| : Είμαστε εδώ για τη δωδέκατη εκπομπή Ιρώτα το χαμόγελο. Εγώ είμαι η Στάμου Ιέλη, είμαι ψυχολόγος από το χαμόγελο του παιδιού. Και εγώ είμαι η Χαρά Ιαυταξιά, είμαι ψυχολόγος σε σπίτια τη Λοξενία, στο συλλόγου το χαμόγελο του παιδιού. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πολύ σημαντικό εθνικό πρόγραμμα που είναι ο Ιησούς Ιησούς. Είμαστε εδώ για τη δωδέκατη εκπομπή Ιρώτα το χαμόγελο. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πολύ σημαντικό θέμα, όπως είναι για την κλοπή και σε ό,τι αφορά το παιδί. Όταν ανακαλύπτουμε ότι το παιδί μου κλέβει, θα δούμε τι ακριβώς σημαίνει η κλοπή, πώς μπορούν οι γονείς να το αντιμετωπίσουν, ποια θα μπορούσαν να είναι η αντίδρασή τους, πώς θα μπορούσαν να στηρίξουν το παιδί. Λοιπόν, έχουμε ένα διάλογο, τουλάχιστον, μέσα από την επομπή. Χαρά, να ξεκινήσουμε από το τι είναι η κλοπή. Να πούμε, λοιπόν, ότι ο τίτλος μας έχει μέσα του, με έναν τρόπο, το κλέβω. Και τι σημαίνει κλέβω που, όπως πολλές φορές λέμε, εξαρτάται πολύ από το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού, δηλαμβεί από την ηλικία. Γιατί κάποιες φορές μπορεί ένας γονιός να πει και να ζωκαριστεί ο ίδιος επειδή το παιδί μου κλέβει. Όμως, ένα τρίχρονο ή ένα τετράχρονο παιδί, ή ακόμα και μικρότερης ηλικίας, μπορούμε να μιλάμε για κλοπή, ή είναι κάτι διαφορετικό. Άρα, να ξεκινήσουμε εγώ, από ποιες γνωστικές βάσεις ξεκινάμε για να λέμε ότι, όντως, το παιδί καταλαβαίνει ότι αυτό που παίρνει είναι κάτι που απαγορεύεται, και άρα μιλάμε για κλοπή. Ωραία. Οπότε, ας ξεκινήσουμε με τις μικρότερες ηλικίες. Δηλαδή, όταν το παιδί είναι στην προσχολική ηλικία, που ακόμα δεν έχει κατακτήσει κάποιες έννοιες, όπως, για παράδειγμα, η έννοια της ιδιοπτησίας, τι είναι δικό μου και τι δεν είναι δικό μου και δεν μπορώ να αποκτήσω χωρίς να ρωτήσω, όπως και την έννοια της συναλλαγής, ότι δεν παίρνω κάτι, αν δεν δώσω κάτι, άλλο σ' ένα αντάλλαγμα, το οποίο συνήθως αυτό είναι τα χρήματα. Γιατί είναι παιδί αυτής της ηλικίας, ουσιαστικά, κινείται από την παρόρνησή του και από την κανοποίηση των αναγκών. Δηλαδή, βλέπω κάτι που είτε ανήκει σε ένα άλλο παιδάκι, είτε είναι στο μαγαζί που θέλω, αλλά ικανοποιώ την ανάγκη μου και το παίρνω. Δεν είναι κάτι το οποίο σκέφτεται και έχει βάλει τη λογική του μέσα, δεν πρέπει να το πάρω ή θα πρέπει να το πληρώσω για να το πάρω, είναι κάτι που το κατακτά και είναι σημαντικό και εμείς οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, να το έχουμε στο μυαλό μας ότι είναι νεπίτευα, που πρέπει εμείς σιγά σιγά να καταφέρουμε και να το κατακτήσει το παιδί μας. Ακριβώς. Οπότε, όταν βρούμε ένα παιδί στην προσχολική ηλικία να κλαίβει, ίσως δεν θα πρέπει να το φοβίσουμε ή να το κατακρίνουμε, γιατί