| : Είμαι το πρώτο πρόγραμμα που έχω εγκατασταθεί στο δικό μου το δικό μου δικαστικό. Είμαι υπόλοιπος που βλέπω από τα πλατεία και τα πλατεία που βλέπω, τα πλατεία που βλέπω από τα πλατεία, τα πλατεία που βλέπω από τα πλατεία, τα πλατεία που βλέπω από τα πλατεία, τα πλατεία που βλέπω από τα πλατεία, τα πλατεία που βλέπω από τα πλατεία. Τα πλατεία που βλέπω από τα πλάτεία είναι τα πλαισιακά μου τάσεις. την ιδιωτικότητα, τη λογοκρισία και το ρόλο των darknets σε όλα αυτά. Η ιδιωτικότητα δεν θέλει πολλές συστάσεις. Είναι η κατάσταση στην οποία τροφοδοτεί την προσωπική εξέλιξη και χωρίς την ιδιωτικότητα θα ήταν αδύνατον να εκφράσουμε ελεύθερα τους εαυτούς μας. Δεν θα μπορούσαμε δηλαδή να δημιουργήσουμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Τι είναι όμως η ανονιμία? Ανονιμία είναι η δυνατότητα να αισθανθούμε ιδιωτικότητα μέσα σε ένα δημόσιο περιβάλλον. Η ιδιωτικότητα στο ίντερνετ αναφέρεται στη δυνατότητα να προσδιοριστούν ποια προσωπικά μας δεδομένα αποκαλύπτονται κατά τη χρήση του ίντερνετ. Καθώς και το ποιος έχει πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα και για ποιον σκοπό. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως οτιδήποτε κάνουμε στο ίντερνετ είναι δημόσιο. Μιας και οτιδήποτε γράφουμε σε ένα site, όταν γράφουμε κάτι σε ένα site, την πληροφορία δεν μεταδίδεται απευθείας στον παραλήπτη, αλλά περνάει προσωρινά από διάφορους μεσολαβητές. Στο ίντερνετ, λοιπόν, δεν μπορούμε να ψηθυρίσουμε. Ό,τι κάνουμε είναι σαν να το φωνάζουμε σε ένα δρόμο. Τα social media από τη πλευρά τους έχουν αλλάξει τελείως το τι ο κόσμος θεωρεί δημόσιο και το τι θεωρεί ιδιωτικό. Ένα direct message σε κάποιο φίλο μας, οι περισσότεροι το θεωρούν ιδιωτικό, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, αφού γνωρίζει γι' αυτό ένας τρίτος, το site. Γι' αυτό, άλλωστε, θα έχετε δει και προς τα περισσότερα social media, τα μηνύματα αυτά δεν ονομάζονται private messages, αλλά ονομάζονται messages, direct messages ή κάτι παρόμοιο. Άρα, αφού το ίντερνετ είναι ένας δημόσιος χώρος, για να διατηρήσουμε την ιδιωτικότητά μας, χρειαζόμαστε ανονιμία. Κάθε site στο ίντερνετ είναι σήμερα γεμάτο από trackers, από διαφημιστικές και μη εταιρίες, που σκοπό έχουν να καταγράφουν τις συμπεριφορές μας. Τι κοιτάμε, τι μας αρέσει, τι δεν μας αρέσει, για πόση ώρα το κοιτάμε, τι μοιραζόμαστε με τους φίλους μας, τι μοιραζόμαστε ιδιωτικά και τι μοιραζόμαστε δημόσια. Όλα αυτά μπορούν να βγήσουν σε συμπεράσματα είτε για τα άτομα, είτε για το σύνολο. Αυτό ονομάζεται profiling. Το σημαντικό εδώ, λοιπόν, είναι πως τα δεδομένα όχι μόνο συλλέγονται από τους trackers, αλλά συνδυάζονται και αναλύονται με σκοπό να εξαρθούν εξαιρετικά ακριβή συμπεράσματα. Οι