για να βοηθήσεις τον άλλο... Να σταθεί στα δικά σου τα πόδια... Καμιά φορά τρεπόμαστε... Να σταθούμε στα δικά μας τα πόδια... Και θεωρούμε επειδή ο διπλανός μας... Έχει κάποιο πρόβλημα... Ότι δεν πρέπει και εμείς να σταθούμε στα πόδια μας... Ή να δείξουμε χαμόγελο ή χαρά... Να βοηθήσουμε τον διπλανό μας... Και όχι να προσπαθήσουμε και εμείς... Να δείξουμε ότι είμαστε και εμείς... Πάρα πολύ στεναχωρημένοι... Πάρα πολύ δυστυχισμένοι... Δυστυχώς... Τα τελευταία χρόνια έχω ανακαλύψει... Μια καινούργια λέξη στην ελληνική γλώσσα... Η οποία δυστυχώς είναι δόκιμη... Λέγεται χαιροφοβία... Δηλαδή φοβάμαι να χαρώ... Και φοβάμαι... Και αυτή η χαιροφοβία... Σύντομα θα είναι διαταραχή... Εάν δεν είναι διαταραχή... Δηλαδή θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος... Για να νιώσει καλά ο διπλανός μου... Είναι να μη χαρώ και εγώ... Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος... Να χαρώ με οτιδήποτε έχω... Να είμαι αισιόδοξη... Να είμαι δυνατός... Για να μπορέσω να βοηθήσω και τον διπλανό... Ή τον παραδειπλανό μου συνάνθρωπο... Και να μη με λένε περισσότερο με αυτό που είπατε... Μη με εγκαλύψετε πλήρως δηλαδή... Μάλλον την επόμενη φορά εσύ πρέπει να κάνετε την ομιλία... Και όχι εγώ ή κάποιοι άλλοι... Να είστε καλά... Με τιμάτε ιδιαίτερα... Δισλητουργική οικογένεια... Χωρίς αυτό να σημαίνει βιοπραγία σωματική... Τοξικά άτομα που σου παίρνουν συνομή... Το μήνυμα τους υπέφτει για όλα... Και αναφέρομαι σε άτομα που έχουν μόνο στην περιφέρεια... Σε οικογένειες όπου το κάθε μέλλον... Σαν υποχρεωμένο συμβιβαστή στις ανάγκες του γονιού... Χωρίς να του επιτραπεί να ανοίξει τα φτερά του... Και να είναι αυτός του... Πώς τους αντιμετωπίζεις τώρα πια... Όσο λιγότερο μπορείς... Συχνά η ερώτηση για τους τοξικούς ανθρώπους... Και επειδή είναι μεγάλη ιστορία... Και το μόνο πράγμα που μπορεί να προσδιορίσει... Αν ο άνθρωπος είναι τοξικός... Είναι το συνέσθημά σου... Το οποίο είναι το αληθινό συνέσθημα το οποίο συχνά το λογοκρίνουμε... Δεν υπάρχει κακό και καλό συνέσθημα... Υπάρχει αληθινό συνέσθημα... Άρα εσύ μπορεί να είσαι τοξικός για κάποιον... Εγώ μπορώ να είμαι τοξικός για κάποιον... Αυτό το πράγμα το οποίο οφείλουμε να κάνουμε... Είναι όσο γίνεται λιγότερα... Κάνεις δύο κουβέντες από κάποιους μήνες... Και μετά βλέπεις ότι αυτός ο άνθρωπος για κάποιον λόγο δεν σου πηγαίνει... Έχεις όσο γίνεται λιγότερα πάρε δώσε με αυτόν τον άνθρωπο ακόμα και από τον κοντινό σου περίχειρο... Εγώ τη μανούλα μου τη λατρεύω πια... Δεν είχα πολύ καλές σχέσεις μεγαλώνοντας... Και από τότε που έφυγα στον παπά μου η μαμά μου είναι και οι δυο γονείς μου... Την αγαπώ πάρα πολύ... Όταν καμιά φορά επειδή ανοίγει η δελτία ειδήσειων και μου λέει και αρχίζει την κρίνια... Λέω μανούλα φυλάκια σε αγαπώ πάρα πολύ πρέπει να φύγω... Οπότε την απόλυτη οριοθέτηση γιατί αυτό το πράγμα κολλάει πολύ πιο πολύ από τον ιό... Δηλαδή αν ο Τσιόδρας μετρούσε το ρο αυτής της τοξικότητας... Δεν θα ήταν ένα ή ενάμιση πόσο είναι του κορονοϊού... Θα ήταν εκατό και χίλια... Οπότε όταν νιώθεις ότι κάποιος ή κάτι σου ρουφάει την ενέργεια... Προσπάθησε να οριοθετηθείς όσο πιο πολύ αυτό είναι φυκτό... Γιατί συχνά είναι από τον πολύ κοντινό σου περίγυρο... Μπορεί να είναι συνεργάτης και αυτή την εποχή... Είναι και πολλοί οι οποίοι έχουν σωθεί... Που δεν χρειάζεται να πηγαίνουν στο χώρο εργασίας... Για να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους που δεν γουστάρουν να είναι σε επαφή μαζί τους... Οπότε δες τι είναι ακριβώς αυτό... Ξέρετε κάτι... Το συνέστημα είναι πάντα αληθινό... Έχουμε μάθει να λογοκρίνουμε το συνέστημα σε καλό ή κακό... Από τη στιγμή που... Είμαστε φυλαστικά ζώα... Άσχετα αν έχουμε κλειστεί μέσα σε τσιμέντινους στίχους σπίτια... Τώρα που μιλάς νιώθω κάτι και νιώθεις κάτι... Αυτό είναι η αλήθεια σου... Σεβάσου το συνέστημά σου στο βαθύ... Μην το λογοκρίνεις... Και σε κάποια πράγματα πράξε αυτό το πράγμα... Το οποίο ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις... Αλλά για κάποιο λόγο δεν έχεις κάνει... Εάν χρειαστεί και πρέπει... Βγαίνεις από μια δυσλειτουργική σχέση... Βγαίνεις από ένα δυσλειτουργικό γάμο... Βγαίνεις από μια δυσλειτουργική συνεργασία... Ψάχνεις να βρεις κάπου άλλο δουλειά... Γιατί άμα σου κοστίσει κάποια στιγμή... Την υγεία σου την ίδια... Μετά είναι πολύ αργά να τρέχεις... Άδωνα μια ομιλία του Deepak Chopra... Πάλι προχθές... Που είχα την ευκαιρία... Ο Deepak Chopra είναι ένας Αμερικάνος... Παραπολύ σοφός κατεμένα... Τον είχα παρακολουθήσει πριν από χρόνια στον Καναδά... Και ξανάκουγα την ομιλία... Και εξηγούσα ότι το 95% από τις ασθένειες... Και πλέον το παραδέχεται και η κλασική ιατρική... Το 95% από τις ασθένειες... Είναι ψυχοσωματικές... Είναι ψυχογενείς... Τις δημιουργούμε εμείς... Μόνο το 5% ξαφνικά προκύπτουν... Και μιλάω για πολύ σοβαρά θεματηγείας... Μέχρι θέματα τα οποία μπορεί να είναι οι μικρανίες... Αυτά τα δημιουργούμε εμείς... Με τον τρόπο που