| Μουσική Πληροφορική: Το κύριο Καρανίκα τον γνώρισα πριν μερικούς μήνες και αυτό που με εντυπωσίας είναι πρώτον ότι είναι αυστραλοσπουδαγμένος και επειδή και εγώ είμαι αυστραλοσπουδαγμένος αυτό... και την ίδρυκη δισπουδία αλλά και τη μεγάλη δισπουδία συνέχιση αυγής στην Αυστραλία. Από εδώ άρχισα από την Ελλάδα. Θα μας πει πώς βρέθηκες στην Αυστραλία, πώς σπούδασες σε conservatoire και οδία της Αυστραλίας, θα μας τα πει ο ίδιος αυτά εδώ, ποια ήταν η πορεία του και μου κάνει εντύπωση γιατί όπως είπατε κι εσείς, αυστραλία είναι μια χώρα που δεν παράγει κλασική μουσική, είναι παγκοσμίως γνωστή για τη rock και pop σκηνή της. Είναι μια χώρα μεγάλη για όσοι έχουν ζήσει εκεί, με πολλούς πόρους και πηγές και ανθρώπινο δυναμικό, αλλά είναι μια χώρα χαμένη κάτω στους αντίποδες, τέρμα θεού είναι έτσι. Και πριν 20-30 χρόνια ούτε είναι εύκολο να επικοινωνήσεις με τους Αυστραλούς. Για να φτάσει μια εφημερίδα ή ένα γράμμα, μια εφημερίδα ελληνική να φτάσει στην Αυστραλία, δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Αυτή η χώρα έχει μεγάλες επιτυχίες στην παγκόσμι μουσική σκηνή σε pop και rock, αλλά ο κ. Καρανίκας δεν κάνει pop και rock. Τι κάνει ο κ. Καρανίκας, για ακούστε την πρώτη του συμφωνία, είναι τώρα γραμμένη εδώ με νότες έτσι, με πολλά όργανα, ξεκάθαρη πολυφωνία και είναι αν θυμάμαι καλά σε μη μινόρε. Για ακούστε την λίγο, να την ακούσουμε λίγο και μετά θα δώσουμε το λόγο. Όπως την παράγει ο υπολογιστής. Εδώ πέρα βλέπουμε το word του υπολογιστή, το finale. Παρακαλώ. Θα την ακούσουμε όλη τη συμφωνία. Όχι, ένα λεπτά ακόμα. Παρακάτω, παρακάτω να κάνει τελείως. Παρακαλώ. Και λοιπά και λοιπά. Θα μας τα έχει δώσει ο κ. Καρανίκα στα έργα του. Καταρχάς να πω ότι είναι τελώς πρωτότυπη η συμφωνία, δηλαδή δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Εξασφαλίζουμε την πρωτοτυπία της, είναι δική του δουλειά, δεν υπάρχει αντιγραφή, δεν υπάρχει πλάγιαρισμ, δεν υπάρχει τίποτα. Και αυτό που θέλουμε να μας πει σήμερα ο κ. Καρανίκας, αφού μας παρουσιάζει τον εαυτό του, τις σπουδές του και τα λοιπά, είναι αυτή η ιεραρχία της μουσικής, δηλαδή παράγεται πάρα πολύ μουσική στις μέρες μας, με πολλούς τρόπους, όπως την ακούσαμε κι εμείς με το φινάλε εδώ πέρα, δηλαδή προφέρουμε όλη τη χοροδία για να την ακούσουμε από άλλες συνθήκες. Και αν είχαμε και καλύτερα ηχεία, τώρα ακόμα καλύτερα. Γιατί έχει και VST instruments εδώ πέρα. Εδώ είναι λίγο ήχος πολύ χαμηλής ποιότητας. Αν σας τη δώσουμε την 35 περίπου λεπτά καθαρός χρόνος η όλη συμφωνία, τις καινούργες βελτιώσεις που κάνατε, και έχει την εξής ιδιαιτερότητα ότι είναι μουσική πολύ υψηλής στάθμις. Γιατί, όπως είπαμε, μπορούμε να ακούμε πολύ μουσική καθημερινά, αλλά η μουσική υψηλής στάθμις είναι υψηλής στάθμις, γιατί ακριβώς έχει τα δονικά χαρακτηριστικά της υψηλής στάθμις. Άλλο μ' αρέσει ή όχι, άλλο πράγμα είναι μια ταμπλέτα, ας πούμε, κι άλλο πράγμα είναι ένα πλονόκια κινητό, έτσι. Η ταμπλέτα έχει σαφώς περισσότερα δονικά χαρακτηριστικά, ένα άλλης ποιότητας, ας το πούμε έτσι, αυτό λέμε. Οπότε τώρα θέλουμε ο κύριος Καρανίκας να μας δείξει αυτές τις διαστάσεις, γιατί η μουσική πληροφορική κάνει composition, βλέπετε ο υπολογιστής, εδώ κάνει σύνθεσης βέβαια, δεν κάνει composition, αλλά έχουμε κάνει και επιστημονικές δουλειές που κάνει η μουσική composition, δηλαδή σύνθεση νέων μελωδιών και το composition είναι το μόνο πρόβλημα, κύριε Καρανίκα, που έχει μείνει άλυτο. Το σκάκι για παράδειγμα, η δική μου αίσθηση είναι και τον καλύτερο να φέρουμε με ένα απλό πλέον υπολογιστή, 8 πύρινο και τα λοιπά με 3 GB RAM, θα χάσει. Δεν υπάρχει άνθρωπος να μπορέσει να κερδίσει αυτόν τον υπολογιστή ας πούμε πλέον, αλλά ούτε χρειάζεται workstation του παρελθόντου, αυτό μας στάνει. Άρα το σκάκι ως διανοητική δραστηριότητα είναι λυγμένο θέμα, οι άνθρωποι χάνουν από τον υπολογιστή, και ο υπολογιστής έχει φτάσει τέτοιο σημείο σύνθεσης κακυστικών επιδώσεων που μπορεί να νικάει τον άνθρωπο. Αντιθέτως η μελλοδική σύνθεση απέδειξε ότι δεν μπορεί ο υπολογιστής να νικήσει τον