αναλύσεις αυτές, έπειτα, πολλούνται σε όποιους ενδιαφέρονται. Όσοι από εσάς έχουν δοκιμάσει να φτιάξουν κάποια social media campaign, έχουν πάρει μια μικρή γεύση του πώς ήδη χρησιμοποιούνται τα δεδομένα αυτά για να στοχεύσουν σε κόσμο. Ακόμα χειρότερο είναι πως τα δεδομένα αυτά δεν είναι δικά μας πλέον. Και δεν μπορούμε να καθαρίσουμε το ιστορικό μας. Όμως, όποιος έχει πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα, μπορεί να γυρίσει όσο πίσω στο παρελθόν θέλει να μελετήσει τη συμπεριφορά μας, βγάζοντας συμπεράσματα για το παρελθόν μας. Και πού είναι το πρόβλημα με τους trackers? Αφού δεν έχω κάτι να κρύψω, θα πουν οι περισσότεροι. Άραγε, όσοι έχουν κουρτίνες στο σπίτι τους, έχουν κάτι να κρύψουν. Για σκεφτείτε πώς θα νιώθατε αν αύριο το ασφαλιστήριο συμβόλαιό σας γινόταν πολύ πιο ακριβό, επειδή η ασφαλιστική σας εταιρεία έμαθε ότι σας αρέσουν τα extreme sport. Ή πως θα ήταν να μη σας προσλαμβάνω σε μια δουλειά, επειδή αρχίζετε να διαβάζετε περί μητρότητα στη Wikipedia, ή επειδή χαζεύετε μωράκια στο Instagram. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα πως κάποιος συνδυάμες στο ίντερνετ μπορεί να διαβάσει τα e-mails? Αδιανόητο. Και όμως, πριν της αποκαλύψης του Snowden το 2013, αυτή ήταν η νόρμα. Οι περισσότεροι e-mail providers, όπως το Yahoo για παράδειγμα, δεν χρησιμοποιούσαν HTTPS, δηλαδή κρυπτογραφία. Το HTTPS είναι αυτή η πράσινη κλειδαριά που βλέπετε στον browser σας, και όσα sites το υποστηρίζουν, αυτό σημαίνει τα δεδομένα που ανταλλάσετε εσείς με το site κρυπτογραφούνται. Άρα έτσι οι ενδιάμεσοι, για παράδειγμα, δεν μπορούν να διαβάσουν τον αριθμό της πιστωτικής δίνεται στο Amazon, παρά μόνο το ότι εσείς επισκεφτήκατε το Amazon. Εκτός, όμως, από το περιεχόμενο των επικοινωνιών, υπάρχουν και τα μεταδεδομένα. Σε μια τηλεφωνική κλήση, σε μια τηλεφωνική κλήση, προς ένα αριθμό για βοήθειας από αυτοκτονίας, το ηχητικό κομμάτι της κλήσης είναι τα δεδομένα. Οι αριθμοί που εμπλέκονται, η ώρα της κλήσης και η διάρκεια της κλήσης είναι τα μεταδεδομένα. Πολύ σημαντικά στοιχεία. Αντίστοιχα σε μια επίσκεψη σε ένα site, το περιεχόμενο είναι τα δεδομένα. Αυτό που διαβάζετε από το site είναι τα δεδομένα. Ενώ οι IPs, η δική σας και του site, το λειτουργικό σας, ο browser σας, η ώρα και η διάρκεια της επίσκεψης είναι τα μεταδεδομένα. Τα μεταδεδομένα δεν μπορούμε να τα κρυπτογραφίσουμε και δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε, γιατί είναι κομμάτια των πρωτοκόλων επικοινωνίας. Βλέποντας και μόνο ποια site επισκέπτεται κανείς, μπορεί να βγάλει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για το φύλο, τις πολιτικές υπεπιθύσεις, τα χόμπι, τις σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου. Για να προστατέψουμε την ιδιωτικότητά μας, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να αποσυνδεθούμε από τα μεταδεδομένα. Και αυτό μπορεί να γίνει μέσα στο δικτύο ανωνυμίας. Το πλέον διάσημο δίκτυο ανωνυμίας αυτή τη στιγμή είναι το TOR, ο κώδικας του οποίου δόθηκε ως ανοιχτό λογισμικό το 2004 από το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών και πλέον αναπτύσσεται από ένα μη κοινωνισκοπικό οργανισμό με έδρα την Αμερική, το TOR Project. Ο ευκολότερος τρόπος να μπει κανείς στο δίκτυο του TOR είναι να κατεβάσει ένα browser με το όνομα TOR Browser, ο οποίος είναι εφασισμένος στο Firefox. Αυτή τη στιγμή το δίκτυο του TOR αποτελείται από περίπου 6.000 κόμβους σε όλο τον κόσμο, τους οποίους τους τρέχουν εθελοντές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, ενώ οι καθημερινοί χρήστες υπολογίζονται περίπου σε 4 εκατομμύρια. Το TOR γνώρισε ραγδαία εξάπλωση μετά της αποκαλύψης Snowden το 2013. Από το 2013 μέχρι σήμερα η κίνησή του έχει περίπου δεκαπλασιαστεί. Στα slides μιας παρουσίας της NSA για το TOR αναφερόταν χαρακτηριστικά πως τα εργαλεία ανονομίας όπως το TOR είναι καταστροφικά για τη δουλειά τους, το να μας παρακολουθούν. Αυτό σημαίνει ότι το TOR για μας είναι κάτι πάρα πολύ καλό. Χρησιμοποιώντας το TOR browser ανοίγουν αυτόματα κρυπτογραφημένες συνδέσεις προς τρεις διαφορετικούς κόμβους στο ίντερνετ. Και ο τελευταίος, ο Exit Node, όπως λέγεται, μας βγάζει πίσω στο ίντερνετ. Και έτσι επισκεπτόμαστε το site που θέλουμε. Με αυτόν τον τρόπο προσφέρει δικτυακή ανονιμία, μιας και το site δεν μπορεί πλέον να βρει την IP τη δική μας. Η μόνη IP που βλέπει είναι η IP του Exit Node, του τελευταίου κόμβου του TOR. Έτσι καταφέρουμε εύκολα δύο πράγματα. Πρώτα, να χάσουν οι trackers στα ίχνι μας, αφού η IP μας αλλάζει διαρκώς. Και δεύτερον, να αποφύγουμε πιθανή λογοκρισία στο ίντερνετ. Το TOR χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της αραβικής άνοιξης. Απ' αντιφερονούντες, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν για να οργανώσουν τις διαδηλώσεις τους ενάντια στα καθεστώτα και για να προστατέψουν τον εαυτό τους να μη βρεθούν και να μη συλληφθούν. Όταν στη Τουρκία έκοψαν το Facebook και το Twitter μέσω των οποίων διοργάνωναν τις διαδηλώσεις τους οι διαδηλωτές, ο κόσμος στράφηκε και στο TOR. Όταν μάλιστα η Τουρκία προσπάθησε να εμποδίσει, να μπλοκάρει το site του TOR, αυτό που συνέβη σε όλο τον κόσμο ήταν ότι στήθηκαν μέσα σε λίγες ώρες δεκάδες άλλα mirror του TOR project, από τα οποία μπορούσαν οι χρήσεις στην Τουρκία να κατεβάσουν το TOR browser. Φυσικά αυτό έκανε το TOR να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη απήχηση μέσα στη Τουρκία. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως το TOR όχι μόνο έχει βοηθήσει στο να προωθηθεί η ελευθερία της έκφρασης, αλλά και στην εξάπλωση της δημοκρατίας. Κάποιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως το TOR έχει σώσει ακόμα και ζωές. Τώρα, όσο περισσότεροι οι άνθρωποι με τελείως διαφορετικούς σκοπούς και με τελείως διαφορετικά ενδιαφέροντα χρησιμοποιούν το TOR, τόσο ασφαλέστερο και πιο ανώνυμο γίνεται για όλους. Γι' αυτό, άλλωστε, και το αναυτικό των ΕΠΑ το διέθεσε ελεύθερα προς όλους ώστε να μπορούν να εξαπλωθεί και να μπορούν να κρύψουν μέσα σε αυτό το δίκτυο της πράξης τους μέσα στις πράξεις όλων των υπολοίπων. Σημαίνει ότι το δίκτυο του TOR το χρησιμοποιούν όχι μόνο ακτιβιστές και κυβερνητικοί ή στρατιωτικοί παράγοντες, αλλά και δημοσιογράφοι, οι οποίοι θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για να επικοινωνήσουν με τις πηγές τους και να ανταλλάξουν δεδομένα χωρίς να τις εκθέσουν, καθώς και καθημερινοί άνθρωποι οι οποίοι νοιάζονται και την ιδιωτικά του τάτους. Φυσικά το δίκτυο του TOR το εκμεταλλεύονται και κάθε λογή σε εγκληματίες ή απατεώνες για να κρύψουν τα έγγρυνα των πράξεων τους. Είναι δηλαδή ένας μικρόκοσμος του ίντερνετ και της φυσικά της πραγματικής ζωής. Τώρα, ένα παράπλευρο κέρδος από την έρευνα που έχει γίνει για τη δημιουργία του TOR είναι τα Onion Services. Αυτά είναι μια πλατφόρμα υπηρεσιών τα οποία δεν τρέχουν πάνω στο ίντερνετ αλλά τρέχουν μέσα στο δίκτυο του TOR και έχουν ακόμα ισχυρότερα στοιχεία ανονιμίας. Μέσα σε αυτά τα δίκτυα είναι αδύνατο να εντοπιστεί όχι μόνο η IP του client αλλά και η IP του server. Η διεύθερηση των υπηρεσιών αυτών τελειώνει σε τελεία Onion. Το όνομα τους δόθηκε λόγω των πολλαπλών στρωμάτων κρυπτογράφησης τα οποία χρησιμοποιούνται και τα οποία μοιάζουν με κρεμμύδι. Το σύνολο των Onion Services ονομάζεται Onion Land. Τι υπάρχει σήμερα στην Onion Land. Καταρχήν υπάρχουν υπηρεσίες web δηλαδή προσωπικά sites, wikis, blogs, forums, βιβλιοθήκες, social media, search engines, whistleblowing platforms, webmails και φυσικά markets που προσφέρονται είτε νόμιμα είτε παράνομα προϊόντα και οι αγορές εκεί συνήθως γίνονται με κρυπτονομίσματα όπως είναι το bitcoin. Υπάρχουν επίσης υπηρεσίες chat, υπηρεσίες email, υπηρεσίες διαμοιρασμού αρχαίων και διάφορα άλλα πράγματα. Αυτή η πλατφόρμα ανώνυμων υπηρεσιών, τα Onion Services είναι αυτά που συχνά τα media λανθασμένα αναφέρουν ως deep web ή dark web. Γιατί λανθασμένα όμως και πάμε να δούμε τι είναι αυτά. Το deep web αναφέρεται στα κομμάτια του web τα οποία δεν μπορούν να γίνουν index από τις μηχανές αναζήτησης όπως το Google. Γιατί συνήθως αυτά τα δεδομένα βρίσκονται πίσω από φόρμες οι οποίες ζητάν κάποιο κωδικό. Για παράδειγμα, ή πίσω από κάποια ιδιωτικά δίκτυα εταιρεών. Για παράδειγμα, οι φωτογραφίες που έχετε στο Facebook, οι οποίες δεν είναι δημόσιας, άρα δεν μπορεί κάποιος να τις βρει στο Google, είναι κομμάτι του deep web. Τα images στο Gmail, τα στοιχεία των τραπεζικών σας λογαριασμών πίσω από το ebanking, είναι και αυτά σύμφωνα με τον ορισμό του deep web, κομμάτι του deep web. Τι είναι τα darknets? Τα darknets είναι τα δίκτυα τα οποία χτίζονται πάνω από το internet, όπως το Tor, δηλαδή, και απαιτούν έναν ειδικό client για να μπει σε αυτά. Χαρακτηριστικό τους είναι πως όλες οι συνδέσεις μέσα σε αυτά τα δίκτυα είναι κρυπτογραφημένες. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να δει το περιεχόμενο αυτών των συνδέσεων. Εξού και το όνομα dark, το οποίο δεν σημαίνει σκοτεινό, σημαίνει σκούρο ή όχι διαφανές. Το αντίθετο των darknets είναι τα μη κρυπτογραφημένα δίκτυα, τα clearnets, όπως λέγονται, και ένα τέτοιο είναι το internet. Ο όρος τώρα dark web προσδιορίζει τα web services τα οποία τρέχουν πάνω στα darknets. Σε αντίθεση όμως με το deep web, όπου τα κομμάτια τους δεν μπορεί κάποιος να τα βρει σε μηχανές αναζήτησης, κομμάτια του dark web είναι μέσα σε μηχάνες αναζήτησης, οι οποίες βρίσκονται μέσα στα darknets. Η σύγχυση deep web, dark web και όλα αυτά ξεκίνησε το 2009 κατά την περιγραφή της ιστορίας της σύλληψης του τότε μεγαλύτερου μάρκετ ναρκωτικών στην Onionland, που λεγότανε Silk Road. Τα μίδια τότε άρχισαν να αναφέρουν το Silk Road ως κομμάτι του deep web. Και από τότε ξεκίνησε η κατηφόρα για τα μίδια σε αυτό το κομμάτι. Τα μίδια λοιπόν, εκτός ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το deep web από τα darknets και το deep web και όλα αυτά, κάνουν πολύ συχνά αναφορές αποκλειστικά στο κομμάτι του παράνομου υλικού που υπάρχει μέσα σε αυτά. Το παρουσιάζουν ως το απόλυτο κακό, όπου μαζεύανται αποκλειστικά εγκληματίες. Κάτι σαν τα εξάρχεια για το Sky δηλαδή. Προφανώς γιατί αυτό που λέει, οι φρίκοι και οι υπερβολοί. Για εμάς που θυμόμαστε τα 90's, την ίδια ακριβώς τρομολαγνία έδειχναν τα μίδια τότε για το internet. Μας έλεγαν ότι είναι γεμάτο βία, ναρκωτικά και πορνογραφία. Αν δεν μας το έκοβαν οι γονείς μας, θα γινόμασταν και εμείς σίγουρα εγκληματίες. Ευτυχώς δεν μας το έκοψαν και μάλλον ήμαστε μια χαρά. Είναι σημαντικό εδώ να πούμε πως δεν ανοίγεις την πόρτα των darknets και βρίσκεσαι μπροστά σε όλα αυτά που περιγράφουν τα μίδια. Πρέπει να τα ψάξεις, πρέπει να γίνεις μέρος των κοινοτήτων αυτών, οι οποίες θα σου δώσουν πρόσβαση στο περιεχόμενο. Όπως δηλαδή συμβαίνει με αυτές τις κοινότητες και στην πραγματική ζωή. Όσον αφορά το αμφισβητήσιμο ή παράνομο περιεχόμενο των darknets, κανείς δεν αρνείται πως υπάρχει. Τα darknets είναι μικρόκοσμοι