μιλάμε... Ή δεν μιλάμε... Δρούμε ή δεν δρούμε... Παραμένουμε ή φεύγουμε... Από σχέσεις... Επικοινωνούμε ή όχι το συνέστημά μας... Οπότε κάποια στιγμή όταν στύβεις τον οργανισμό σου... Κάθε μέρα... Με τον τρόπο που τον λογοκρίνεις... Τον καταπιέζεις... Είχα χθες ένα live με τον δάσκαλό μου τον Αντόν τον Καλογύρου... Στο instagram... Και κάποια στιγμή θυμήθηκα κάτι που μας είχε πει... Που είναι σε ένα βιβλίο της Λουίς Χεή... Για να δούμε πόσο σημαντικό είναι το κομμάτι της οριοθέτησης... Έλεγε η Λουίς Χεή σε εκείνο το βιβλίο... Το heal your body... Το θεράπευση στο σώμα... Είχε πει ότι οι γυναίκες που παρουσιάζουν καρκίνο μαστού... Είναι γυναίκες που έχουν πρόβλημα στο να πούνε τη λέξη όχι... Οι γυναίκες που παρουσιάζουν καρκίνο μαστού... Έχουν συχνά θέματα οριοθέτησης... Και δεν μπορούν να πούνε τη λέξη όχι... Η λέξη όχι είναι ευεργετική λέξη... Και είναι πραγματικά λέξη που δηλώνει αγάπη και σε σένα... Δηλώνει αγάπη και στον άλλο όταν πάρεις στα όρια... Και το να καταπίνω, να καταπίνω, να μασάω, να σκύβω... Δεν κάνεις καλό ούτε σε σένα ούτε στον άλλο... Γιατί όπου υπάρχει ένα θύμα... Υπάρχει και ένας θύτης... Έλα και κάπου δεν φταίει ο θύτης... Συχνά φταίει το θύμα το οποίο έχει πάρει τη στάση... Για να κάτσει ο θύτης από πάνω... Άρα έχω ευθύνη εγώ για οτιδήποτε γίνεται στη ζωή μου... Για όλες τις επιλογές μου... Και σίγουρα έχω και εγώ ευθύνη... Για κάποιους ανθρώπους που είμαι κοντά τους... Και δεν θέλω να είμαι κοντά τους... Υπάρχουν ξέρω περιπτώσεις και δεν λογοκρίνω πια κανέναν ούτε τον εαυτό μου... Κάποιοι με κάποιους συγγενείς που έχουν παραδόσει μία φορά τον χρόνο... Δεν τους πηγαίνει για κάποιο λόγο... Δηλαδή προκειμένου να υποθηκεύσω την υγεία μου... Και μελλοντικά να τρέχω στα νοσοκομεία... Και πραγματικά να δεν μπορώ να μεγαλώσω την οικογένειά μου... Με κάποιους ανθρώπους έχω το λιγότερο δυνατό παραδόσεις... Κάποιες φορές πιθανόν και καθόλου... Αφού έχω κάνει προσπάθεια όπως πολύ σωστά είπες να μην κοινωνήσω... Να πω την αλήθεια μου, να τα βρούμε... Εάν τα βρούμε τι να κάνουμε δεν πειράζει... Υπάρχει και τον πάγια να είμαστε αγαπημένοι και κυρίως υγιείς... Γιατί την υγεία εμείς τη φτιάχνουμε και εμείς τη χαλάμε... Στο 95%... Οι καρκίνοι δεν προκύπτουνε... Τα αυτοάνωσα δεν προκύπτουνε... Ο λύκος δεν προκύπτει ακόμα και όταν κάποια είναι κληρονομικά... Είναι κληρονομικά και τα χαρακτηριστικά... Όταν ο μπαμπάκας σου δεν μιλάει και καταπίνει... Είναι πολύ πιθανό να το έχει κληρονομίσει και στο χαρακτηριστικό... Αν ο μπαμπάκας σου έπαθε κάποια ασθένεια... Δεν πάνε να πει ότι κληρονόμησε στην ασθένεια... Πιθανόν κληρονόμησε τα χαρακτηριστικά... Και αυτό που λέμε ότι πρώτα φεύγει ο άνθρωπος και μετά το χούι του... Το χούι αλλάζει αν θέλουμε, το χούι είναι ακουστούμι, το οποίο αν θέλουμε το αλλάζουμε... Και όσο πιο πολύ δουλεύουμε τον εαυτό μας από τα απλά πράγματα που πήραινει... Το περπάτημα το γράψουμε μέχρι πιο προχωρημένα... Με αυτό που κάνετε εσείς με το διάβασμα, την ψηφοθεραπεία, το coaching, οτιδήποτε άλλο... Είναι ότι του κόσμου μιλείες και σεμινάρες... Έχει ασύλληπτο υλικό το YouTube αυτή τη στιγμή... Το YouTube είναι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο και είναι δωρεάν πανεπιστήμιο αυτό το πράγμα... Μισή μία ώρα την ημέρα να μάθω, να παίρνω γνώση μέσα από τα βιβλία της βιβλιοθήκης σας... Μέσα από τα audio books, από όλα αυτά εδώ πέρα... Στο τέλος του χρόνου θα είμαι άλλος άνθρωπος... Στο πρώτο δώρο τύχη είναι όλα αυτά που δεν έκανες για να έχεις αυτό που θες... Και ακόμα μία ερώτηση, τελικά ο άνθρωπος αλλάζει ή μην αλλάζει... Αν θέλει ναι, αν θέλει ναι... Εάν εγώ θέλω οπωσδήποτε να αλλάξω, θα αλλάξω... Εάν δεν θέλω να αλλάξω, δεν θα αλλάξω... Και ξέρεις δυστυχώς οι άνθρωποι αλλάζουν και όχι πάντα όταν πιάσουν πάτω... Εμείς οι οποίοι ζούμε σε αυτό που φωνάζει καμιά φορά ο Καλογύρου... Έχουμε κρυσή μετριότητα, δεν έχουμε τα όνειρά μας... Δεν έχουμε τα λεφτά που θέλουμε, δεν έχουμε τις σχέσεις που θέλουμε... Αλλά έχουμε ένα σπιτάκι και κουτσοβγαίνει... Δεν έχουμε κίνητρο για να αλλάξουμε... Στην Αθήνα έχουμε το περιοδικό σχεδία, το περιοδικό δρόμου... Το οποίο το έχουν φτιάξει άστεγοι, πρώην άστεγοι... Είναι καταπληκτικό περιοδικό με καταπληκτική υλή... Κάθε μήνα το πουλάνε στους σταθμούς του μετρό... είναι τουλάχιστον 70-80 πρώην άστεγοι που έχουν αξιοπρεπές σώδημα, σπίτι και μήνα... Έχω μιλήσει με αρκετούς αστεγούς από αυτούς... Όταν φτάσεις στο σημείο να είσαι άστεγος... ή χτυπάξεις ένα πολύ σοβαρό θέμα υγείας... τότε πραγματικά έχεις το κίνητρο για να αλλάξεις... Διάβαζα τις προάλλες, έβλεπα μάλλον τις scores μου... Θα το βρείτε στο YouTube όσοι μιλάτε αγγλικά ή στο Netflix... είναι from Harvard, from homeless to Harvard... από άστεγοι στο πανεπιστήμιο του Harvard. Είναι μια ιστορία ενός κοριτσιού, from homeless, του Harvard... νομίζω ότι είναι και υποτιτλισμένο στο Netflix ή στο YouTube. Είναι ιστορία μιας κοπέλας, έχοντας