άνθρωπο, δηλαδή είναι η μουσική από τα λίγα πράματα τα οποία τα παράγει ο άνθρωπος καλύτερα από τον υπολογιστή. Εδώ όμως δεν μιλάμε για composition, εδώ μιλάμε για σύνθεση. Δηλαδή εδώ ο υπολογιστής που καταγράφει με αυτόν τον world processor της μουσικής στο finale τη μελωδία του κυρίου Καρανίκα, με τα κατάλληλα όργανα βιαστή σύνθεσης, δηλαδή συνθετικής αναπαραγωγής της μουσικής, τεχνητού ήχου με λίγα λόγια, υποκαθιστά μια ολόκληρη ορχήστρα. Είχαμε εδώ πέρα 40 μουσικούς τουλάχιστον για να παίξουν την πρώτη συμφωνία του κυρίου Καρανίκα. Αυτά είναι τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η μουσική πληροφορική, δηλαδή η μουσική πληροφορική είναι ταυτόχρονα τέχνη και θεωρία και το βασικό που έχει σε σχέση με όλες τις άλλες σχετικές επιστήμες με εμάς είναι ότι άμεσα αποδείξει. Δηλαδή και σε άλλους κλάδους της πληροφορικής χρησιμοποιούμε για παράδειγμα γενετικούς αλγορίθμους για να λύσουμε προβλήματα και λέμε αυτή είναι η λύση του προβλήματος που δώσαμε. Στη μουσική, αν σε ακούσετε ένα λεπτό μουσικής καταλαβαίνετε άμα είναι σωστή ή όχι η δουλειά. Αν έχει παραφωνίες αμέσως το καταλαβαίνουμε. Αλλά αν εδώ βάλω τον υπολογιστή και πω ότι βρήκα το σούπερ αλγόριθμο ο οποίος κάνει μουσική σύνθεση και εδώ έχει μια δυναμή η ελληνική λέξη χρησιμοποιεί τη λέξη σύνθεση και για composition και για σύνθεσης. Τώρα λέγοντας μουσική σύνθεση εγώ εννοώ composition. Αν λοιπόν βάλω τον υπολογιστή και μου κάνει composition με γενετικούς αλγορίθμους, αν δεν έχω κάνει καλά τον αλγόριθμο θα μου βγάλει λάθος και σε ένα λεπτό οποιοσδήποτε το αντιλαμβάνεται. Γι' αυτό λέμε εμείς ότι στα papers της μουσικής πληροφορικής επιστημονικές εργασίες που κάνουμε πάντοτε παραθέτουμε ποιο είναι το διακύβευμα. Δηλαδή ήταν να αφαιρώμαστε σε κάποιο έργο πολύ γνωστό και ήταν να λες ας πούμε για παράδειγμα το concerto 51 του Brahms. Αυτή τη στιγμή όλοι σε δύο λεπτά μπορούν να βρουν το concerto 51 του Brahms. Αυτό έγινε πριν δύο τρία χρόνια. Είναι πρωτοφανής καινοτομίας στον χώρο των επιστημών μας. Δηλαδή τους λες αν έλυσα το concerto νούμερο 51 του Brahms σε δύο λεπτά στο έχουνε βρει. Οπότε λένε για να δούμε το αν έλυσε σωστά. Φυσικά αναλύσαμε και το like and prayer της Madonna που το ξέρω εμπιστος πλανήτης. Αλλά και αυτό μπορεί να το βρει κάπως σε δύο λεπτά αν δεν το έχει. Επίσης όταν λέμε ότι κάναμε composition σύνθεση αν δεν την κάναμε καλά όλοι εσείς σε δύο λεπτά θα έχετε καταλάβει ότι κάτι δεν κάναμε καλά. Και θα πείτε ότι ξέρεις πολύ καλά εσύ λες ότι έκανες τον τέλειο αλγόριθμο αλλά δεν αλγόριθμος που κάνει μουσική. Μπορεί να αλγόριθμος που να πεις ότι κάνει καλές πατάτες. Ότι κινεί αυτό το εργοστάσιο. Αν μπορείς από παιδί ξέτο κάνει και πολλά paper συγχαρητήρια. Αλλά άμα κάνεις μουσική θα πρέπει να μας φέρει στο άκουσμα. Να δούμε τι έκανες. Και σε δύο λεπτά όλοι έχουν καταλάβει αν έκανες καλά την δουλειά σου ή όχι. Αυτό είναι το μοναδικό που έχει η μουσική πληροφορική. Και ότι είναι μια επιστήμη άμεσα αποδείξημη. Αυτή τη στιγμή με το YouTube. Πέντε χρόνια είχαμε προβλήματα. Τώρα το 2015 σε δύο λεπτά αποδεικνύεται αμέσως η επιστημονική μας δουλειά. Δεν το έκανε σωστά. Ακούγεται καλά. Δεν το έκανε σωστά Φαλτσάρις. Φαλτσάρις θα το πουν αμέσως και οι κομπιτεράδες και η μουσική. Αυτό είναι ο ορισμός κατεμέτης μουσικής πληροφορικής. Τέχνη και επιστήμη άμεσα αποδείξημη. Και μόλις μου έδωσε ο κύριος Καρανίκα την πρώτη συμφωνία του. Την έβαλα στο finale. Άλλαξα και έκδοση finale για να την ακούω καλύτερα. Αλλά δεν ακούγεται καλά με αυτά εδώ τα ηχεία. Οπότε αν μας δώσει την άδεια θα κάνουμε ένα site που θα τη βγάλουμε. Να τη μοιράσουμε έτσι ελεύθερα σε όλο το κοινό. Έτσι. Να τη βάλετε κι εσείς στο finale σας. Να την ακούσετε. Έχει κάνει και άλλες συνθέσεις όπως είναι και λαφρά τραγούδια και μοσελαφρά δουζουτσίδικα. Κονσέρτου για διουλί και χοροδιακά με συμφωνικές άλλα έργα. Τη Μακεδονία το πιο βασικό έτσι το βάλουμε έτσι. Πολύ ωραίο έργο. Και εδώ φαίνεται μια άλλη άποψη της μουσικής πληροφορικής. Μου λέει δεν έχω τους πόρους ώστε