της πραγματικότητας. Το γεγονός πως σου λένε ότι μπορείς να αγοράσεις έναν εκτελεστή για την πεθερά σου, δεν σημαίνει πως όντως αυτό συμβαίνει. Πολλά sites των darknets έχουν χτιστεί, ώστε να μπορούν να αποσπάσουν χρήματα από ανυποψία στους χρήστες, οι οποίοι πιστεύουν ότι θα παραλάβουν κάτι το οποίο δεν θα συμβεί ποτέ. Αναμφισβήτητα όμως τα darknet markets έχουν αλλάξει σε παγκόσμιο επίπεδο το τοπίο της διακίνησης ουσιών, κάνοντας το ασφαλέστερο και καταργώντας σε μεγάλο βαθμό τους μεσάζοντες στα πάρκα. Με ό,τι φυσικά συνεπάγεται αυτό. Μιλώντας όμως για ναρκωτικά, η ουσία με τις περισσότερες αγγελίες πολλής ως τα darknet markets είναι η κάναδο. Η κατανάλωση της οποίας είναι παράνομη αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι όμως απόλυτα νόμιμη σε πολιτείες στην Αμερική, όπως είναι το Colorado ή το San Francisco. Είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς ότι μέσα στα darknet markets υπάρχει μόνο παράνομο περιεχόμενο. Παράνομο για ποιον και πότε. Πόσο μάλλον όταν δεν ξέρεις ούτε που βρίσκεται ο χρήστης αγοραστής, ούτε που βρίσκεται ο server, ούτε που βρίσκεται ο πολιτής. Και ερχόμαστε τώρα στο γιατί δεν κάνει κάτι το Tor και τα υπόλοιπα darknet για να φιλτράρουν αυτό το παράνομο περιεχόμενο που υπάρχει εκεί. Η εύκολη απάντηση είναι πως κάποιος θα μπορούσε να φτιάξει ένα φίλτρο και να τελειώσει το πρόβλημα. Το τεράστιο όμως πρόβλημα που θα δημιουργούταν τότε, ήταν το ποιος θα αποφασίζει τι θα μπει σε αυτό το φίλτρο. Το φίλτρο αυτό θα μετέτρεπε ένα δίκτυο, που σήμερα είναι όλη η ίση σε ένα δίκτυο που θα έχει ιεραρχική εξουσία. Όπου κάποιοι θα αποφασίζουν τι θα βλέπουν όλοι οι άλλοι. Γνωρίζουμε πως κάθε προσπάθεια φιλτραρίσματος καταλήγει σε λογοκρισία και σε κατάχρηση εξουσίας. Στην Ισπανία ο ίδιος μηχανισμός που χρησιμοποιείται για να φιλτράρει τα στοιχηματικά σάιτ από το ίντερνετ, χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος της Καταλωνίας για να κόψει τα σάιτ που προπαγάνδυζαν το δημοψήφισμα. Θα ήταν παράλογο ένα δίκτυο το οποίο έχει φτιαχτεί για να απελευθερώνει τους χρήστες να καταλήγει το ίδιο να είναι λογοκριτής. Αυτός είναι ο απλός λόγος που δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ κάποιος όταν έχει ο φίλτρο. Δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται. Τα darkness είναι υποδομές, οι οποίες παίρνουν μοφή από τα κάτω προς τα πάνω. Οι χρήστες έχουν την ελευθέρεια να αποφασίσουν και να δημιουργήσουν μέσα σε αυτά τα δίκτυα τις υποδομές τις οποίες θέλουν. Είναι θέμα παιδείας και όχι θέμα καταστολής το τι θα περιέχουν αυτά τα δίκτυα και αν θα υπάρχει μέσα τους αμφισβητήσιμο περιεχόμενο ή όχι. Και μιας και οι περισσότεροι στέκονται εκεί, το να καταδικάζουμε το Tor