μια μητέρα η οποία ήταν αρκωμανή... έχοντας έναν πατέρα ο οποίος ήταν μέσα στο αλκοόλ και και και... αναγκάστηκε να μεγαλώσει στον δρόμο. Αλλά το όνειρό του ήταν να πάει να σπουδάσει στο Harvard. Το όνειρό του ήταν να διαπραγματευτεί... και η πραγματική ιστορία τελικά τα κατάφερε, γιατί το ήθελε πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ. Κάποια στιγμή το έχω στο δώρο το πρώτο... και δεν ξέρω αν είναι πραγματική αυτή η ιστορία, αν είναι θρύλος... είναι η ιστορία του Πλάτωνα με τον Σοκράτη από την αρχαία αγορά, τέλος πάντων. Οπότε, αν κάποια στιγμή ο Σοκράτης με τον Πλάτωνα λέει... ο θρύλος περπατούσε από την αρχαία αγορά... και ο Πλάτωνας ρώτησε το δάσκαλό του Σοκράτη ποιο είναι το μυστικό για να έχει στη ζωή αυτό που θέλει. Ο Σοκράτης δεν του απάντησε, συνέχισε να προχωράει. Μετά από λίγη ώρα ο Πλάτωνας συνέχισε πάλι το ερώτημα. Λέει, δάσκαλε, ποιο είναι αυτό το πράγμα το οποίο πρέπει να κάνω για να έχω αυτό που θέλω, ποιο είναι το μυστικό. Τέλος πάντων, ρώτησε 10 φορές, δεν πήρε ποτέ απάντηση. Φτάσανε σε μια μαρμάρινη δεξαμενή με νερό και ο Σοκράτης εκείνη τη στιγμή πήρε το κεφάλι του Πλάτωνα και το βούτηξε μέσα στο νερό με δύναμη. Ο Πλάτωνας προσπάθησε να βγάλει το κεφάλι έξω, ο Σοκράτης ήταν δυνατός και τελικά δεν μπορούσε να βγάλει το κεφάλι, πνιγόταν και έπρεπε να πάρει μια ανάσα. Μετά από μισό ένα λεπτό, δεν έχει σημασία, βγάζει ο Πλάτωνας το κεφάλι του από το νερό έξω και λέει... Καλά, είσαι τρελός δάσκαλε, εγώ σε ρώτησα ποιο είναι το μυστικό για να έχω στη ζωή μου αυτό που θέλω και εσύ πήγες να με πνίξεις. Και του λέει ο Σοκράτης... Όταν αυτό το οποίο θέλεις είναι τόσο σημαντικό για σένα, όσο αυτή η τελευταία ανάσα που τόσο ανάγκηκες για να ζήσεις, τότε θα το έχεις. Όταν θα είναι τέρμα ζωής και θανάτου, θα το έχεις. Αλλά τώρα αυτή τη στιγμή στον καναπέ και βλέπουμε και λίγο αυτό και θα δούμε και λίγο Netflix, θα γρνιάξουμε και λίγα και εντάξει που τσεβολεύουμε. Όταν πραγματικά αναγκαστείς, θα το αλλάξεις. Και αυτό όπως έλεγε η Ειρήνη, η οποία είναι πραγματικά μεγάλη μαγιά της, ότι άρχισε να περπατάει και να γράφει με τα παιδιά χωρίς να φτάσει κάποιος στιγμής στο μπάντο. Η μαγιά είναι να αρχίζει να κάνεις μικρές αλλαγές που θα εμπεδοθούν μέσα από συνήθειες, όταν πραγματικά δεν θα έχεις φτάσει στο αμήν. Και θα σας πει η Ειρήνη, άμα τη ρωτήστε, γιατί είναι σίγουρος ότι, το έχει βιώσει και αυτό πράγμα, ότι μετά από 25 με 30 μέρες αρχίζει να εμπεδόνεται μια νέα συνήθεια. Είμαι ακριβώς έτοιμη να πω αυτό, ότι μετά το 20 ημέρο γίνεται συνήθεια, γίνεται κάτι που δεν θες απλά να το αποχωριστείς. Και επίσης για όλα αυτά που έλεγες πιο πριν, νομίζω ότι αν αλλάξουμε συνήθειες αλλάζει και η ζωή μας, έτσι δεν είναι? Έτσι ακριβώς είναι. Απλώς πολλές φορές, Ειρήνη, δεν έχουμε το κίνητρο για να αλλάξουμε συνήθειές μας. Δηλαδή, ξέρουμε όλοι ότι δεν πρέπει να καπνίζουμε, αλλά όταν χτύπαξε ξύλο, πας κάποια στιγμή στον γιατρό και σου λέει ότι έχεις ένα μήνα να ζήσεις, τότε θα το σκεφτείς διαφορετικά. Και πολλές φορές είναι το δώρο του πόνου, γιατί ξορκίζουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα. Συνήθως αλλάζουμε μέσα από συνέστημα και όχι μέσα από λογική. Έχω την ιστορία μιας φίλης, γιαγιά, νέα γιαγιά, η οποία κάπνισε χρόνια. Όταν κάποια στιγμή είδε ότι δεν μπορούσε να πάρει το γονάκι της αγκαλιά γιατί λαχάνιαζε, έκοψε το τσιγάρο την επόμενη μέρα. Δεν αλλάζουμε με τη λογική, αλλάζουμε με το συνέστημα. Και πραγματικά είναι όπως το λέει η Ρήνη και όπως το λέω εγώ και δεν το λέω εγώ, αλλά το λέει το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και τα λοιπά, ότι κάθε νέα συνήθεια χρειάζεται 21 με 60 μέρες ανάλογα με τον άνθρωπο και τη συνθήκη για να εμπεδοθεί. Για την Ρήνη είναι πιο δύσκολο να μην περπατήσει παρά να περπατήσει. Για την Ρήνη και την κάθε Ρήνη είναι πιο δύσκολο να μην γράψουνε κάθε εβδομάδα με τα παιδάκια της Εντράπτωσης γιατί είναι συνήθεια. Για πολλούς από τους ανθρώπους που είναι στη βιβλιοδίκη της Καλαμπάκας και ουσιαστικά είναι συνδρομητές και παίρνουνε βιβλία και τα λοιπά, ξέρετε εσείς που διαβάζετε βιβλιο, είναι πιο δύσκολο να μην διαβάζεις παρά να διαβάζεις. Για κάποιους ανθρώπους είναι συνήθεια να διαβάζεις 30-60 λεπτά την ημέρα. Είναι συνήθεια όπως πλένεις τα δόντια σου, όπως τρως, όπως κοιμάσαι, είναι συνήθεια να κάνεις και πέντε άλλα πράγματα. Είναι να εμπεδώσουμε το σωστές συνήθειες. Και ξεκινάς από μία συνήθειας, από το περπατηματάκι. Ακόμα και αν δεν γουστάρεις βγαίνεις εξωπερπάτα παιδιά. Και η ρήση αυτοπαρόδοσης στην Ελλάδα, έχουμε και βιταμίνη D. Όταν βγαίνεις από το σπίτι και βγαίνεις κάποια στιγμή που έχει και ήλιο, παίρνεις και βιταμίνη D, που έλεγε ο Δημήτρης ο Τσουκαλάς, ένας συγκλονιστικός γιατροφολόγος, ότι αν υπάρχει ένα χάπι, το οποίο είναι το χάπι, το σούπερ χάπι, το οποίο είναι το μυστικό χάπι, το μαγικό, είναι βιταμίνη D, είναι ο ήλιος. Έχουμε καταπληκτική ηλιοφάνεια στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, Αφίνα, παντού έχουμε ηλιοφάνεια. Δεν τρελαθούμε. Εκεί πέρα έχετε και καθαρό αέρα και όλος εδώ πέρα δεν έχουμε καθαρό αέρα. Δηλαδή, αν εδώ πέρα βγαίνουμε να περπατάμε, εκεί πέρα δεν έχετε δικαιολογία για να μην περπατάτε. Είναι πάλι σε ευχαριστούμε. Αν δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θέλει να πει κάτι, να προσθέσει, έχω και το άγχος με την κόρη σου που πήρε και σε έπαιρνε τηλέφωνο, να τη ζητήσει και συγγνώμη εκεί μέρους μας, αν είναι η ώρα που μιλάτε. Θα μιλήσω μαζί της, μη σαν εσύ καθόλου. Θα την πάρω τηλέφωνο μετά, μη σαν εσύ. Δεν της είχα πει, πρόσεξε, τι γίνεται. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα. Εγώ, όχι φταίω, έχω την ευθύνη που δεν της είχα πει ότι μεταξύ της τάδε και της τάδε ώρας δεν θα μπορώ να μιλήσω. Οπότε δεν το ήξερε. Οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μου, το έχω προκαλέσει και εγώ. Είμαι ο δημιουργός ή ο συνδημιουργός της ζωής μου και μόνο όταν πραγματικά το συνειδητοποιήσω αυτό το πράγμα, τότε είναι που αναλαμβάνω την ευθύνη για τη ζωή μου και ελικιώνομαι. Όσο φταίει κάποιος άλλος εκεί πέρα έξω και δεν λέω ότι είναι το καλύτερο παιδί αυτός ο κάποιος άλλος ή κάποια άλλη και ουσιαστικά εγώ δεν αναλαμβάνω την ευθύνη, είμαι συνηπέθυνος γι' αυτό το πράγμα που δημιουργεί. Αλλά αυτό για να επιδοθεί θέλει πολλή πολλή δουλειά. Περπατήματάκι, το διάβολο, συνεχί, συνεχί, συνεχί δουλειά. Γιατί όλα αυτά τα οποία λέμε ισχύουν, γίνονται. Δεν είναι ότι με φέρατε απ' το φεγγάρι, προσγειώθηκα και είπα πως τα πράγματα μπορεί και ξανά έφυγε το φεγγάρι και εγώ στην αλήθεια πραγματικότητα. Εγώ έχω και εγώ τα δικά μου προβλήματα. Απλώς είμαι στην κατηγορία ειρήνη πιο πολύ που το παλεύω με τις συνήθειες και και και και όχι σε μια κατηγορία που ήτανε μαύρη μαυρίλα πριν από χρόνια που πέρασα. Και η οποία έχει να δώσει πολλά δώρα ειρήσω εμπαρόδου αυτή η μαύρη μαυρίλα αρκεί να τα ανοίξω τα δώρα όσο δύσκολα και να είναι για μένα. Η κοπέλα αυτή που ήτανε πολύ δύσκολα εάν θέλει μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου και αν θέλει πρέπει από σένα μπορεί να πάρει και το τηλέφωνό μου που ξεστοδίνω πολύ και αν θέλει να επικοινωνήσει αν μπορώ να βοηθήσω πραγματικά θα το κάνω. Ευχαριστώ όποιος θέλει είτε με εγγυμνήσει είτε με mail είτε αν σας ερωτήσει. Ο τηλέφωνος μόνο εκείνη η κοπέλα που είναι πολύ δύσκολα ο οποιοδήποτε άλλο στα στοιχεία μου είναι για όλο τον κόσμο να κάνω οτιδήποτε μπορώ έτσι. Ευχαριστώ. Εντάξει. Είναι κάτι ακόμα που μου θέλαμε να ρωτήσουμε τρίτη φορά δεν ξέρω αν θα έχω την ευκαιρία να το ζητήσω ξανά να βγει μέσα στη τηλεδιάσταση. Πάρα πολλά διβλία πάρα πολλά αξιόλογα διβλία που θα σου στείλω μια λίστα που σίγουρα θα έχει βιβλιοθήκη στο κομμάτι της προσωπικής εξέλιξης δεν είναι μόνο τα δικά μου έχει πάρα πολλά ωραία και αξιόλογα διβλία που αξίζει να διαβαστούν. Ναι. Δεν μπορώ να σου στείλω μια λίστα με βιβλία ή τουλάχιστον 20 βιβλία τα οποία έχουν μεταφράσεις στην Ελλάδα τα οποία είναι καταπληκτικά βιβλία. Τέλεια, τέλεια. Ναι, θα τα βρω και άμεσα. Αν μου στείλεις τη λίστα άμεσα θα λειτουργήσω αμέσως. Λοιπόν, είναι κάτι άλλο που θα θέλαμε να ρωτήσουμε ή θα θέλαμε να πούμε. Μπορώ να μιλήσω. Ναι. Καλησπέρα Κακουμένου. Ήθελα να πω στον κύριο Ξανάκη συγχαρητήρια για τη φοβερή ομιλία που είχε, τη συζήτηση που είχε με τον κύριο Καλογύρου χθες στο instagram. Πραγματικά συγκλονίστηκα με όλα αυτά που είπατε. 2 ώρες ολόκληρες. Τι να πω για τη δύναμη του να μπορείς να πεις όχι. Πραγματικά είναι συγκλονιστικό για το καλό παιδί. Ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό που είπες. Είναι ο δάσκαλός μου και ξέρει πάρα πολλά πράγματα για αυτό το φιλοξένησα ο Αντώνης μίλησε κυρίως αυτές τις αποσύλες. Όλα αυτά τα σεμινάρια, η αυτογνωσία και αυτή η γνώση είναι πολύτιμη και αγοράζουμε τα τελευταία κινητά τηλέφωνα, τα τελευταία ρούχα και δεν είναι τίποτα κακό σε αυτό. Αλλά είναι πολύ σημαντικό να μπορώ να επενδύω 100 ευρώ το μήνα για την εκπαίδευση μου και μιλάω για σεμινάρια, δηλαδή εάν μπορώ να επενδύω 50-60 ευρώ το μήνα, 20 ευρώ το μήνα, 10-15 ευρώ το μήνα με βιβλία, με σεμινάρια με με με, πραγματικά τότε μόνο μπορώ να αποκτήσω τη γνώση. Μια ομιλία είναι πολύ καλή, ένα βιβλίο είναι πολύ καλό, είναι πολύ σημαντικό να βρω μία διέξοδο, ένα μέντορα εκεί πέρα που είστε τόσο αξιόλογοι άνθρωποι με τόσο κοινά χαρακτηριστικά να βρείτε κάποιον άνθρωπο ο οποίος είναι στα Τρίκαλλα ή στην Καλαμπάκα στην ευρύτερη περιοχή και να τον έχετε πιο τακτικά κοντά σας προκειμένου βήμα βήμα να σας βοηθήσει να προχωρήσετε και θα βοηθήσετε κι αυτόν πάρα πολύ. Δηλαδή φτιάξτε ομάδες, αναζητήστε αυτογνωσία, αναζητήστε όλη αυτή την εκπαίδευση ενηλίκων και επειδή έχετε αυτό το προνόμιο να είστε τόσο πολλοί άνθρωποι γύρω που να σας ενώνει η γνώση είναι σίγουρο ότι μπορείτε να κάνετε κάτι. Και αν μπορώ να κάνω κάτι και εγώ και από την Αθήνα να σας δικτιώσω οτιδήποτε θέλω να μου το πείτε