ίσως δεν έχει κατανοήσει αυτό που είπαμε πριν, ότι δεν κάνει να πάρω αυτό το οποίο δεν μου ανήκει. Θα πρέπει ίσως με ηρεμία να το εξηγήσουμε για ποιον λόγο δεν θα πρέπει να κάνει κάτι τέτοιο και να το δείξουμε ίσως και τον τρόπο που θα μπορέσει να επιστρέψει αυτό που πήρε. Και νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, για παράδειγμα, να δούμε το παιδί μας που είναι πολύ μικρό, να είναι σε ένα μαγαζί και να παίρνει κάτι, να το αξιοποιήσουμε σαν μια κατάσταση, για να του μάθουμε τι σημαίνει ότι είναι στο μαγαζί και μπορώ να το πάρω μόνο όταν πληρώσω. Ή είναι το παιχνίδι ενός άλλου παιδιού, άρα για να το πάρω θα πρέπει να το ζητήσω, θα πρέπει να το δανειστώ, άρα μπαίνουν όχι μόνο ίνια στις κλωπίες, αλλά και για να το δανείζομαι, ρωτάω για να πάρω κάτι, πληρώνω για να πάρω κάτι, που είναι βασικά σε αυτήν την ηλικία. Άρα χαράω σας ότι θα πρέπει να κάνουμε από μία μικρή ηλικία μια εκπαίδευση στα παιδιά, στις βασικές ανάγκες, δηλαδή να παίρνουμε μαζί το παιδί εκεί που ψανίζουμε, τι μπορούμε να κάνουμε, και εμείς οι ίδιοι να λειτουργούμε πολλές φορές και σαν πρότυπο, ότι δεν παίρνουμε κάτι είτε από το δικό μας το παιδί χωρίς να ρωτήσουμε. Και νόζω ότι είναι αυτό που λες, ότι έτσι κι αλλιώς για όλα τα παιδιά, και όχι μόνο για τα μικρά, αλλά και σε όλες τις ηλικίες, οι γονείς είναι αυτοί που αποτελούν τα πιο άμεσα πρότυπα συμπεριφοράς. Άρα αν εμείς επιστρέψουμε για παράδειγμα από τη δουλειά μας και είμαστε περιχαρείς, επειδή πήραμε το στυλό από το γραφείο ή από ένα γραφική υλί, μετά είναι πολύ πιο δύσκολο να πείσουμε ένα παιδί ότι δεν παίρνουμε κάτι που δεν μας ανήκει. Ακριβώς. Το μπερδεύουμε λίγο το παιδί μας. Είναι λίγο αντιφατικό μήμα. Είναι αντιφατικό να του λέμε και εμείς ουσιαστικά να κάνουμε το αντίθετο. Άρα αυτά που του λέμε θα πρέπει να συμμετείσουν και με τη στάση μας στη ζωή μας, και η στάση μας όχι μόνο απέναντι στο παιδί μας, αλλά γενικότερα από την αρχή που θα ξεκινήσουμε την ημέρα μας μέχρι το τέλος, αποτελούμε την πρώτη συμπεριφορά στον παιδιό μας. Ακριβώς. Ίσως θα μπορούσαμε να περάσουμε τώρα και στη μεγαλύτερη ηλικία, όταν ανακαλύπτουμε ότι το παιδί μας κλέβει σε αυτή την ηλικία. Σε αυτή την ηλικία ίσως θα πρέπει να δούμε ότι δεν θα έχουμε την ίδια αντίδραση με ένα παιδί το οποίο είναι μικρότερο, γιατί στη μεγαλύτερη ηλικία αυτά τα παιδιά κατανοούν ότι αυτή η πράξη έχει κάποιες συνέπειες και αφορά μια ανάρνωστη συμπεριφορά. Έχουν καταλάβει, δηλαδή, τους κανόνες. Τους κανόνες, βέβαια. Ξέρουμε ότι ο κανόνας είναι αυτός, αλλά δεν μπορούν να παραβώ τον κανόνα. Ξέρουν και τα όριά τους, ως έναν βαθμό, δηλαδή, τους έχουμε διδάξει, οπότε εκεί θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο αυστηροί και να