για όσα sites του Dark Web περιέχουν υπονογραφία είναι σαν να καταδικάζουμε τον Gutenberg ως πονογράφο επειδή εφίβρεται την τυπογραφία. Τις υποδομές του Dark Web σπαίδουν να τις εκμεταλλευθούν το τελευταίο διάστημα και πάρα πολύ γνωστά και μεγάλα sites ή εταιρείες. Επενδύουν αρκετά μεγάλα ποσά. Εφημερίδες όπως η New York Times και ο Guardian βρίσκονται αυτή τη στιγμή μέσα στο Dark Web ώστε να μπορούν οι χρήστες τους να διαβάσουν τις εφημερίδες με ασφάλεια παρακάμπτοντας οποιαδήποτε λεωκρισία μπορεί να βρεθεί μπροστά τους. Ποιο είναι όμως το μεγαλύτερο site στο Dark Web αυτή τη στιγμή? Το Facebook. Το γιατί είναι αρκετά απλό αν το σκεφτεί κανείς. Το Facebook είναι απαγορευμένο σε κάποιες χώρες ή ακόμα και μέσα σε ιδιωτικά, εταιρικά δίκτυα. Το Facebook όμως συνεχίζει να θέλει να μαζεύει τα προσωπικά δεδομένα των χριστών, δηλαδή να παρέχει τις υπηρεσίες του. Τι έκανε λοιπόν? Υπήρξε το Tor, ώστε να μπορούν οι χρήστες του Facebook να έχουν πρόσβαση στο Facebook ανεξάρτητα από το ποιος προσπαθεί να τους απαγορέψει την πρόσβαση. Το 2016, περίπου 1 εκατομμύριο διαφορετικοί χρήστες του Facebook χρησιμοποιούσαν το Onion Service για να μπούν σε αυτό. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν κάποιος κάνει login στο Facebook μέσω Tor, είναι ακόμα ανώνυμος. Όχι φυσικά. Η δικτυακή ανωνυμία δεν συνεπάγεται και η προσωπική ανωνυμία. Όσο οι δράσεις μας μέσα στα δίκτυα ανωνυμίας μας συνδέουν με τα προσωπικά μας δεδομένα, το όνομά μας, το τηλέφωνό μας, τους φίλους μας, τόσο χάνουμε την ανωνυμία μας. Τα ανώνυμα δίκτυα δεν μπορούν να προστατεύσουν τους χρήστες από να τα χρησιμοποιούν με λάθος τρόπο. Και αυτό εκμεταλλεύονται πολύ σωστά και ιδιωκτικές αρχές που συλλαμβάνουν χρήστες τέτοιων δικτύων οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τα όρια των Darknet. Γνωρίζοντας πως περνάμε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό της ζωής μας online, η μοναδική μας λύση για να προστατέψουμε της ελευθερίας μας από το διάφανο ίντερνετ πλέον είναι να αρχίσουμε να τη θολώνουμε. Το ίντερνετ πλέον έχει γίνει όχι μόνο mainstream, αλλά και μια πλατφόρμα ξεκάθαρης εκμετάλλευσης. Αντί για ένα δίκτυο ισότητας έχει καταλήξει να είναι ένα δίκτυο μαζικής χειραγόγησης. Πλέον το διαφορετικό, το φιλόδοξο και το προτυπωριακό είναι τα Darknet, τα οποία προσφέρουν την ασφάλεια στους χρήστες να δημιουργήσουν ελεύθερα ό,τι θέλουν ώστε να ξεφύγουν από τη νόρμα του ίντερνετ. Καμία ελευθερία και κανένα δικαίωμα δεν κερδίζει και ποτέ χωρίς προσπάθεια και κόπο. Έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία πλέον να δημιουργήσουμε δίκτυα τα οποία θα μας εξυπηρετούν, θα μας απελευθερώνουν και επιτέλους ας το εκμεταλλευτούμε. Ευχαριστώ πολύ. |
