| : Καλησπέρα! Ίσυχεία με εγώ! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Καλησπέρα! Κάτσε! Κάτσε! Κάτσε! Κάτσε! Κάπη! Κάπη! ΕΛΝΤΑ!!! benim now Την ιστορία του Χαρτιού, που σας παρουσιάσουμε σήμερα μέσα από ένα λογοτεχνικό ταξίδι. Πάνω στο χάρτιο το καραβάτι της Σοφίας Ζαραβούκας. Ladies and gentlemen, κυρίες και κύριοι, πρόσωση παρακαλώ, από αυτή τη στιγμή, σαν πάρομε, ευχόμαστε να έχετε ένα ευχάριστο ταξίδι. Το ταξίδι του Χαρτιού άρχισε να γίνει. Στα ανάκτυρο του αυτοκράτου να χώθει, υποκλήνει το γλυκός, Τζάρι Λούν. Παρακλήγησε ο αφέντη μου ότι είναι στο φυτό, δεν όντως μεταξύ τους, χωρίς σκόλα. Έξαρτον πόλτο μέσα σε ένα καλούπι, ένα ξένο τελάμ, ας το πούμε, σε ρωτήρι. Στράχισε το νερό, στέχνωσε το πορτό, στον ήλιο και έτσι έστησε το φλήδο. Όσοι οι Κινέζικα διαβάζουν και μιλούν, την ιστορία ξέρουν, ξέρουν, Τζάρι Λούν. Όσοι οι Κινέζικα διαβάζουν και μιλούν, την ιστορία ξέρουν, ξέρουν, Τζάρι Λούν. Φεύγουν δικαίωμα στο χαρτί, η ιστορία που αυτή θα γίνει σ' όλους σας να σβήκω. Φεύγουν δικαίωμα στο χαρτί, η ιστορία που αυτή θα γίνει σ' όλους σας να σβήκω. Συγκίναμε από αιώνες, μέσα στους πλάσινους λιζόνες, έπαιζε το κοριτσάκι Πουζέ, Πουζέ, Πουζέ να το ζητάει. Πουζέ, Πουζέ, Πουζέ να το ζητάει. Πουζέ, Πουζέ, Πουζέ να το ζητάει. Οι Άραβες, αφού νίκησαν σε μάχη με τους Χινέζ, αφέσπανε το μυστικό της τέχνης του γραφείου. Άραβες είναι η Σμανία. Έχουν οι ντόπιοι αγωνία. Βάλουμε καταπτητές, φοβεροί πολεμιστές. Δες όμορφα, έχουμε χαρτί. Τι το κάνουμε, γιατί? Έχουν οι συνεπητές, γράφουν τη διβλία. Ξέρεις, οι αστραγωμίες. Νόμιζα ότι ποιος Πουζέ, είμαστε εμείς οι Ευρωπαίοι. Μεγάλοι συδέκτα. Αφού συμφέρεται, έχουμε μνήμη πίσω. Το χαρτί που θα φορτώσω είναι για τη Βενετία. Μα τι δεν έχει η Ιταλία. Όχι, είναι ακόμα ευκαιρία να πουλήσει η Ισπανία. Κι η Κόρμπα θα τρέχει στη χατήμα να μαζέψω όλη τη παραγωγή για να κάνω εξαγωγή. Στη Συρία, φτιάχνουν το μοναχτινό χαρτί, έλα σε σαν πουλί. Οι κατακτημένοι Ισπανοί εισάγουν το χαρτί στους γόνιδες της Βενετίας. Οι Ιταοί του Φαμπριάν και τους συσκευάζουν το μοναδικό χαρτί με υδατώσιμο. Ο Γερμανός, Γκούτεμπερ, και ο Πινοή με τα λιγά γράμματα και κερδίζει εκατοντάδες ανατυπώσεις. Τέλος με το παραπάνω χαρτί. Έφεξα στον Φαμπριάν, γιατί αυτή η Ιταλία είναι αλήθεια, πιο καλή. Πήρε όμως τάσα χρόνια. Θ' άλλησε κανείς αιώνα. Τέλος ήταν χαμηλή, που δεν είναι και φθηνή. Ο χαρτόμυλος μου γκρίζει με τη ρόδα που γυρίζει. Τα σφυλιάρικα κατεβάζουν. Και τη μέθοδο αλλάζουν. Και ο εργάτης που γκρινιάζει. Δεν έχει δύναμη. Δεν μπορεί. Η δουλειά είναι σκληρή. Γερμανία, κάποιες εκδίξεις στοιχεία, γράμματα μεταγικά, ένα-ένα