να φέρω ολόκληρη χοροδία για να παίξει τη συμφωνία μου ή το κονσέρτο Μακεδονία που έγραψα. Και γι' αυτό προσπαθούμε εμείς στη μουσική πληροφορική να βελτιώσουμε τις συνθετικές φωνές, synthetic voices, τα βιαστής δηλαδή που βγάζει ο υπολογιστής ώστε ο υπολογιστής ήδη να το να υποκαθιστεί στην ορχήστρα. Δεν θέλουμε να διώξουμε τους μουσικούς προς θεού έτσι. Άρα σωστή η παρατήρησή σου δεν διώχνουμε τον Βαμβακάρη ας πούμε, τον οποιοδήποτε. Κανέναν δεν ανερούμε από την πυραμίδα έτσι. Απλώς λέμε πού βρίσκεται η ιεραρχικά καθετή στην πυραμίδα. Δεν μπορούμε να ακούμε τέσσερις ώρες την ημέρα ξέρω εγώ Σκαλκώτα, θα ακούσουμε πέντε λεπτά. Αλλά Βαμβακάρη μπορούμε να ακούμε κι όμως με τον Βαμβακάρη καμιά ώρα την ημέρα ας πούμε έτσι. Ειδικά όταν πάμε ας πούμε με το αγροτικό μας στα χωράφια. Δεν μπορούμε να ακούσουμε Σκαλκώτα έτσι. Εγώ ακούω πάντως. Ναι. Αλλά όταν θα μπει στο καλό σου αμάξι που λέγαμε, γιατί έχουμε και το αγροτικό και το καλό μας αμάξι, θα ακούσουμε μάλλον Σκαλκώτα, ποιο κολληπάει με το ωραίο σαλόνι που έχεις και τα λοιπά. Οπότε θα δώσω τώρα λόγο στον κύριο Καρανίκα να μας πει πώς ξεκίνησε, πώς βρέθηκε στην Αυστραλία, πώς σπούδασε στην Αυστραλία, όπου εγώ ως μαθητής το έζησα, κάναμε μουσική από την Δετάρτη Δημοτικού. Είχαμε βιβλίο μουσικής με νότες από την Δετάρτη Δημοτικού και τραγουδούσαμε όλοι στην τάξη. Στο σχολείο της Αυστραλίας. Εγώ τελείωσα το Coinda Primary School της Μελβουρνης. Ονοματισμένο σχολείο της Coinda Primary School. Από τότε κάναμε μουσική, η μουσική έρεα και εκεί, τώρα οι Αυστραλίοι πιο πολύ ακούγανε τα δικά τους συγκροτημού. Ο κόσμος στο σύνολα είναι εξηγμένοι σε σοβαρή μουσική. Αλλά είχαν και σοβαροί μουσικοί. Πολύ καλές συμφωνικές, έχουν σπουδί και σπουδί τους είναι εγκλέζικοι. Εγώ που σπουδούσα εκεί πέρα είχα βιβλία από τον Λονδίνο. Ναι, εγκλέζικα βιβλία, αυτό είναι αλήθεια. Είχαν και εγκλέζικα. Τα βιβλία είναι 80% εγκλέζικα. Το οικογραφικό τους σύστημα στηρίζεται στις εγκλέζικα βιβλία. Δεν λέμε ότι η Αγγλία είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου για μουσική. Αλλά είναι σοβαρή χώρα. Ναι, είναι σοβαρή χώρα σε όλα, αγαπάνε τη μουσική και όπως ξέρουμε από την ιστορία βοηθήσαν και τον Πετόδεν, τον στείλαν λεφτά και τον Χένδελ, ο Χένδελ πήγε έτσι σε εκεί, λοιπόν και ο Μάιγερ το πήγε εκεί νομίζω. Ο Χάριν έγραψε τη συμφωνία, πώς το λέμε είναι μια συμφωνία πολύ σπουδαία. Θα τη βρούμε τώρα στο YouTube, αφού αγόραμε Χάριν θα μας το πει αμέσως. Αγαπάνε πολύ τη σοβαρή μουσική οι Εγκλέζοι. Μουσική των ιδάτων μήπως. Έχουν μεγάλη σπουδή. Όχι αυτός, εντάξει ο Χένδελ. Χένδελ. Ο Χάιν. Χάιν. Ο Χάιν. Η συμφωνία του. Θα συμμεθώ. Αυτά να μας πείτε, καθίστε εδώ αν θέλετε ή όρθιος όπως σας βολεύει και είμαστε όλο αυτιά που λένε, να ακούσουμε τι έχετε να μας πείτε. Θα σας μιλήσω γιατί θέλετε να σας πείτε. Αυτό είναι αυτό. Ονομάζομαι Λίκος Καρανίκας, γεννήθηκα στην Άουσα, είμαι αθίας, αλλά μένα στην Αλεξάνδρια. Μέναμε εκεί, τέλος πάντων, οικογενικά πρόβληματα, μεγαλύτερος εγώ από τα παιδιά. Έφυγα στην Αυστραλία για να βοηθήσουμε οικονομικά. Και επειδή από μικρός δίψαγε μουσική, είχα ξεκινήσει και στην Αλεξάνδρια Κορντών. Και μ' έδειξε και μια θέα μου που ήτανε πιανίστα στην Αμερική. Είχε φύγει από την Κοζάνη, ήτανε, και έφυγε ο πατέρας μου από την Κοζάνη. Έφυγε στην Αμερική και μ' είχε δείξει μερικά θεωρητικά. Εγώ πήγα στην Αυστραλία, σύνδεση άλλης, σπούδασα και μουσική που ήτανε, το όνειρό μου. Και πήγα στην αρχαία και στο κρατικό οδύνητο της Μελβούρνης, έκανα κάποια θεωρητικά. Και είχα κάποιον κύριο που θα του αναφέρω το όνομα, Τόνις Αντριός. Αυτός ήταν Έλληνας από την Αίγυπτο, δεν είχε έρθει στην Ελλάδα. Αιγυπτιώτης λοιπόν. Ναι, και το χρώμα του ήταν λίγο με λαψός. Πολύ καλός, μουσικός, είχε τελειώσει ένα οδύου Μπαρμπαρόσα. Εσώκλησε το δέκα χρόνια, πήρε δίπλωμα στο πιάνο και συνέχισε ανώτερο θεωρητικά. Και όταν πήγα εγώ στο οδύο του, που ήταν μεγάλο οδύο, είχε 700 μαθητές με πάνω από 10 καθηγητές, ήταν επίκορος καθηγητής στα πανεπιστήμια. Η Αυστραλία είναι μεγάλη