απορρίψουμε αυτή την πράξη σημαντικά, δηλαδή, χωρίς πολλές τροφές, χωρίς όμως να είμαστε επικριτικοί στο παιδί. Ή, για παράδειγμα, όταν βίδουμε ταμπέλες, γιατί αυτό θα μπορούμε να το μειώσουμε, να το προσβάλλουμε, απλά να το εξηγήσουμε πάλι, να το επιθυμίσουμε τα όριά του, τους κανόνες που είπες, είναι πολύ σημαντικό. Νομίζω ότι αυτό που λες με έναν τρόπο είναι ότι δεν απορρίπτουμε το έδιο το παιδί, αλλά απορρίπτουμε τη συμπεριφορά του. Έτσι ακριβώς. Και αν μπορείς σήμερα να μιλάμε για τη φιλοποίη, το ότι παίρνω κάτι, γιατί για να φτιάω μικροπέτειο πώς πω, μιλάμε για κλωπή, αλλά για παίρνω κάτι χωρίς να ρωτήσω. Αλλά είναι σημαντικό σε οποιαδήποτε ηλικία να καταλάβουμε ότι εγώ απορρίπτω τη συμπεριφορά σου, όταν δεν είναι με βάση τα όρια και τους κανόνες, αλλά εσένα σε αποδέχουμε και σε αγαπάω πάντα. Αυτό δηλαδή είναι μια γενική αρχή σε οτιδήποτε γίνεται και εμάς ως γονείς ή ως εκπαιδευτικούς ακόμα. Ή ως ενήλικας που έχω στη φροντίδα μου ένα παιδί, πρέπει να αποτελεί ουσιαστικά μια γενική κατεύθυνση και γύρω από αυτόν τον άξονα να κινούμαστε. Γιατί θα έρθουμε πολλές φορές αντιμέτωποι είτε με τα μικρότερα είτε με τα μεγαλύτερα παιδιά αντιμέτωποι με κάτι που δεν είναι σωστό. Και είναι πολύ διαφορετικό σε αυτό να πούμε ότι αυτό που έχεις κάνει δεν μου αρέσει ή δεν σου ταιριάζει από το να πω ότι είσαι κλέφτης. Είσαι κλέφτης, είσαι αδυνατίας, θα πας φιλική. Πολλές φορές είμαστε και εμείς πάρα πολύ απορριπτικοί και από το θυμό μας, ίσως και από την απογοήτευσή μας και από το ξαφνιασμό μας για μια τέτοια πράξη του παιδιού, πολλές φορές και η δική μας επαρρώρμηση και η συμπεριφορά λίγο είναι απότομη προς το παιδί. Απότομη που σημαίνει ότι δεν του δίνουμε και την ευκαιρία όντως αν εμείς θυμώσουμε πάρα πολύ ή στεναχωρηθούμε πάρα πολύ, νιώθουμε τεράστια εντροπή, δεν αφημαίνουμε και αναχώρον να εξηγήσουμε τελικά τι έχει συμβεί στο παιδί, ούτως ώστε να καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι κάτι επιτρεπτό. Γιατί όταν μιλάμε για μια σχολική ηλικία όπως η λιπέστωτα διαπανεδηματικό, καταλαβαίνεις μία λεποντα, μπαίνεις στην τάξη τους, ξέρουν το πρέπει και το τι δεν πρέπει, ξέρουν πολύ καλά ότι θα πρέπει αυτόν τον τυρί σου. Νομίζω τώρα θα πρέπει να πω μέσως και για την εφηβεία, για τα μεγαλύτερα παιδιά, όπου εκεί πάλι διαφοροποιούνται οι αντιδράσεις των γονιών και για ποιους λόγους μπορεί ένας έθιβος να παρέβει, να κάνει μια τέτοια πράξη. Είναι πολύ διαφορετική η λόγη. Είναι το αίσθημα του ανήκω κάπου, ότι θέλω να ανήκω κάπου, δηλαδή ακολουθώ λίγο την παρέα μου και θέλω να ακολουθήσω όλο αυτό. Σε αυτή την περίπτωση ουσιαστικά μιλάμε όχι μόνο για το κλαίβο αλλά και για άλλες ανεχωμένες πραγματικές περιφορές, γιατί είναι μια ανάγκη