| : Καλησπέρα σε όλους σας. Το θέμα της απόψης, ξεκινάμε μόνο να πω, ξαναξεκινάμε τις τηλεδιασκέψεις, αναγκαστικά. Πλέον ξαναμπήκαμε, έχουμε το δεύτερο lockdown και δεν ξέρουμε και πόσο θα ακολουθήσουν και έχουμε προσπαθήσει όλο το Ναέμβριο να βάλουμε θέματα τα οποία φανταζόμαστε ότι σας ενδιαφέρουν. Έχουμε, εξεκινάμε με τον κύριο Λιόκο, με τον κύριο Λιόκο, ο οποίος θα μας μιλήσει για τις Αμερικάνικες εκλογές. Το δεύτερο θέμα μας είναι για το Άλμα Ζωής, που έχουμε κανονιστεί πάνω στη συνεργασία με το Άλμα Ζωής, που αφορά παιδιά και πώς αντιμετωπίζουν, θα μας μιλήσουν ψυχολόγοι για το πώς αντιμετωπίζουν τα παιδιά της εφηβείας και τα πιο μικρά. Το δεύτερο lockdown. Συνεχίζουμε, έχουμε με τη Δήμητρα Ιωάννου, τη συγγραφέα, θα μας παρουσιάσει το νέο της βιβλία διαδικτυακά πια. Και πονται κι άλλες να μη σας κουράσω και σας τα λέω όλα, θα σας ενημερώνουμε και με τα newsletter που λαμβάνετε και μέσω των social media και του site. Το θέμα λοιπόν της απόψης μας ομιλίας είναι οι Αμερικάνικες εφηλογές, διθανά μαθήματα προσμήμηση ή αποφυγή και θέματα ιδιαίτερης σημασίας για την Ελλάδα. Η συγγραφέα είναι ο κύριος Σιλιόπουλος, ο οποίος είναι αντιπρόεδρος της KDK, της μη κερδοσκοπικής εταιρείας που λειτουργεί την βιβλιοθήκη Καλαμπάκας, όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε. Ο κύριος Σιλιόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής πανεπιστημίων Strasbourg και i Global και έχει πάνω από 40 χρόνια διεθνούς εμπειρίες στην οργάνωση και διοίκηση, και την πληροφορική συνομή με εξειδίκευση στους τομείς της δημόσιας ασφάλειας, της άμυνας, της υγείας και των αεροπορικών εταιριών. Ο κύριος Σιλιόπουλος έχει ζήσει και εργαστεί στη Βόρεια Αμερική, Ευρώπη, Δυτική Ασία και Βόρεια Αφρική. Ο λόγος εσάς, κύριε Λιόπουλο, όπως γνωρίζετε σε κάθε τηλεδιάσκεψη, μπορείτε να κάνετε τις ερωτήσεις σας τώρα στο Τσάπ και στο τέλος θα σας ανοίξουμε τα μικρόφωνα να κάνετε όποια ερώτηση επιθυμείτε. Βλέπω, ήδη υπάρχουν. Κύριε Λιόπουλο, ο λόγος εσάς. Κύριε Ραφάν, καλησπέρα και καλώς ήρθατε όλοι στη συζήτηση. Η συζήτηση σημερινή έχει να κάνει όχι τόσο με την έλλειψη σωστών και καλών αναλύσεων από τη μεριά πολύ εξυπνότερων και πολύ πιο διαβεβεμένων ανθρώπων από εμένα όσο αφορά τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, το τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα. Έχει να κάνει περισσότερο με την ανάλυση του τι συμβαίνει στην Αμερική πραγματικά και τι αντίκτυπο έχει αυτό για την Ελλάδα. Χθες παρακολούθησα μια συζήτηση που έγινε και είχε πεχτεί στον ενικό GR επί του ιδίου θέματος και πρέπει να πω ότι πραγματικά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση για τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, αλλά μου έκανε και πάλι εντύπωση πόσο επιφανειακή ήταν η αντίληψη του τι συμβαίνει στην Αμερική. Οπότε σήμερα αυτό που προτείνω να κάνω είναι να δώσω μια εικόνα και να εξηγήσω ποιοι είναι οι παράγοντες και ποια είναι η ιστορία της Αμερικής που την έχει φέρει μέχρι εδώ και να μιλήσω με ειλικρίνεια για τα προβλήματα και τα θέματα που αντιμετωπίζουμε, ώστε αυτό να βοηθήσει να μπορέσει ο κόσμος να καταλάβει και να μην επαναλάβει τα σφάλματά μας ή αν δει κάτι το θετικό να θελήσει να το αντιγράψει. Όπως γίνεται πάντα σε κάθε συζήτηση, ο μιλητής έχει μια οπτική γωνία. Συνεπώς θα σας δώσω ορισμένα στοιχεία ούτως ώστε να μπορέσετε να καταλάβετε ποια είναι η τοποθέτησή μου και γιατί λέω ορισμένα πράγματα που λέω. Η ομιλία μου θα είναι σύντομη και ελπίζω να δημιουργήσω περισσότερες ερωτήσεις παρά να σας δώσω έτοιμες απαντήσεις για να μπορέσουμε να έχουμε ένα διάλογο. Οπότε αν δείτε ότι δεν έχω αναφερθεί σε κάτι ή αν δεν έχω αναφερθεί σε αρκετό βάθος, μη θεωρήσετε ότι προσπαθώ να τα αποφύγω. Απλώς θα είμαι ανοιχτό σε οποιαδήποτε ερώτηση έχετε και θα συζητήσουμε για όση ώρα θέλετε, όποιο πράγμα θέλετε. Η δική μου παρουσία εδώ είναι σαν ομογενή από την Αμερική. Η οικογένειά μου ζει στην Αμερική πάνω από 120 χρόνια και έχω το σπίτι μου στην Αμερική. Έχω δουλέψει, έχω ζήσει εκεί, αλλά έχω δουλέψει και έχω ζήσει, όπως είπε και η Πέπι προηγουμένως, και σ' άλλες Ιππίρους και μέσα σε πολύ διαφορετικές πολιτικές, γιο πολιτικές καταστάσεις. Συνεπώς ελπίζω να μπορέσω να φέρω ένα να φέρω στοιχεία τα οποία έχουν ένα point of view 360 μοιρών και δεν είναι απλά χρωματισμένα από προκαταλήψεις στις ειδικές μου πεποιθήσεις. Όσο αφορά την πολιτική τοποθετησία, πρέπει να πω ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, δεν είμαι μέλος, δεν ήμουν ποτέ μέλος κόμματος. Τη μόνη φορά που είχα ασχοληθεί με το ρεπουλικάνικο κόμμα ήταν με τον πατέρα Μπούς, τον 41ο πρόεδρο, τον οποίο και θαύμαζα για πολλούς λόγους πριν καν να γίνει πρόεδρος της Αμερικής, αλλά ποτέ δεν ήμουν μέλος του κόμματος και σε κάθε ψηφοφορία που έλαβα μέρος ήμουνα πάντοτε ανεξάρτητος. Επίσης, επειδή θα μπω βέβαια και στο θέμα του 2020 και της παρούσας ψηφοφορίας, θα σας πω ότι έχω ψηφίσει για τον εκλεγέντα πρόεδρο Biden και μπορώ να συζητήσω και τους λόγους μετά. Ελπίζω να σας έδωσα μια τοποθέτηση του που βρίσκομαι και ποια είναι η οπτική μου γωνία. Θα συγκριγνήσουμε λοιπόν με τα βασικά πράγματα. Η Αμερική είχε μια ψηφοφορία. Την είχε την ψηφοφορία, ο κόσμος θα πει, σαν απόδειξη της Αμερικανικής Δημοκρατίας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε δημοκρατικό σύστημα στην Αμερική. Όταν οι πατέρες του Αμερικανικού Έθνους διάβασαν την πολιτεία του Πλάτωνος, την αγάπησαν τόσο πολύ, που αποφασίσαν να δημιουργήσουν μια αριστοκρατία. Η αριστοκρατία πριν από 200 και χρόνια ήταν οι γεωκτήμονες που ήταν διαβασμένοι αν θέλετε και αυτοί ήταν οι οποίοι εκλέγονται σε κάθε πολιτεία για να μαζευτούν όλοι μαζί και να εκλέξουν τον πρόεδρο. Συνεπώς, όταν βλέπετε ότι μπορεί κάποιος να έχει την πλειοψηφία σε αριθμό ψήφων και παρόλα αυτά να μην γίνει πρόεδρος της Αμερικής, δεν έχει να κάνει με το ότι κάποιος δεν μέτρησε σωστά. Έχει να κάνει ότι κάθε πολιτεία στέλνει ένα αριθμό ελεκτόρων και αν σε ορισμένες πολιτείες στρατηγικά μπορέσεις να μαζέψεις αυτές, χτυπάς στον μαγικό αριθμό 270, που είναι η πλειοψηφία στην παρούσα βουλή των ελεκτόρων. Συνεπώς, έχουμε την πρώτη διαφορετική, αν θέλετε, άποψη για δημοκρατία, που είναι οι ελέκτορες έναντι των ψηφοφόρων. Αλλά βέβαια, και όπως θα βλέπετε και από τα νέα, έχουμε και το πρόβλημα των ψηφοφόρων αντί των ψηφοφόρων. Δηλαδή, το Αμερικανικό Έθνος είναι βαθιά διχασμένο και θα μιλήσω με προκλητικές φράσεις και έννοιες και θα σας πω ότι στο Αμερικανικό Έθνος αυτή τη στιγμή έχουμε το πρόβλημα των ψεκασμένων και το πρόβλημα των ψεκάζοντων με την έννοια που δίνουμε στους ψεκασμένους στην Ελλάδα. Τι εννοώ με αυτό? Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι η Αμερική είναι μια βαθιά θρησκευούμενη χώρα. Δεν κάνω καμία σύγκριση με άλλες χώρες και ιδιαίτερα με την Ελλάδα, απλώς μιλάω μόνο για την Αμερική και θα πω ότι το θέμα της θρησκείας είναι και ένα θρησκευτικό προσωπείο που φοράνε όλοι οι υποψήφιοι για να πείσουν τους θρησκευόμενους ότι είναι αυτοί που θέλουν να ψηφίσουν αλλά είναι και ένα προσωπείο που φοράνε οι διάφορες θρησκείες τώρα θέλετε να πείτε αιρέσεις, διαιρέσεις, οι διάφορες θρησκείες για να πετύχουν τους δικούς τους σκοπούς. Τι εννοώ με αυτό? Παραδείγματος χάρη θα δείτε ότι η βαθιά συγκεκριτική Ευαγγελικής προελεύσεως, έχουμε πάρα πολλές διαφορετικές αιρέσεις των Ευαγγελιστών, υποστηρίζουν το Ισραήλ 100% και θέλουν το Ισραήλ να πάει πολύ καλά. Ο λόγος στον Κάνων είναι όχι γιατί έχουν κάποια ιδιαίτερη αγάπη προς τους Ισραήλιτες, αλλά επειδή σύμφωνα με τη δικιά τους ανάγνωση της Αγίας Γραφής, όταν το Ισραήλ θα γίνει η άρθρος αδύναμης στον κόσμο, θα έρθει η δευτέρα παρουσία. Οι Ισραήλοι βέβαια το ξέρουν αυτό, αλλά τους βολεύει ότι έχουν αυτή την υποστήριξη, οπότε τα πηγαίνουν πολύ καλά μαζί τους. Συνεπώς, αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχουμε ένα πόλεμο σκιών, αν θέλετε, με όλα τα μέσα ενημέρωσης να λένε χρωματισμένα νέα, τα οποία δυστυχώς, και αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, τραβάνε τους ανθρώπους όταν επιβεβαιώνουν τις προκαταλήψεις του καθενός. Συνεπώς, θα χρησιμοποιήσουν τον όρο η δεξιή, αν θέλετε, θα δουν μόνο τα δεξιά μέσα ενημέρωσης. Στην Αμερική, με την έννοια του δεξιού στην Αμερική, οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει αυτό, είναι μόνο ένα κανάλι, το κανάλι FAX, και μετά υπάρχουν οι λεγόμενοι αριστεροί, με την Αμερικάνικη έννοια, που βλέπουν κάτι άλλα κανάλια. Οπότε υπάρχουν αυτές οι βαθιές διαιρέσεις. Αλλά υπάρχει ένα κοινό που είναι κάτι που έχει κληρονομήσει η Αμερικάνικη κοινωνία από την εποχή των πιονιέρων και των πρώτων απίκων, μιλάμε για το 16ο αιώνα, που είναι ένας πορυτανισμός, ένας καλβινισμός και ο απόγεχος του εμφυλίου πολέμου. Τι εννοώ με αυτό? Η βαθιά πεποίθηση του Αμερικάνου χριστιανού, γιατί στην αρχή το έθνος ήτανε χριστιανικό, κατά πλειονότητα, φέρνει μαζί του τον Ολλανδικό πορυτανισμό, που λέει ότι πρέπει να ζούμε με ένα ορισμένο τρόπο και αυτή η ζωή είναι μια γρήγορη υπόθεση, πρωτού να πάμε στην αιώνια ζωή, που είναι η τέλεια ζωή. Από την άλλη μεριά, ο ελβετικός καλβινισμός λέει ότι ο Θεός τα ξέρει όλα, με γέννησε, αν θέλετε, χριστιανός, συνεπώς είμαι σωσμένος από χέρι, αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ λοιπόν, να γυρίσω γύρω γύρω, να τους κάνω όλους χριστιανούς. Αν δεν γίνουνε χριστιανοί, θα πρέπει να τους σκοτώσω, γιατί αν δεν τους σκοτώσω τώρα, θα πάνε στο διάολο ούτως ή άλλως. Τα λέω όπως ακριβώς τα σκεφτόντουσαν, διότι μία αρχή της αμερικάνικης πολιτικής από την εποχή που το πρώτο πόδι πάτησε εκεί, είναι το λεγόμενο manifest destiny, το προφανές πεπρωμένο, το οποίο ο Θεός μας έβαλε εδώ πέρα για να καταλάβουμε όλα αυτά τα μέρη των κατώτερων. Τα λέω πολύ χοντρικά. Συνεπώς, αυτό γιατί σήμερα έχει κάποια σημασία για μας. Έχει κάποια σημασία για μας, γιατί και θα μιλήσω, γιατί πλέον δεν εργάζομαι για την κυβέρνηση, έχω συνταξιοδοτηθεί και μπορώ να μιλήσω λίγο πιο ελεύθερα. Ο σημερινός πρόεδρος της Αμερικής, ο κύριος Τραμπ, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος παίζει ακριβώς και πατάει αυτά τα κουμπιά των ψηφοφόρων. Και έχει δημιουργήσει αυτή τη βαθιά τομή στην κοινωνία, η οποία όπως θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω, έχει και ανητικές επιπτώσεις για τον υπόλοιπο κόσμο. Πολλές από αυτές τις ξέρετε ήδη. Λοιπόν, οι άνθρωποι που είναι γύρω του είναι άνθρωποι των ίδιων πεποιθήσεων. Η μόνη διαφορά είναι η εξής. Ο παρόν πρόεδρος της Αμερικής το κάνει αυτό μόνο και μόνο γιατί θέλει να εκλεγεί. Οι υπόλοιποι το πιστεύουν πραγματικά. Και θα σας δώσω ένα όνομα και μια προσωπικότητα που είναι πολύ γνωστό στην Ελλάδα. Ο Υπουργός Εξωτερικών Μάικ Ποπτέο. Ο Υπουργός Εξωτερικών είναι ένας σπουδασμένος άνθρωπος, αν θέλετε. Έχει τελειώσει η Harvard. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει τελειώσει την Στρατιωτική Ακαδημία της Αμερικής στο West Point. Και μάλιστα, όταν τη τελείωσε και απεφήτησε το 1986, ήταν πρώτος στην τάξη του. Οπότε είναι ένα μυαλό, αλλά είναι ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος προωθεί όλες αυτές τις ψεύτικες συνομοσιολογίες. Και που ακόμα και σήμερα, με τα δεδομένα των εκλογών, λέει ότι η επόμενη κυβέρνηση ήταν η κυβέρνηση του προέδρου Τραμπ. Αυτό κρατήστε το, γιατί μετά θα μιλήσουμε για τις σχέσεις Ελλάδος-Αμερικής. Και πως αυτός ο ίδιος άνθρωπος, μπορεί κάλλιστα να είναι ένας καλός σύμμαχος της Ελλάδας, παρ' όλες τις πεποιθήσεις. Συνεπώς όπως βρισκόμαστε σήμερα, έχουμε μια κατάσταση που η χώρα είναι διχασμένη στα δύο. Και τα τρία κοινά πράγματα τα οποία υπάρχουν στο σώμα των ψηφοφόρων της Αμερικής, είναι ο απομονωτισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Ο μέσος Αμερικάνος δεν θέλει να έχει να κάνει τίποτα, με οτιδήποτε βρίσκεται από την άλλη μεριά του Ατλαντικού ή από την άλλη μεριά του Ειρηνικού. Είναι πολύ ευτυχής εκεί που βρίσκεται. Από πάνω έχει τους Καναδούς που τους θεωρεί σαν μισόχαζους ξάδερφους, δεν προσπαθώ να πω ότι είναι. Και από κάτω έχει τους Μεξικανούς, που τους θεωρεί σαν τα από παιδιά που θα προτιμούσε να μη βρίσκονται καν στη κειτονιά. Δυστυχώς αυτή είναι μία βαθιά πεποίθηση. Και το δεύτερο το οποίο βλέπουμε στο χάσμα μεταξύ των ψηφοφόρων των λεγωμένων δημοκρατικών και λεγωμένων ρεπομπληκάνων, είναι ότι ακόμα έχουμε απόειχους του εμφυλιού πολέμου της Αμερικής. Ο οποίος ήταν μέχρι τώρα και ελπίζω για πάντα ο χειρότερος εμφύλιος πόλεμος που έχει γίνει με πάνω από μισό εκατομμύριο νεκρούς. Λοιπόν αυτό που συμβαίνει σήμερα και αυτό που βλέπετε στην Αμερική με εκλογές ποιος κέρδισε, ποιος δεν κέρδισε, πότε θα αποφασίσουν, ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος. Χθες στην ανάλυση που έλεγα που επέκτηκε και στον ενικό GR, υπόθηκε ότι είχε ξανασυμβεί την εποχή του Jefferson, μιλάμε δηλαδή τον 18ο αιώνα. Αυτό δεν είναι ακριβές, την τελευταία φορά που συνέβη αυτό και τη μόνη άλλη φορά που συνέβη αυτό ήταν το 1876. Το 1876, πρόεδρος της Αμερικής ήταν ο στρατηγός Grant, ο οποίος ήταν στρατηγός των βορειών δυνάμεων που είχαν καταλάβει το Νότο στο τέλος του εφηλείου πολέμου. Και οι βόρειες δυνάμεις, βρίσκοντας στο Νότο σαν δυνάμεις κατοχής για ένα και μόνο ένα λόγο, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι για να βοηθήσουν την αναστήλωση της οικονομίας του Νότου που είχε καταστραφεί και ο δεύτερος για να προστατεύσουν τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Το 1876, λοιπόν, είχαν το ίδιο πρόβλημα που έχουμε σήμερα, ότι υπήρχαν δύο υποψήφιοι που είχαν έρθει πολύ κοντά στις εκλογές. Εκλογές είχαν καταμετρηθεί και θα σας το εξηγήσω πολύ γρήγορα πώς γίνεται αυτό και ο υποψήφιος που τις είχε κερδίσει με τη σωστή καταμέτρηση ήταν ο αργότερα πρόεδρος Χεΐς. Αυτός ήταν ο ρεπουμπληκάνος πρόεδρος. Οι δημοκρατικοί λέγανε όχι, όχι, όχι, είναι ο άλλος και μας έχετε κλέψει στις εκλογές. Και εδώ ξεκινάει η συζήτηση τι θα πει δημοκρατικός και ρεπουμπληκάνος. Σήμερα πολλοί νομίζουν ότι οι ρεπουμπληκάνοι είναι οι συντηρητικοί ακροδεξοί, οι δημοκρατικοί λόγω και της λέξης δημοκρατικοί είναι οι πιο προοδευτικοί. Σήμερα αυτό είναι αλήθεια. Στον Εφήλιο Πόλεμο και το 19ο αιώνα, οι ρεπουμπληκάνοι ήταν οι προοδευτικοί και ο ΑΜΛ ήταν προοδευτικός και αυτοί υπεστήριζαν τα δικαιώματα των μειονωτήτων των Αφροαμερικανών. Και οι δημοκρατικοί ήταν οι βαμμένοι ρατσιστές που καταπολεμούσαν τους Αφροαμερικανούς. Παρόλο που είχε τροποποιηθεί το Σύνταγμα και είχαν πλέον ίσια δικαιώματα. Συνεπώς, ο συμβιβασμός που