είναι ακριβώς όπως το είπε. Και εγώ έχω περάσει πάρα πολύ από την εκπαίδευση του καλού παιδιού, τρεπόμουν να πω το δικό, δηλαδή ο λόγος που κάνω αυτό που κάνω είναι γιατί έχω περάσει από την άλλη οφθή στα χειρότες, 180 μήρες ήμουνα διαφορετικά, γιατί τώρα έχω πραγματικά πολύ μεγάλη ανάγκη να εξηγήσω στον καθέναν όσο μπορώ και εγώ ότι εαυτός του είναι πολύτιμος, τον προσέχει, τον αγαπάει, τον φροντίζει, τη γνώση, την εξέλιξη, την κίνηση, τη διατροφή, τη διατροφή του σώματος, ψυχής, του πνεύματος, όλα αυτά. Έχω περάσει από τελείως πολύ πολύ πολύ δύσκολα μονοπάτια για να έχω τόσο μεγάλη ανάγκη να κάνω αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή. Είναι ακριβώς όπως το είπες και σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Εγώ ευχαριστώ, ευχαριστούμε πάρα πολύ πραγματικά για τα βιβλία που έχετε γράψει. Εγώ έχω διαβάσει δύο φορές το δώρο 1, το δώρο 2 το αγόρασα ίδια, το έχει ταινιστεί ο μισός πληθυσμός και δεν μπορώ να το έχω πίσω. Και τελευταία δανείστηκα από την αγαπημένη μας βιβλιοθήκη, το Captain, που θεωρούσα ότι δεν με αφορά, ας πούμε. Γιατί είχα διαβάσει περί τίνος πρόκειται και τελικά πραγματικά για άλλη μια φορά συγκλονίστηκα γιατί είναι φοβερό αυτό το πράγμα που περνάτε μέσα από αυτό το βιβλίο, ότι όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος μπορεί να συνεχίζει να ζει μέσα μας. Το λέω και συγκινούμαι πραγματικά και σας ευχαριστούμε. Έχεις παιδιά? Έχω δύο κορίτσια, ναι. Λυκείες? Πρώτη γυμνασίου και πρώτη ηλικίου. Να ζήσουν, ναι. Και όταν θα φύγουμε και εμείς από τον κόσμο αυτό, τελικά το μόνο που θα αφήνουμε στα παιδιά μας είναι αυτή η αγάπη, οι ιστορίες, η μοιροντή, δεν είναι τα ντουβάρια, είναι όλη αυτή η παρακαταθήκη αξιών, αγάπης και όλα αυτά τα συναισθήματα και αυτά τα πράγματα που είναι ανεξίτυλα γιατί πραγματικά ο άνθρωπος ο οποίος φεύγει από εδώ πέρα και είναι σε μια άλλη διάσταση ή οπουδήποτε είναι, συνεχίζει να ζει μέσα σου αν πραγματικά το επιλέξεις να ζει και κάποια στιγμή ξέρεις είναι να σκεφτούμε επειδή ζούμε σαν να έχουμε χίλια χρόνια και δεν έχουμε και το λέω μέσα στο βιβλίο ότι έχουμε χίλιους μήνες από την αρχή της ζωής χίλιους μήνες, είναι τελικά τι θα αφήσουμε πίσω, τι αγάπη θα αφήσουμε πίσω, θα αφήσουμε τον κόσμο αυτό καλύτερο με όλα αυτά τα πράγματα τα ωραία που κάνετε και αυτά τα οποία λέτε τι θα αφήσουμε στο καλό πίσω. Ο λόγος που γράφω τα βιβλία είναι, έχετε συγκινήσει πάρα πάρα πολύ σήμερα και ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση και εσύ Κιρίνη και όλοι αυτοί που είπαμε αυτά τα πράγματα και κάποια στιγμή με τον Κάπτεν όταν το έγραψα και δεν ήταν να το γράψω στο βιβλίο απλώς έκανα στον παπάκα μου και σε ένα τρίμινο έγραψε όλες αυτές οι ιστορίες και ήταν να μην το εκδώσω αλλά να το στείλω σε φίλους του παπά μου και στον οικοεινιακό κύκλο και στις φαρέες του και στους ναυτικούς που τον αγαπάγανε και τα λοιπά αλλά είπαμε στους εκδότες μου να το εκδώσουμε για να βοηθήσουμε κάποιους ανθρώπους. Και ένα εξάμινο μετά οχτάμινο εννιάμινο αφού βγήκε ο Κάπτεν και πήρα και αρκετά μηνύματα τελος πάντων και δεν είναι εύκολο να διαβάσεις ένα βιβλίο το οποίο ξέρεις ότι θα αντιπαρατετήσει σε αυτό το πράγμα που δεν θέλουμε να το σκεφτόμαστε καν πουν ο θάνατος. Οχτώ ή εννιά μήνες μετά από βγήκε το βιβλίο έλαβα ένα μήνυμα από ένα παιδί ένα νέο άνθρωπο το οποίο δεν το γνώρισα ποτέ αλλά δεν χρειάστηκε κιόλας. Μου λέει σε ευχαριστώ για το βιβλίο αυτό που έγραψες. Είχα να μιλήσω μου λέει στον παπά μου έξι χρόνια, εφτά χρόνια γιατί είχαμε πλακωθεί, δεν υλιόμαστε και τα λοιπά. Διάβασα το βιβλίο αυτό και σκέφτηκα πώς θα είναι η ζωή μου αν ποτέ χάσω το παπά μου. Και πήγα λοιπόν μια μέρα και ήταν κοντά στα Χριστούγεννα να μου λέει ο τύπος. Χτύπησα την πόρτα το παπά μου, μου άνοιξε, τα έχασε ο παπάς με το που ήρθε το παιδί, δηλαδή κόντεψε να πάθει καρδιακή συγκοπή επί τόπου. Το παιδί αυτό, ο νέος άνθρωπος πήρα αγκαλιά το παπά του, κάτσανε μισή ώρα, δεν ότι τα βρήκανε ούτε ότι λύσανε τα θέματα τους, κάτσανε μαζί, αγκαλιαστήκανε και μου λέει αυτή την αγκαλιά δεν την ξεχάσω ποτέ στη χρωστάω γιατί μετά από τρεις μήνες πέθανε ο παπάς μου και εκείνη την αγκαλιά μου λέει αυτή την αγκαλιά την χρωστάω σε σένα, πότε είναι πραγματικά δεν ζούμε για πάντα και αύριο μπορεί να είναι τελευταία μέρα και έλεγε ο Steve Jobs της Apple, έλεγε πάντα ρε παιδί μου να ζήσεις κάθε μέρα σαν να είναι τελευταία γιατί κάποια στιγμή θα πέσεις μέσα, δηλαδή αν αύριο εγώ δεν είμαι εδώ πέρα, είπα στα παιδιά μου τα αγαπάω, τους έδωσα την αγκαλιά, τους έδωσα την αποδοχή, συγχώρεσα κάποια πράγματα και όπως έλεγε η Λουίσια η συγχωρώ δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι μια συμπεριφορά, συγχωρώ όμως σημαίνει ότι απελευθερώνουμε από τη συμπεριφορά αυτή και όταν συγχωρείς κάτι και ο πρώτος που έχουμε να συγχωρήσουμε είναι αυτός μας, τον οποίον συχνά δεν συγχωρούμε και δεν τη συγχωρούμε χωρίς τα λάθη που έχει κάνει γι' αυτό και πολλές