χώρα όσο η Ευρώπη. Και πήγαινε, όπως μετά έλεγε, είχαμε γίνει και φίλοι. Το κράτος πήρωνε τα εισιτήρια, τα αεροπορικά δεύτερα. Δεν μπορείς να πας από το Κουίσλαν, από τον Πρίζμεντ στο Περβ. Με τι να πας, πρέπει να πας με το αεροπλάνο. Κάπου εκεί, κάπου εκεί. Και μισή ώρα διαφορά. Πήγαινε με διαλέξεις, με έλεγε μισή ώρα. Μισή ώρα στα πανεπιστήμια και τα λοιπά. Και τεχερός γνώρισα αυτόν τον καθηγητή. Σε αυτόν έμαθα κορδιών. Όταν έμαθα κορδιών, δεν είναι όπως τον Παμακάρη, δεν τον κολλούσαμε. Έχω άνθρωπος. Αυτό το είδος η μουσικής έκανε. Αυτά ήξερα, αυτά έκανε. Όταν είμαι κορδιών θα πέξαμε μόνο λαϊκά. Και μπαρ. Το κάττα και φούγκα σε λεμινόρε. Έργα, κοντσέρτα, οβερτούρες και τα λοιπά. Ροσσίνιγκες. Και έκανα θεωρητικά, τελείωσα αλμονία. Δεν έκανε κάποια αντίστοιχη, πήραν μια ιδέα από φούγκα. Αλλά αυτός ο καθηγητής ήταν και τον είχε η Κολούμπια, η εταιρεία αυτή. Και πριν κάνουνε οποιαδήποτε σύνθηση την οικογραφήσουνε, τα έλεγε αυτός. Έκανε και διασκεδές. Και από αυτόν διδάστηκα να διασκευάζω. Δηλαδή, άμα με δώσετε ένα κομμάτι οποιονδήποτε, το παίρνω εγώ καταλάχιστον, κάνω διασκεδή. Όπως έκανε ο Σκαλκώδας, παράδειγμα, να λέει με αυτό το τραγούδι, τις μουσικές. Τα χρητικά και τους χόρους και τα λοιπά. Και διδάχθηκα και σύνθηση από αυτόν. Εντάξει, είχαμε κάνει στα Λιβία που είχαμε τα εγκλήζικα αυτά και στα Σαφρέζια το ίδιο. Κάναμε τις φόρμες της μουσικής. Τι είναι οβερτούρα, τι είναι κονσέρτο, τι είναι σονάτα, τι είναι συμφωνία. Όλα τα όργανα. Κάθε όργανο τι κάνει. Τι δυνατότητας έχει, το κλειδί πέζει, και τα λοιπά. Έκανα. Γράψα μερικά ένα κομμάτι. Δεν έκανα έργα κλασικά μεγάλα τέτοια, έγραφα ελαφρά μουσικές κομμάτια, έγραψα μερικά. Έπαιζα σε ορχήστες, ιδίως πήγαινα σε εστιατόρια εμπολιτηρίας και έπαιζα με τα κορδιόνα, αλλά ποιοτική μουσική, ελαφρά μουσική, όχι δικά μας πέτικα. Εδώ στην Ελλάδα όταν γύρισα, άνοιξα οδείο και στην Αλεξάνδρια και έμαθα πολλά παιδιά μουσική. Και τον χρόνο τον ελεύθερο συνθέτω. Και το κομπιούτρο, όπως είπε ο καθηγητής από εδώ, βοηθάει πάρα πολύ. Γιατί δεν ξέρω αν θα σύνθετα να κάνω τέτοιες συνορχιστρώσεις. Θα ακούς, ακούς το κάθε όργανο, ακούς την κάθε φωνή και σύμφωνα με τους κανόνες ταρμονίας θα γράφεις. Λοιπόν, θέλει έμπνευση, θέλει να έχεις κάποια πηγή μέσα σου. Τι θα γράψω θα γράψω, θα κάνεις προγραμματισμό. Και σύμφωνα με τη θεωρία, αυτά που γνωρίζεις, κάθισε και γράφεις. Εγώ έτσι κάνω, γράφω όταν τη μελωδία, στο πιάνο κάθομαι, γράφω τη μελωδία, που πρέπει να λέει κάτι σε τι αναφέρεται, να μιλάει. Γιατί πρέπει να μας λέει κάτι, να αναφέρεται σε κάτι. Και τι αναφέρεται, γιατί τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου. Τι χαρά, τι λύπη, το πόνο, τι περιγράφεις ένα γεγονός, μια κατάσταση. Γράφεις και την αρμονία, γιατί έχει κανόνες, δεν μπορείς να πας. Πώς θα χτίσεις το σπίτι, θα βάλεις τα θεμέλια και προχωράσεις έτσι να κάνεις και εδώ. Σύμφωνα με τους κανόνες, τη μουσική σου. Όταν έχουμε κοντσέρτου, τι είναι το κοντσέρτου, τι είναι αυτό, πώς πάει, έτσι πρέπει να κάνεις. Αυτά τα μέρη, κάθε μέρος έσαι, το πρώτο πάει, το δεύτερο έσαι, το τρίτο έσαι. Συμφωνία το ίδιο. Και μιλάς, βγάζεις τη ψυχή σου μέσα, τις σκέψεις σου και κάνεις ένα έργο. Και μπορείς με τη τεχνική, όπως είπε από εδώ ο κύριος Χαγητής, ακούς τα πάντα, βλέπεις τα πάντα, τι γίνεται. Και άμα είναι λάθος, άμα είναι κάτι λάθος, που μπορεί να μην το έκανες εσύ λάθος, απλώς να είναι, είδα να γραφείς τον τό και πήγες στον σύ το άτιμο. Εσύ δεν είναι το ποντήκι που βάζει την όρτα. Οκούγεται, φαίνεται και το δελθόνεις. Λοιπόν, θέλετε να με ρωτήσει σε τίποτα, γιατί να σας με ρωτήσω τώρα. Να δεχτούμε πρώτα ερωτήσεις από εσάς, έτσι, και μετά... Καθίστεί να γράφετε κατευθείαν στο φινάλλε ή να γράφετε πρώτα σε παρτιτούρα και μετά το περνάτες στο φινάλλε. Κατευθείαν, το περνάτες στο φινάλλε. Τα βλέπετε να βρίσκετε κάποιο μοτύβο στο πιάνο. Κοίταξε, το γράφω όλο το έργο. Ή μπορεί να γράψω, ας πούμε, το πρώτο. Όταν είναι σοβαρή μουσική, άμα είναι μικρά μουσική, μικρό κομμάτι, ξέρεις, τρία λεφτά, το