| : Και το δικό σου με ποιο μοιάζει πιο πολύ. Το δικό μου... Ναι, από το τέσσερα. Παρακαλώ. Καλησπέρα! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Ναι, απ' το τέσσερα. Έχω να κάνω βιογραφικό κάποια δεκαετία χρονιά, αλλά το τελευταίο που θα κάνει έχει να μοιάζει περισσότερο με... Ποιο? Αυτό, με αυτού του κυρίου εδώ πέρα, του Μορφονιού. Η ερώτηση είναι η ξύση. Πόσο της εκατό του σάκη του εαυτού σου ως όλων υπάρχει στο βιογραφικό σου? Άλλα τα έναντα εκατό τώρα. Ένα. Σοβαρά. Πόσο, περίπου. Σκεφτείτε και για εσάς πόσο της εκατό του εαυτού σας είναι μέσα στο βιογραφικό σας. Από τα τυπικά στοιχεία το 99%, από την προσωπικότητα μηδέν. Πολύ ωραία. Ευχαριστώ πάρα πολύ, Φεύγι. Αλλά τα είπα. Περνάω. Περνάς. Γεια σας. Λοιπόν, κάπως έτσι είναι το θέμα μας. Αυτό που θα προσπαθήσω, αν δεν τα καταστρέψω όλα, να σας μιλήσω. Επειδή στο διάλειμμα έγραψα μία μαντινάδα για να ξεκινήσω. Γιατί είμαι από την Κρήτη. Λοιπόν, θα σας πω το εξής. Ξέρω όλοι έχουμε μέσα μας. Κάπου καλά κρυμμένα και όσο δεν το ψάχνουμε φεύγουν χρόνια χαμένα. Οκέι. Οπότε αυτό που θα προσπαθήσω τα επόμενα λεπτά και μετά θα χρειαστώ τη βοήθειά σας, έχουν μοιράσει ήδη κάτι χαρτιά στη ΛΟΘ, θα σας πω πότε θα χρειαστώ τη βοήθειά σας. Είναι να πάμε ένα ταξίδι λίγο, γιατί το δικό μου το βιογραφικό είναι κάπως έτσι. Πώς σας φαίνεται? Δεν φαίνεται. Πού το? Δεν φαίνεται καθόλου θα έλεγα. Απ να το! Πώς σας φαίνεται? Έχει κάποιος παρόμοιο βιογραφικό. Δύσκολο, ε. Λοιπόν, οπότε θα μου επιτρέψετε για να βοηθήσω λίγο τη διαδικασία και να μπορέσω να σας περάσω τα μηνύματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, να σας παρουσιάσω λίγο το βιογραφικό μου, πέραν του τυπικού που έχετε όλοι στο Prospectus ή στο site του TEDx. Λοιπόν, γεννήθηκα στην Κρήτη, όπως σας είπα, πριν αρκετά χρόνια. Συγκεκριμένα στο Ηράκλειο. Το σχολείο, για μένα, όπως βλέπετε εδώ, όπως βλέπετε στις καμπύλες, ήταν μια περίεργη περίοδος και πάρα πολλά ups and downs. Είχα και πολλές δυσκολίες. Είμαι ένα μέτρες μαθητής, ποτέ δεν μου άρεσε πολύ το διάβασμα. Κάτι πάρα πολύ σημαντικό, όμως, εκείνη την περίοδο, στην παιδική ηλικία μέχρι την εφηβεία, ήταν το μπάσκετ, που ήταν μεγάλη αγάπη, παραμένει μεγάλη αγάπη και κουβαλώ ακόμα κάπου εδώ, είναι και ο καλύτερος μου φίλος, που είναι από την παρέα του μπάσκετ, ο Μάνος. Ήταν τεράστιο στήριγμα, με κράτησε μακριά από πάρα πολλά περίεργα, που θα μπορούσαν να συμβούν στη ζωή μου. Στα 14-15 εντάχει, να σας πω, ότι είχα ένα πάρα πολύ σοβαρό ατύχημα με ηλεκτροπληξία, όπου, όπως μου είπαν χαρακτηριστικά γιατροί, έφυγες, αλλά ξαναήρθες, οπότε για να είμαι εδώ, μάλλον, δίκιο είχαν. Και