της εφηβείας και να κάνω πολύ περισσότερη παρέα με τους συνομιγλίπους τους, αλλά και η ανάγκη να ενταχθώ και να γίνω αποδεκτός είναι τόσο έντονη σε αυτήν την ηλικία, που πολλές φορές μπορεί ακόμα, για να το πετύχω, να κάνω πράξεις που ξέρω ότι δεν είναι σωστές, μόνο και μόνο για να είμαι στην πιο κούλη ομάδα του σχολείου ή σε οδονδήποτε, που εγώ νιώθω ότι είναι η βασική αξία μου εκείνη τη στιγμή και αυτό δεν θέζεται και μην το ξεχνάμε. Ναι, ένας αεφηβός έχει πρωταρχική ανάγκη να είναι αποδεκτός, να τον θαυμάζουν και αν τον θαυμάζουν ακόμα και επειδή κλέβει αλλά δεν έχει κάποια άλλη δυνατότητα για να τον θαυμάσουν, του αρκεί αυτό σαν κίνητρο. Βέβαια. Σε αυτή την περίπτωση όμως εδώ και εδώ η αντίδραση των ομοιών επίσης διαφορετεί από τις άλλες δύο ηλικιακές ομάδες. Εδώ σίγουρα θα πρέπει επίσης να απορρίψουμε μια τέτοια συμπεριφορά αλλά από την άλλη θα πρέπει να είμαστε πιο ήρεμοι απέναντι στον αεφηβό, ο οποίος περνάει ούτως ή άλλως μια δύσκολη περίοδο όπως είναι η Εφηβεία. Τιμίς μαζί του και μεθάζει και οι γονείς μαζί του βεβαίως. Να τον ακούσουμε και να το καταλάβουμε και να δούμε ίσως για ποιον λόγο μπορεί να έκανε κάτι τέτοιο. Άρα αν στις προηγούμενες ηλικίες χρειάζεται να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να καταλάβουμε τι συμβαίνει στην ηλικία είναι ακόμα μεγαλύτερο αυτό σαν ανάγκη μας γιατί έτσι κι αλλιώς η επικοινωνία με τον αεφηβό είναι δύσκολη, είναι λίγες οι στιγμές που καταφέρνουμε όντως να μιλήσουμε μαζί τους και να συνοηθούμε. Άρα και σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται να κάνουμε πίσω να βγουν τα συναισθηματά μας, να μπορέσουμε να ακούσουμε τι έχει να μας πει και αν καταφέρνει να εμπιστευτεί σε εμάς γιατί το έκανε. Γιατί πολλές φορές δεν το καταφέρνουμε αλλά κάπου ανοίγει ένας διάβολος ότι κάτι συμβαίνει. Κάτι συμβαίνει. Ανησυχώ με όλα αυτά που συμβαίνουν. Ξέρω ότι δεν είσαι ένα παιδί που τα κάνει με αυτά, αλλά κάτι συμβαίνει. Είτε μπορείς να εμπιστευτείς σε εμένα είτε μπορούμε αν κάποια πράγματα είναι και συστηματικά να βάλουμε και έναν πιο αμερόληπτο παίκτη σε αυτό το παιχνίδι. Μπορεί να είναι ένας εδικοσοχικής υγείας, ένας άλλος ενήλικας που ενταχωμένος στο παιδί εμπιστεύεται. Γιατί πολλές φορές αυτήν την ηλικία παιδιά που είναι στο σχολείο, ένας δάσκαλος που είναι πιο κοντά τους ή που τον φαγμάζουν μπορεί να παίξει ένα τέτοιο ρόλο αν είναι βοητικός και αν έχουμε και εμείς συνεργασία με το σχολείο. Πολύ σημαντικό και επίσης αυτό που είπες ότι πρέπει να μας το εμπιστευτεί, όταν αποφασίσει να μας το εμπιστευτεί για ποιον λόγο το έχει κάνει, είναι σημαντικό να μην το τρομάξουμε το παιδί, να μην το ειδικρίνουμε, να τον παιναχωποιήσουμε από όλο αυτό, να του υποδείξουμε βέβαια το