τελειώνεις. Μελωδία, αρμονία. Εδώ ποια συγχωρία έχουμε, πού είμαστε, το Ματζόρε. Από εκεί πας, πού θα πας έτσι. Ανάλογο πώς πάει η μελωδία, θα πάει και η αρμονία. Ανάλογο πώς πάει η αρμονία, θα πάει και η μελωδία. Σε δείχνει τον τρόπο η μουσική. Δεν μπορείς να ξυφίζεις, θα κάνεις λάθος. Να επαναλάβω εγώ την ερώτηση για να ακουστεί στο... Η ερώτηση ήταν πώς αποτυπώνεται η έμπνευση που έχει ο συνθέτης. Δηλαδή παίζεται στο πιάνο και το γράφτε σε κάποιο χαρτί πρόχειρα ή κατευθείαν πάτε στον υπολογιστή πλέον. Όχι, δεν πάει στον υπολογιστή, κατευθείαν στο χαρτί. Κάθομαι, έρχεται μέσα εδώ. Ποιο, τι είναι, θέλω να γράψω αυτό. Νάτο, αυτό είναι. Και το γράφω, γράψω το πεντάγραμμο. Και βγάζει και την αρμονία συγχρόνως. Και στη συνέχεια, αφού τη τελειώσω, θα πάω να καθίσω στο κομπιούντερ, γιατί έχει πολλά όργανα. Και την ώρα που κάνεις την ενορχίστρωση, σε έρχεται πάλι έμπνευση, γράφεις με, γιατί έχεις μια μελωδία. Ωπ, τι να βάλω μέσα, τι να το γεμίσω. Ωπ, τι ανταποκρίνεται εδώ πέρα. Ποια όργανα να συμπληρώσω. Έρχεται ένα άλλο συνέστημα, μοιάζει σκέψει ένας άλλος ήχος, που το συμπληρώνεις στο κορμό, το βασικό, το πρώτο. Και έτσι κάνεις την ενορχίστρωση. Να συμπληρώσω κύριε Καρανίκα, ότι ο Βασίλης Κελεμπέκης, ο φοιτητής μας που έκανε την ερώτηση, είναι πιανίστας. Οπότε, ήταν μια στοχευμένη ερώτηση. Και θέλει να δείξει ότι, ας πούμε, μάλλον σαν συγκερασμένο όργανο το πιάνο, είναι αυτό που αποτυπώνει καλύτερα, τη μελωδία μιας συμφωνικής δουλειάς, μιας κονσέρτου. Έχει πολλές φωνές το πιάνο, είναι πλούσιο. Μπορείς να το γράψεις και με ένα μονοφωνικό όργανο που να έχει μια φωνή. Ναι, ας πούμε ο Ραστροπόδης τα έπαιζε προφανώς το... Ναι, δεν είναι το όργανο που ξέρουμε. Απλώς βοηθάει, γιατί τα ακούμε κιόλας. Έχει κανόνες και μελωδία, δεν γράφεται ξεκάθοντα. Μπορείς να πας οποδήποτε, γράφοντας μια μελωδία. Δεν είναι μόνο να τα ακούς μέσα σου να το... Πας με τους κανόνες. Και στη μελωδία και η αρμονία δεν έχει κανόνες. Μάλιστα. Άλλη ερώτηση που έχουμε, έχω πάρα πολλές τουλάχιστον. Ναι, όποιος θέλει με ρωτάει, να το πω. Πάνω στο έργο να σας πω τι λέει, τι σημαίνει, τι εννοεί η συμφωνία. Πριν μας πείτε η έμπνευσή σας τι αποτυπώνει, που ήταν κατεμέφανερή στα κομμάτια, που ήταν εντελώς μηνόρε η κλίμακα, ήθελα να σας ρωτήσω το εξής προηγουμένως. Ακούγαμε διάφορες μουσικές μέσω του YouTube. Δηλαδή ακούγαμε, για παράδειγμα, τον Σκαλκώτα, πώς αποτύπωσε τους κριτικούς χορούς, τους υπηρότικους, τον Τζάνικο κτλ. Και είδαμε ότι υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στη μουσική, όπως την αποτυπώνουν τα δικά μας όργανα, και στον τρόπο την αποτυπώνει ο Σκαλκώτας. Ο Σκαλκώτας την κάνει πιο ποιοτική, αλλά θα ρίσει και χάνει το χρωματισμός της μουσικής. Γιατί η δυτική μουσική έχει απολέσει κάποιο είδους χρώμα, όπως το αισθανόμαστε εμείς? Γιατί εμείς έχουμε και άλλες κλίμακες, η γνώμη μου. Χρησιμοποιούμε διαφορετικές κλίμακες. Η ευρωπαϊκή μουσική θέσπισε τη μίζωνα κλίμακα και την ελάσωνα κλίμακα. Ποια ελάσωνα? Παραμονική και μονοδική. Εμείς έχουμε την εολική. Έχουμε και την εολική, που είναι στη δημοτική μας μουσική. Οπότε από την κλίμακα εξαρθάλλει και το χρώμα, το άκουσμα. Έχουμε και άλλες, της λαϊκής μουσικής. Έχουμε και τζάζ. Πλάγιος δεύτερος της ψαντινής μουσικής. Το χρώμα. Τώρα, στη σύνθυση είναι και τι θες να πεις. Και ανάλογο του είδες που θες να γράψεις, θα πας ανάλογο. Δεν μπορείς να κάνεις τεκάθορα πράγματα. Εσύ ποιάνο παίζεις εδώ, κλασικό ποιάνο? Ή σπουδάς ή σπουδούς. Στο πρωτό δίκτυο της τέννης. Ωραία. Μόλις παίζεις, πρέπει να έχεις καλή και κλασική σπουδίας, δεν είναι? Ναι. Και τώρα ξεκινήσω βασικά και εγώ να μάθω μουσική. Ναι. Αλλά προς τα τεχνικά μουσική. Και δεν είχα δε ξέρω, όμως, η ψυχή και για την τελετή. Αλλά γενικά μουσική σε έχει χώρο. Που συνοδεύει κόντ. Ο Βασίλης κάνει διπλωματική έργαση με την ομάδα μας. Και η δουλειά του είναι, το λέω για να γραφτείς στο μικρόφωνο, είναι η μουσική σύνθεση, composition, έτσι, για games. Δηλαδή, για ηλεκτρονικά παιχνίδια θα μπορούσαν και κινηματογράφος, σε