επίσης, μια πολύ μεγάλη αγάπη ήταν η μουσική. Και έπαιζα μουσική, παίζω κιθάρα και βεβαιώς μου άρεσε να πειράζω τραγούδια, δούλευα σαν DJ το βράδυ και ούτε καθεξής. Οπότε εκεί που είσαι στην εφηβεία, φαντάζομαι, το έχετε περάσει, λες τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Είναι η στιγμή να αποφασίσεις τα σπουδάσεις. Εγώ ήμουνα μεταξύ δύο πλευρών. Το ένα ήταν, όπως είπε η Κυλία πριν, λάτρευα πολύ και ήθελα να πάω ηχοληψία. Αλλά τότε ήταν η πληροφορική που ήταν το μεγάλο θέμα. Να είναι καλά οι γονείς μου, έχουν βοηθήσει πάρα πολύ σε πάρα πολλά πράγματα. Φρέθηκα να σπουδάσω πληροφορική. Πάγαμε την Αγγλία, δεν πειράζει. Εκεί που βλέπετε το peak πάνω, είναι όταν πήγα στην Αγγλία, έζησα μόνος μου, ήτανε πάρα πολύ ωραία περίοδος, άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου, είναι ωραίο να βγαίνεις εξωτερικό και να φεύγεις από το σπίτι σου. Έχει πλάκα όταν σου έρχεται ο πρώτος λογαριασμός και λες πέρα να τον πληρώσω εγώ τώρα αυτόν, που ψάχνεις να δεις που θα τον πληρώσεις. Και άρχισα γενικώς να νιώθω ότι τα πράγματα πάνε καλά σε μένα. Περνώντας ο καιρός όμως συνειδητοποίησα ότι δυσκολευόμουν με τις σχέσεις. Είτε αυτές έχουν να κάνουν με φίλους, είτε με γνωστούς, είτε με την κοπέλα μου, είτε οτιδήποτε. Κάτι που όσο περνούσαν τα χρόνια εντάθηκε. Όπως βλέπετε η γραμμή μετά την προς τα αριστερά είναι εκεί που αρχίζει, είμαι περίπου στα 28 και ενώ τα πράγματα φαινομενικά πάνε πολύ καλά, δεν απολαμβάνω αυτό που μου συμβαίνει. Ξεκινάει μια περίοδος περίπου δεκαετίας όπου εκεί έχω μπει σε έναν παγγελματικό στίβο. Πραγματικά μπορώ να πω βέβαια ήταν και άλλες εποχές, έβρισες πιο εύκολα δουλειά, αλλά μου πηγαίναν όλα πάρα πολύ καλά. Πολύ γρήγορα βρήκα δουλειά, πολύ γρήγορα εξελίχθηκα, βρέθηκα σε πολυεθνικές, βρέθηκα στα 28 μου να είμαι first line manager σε μια πολυεθνική εξαιρετική εμπειρία. Όλα ήταν εξαιρετικά και μπορώ να πω ότι το ένιωθα, το περίγειρός μου, αυτό που έβλεπα σε εμένα ήταν αρκετά ζηλευτό, δηλαδή είχα την αγκαριτησία μου, τα κουστούνια μου, τα ταξίδια μου, τα πάντα. Εκεί όμως αρχίζει μια περίοδος όπου το, θα έλεγα, το χάσμα μέσα μου μεγαλώνει. Δηλαδή όσο τα πράγματα εξωτερικά φαινόταν πάρα πολύ καλά, εγώ χανόμουνα στον εαυτό μου, δηλαδή δεν μπορούσα να απολαμβάνω αυτά που είχα, πάρα πολύ απλό. Έχει συμβεί σε κάποιον σας? Μπράβο, σιγά, σιγά, θα το βγάλω. Οπότε έχω φτάσει στην κορύφωση της καριέρας, είμαι ένα πάρα πολύ πετυχημένος τέλεχος, σε διεθνές επίπεδες μπορεί να πει κάποιος, όλα καλά, αλλά εκεί πραγματικά χάνω τον εαυτό μου, όπου κάνω τα δύνατα δυνατά και βλέπετε μια κατηφόρα πολύ μεγάλη και περνάω την απόλυτη κρίση