λάθος της πράξης του, αλλά από κει και πέρα και πάλι θα πούμε ότι θα πρέπει να είμαστε δίπλα του και να τον στηρίξουμε. Υπενθυμίζοντας ίσως πάλι και ακόμα και σε αυτή την ηλικία τους κανόνες, τα όρια του, γιατί οι γονείς αυτός είναι ο ρόλος τους ουσιαστικά και οι εκπαιδευτικοί μαζί να υπενθυμίζουν στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους πάλι και πάλι τα όρια και τους κανόνες τους. Ανάλογα με το πόσο είναι δεκτικά και η ορήμα αυσύ τους επιτρέπει να τα καταλάβουν και να τα εξεργαστούν, γιατί όντως στην εφηβεία μπορούν να τα καταλάβουν, τα έχουν καταλάβει, ξέρουν τι είναι σωστό και τι είναι όχι και τι μάλλον δεν είναι, αλλά όταν ένας γονιός να δει έναν έφηβο να διαπράττει κάτι που ξέρει ότι είναι λάθος όπως είναι το να κλέψει, εκεί μπορεί και να μπει στο μυαλό του ότι άρα εγώ ότι μεγαλώ με έναν ανήλικο παραβάτη και να νιώσει τόσο άσχημα, που να φέρει στο παιδί πρωτατελεσμένο γεγονό τον λέγοντάς του ότι κοίτα ξαναβείς αυτό σημαίνει ότι θα καταδίσεις στη φυλακή, όπου εκεί είναι σαν να οδηγούμε το παιδί να επιβεβαιώσει με έναν τρόπο αυτό που λέμε αυτοευκολουμένη προφητεία και αύριο να κάνει ακόμα μεγαλύτερες ενέργειες προς αυτήν την κατεύθυνση για να επιβεβαιώσει αυτό που το έχει πει η μαμά ή ο μπαμπάς ότι όντως είμαι ένας εγκληματίας, άρα ως εγκληματίας μπορώ να κλέψω ακόμα περισσότερα πράγματα τα παιδιά γιατί αυτό ακριβώς που είπες υιοθετούνται από τα παιδιά οι ταμπέλες και προσπαθούν να αποδείξουν ότι εγώ τελικά δεν αξίζω κάτι παραπάνω από αυτό που ουσιαστικά μπορεί να είμαι Βέβαια να δώσουμε επειδή καταλαβαίνω και σκέφτομαι και κόφτω που λέμε ότι όντως μπορεί όταν θα συμβεί κάτι τέτοιο να έρθουμε και εμείς ανέληκτοι και να μπούμε πολύ μέσα σε όλο αυτό και εκείνη τη στιγμή να συμπεριφερθούμε ένα τρόπο που δεν είναι σωστός όπως αυτό Αλλά μπορεί να συμβεί και αυτό και είναι σημαντικό ότι ακόμα και σε δεύτερο στάδιο που θα έχουμε ηρεμήσει και θα το έχουμε σκεφτεί να πάμε και να το πούμε στο παιδί Δηλαδή εκείνη τη στιγμή ήμουνα θυμωμένη, ο θυμός δεν είναι βέβαια ένα κακό συνέστημα αλλά πολλές φορές είναι ο τρόπος που το εκδηλώνουμε λάθος όπως αυτή περίπου Έκανα κι εγώ λάθος, θύμουσα, στεναχωρήθηκα επειδή έκανες κάτι που δεν είναι σωστό, φοβήθηκα και συμπεριφερθήκα με αυτό το τρόπο, άρα ακόμα και όταν έχουμε κάνει λάθος υπάρχει τρόπος αυτό να το διορτώσουμε Δεν είναι κακό, το έχουμε πει πάρα πολλές φορές και από διάφορα θέματα που έχουμε πει εδώ στην εκπομπή ότι δεν είναι κακό να δείχνουμε τα συναισθήματά μας στα παιδιά, ίσα ίσα δείχνουμε ότι στα παιδιά μας δείχνουμε ότι είμαστε και άτρωτοι Σίγουρα όλο αυτό ήταν ένας γονιός ο οποίος πιάνει το παιδί του να κλέβει, τα συναισθήματα που του γεννιούνται είναι αρνητικά, είναι