φορές ζούμε σε μια ασωτερική κόλαση, όταν συγχωρείς απελευθερώνεις και δεν ξέρεις φυλαράκι αν θα είσαι από εδώ πέρα, δηλαδή σχεδιάζουμε σαν να ζήσουμε κάτι, δεν έχουμε 100 χρόνια, δεν θα πάρουμε ποτέ κανένας μας εν μια ειδοποί Άρα το έζησα, αγάπησα, μίλησα, έδρασα, βοήθησα Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πάρα πολύ Με άγγιξες πάρα πολύ αυτό το βίντεο Και εγώ ευχαριστώ και περιμένουμε ένα γωνιοδό στο τέταρτο βίντεο Να είμαστε καλά πρώτα ο Θεός, κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό σε ευχαριστώ πάρα πολύ Κυρίε Ιωάννου κάποια στιγμή πάτησε το χεράκι, δεν ξέρω αν θέλει, αν ήταν κατά λάθος Όχι δεν ήταν κατά λάθος, καλησπέρα Στέφανε, σε γνωρίζω από την συνάντηση που είχαμε με τη Μάρια Κάποια στιγμή το... Τι θυμάμαι, η φυσικονομία σου είναι πολύ, σε θυμάμαι, φατσικά σε ξέρω Τη Σοφία Ιωάννου Στην Βασιλή Σοφία στο γραφείο της Μάριας Όχι, δεν είμαι από Αθηνά, είμαι από Τρίκαλα Απλά, όταν η Μάρια έκανε τα σεμινάρια που ξεκίνησε, ξεκίνησα εγώ αυτό το αξίδι της προσωπικής ανάπτυξης μέσω της Μάριας, τέλος πάντων Και κάποια Παρασκευής είχε καλεσμένο σε κάποιες από τις συναντήσεις μας Για κάποιο λόγο η φυσικονομία σου είναι οικία Εντάξει, βλέπεις πάρα πολλά άτομα, απλά θυμάμαι ότι είχαμε συνομιλήσει Και επειδή γενικότερα είμαι και εγώ εκπαιδευτικός και το τελευταίο διάστημα αρχίζω και βλέπω τα πράγματα έτσι κάπως διαφορετικά Και έχω ξεκινήσει όλο αυτό το ταξίδι της προσωπικής ανάπτυξης Και όταν η Μάρια μας είπε ότι έχει καλεσμένο, η αλήθεια είναι ότι δεν σε ήξερα, είχα ακούσει από γνωστούς μου ότι κάνεις κάποια προγράμματα στα σχολεία Σκεφτόμουν ότι εντάξει τώρα και ποιος είναι αυτός ο Ξανάκης που θα μας μιλήσει, ξέρω εγώ και θα μας πει για τα σχολεία Και η αλήθεια είναι ότι σκεφτόμουν ότι δεν θα σου κάνω καμιά ερώτηση και ότι ok ρε παιδί μου εντάξει έχουμε τόσα χρόνια που είμαστε στην εκπαίδευση και τα λοιπά Η αλήθεια είναι ότι έχεις ξεκινήσει ένα πρόγραμμα στα σχολεία που είναι τύπου βήματα ζωής ας πούμε live coaching Κάτι το οποίο σκέφτομαι και εγώ δηλαδή από ένα σημείο και μετά που έκανα όλο αυτό το ταξίδι με τη Μάρεα Και άρχισα να ψάχνω και να αρχίσω να διώχνω τους φόβους μου τέλος πάντων, να καταρρέουν όλοι ένας μπροσένα μέσα σε μια μέρα Σκέφτηκα να κάνω το ίδιο και εκείνη τη μέρα είχα αγχωθεί πάρα πολύ και λέω δεν θα ρωτήσω, δεν θα ρωτήσω, δεν θα ρωτήσω Και τελικά σε ρώτησα κάτι, επειδή γενικότερα είμαι άτομο το οποίο ενθουσιώδει και θέλω να κάνω πράγματα Αλλά πολλές φορές οι φόβοι μου, το περιβάλλον, ο τρόπος του μαγαλώνει κανείς, του βάζει εμπόδια, συμβαίνουν κάποια εμπόδια Και όλα αυτά κουβαλάμε και ο προγραμματισμός που λέμε από την παιδική ηλικία κτλ Αλλά όσο φοβόμουν άλλο τόσο ήθελα να κάνω πράγματα Τότε αυτό που σε ρώτησα ήταν το εξής, πώς μπόρεσες να περάσεις ένα πρόγραμμα στα δημόσια σχολεία Ενώ υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν και είναι στην εκπαίδευση χρόνια και έχουν παιδαγωγική κατάρτιση και έχουν διάφορα και δεν μπορούν Και θυμάμαι μου απάντησες με ένα πολύ ωραίο τρόπο Δηλαδή που μου είπες ότι επειδή εγώ εκείνο το διάστημα έψαχνα ίντερνετ και δεν μπορούσα να παρακολουθώ στο σεμινάριο Και έκανα τα δύνατα δυνατά και η Μάρια με είχε προλογίσει τέλος πάντων ότι η Σοφία έκανε αυτό για να βρεθεί κοντά μας Και μου είπες, εσύ Σοφία αν απόψε δεν έβρισκες ίντερνετ να παρακολουθήσεις τη συνάντηση, υπήρχε περίπτωση να μη βρεις τέλος πάντων Το θυμάμαι, το θυμάμαι, το θυμάμαι, το θυμάμαι, γιατί ζούνα πάρα πολύ αποφασισμένη, το θυμάμαι Και μετά μου είπες ότι ακριβώς το πίστεψα, βρέθηκα με ανθρώπους οι οποίοι το στήριξαν και πέρασε Και επίσης έχω συγκρατήσει ότι αυτό το πράγμα που μας έλεγες ότι αν έχετε ένα στόχο και το θέλετε πολύ Ότι το κάνω, είχες πει, γιατί κάποια στιγμή θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει και αυτό θα με πονάει πολύ Και αυτή τη στιγμή είμαι σε αυτή τη φάση, προσπαθώ αυτό το στόχο, έχω πάει πίσω, έχω αποδυναμωθεί Θέλω πάρα πολύ, σου έχω γράψει και στο πρόγραμμα τα σχολεία, θέλω να κάνω κάτι για την προσχολική ηλικία Γιατί αυτό που έχεις όντως είναι για τα δημοτικά, αλλά εγώ θέλω διακάως να κάνω κάτι για πιο μικρές ηλικίες Επειδή το πρώτο που είπα όταν ξεκίνησα το σεμινάριο live coaching, ήταν γιατί αυτά τα πράγματα δεν διδάσκονται στα σχολεία Αυτό Και θέλω να πω ότι από τότε και μετά σε παρακολουθώ, μου αρέσει πάρα πολύ που είσαι ανοιχτός, είσαι άμεσος Δεν σκέφτεσαι ποτέ την ώρα, θυμάμαι εκείνη τη μέρα είχαμε τέσσερις ώρες και πραγματικά δεν το κάνεις Δηλαδή σου βγαίνει, ήταν και ο Μπελαλίδης Ο Θάνος Ο Θάνος Και τι να πω, δηλαδή είσαι και εσύ από τους ανθρώπους που με επηρεάζουν πάρα πολύ θετικά Και θα ήθελα κάποια στιγμή γενικότερα τη βοήθεια για να κάνουμε κάτι όσον αφορά και τα νηπιαγωγία πια Δηλαδή να είναι κάτι διαφορετικό που να περνάει, γιατί αυτή η ηλικία έχει κάποιες ιδιαιτερότητες Πολύ ευαίσθητη ηλικία, πολύ ευαίσθητη ηλικία και πολύ καθοριστική Πολύ Πολύ ψυχολόγοι λένε όταν παιδί διαμορφώνεται μέχρι τάξη του χρόνια Είναι εδώ, δεν ξέρω αν μας ακούει, είναι μια φίλη μου η οποία είναι η Ελένη Παπαδοπούλου Η οποία είναι μοντέσσοριανή παιδαγωγός, η οποία είναι στα Τρίκαλα τώρα, δεν ξέρω αν ακούει η Ελένη Είναι εδώ, βλέπω, αλλά δεν ξέρω αν μας ακούει Αν μας ακούει θέλω να μιλήσει, γιατί είναι ένα από τα άτομα τα πολύ εμπνευσμένα Και γενικότερα επειδή ακριβώς όπως είπες εδώ στην επαρχία είναι λίγο τα πράγματα Κάπως δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες Ελένη, να τη Ελένη λοιπόν Θα ήθελα έτσι και άλλοι άνθρωποι να μας ακούνε Αν μπορούμε να συνεργαστούμε για να κάνουμε κάτι όσον αφορά το παιδί ή οποιαδήποτε εργαλία, ένα πρόγραμμα τέλος πάντων Είναι ένα κάλεσμα αυτό Αυτό θα ήθελα να πω Και τι άλλο, Ελένη, και να δώσεις τον λόγο στην Ελένη Δεν θα μου δώσεις τον λόγο Έχω τραγούδι με τον υπολογιστή και κάνει αντίκτυση εδώ πέρα Έχω μεγάλες παιδιά, οπότε δεν θα μου δώσεις τίποτα ωραία Θα το συζητήσουμε και σε δεύτερο χρόνο θα συνεργαστούμε Η σχολή της Μοντεσόρι και όλη η μοτοσυρρανή εκπαιδευτική δεν χρειάζεται να τα ακούς από μένα Είναι τυφωτός μπροστά Και εμείς το παιδί μας θέλαμε να το πάμε σε μοτοσυρρανή σχολή στην Αθήνα Ήτανε αρκετά μακριά από το σχολείο, αλλά είναι τυφωτός μπροστά Όλα αυτά που συζητάμε εδώ και ειδικά στην προσχολική ηλικία και μέχρι τα έξι χρόνια Γίνονται πράξη και τα φωνιώνουν τα παιδιά μέσα σε ένα μοντεσοριένο περιβάλλον Γιατί δεν είναι μόνο τα υλικά και το ακαδημαϊκό, το γνωστικό κομμάτι Κυρίως είναι τα skills ζωής Θα δουλεύουμε και μέσα από τα παιδιά και μέσα από την προσπάθειά μας να τα εφαρμόσουμε Και αλλάζουμε και εμείς οι ενήλικες και αυτό είναι πολύ σημαντικό Το θέμα του σεβασμού, των ορίων, της ηλικής βελτίωσης, της αγάπης, της αυτοεκτείνησης, της αυτοπεποίθησης Όλα γίνονται εκεί σε αυτό το στάδιο και διωματικά Χωρίς να διδάξεις τα παιδιά μέσα από την τοχομερινότητα που υπάρχει σε μια μοτοσυρριανή τάξη Ελένη να ρωτήσω κάτι, θα μπορούσαμε κάποια στιγμή να μιλήσουμε γιατί εγώ κάθε μήνα βγάζω από ένα εκπαιδευτικό live στο instagram Με πολύ ωραία πράγματα που εφαρμόζει τα παιδιά Οπότε αν θέλεις μπορείς να πάρεις και εσύ και η Σοφία τα στοιχεία μου από την Πέππι Θα θέλα πολύ και ειδικά στο κομμάτι μοτοσυριανή φιλοσοφία Επειδή είναι κάτι πάρα πάρα, δηλαδή 100 χρόνια πριν δημιουργήθηκε Ναι, ναι, ναι Αλλά είναι τόσο σύγχρονα και τόσο επικαιρό και θα είναι για πάντα γιατί σχετίζεται με τη φυσική εξέλιξη του ανθρώπου Και δεν είναι απλώς μια ιδέα κάπου ευτιούς πενταγωγού που την έβρεσε σε πράξη Αλλά έχει να κάνει με τη μελέτη πως μεγαλώνουμε και πως αποκτούμε αυτές τις επιθύσεις που έχουμε Τα προβλήματα που βγάζουμε ως ενήλικες μετά είναι αυτό Οπότε please πάρτε το τηλέφωνο το δικό μου από την Πέππι Και να την κοινωνήσουμε και αν θέλεις βγάζουμε ένα live τον επόμενο μήνα Γιατί μία φορά τον μήνα φιλοξενώ πάντα έναν εκπαιδευτικό ή μη εκπαιδευτικό Που κάνει πολύ προχωρημένη δουλειά, ό,τι να σημαίνει προχωρημένη, έτσι πολύ βαθιά δουλειά Και θα με ενδιαφέρει πάρα πολύ Με μεγάλη μου χαρά Και δική μου να δεις Και δική μου να δείτε Κύριε Παπαδοπούλου τηλεφωνείτε στη βουλευτή Καλαμπάγκα, ζητάτε εμένα και θα σας το δώσω τα σχεία του Ευχαριστώ πολύ Να σας αποδυσμέσουμε λοιπόν, δεν θέλει κάποιος άλλος να πει κάτι Νομίζω ότι έχω δώσει και τον χρόνο Συγγνώμη κάτι τελευταίο, ήθελα να ρωτήσω τον Στέφανο για την ομάδα αυτή που δημιουργήθηκε για τη Mentoriet Αν είναι κάτι το οποίο μπορούμε να κάνουμε κάτι, να συμμετέχουμε και τα λοιπά Βεβαίως μπορείτε, είναι μια ομάδα η οποία δημιουργήθηκε από ανθρώπους και φίλους Οι οποίοι έχουμε κοινό χαρακτηριστικό, ότι θέλουμε όσο μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς να γίνουμε ο κόσμος καλύτερος Είναι κυρίως ψυχολόγοι, είναι κυρίως άνθρωποι οι οποίοι είναι εκπαιδευτικοί, είναι άνθρωποι οι οποίοι είναι live coaches Επικεφαλής είναι ο Δημήτρης Ωτσέλιος της Πρωτοβουλίας, είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος Οπότε μπορεί να έρθει σε επαφή με τον Δημήτρη ή με εμένα να σας δρομολογήσω προκειμένου να βγαίνετε Βεβαίως, εννοείται, όχι μόνο θέλουμε πάρα πάρα πολύ να μεγαλώσει από την ομάδα Είναι μια πρωτοβουλεία για να μπουν όλα αυτά τα πράγματα στην εκπαίδευση, την καθημερινή ζωή και και και και και και και είναι και τιμή μου να είμαι κι εγώ μέλος της μεντόρια Όποιος θέλει. Να μιλήσω για τις βιβλιοθήκες, διότι οι βιβλιοθήκες λειτουργούν ως άτυπη εκπαιδευτική χώρη και συμπληρωματικά στο σχολείο από την πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ιδίως η δημοσιού χαρακτήρα βιβλιοθήκες. Βέβαια, έχουμε τη δική σας, έχουμε τη βιβλιοθήκη της Βέριας που είχα πάει επάνω, έχουμε συγκλονιστικές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα και πρέπει ο κόσμος να τις μάθει περισσότερο. Λοιπόν, ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ για ακόμα μια φορά που δέχτηκες την πρόσκληση μας. Να είσαι καλά, να περνάς