σε σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους και βεβαίως επίσης κάνω τα δύνατα δυνατά να καταρρέψω και οικονομικά. Ό,τι πάνε να πει αυτό. Δεν είχα παιδιά, δεν είχα σκυλιά, δεν φανταστεί τίποτα τραγικό, αλλά τα κατάφερα. Και εδώ είναι μια περίοδος που πραγματικά, ενώ όλα ξαναλέω φαινόταν όμορφα, εγώ ζούσα πάρα πολύ μοναξιά και επίσης πάρα πολύ δύσκολα. Και δόξα στο Θεό, πάρα πολύ σημαντική απόφαση, αρχίζω την αναζήτησή μου, μέσα από την προσωπική αναζήτηση, που ακολούθησα τον δρόμο που υπάρχει της ψυχανάλης, της ψυχοθεραπείας, αρχίζω να ψάχνω λίγο προς τα πίσω, το παρελθόν μου. Στην ουσία ξαναγύρισα στην Κρήτη, στον τόπο που γινήθηκα, να δω τη σχέση με τους γονείς μου, με τους ανθρώπους, τους οικείους μου και τα λοιπά, να ανακαλύψω ποιος είμαι, γιατί άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έχω πολύ ξένο μέσα μου, κομμάτι που δεν το ήξερα, ενώ νόμιζα ότι το ξέρω. Ήταν πολύ καλά κρυμμένο μέσα μου αυτό. Ανακάλυψα τις ρίζες μου, πέρα από κριτικός είναι και η Καπαδόκας, να είναι καλά ο ξαδερφός μου, ο Νίκος, στην Ελβετία, που μία μέρα ένας άγνωσος Νίκος πήρε τηλέφωνο και λέει είμαι ξαδερφός σου. Και εκεί στην ουσία, όπως βλέπετε πάνω αν φαίνεται καλά, αρχίζω να βιώνω μετά από αρκετά χρόνια σε αυτή τη διαδικασίαν την ουσιαστική εξέλιξη. Δηλαδή απλά πράγματα που μπορεί να πετύχαινα, πραγματικά μπορούσα να τα απολαύσω. Άρχισα να νιώθω ότι έχω γνωρίσει πλέον ποιος είναι ο Βασίλης, ποιος είναι εαυτός μου και μπορούσαμε μαζί να συμπορευτούμε. Στην πορεία δεν χρειάζεται να τα απολυλογώ, απέκτησα ξανά την οικονομική μου ανεξαρτησία, την οποία νομίζω κρατάω μέχρι σήμερα να είναι καλά βέβαια, το κράτος την τσιγκλάει συχνά. Έγιναν παμπάς, έχω δυο μικρές κορούλες σήμερα, έγινα ψυχοδραματιστής, δηλαδή τη διαδικασία της ανάλυσης του εαυτού μου άρεσε τόσο πολύ που μπήκα και σπούδασα, οπότε ασκόκετο ως επάγγελμα το θέμα και μην τα απολυλογώ, γιατί αυτό ήταν εισαγωγικό όπως σας είπα, αυτό είναι το βιογραφικό μου και όλο αυτό που είδατε εντάχει είμαι αυτός που είμαι εδώ μαζί σας σήμερα. Τώρα, τι θέλω έτσι συμπεράζομαι. Καταρχήν, υπάρχουν πάρα πολύ κρίσιμα σημεία στην διαδρομή μου όπως όλους, σε όλο μου το διαδρομή, τα οποία τα ονομάζω τα λεγόμενα pain points, δηλαδή σημεία τα οποία μας φέρνουν σε πάρα πολύ δύσκολες στιγμές. Για το χίπζετ λόγο, μπορεί να είναι απώλειες ανθρώπων, μπορεί να είναι σημαντικές καταστάσεις. Αυτά τα σημεία έχουμε την τάση άνθρωποι να τα κρύβουμε, γιατί έχουνε πάρα πολύ πόνο. Αν δείτε όμως στο δικό μου βιγραφικό, είναι τα σημεία που μετά, στην ουσία ήταν μια αφετηρία για να υπάρξει μια βελτίωση. Το ένα είναι αυτό