απογοήτευση, λυπάται, ίσως και κάποιες ενοχές για τον εαυτό του, εις ο οποίες είναι δύσκολο να το παραδεχτεί Ότι ίσως κάπου και εμείς σαν ενήλικες μπορούμε να έχουμε κάνει λάθος στην περιοχή, κάποια λάθη που οδήγησαν το παιδί ή τον έφηβο σε αυτές τις επιλογές Ναι, οπότε καλό είναι να δείχνουμε τα συναισθηματά μας ακόμα και αυτό που είπατε όταν έχουμε κάνει λάθος, λίγο αργότερα Όταν είμαστε κι εμείς ήρεμοι και συνεχίζοντάς ότι σε πρώτο στάδιο σίγουρα θα πρέπει λοιπόν να μιλήσουμε στον έφηβο και να δημιουργήσουμε έναν δρόμο επικοινωνίας και σε τόσο δύσκολα θέματα Γιατί αυτό είναι δύσκολο άρα είναι και πιο μεγαλύτερη προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλουμε για να προσαγγίσουμε το παιδί Χρειάζεται βέβαια να κάνουμε και αυτό που είπες, να τονίσουμε σε έναν έφηβο που δεν το κάνουμε σε μικρότερες ηλικίες, ότι ναι κάτι τέτοιο είναι παράνομο Άρα σημαίνει ότι μπορεί όντως να επιφέρει νομικές συνέπειες, να έχεις πληξήματα με τον νόμο, τι σημαίνει σε αυτή την ηλικία, τι σημαίνει αύριο, ότι όταν κάνετε τι κάνουμε Που ξέρουμε ότι δεν είναι σωστό, δεν είμαι πια παιδί να μου δικαιολογείτε, έχω και πιο άμεσες και πιο σοβαρές συνέπειες Χωρίς να το τρομοκρατήσουμε, αλλά να μπει σε ένα επίπεδο ότι χρειάζεται να ξέρω τι συμβαίνει, τι θα συμβεί Οπότος ώστε να είναι και πιο υπεύθυνικη στάση μας απέναντί του και κατά συνήπικη στάση που διευθετήσει και εκείνος το μέλλον Του λες ουσιαστικά και την αλήθεια, δηλαδή του εξηγείς στην ηλικία που είναι τι μπορεί να συμβεί αν αυτό συνεχίσει να γίνεται Και η αλήθεια είναι ότι ένας έβιβος ο οποίος διαπράττει μία τέτοια, έχει μία τέτοια συμπεριφορά και κάνει μία τέτοια πράξη Όταν είναι επαναλαμβανομένη σήμερα σίγουρα δείχνει μία έτσι παθολογική, μάλλον συναισθηματική δυσκολία Και πολλές φορές έφηβε ο οποίος ξεκινάνε από κάτι απλό και επαναλαμβάνεται, φτάνουν στην παραβατικότητα που το έχουμε δει πάρα πολλές φορές Που εκεί η παραβατικότητα έχει όλα αυτά τα οποία είπες, δηλαδή έχει μία σειρά Έτσι, που σημαίνει ότι σίγουρα ένα κομμάτι της μπορεί να είναι αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε πιο εύκολα Δηλαδή όταν δούμε ένα παιδί να έχει πράγματα στο σπίτι που είναι ακριβά ή δεν του ανήκουν, εκεί σίγουρα το παρατηρούμε Δεν χρειάζεται όμως να μείνουμε μόνο σε αυτό, χρειάζεται να βρουμε κέλλαγες σε οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της συμπεριφοράς του παιδιού μας Είτε είναι ο ύπνος του, είτε είναι η διατροφή του, είτε είναι ότι όχι μόνο κλέβει αλλά μπορεί να καπνίζει Γιατί το ότι κλέβω δεν σημαίνει μόνο το κάνω από παρόλυνση, μπορεί να σημαίνει ότι έχω και άλλου είδους συναισθηματικές δυσκολίες Άρα μέσα στο πλαίσιο ότι γνωρίζω το παιδί μου και το