μεγαλύτερη έκταση και επίπεδο μετά. Και αυτή τη στιγμή, η περισσότερη μουσική που παράγεται στον πλανήτη μας, είναι η μουσική για το θέαμα, για performing arts. Δηλαδή, είναι θέατρο και κυρίως κινηματογράφος. Όπου διακρίθηκαν και μεγάλοι Έλληνες μουσικοί, ο Αγγέλις Παπαθανασίου, έτσι, που πήρε και όσκαρ μουσικής. Ο Βασίλης Πολεδούρης στην Αμερική, που πέθανε, ομογενείς στην Αμερική, έτσι, για να φέρω μερικά μεγάλα ονόματα. Και φυσικά, υπάρχουν και άλλοι, με τον Χάνς Τσίμερ αυτή τη στιγμή, να είναι το πιο γνωστό όνομα, σαν στούντιο. Οπότε, θέλαμε, με αφορμή την ερώτηση που κάνατε στο Βασίλη και την απάντηση, να μας πείτε πώς έρχεται η έμπνευση, τι λέει η μουσική, τι θέλετε να αποτυπώσετε. Εσείς δεν έχετε κάποια ταινία που πρέπει να την επενδύσετε μουσικά, αλλά δουλεύετε ακόμα πιο αφιερημένα. Κάποιο συνέστημα είναι που θέλουμε να εκφράσουμε. Ανάλογο τι θα γράψουμε. Τι θα γράψουμε. Άλλο η συμφωνία, άλλο να γράψουμε ένα τανγκό, άλλο να... Άμα δεν γράφεις κάποιον στόχο για να πέφτει κάπου, τότε άμα θελεις να γράψεις κάτι που απλά θες να το εκφράσεις. Ναι, σε όλα εκφράζεις. Και στη συμφωνία εκφράζεις και στο τραγούδι εκφράζεις. Απλά δεν θα έχεις το μυαλό σου. Δεν έχεις το μυαλό σου αυτό, οπότε δεν περιορίζεις και γράφεις... Ναι, όταν γράφεις συγκεκριμένα θα γράψεις για να ταιριάζει. Δεν μπορείς να είναι εξεκάρφωτο. Άμα γράψουμε για τη θάλασσα, πρέπει να έχουμε θάλασσα. Έτσι είναι. Ο κ. Καρανίκας έχει γράψει μια πολύ ωραία σύνθεση, δεν είναι συμφωνική μουσική, είναι πιο μικρή, είναι κοσέρτο μικρό από το κατάλαβα εγώ, για τη Μακεδονία, που είναι επίκαιρο θέμα. Μπορείτε να μας πείτε πώς το γράψετε. Δεν μας το έχει δώσει μενότες, μας το έχει δώσει ανάκουσμα. Αφορμή για το μακεδονικό ζήτημα. Η Μακεδονία είναι ελληνική, έτσι δεν είναι. Δανείστηκα. Μακεδονία εξακουστήτου Αλεξανδρική χώρα. Αυτό το λίγο και πάνω σε εκεί έχτισα ένα έργο. Έκανα την εισαγωγή. Την συνέχεια σκέφτομαι αυτό, ας το γράψουμε μουσική. Αυτό με μουσική, αυτό μουσική. Και έχω και χοροδιακό μέρος, το πρώτο μέρος που είναι μελωδικό και αναφέρεται στην Μακεδονία βέβαια με ελληνικό τρόπο και το φινάδε που είναι ας το πούμε δοξαστικό και τυμπανίζει ότι είναι η Μακεδονία ελληνική. Αλλά στο φόρετε με τη χοροδία και όλη την ορχήστρα να διακηρήσει ότι έτσι είναι τα πράγματα. Με μουσικό τρόπο, δηλαδή ας το γράψουμε στο διβείο με λόγια για τη Μακεδονία αυτό και αυτό. Εγώ το έκανα μουσικά και με χοροδιά, με στίχους που έγραψε κάποια γύρια. Ωραίος, πολύ ωραίος στίχος. Ήμουν με τη Μακεδονία και την δοξάζουμε. Μας έχει δώσει ο κύριος Καρανίκα στο CD με τις συνθέσεις του. Όχι ως compositions, τη συμφωνία νούμερο 1 μας την έχει δώσει ως composition. Και είναι ό,τι καλύτερο έχω βρει στο finale των τελευταία δυο χρόνια, πιστέψτε με. Είναι πραγματικά μια εντυπωσιακή συμφωνική δουλειά. Οπότε θα μας πει τώρα ο κύριος Καρανίκα στο επόμενο μέρος, που είναι το πρόβλημα που είχανε διαχρονικά τα τελευταία 200 τουλάχιστον χρόνια οι συνθέτες της δυτικής μουσικής, αυτοί που κάναν δηλαδή υψηλείς στάθμις συνθέσεις στο πάνω μέρος της πυραμίδας, έτσι. Ναι, πώς θα παιχτούν τα έργα τους. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν ότι οι ίδιοι μπορεί να παίζανε κάποιο πιάνο για να αποτυπώσουν τη μελωδία, όπως παίζουν κάποιοι από εσάς. Μπορεί να παίζανε διωλή ξέρω εγώ πως ο Σωστακόβης, ο Βαστροπόβης, αυτοί ποιοι ήτανε. Αλλά θα έπρεπε να βρουν κάποια στιγμή και χοροδεία. Και εδώ έχουν γίνει απειρού καλούς πράγματα. Δηλαδή, ας πούμε, μια φορά νομίζω άκουγα τον Ρωστροπόβης, ο οποίος έλεγε πως, ας πούμε τι πρόβλημα έχει, έπρεπε να εμψυχώσει κι αυτός τους στρατιώτες της πατρίδας του το 1943. Οπότε έλεγε με τι συνθήκες αυτός και η ορχήστρα του έζανε για τους στρατιώτες που φεύγανε στο μέτωπο, έτσι με θερμοκρασίες, τους στήλμιον 10 βαθμούς, Κελσίου εκεί που βρισκότανε. Άρα το μεγάλο πρόβλημα, κύριε Καρανίκα, κάθε συνθέτη, είναι πως θα αυτό που έχει συλλάβει, είτε με το πιάνο, είτε σε χαρτί, είτε το έχει γράψει στον υπολογιστή, αλλά το φινάλλι τελευταίο