που θα ήθελα να το γνήσω. Το άλλο είναι ότι η ζωή μου, έτσι πολύ γρήγορα το βιγραφικό μου το χωρίζω σε τρεις πλευρές. Η πρώτη πλευρά είναι, αν φαίνεται καλά, το πράσινο σκέλος, μέχρι εκεί που αρχίζω και ψάφνω τον εαυτό μου, όπως στην ουσία η ζωή μου ήταν, δεν ξέρω, κάποιος με έφερε στη ζωή, με έβαλε σε μια βάρκα, με ρίξανε ποτάμι και πήγαινε. Δηλαδή το τιμόνι δεν το κρατούσα πάντως εγώ. Στην πορεία, μέσα από τη δυσκολία που σας περιέγραψα, που είναι η δεύτερη φάση, εκεί είναι πραγματικά ίσως η πιο δύσκολη αλλά πιο ουσιαστική περίοδο της ζωής μου, όπου ψάχνω να το ξέρω μέσα μου. Επίπονη διαδικασία, ότι πιο σημαντικό μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, γιατί ναι μεν μπορεί να έχει δυσκολία στην πορεία της διαδικασίας, όπου στο τέλος έχει πάρα πολύ μεγάλη ανακούφιση και πάρα πολύ θετικά πράγματα. Και τέλος τώρα είναι η μπλε, που είναι το αποτέλεσμα αυτής. Συνουσία βέβαια, αν με ρωτήσετε πόσο της 100 έχω βρει το ξένο μέσα μου, δεν μπορώ να το απαντήσω. Πάντε θα υπάρχει, έτσι, όπως έλεγε και ο Αλμπρεκαμμή. Οπότε, τι θα ήθελα τώρα από εσάς, έτσι για να, γιατί σας είπα ότι είναι το εισαγωγικό. Θα ήθελα το εξής να κάνουμε. Θα ήθελα να ανάψουμε τα φώτα, αν μπορούμε. Αχ, τι ωραία, τόσοι πολλοί είστε. Τόσοι ώρα δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα. Να πάρετε λοιπόν το χαρτί, να πάρετε και ένα στυλό και θα σας πω τι θα κάνουμε το επόμενο λεπτό. Ένα λεπτάκι μόνο θα χρειαστώ τη συμμετοχή σας. Λοιπόν, είναι πάρα πολύ εύκολο. Μέχρι να ετοιμαστείτε να σας δώσω λίγο τις οδηγίες. Καταρχήν, η άσκηση που θα κάνουμε την κάνει όποιος θέλει προφανώς, είναι δική σας. Έτσι, είναι λίγο δύσκολο αυτό για το τέντεξ, συνήθως βάζουμε το κοινό, οπότε εγώ θα προσπαθήσω να το κάνουμε, ελπίζω να τα καταφέρουμε. Και θέλω να κάνετε το εξής απλό. Κάτω αριστερά στο χαρτάκι, το βλέπετε εδώ τυπωμένο, λέει γεννήθηκα. Συμπληρώσε το που γεννηθήκατε. Κάτω αριστερά, ο καθένας δικό του. Και τέρμα δεξιά, υπάρχει και κομμένη γραμμή. Θα ήθελα να κάνει το εξής το επόμενο λεπτό, που θα παρακαλούσα πάρα πολύ να μην μιλάμε, να μην κρατήσουμε λίγο η σχέση. Ένα λεπτάκι να ακριβώς θα το κρατήσω, έχω το χρονόμετρο μπροστά μου. Θέλω να βάλετε το στυλό στο σημείο γέννησή σας και να αρχίσετε μια πάρα πολύ σύντομη αναδρομή, ό,τι θυμάστε, δεν χρειάζεται ανάλυση και να αφήσετε το χέρι να πηγαίνει μόνο του. Δηλαδή χαράξτε τη δική σας γραμμή. Δεν υπάρχει σωστό, δεν υπάρχει λάθος. Είναι κατανοητό για το επόμενο λεπτό. Το έχουμε. Πάμε. Και τα παιδιά εθελοντές, κάντε το, αν θέλετε φυσικά. Το έχουμε. Πώς το κάνατε, χεράκι να δούμε λίγο. Δεν χρειάζεται να το ολοκληρώσετε