παρακολουθώ, μοιάζει ότι το κλέβω μπορεί να είναι και λίγο κραυγή βοήθειας Δείτε με, κάτι χρειάζομαι Είναι η έλλειψη προσοχής που μπορεί να έχει από τους γονείς και σίγουρα η πράξη της κλοπής δείχνει ένα κενό Και συνήθως είναι το συναισθηματικό κενό που μπορεί να νιώθει ένα παιδί Και ίσως εκεί σαν γονείς πρέπει να αναρωτηθούμε τι μπορεί να του λείπει του παιδιού Η προσοχή, η συμπεριφορά μου πρέπει να αλλάξει Πρέπει να δούμε και εμείς σαν γονείς αν έχουμε κάνει κάποιο λάθος Στη συμπεριφορά μας πρέπει το παιδί και να το αλλάξουμε Ή μπορεί να μην του λείπει μόνο, μπορεί να του λείπει αυτό το με υποτοχή από τους συνομιληκούς Ή ότι είναι και οι ορμές της αιθηδίας που είναι διαφορετικές και μπορεί όντως πολλές φορές να μην έχει μάθωνα αυτό έλαιμμα Κάτι που δεν ξεκινά βέβαια τώρα Αλλά το να μάθω να συγκρατώ τον εαυτό μου και όταν έχω μια παρόμνηση να μην κατευθείαν την κάνω πράξη Που ξεκινάει από τα πιο μικρά μας χρονιά και στην αιθηδία πια υποτίθεται ότι έχει εδαιωθεί Αν δεν τα έχουμε καταφέρει λοιπόν θα πρέπει να γίνει και μια τέτοια συζήτηση Τι είναι αυτό όταν ξέρεις ότι δυσκολένται Γιατί αν μιλάμε για παρόμνηση μπορεί να είναι όντως και κάτι πιο σοβαρό Αν είναι μια παρόμνηση που επανελαμβάνεται, είναι συστηματική Μπορεί να μιλάμε και για κάτι που χρειάζεται να προσθυμθούμε για έναν ειδικό ψυχικής υγείας Και είναι ένα από τα κριτήρια αυτό Ας μην ξεχνάμε ότι και το χαμόγελο έχει τη γραμμή ίσως 15-16 Που αν δούμε και άλλες συμπτώματα ή άλλες συμποριφορές που μας ανησυχούν Πέρα από το ότι το παιδί μου έχει στη κατοχή του πράγματα που δεν του ανήκουν Ή δεν είχε τα χρήματα να τα αγοράσει Μπορούμε να προσθυμθούμε για να πάρουμε και συμβουλές Από ψυχολόγο ή κοινωνικό λειτουργό που είναι και καταρτισμένος ειδικά Για να δίνει κατευθύνηση σε γονείς και χειμών Θα ήταν καλό να δούμε και ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν ίσως τα παιδιά για να κλέψουν Είναι αυτό που είπαμε πριν, ότι ίσως θέλουν να αντραπήξουν την προσοχή των συνομιλίκων τους, των γονιών τους Μπορεί κάποια παιδιά να είναι παραμελημένα ουσιαστικά Με κάθε μορφή παραμέλησης Και κυρίως είναι η συναισθηματική έλλειψη που είπαμε Σύντομα την αγάπη, την φροντίδα Πολλές φορές και οι γονείς γίνονται Οθούν τα παιδιά να κλέψουν προς δικό τους όφελος Μιλάς για μια ακραίμορφη παραμέληση Προσ Πολλές φορές και οι γονείς γίνονται, οθούν τα παιδιά να κλέψουν προς δικό τους όφελος Μιλάς για μια ακραίμορφη παραμέληση Προσ Μιλάς για μια ακραίμορφη παραμέληση Προσ Μιλάς για μια ακραίμορφη παραμέληση Μιλάς για μια ακραίμορφη παραμέληση Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραίμορφη παραμέληση Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί Προσ Μιλάς για μια ακραί |