έτσι, τελευταίος δεκαετίας στην κατάσταση που είναι. Τι κάνει ο συνθέτης, δηλαδή έγραψε την πολύ ωραία συμφωνία του, που θα τη δημοσιωπείς, πως θα την κατηχερώσει πνευματικά, πως θα βρει μια ορχήστρα να την παίξει, έτσι, χωρίς να είναι, ας πούμε, συνθήκες των άκρων, δηλαδή μειών 10 βαθμούς και στρατιώτες που πας στο μέτωπο. Μιλάμε σήμερα για αυτήν την εποχή. Διαχρονικά πως το αισθάνεστε, έχετε 40 χρόνια που ασχολείστε στον χώρο της μουσικής, από τότε πήγατε στην Αυστραλία, και σήμερα πως βλέπετε, γιατί είναι εντυπωσιακό να έχουν έναν Έλληνα στην ηλικία του κυρίου Καρανίκα, που χειρίζει το φινάλλι με εξαιρετική μάεστρια, δηλαδή γράφετε... Το χειρίζουμε το φινάλλι για τις συθέσεις, όχι για τίποτα άλλο, δεν κατέχω πολύ το κομισιούτερο, όπως είχε πολλοί από τις Ρικάδες, τους βλέπεις όταν έχουν παιχνίδι. Με το φινάλλι γράψτε ένα αριστούργημα, γιατί τελευταία φορά που το άκουσα, κρατούσε 35 λεπτά χωρίς διαλύματα που υπάρχουν στη φυσική εκτέλεση της ορχήστρας, της συγχονικής ορχήστρας. Εδώ το έκανα, άφησα και ένα ανάμεσα. Και εκεί γίνεται. Είναι ένα διεθύνημα έστως, ανάμεσα στα μέρη μπορεί να υγρώσει, να ξεκουραστεί λίγο. Και αν θυμάμαι καλά, είναι ένα συγχονικό πήμα, συγχονική ορχήστρα σε τέσσερα μέρη. Ναι, ναι, η συμφωνία είναι έτσι. Σε τέσσερα μέρη, ναι. Η συμφωνία έχει τέσσερα μέρη. Μάλιστα. Έτσι είναι. Το πρώτο μέρος, έχεις αγγίδευμα, ξεκινάς, πρώτο μέρος, έχεις εκφάζεις τα συναισθήματά σου, έχεις το μοτίβο, πας στο δεύτερο μέρος που είναι το λιερικό, εν συνέχεια πάμε στο τρίτο μέρος που παλιά ήταν τρίο, μινουέτο, και ο Μπετόμενος το έκανε σκέρτσο. Και μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Και εν συνέχεια πάμε στο φινάριο, το δεύτερο μέρος, που πρέπει να είναι αλέγχρος, ζωηρό, να ανοίχνει. Αλλά υπάρχουν και ξερέσεις όμως. Πάντα υπάρχουν ξερέσεις. Όπως το Σαϊκώσιακ, στη συμφωνία, υπάρχει και εκεί. Την έχετε ακούσει τώρα, δεν την έχετε? Πώς κλείνει αυτό το φαγκό του, τι χάνεται κάτω, πεθαίνει ο χάνατος. Η συμφωνία έχει τέσσερα μέρη. Το κοντσέτ το έχει τρία μέρη. Σας τα ξέρετε, θα τα ξέρετε. Δεν αλλάζουν οι κανόνες της μουσικής. Εγώ τώρα μπορώ να αναλύσω, άμα θέλετε, το κάθε μέρος της συμφωνίας, τι λέει γίνοντας το μέρος. Αυτό να μας πείτε, αυτό. Αλλά το κακό είναι ότι είναι μεγάλο και δεν μπορούμε να το ακούμε και να λέμε. Τι να κάνουμε. Τι να σας πω, τι θέλετε να σας πω πάνω σας. Με δυο λόγια. Τι λέει η συμφωνία αυτήν δικιά μου. Λοιπόν, για μένα είναι το κακό η δυστυχία, ο πόνος, η θλίψη και στο τέλος έρχεται η νίκη. Επιτραθεί το καλό, το δίκιο, το φως έρχεται. Έτσι όλοι υποθούμε στη ζωή μας. Αυτή η ζωή έχει δυσκολίες. Ακόμα και στη θρησκεία μας τι έχουμε. Πιστεύουμε ότι στην Ανάσταση τέλειο θα έρθει η φτυχία, η χαρά. Έχω διάφορα μέρη. Έχω και ένα πολύ ωραίο μέρος μέσα που είναι συνοδεύει Άρπα. Τα βιολιά παίρνουν τη μελωδία και πάνω μερικά πνευστά κάνουν να τα αποχωρήσεις. Εκεί το λέω ιδανική πολιτεία. Πώς πρέπει να είναι να ζούμε άνθρωποι. Προστινέσεις να συμμορφιάσεις. Είναι όμορφο μέρος και χαρά, ευτυχία. Επιτραθεί παντού. Στο τέλος φέρνω πάλι στην αρχή τη θλίψη, τη συναχώρια, το κακό που επιμένει αλλά τελικά νικάμαι. Κι ουσιαστικά θέλει μεγάλη επιδεξιότητα έτσι τώρα να παίζεις περίπου δύο με τρεις φωνές με τα δύο χέρια έτσι. Δύσκολο. Δύσκολο. Αυτό βλέπουμε πάντως στις μήνες. Η άνθρωπα κάνει αρτισμούς και κάνει συγχορδίες. Α, ναι το έχει. Να το. Εδώ είναι. Συγχορδίες και αρπισμοί. Δεξιά, αριστερά χέρι. Και πρέπει ακόμη και κάποιο πνευστό κάπου. Ναι, παίρνουμε φλάουτο, όμποε. Όμποε. Ναι, εδώ είναι το όμποε τώρα. Εδώ είναι το φλάουτο. Φλάουτο, όμποε. Δεν έχουμε ήχο όμως. Αλλά η μελωδία είναι θαυμάσια. Ναι. Έχεις ακούσει αυτά, έχεις ακούσει αυτά. Ναι, έχω ακούσει όλη και με τα δικά μου ηχεία στο γραφείο, ναι. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Σανέση. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Σανέση. Να βάλουμε εκείνο. Θα μπερδευτούμε χειρότερο όμως. Να βάλουμε τη Μακεβονία να ακούσουμε στο τέλος. Ναι, εδώ. Να βάλουμε το μητέρα μας. Να βάλουμε στο κοινούκι. Δες, το έδωσα. Ας το έδωσα. Μήπως το έχω στο όνομα υπολογιστή. Α, μπράβο. Το έδωσα όταν ήρθα. Εδώ άλλαξε. Διαφορετική μουσική. Είναι, είναι, είναι. Μου αρέσει πολύ αυτό το φινάρι. Είναι... Και έχετε κάποια κρουστό από εδώ. Ακούγονται πολύ άθλια από το ηχείο που έχουμε. Νυστυχώς. Το σνέ αντάμε αυτό. Το σνέ, έτσι. Ναι, έτσι. Μου αρέσει πολύ αυτό το φινάρι. Είναι... Και έχετε κάποια κρουστό από εδώ. Ακούγονται πολύ άθλια από το ηχείο που έχουμε. Νυστυχώς. Το σνέ, έτσι. Νυστυχώς. Το σνέ, έτσι. Μου αρέσει πολύ αυτό το φινάρι. Είναι... Και έχετε κάποια κρουστό από εδώ. Νυστυχώς. Το σνέ, έτσι. Μου αρέσει πολύ αυτό το φινάρι. Είναι... Και έχετε κάποια κρουστό από εδώ. Μου αρέσει πολύ αυτό το φινάρι. Είναι... Και έχω την αίσθηση σιγά-σιγά ετοιμάζεται για να πάμε σε πιο γρήγορη χρονική αγωγέτη. Το τέλος φαντάζομαι θα είναι όχι απλώς μοντεράτο, θα είναι κάτι πιο γρήγορο. Ε, όχι, δεν αλλάζει. Δεν αλλάζει. Μοντεράτο. Ή είναι... Κολλή ένταση και μπαίνουν πολλά όργαρα. Πολυοφυσστρά. Κοίτα κοίτα, άκου. Άκου, άκου. Τώρα είναι άλλα... Ορίστε. Αυτά τα δυο δυο γεννήτη. Ναι. Τα δυο γεννήτη είναι η μικρότερη σχολική ασξίας. Οι νότες. Ωραίο δεν είναι. Μου αρέσει πολύ. Ναι, ξέρω. Μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω πώς γίνεται και θα γράφω και εγώ δεν ξέρω πως θα γράφω. Με τα καινούργια ευρύματα της έρευνάς μας, αυτά που κάνετε εμείς τα αποτυπώνουμε ως οριζόντιους και κάθε τους χρωματισμούς. Δηλαδή. Στους οριζόντιους χρωματισμούς δημιουργείται συγκοπές, αλλάζεται τα όργανα κτλ. Με αποτέλεσμα δημιουργείται κάποια αίσθηση που πάνε κάποτε πιο γρήγορο, κάποτε πάνε ερχόμαστε στο αργό, να αλλάψετε τα όργανα και από ό,τι βλέπω να αλλάξετε τουλάχιστον 10 όργανα εδώ. Ναι, έχει, έχει. Βιολιά έχει. Τα στρεφστά. Και τώρα αρχίζεται τους κάθε τους χρωματικισμούς, δηλαδή τις συγχορβίες, έντονες συγχορβίες. Και συνέχεια δημιουργείται κάποια αίσθηση ότι είτε ο χρόνος διακοιμένεται, είτε οι συγχορβίες διακοιμένεται, τα όργανα. Αυτή η στροφή μου αρέσει πολύ. Αυτή το πρώτο μέρος έχει το κακό του, το πρώτο μέρος. Αυτό είναι η μάχη, έτσι, συνεχίζει, αυτό γίνεται τώρα, δεν ακούσα, όχι, έτσι το πρώτο μέρος. Είναι παλιά έκδοση όμως που χρειάζεσαι εδώ, προσθέσατε ένα δυο λεπτά ακόμα, έτσι. Ενώ στη καινούργια έκδοση είναι πιο, πιο, το ίδιο, ναι, η μουσική καθόλου. Εμείς την έχουμε και την καινούργια έκδοση, θα τα βγάλουμε όλα αυτά, εδώ, μαζί με τη Μακεδονία. Τώρα έχουμε ένα δυο λεπτά ακόμα, τι άλλο θέλατε να ρωτήσετε. Είπαμε τι είναι η συμφωνία, ξέρεις και εσύ τι είναι η συμφωνία, όπως όλοι σας. Όλοι από ε Cliffordoped Owen είναι τελικά, μύ recap, αλλά likely live, live, live Nhp. Αλλά aquí παιδιόγραφε Heather. מ concent gracias. Τεχνικίζουν να εναλλάσεις τα όργανα, να μην παίζουν την συνέχεια τα ίδια όργανα, αλλά ταυτόχρονα να μην αισθάνεσαι ότι κάτι λείπει. Δηλαδή, να γεμίζεις τον ήχο, να παραμένει η ίδια αίσθηση στο νεκροατή, χωρίς να... χωρίς να έχεις τα ίδια όργανα όμως. Δηλαδή, κάπως να αχυρίζεις, έτσι, αυτό που προσπαθούσα να βρω τώρα, τελικά. Είχε μια εξέλιξη, μεγάλωσαν ένα πέμπλο από κάτω και έμενε έτσι. Και μετά, απλά έπαιναν άλλα πράγματα ή άλλαζε το πέμπλο, αλλά αυτό το πράγμα να φτάει από το ένα στο άλλο, αυτό που θέλω να δουλέψω. Το βλέπω, το κάνετε κι εσείς. Ναι. Αυτό είναι λίγο, δεν ξέρω πως ακριβώς... Ε, θα τα βρεις, άμα θες να σου πω εγώ, δεν πειράζει με. Αυτό που ξέρω, εγώ να σου το πω. Πάντως, ένα συμπέρασμα που βγάζουμε, τώρα ένα είναι το που μας έχει μείνει, επειδή τέθηκε θέμα και η δική μας μουσική, η στήλη Βαμβακάρι, έτσι, η μουσική δεν είναι στατική. Ο Βαμβακάρις δεν έχει πεθάνει το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να εκφραστεί με τα πικίλα μέσα που έχουμε εμείς σήμερα. Δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος έκανε κάτι λίγο, απλώς δημιούργησε κάποιες μελωδίες που είναι ενδεχομένου σε κάποιο ρημίξ, κάποιο ρημέικ με τα νέα δεδομένα, έτσι. Εκεί είναι λαϊκή μουσική. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. Ε, ο Πορθανέν είναι βέβαια. |