τελώς. Τώρα πάμε στην επόμενη φάση της άσκησης που είναι επίσης σημαντική. Και επίσης πάντα τους κανόνες δεν θα σας βαλώ, το πλαίσιο όποιος θέλει συμμετέχει και μοιράζει ό,τι θέλετε. Θέλω τώρα να κάνετε το εξής. Να δείτε γύρω σας, από εκεί που κάθεστε, να πάρετε το χαρτάκι στο χέρι σας και επιλέξτε κάποιον μπροστά, πίσω, δεξιά, αριστερά, ιδανικά να μην τον γνωρίζετε και για ένα λεπτό καταρχήσης θυθείτε, τρόπο ευγενίας, πείτε ένα όνομα και μετά μοιραστείτε ό,τι θέλετε. Είτε μέσα από το χαρτί, είτε οτιδήποτε άλλο, δεν βάζουμε το πλαίσιο, απλά πιάστε έναν άγνωστο με το χαρτί στο χέρι και απλά μοιραστείτε για το επόμενο λεπτό ό,τι θέλετε. Πάμε, ο χρόνος ξεκινάει και μετράει. Μπράβο, έτσι να βλέπω χειραψίες. Αυτό είναι, Τζέρτζελο. Ωραία και σιγά σιγά τώρα, αποχαιρετήστε τον άνθρωπο που μιλήσετε, πείτε του γεια, χάρηκα και επανερχόμαστε στον εαυτό του καθένας. Για κλείστε λίγο αυτή την κουβέντα. Εδώ έγινε και πηγαδάκι. Μια χαρά, είδατε. Ωραία, σιγά σιγά για να ξαναέρθουμε εδώ και να κλείσουμε τα φώτα. Για πάμε. Τέλεια, χαθήκατε πάλι, πάλι δεν σας βλέπω. Ωραία, τώρα θα ήθελα το εξής που είναι πολύ σημαντικό. Θα ήθελα φωναχτά, δυνατά, δηλαδή είναι μία μικρή αίθουσα, θα ακουστείτε, αν έχετε κάποιο συνέστημα αυτή τη στιγμή ή κάτι που θέλετε να μοιραστείτε. Πώς θα είναι αυτή τη στιγμή μέσα από τη διαδικασία. Δυνατά, δυνατά. Χαρά, άλλο. Νίσταξο άλλος, μέσα από την κουβέντα. Ποιο γραφικό ήταν αυτό Παναγία μου. Άλλος. Εν συνέστηση, έμπαθη. Πούντος. Αυτός μου, άλλο. Έμπνευση, άλλο. Περιέργεια, άλλο. Νοσταλγία, άλλο. Πληρότητα. ΟΚ, η επόμενη ερώτηση μου είναι εξής. Πόσοι από σας, σε αυτό το λεπτό, αν δεν το καταλαβαίνετε, ήταν μόλις σε ένα λεπτό, σας πήρε να κάνετε τη γραμμή και να μοιραστείτε κάτι με κάποιον άλλο άγνωστο. Βρήκατε κάτι κοινό με αυτόν που μιλήσατε. Οτιδήποτε είναι αυτό. Είτε στην πληροφορία του, οτιδήποτε. ΟΚ. Πώς το ερμηνεύεται αυτό. Διότι εντελώς άγνωστοι άνθρωποι, να βρούμε μέσα σε ένα λεπτό κοινά σημεία. Θα μου πεις, όλες οι ζωές των ανθρώπων έχουμε, κουβαλάμε βιώματα δυνατές, όλες οι ζωές των ανθρώπων έχουμε, κουβαλάμε βιώματα, δυσκολίες και κομβικά σημεία. Ανάλογα την περίπτωση. ΟΚ. Οπότε, αυτό που θα ήθελα, που είναι το προσωπικό μου βίωμα και θα ήθελα να μοιραστώ σήμερα μαζί σας, είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε περάσει, ο καθένας έχει τη δική του διαδρομή, το δικό του ταξίδι. Πόσο σημαντικό είναι, και αυτό είναι το μήνυμα, αυτό το κομμάτι που είναι ξένο μέσα μας, που για κάποιους μπορεί να είναι πάρα πολύ μεγάλο, για κάποιους μπορεί να είναι μικρότερο, πάντα όμως θα υπάρχει, είναι στην ουσία να ερχόμαστε σε επαφή