έγινε το 1976 για να βγει ο καινούργιος Πρόεδρος, ήταν ότι ο παρόν Πρόεδρος Γκράντ για να βγει ο επόμενος ρεπουμπληκάνος, είπε θα αποσύρω τα στρατέμματα από το Νότο για να βοηθήσει τους δημοκρατικούς να πουν εντάξει και σε αφήνουμε να βγάλεις τον επόμενο Πρόεδρο. Αποτέλεσμα αυτού, από το 1876, ήταν επί 88 χρόνια, παρόλο που στα χαρτιά ήταν ελεύθεροι ή μαύροι, ήταν κάτω αποδιγετημένοι από τους Νοτίους και δεν είχαν καθόλου πολιτικά δικαιώματα. Και ήταν μόνο πλέον το 1968 με τον Πρόεδρο Τζάντσεν που έβγει και ο νόμος που τους έδινε τα πολιτικά δικαιώματα. Γιατί αυτό μας ενδιαφέρει σήμερα. Αυτό μας ενδιαφέρει σήμερα διότι με το Αμερικάνικο Σύνταγμα είναι πολύ καθορισμένες ημερομηνίες που θα γίνει ψήφος, που θα επιστοποιηθεί η ψήφος και που θα βγει ο καινούργιος Πρόεδρος. Αλλά αυτό που συμβαίνει μεταξύ των εκλογών και της ορκομοσίας του νέου Προέδρου, υπάρχει ένα χρονικό διάστημα στο οποίο ο παλιός Πρόεδρος αν έχει αλλάξει, έχει το δικαίωμα να κάνει τι θέλει γιατί είναι Πρόεδρος. Και εκεί βρισκόμαστε σήμερα με τον Πρόεδρο Τραμπ. Και εδώ θέλω να μιλήσω για τον κίνδυνο που υπάρχει όχι μόνο για μέσα στην Αμερική, αλλά παγκοσμίως και ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει για την Ελλάδα, ότι τις επόμενες 70 μέρες ο Πρόεδρος Τραμπ σαν Πρόεδρος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Και ήδη έχει αρχίσει να κάνει ορισμένα πράγματα τα οποία εμένα και πολλούς άλλους τους ανησυχούν. Όπως άλλαξε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Και μάλιστα όχι μόνο τον άλλαξε, είναι ο τρίτος κατά σειρά Υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρέπει να καταλάβατε και για το λόγο για τον οποίο τον άλλαξε. Ο πρώτος Υπουργός Εθνικής Άμυνας που είχε βάλει ήταν ο στρατηγός Μάτης, ένας πολύ πολύ σεβασμιός πολεμιστής της Αμερικής, ο οποίος παρετήθη όταν ο πρόεδρος Τραμπ, σε συνεργασία με τον γνωστό μας κ. Ερντογάν και με μεγάλη χαρά του κ. Πούτιν, έβγαλε τα στρατέμματα από τη Συρία και άφησε τους συμμάχους μας, τους συμμάχους της Αμερικής, τους Κούρδους, να τους πετσοκόψουν οι Τούρκοι. Και ο στρατηγός Μάτης είπε αυτό που πιστεύουμε όλοι όσοι έχουμε λαφράμπαρει το καπνιστή, ότι ποτέ δεν αφήνεις τον συμμαχό σου στο πεδίο της μάχης, ποτέ δεν γυρνάς την πλάτη σου και παρετήθη. Ο δεύτερος υπουργός τον οποίο απέλησε και μάλιστα μέσω Twitter, ούτε τον κάλεσε καν, απλώς έκανε ένα tweet και είπε ότι τον απέλησε πριν από τρεις μέρες, ήταν ο παρόν υπουργός Εθνικής Άμυνας ο οποίος, ο κ. Εσπερκ, ο οποίος είχε πει ότι δεν συμφωνώ με τον πρόεδρο και αν υπάρξει πρόβλημα, οποιοδήποτε πρόβλημα με τις εκλογές ή με τον ξεσηκώμο που έχει γίνει από τους αφροαμερικανούς και τους υπόλοιπους από εμάς που θεωρούμε ότι ακόμα υπάρχουν ρατσιστικά προβλήματα στην Αμερική, δεν πρόκειται να επιτρέψω στο στρατό να κατεβεί στους δρόμους. Γιατί σύμφωνα με το αμερικάνικο σύνταμα, ο αμερικάνικος στρατός δεν μπορεί να κατεβεί στους δρόμους στην Αμερική. Μπορεί μόνο εκτός των συνόρων. Δεν άρεσε αυτό στον κ. Τραμπ, τον έδιωξε. Το χειρότερο από όλα είναι ότι έχει βάλει τώρα έναν υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον ταξίαρχο Τάτα, ο οποίος αν μιλάμε για ψακασμένους και συνομοσιολογία, πολύ καθαρά έχει πει ότι ο πρόεδρος Ομπάμα είναι μουσουλμάνος και είναι τρομοκράτης. Εκεί βρισκόμαστε σήμερα. Συνεπώς, τι συμβαίνει στις επόμενες 70 μέρες. Θα σας πω ακριβώς. Στις επόμενες 70 μέρες μας ενδιαφέρουν τα μέσα του Δεκεμβρίου, οι αρχές και τα μέσα του Εναρίου και 20 Ιανουαρίου. Τι θα συμβεί τότε. Τα μέσα του Δεκεμβρίου μας ενδιαφέρουν, για τις 8 Δεκεμβρίου μαζεύονται όλες οι πολιτείες και πιστωπιούν τα αποτελέσματα των εκλογών. Η Πενσιλβένια λέει στέλνουμε τους ελέκτορες και θα βγάλουν, σε αυτή την περίπτωση, θα ψηφίσουν υπέρ του Μπάιντεν. Η Φλόριδα στέλνει τους ελέκτορες και σε αυτή την περίπτωση θα ψηφίσουν υπέρ του Τραμπ. Και πάει λέγοντας, όλοι οι ελέκτορες μαζεύονται μαζί και βγάζουν τον επόμενο πρόεδρο. Αυτό θα γίνει στις 14 Δεκεμβρίου. 8 θα πουν οι πολιτείες, στέλνουμε αυτούς, 14 ψηφίζουν οι ελέκτορες. Μετά, ερχόμαστε στις 6 Ιανουαρίου, που αυτά τα αποτελέσματα πηγαίνουν στο Κογκρέσο και το Κογκρέσο λέει, δεχόμαστε τα αποτελέσματα, αυτός είναι ο επόμενος πρόεδρος της Αμερικής. Συνεπώς, ό,τι ακούτε τώρα που είναι αλήθεια, ότι θα γίνουν υποθέσεις, θα πάνε στα δικαστήρια, θα πάνε στο ανώτερο δικαστήριο και αυτά, όλα αυτά μπορεί να γίνουν, κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν, αλλά στις 6 Ιανουαρίου θα έχει τελειώσει. Αυτό είναι το ωραίο πράγμα του Αμερικάνικου Συστήματος, ότι δεν πρόκειται να τραβήξει για πάντα. Μία ζαριά, και αυτό έχει σημασία και για την Ελλάδα, είναι ότι πρέπει να γίνουν επαναληπτικές εκλογές για τους γερουσιαστές της πολιτείας της Γιότζα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πιθανότητα να βγουν ρεπουλικάνοι ή να βγουν δημοκρατικοί γερουσιαστές. Εάν βγουν δημοκρατικοί, τότε ο καινούργιος πρόεδρος θα έχει και την πλειοψηφία της γερουσίας και της βολής των αντιπροσώπων, το οποίο σημαίνει ότι θα μπορεί να περάσει λιγότερο εύκολα, μάλλον περισσότερο εύκολα, αλλά όχι ευκολότατα, τις δικές του νομοθεσίες. Εάν βγουν ρεπουλικάνοι, τότε η γερουσία θα νίκει στους ρεπουλικάνους, το οποίο σημαίνει ότι θα τον πολεμάνε βήμα προς βήμα και θα είναι πολύ δύσκολο να βγάλει καινούργιους νόμους. Αυτό για την Ελλάδα έχει σημασία, γιατί μέχρι της 20 Ιανουαρίου που θα ορκισθεί ο καινούργιος πρόεδρος, 12 το μεσημέρι, μέχρι και τις 11 και 59 ο πρόεδρος Τραμ μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Τι φόβους έχουμε? Μπορεί να πει βγάζω όλα τα στρατέμματα από το Αυγανιστάν. Μπορεί να πει βγάζω όλα τα στρατέμματα από τη Γερμανία. Χωρίς να μπω στο ιδεολογικό αν έπρεπε τα στρατέμματα να είναι στο Αυγανιστάν ή όχι, όπως καταλαβαίνετε η γεωπολιτική σκακέρα μπορεί να αλλάξει πολύ κρίσιμα μέσα σε δυο μήνες, ούτως ώστε όλες οι ισορροπίες να έρθουν πάνω κάτω. Αλλά 12 το μεσημέρι θα είναι ο καινούργιος πρόεδρος και θα προχωρήσουμε. Και έρχομαι τώρα στο Διατάφτα για την Ελλάδα και είναι δύο πράγματα που θέλω να πω. Μίλησα για τον Υπουργό των Εξωτερικών, μίλησα για τον καινούργιο τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας και όπως σας είπα είναι λίγο πολύ ψεκασμένοι και ψεκάζοντες. Αυτό δεν με ανησυχεί τόσο γιατί οι θεσμοί οι Αμερικανικοί είναι αρκετά γεροί για να μπορούν να επιζήσουν ακόμα και έναν Υπουργό Εξωτερικών και έναν Υπουργό Εθνικής Άμυνας που είναι παράξενος ή αν θέλετε είναι και όχι σωστός. Και αυτό φάνηκε όπως είδατε με τις συμφωνίες που έχει κλείσει η Ελλάδα με την Αμερική και είναι τρεις πολύ κέριες συμφωνίες. Η πρώτη και μεγάλη είναι η συμφωνία των φρεγατών Μέικο η οποία συμφωνία δεν έχει να κάνει απλά με φρεγάτες έχει να κάνει με συμφωνία συνεργασίας που είναι πολύ βαθιά και είναι και πολύ πλατιά και αυτή είναι συμφωνία μεταξύ της Ελλάδος και της Αμερικανικής βιομηχανίας. Δεν είναι μεταξύ της Ελλάδος και της Αμερικανικής κυβέρνησης το οποίο είναι πολύ πολύ πιο σημαντικό και πολύ πιο γερό από μία συμφωνία που μπορεί να έχουν οι δυο κυβερνήτες που σήμερα είναι εδώ αύριο δεν είναι εκεί. Η δεύτερη μεγάλη συμφωνία που δεν έχει επίσημα ανακοινωθεί αλλά το περιμένουμε και έχει κλείσει ήδη η συμφωνία είναι το data center που θα