| : Παρακαλώ, ευχαριστούμε. Σούρβα. Στις 31 Δεκεμβρίου, ξημερώνοντας οι πρώτοι του νέου έτους, γιορτάζονταν τα Σούρβα. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Οι ετοιμασίες ήταν καλύτερες και πλουσιώδες. Βασίλη μου, πόθεν έρχεσαι και από πούθεν κατεβαίνεις. Από τα ξένα έρχομαι στα ναδικά μου πάνω. Κι αν έρχεσαι που ξενιτιά, πέμασε ένα τραγούδι. Κι εγώ τραγούδια μάθιμισκα, τραγούδια να σας λέω. Στην πατερίτσα κούμπησα να πω την αλφαβήτα κι η πατερίτσα ήταν χλωρή κι απ' όλοι και κλουνάρια. Κλουνάρια χρυσοκλώναρα κι ήταν αργυρό του φίλου. Και τ χρόνο. Με το τέλος του τραγουδιού, η νοικοκυρά φίλευε τα παιδιά με σαλιάρια, κουραβιά, ξίρους καρπούς, φρούτα και νομίσματα. Και τους εύχονταν και τ χρόν. Το έθιμο των δόρων δεν υπήρχε τότε. Την παραμονή άκουγε κανείς να ψέλουν τον Άι Βασίλη προσφυγόπουλα. Έθιμο, όχι κοζανίτικο. Που μερικοί τεμπέλδες το άρεσαν και παίρνοντας ένα κουτί, γύριζαν στα μαγαζιά για να μαζέψουν χρήματα. Χωρίς να τραγουδούν. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς, οι νοικοκυρές ετοίμασαν και τα φαγητά για την πρώτη του νέου έτους. Απαραίτητο φαγητό η βασιλόπιτα, που την κάνουν με φύλλα κρούστας που τα ανοίγουν οι ίδιες. Με γέμιση ως επιτοπλής των αποκρέας, κυμά ή σπανάκι. Μέσα στην πίτα βάζουν ένα σημαίνειο νόμισμα, τον παρά. Και την κόβουν την πρώτη μέρα το μεσημέρι. Το βράδυ της παραμονής συγκεντρώνοντας οι συντροφιές συντροφιές σε φιλικά σπίτια και έπαιζαν τυχερά παιχνίδια. Τα μεσαάνυχτα έκοβαν τη γλυκιά βασιλόπιτα και γλεντούσαν ως το πρωί παίζοντας και χορεύοντας. Την πρωτοχρονιά έκαναν επισκέψεις στις βασιλικές και στους βασίλειδες, στους παππούδες και τους μεγάλους θείους που δεν ζούσαν μαζί. Στις συναντήσεις γινόταν λόγους για τον παρά και ποιος ήταν ο τυχερός που τον βρήκε. Αυτή είναι η πραγματικότητα. |