μαζί του. Δηλαδή να το αναζητάμε. Όπου πάρα πολλές φορές οι ανθρώπινοι και αυτό που πιθανά έχουμε μάθει και είναι και φαινόμενο των καιρών, είναι ότι τα εύκολα, τα δύσκολα έχουμε την τάση να τα βάζουμε κάτω από το χαλί. Και το να βάζουμε τα δύσκολα κάτω από το χαλί, από αυτό στην ουσία που κάνει, φαινομενικά δείχνει, μας κάνει πιο δυνατούς, αλλά στην ουσία είμαστε πιο αδύναμοι. Γιατί μας κρατάνε πίσω. Και ναι, είναι πάρα πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να μπορούν να έχουν, αν να πάσουν αρκετή στιγμή μαζί τους, όλο τους το νεαυτό. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, ο ξένος μέσα μας που τον αφήνουμε πάρα πολλές φορές, γιατί πιθανά να μας πονάει, πιθανά να μην έχουμε πει τη διαδικασία να τον ανακαλύψουμε, πιθανά, πιθανά, πιθανά, ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους, αυτό που δεν ενδυναμβανόμαστε είναι πόσο δεν μας αφήνει να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι. Το οποίο σημαίνει καλύτερη επαφή με τον ξένο μέσα μας, συνεπάγεται καλύτερη σχέση με τον εαυτό μας. Γιατί τα πάντα είναι η σχέση με τον εαυτό μας. Ότι ασδίποτε σχετίσεις κάνουμε στη ζωή μας, έχει να κάνει με το πώς καθρεφτίζουμε τη σχέση που έχουμε εμείς με τον εαυτό μας. Το οποίο αυτομάτως σημαίνει καλύτερη σχέση με τους άλλους. Γιατί οι άνθρωποι δεν είμαστε μοναχικά όντα, δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας και είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρούμε μια γαλήνη μέσα μας, έρχοντας σε επαφή με τον ξένο, για να μπορέσουμε να έχουμε καλύτερη σχέση με τους συνανθρώπους μας σε όλα τα επίπεδα, επαγγελματικά, ερωτικά, οικογενειακά, σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων. Οπότε καλύτερη σχέση με τους άλλους, συνεπάγεται καλύτερη ζωή. Σε αυτή τη ζωή, γιατί κάποιοι έχουν εντάσσει να λέμε έχουμε και άλλη μία. Και πού ξέρετε αν αυτή που είμαστε τώρα δεν είναι η άλλη, επίσης. Οπότε είναι πάρα πολύ σημαντικό να αναζητήσουμε αυτό το ξένο μέσα μας. Και θα ήθελα εδώ να κλείσω με άλλη μία μαντινάδα, που την έγραψα την ώρα που ο κωμικός μας ο Χατζηπάβουλ, είπε πάρα πολύ ωραίες μαντινάδες, το οποίο λέει το εξής, το ξένο μέσα σαν θωρείς λαχτάρεστα σου φέρει, δεν είναι εύκολο λοιπόν, μα σαν τον πάρεις αγκαλιά αγάπη σου προσφέρει. Για να συνεχίσουμε και όσο μπορούμε να είμαστε πιο συμφιλιωμένοι μέσα μας, για να μπορέσουμε να έχουμε καλύτερη σχέση με τους άλλους και να έχουμε μία καλύτερη ζωή, που νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος να μην αξίζει να μην αναζητάει να έχει μία καλύτερη ζωή. Αυτά από μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. |