καλά αυτές τις μέρες, να περνάς καλά με τα παιδιά σου, όποιον τελείως πάντων περάσει τις γιορτές και θα είμαστε σε επαφή γιατί σίγουρα θα σε τσιγκλίσω Νορτίσχη. Βεβαίως και πρέπει πραγματικά είναι να βρούμε τον τρόπο να τροφοδοτούμαστε μέσα από γνώση. Η γνώση και όλα αυτά που λέμε αυτή τη στιγμή είναι το καλύτερο καύσουμο για τον ανθρώπινο οργανισμό και είναι αυτό το πράγμα το οποίο ανεβάζει την αξία μας. Θέλω να κλείσω μια τελευταία ιστορία λέγοντας το εξής. Ότι κάποια στιγμή, την χρησιμοποιώ πολύ συχνά αυτή την ιστορία, οπότε αν κάποιος την ξανακούσε ας πούμε παρεξηγήσει, αλλά θεωρώ πολύ σημαντική. Κάποια στιγμή έχω πάει σε μια ομιλία και ο μιλητής λέει ότι αν καταφέρνεις να αυξάνεις την αξία σου κατά 0,3% την ημέρα, αφέρετο, 0,3% δηλαδή 3% της χιλής, 0,3% την ημέρα, που είναι το 0,3% είναι μία ώρα διάβασμα ουσιαστικά, είναι μία ώρα με τον εαυτό μου, αυτό είναι το 0,3%. Στο τέλος του χρόνου λέει ο τύπος 365 μέρες επί 0,3% σημαίνει 100%. Ότι στο τέλος του χρόνου αν καταφέρνεις να έχεις 60 λεπτά διάβασμα και εξέλιξη με τον εαυτό σου κάθε μέρα όμως, στο τέλος του χρόνου το 100 θα γίνει 200, δηλαδή το 1 θα έχει γίνει 2, ό,τι και να σημαίνει αυτό έχει μόνος οικονομικούς όρους. Λοιπόν, μου άρεσε πάρα πολύ ομιλία, αλλά ο τύπος είχε παραλείψει ο ανατοκισμούς, γιατί όταν εξελείς τη σημερινή σου αξία, έχεις ταυτόχρονα εξελίξει όχι μόνο το κεφάλαιο αλλά και το σημερινό κέρδο. Οπότε ουσιαστικά γυρίζω σπίτι και βάζω τη φόρμουλα στο εξελάκι και λέω υπότι θέσετε ότι αυξάνω την αξία μου κατά 0,3% την ημέρα, όχι 3%, 0,3%, μαζί με τους ανατοκισμούς. 1 πόσο θα γίνει, θα γίνει 2 το 1 ή θα γίνει παραπάνω. Λοιπόν, η φόρμουλα στο εξελ μου έλεγε ότι το 1 μαζί με τους ανατοκισμούς, εάν δουλεύω με τον εαυτό μου δηλαδή 60 λεπτά την ημέρα, στο τέλος του χρόνου δεν θα διπλασιάζω την αξία μου, θα την τριπλασιάζω, ό,τι και να σημαίνει αξία. Γυρίζω σπίτι και λέω εκείνη τη στιγμή θα κάνω και τη φόρμουλα για 10 χρόνια. Δηλαδή θα υπολογίσω το 1 στην αρχή της 1ης χρονιάς. Πόσο θα έχει γίνει στο τέλος της 10ης χρονιάς. Με 0,3% επί του 1, έτσι. Το πρώτο χρόνο το 1 θα γίνει 3. Στο τέλος του 10ου έτους πόσο θα έχει γίνει με τους ανατοκισμούς. Βάζω τη φόρμουλα και κάνω την πράξη. Το 1 στο τέλος του 10ου έτους είχε γίνει 55.000. Το ξαναλέω. Το 1 στο τέλος του 10ου έτους με τους ανατοκισμούς, το 0,3% την ημέρα έχει γίνει 55.000. Όχι 55.000% το 1 έχει γίνει 55.000. Στο τέλος, η πρώτη-ελευθεία μέρα του 10ου έτους, σε σχέση με την τελευταία, αύξανε στην αξία σου κατά 200. Δηλαδή με αρχικό κεφάλαιο 1, στο τέλος του 10ου έτους, αύξανε σημερισίως την αξία σου κατά 200. Και λέω ότι αν σε αυτή τη φάση, σε αυτή την κατάσταση ζωής, δεν έχεις 10 φορές τα λεφτά που σήμερα ονειρεύεσαι, αν δεν έχεις 10 φορές τη σχέση που σήμερα ονειρεύεσαι, αν δεν έχεις 10 φορές την υγεία που σήμερα ονειρεύεσαι, να μου τρυπείς τη μύτη. Είναι τεράστια η δύναμη της γνώσης. Και γιατί ανατοκίζεται τόσο πολύ? Γιατί είναι η μόνη επένδυση που έχει ημερήσει ο ανατοκισμός. Όλα τα υπόλοιπα, τα ομόλογα, οι προθεσμιακές καταθέσεις, έχουν τρίμινο-εξάμινο ανατοκισμό. Η γνώση είναι η μοναδική επένδυση που έχει ημερήσει ο ανατοκισμός. Και ο άνθρωπος υπερεκτιμάται τι θα κάνεις ένα χρόνο, αλλά υποεκτιμάται τι θα κάνεις σε 10 χρόνια. Οπότε αυτό το οποίο έλεγε νωρίτερα η Ειρήνη, αυτό που είπαν η Σοφία και είπαν και άλλοι φίλοι εκπαιδευτικούς, η Μοντωσεριανού η εκπαιδευτικός, όλο αυτό περιγράφουμε είναι ένα σύστημα αξιών, το οποίο είσαι εδώ και σε βοηθάει να είσαι εδώ πέρα μετά από λίγο χρονικό διάστημα. Γιατί για να έχω κάτι περισσότερο, και δεν αναφέρομαι στα λεφτά, και στα λεφτά αν θέλει κάποιος, για να έχω κάτι περισσότερο πρέπει να γίνει ο ίδιος κάτι περισσότερο. Ο περισσότερος κόσμος θέλει κάτι περισσότερο, αλλά δεν θέλει να γίνει κάτι περισσότερο. Δεν γίνεται. Οπότε κλείνοντας, αν αφήσω μια ευχή και μια κατάρα, είναι μην διανοείστε να μη δουλεύετε με τον εαυτό σας 60 λεπτά την ημέρα. Είτε περπάτημα, είτε έξιμο, είτε κολύμπι, διάδρομο, είτε διάβασμα. 60 λεπτά την ημέρα για τον εαυτό μου. Έχω πάντα 60 λεπτά. Ακόμα και την ώρα πάντα παιδιά να κοιμηθούν. Έχω πάντα το χρόνο αυτό. Την ώρα περπατάω, μπορώ να ακούω μιλίες την ώρα που οδηγάω. Μπορώ να βγάζω ένα μεταφυγιακό εξαποστάσεως σε ένα χρόνο μόνο και μόνο με τις μετακινήσεις μου. Είμαι επέθυνος για τη ζωή μου. Ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ. Βλέπετε εδώ συνέχεια στέλνουν. Ευχαριστούμε πολύ τον Στέφανο, την Δουλειοθήκη για αυτή την πρωτογραφική συζήτηση. Ευχαριστούμε πολύ. Καλό βράδυ. Οπότε, ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ. Μου δώσατε πάρα πολύ μεγάλη χαρά και με συγκινήσατε πάρα πάρα πολύ σήμερα. Μου κάνατε ένα πολύ μεγάλο δώρο πραγματικά όλους σας και ευχαριστώ πάρα πολύ μέσα στην καρδιά μου. Ναι, είσαι καλά. Καλές γιορτές να έχεις. Ευχαριστούμε πολύ όλους σας. Ευχαριστούμε και εμείς. Καλό βράδυ. Ευχαριστώ πολύ. Καλό βράδυ σε όλους. Ευχαριστούμε. |