ανοίξει η Microsoft στην Αθήνα στην Ελλάδα το οποίο θα είναι το έβδομο data center που θα έχει στην Ευρώπη και η συμφωνία που έχει κάνει με το ελληνικό δημόσιο για να το ανοίξει είναι ότι θα εκπαιδεύσει 100.000 Έλληνες συμπεριλαμβανομένου και του δυναμικού των δημοσίων υπαλλήλων χωρίς να χρεώσει και χωρίς να έχει καμία ανάμειξη στο δημόσιο μόνο και μόνο για να ξέρουν τις καινούργιες τεχνολογίες. Περίπτω να σας πω νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε τι μεγάλη σημασία έχει αυτό για την ελληνική οικονομία αλλά και για τη θέση της Ελλάδος στην γεωπολιτική σκακέρα έχοντας Έλληνες οι οποίοι είναι στην εχμή της των νέων τεχνολογιών. Το τρίτο το οποίο έρχεται είναι συμφωνίες για την εκμετάλλευση διαφόρων λιμανιών όπως έχει η Κιναιζική Κόσκο στο Πειραιά σε άλλα λιμάνια της Ελλάδος. Αυτό βέβαια έχει και αυτό ενδιαφέρον για την Ελλάδα γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πρέπει να είναι δεμένη σε ένα άρμα. Θα πρέπει να έχει πολλούς συμμάχους και πολλούς business partners για να μπορεί να έχει μια ορισμένη ανεξαρτησία. Οπότε όπως βρισκόμαστε σήμερα αυτό που βλέπουμε είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ καλή μοίρα με την Αμερικανική κυβέρνηση και την Αμερικανική πολιτεία. Και αν πράγματα όπου όλοι το ευχόμαστε ξεπεράσουμε τις επόμενες 70 μέρες χωρίς τον πρόεδρο Τραμπ να κάνει κάτι που θα μας κάνει όλους να φοβόμαστε, τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου άσχημα. Το τελευταίο στο οποίο θέλω να αναφερθώ και μετά μπορούμε να συζητήσουμε το οποίο θέλετε σε βάθος, είναι το θέμα των Ελληναμερικάνων. Τι κάνουν αυτοί οι ελληναμερικάνοι, πόσο μπορούμε να τους έχουμε σαν συμμάχους, τι καλό θα κάνουν στην Ελλάδα, ποιοι είναι αυτοί, τι ψηφίζουν και πάει λέγοντας. Οι ελληναμερικάνοι που είναι πιο γνωστοί στην Ελλάδα είναι τα μέλη της ΑΧΕΠΑ. Και ΑΧΕΠΑ είναι μια οργάνωση που ξεκίνησε το 1922 για να προστατεύσει τους Έλληνες από τα λιτσαρίσματα των ρατσιστών που είπα και ξενοφόβων αγγλοσαξών. Επισημοποιήθηκε στην Ατλάντα της Γιόγια το 1922. Σήμερα η ΑΧΕΠΑ είναι ένας οργανισμός που δέχεται όλων των εθνικοτήτων ανθρώπων, όχι μόνο Έλληνες. Μπορούν να γίνουν μέλη της ΑΧΕΠΑ. Και οι περισσότεροι ομογενείς της ΑΧΕΠΑ, όπως και οι περισσότεροι Έλληνο-Αμερικάνοι, αν θέλετε να τους πείτε, στην Αμερική, ψηφίζουν ρεπουλικάνικα κατευθείαν και τον πρόεδρο Τραμπ. Για κάποιο λόγο το ελληνικό στοιχείο στην Αμερική αγαπάει πολύ τον πρόεδρο Τραμπ. Προφανώς δεν συμμερίζω με αυτή την αγάπη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και αυτή είναι η δημοκρατία. Λοιπόν, αυτό που θέλω να πω κλείνοντας είναι ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Αμερική είναι πώς η κομματική δοξολογία, ο απομονωτισμός, ο νέος εθνικισμός, ο οποίος είναι σε όλο τον κόσμο, ο ρατσισμός που υπάρχει σε όλο τον κόσμο μπορεί να κόψει ένα κράτος στη μέση και μπορεί πραγματικά όχι μόνο να σταματήσει το κράτος από το να προοδεύει, αλλά μπορεί να το βυθίσει. Τώρα θα μου πείτε γιατί μιλάμε για ρατσισμό στην Ελλάδα, δεν έχουμε ρατσισμό, όλοι το ξέρουμε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός. Και θα σας ρωτήσω δύο πράγματα. Αν σας πω ότι χθες πήγα στο χωράφι μου με τον Αλβανό, θα θεωρήσετε ότι πήγα στο χωράφι μου με ένα γιο πόνο ή με κάποιον εργάτη που θα μου σκαψε ένα χαντάκι. Αν σας πω ότι στο σπίτι αύριο θα έρθει η Φιλιππινέζα, θα θεωρήσετε ότι έχω καλέσει την ευρωχειρουργό για να δει τη μητέρα μου ή θα πείτε ότι έχω κάποιον να μου καθαρίζει το σπίτι. Νομίζω ότι αυτό μας δείχνει πως αυτά είναι κοινά προβλήματα σε όλο τον κόσμο. Σταματώ εκεί. Έχω καλύψει όλα τα θέματα τα οποία ήθελα να ξεκινήσω μια συζήτηση και με μεγάλη χαρά θα απαντήσω ότι ερωτήματα έχετε και μπορούμε σε βάθος να εξετάσουμε οποιοδήποτε από αυτές τις προτάσεις. Έχουμε μία ερώτηση. Ο κακός χειρισμός του Covid από τον Νίν προέδρο Τραμπ αποτέλεσε αν όχι τη βασική μία από τις πιο σημαντικές σημαίες του Μπάιντεν. Ο δεύτερος ήδη ανακοίνωσε τη δημιουργία μίας task force για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό σε ό,τι αφορά τις παρεμβάσεις και ενέργειες που θα γίνουν. Ποια θα είναι η διαφορά πολιτικής που θα ευρωμώσει ο Μπάιντεν ενάντη του Τραμπ στο θέμα του Covid-19. Αυτό μας χαίει όπως καταλαβαίνετε. Τα τελευταία εβδομάδα είχαμε καθημερινά πάνω από 100.000 καινούριες λοιμώξεις και οι νεκροί κάθε μέρα, μιλώ για κάθε μέρα είχαμε αυτές πάνω από 100.000 και οι νεκροί κάθε μέρα ξεπερνάνε τους χίλιους. Ο χειρισμός του Covid έχει δημιουργήσει δύο καταστάσεις και αυτό το έχουμε δει και στην Ελλάδα. Το πρώτο είναι ότι το αν πιστεύεις ή όχι ότι υπάρχει ένας κίνδυνος και αν πρέπει να βάλεις μια μάσκα ή όχι, έχει καταλήξει να είναι ένα πολιτικό θέμα το οποίο είναι εντελώς γελείο και το οποίο σκοτώνει κόσμο. Και το βλέπουμε αυτό και στην Ελλάδα ακόμα. Και το δεύτερο είναι ότι η κυβέρνηση όταν έχει να αντιμετωπίσει μια οποιαδήποτε κατάσταση πρέπει να αναφέρεται στους ανθρώπους, στους επιστήμονες που γνωρίζουν πραγματικά τον καλύτερο τρόπο για να το αντιμετωπίσεις. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος και πάντοτε, ιδιαίτερα με καινούργιες ασθένειες, προσπαθείς να ανοιχνεύσεις που πάει, τι συμβαίνει και να αντιδράσεις. Αυτό που συνέβη με τον πρόεδρο Τραμπ, το οποίο ήταν μια εναλλακτική πραγματικότητα, δηλαδή ειλικρινά όταν ήμουνα στο Πανεπιστήμιο δεν πήρα ποτέ ψυχεδελικά, ναρκωτικά, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποια ανάλογη πρέπει να ήτανε η επίδρασή τους. Γιατί αυτό που είπε είναι ποιο Covid, δεν έχουμε Covid, δεν υπάρχει τίποτα, όλα αυτά είναι μια προπαγάνδα και έχουμε τις εκλογές στις 3, στις 4 θα έχει εξαφανιστεί ο Covid. Εδώ είμαστε σήμερα και τον έχουμε ακόμα. Συνεπώς δεν υπάρχει καμιά υπόσχεση ότι θαύματα θα συμβούν, υπάρχει απλώς η αναγνώριση ότι ο μόνος τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε είναι να έχουμε σοβαρούς επιστήμονες που συνεχώς θα το παρακολουθούν και ακούγοντας τη γνώμη τους θα παίρνουν μορισμένες πολιτικές αποφάσεις. Το ίδιο πράγμα που συμβαίνει στην Ελλάδα, άσχετα με το πόσο σωστά, πόσο λάθος, πόσο σωστά πράγματα και λάθος έχει κάνει. Αυτό λοιπόν είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο νεοεκλεγής Μπάιντεν πρωτού να γίνει επίσημα ο πρόεδρος της Αμερικής και το οποίο μπορείτε να το δείτε σε αντιδιαστολή με τον κύριο Τραμπ που όταν ο Μπάιντεν τους μάζεψε όλους αυτούς ο κύριος Τραμπ έπαιζε γκολφ. Συνεπώς νομίζω ότι έχουμε μια πιθανότητα να μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε με τη σοβαρότητα που χρειάζεται, διότι είναι δύο τα πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πρώτα απ' όλα πώς να προστατεύσουμε τον κόσμο από τον αρρωστήση και δεύτερο όταν θα αρχίσουμε να έχουμε τα εμβόλια πώς θα κάνουμε τον εμβολιασμό. Ποιοι θα είναι οι πρώτοι, ποιοι θα είναι οι δεύτεροι, πόσα από αυτά θα πάνε στην Αμερική, πόσα θα πάνε στην Ευρώπη, πόσα θα πάνε στον υπόλοιπο κόσμο. Ωραία, ευχαριστούμε, δεν βλέπω να υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση, απλά εδώ να επενθυμίσω ότι για όποιον θέλει να υποβάλει κάποιο ερώτημα χρησιμοποιεί το chat κάτω, στην μπαρά κάτω αν δει υπάρχει ένα μισά μηνυματάκι εκεί μπορεί να γράψει ό,τι απορία έχει ή οποιοδήποτε ερώτημα έχει. Ή αντίστοιχα αν θέλει μπορεί να ζητήσει το λόγο σηκώνοντας στο χέρι για να του ανοίξουμε το μικρόφωνο αν του είναι δύσκολο να χρησιμοποιήσει. Ωραία, έχουμε, μόλις έρχισαν να έρχονται, μισό λεπτάκι. Θεωρείτε ότι το μεταβατικό στάδιο ως το νέο πρόεδρο είναι μία περίοδος που το Αμερικανικό κράτος βρίσκεται σε μία αδράνεια. Αν παραδείγματος χάρη στα ελληνοτουρκικά ο Ερντογάν αποφασίσει να προχωρήσει σε κλιμάκωση της κρίσης. Είναι σε θέση οι ΗΠΑ να παρέμβουν ως μεγάλη δύναμη και να παρέμβουν ώστε να διατηρηθεί ισορροπία. Οι ΗΠΑ δεν θα παρέμβουν για να βοηθήσουν την Ελλάδα. Οι ΗΠΑ θα παρέμβουν για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους. Όπως η Γαλλία παρεμβαίνει αυτή τη στιγμή για να προστατεύσει τα συμφέροντά της. Οπότε πρέπει να θυμόμαστε δύο πράγματα. Το Αιγαίο δεν είναι κάτι που υπάρχει από μόνο του. Είναι απλώς ένα κομμάτι θάλασσας μεταξύ της Μαύρης θάλασσας και του ισθμού του Σουέζ. Είναι ένα γεωγραφικό μέρος και τυχαίνει στο Αιγαίο να βρίσκεται και το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο της Αμερικής. Ποιο είναι το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο της Αμερικής? Η Κρήτη. Οπότε η επέμβαση της Αμερικής θα είναι για να προστατεύσει τα δικαιώματα της και η Κρήτη. Βέβαια έχει τη σημασία που έχει για την Αμερική. Γιατί όντως ενώ ο Σερντογάν που αυτή τη στιγμή έχει αρχίσει μια νέα σχέση με τον κ. Πούτιν, η Αμερική, το Αμερικάνικο σε αυτή την περίπτωση θα χρησιμοποιήσει το νόνο κατεστημένο με θετικά. Το Αμερικάνικο κατεστημένο, δηλαδή η πάλι εξωτερική πολιτική της Αμερικής, αναγνωρίζει ότι η Ρωσία όπως και η Κίνα είναι οι κύριοι ανταγωνιστές της Αμερικής και όταν ο Σερντογάν αρχίζει και κλείνει συμφωνίες με τον Πούτιν και έχει την επηρεογή που έχει στη Μέση Ανατολή, αυτό είναι κάτι το οποίο η Αμερική δεν θα δεχτεί. Και όσο ο Σερντογάν κάνει το λάθος να παίρνει τα S-400 από τους Ρώσους, η Αμερική δεν πρόκειται να το δεχτεί. Τώρα βέβαια, όπως είπα, ο κύριος Στραμπ έχει 70 μέρες να κάνει κάτι τρελό, ο Σερντογάν δεν ξέρω αν έχει 70 ώρες, αλλά σύμφωνα με την φιλοσοφία του Λουδοβούκου, προφανώς αυτό που σκέφτεται κάθε βράδυ είναι après moi l'intellusion. Οπότε καταλαβαίνετε είναι μια έκριθμη κατάσταση, αλλά έχει δείξει καθαρά η Αμερική και γι' αυτό αναφέρθηκα στο Πομπέο, ο οποίος θα έρθει εδώ άσχετα με τα ψεκασμένα και όλα τα άλλα, γνωρίζει και η Αμερική θα κρατήσει τις ισορροπίες. Αυτό που έχει πει η Αμερική στις ελληνικές κυβερνήσεις από τη δεκαετία του 50, είναι μη μας κάνετε να διαλέξουμε μεταξύ εσάς και των Τούρκων. Αυτή είναι η πάγια στάση της Αμερικής. Από την άλλη μεριά, όταν ένα από τα δύο κράτη αρχίζει να χαλάει αυτή την ισορροπία, η Αμερική θα μπει μέσα για να προστατεύσει τα δικαιώματά της. Συνεπώς, αυτή τη στιγμή έχοντας το μεγαλύτερο αεροπλανφόρο της Αμερικής παρκαρισμένο, αν θέλετε, στα νότια του Αιγαίου, βρισκόμαστε σε καλή μοίρα. Επίσης, ξεπερνώντας όλες τις πολιτικές μας αγγυλώσεις και κάνοντας συμμαχίες με το Ισραήλ, με την Αίγυν και την Αίγυπτο την ίδια στιγμή, έχουμε αλλάξει τις ισορροπίες, γινόμενοι καλοί συνάδελφοι των Γαλλικών και Αμερικανικών συμφερόντων. Τόσο απλό. Συνεχίζουμε με μια ακόμη ερώτηση. Η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής έχει αποδειχθεί ότι είναι σταθερή. Αντίστοιχα, όπως είπατε, οι θεσμοί, η Υπουργία κτλ είναι αρκετά ανθεκτικοί σε δινητικές αποκλίνουσεις πολιτικές, που ενδεχομένως να προσπαθήσει να προκαλέσει μια αμφιλεγόμενη πολιτική ηγεσία ή ένας υπουργός. Συνεπώς, τι μπορεί να το πω απλά να πάει στραβά τις επόμενες 70 ημέρες που θα παραμείνει ο Τραμπ, και γιατί να θέλει να προκαλέσει ανατροπές στην εξωτερική πολιτική των ΕΕΠΑ, κάτι που δεν έχει κάνει έως τώρα. Ο κ. Σεντογάν και ο κ. Τραμπ έχουν ένα κοινό πράγμα. Ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Και αυτό δεν είναι κάτι που το λέω εγώ σαν συνωμοσιολόγος, αλλά και οι δύο είχαν τους γαμπρούς τους να συναλλάσσονται, ώστε να μπορούν να κάνουν πράγματα κοινού συμφέροντος. Συνεπώς, και οι δύο θα κάνουν αυτό που θεωρούν καλό για τον εαυτό τους, και όχι αυτό που θεωρούν καλό για το κράτος τους. Ήδη, το έχουν αποδείξει και οι δύο, και στην περίπτωση του κ. Τραμπ, αυτό που μπορεί να κάνει πρώτα απ' όλα άλλαξε τον υπουργό εθνικής άμυνας, ο οποίος ήδη, γιατί ήταν επίσης και σχολιαστής στο λεγόμενο δεξί κανάλι της Αμερικής, έχει δείξει ότι προτίθεται, εάν το ζητήσει ο πρόεδρος, να κατεβάσει στρατό πάνω σε αμερικανικό έδαφος, το οποίο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τις επιτώσεις αυτού. Αυτό είναι ένα. Το δεύτερο μπορεί να ξεκινήσει την επαναφορά των στρατευμάτων από την Κορέα και από το Αυγανιστάν, από τη Γερμανία. Συνεπώς, όλα αυτά δεν θα φέρουν κληδωνισμούς, θα φέρουν τα πάντα πάνω κάτω. Και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ή να σκεφτεί καν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Χωρίς από αυτό, αυτό που κάνουν αυτή τη στιγμή, δεν επιτρέπουν στην νέα κυβέρνηση που έρχεται να λαμβάνει μέρος σε όλες αυτές τις διαδικασίες που χρειάζονται, ούτως ώστε μέσα σε δύο μήνες να αλλάξει η προεδρία της Αμερικής. Και αυτό σημαίνει ότι όλος ο χρόνος που έχουμε για μια σωστή αλλαγή κυβέρνησης γίνεται μικρότερος, μικρότερος και μικρότερος. Αλλά πάλι, επειδή υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν στους θεσμούς, εάν δεν γίνει κάτι τέτοιο τρελό, νομίζω ότι 20 Ιανουαρίου, το μεσημέρι θα αναπνεύσουμε όλοι με ένα χαμοίλο. Συνεχίζουμε με ερώτηση. Κάποιος θέλει να ρωτήσει πώς λειτουργεί το τρίπτυχο λήψης αποφάσεων, Κογκρέσο, Πρόεδρος και Βουλή Αντιπροσώπων. Θα ξεκινήσουμε πρώτα από όλα λέγοντας ότι μιλάμε για πολιτικούς. Και όντας πολιτική, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι δύο πράγματα. Πώς θα μείνουν στην εξουσία. Και το έχουν πει καθαρά, τους ενδιαφέρει να παραμείνουν στην εξουσία, τους ενδιαφέρει να έχουν ακόμα λόγο που ακούγεται. Και το δεύτερο είναι πώς θα μπορέσουν να περάσουν διάφορες νομοθεσίες. Και δουλεύει ως ακολούθος. Ένας νόμος μπορεί να ψηφιστεί στην Βουλή Αντιπροσώπων, αλλά για να γίνει νόμος πρέπει να περάσει και από τη Γερουσία. Το οποίο σημαίνει μια δημοκρατική βουλή μπορεί να ψηφίσει κάτι το οποίο η Γερουσία το θεωρεί ριζοσπαστικό, το θεωρεί αριστερό, ή μια συντηρητική Γερουσία και δεν το περνάει. Σε περίπτωση που περάσει ο Πρόεδρος έχει το δικαίωμα να κάνει βήτο, το οποίο αν το κάνει θα χρειαστεί μετά μια συντριπτική πλειοψηφία της Γερουσίας να ανατρέψει αυτό το βήτο. Συνεπώς υπάρχουν αυτά που λέμε τα checks and balances, υπάρχουν αυτές τις οροπίες μεταξύ των τριών αυτών θεσμών. Αλλά οι τρεις θεσμοί δεν είναι η Γερουσία, η Βουλή των Αντιπροσώπων και ο Πρόεδρος. Η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι το νομοθετικό, ανήκουν στο λεγόμενο Κογκρέσο. Ο Πρόεδρος είναι το εκτελεστικό και μετά το νομοτελεστικό είναι το ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, το Supreme Court. Συνεπώς ακόμα και αν όλα αυτά ψηφιστούν και με τη συμφωνία του Προέδρου, μπορούν καλύστα πολίτες της Αμερικής να κάνουν αγωγές οι οποίες σιγά σιγά θα φτάσουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο και το Συνταγματικό Δικαστήριο να πει δεν συμφωνώ είναι αντισταγματικό και να το στείλει πίσω. Αυτό μέχρι τώρα έχει δουλέψει πολύ καλά. Από ό,τι φαίνεται θα συνεχίσει να δουλεύει γιατί ένα από τα τελευταία πράγματα που ήθελε να κάνει ο Πρόεδρος Τραμπ που μπόρεσε μάλιστα και έβαλε τρεις δικαστές στο ανώτατο Δικαστήριο δημιουργώντας μια πλειοψηφία πέντε προς τέσσερα έχει πάει το νόμο για την ιατρική κάλυψη, την ιατροκοφαρμακετική κάλυψη. Και αυτή τη στιγμή υπάρχει περίπτωση το Συνταγματικό Δικαστήριο να πει αυτός ο νόμος που είχε δει επί Ομπάμα είναι αντισταγματικός, πάρτε τον πίσω και δεν ισχύει πλέον. Οπότε τα τρία μέρη τα οποία έχουν έτσι τις ισορροπίες είναι ο Πρόεδρος, το Συνταγματικό Δικαστήριο και το Κογκρέσο το οποίο είναι η Βουλία Τιπροσώπων και η Γερουσία. Και αυτό στις αρχές Ιανουαρίου όταν μάθουμε ποιος θα έχει την πλειοψηφία στη Γερουσία, ήταν πολύ σημαντικό. Αν την έχουν οι Δημοκρατικοί τότε σημαίνει ότι έχουν και το Κογκρέσο που είναι αυτά τα δύο, η Γερουσία και η Βουλία Τιπροσώπων έχουν και την Προεδρία. Και έτσι θα μπορούν να περάσουν περισσότερα πράγματα. Συνεχίζω με άλλη ερώτηση. Η εταιρεία ONEC είναι ιδιοκτήτης του ναυπηγείου στη Σύρο. Σύντομα θα αποκτήσει και το ναυπηγείο στην Ελευσίνα. Εκδήλωσε ενδιαφέρον και για το Σκαραμαγκά, το οποίο είναι από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, με dry dock που χωράει αεροπλανοφόρο. Πόσο και πώς μπορεί να ωφεληθεί η Ελλάδα από αυτό? Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος για να προφέρω μια γνώμη, αλλά σαφώς η Ελλάδα, όντας η ναυτική δυναμή που ήταν πάντα και έχοντας όλα αυτά τα ναυπηγεία, δεν μπορώ να δω ότι κάτι από αυτά θα είναι αρνητικό και θα έχει αρνητικές επιτώσεις για την ελληνική οικονομία και την γεωπολιτική θέση της Ελλάδος. Και η Πολωνία έχει ναυπηγεία, αλλά η Πολωνία για να βγάλει καράβι από τον Γκδάνσκ και να το πάρει στον Ατλαντικό, πρέπει να περάσει από τα στρέη της βορειας θάλασσας. Η Ελλάδα είναι σε μια πολύ πολύ προνομιακή θέση στην Ανατολική Μεσόδιο, όπως είπα μεταξύ μαύρης θάλασσας και του ισμού του ΣΟΕΖ, οπότε όλα αυτά είναι ότι καλύτερο μπορεί να σκεφτεί κανείς για την Ελλάδα, σύμφωνα με μένα. Το θέμα λειτουργίας του Νάτο, στο οποίο αντέδρασε ο πρόεδρος Μακρόν, είναι θέμα Τραμπ ή μια γενικότερη τάση στην Αμερική? Ο Μπάιντεν θα επαναφέρει την Αμερική στον παλιό δρόμο της Συμμαχίας. Θα αναφερθώ πάλι στον απομονωτισμό που είπα και στην λάθος γνώμη που έχουν οι περισσότεροι Αμερικανοί για το Νάτο. Οι Αμερικανοί νομίζουν ότι το Νάτο είναι μια ξοφλυμένη Συμμαχία για την οποία η Αμερική πληρώνει τα περισσότερα λεφτά και έχει το μικρότερο όφελος. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι συμπατριώτες οι Αμερικανοί, στο Αυγανισθάν έχουν πεθάνει περισσότεροι στρατιώτες από τα άλλα κράτη του Νάτο παρά από την Αμερική. Οπότε το Νάτο είναι μια Συμμαχία που δίνει όχι μόνο λεφτά αλλά δίνει και αίμα. Τώρα η Αμερική μπορεί να πληρώνει περισσότερα λεφτά, ένα αλισβερίση αν θέλετε μπορεί να γίνει πως θα δώσεις εσύ, πως θα δώσω εγώ. Αυτό είναι διαφορετικό. Αλλά το Νάτο ήτανε κέραιο και συνεχίζει να είναι κέραιο γιατί δεν είναι αναγκαία μια αντιμαχία μεταξύ Δύσης και Ανατολής αν θεωρήσουμε ότι ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει, η Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει. Αυτό δεν σημαίνει ότι τελειώσανε όλα τα προβλήματα του κόσμου. Οπότε το Νάτο σαν μία συμμαχία έχει κάποιο νόημα. Τώρα μπορείτε να μου πείτε τι λέγανε παλιά ΕΟΚ, Νάτο, το ίδιο Συνδικάτο και αυτά. Αυτές είναι πολιτικές τοποθετήσεις. Αλλά σαν συμμαχία αυτό ακριβώς επειδή υπάρχουν και αυτοί που τους αρέσει πολύ και σε αυτούς τους δεν αρέσει καθόλου, έχει και τη σημασία της και όλα τα μέλη του Νάτο πληρώνουνε όχι μόνο λεφτά λίγα ή πολλά αλλά με πραγματικό αίμα και τώρα το αίμα που έχουνε δώσει στο Αυγανιστάν είναι περισσότερο από εμερικάνικο αίμα. Αυτό είναι το Νάτο. Ο Τραμπ επιδίωξε κατά τη διακυβέρνησή του να δώσει βαρύτητα σε εσωτερικά θέματα των ΗΠΑ. Οικονομία, ανεργία κτλ. Αφήνοντας κατά κάποιο τρόπο χώρο στη διεθνή σκηνή να αναδειχθούν νέοι περιφερειακοί παίχτες ανάμεσα τους και η Τουρκία που διεκδικεί κυρίαρχο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο με παραμβάσεις στη Συρία και Λιβύ προφανώς εκμεταλλευόμενη την αδράνεια των ΗΠΑ. Εκτιμάται ότι θα έχει και ο Μπάιντεν την ίδια η πολιτική? Ο Μπάιντεν σίγουρα δεν θα έχει την ίδια η πολιτική διότι ο Τραμπ δεν είναι κάτι το μοναδικό. Βλέπετε και στην Ευρώπη τον Βίκτορ Γόρμπεν και άλλους πολλούς. Τον Μπόρις Τζάνσεν είναι η νέα ουμφαλοσκοπική, θα την πείτε, η νέα πολιτική που είναι εθνοκεντρική, που είναι ξενοφοβική και έχει ανεβάσει τον εθνικισμό σε αυτά τα πολύ πολύ επικίνδυνα επίπεδα. Ο Μακρόμ αυτή τη στιγμή οτιδήποτε κάνει είναι για να σταματήσει την κυρία Λεπέμ που να είναι η επόμενη πρόεδρος της Γαλλίας. Συνεπώς το φαινόμενο Τραμπ έχει δύο διαστάσεις. Η μία είναι αυτό που είπα ο νέος εθνικισμός που είναι ανά τον κόσμο και που δυστυχώς με την πανδημία έχει ανεβεί ακόμα περισσότερο και θα έχει και οικονομικές επιπτώσεις, αλλά από την άλλη μεριά είναι το γεγονός ότι και ποτέ δεν το έκρυψε ο άνθρωπος ο κ. Τραμπ δεν έβγει και πρόεδρος της Αμερικής γιατί ήθελε να σώσει το κράτος απλώς ήθελε να σώσει την οικονομική του... δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον όρο αυτοκρατορία γιατί δεν τα πήγαινε και τόσο καλά οικονομικά, ήθελε να σώσει τον εαυτό του. Συνεπώς δεν τον βλέπω σαν αρχηγό κράτους, τον βλέπω σαν δημαγωγό που κατόρθωσε να πείσει τους μισούς από τους συμπουλήτες μου ότι πραγματικά προστατεύεται τα δικαιώματά τους. Συνεχίζω. Οι εκλογές που μόλις ολοκληρώθηκαν βρίσκουν τις ΗΠΠ βαθιά διχασμένες. Η απαράδεκτη πολιτική του προέδρου στο θέμα COVID-19 την οποία οι ψηφοφόροι του την υποστήριξαν πλήρως. Γενικότερα παρατηρώ έναν αρθολογισμό και στις δύο κλευρές. Βλέπετε κάποια έξοδο από αυτό το θέμα? Η έξοδος θα είναι ένας μακρής και επίπονος ανήφορος για να ξαναέρθουμε πάλι σε μια κοινή στάση για το αύριο. Και δεν μπορούμε να δούμε το αύριο γιατί δεν ξέρουμε καν τι σημαίνει το σήμερα στην Αμερική. Δηλαδή, ήδη ο νεοεκλεγής πρόεδρος Βάιντεν το έχει βάλει σαν ένα από τις προτεραιότητές του. Πέρα από τα θέματα που συζητήσαμε, έχουμε το θέμα της κλιματικής αλλαγής. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο αφορά όλο τον κόσμο και το οποίο θα βυθίσει κυριολεκτικά και πώς λέμε literally and figuratively θα βυθίσει τον κόσμο. Συνεπώς για να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά πρέπει να υπάρξει μία ενημέρωση να υπάρξει μία παιδεία η οποία θα πιάσει αν θέλετε. Και δεν ξέρω ακόμα πώς θα το πετύχουμε αυτό. Ανησυχώ πολύ και ο περισσότερος κόσμος θα ανησυχεί στην Αμερική διότι έχουμε φτάσει στο σημείο που δεν μιλάμε ο ένας τον άλλο φωνάζουμε ο ένας τον άλλο το οποίο σημαίνει ότι κανένα δεν ακούει κανένα. Δεν ξέρω πού θα πάει αυτό. Χρειάζεται μεγάλη υπομονή και χρειάζεται μία κοινή προσπάθεια από τη διεθνή κοινότητα ήδη για να σας δώσω να καταλάβετε. Όπως είπα προηγουμένως ο κύριος Πομπέο και φίλος της Ελλάδας ακολουθώντας τη συνομοσιολογία και τον ψεκασμό του κ. Τραμπ έχει απαγορεύσει στο State Department να φέρνει σε επικοινωνία τον νεοκλεγέντα Πρόεδρο με όλους τους αρχηγούς των κρατών που παίρνουν για να του δώσουν συγχαρητήρια. Και αναγκάζονται η Άγγελα Μέρκο, ο Νετανιάχου, ο Τρουντό αναγκάζονται όλοι να πάρουν σε προσωπικό αριθμό τον κ. Πάδιον και να του πούμε συγχαρητήρια για την εκλογή σας. Όταν φτάσεις σε ένα τέτοιο σημείο παραλογισμού τι μπορώ να πω για το αύριο. Και αυτό το ακούει ο κόσμος και σου λέει μα ξέρεις κάτι έχω ακούσει τόσα πολλά πράγματα ότι όλοι πηγαίνουμε στο διάολο που αρχίζω και φοβάμαι ότι πραγματικά πηγαίνουμε και κανείς δεν κάθεται να το διαβάσει. Και εκεί είναι ελπίζω ένα μάθημα για τον έλληνα, τον σκεπτόμενο έλληνα. Θέλει μεγάλη μεγάλη προσοχή όταν διαβάζουμε, όταν ακούμε, όταν βλέπουμε στα μέσα ενημέρωσης. Πρέπει να έχουμε μια πολύ ανεπτυγμένη κριτική του τι είναι σωστό και τι δεν είναι. Πρέπει να κάνουμε μια ανάλυση σε βάθος και να μην αποδεχόμεθα ότι ακούμε γιατί πάντοτε ξεκινάει με αυτόν τον τρόπο. Και χωρίς να είναι ιδιαίτερα ευφυείς έχει αυτό το έστυχτο που ξέρει πώς να αγγίζει τις καρδιές των μισών Αμερικάνων. Ξεκινάει λέγοντας, δεν το λέω εγώ, αλλά έχω ακούσει ότι αυτό μπορεί να συνδένει. Θα πρέπει να το κοιτάξουμε. Εκεί ξεκινάει ο κατήφορος. Συνεπώς, πώς θα μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε μακάρι να είχαμε μια απάντηση. Αλλά όλοι μας αυτή τη στιγμή φοβόμαστε αυτό περισσότερο από όλα. Δεν έχει να κάνει τον κ. Τραμπ. Έχει να κάνει με όλους αυτούς που το ψηφίσανε. Πώς θα τους φέρουμε αυτούς πάλι μέσα. Να πούμε ότι είμαστε όλοι ένα κράτος. Όλοι θέλουμε να προχωρήσουμε. Αν ανεβεί η στάθμη της θάλασσας ένα μέτρο που δεν είναι κανένα παρατραβηγμένο σενάριο, στα επόμενα 100 χρόνια μπορεί εύκολα η στάθμη της θάλασσας να ανεβεί ένα μέτρο. Για να το φέρω στα ελληνικά μέτρα, ξέρετε τι σημαίνει για την Ελλάδα, αν ανεβεί ένα μέτρο η στάθμη της θάλασσας. 1,5 εκατομμύριο Έλληνες τα πρέπει να μετακομίσουν, να πάνε κάπου αλλού. Είναι το ανάλογο της μικρασιατικής καταστροφής. Αν ανεβεί ένα μέτρο η θάλασσα. Οπότε το αύριο έχει να κάνει με τις διαργασίες του σήμερα και αυτή τη στιγμή όλος ο κόσμος, και το βλέπετε περισσότερο στην Αμερική, είναι διχασμένος εντελώς στο τι αποτελεί πραγματικότητα και τι αποτελεί φαντασία. Καλησπέρα σας, ευχαριστούμε για όλα όσα μας είπατε. Με βάση την ιστορική αναδρομή που κάνατε, θα ήθελα να σας ρωτήσω τι πιθανότητες υπάρχουν για νίκη του κύριου Τραμπ. Και κάτι ακόμη, ένα σχόλιο για τα περινοθεία. Σας ευχαριστώ. Μόλις το είπα. Ποια νίκη? Έχουν γίνει οι μετρήσεις και το ωραίο είναι ότι έχουν γίνει οι μετρήσεις. Κοιτάξτε, κάθε πολιτεία, υπάρχουν 50 πολιτείες. Σε κάθε πολιτεία υπάρχει ένας κυβερνήτης. Ο κυβερνήτης ψηφίζεται από τους ανθρώπους της πολιτείας. Οπότε όταν μιλάμε για τοπική αυτοδιοίκηση, δεν μιλάμε με την ελληνική έννοια, μιλάμε με την έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν θέλετε. Όσο και ενωμένη να είναι η Ευρώπη, η Ελλάδα είναι η Ελλάδα, η Βουλγαρία είναι η Βουλγαρία, η Γερμανία είναι η Γερμανία. Εντάξει. Οπότε, όταν πας στο Βυσκάνσετ, όταν πας στην Καλφόρνια, όταν πας στην Μπετσιλβένια, υπάρχει ένας κυβερνήτης που έχει εκλεγή από τον κόσμο. Αυτός ο κυβερνήτης μπορεί να είναι δημοκρατικός ή να είναι ρεπουλικάνος. Αλλά ο εισαγγελέας της πολιτείας, αν ο κυβερνήτης είναι δημοκρατικός, ο εισαγγελέας μπορεί να είναι ρεπουλικάνος. Δηλαδή, ο κόσμος ψηφίζει σε θέσεις διαφόρους ανθρώπους, που δεν ανήκουν αναγκές στο ίδιο κόμμα. Οι άνθρωποι που έχουν μετρήσει τις ψήφους, και δημοκρατικοί και ρεπουλικάνοι, μερικοί είναι δημοκρατικοί εισαγγελείς, άλλοι είναι ρεπουλικάνοι, οι οποίοι έχουν πει ότι η καταμέτρηση έχει γίνει σωστά. Σε δυο-τρεις πολιτείες, λένε, θα τα ξαναμετρήσουμε απλώς και μόνο, για να μην υπάρχει καμία συζήτηση. Όχι για τους πήγε κάποιος στο δικαστήριο. Γιατί μέχρι τώρα, όλες οι κατηγορίες, ότι είναι κρύψη Φύσανε και όλα αυτά, όλα αυτά αποδειχτήκαν ότι είναι ψέματα. Από τους ίδιους τους ρεπουλικάνους εισαγγελείς που τις κοιτάξανε. Συνεπώς, το ότι έχει κερδίσει ο Μπάιντεν, δεν υπάρχει καμία συζήτηση. Αλλά, είδατε ακόμα που λέμε. Και τι θα συμβεί αν κερδίσει ο Τραμπ. Φανταστείτε τώρα αυτό, 71 εκατομμύρια Αμερικάνοι, λένε αυτό ακριβώς. Μας κλέψατε τις εκλογές. Μπορεί ακόμα να κερδίσουμε. 75 εκατομμύρια λένε ρε παιδιά, οι δικοί σας οι ίδιοι, λένε ότι οι εκλογές έχουν τελειώσει. Εκεί βρισκόμαστε, σε αυτό το τραγγελαφικό επίπεδο βρισκόμαστε και είναι πραγματικά κάτι το οποίο είναι αποκαρδιωτικό, εντελώς αποκαρδιωτικό αυτή τη στιγμή. Συνεπώς, ο κύριος Τραμπ δεν πρόκειται να κερδίσει. Ο κύριος Τραμπ δεν πρόκειται να μείνει στο λευκό οικο. Γιατί 12 το μεσημέρι ο λευκός οικός που είναι ένα κυβερνητικό κτίριο, ανήκει στην κυβέρνηση, η οποία περιμένει όταν θα πάρει τον όρκο του ο κύριος Μπάιντεν από την εποχή του Τζέφρισον, θα περπατήσει μαζί με τη γυναίκα του επειδή είναι παντρεμένος, θα περπατήσει από το Κογκρέσσο μέχρι το λευκό οικο και θα χαιρετάει τον κόσμο. Είναι 4 χιλιόμετρα, 2,5 μίλια και μόλις φτάσει το λευκό οικο θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει μέσα. Αν για κάποιο λόγο ο κύριος Στρανπ καθόταν εκεί και έλεγε δεν φεύγω, θα το σηκώσουν έτσι και θα το βγάλουν έξω. Αυτά είναι τα καλά του αμερικάνικου συστήματος. Ωραία. Υπάρχει λόμπινγ και γκπέρ των ελληνικών συμφερόντων στην Αμερική και αν ναι, πόσο ισχυρό είναι. Βλέπουμε τον Γερουσιαστή Μενέντες να έχει έντονη δράση υπέρ μας. Πείτε μας κάτι και γι' αυτό. Λοιπόν, άκουσα χθες τον αντιπρόσωπο της ΑΧΕΠΑ της Καλαμάτας, που μιλούσε για το λόμπι, το ελληνικό και όλα αυτά. Και θέλω να πω ορισμένα πράγματα. Πρώτα απ' όλα, όταν λέμε ελληνικό λόμπι, υπάρχουν ελληνοαμερικάνοι, οι οποίοι προωθούν θέματα για το καλό της Ελλάδας, όπως το βλέπουν οι άνθρωποι, και υπάρχουν και αμερικάνοι όχι ελληνικής προελεύσεως, που πάλι θεωρούν ότι οι ορισμένες υποθέσεις της Ελλάδος αξίζει να τις υποστηρίξουν. Όπως είπα προηγουμένως, όταν σκεφτόμαστε για το λόμπι, μη σκεφτόμαστε για ελληνοαμερικανούς που καταλαβαίνουν πραγματικά τι συμβαίνει στην Ελλάδα και είναι ένθερμοι Έλληνες και θα κάνουν αυτό που είναι το καλό για την Ελλάδα. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο βρίσκει ορισμένα πράγματα τα οποία τα υποστηρίζει. Επίσης, οι βουλευτές στο Αμερικάνικο Κογκρέσο ελληνικής καταγωγής είναι λίγοι. Για να σκεφτώ τώρα, αν θυμάμαι καλά πρέπει να είναι γύρω στους τέσσερις δημοκρατικούς και δύο ρεπομπληκάνους. Πολλοί από αυτούς είναι από την πολιτεία της Φλόριδα και βέβαια όπως ο Γκάς Μπιλιράκης και ψηφίσαν τον κύριο Τραμπ. Συνεπώς, το ελληνικό lobby, εάν θεωρήσουμε ότι αντιπροσωπεύεται από τους αντιπροσώπους στο Κογκρέσο, πιστεύει αυτά που πιστεύει και ο κ. Τραμπ. Γιατί αυτοί οι ρεπομπληκάνοι ελληνοαμερικάνοι congressmen και congresswomen έχουν υποστηρίξει τον πρόεδρο. Συνεπώς, δεν μ' αρέσει να χρησιμοποιώ την έννοια του ελληνικού lobby. Ο βουλευτής Μενέντες είναι πραγματικά ένας άνθρωπος ο οποίος έχει υποστηρίξει τα ελληνικά πράγματα. Προφανώς είναι λατινοαμερικάνικης προέλευσης και γι' αυτό δεν το λέω τόσο ελληνικό lobby όσο ανθρώπους οι οποίοι είναι υπέρ των θέσεων της Ελλάδος. Γιατί η lobby ακούγεται πολύ πιο οργανωμένο και πολύ πιο στοχευμένο από ό,τι βλέπω εγώ σε αυτές τις προσπάθειες. Ένα κράτος είναι ο καλύτερος φίλος της Ελλάδας. Ένα κράτος είναι αυτός στο οποίο η Ελλάδα μπορεί πάντοτε να βασίζεται και πάντοτε να υπολογίζει στην υποστήριξη και να θέλει πάντοτε να πηγαίνει καλά για τα συμφέροντά της. Αυτό το κράτος λέγεται Ελλάδα. Δεν υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση. Αν κάποιος επιθυμεί να υποβάλλει κάποιο ερώτημα, είτε γραπτός, είτε αν θέλει να ανοίξουμε τον μικρόφωνο του. Δεν βλέπω κάποιον. Αν κάποιος γράφει κάτι, μπορούμε να τον περιμένουμε. Υπενθυμίζω ότι κάτω υπάρχει το μηνυματάκι για όποιον θέλει να γράψει κάτι. Αν κάποιος θέλει να υποβάλλει τώρα ένα ερώτημα, μπορεί να σηκώσει το χέρι του για να ανοίξουμε το μικρόφωνο, εάν όχι και έχετε καλυφθεί. Υπέροχα, θα κλείσω από τη δική μου μεριά με την αίσθηση που έχω ότι για πρώτη φορά βλέπω με μεγάλη χαρά η Ελλάδα να βρίσκεται σε μία, δεν θα χρησιμοποιήσω τον όρο πλεονεκτική, απλώς σε μία καλή θέση λόγω της τέλειας κατεγίδας πολλών συμφερόντων, τα οποία με έναν τελώς σκηνικό τρόπο βοηθούν την Ελλάδα και αυτό είναι καλό. Οι Γάλλοι, οι Αμερικάνοι, οι Διεργίτιοι, οι Ισραηλνοί έχουν κοινά συμφέροντα προς το παρόν και όσο καιρό έχουν κοινά συμφέροντα αυτό είναι καλό για την Ελλάδα. Ακόμα και οι Γερμανοί, τους οποίους καταλαβαίνω γιατί με τον αριθμό των Γερμανών τουρκικής προελεύσεως που έχουν το τελευταίο που θα θέλω να κάνουν είναι να θύξουν τα συμφέροντά τους, ακόμα και αυτοί έχουν καταλάβει ποια είναι τα προβλήματα που δεν μπορούν να αποφύγουν και έχουν κάνει λιγάκι πίσω. Οπότε το κυριότερο αυτή τη στιγμή και το οποίο όπως είδα τις τελευταίες μέρες γίνεται είναι η Ελλάδα να εξοπλίζεται χωρίς προς Θεού μην εννοηθεί ότι πιστεύω στο ότι είναι καλό να γίνεται εξοπλισμός και να γίνονται πόλεμοι, αλλά αυτή τη στιγμή είναι καθαρά αμυντικό για την Ελλάδα και νομίζω ότι μέσω πρόθεσμα ο θωρακισμός στο ναυτικό και στον αέρα είναι τα δύο πολύ πολύ στεναρά σημεία της Ελλάδος. Το ελληνικό ναυτικό είναι κάτι για το οποίο όλοι θα πρέπει να είναι υπερήφανοι μόλις ένα πλαισνάβις, αλλά ιδιαίτερα το ελληνικό ναυτικό είναι κάτι το οποίο είναι πραγματικά κάτι που θα πρέπει να είστε όλοι υπερήφανοι. Και το τελευταίο είναι μακροπρόθεσμα, αυτές τις συμμαχίες με της Microsoft του κόσμου και με την υψηλή τεχνολογία είναι εκεί που πραγματικά, δεν χρησιμοποιώ τους όρους ελληνικό δαιμόνιο και αυτά, αυτά είναι ιστορίες που έλεγε η γιαγιά μας, η εργατικότητα και η πνευματικότητα των Ελλήνων πραγματικά, το έχετε δει αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο, θα βάλουν την Ελλάδα στη σωστή θέση. Συνεπώς εν μέσο κορονοϊού αν θέλετε και έναν Ερντογάν που πιστεύει όπως είπα πρέπει μάλλον τελείως, νομίζω ότι το μέλλον για την Ελλάδα πραγματικά είναι πολύ καλύτερο από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Δεν έχω μουσική υπόκρουση αλλά αυτό ήταν το τέλος. Να σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Πριν σας ευχαριστήσουμε, συγγνώμη. Είπε ερώτηση. Είναι ο Καράλης Καραλής, αν δεν ξέρω αν το λέω σωστά, ζητώ συγγνώμη αν έχω κάνει λεπτοσφάιος, θα ήθελε να κάνει μια ερώτηση, μπορούμε να ανοίξουμε το μικρόφωνο. Μαρακαλώ. Ωστόσο βλέπω ότι είναι από σιουπέρι Μαρία, θα ήθελε να το υποβάλει προφορικά να ανοίξουμε το μικρόφωνο, θέλει να γράψει. Ναι. Ωραία. Σας ακούμε. Μα ακούτε. Σας ακούμε. Καλησπέρα σας. Συγχαρητήρια για το έργο που επιτυλείτε. Καλησπέρα στον κύριο Ηλιόπουλο και θα ήθελα να σταθώ στην τελευταία ανάλυση του κυρίου Ηλιόπουλου και θα με ενδιαφέρε πραγματικά επειδή είναι ένας άνθρωπος που βλέπει από απόσταση τα πράγματα, πώς βλέπει το μέλλον της Ελλάδος μετά το πέρας του κορωνοϊού και γενικά της Ευρώπης. Θα ήθελα την άποψή του γιατί εμείς από εδώ μέσα θεωρώ ότι αδυνατούμε να έχουμε τη ρεαλιστική απάντηση. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Θέλω να σας πω ότι όπως είπε στην αρχή η Διευθύντρια της Βιβλιοθήκης η κυρία Κατσαμάνη, η KDK είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που έχει ιδρύσει και λειτουργεί τη Βιβλιοθήκη της Καλαμπάκας. Και πάντοτε το λέω με χαμόγελο αλλά το εννοώ ότι ο όρος μη κερδοσκοπική δεν είναι σωστός γιατί το μεγάλο κέρδος που έχουμε καθημερινά είναι μια τεράστια ευχαρίστηση γιατί βλέπουμε ότι πραγματικά η Βιβλιοθήκη χρησιμοποιείται και χρησιμοποιείται σωστά από όλους τους ανθρώπους όλων των ηλικιών. Και θα το επαναλάβω. Εάν θέλετε να δείτε το μέλλον της Ελλάδος και να πείτε μα η Ελλάδα είμαστε τόσοι, είμαστε εκεί, έχουμε όλα αυτά τα προβλήματα, κοιτάξτε τη Συγκαπούρη. Τι ήταν η Συγκαπούρη την δεκαετία του 70. Έφτιαχνε τις μαϊμούδες τις κασέτες και τις μαϊμούδες τα ρολόγια το καρτιέ και ήτανε πραγματικά ένα μικρό νησί χωρίς καμία δύναμη. Και σήμερα είναι ένα κέντρο τεχνολογίας και ένα τραπεζικό κέντρο που είναι όλο τον κόσμο. Όταν κλείνει το New York Stock Exchange όλοι περιμένουν να δουν τι γίνεται στο χρηματιστήριο της Συγκαπούρης. Και η ερώτησή μου είναι εξής. Τι έχει η Συγκαπούρη που δεν έχει η Ελλάδα. Δεν έχει τις επικοινωνίες. Το επικοινωνιακό πάρκο στον Πειραιά που έχουν οι Έλληνες εφευγκληστές είναι φάμιλο κάθε επικοινωνιακό πάρκο που έχω δει. Και οι γνώσεις, η εκπαίδευση και η εργατικότητα, άσχετα με αυτά που λέμε, είναι κάτι το οποίο το έχει ο λαός. Και βλέπετε όλοι πώς εργάζονται, όλοι πώς πρέπει να τα βγάλουν επέρα. Τα μίον είναι όλα αυτά που είχαμε τις τελευταίες 4.000 χρόνια. Εάν θέλετε να δείτε ποια ήταν η Ελλάδα την εποχή του Ηροδότου, θα αναγνωρίσετε την Ελλάδα τη σημερινή. Όπως ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας στην εξέλιξη της Ελλάδας είναι οι Έλληνες. Και το λέω αυτό, όχι γιατί πιστεύω ότι ο Έλληνας θα μπορέσει να μεγαλουργήσει στο εξωτερικό, γιατί πλέον δεν υπάρχει εξωτερικό. Οτιδήποτε είναι αυτό που έκανε επιτυχή ένα Έλληνα στην Αμερική, στην Αγγλία, στην Αστραλία, αυτή τη στιγμή το ίδιο μπορεί να κάνει επιτυχή εδώ στην Ελλάδα. Εάν μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις συνομολογίες, αυτές τις αγγυλώσεις που έχουμε με τις κομματικές δοξολογίες, με όλα αυτά τα πράγματα που μας κάνουν να λέμε από τη μια μεριά να έχουμε τον οχαδερφισμό, από την άλλη να έχουμε τον ξένο δάχτυλο και όλα αυτά τα πράγματα, ηλικρινά, είναι κάτι το οποίο με εξοργίζει γιατί κάθε μέρα που είμαι εδώ στη Βιβλιοθήκη και θα αφήσω να μιλήσω με συνεργάτες μου, δεν έχω δει ένα άτομο οποιαδήποτε ηλικίας να περάσει την πόρτα της Βιβλιοθήκης που δεν είπα ότι να κάποιος τον οποίον θεωρώ τιμή μου να λέω ότι είναι ομοεθνής. Δεν υπάρχει, είναι αδιανόητο για μένα. Ήδη εδώ πέρα στα παράθυρα βλέπω πολλούς γνωστούς και φίλους και από τις δυο μεριές του Αρκλανδικού. Και δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα, αλλά ό,τι έγινε από τη μια μεριά μπορεί να έγινε και στην άλλη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτή τη στιγμή, οποιοδήποτε άτομο στην Ελλάδα, δε δομένον τον οικονομικό καταστάσιο, όλα αυτά είναι τα ίδια σε όλο τον κόσμο. Αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος που η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει οτιδήποτε, να βάλει στο μυαλό της Έλληνας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Ευχαριστώ κύριε Λιόπολε. Είχαμε άλλη ερώτηση? Όχι, δεν βλέπω να υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση. Κάποιος επιθυμεί, δεν ξέρω αν θέλετε να δώσουμε λίγα δευτερόλεπτα. Κάποιος θέλει να ανοίξουμε το μικρόφωνο του, να υποβάλει απευθείας την ερώτησή του. Εάν όχι, δεν βλέπω κάτι. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. Αν όχι, να ολοκληρώσουμε. |
