| : Η Γκάννα είναι μια χώρα της Δυτικής Αυρικής, η οποία συνορεύει με την Ακτή Λαφαντοστού, την Μπουρκίνα Φάσο και το Τόγκο. Έχει μεγάλο φυσικό πλούτο, κυρίως σε χρυσό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, δοξίτι και κακάο. Πλούτος που δεν γίνεται ορατός από τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Ο σκοπός του Βαρύγκου είναι το πιο σημαντικό και το πιο σημαντικό σχολείο για τους δασκάλους του σχολείου. Ο σκοπός των 31 αναδόχων είναι να βοηθήσουμε στην κατασκευή ενός ξενώνα για τους δασκάλους του σχολείου στο απομακρυσμένο χωριό Κόρου, καθώς λόγω προσβασιμότητας υπάρχει συνεχόμενη απουσία δασκάλων. Το Κόρου είναι ένα χωριό 700 κατοίκων, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και ένα μικρό ποσοστό με την αλλία. Αφού χορέψαμε, τραγουδίσαμε και γνωριστήκαμε καλύτερα, ξεκινήσαμε και δουλειά. Άλλοι μαζεύαμε το νερό από το κοντινό ποτάμι, άλλοι φτιάχναμε τη λάσπη για το χτίσιμο, άλλοι ανοίγαμε χαντάκια. Και βέβαια δεν έλειψαν τα παιχνίδια με τα παιδιά, που ήταν όχι μόνο ένα ευχάριστο διάλειμμα, αλλά απαραίτητη βοήθεια. Σκάβουμε, κουβαλάμε νερό, το κάβουμε και τα πάντα. Και ένιωθα πολύ ωραία κατά τα άλλα, παράλληλα ένιωθα και τέλεια. Είμαστε μέρος μιας μεγάλης αλυσίδας, που κουβαλάμε νερό από το ποτάμι, που είναι αρκετά πιο κάτω από εδώ, για να βοηθήσουμε να κάνουμε πυλό και το τσιμέτο. Είμαι ενθουσιασμένη για όλο το ταξίδι, οπότε χαρά, χαρά. Ότι κάνουμε κάτι ωραίο αυτό με ενθουσιασμό. Η ActionAid βασικά προσφέρει στο να δημιουργηθούν κάποιες υποδομές, και όχι στη φιλαστροπία. Ναι, νιώθω πολύ συγκινημένη το ότι είμαι σήμερα εδώ. Κατάφερα να πετύχω αυτό που πάντα ήθελα. Όλο αυτό με τη χαρά, τα χαμόγελα των παιδιών, η δουλειά που βγαίνει από την ActionAid, η προσφορά. Ήθελα να βοηθήσω το έγω της ActionAid βασικά, και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι εκπληκτική εμπειρία. Δυστυχώς δεν περιγράφεται με λόγια, ούτε με εικόνες, μόνο με συναισθήματα. Δεν ερχόμαστε και χαρίζουμε χρήματα, χαρίζουμε δώρα, υλικά. Προσπαθούμε να χτίσουμε κάτι ώστε να μπορέσουν να το κάνουν μόνοι τους, να το εξελίξουν μόνοι τους. Το σημαντικό είναι ότι ανταλλάσετε αγάπη. Το πιο σημαντικό. Εδώ πέρα είμαστε κάθε μέρα με τους ανθρώπους, επικοινωνούμε μαζί τους, γνωριζόμαστε. Πιστεύω ότι τους δείχνει ότι υπάρχει κόσμος που ενδιαφέρεται για αυτούς, υπάρχει αλληλεγγύη στον κόσμο, δεν είναι μόνοι τους, δεν είναι εξεχασμένοι. Έχουν δικαιώματα οι άνθρωποι, όλοι στον πλανήτικο. Και πρέπει να τα γνωρίζουν τα παιδιά. Αλλά οι γονείς για να τους πούνε, εντάξει, πηγαίνετε στο σχολείο, πρέπει να γίνει ένα έργο, ένα σχολείο, για να έρθει ένας δάσκαλος και ο δάσκαλος κάπου να μείνει και να τα δείχνει όλα αυτά τα παιδιά και να προχωρήσουν. Τα μεσημέρια διακόπταμε, μοιραζόμασταν σε μικρότερες ομάδες και τρώγαμε μεσημεριανό μαζί με τις οικογένειες της κοινότητας. Ήταν πάρα πολύ ευχάριστοι, χαμογελαστοί, μας έκανε πολύ εντύπωση. Και αυτοί ρωτούσανε για μας πράγματα. Τα παιδιά ήταν ήσυχα, ήταν όλα εκεί. Μοιραστήκαμε και το φαγητό μας και ρωτούσανε κάθε φορά πώς ήταν και η δική μας ημέρα. Σίγουρα νιώθουν ότι δεν είναι ξεχασμένοι κάποιοι άνθρωποι από πολύ μακριά, από μια χώρα που δεν νομίζω να ξέρουν καν πως τη λένε. Έχουν έρθει για να τους δείξουν ότι είμαστε δίπλα σας και ότι δεν είναι ξεχασμένοι. Μπορούν να βασιστούν και σε κάποιους άλλους ανθρώπους για να προχωρήσουν. Χαίρομαι πάρα πολύ που τους έχω γνωρίσει. Είναι όλοι καταπληκτικοί άνθρωποι. Είναι πάρα πολύ χαμογελαστοί. Εμείς υποτίθεται ότι τα έχουμε όλα και ζητάμε κι άλλα κι αυτοί που έχουνε πολύ λιγότερα από μας. Τα απολύτως απαραίτητα, ίσως το κάνουν και αυτά και έχουνε μια λάμψη στο βλέμμα τους, ένα χαμόγελο. Πραγματικά δεν ξέρω αν βοηθάμε εμείς αυτούς ή αυτοί εμάς. Τενεχωριέμαι γιατί θα έφελα κι άλλο χρόνο μόλις αυτά τα υπέροχα πιτσιρικάκια και τις μαμάδες τους που με τόση χαρά φέρνουν τα παιδάκια τους σε εμάς. Νομίζω ότι πάντα ο χρόνος θα ήταν ο ίδιος εδώ. Θα αναχωριέμαι που νομίζω αύριο τα παιδιά θα είναι εκεί και θα μας περιμένουμε και νομίζω το θα έχουμε. Νομίζω ότι αν κάθε ένας από εμάς έχει σύνορα στον συναισθηματικό του κόσμο, εμένα ανοίξαν λίγο ακόμα. Κάπως έτσι θα επιστρέψω πίσω. Τώρα τι θα έχω να μοιραστώ και αν θα μπορώ όλο αυτό να το περιγράψω με λέξη δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι η επίσκεψή μας άφησε ένα έντονο αποτύπωμα και σε εμάς και στην κοινότητα. Ένα θησαυρό. Το θησαυρό της αλληλεγγύης, της απλόχερης αγκαλιάς και μιας μικρής ελπίδας ότι ο καθένας από μόνος του μπορεί τελικά να φέρει την αλλαγή. Καλησπέρα. |