χωριστά. Με το χέρι σου τα αλλάζεις, το ένα φλάι στο άλλο βάζεις. Όσες λέξεις θελυστικά, σπασαλίτι με μεράνη, στρώνεις πάνω του σχατή. Και ώσπου να μετρήσεις τρία, να' την η τυπογραφία. Βούτεμβερ, για λιόθυμί σου, είναι η εφέμπρεσή σου, ή έφτασες στον δικό σου το αυτοί, κάτι που στην Κορέα είχα σκεφτεί. Ο Γερμανός Βούτεμβερ την ονοεί μεταγικά, γράμματα και κερδίζει εκατοντάδες άνοτρους. Η Μυξικάνη παρέχουν το χαρτί από Φύκο, όπως η Αιγύπη, από τον Μπάπυλο. Στην Αγγλία, στην Αμερική, στη Ρωσσία και στη Γαλλία ανακαλυπούν το χαρτί οικομασιμένο ξύλο. Βασίλη σαν μεγαλειοτάκι, όμορφη σαν χιάφρακι, δούλος σαν κεφισοχός. Όμως δεν είσαι και τόσο θό, που να μη καταλαβαίνεις ότι το χαρτί το τυπωμέν, το βιβλίο το δεμέν, που ένας συγγραφέας γράφει, ποιος σπουδαίο είναι το χρυσά, τα τεσμήματα εσάς. Η μηχανή του βγάλου Γκίτο, μίωσε τα εργατικά χέρια στην παραγωγή Φαρτιού, εξαιτίας όμως της Βελικής Επανάστασης, την πρωτοδούλωση στην Αγγλία. Σήμερα, χρησιμοποιούμε το κορμό των δέντρων για να φτιάξουμε χαρτί. Καλημέρα, Ζιάκ! Σπίλμα την δουλειά σου αλλάζω, χαρτί φτιάξεις, ευγενιάζω. Έχουμε τη μεγάλη, το σεξ και υπάρχει κάποια ομιλία θα μπορούμε να κάνουμε. Α, εάν μπορούμε να κυκλώνουμε το χαρτί για να σώψουμε πολλά, βέβαια. Το καράβι στην Ταλγή θα γυρίσει όλη τη γη. Θέλει τώρα, πριν γεράσει, το νέο κόσμο πια να φτάσει από το φύλλο του Αξαντάδου. Βασιλιά, μη το ξεχνάς, μιας αυτοκρατορίας της μεγάλης Ισπανίας. Θα του γράψω, θα του πω, πως σε δώσει το Μεξικό, που είναι τώρα σπανικό. Θέλουμε την άδειά του για να φτιάξουμε μακριά του χαρτιάστανο χωρίς όρυχο και να ασκήσει το εμπόλιο. Θα σου πω κάτι αυτοίτικο. Είναι το δόπιο μυστικό. Εμείς εδώ, σε πολλά χρόνια, φτιάχνουμε χαρτί, χαρτόνι. Από φλούδα φύκου του Μαγάλου έχουμε ξύλα στις φυζικά μας. Στο ανεκυκλωμένο χαρτί, ζωγραφίζουμε καραβάνη για να μας ταξιδεύουμε στον βάθος του χρόνου και να γνατεύουμε την ιστορία. Τις πετρούπολες κανάλια. Μπορεί να έχω γίνει χάρις, αλλά πριν αναχωρήσω, τη Ρωσία θα γνωρίσω. Σ' όλους σας θα το φωνάξω, μην ελπίζετε να ράξω. Δεν είμαι τεβέλης τσάρος, στις δουλειάς θα γίνω φάρος, το χαρτί για τη Ρωσία έχει μεγάλη σημασία. Έπιασα δουλειά με θάρρος, δεν θα ανέχω λαού του γάρος. Και όπως έχει μέσα στο, φτιάχνει χαρτί χρωματιστό. Κύριες και κύριοι, καλώς ήρθατε στον αριθμό κόσμο των βιβλίων. Καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο της Σοφίας Ζαραμπούκας. Καλώς ήρθατε στον αριθμό της Σοφίας Ζαραμπούκας. Η Σοφία Ζαραμπούκας γνωρίζει τα περισσότερα παιδιά. Η μυθολογία της ταξίδεξε σε όλο τον κόσμο. Σποδάσε χαρές τέχνες και θέαπρα στην Ελλάδα και στην Αμερική. Ζήκε και έργασε στην Αθήνα. Καπάει πολύ τα ζώα και τα παιδιά, μάλλον λέει αλήθεια. Ζεί με τις ατημένες γκάδες της. Λέει ότι καπάει τα παιδιά και μάλλον λέει αλήθεια. Με τη δικλή της ιδιότητας, της οικονομπράφου και αφηγήτηρας, μεταδίδει στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους της διασκευές των μεγάλων αίμων της αρχαιότητας. Το Αριστοφάνι, ο Μύρου, ο Μύρου Οδύσε και ο Μύρου Ηλιάδα. Ορέσια και μυθολογία. Τα έργα της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιτανικά, Τούρκικά, Σπανικά, Καταλληνικά, Γερμανικά, Νοβιλικά, Ουγγρικά, Δανέσικα, Σουηδικά, Σέμικα, Αλβανικά και Ιαπωνικά. Έγραψε το κορότο της βιβλίο στο δάσος το 1975, κατά την περίοδο της δικτατορίας, εξηγώντας στα παιδιά τι σημαίνει η λέξη δικτατορίας. Πολλά από τα έργα της έχουν βραβευτεί. Η Σοφία Ζαραντούκα έχει βραβευτεί για τη Μυθή. Από την Ακαδημία Αθηνών, με το βραβείο Ουράνι και δικής Λογοτεχνίας. Με τη μυτική διάκριση από την Επιτροπή Ζαλαδίου, ανδρεσέν για το έργο της στο δάσος. Με τη μυτική διάκριση από το επανεπιστήμιο της Σπάντοβας για το έργο της Ο Μύρου Οδύσε. Με το βραβείο Λογοτεχνικής Συντροπιάς για το έργο της ο Φλίτ ταξιδέται. Τα έργα της. Στο δάσος του 1975. Πετάει, πετάει, 1976. Το πρωμοχώρη, 1957. Η Ρυμ του Αριστοφάνη. Διασκευή το 1957. Βάντραχη του Αριστοφάνη. Διασκευή, 1977. Όλοι είστε στο Αριστοφάνη. Διασκευή, 1977. Στο στράδι του Αριστοφάνη. Διασκευή, 1977. Ο πλούτος του Αριστοφάνη. Διασκευή, 1978. Το τσίγκο του, 1998. Η κυρία Άνωλα, 1998. Σχέδιο από την Αμερική, 1978. Η ιστορία της μαμάς μου, 1978. Μυθολογία 1. Ο κόσμος γίνεται. Οι Τιτάνες, ο Δίες και η οικογένειά του, 1980. Μυθολογία 2. Η Ήρα, ο Ήχεστος, η Προδίτσι και ο Άντς, 1980. Μυθολογία 3. Η Αθηνά, ο Πουσιδόνας και η Άντελη, 1980. Μυθολογία 4. Ο Ερμής, ο Πλούτονας, η Πρεσεφόνη, η Τζίμητα και ο Διόνισος, 1980. Ο Μύρο, Οδύσσια. Διασκευή, 1980. Μυθολογία 5. Οι Μύρες, ο Προβηθέας, η Πανδόρα, ο Δεσκαλίωνας και η Άννελη, 1981. Αλφαβητάριο, 1983. Η Μυριά του Βασιλιά, 1952. Η Κοκκινοσκοπίτσα. Διασκευή με την Μάκια Αλιμπεροπούλη, 1983. Τα τρία γουρνάκια. Διασκευή με την Μάκια Αλιμπεροπούλη, 1983. Μυθολογία 1. 1983. Μυθολογία 6. Ο Υιός, ο Ήλιος, ο Φαένθον, η Σεληλίδη και ο Πάμπ, 1983. Μυθολογία 7. Οι Κέντευροι, ο Ασκληπείος, οι Μούσες και ο Ροφέας, 1984. Ο Φλίκ ταξιδεύει, 1985. Ο Φλίκ πάει για Ψάδημα, 1985. Μυθολογία 8. Η Ευρώπη και ο Κάθμος, ο Τάλατος και ο Πέλοπας, ο Δαναός, ο Περσιάς και η Μέδουσο, 1985. Μια σπαλιττάς, 1987. Μυθολογία 9. Η Άκρη του Ηραφή, 1989. Ο κύριος Ιλιάδος διασκευήθη, 1989. Τα μαγικά χρώματα, 1991. Ο κύριος Μπέν, η Μου και τα Σκουπίδια, 1991. Η οικογένεια Τριγών, 1991. Η Μεγάλη Φωτιά, 1991. Ο Χίστρα, Ποδικάρτα, 1992. Μενέλλος και πάλις, 1992. Υπόλοιπος Υποτόμος, 1992. Επνοσωϊκή Κοινότητα, 1992. Τα άτομα έτσι που να τα καταλαβαίνει και ο γάτος. Με τον Κώστα Τσίπρ, 1992. Ο Μέγε Αλέξανδρος, 1993. Θέατρο για παιδιά, 1993. Στο δάσος, 1994. Ο Τρυπολογουδάρκης, 1994. Γατοβουλικτής, 1994. Αστρογάδος, 1994. Έσοκος. Διασκευή, 1995. Φίλοι, φίλοι. Καρδιοφίλοι. Μάγοι, 1995. Μυθολογία, 10. Ο Θησέας και ο Μινώτοβος. Μίνωας, Ομίνωας, η Πεσσυφέη, η Αριάννη και ο Ιγέας, 1996. Η Διδάμη της Κώδας, 1996. Ο Ρέος Δάρκος, 1996. Μαγογιατρός Αθήνα, 1996. Ο Κόκκος ο Εφοριακός, Αθήνα, 1996. Η Αρκοναυτική Εξερατία, Αθήνα, 1998. Οι Πόλοι το Συποπόταμος, Αθήνα, 1999. Ο Χίστρα, Ποντικάτσα, Αθήνα, 1999. Τα Μαϊκά Χρώματα, Αθήνα, 1999. Βάτες και Ακούδες, Αθήνα, 2000. Εσκύλου, Χοϊφόρη, Διασκευή, Αθήνα, 2001. Εσκύλου, Ελβενίδες, Διασκευή, Αθήνα, 2001. Εσκύλου, Αλαμμένο, Διασκευή, Αθήνα, 2001. Γάτες, Αμπλισμένης, Αρχαζογράφος, Κουμισού, Πράγμα, 2001. Ο Ρίκης ή ο Πύλκης, ο Ντιμπλόνιδης, Αθήνα, 2004. Το Βυζάντιο σε εικόνες 1, Αθήνα, 2005. Το Βυζάντιο σε εικόνες 2, Αθήνα, 2005. Αγυρές Ζαραμπουκίτσες με την Αγυρό Ζαραμπουρίβου, Αθήνα, 2006. Καλή Χρόνπη ή Γουρινιές, Αθήνα, 2006. Καλή Χρόνπη ή Γουρινιές, Αθήνα, 2006. Και να πούμε ότι δεν τα βρήκαμε και όλα τα βιβλία της, έγραψε κι άλλα. Του λέτε, δεν τα έξαχα. Και εκτός από αυτούς τους τίτλους υπάρχουν και άλλοι που δεν τους αναφέραμε όλους σήμερα εδώ. Το μας έλειβε. Ήδη ήταν πάρα πολύ αισθάνοντας τους άλλους. Σουστά. Επειδή σας γνωρίζουμε τώρα, θα θέλατε τα παιδιά να μοιηθούν στα μυστικά της τέχνης σας και πώς εσείς γίνατε τόσο σπουδαία συγγραφέα να μάθουμε το μυστικό σας. Θα θέλατε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις. Βέβαια, σας ακούω. Αλλά το μυστικό μου είναι απλό. Η μαμά μου έλεγε όταν τη ρωτούσανε πώς τα έκανες έτσι νόστιμα αυτά τα σκέτα μακαρόνια. Και έλεγε από αγάπη. Να σε αποστομώσατε από την αρχή. Ποιος θέλει να κάνει κάποια ερώτηση. Άρα και καλή για να σε δω παιδά. Ποιος είναι. Γεια σας. Ποιο είναι Μαρία Τσέα. Είσαι Μαρία. Και θα ήθελα να σας δωτήσω ποιο είναι το πιο συναρπαστικό πράγμα που έχετε δει στον κόσμο, στα ταξίδια σας. Το πιο συναρπαστικό πράγμα. Όταν μετράω τα θαύματα της ζωής μου και τα μετράω. Σε μερικά είναι πάρα πολύ απλά. Νομίζω ότι εκείνο που μετράει πάρα πολύ, ήταν ένα ταξίδι ως μακριμό στην Επίδαδρο. Από εδώ στην Επίδαδρο. Χρόνια πριν, όταν είχα πάει να βοηθήσω το δάσκαλό μου και με τα σκηνικά σε μια καταπληκτική παράσταση, ήχουνα τότε... Δεν ξέρω να το κλείσω. Κάτι θα κάνω. Και με πήρε μαζί του. Και θυμάμαι τις νύχτες της πρόβας στην Επίδαδρο, όταν τα σκηνικά ήταν του Βιάννη Τσαγούχη και έβουσε η Μαρία Κάδρας την όρμα. Νομίζω ότι είναι κάτι που δεν μπορώ να εξητάσω, ούτε ήμουνα 10 μέρες εκεί. Και πολύ άκρη με το σχεδίαζα, μαζί με αυτόν τον πολύ κουστούδερο σκηνογράφο και ακούγοντας αυτή τη θαυμάσια υπέροχη γυναίκα. Νομίζω ότι ήταν μια πολύ συναρπαστική εποχή για μένα. Μόνο 10 μέρες. Αν ξέχασα, цы Following Kiss, όπου było συγκριτικά με τηืά Capt certo. Διαφρασίσαμε ακόμη σε δύο καλ Ooh. атόλοιούμε από τη petrol, τριγυ Slow tasted, τριγυ στοιχείο machen. Δεν γίνεταιztι σωστά τέλοι απ'κάθ maze. Γιατί δεν γράφω κυρία που μου παραγγέλουνε, δηλαδή κανείς δεν έχει έρθει ποτέ να μου πει γράψε ένα βιβλίο για την οίκονο ή για την βέρεια. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δύνατο. Αλλά με το χαρτί είναι το εξής. Μου φέρανε ένα μεγάλο πολύ σοβαρό βιβλίο και μου είπανε μπορείς αυτό να το κάνεις πιο απλό για όλους μας. Γιατί το αισθηματικό ωραίο είναι όταν το διαβάσεις, το διαβάσεις μόλις ο κόσμος. Και αυτό ήταν για μένα μια, ξέρεις, ένας ερέθισμα ότι θα πάρω ένα τόσο σοβαρό βιβλίο και θα το οκληρωθήσω. Λοιπόν, δεν ήταν ακριβώς ότι μου ήρθε η ιδέα. Αυτό ήταν την παραγγελία. Τα άλλα, οι ιδέες έρχονταν από τα πιο απλά πράγματα, από πράγματα που σου συμβαίνει στη ζωή. Από κάποιον που μιλάει στο κινητό και σε ενοχλεί, μπορείς να γράψω έναν βιβλίο που σε βάλω μέσα εσένα. Κάποια πράγματα, πολύ απλά. Αλλά κάποιον, όταν είδα, ας πούμε, την Παράσταση από τους όρβηθες, άμα το σπάει στην επίδαδρο, ήταν τόσο σοβαρό και έλεγα, πού να έρχονται και οι παιδιά, πώς άραγε να είναι στο μυαλό τους μια αρχαία κωμωδία. Και έτσι γεννήθηκαν οι ιστορίες του Ευστοφάνιου. Γεια σου. Είμαι Είνα Ποτημή και ήθελα να σας ρωτήσω γιατί αποφασίσετε να γίνετε συγγραφέδες. Τι λες, Ποτημή, όπου το πες εσύ. Γιατί αποφασίσετε να γίνετε συγγραφέδες. Α, δεν, δεν το αποφάσισα. Έγινα από μόνο. Μάλιστα πρέπει να σου πω, δίχθα πολλές δυσκολίες στο γράψιμο, όταν ήμουν μεσάγκες σας, γιατί έκανα πάρα πολλά φωναρτικά λάθη με ανωρθόγραφη. Μελό. Εξακολουπτώνα είμαι, ναι. Θα διορθώνοι οι κληρογιστές και κάποιοι καλοί άνθρωποι που έχουν οι οικοδότησες μου. Λοιπόν, δεν είχα πολύ μεγάλο κουράγιο όταν έγραφα φωγόνα. Τις κοκκινήλες. Ξέρεις, το διορθωμένο τετράδιο ολοκόθυνα, έτσι. Λοιπόν, δεν ήταν μια απόφαση. Είχα αποφασίσει ότι θα κάνω κάτι άλλο, θα γίνω αρχιτέκτονας. Αλλά τάφερει η ζωή έτσι, που δεν έγινε αρχιτέκτονας. Και τα πρώτα βιβλία που έφτιαξα τα έφτιαξε για μένα. Τα έβαλα σε μισή τάρι. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα εκδοθούν και ότι αυτό θα είναι το μέλλον της ζωής μου. Κάποια φορά δεν και λέεις, ξέρεις, σε πάει η ζωή. Σαν καραβάνες. Έτσι έγινε. Με λένε Γιώργο. Γεια σου, Γιώργο. Θέλω να ρωτήσω πώς νιώσατε όταν εκδόσατε το πρώτο σας βιβλίο. Ε, τώρα κατάλαβες. Πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Γιατί όταν το βλέπεις τυπωμένο, λες, δεν είναι δυνατό, εγώ το έφτιαξα αυτό. Δεν περνάει και πολύ η ευχαρίστηση, γιατί ξέρεις τι θα φαίνεις. Το ξεφυλίζεις και έλεγες, θα μπορούσα να το κάνω και καλύτερα. Αυτό μου συμβαίνει πάντα. Ο αθουσιασμός κρατάει μισή ώρα. Μετά αρχίζω και εκτυπτικάρω τον εαυτό μου. Λέω, πάλι δεν τα έκανες καλά. Στο επόμενο. Γι' αυτό όταν με ρωτάνε τα παιδιά, ποιο είναι το εβιβλίο που αγαπάτε πιο πολύ από όσα έχετε κάνει, λέω, αυτό θα το κάνω τώρα. Δεν θα το κάνω καλύτερα. Μη. Ε, είναι στέλιο. Γεια σου. Γεια σου. Θυμάστε όλα τα εββλία που έχετε γράψει. Λες, καθαρά, ξέρεις, κάνει κάτι το... Θυμάστε, θυμάστε όλα τα εββλία που έχετε γράψει. Α, τα θυμάμαι. Ναι. Όχι. Εσείς που τα είπατε σήμερα και δεν είναι τόσο, είναι πολύ πιο πολλά. Τώρα είναι όμως αυτά. Αλλά, δεν θυμάμαι και δεν θυμάμαι και τι έχω γράψει, να δεις. Τώρα, σήμερα τα πόλια μας θα έρθει ένας κύριος, που έπαιμε μια όπερα βασισμένη σε ένα εββλίο μου, στον Πλούτο, και μου φέρε τη μουσική και τα τραγούδια. Και τα άκουσα και είδα πόσο ωραία. Λέω, ποιος θα γράψει αυτά τα τραγούδια. Λέω, από τον Βιβλίο. Και αν κάνεις τόσο πολλά, τα ξεχνάω. Ναι, τα ξεχνάω. Γεια σας. Με λένε Τάσο. Γεια σου, Τάσο. Η ερώτησή μου είναι, από τι αγνέστε συνήθως στα βιβλία σας, και γράφετε τα βιβλία σας. Από οτιδήποτε. Δηλαδή, όπως είπατε, είναι κάτι, μπορεί να είναι κάτι πάρα πολύ απλό, όπως κάποιος που με νόχλη, επειδή κάνει φασαρία από κάτω, και γράφει ένα βιβλίο που έχει σχέση με αυτό, ή μπορεί να είναι μια καταβλητική παράσταση, με πολύ ωραία σαρτηρικό έργο, που σκέφτομαι, ααα, να το κάνω για παιδιά. Ή ένα μαγικό βιβλίο, που θέλω να το παραλάμψω, και να το κάνω έτσι, που να είναι βουλευτστικό για τα παιδιά. Ή κάποια ιδέα τώρα, το τελευταίο βιβλίο, θα σας το δείξω στο τέλος, γιατί δεν το έχει δει κανείς, δεν έχει συμφωνήσει. Και έχει σχέση με το καρτί. Ευχαριστώ πολύ. Γεια σας, με λένε Νικολέτα. Γεια σας, Νικολέτα. Και ερώτηση μου είναι, ξεκινήσετε να γράφετε βιβλία ως χόπις. Ως? Ως ένα χόπι ή από μικροί θέλατε να γίνετε συγγραφέες. Εεε, χόπι. Ας το πούμε έτσι, γιατί δεν είχα πάρα πολύ βιβλιά τότε. Είναι, ξέρεις, είναι κάποιες χρόνια που τα αφήναμε να πάρεις το... το skype, τα βλέπεις μέσα και με παίρνεις από την Αμερική, γιατί κάνουμε μαζί έναν καινούργιο βιβλίο. Να! Ξέχασα ό,τι κάνουμε τώρα. Κάνουμε ένα e-book. Στα μυθολογία να παραπαντήσεις στο διαδίκτυο. Λοιπόν, τι σου λέω... Σαν χόπι. Το χόπι. Πάμε. Ξεκινήσατε να γράψετε βιβλία ως ένα χόπι. Πάμε, ναι, αυτό. Πράγμα και έτσι έγινε, όπως δεν θα το λέγα χόπι, ξεκίνησα από φοβερή ζήλια. Έβλεπα ωραία βιβλία και έλεγα, θέλω και εγώ να το κάνω ένα. Δεν φαντασόμουν να μου πει, θα είναι το μέλλον μου αυτό. Έκανα άλλη δουλειά, δουλεύα σε ένα ερχογραφείο και προσπαθούντας να τα κάνεις τόσο ωραία σαν κάτι δουλειά που έλεγα και ζήλια. Ζήλια είναι πολύ καλό πράγμα και αντιγραφέπεις. Το λέω όλοι, θα το κάνει και εγώ. Όταν αντιγράφεις πράγματα, πλένεις πώς το έχει κάνει ο άλλος, όταν σε αρέσει. Προσπαθείς να κάνεις και εσύ κάτι τέτοιο, και μπορείς να κάνεις κάτι κουλίνιο πραγματικό. Γεια σας, με λένε Σία. Γεια σας. Γιατί θα ήθελα να ρωτήσω, ποιο έλεγχα ξεκινήσατε να γράφετε αυτά τα βιβλία. Τώρα αυτό που έχετε μετρήσει ένα, δύο, τρία και ξέρετε, της ονολογίας, λες να σου το πω. Βεβαίως και θα σου το πω. Το πρώτο μου βιβλίο έχει σχέση με τη δικτατορία. Το έγραφα ενώ ήρθαμε δικτατορίας στην Ελλάδα. Βέβαια η κυκλοχώρηση το 74, όταν τελείωσε και φύγανε οι δικτάτορες. Ο λόγος ήταν, δηλαδή, ήταν κάτι σσσσ. Και όταν γράφεις το βιβλίο πρέπει να είναι επειδή χαίρεσαι, επειδή αγαπάς, επειδή κονάς. Πρέπει να είναι ένας αληθινός λόγος, και όχι παραγγελίες που λέγαμε. Δεν γράφουμε ποτέ καλά ένα βιβλίο έτσι. Επειδή κάποιος το παίρνει, γράφεται μόνο όταν είναι κάτι που σε καίει. Σε καίει και αποχαρίστηση. Δεν ανάγινε να είναι κάτι δυσάρεστο όπως η δικτατορία. Τότε, λοιπόν, την είδα με καλό μάτι, δεν την έκανε, ότι σκέφτηκα έναν απλό και διασκεδαστικό τρόπο να εξηγήσω στα πολίτευμα παιδιά τη δικτατορία. Με εσείς βέβαια θα πέσεις στα δάχτυλα, αλλά τότε εκεί δεν τα έχουμε ξανακούσει. Και τα παιδιά δεν καταλαβαίναν εκείνο αυτό. Ευχαριστώ πολύ. Εγώ. Γεια σας. Γεια σου. Με λένε Μαρία. Ποιος? Με λένε Μαρία. Γεια σου Μαρία. Θέλω να σας ρωτήσω, τα βιβλία σας είναι εμπνευσμένα από ταξίδια που έχετε κάνει. Από? Ταξίδια που έχετε κάνει. Ε, έτσι θα σκεφτώ, σας έλεγα ότι κανένα βιβλίο μου δεν έχει σχέση με τα ταξιδιά μου. Μα κανένα. Αλήθεια. Μάλλον έχω σχέση μόνο με εδώ, όπου είμαι. Όχι, στα ταξίδια φεύγω, ξεχνάω και νοσταλγώ από την Ελλάδα. Και γυρίζω πίσω και γράφω κάτι που έχει σχέση με μας. Όχι, όχι. Καθόλου με τα ταξίδια. Ευχαριστώ πολύ. Εγώ. Γεια σας, με λένε Δωραθέα. Γεια σας, Δωραθέα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς επιλέξατε να γράφετε παιδικά βιβλία και όχι για μεγαλύτερες ηλικίες. Τώρα να σου πω, όπου σου είπα, ζήλεψα. Εκείνη την εποχή δεν είχα στην Ελλάδα πολύ ωραία βιβλία εικονογραφημένα. Και ζήλεψα τα ξένα βιβλία και άκουσα να σκιάφνω με συνταγή αυτή και εγώ βιβλία. Δεν πήγα ούτως μου στα βιβλία για μεγάλους γιατί κυρίως εικονογραφούσα και έγραφα λιγότερο κείμενο. Άρα απευθυνόμουνε σε πολύ μικρά παιδιά. Εκόντερα άρχισα να γράφω και πολύ. Δεν ξεχνάσω ότι είμαι για έναν αχρόγραφη. Και πάντα φοβάμαι να γράφω πολλά λόγια γιατί κάνω πολλά λάθη. Είμαι κι εγώ αρκετά. Α, είμαστε οι καλύτεροι εμείς. Ελεύθερη άνθρωπο. Λοιπόν, δεν είναι αλήθεια. Αλλά έτσι θέλουμε να εξαντώμαστε. Άρχισα πολύ αργά να γράφω κάτι παραπάνω. Και έχω τώρα μια σκληρά δουλειά στο Πέτρο Κεφάλαιο που είναι μόνο κείμενο. Δεν το αναφέρονται. Είναι και λίγο βιογραφικό. Ποιος θέλει να ξέρει πιο πολλά διαβάζει στο Πέτρο Κεφάλαιο. Ευχαριστώ πολύ. Γεια σας. Γεια σας. Είμαι η Ελευθερία. Θα ήθελα να σας ρωτήσω το πρώτο σας διβλίο. Το δάσος που είχατε πει. Το πήγατε εσείς σε κάποιο ανιδοτικό οίκο ή ήρθε κάποιος μεγάλος και το είδες. Έγινε ένα σάγμα. Ήταν έτοιμο το δάσος, το βρωμοχώρι και το πετάει πετάει. Και ήταν ένα μεγάλο στουτάρι που έβαζα τα χαρτιά μου. Και το είπα εκεί απλωμένο, γιατί όταν το ζωγραφίζεις είναι μεγάλα χαρτιά, δεν είναι έτσι. Ήρθε λοιπόν στο γραφείο μου, γιατί έφτιαχνα τότε εξώφυλα δίφυρων, εξώφυλα βιβλίων. Η κυρία σε ρίχνει, τη Ζώστερη. Για να της φτιάξω ένα εξώφυλο για το επόμενο βιβλίο. Άνοιξα λοιπόν εγώ το συντάριο, θα πάω να φτιαχθεί. Και μου λέει, τι είναι αυτό. Και μου λέει, είναι κάποιο βιβλίο που φτιάχνει, δεν ξέρω. Αυτή, για έθινη, πήγε στον κέντρο, της ομορφής τρία, βγήκανε τρία. Ευχαριστώ πολύ. Εγώ σε ευχαριστώ. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτή τη συνομιλία που είχαμε μαζί. Λέγω φοβερά που σας τελεί, ήθελα πολύ να φτιαχθώ. Είμαστε πιο καλοί από ότι φερνόμαστε μέσα από τη κάμερα. Ναι. Αυτό, αυτό. Σας καλούμε επίσημα από όλους μας εδώ, να έρθείτε στην Πέρια να σας ξεναγήσουμε. Να μιλήσουμε από κοντά. Αλλά μην κοιλήσετε, μπορείτε να σας δείξω το τελευταίο οδημίδι. Βεβαίως, αυτό περιμένουμε. Καλώς. Λοιπόν, τα τρία τελευταία οδημίδια, που δεν είναι φερματικά μιλία, είναι ένα φίλο καρτί. Είναι ένα φίλο καρτί. Γιατί το οδημίδιο γίνεται από ένα φίλο καρτί, ένα κομμάτι καρτί από όλα, τέτοια, με κάθε ξέληκα. Σε ευχαριστώ. Λοιπόν, αυτό είναι σχεδόν. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Συγχώρηση και ευχαριστώ. Π Yummy και ευρώτα στο χαρτί κι η ιστορία του αυτή θα γίνει σαよし ζωστοί. Δικηlyn και πάει νωρίς μ���ρες εωνιές, Στους πράσινους γλυζόνες έπαιζε το κοριτζάκι που χαίε, που χαίε, που χαίε ένα τόση τράγη. που χαίε, που χαίε, που χαίε ένα τόση τράγη. που χαίε, που χαίε ένα τόση τράγη. που χαίε, που χαίε ένα τόση τράγη. που χαίε, που χαίε ένα τόση τράγη. |
