| : Το θορυκτό Αβέρωφ, που στην πραγματικότητα είναι θορακισμένο εύδρομο καταδρομικό, δηλαδή σκάφος ταχύτερο και ελαφρώτων εξοπλισμένο από ένα θορυκτό, αποτελεί το πιο ιστορικό πλοίο του πολεμικού μας ναυτικού. Χωρίς τη συμβολή του Αβέρωφ, υπό την καθοδήγηση του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη και των ηρωικών αυτών, στη διάρκεια των εθνικοαπαλευθερωτικών ακόρων του 1912-1913, η Ελλάδα και το Αιγαίο δεν θα υπήρχαν, τουλάχιστον, σε σημερινή τους μορφή. Η αγορά του πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, που δαπάνισε περίπου 22 εκατομμύρια δραχμές. Από αυτά τα 8 εκατομμύρια προήλθαν από τον ευεργέτη Γεώργιο Αβέρωφ, ο οποίος είχε δορήσει με την διαθήκη του το 20% της περιουσίας του Σταμίου Εθνικού Στόλου, με τον όρο πως το ποσό αυτό θα διατήθεται για την απόκτηση πλοίου, το οποίο θα φέρει το όνομά του και θα χρησιμοποιείται ως εκπαιδευτικό στις σχολειναυτικών δοκίμων. Η ναυφύγηση του έλαβε χώρα στα ναυπηγεία του Ιταλού επιχειρηματία Λουδοβίκο-Ορλάντο στο Λιβόρνο. Παραθερκίστηκε στις 12 Μαρτίου 1910, παρελήφθη στις 16 Μαΐου 1911, οπότε και ύψωσε την ελληνική σημαία. Στο Φάλληρο κατέπλευσε την 1η Σεπτεμβρίου 1911, με την επιστροφή του από το Πόρτσπουτ της Αγγλίας, όπου είχε πλέυσει για την τελετή ενθρώνισης του βασιλέως Γιωργίου του Πέμπτου. Η υποδοχή στο Φάλληρο ήταν αποθεωτική, ενώ ακολούθησε δοξελογία και επίσημη ενταξύ του στο δυναμικό του ελληνικού στόλου. Στα Δαρδανέλια το πρωί της 3ης Δεκεμβρίου 1912, 16 Μαΐου 1911, κατά την διάρκεια του πρώτου βαρκανικού πολέμου, ο ναύαρκος Παύλος Κουντουριώτης, λαμβάνοντας την πρωτοβουλία και εκμεταλλευόμενα στα βραδίπορα και επεπαλαιωμένα, δηλαδή με το Αβέροφ πλοία του Οθωμανικού στόλου, ανάγκασε τα τουρκικά πλοία να ξαναμπούν πλέον τα ατάκτος στο στενό των Δαρδανελιών, από όπου είχαν ξεμητήσει για να αντιμετωπίσουν τον ελληνικό στόλο. Στις 5 Ιανουαρίου 1913, στην περιοχή της Λίμνου ο στόλος μας, με αρχηγό τον ναύαρκο Κουντουριώτη και κυβερνή του Αβέροφ, ο Βογκλή Δούσμανη έτρεψε και πάλι σε άνταχτη φυγή το στόλο των Τούρκων που δεν τόλμησαν να ετοιχείρισουν και πάλι στα Δαρδανέλια. Το Αβέροφ έπαιξε πρωτεύαντα ρόλο και στην κατάληψη σκαβάλλας ήταν 27 Ιουνίου 1913. Στη συνέχεια βλέπουμε τρεις από τους σημαντικότερους σταθμούς της δράσης του Αβέροφ, όπως απεκονίζονται από τη λαϊκή εικονογραφία. Η Ναυμαχία της Έλλης, της 3 Δεκεμβρίου 1912. Η Μεγάλη Ναυμαχία της Λίμνου, της 5 Ιανουαρίου 1913. Η Κατάληψη της Σκαβάλλας, της 27 Ιουνίου 1913. Εδώ βλέπουμε τον Αβέροφ με τον Συμμαχικό Στόλο, στην Κωνσταντινούπολη το 1919. Στην διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου το θορυκτό Αβέροφ ενταγμένο στις συμμαχικές δυνάμεις συμμετείχε ο σκάφος συνοδείας σε νεοπομπές και πραγματοποιούσε και περιπολή στον Ινδικό Οικιανό με βάση την Βομβάη, την σημερινή Μουμπάη. Στις 17 Οκτωβρίου 1944 ως Ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου μετέφερε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση από την Αλεξάνδρια της Αιγύπτου, υπό τον Θόδωρο Κουντουριώτη, τον γιό του θρυλικού Παύλο Κουντουριώτη στην Αθήνα. Το 1784 ο Αβέροφ ελιμενίστηκε στον Παλαιό Φάληρο και μετατράπηκε σε πλωτό μουσείο επαναπαγμένος στις ατελείωτες δάφνεις του. Πλένει δάσκη την ναυτική ιστορία στις επόμενες γενιές. Υπόλοιπος ο ΑΘΝΗΣΙΣΙ ΤΟΝ ΕΛΩΝΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΛΩΝΗΣΕ |
