| σύντομη περιγραφή: Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για πλούσιο περιεχόμενο. Τα πολυμέσα είναι πλούσιο περιεχόμενο. Η πληροφορική διαχειρίζεται πλούσιο περιεχόμενο. Και από το πλούσιο περιεχόμενο βγάζει συμπεράσματα, βγάζει στοιχεία. Βγάζει συμπεράσματα, βγάζει στοιχεία. Βγάζει συμπεράσματα, βγάζει στοιχεία. Βγάζει συμπεράσματα, βγάζει συμπεράσματα. Βγάζει συμπεράσματα, βγάζει στοιχεία. Βγάζει δεδομένα που συνιστούν πληροφορία πολύ μεγάλης αξίας. Αυτή είναι η ελπίδα επιβίωσης των πληροφορικάριων στον κόσμο. Να το πούμε λίγο παρακάτω. Οι πληροφορικάροι δεν μπορούν να περιμένουν να ζήσουν το Taxisnet. Συγχαρητήρια έγινε το Taxisnet. Είναι τα πιο σύγχρονα συστήματα που έχουν γίνει στην Ελλάδα σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά ο πληροφορικάριος δεν μπορεί να ζήσει από το Taxisnet. Τι προσδοκά όμως? Προσδοκά από το Taxisnet να συλλεγεί η κατάλληλη πληροφορία, που η κατάλληλη αυτή πληροφορία θα φέρει χρήματα στο κράτος και όταν θα φέρει χρήματα στο κράτος δικαιούται να πει αφού σου έφερα τόσα χρήματα δώσουν το 10% σε εμάς. Είναι μια τίμη ανταλλαγή, πολύ τίμη ανταλλαγή. Το να λες ότι θα κάνω το τάδε σύστημα και το αλλιώδικο σύστημα και τα λοιπά για να το κάνεις δεν δικαιολογείς. Το σύστημα πρέπει να αφαιρεί αποτελέσματα είτε στον οικονομικό τομέα είτε στον κοινωνικό τομέα είτε αλλού. Αν κινείται στον κοινωνικό τομέα είναι κοινωνικά δίκτυα, αυτά που τα κάνετε ξεχωριστό μάθημα. Αν κινείται στον κοινωνικό τομέα, στον εικονομικό τομέα, είναι σύστημα ελέγχου. Αν κινείται στο χώρο της εκπαίδευσης είναι μονάδα διασφάλισης ποιότητας. Η ποιότητα είναι αυτή που φέρνει χρήματα, όχι η μονάδα που κάνει διασφάλιση. Η ποιότητα αυτή που έρχεται τελικά πείθει αυτούς που είναι από πάνω και γύρω γύρω να πούμε αυτό αξίζει. Άρα λοιπόν, εμείς μιλήσαμε την προηγούμενη φορά για το πλούσιο περιεχόμενο που είναι αυτό που αλλάζει τα πάντα. Το πλούσιο περιεχόμενο. Όχι απλώς για μουσική, όχι απλώς για βίντεο, μιλάμε για κάτι πολύ πιο σύγχρονο από αυτά. Δηλαδή, ψηλής ποιότητας, πλούσιου υλικό με διάδραση. Άλλιως, αυτό που κάνει η Χρυσάνθη θα έχει αποτύχει. Θα κάναμε μια επανάληψη της εκπαιδευτικής τηλεόρασης, την οποία ξέρετε πολύ καλά όλοι σας ότι ο κόσμος δεν διβέχτηκε. Η εκπαιδευτική τηλεόραση απέτυχε. Εμείς δεν κάνουμε εκπαιδευτική τηλεόραση στη φθηνή της εκδοχή, εμείς κάνουμε ένα διαδραστικό σύστημα εκπαίδευσης. Όμως, το πλούσιο υλικό, το οποίο έρχεται, προσκρούει, εκ των πραγμάτων, στα ελευκόμενα επαγγελματικά δικαιώματα. Το οποίο είναι το επόμενο πεδίο μεγάλης σύγκρουσης που έρχεται. Όσο τα πράγματα ήτανε καλά, για τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν πολυνιαζότανε και πολύ ο κόσμος. Γιατί, για προφανής λόγου, σου λέει κάπου θα μπορέσω να τακτοποιηθώ, άρα δεν αξίζει να θέ το θέμα επαγγελματικών δικαιωμάτων. Όμως, στις μέρες μας που αυτό το κάπου έχει γίνει πολύ δύσκολο, ο κόσμος αρχίζει να συζητάει για το ποια είναι τα επαγγελματικά του δικαιώματα. Στα επαγγελματικά δικαιώματα υπάρχουν τρεις γενικής άξονες ανάπτυξης. Πρώτος άξονας είναι τα ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα, τα οποία απολαμβάνει κάθε κατηγορία επαγγελματιών. Λίγο πολύ όσοι αποφυτούν από κάποια σχολή του πανεπιστημίου, απολαμβάνουν κάποια επαγγελματικά δικαιώματα, είτε δικαίως είτε αδίκως. Μήπως μπορείτε να μου πείτε εσείς ποια είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα που έχει ένας πληροφορικάριος, ένας απόφυτος τμήματος πληροφορικής και ένας απόφυτος του μεταπτυχιακού μας. Έχουμε κάποια δικαιώματα εμείς. Οι πληροφορικάροι έχουνε τεχνικό επιμελητήριο Ελλάδος. Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι. Παλιά αυτοί που είχανε ενεργή σχέση με το τεχνικό επιμελητήριο ήταν οι μηχανικοί, αυτό τελευταία λίγο μπερδεύτηκε και δεν ξέρω τι γίνεται. Για παράδειγμα, όλοι οι απόφυτοι ταιοί πληροφορικοίς καλούνται μηχανικοί πληροφορικοίς. Δεν ξέρω, αυτοί γράφονται στο τεχνικό επιμελητήριο. Αλλά όποιος θέλει πάει, όποιος θέλει δεν πάει, έτσι. Άρα ένα επαγγελματικό δικαίωμα που υπάρχει είναι το δικαίωμα να χτυπήσεις κάποιες πόρτες στο δημόσιο, δηλαδή είτε θα σε προσλάβουνε σαν επαγγελματία σε κάποιο δημοκοινότητα, υπουργείο, υπηρεσία, είτε θα σε προσλάβουνε στην εκπαίδευση. Πόσες περίπου σχολές είναι αυτές που εμπλέκονται, πόσα τμήματα και τα λοιπά. Τα τμήματα πληροφορικής πόσα είναι στην Ελλάδα, πληροφορικής εντός εισαγωγικών, δεν λέγαμε τώρα πληροφορικής. Γύρω σε 40 είναι, μόνο 20 τα τμήματα ταιοί ας πούμε, 8 ή 9 είναι τα τμήματα πληροφορικής, 5-6 είναι τα τμήματα ηλεκτρολόγων, μηχανικών και μηχανικών υπολογιστών, 3-4 είναι κάποια εφαρμοσμένης πληροφορικής. Άμα τα θερίσω είναι 40 συμπλήν, έτσι. Μάλλον είναι στο συν 40, είναι αρκετά. Δεν υπάρχει, νομίζω, άλλος κλάβος επαγγελματικός που να έχει τόσο πολλές παραφιάδες. Οπότε δικαίως του Υπουργείου προσπαθεί λίγο να βάλει τάξη σε πρώτη φάση το χώρο της εκπαίδευσης. Άρα, τι επαγγελματικό δικαίωμα προβάλλει εδώ πέρα του να είσαι πληροφορικός μεν, να έχεις εκπαιδευτική επάρκεια δε. Υπάρχουν και άλλα ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα. Έχουμε κάποιους από εσάς που δεν είναι πληροφορικοί στο πρώτο τους πτυχίο. Είναι κάτι άλλο. Πολιτικός μηχανικός, Νίκο, έτσι. Άρα, έχεις καδικαιώματα του πολιτικού μηχανικού, έτσι. Τι δικαιώματα έχεις ως πολιτικός μηχανικός. Ο Νίκος, λοιπόν, μας είπε το επόμενο στοιχείο, που είναι τα γενικά επαγγελματικά δικαιώματα. Δηλαδή, υπάρχουν επαγγελματικά δικαιώματα από μνημονεύτων χρόνων, από ό,τι μας λένε οι ιστορικοί. Υπάρχουν, λοιπόν, μια κατηγορία γενικών επαγγελματικών δικαιωμάτων. Είναι αυτά που έχουν να κάνουν με την ευθύνη του κράτους. Υπάρχει, ίσως, πιο σφιχτός επαγγελματικός τομέας και από τους πολιτικούς μηχανικούς είναι η φαρμακοποίη. Δεν μπορεί ο καθένας να πουλάει φάρμακα, έτσι. Υπάρχουν κάποιες διαδικασίες, με τους οποίες πρέπει να ενταχθείς στο περιβάλλον του δημοσίου και να μπεις σε αυτό το γαϊτανάκι που λέγεται χωρίγηση φαρμάκων, υποτίθεται ο φαρμακοποιός ας και για κάποιο έλεγχο. Δεν είναι εντελώς, δηλαδή, χωρίγηση των φαρμάκων διαδικασίας σουπερμάρκετ. Πάω και παίρνω αυτό που θέλω και τα λοιπά. Ο Νίκος, βέβαια, από τη δική του μεριά, μας είπε ότι, ξέρεις, υπάρχουν και τα εργολυπτικά πτυχία, έτσι, εργολύπτες, πώς λέγονται αυτοί, και μελετητές. Εντάξει. Και καθορίζονται και οι βαθμοί της μελέτης, δηλαδή, για να κάνεις ένα δημόσιο, ξέρω εγώ, κτίριο της τάξης των 15 εκατομμυρίων ευρώ, απαιτείται μια σοβαρή μελέτη που μπορεί μόνο η μελέτη να κάνει μισή εκατομμύριο, έτσι, ένα εκατομμύριο, τέτοια νούμερα μιλάμε. Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, το κράτος χωριγεί σε κάποιες ομάδες δικαιώματα. Δηλαδή, είναι επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία τα χωριγεί και αυτοί που τα νέμονται προσπαθούν να τα αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Όμως, δεν υπάρχουν μόνο δικαιώματα, υπάρχουν και υποχρεώσεις. Και μια που μιλήσαμε για πολιτικούς μηχανικούς, ποιά είναι η μεγαλύτερη πατάτα του χώρου σας, ας πούμε, που κάποια στιγμή θα βγάλει υποχρεώσεις, δηλαδή δεν μπορεί να πάει το πράγμα, έτσι. Υπάρχουν δικαιώματα, με τα χαράς τα δεχόμαστε όλοι, αλλά κάποια στιγμή έρχεται η ώρα της ευθύνης. Που σου λέω, ο άλλος, τι έκανες με τα δικαιώματα και αν έκανες καλά κάποια πράγματα, επιβραβεύεσαι, παίρνεις χρήματα, παίρνεις μπράβο και ανεβαίνεις και βαθμίδα μελετητή, έτσι. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου έχουμε δει τραγωδίες. Ποιά είναι η τραγωδία που ζούμε στη Θεσσαλονίκη ας πούμε, του χώρου που μας είπε ο Νίκος? Το μετρό, έτσι, αυτό κι αν είναι τραγωδία. Δηλαδή υπάρχουν και άλλες τραγωδίες στον χώρο που έχουν γίνει, αλλά το μετρό παρά είναι τραγωδία για να το φάει κανείς. Δεν τρώγεται αυτό το πράγμα που έχει γίνει. Και κάποια στιγμή θα τεθεί θέμα υποχρεώσεων. Τι κάνατε ρε παιδιά, δηλαδή φάγατε 10 δις και ούτε μία γραμμή ας πούμε. Αυτό δεν τρώγεται. Όπως και αν το μετρήσεις, όπως και αν το ζυγίσεις, όπως και αν το κάνεις, δεν σημαίνει ότι είναι ευθύνη των πολιτικών, μηχανικών υπόψεων, απλώς οι πολιτικοί, μηχανικοί εδώ έχουν το μεγάλο ζόρι, γιατί? Γιατί αυτοί υπογράφουν. Δεν υπογράφει ούτε ο δήμαρχος, ούτε ο υπουργός, ούτε ο δουλευτής, δυστυχώς. Υπογράφει ψηλά, αλλά εγκρίνουμε. Παρακάτω. Υπάρχουν λοιπόν υποχρεώσεις και σε όλους τους χώρους θα τεθεί θέμα υποχρεώσεων. Σε όλους τους φαρμακοποιούς που αναφέραμε, η μεγάλη υποχρέωση ποιά είναι που θα τεθεί αυτή κάποια στιγμή. Εδώ να δείτε πανηγύρι, χειρότερο το πανηγύρι των φαρμακοποιών από των πολιτικών, μηχανικών, να το ξέρουμε όλοι, γιατί πηγήσεις όλοι είστε νέοι και ωραίοι στην ηλικία που είστε και έχετε ελάχιστη εξάρετηση από φάρμακα. Που να πάτε στην ηλικία 60 συν διεγιά σας, ας πούμε, τα φάρμακα πάνε με το κιλό. Είναι το φαρμακοποιών, όχι των συγκεκριμένων, αλλά του χώρου που υπάρχει τρομερή ευθύνη και εκεί. Απάντηση υπέρμετρη φαρμακευτική δαπάνη. Εκεί δηλαδή ο κόστος φαρμακευτικής δαπάνης είναι τριπλάσιο του μετρό, για να καταλάβετε γιατί μιλάμε. Είναι απίστευτο το τι γίνεται στη φαρμακευτική δαπάνη, χωρίς να υπάρχει υπαρκής αιτιολόγηση. Γιατί ένα χαπάκι, ας πούμε, τα χαπάκια είναι συσκευασία στο 10, γιατί μια συσκευασία από χαπάκια μπορεί να κάνει 50 ευρώ, αυτό μπορεί να το καταλάβει κανένας. Τη στιγμή που η ασπηρίνη, που είναι από τα πιο πολύπλοκα φάρμακα που γίνονται πόψιν, μην την υποτιμά την ασπηρίνη, είναι 100 χρονών, είναι φάρμακο που... Πόσο που λέτε η ασπηρίνη? Με 1,5 ευρώ τα 10. Δηλαδή, που ήταν επανάσταση όταν ανακαλύφθηκε η ασπηρίνη, δεν λέω ότι τα άλλα είναι τόσο απλά φάρμακα, αλλά δεν μπορεί να πουλιέται η ασπηρίνη 1,5 ευρώ, 2, και εσύ να πουλάς φάρμακα 50, 60, 100 ευρώ, κάτι δεν πάει καλά, έτσι. Μιλάμε για τρεις φορές το χάλι του μετρό εκεί πέρα. Κάποιος πρέπει να ενσκύψει αυτά σοβαρά, έτσι, με τα λόγου γνώσεως. Κάποιος πρέπει να δώσει λόγο γιατί το μετρό ξέφυγε, έτσι. Προφανώς δεν θα είναι ο υπουργός ούτε βουλευτής ούτε... Γιατί δεν ξέρουν από τεχνικά ζητήματα. Τι θα είναι, Νίκο μου, μηχανικός. Θα πει με τα λόγου γνώσεως ότι ξέρεις το μετρό όπως το κάναμε, το τετρατοκιδικό μέτρο του μετρό μας βγαίνει, ας πούμε, 3.000 ευρώ, τη στιγμή που σε μια οικοδομή το κιδικό μέτρο βγαίνει 300 ευρώ. Και πρέπει να εξηγήσει από το 300 πως πήγαμε στα 3.000. Αυτό έγινε στο μετρό. Ομοίως θα πρέπει που οι φαρμακοποιοί να εξηγήσουνε πως από το 1,5 ευρώ της ασπηρίνης πήγαμε στα 150 ευρώ. Έχει 150 ευρώ χαπάκια. Πρέπει να τα εξηγήσει αυτά κάποιος με τα λόγου γνώσεως. Δεν δικαιολογούνται στις μέρες μας αυτά, λένε παλαβά πράγματα. Άντε να δεχτούμε κακοδιαχείρη στα 300 ευρώ του κιδικού μέτρου να πήγανε στα 600. Τα 300 να πάνε στα 3.000 και το 1,5 ευρώ να πάει στα 150 ευρώ, εδώ έχουν ζηβή τεράτα και σημεία. Είναι ότι με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, Μαργαρίτα μου, δηλαδή γι' αυτό είπα για το ποσίδι και με συγχωρείτε δεν θα προσβάλλω κανέναν, απλώς πως έχει μείνει στην συνείδηση όλων των μανεπιστημιακών το ποσίδι είναι χύμα στο κύμα. Δηλαδή είναι χύμα στο κύμα πραγματικά, δηλαδή αν τους δείτε τα βίντεο από το ποσίδι είναι χύμα στο κύμα. Δεν μπορεί να πάει αξιολόγηση, γιατί αν πάει αξιολόγηση, προσέξτε, πάνε και οι φαρμακευτικές δαπάνες, πάει και το μετρό. Προσέξτε αυτό που λέμε εμείς οι πληροφορικάροι, εμείς δεν λέμε ότι είμαστε σοφοί, δεν λέμε ότι κατέχουμε των πολιτικών μηχανικών, δεν λέμε ότι κατέχουμε των φαρμακοποιών, δεν λέμε ότι κατέχουμε της εκπαίδευσης. Τι λέμε, ότι όταν το πράγμα είναι χύμα στο κύμα, εμείς να σου φέρουμε τα στοιχεία. Όταν τα 300 ευρώ του κυβικού μπετού καλουπωμένου και τοποθετημένου έχουν εκτοξευτεί στα 3.000 είναι χύμα στο κύμα. Όταν το 1,5 ευρώ της ασπηρίνης με τη μορφή οποιοδήποτε δύθενη ειδικού φαρμάκου έχει εκτοξευτεί στα 150 ευρώ, είναι χύμα στο κύμα. Και όταν η αξιολόγηση στη μέση εκπαίδευση πάει, πάνε πέσα στη Μέρκελ μετά. Αν η Μέρκελ τα φάει και μας δώσει, η όποια Μέρκελ το χάψει αυτό και μας δώσει τα χρήματα, έχει καλώς. Αν δεν μας τα δώσει όμως επειδή θα φέρει αυτά η Μέρκελ, αυτά θα πει, ξέρετε, θα πει ότι εσείς κάνετε, είστε χύμα στο κύμα. Δεν θα πει ότι είστε κλέφτες και πατεώνες. Δεν μπορώ να πει αυτό, είναι βαριά κουβέντα. Θα πει όμως ότι είστε χύμα στο κύμα. Δεν μπορεί το μετρό σου, λέει, να το έχετε πάει από τα 300 ευρώ στα 3.000. Και μετρό έχουν γίνει κι αλλού. Δεν έχουν γίνει μόνο μετρός στην Θεσσαλονίκη. Τον καιρό που ήταν ο Γαλέριος, αψίδες του Γαλερίου χτιζόταν μόνο στη Θεσσαλονίκη. Αυτό έχουμε μπερδέψει εμείς οι Έλληνες. Τον καιρό εκείνοι οι άλλοι που ζούσαν στις σπηλιάς και στις καλύβες, εμείς μόνο κάναμε αψίδες Γαλερίου. Τώρα όμως θα μας πούνε μετρό, δεν κάνετε μόνο εσείς. Μετρό πρόσφατα έκανε και η Βαρκελώνη, για να ρωτήσεις το τι κοστολόγιο είχε. Και είναι τραγωδία η κατάσταση στην Ελλάδα, γιατί τα φάγαμε νίκο με όλα τα λεφτά. Η πληροφορική αυτό λέει, την πληροφορία να σου φέρω. Και στην εκπαίδευση, τι λέει η πληροφορική. Δεν κάνω εγώ αξιολόγηση, γιατί αν μπλέξω αξιολόγηση, θα μπλέξω τα χωράφια των εκπαιδευτικών, δηλαδή της εκπαίδευσης. Εγώ δεν είμαι ειδικός στην εκπαίδευση. Αλλά τι μπορεί να κάνει η πληροφορική, αυτό είναι τις εργασίες σας, να φέρει το βαθμό εμπλοκής, engagement. Να πει, κοίταξε, όταν εγώ πάω σε ένα σχολείο που ο βαθμός εμπλοκής είναι γύρω στο μηδέν, προφανώς είναι χύμα στο κύμα. Και να, αυτή είναι χαμένη, lost in space. Ο Νίκος μας θύμισε, για να ακουστεί και στην κάμερα, το λέω, ότι όταν το συνάφι κρίνει το συνάφι, είναι φανερό πως ισχύει η συναδελφική ελληνική, οπότε πάμε στην τρίτη κατηγορία των γενικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, που είναι οι συντεχνίες. Οι συντεχνίες είναι το μεσαίωνα, για την αρχαιότητα, αλλά οι αρχαίοι είμαν πρόγονοι, γι' αυτό τους σταυμάζει όλος ο κόσμος. Όλα τώρα μας χλεβάζει όλος ο κόσμος. Αυτό έκαναν, μπορέσαν να αποδιετήσουν τις συντεχνίες. Πώς λέγεται ο αρχηγός της σχολής μας? Κοσμητοράς. Είναι ένας τίτλος που υπάρχει εδώ και 2,5 χιλιάδες χρόνια. Στρατηγός δεν λέγεται αυτός που είναι ο αρχηγός του στρατού. Και αυτός υπάρχει εδώ και 2,5 χιλιάδες χρόνια. Τι είχαν κάνει, είχαν δημιουργήσει θεσμούς ελέγχου. Υπήρχαν συντεχνίες ανέκαθεν. 10, 2,5, 3 χιλιάδες χρόνια υπάρχουν συντεχνίες. Και πολλές συντεχνίες, είτε λέγονται institute είτε λέγονται επιμελητήρια, πολλές έχουν επιστημονική βάση. Δηλαδή ο Νίκος μας θυμίζει ότι για να γίνει κάποιος πολιτικός μηχανικός, πρέπει να έχει τυχείο πολιτικού μηχανικού. Το αρχιτέκτο να δεν κάνει, για παράδειγμα, κάποια πράγματα. Ή του ΤΕΙ πολλές φορές δεν είναι αποδεκτό, ή κάποιο από το εξωτερικό δεν αποδεκτά. Υπάρχουν, βέβαια, συντεχνίες που δεν θέλουν πτυχείο. Για παράδειγμα, μια πολύ ισχυρή συντεχνία στη Θεσσαλονίκη είναι των συντηρητών ανελκυστήρων. Είναι πολύ ισχυρή συντεχνία. Αυτοί θέλουν κάποιο δικό πτυχείο, πανεπιστημίου, ας πούμε. Όχι. Και είναι πολύ ισχυρή συντεχνία. Μια πολύ ισχυρή συντεχνία του Μεσαίου να μαθαίνουμε ήταν η συντεχνία των κρεοπολών. Υπήρχαν κατά καιρούς τέτοια φαινόμενα. Αυτές δεν είχαν ειδικά πτυχεία. Οι συντεχνίες όμως, προσέξτε, οφείλουν να δώσουν λόγο. Δηλαδή, επειδή ακριβώς η υπογραφή σου αποκτά τόσο μεγάλη αξία, πρέπει εσύ να δικαιολογείς όλα τα έργα για τις ημέρες σου. Για παράδειγμα, εμείς οι πληροφορικάροι, πού κλειθήκαμε τελευταία να δικαιολογήσουμε κάποια πολύ σοβαρά πράγματα? Στην ηλεκτρονική ψηφοφορία, βέβαια. Εκεί ήταν ο πληροφορικάριος που είδε τα ρέστα του. Είναι πολύ σοβαρό θέμα ηλεκτρονική ψηφοφορία, όπου πρέπει να πει κάποια πράγματα. Όπως ο πολιτικός μηχανικός λέει, ξέρεις, το γεφύρι που έκανα είναι 98% σταθερό, υπάρχει 2% περιθώριο να πέσει. Ο ίμιος και ο πληροφορικάριος πρέπει να πει κάποια πράγματα. Δηλαδή, σου κανένα σύστημα που είναι 99% αποτυπώνει μια καλή κατάσταση ψηφοφορίας. Έτσι, τώρα, άμα βρεθεί όμως ότι έγινε ο θεία 10%, κάνουν κυρώσεις. Δηλαδή, όφειλε ο μηχανικός, ο πληροφορικός μηχανικός που υπέγραψε να το έχει προβλέψει, να έχει πάρει κάποιες δικλείδες ασφαλείας. Αυτά πρέπει να πάνε παλού. Αλλού και παντού. Τώρα, στα επαγγελματικά δικαιώματα, το κράτος βγει ακριβώς προκύπτει, Νίκο, με αυτό το πρόβλημα που είπες. Δηλαδή, πάει κάποιος και κάνει ο γιατρός μια κακοτεχνία πάνω του. Ξέρω, εγώ πάω να το θεραπεύσει τη σπλήνα και του κάνει ζημιά στο σικότη. Και ζητάει το δίκιο του, ζητάει κάποιος από την αποζημίωση. Και μας λες ότι δεν μπορεί και το συνάθη να τον αποζημιώσει. Βέβαια, αν οι πολιτικοί-μηχανικοί κληθούν να γρομμοδοτήσουν για μια καταγγελία εις βάρος συναδέλφου τους, μάλλον θα το κάνουνε γαργάρα. Αν οι δικηγόροι κληθούν να γρομμοδοτήσουν για μια παρατυπία δικηγόρου συμβολιογράφου, μάλλον θα το κάνουνε γαργάρα. Οπότε, το κράτος βρίσκεται σε δύσκολη θέση, μιλάω για ρεαλιστικό παράδειγμα, αν δεν είχα συμβεί αυτά που συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο δεν θα μπορούσαν να το πω αυτό το παράδειγμα. Και έρχεται το ίδιο και λέει «ξέρετε, υπάρχει μια ειδική κατηγορία λειτουργών, ανθρώπων δηλαδή που έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, τους οποίους τους δίνω ιδιαίτερη σημασία». Ποιοι είναι αυτοί? Δικαστικοί, γιατί αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις. Δεύτερον, ιατροί. Είναι λειτουργοί, δηλαδή στον ιατρό ταιριάζει η λέξη λειτουργός, αυτός κι αν δεν είναι λειτουργός. Του δίνεις πολλά επαγγελματικά δικαιώματα, τον φροντίζεις ιδιαίτερα, αλλά έχεις και κάποιες απαιτήσεις από αυτόν. Το τρίτο, με απόφαση δικαστηρίου που αποφασίστηκε πως είναι στο σκληρό πυρήνα του κράτους, με απόφαση δικαστηρίου, στρατός. Απλώς δεν μας έχει τύχει στην Ελλάδα. Η Ελλάδα διάγει μια από τις πλέον, για Ελλάδα ένα πρωτοφανής περίοδος, λέει οχι ιστορία, πληροφορική. Δηλαδή, άμα βάλετε κάθε πότε είχαμε πόλεμο στην Ελλάδα, κάθε 10-15 χρόνια κάτι είχαμε. Τώρα πρωτοφανές πράγματα, εδώ και ο δυο γενιές δεν έχει πέσει ντουφέκι, με εξέρηση αυτά που γίνονταν στην Κύπρο βέβαια, που είναι κάπως πιο τραγικά. Πάντως για να δώσουν αυξήσεις στρατιωτικούς, τι αποφάσισαν, ότι οι στρατιωτικοί ανήκουν στο σκληρό πυρήνα του κράτους, άρα δεν τους πιάνουν τα μέτρα για περικοπή, για άγρια περικοπή, μισθών και συντάξεων. Τώρα από κει και πέρα βλέπετε έξω από την καμπύλη, μια άλλη κατηγορία που εγώ τους θεωρώ λειτουργούς, αλλά δεν ευλογώ τα γένια μου, είναι οι εκπαιδευτικοί, αυτοί κι αν λειτουργούν, διότι οι λειτουργοί εκπαιδευτικοί που είναι στις χαμηλές βαθμίδες, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, αυτοί διαπλάττουν τους νέους ανθρώπους, αυτοί κι αν δεν είναι λειτουργοί. Απλώς επειδή ζούμε σε μια εποχή που είναι λίγο μπαχαλόδιες, δεν δίνουμε την ανάλογη αξία, δηλαδή ρωτάς στο γονιό σε ποιον εμπιστεύεται το παιδί του. Άντες στο γιατρό, θα τον επισκεφτείς 4-5 ώρες, θα σου κάνει μια εγχείρηση άμα είναι υγιής οργανισμός, άμα είσαι άρρωστος θα τα έχεις πιο συχνά. Πάρε δώσε με τους γιατρούς. Το παιδί σου όμως το εμπιστεύεσαι 10 ώρες την ημέρα στους εκπαιδευτικούς. 6 ώρες, τέλος πάντων, πολλές ώρες. Μήπως τα έπρεπε και οι εκπαιδευτικοί να ενταχθούν στους λειτουργούς, δηλαδή στο σκληρό πυρήνα του κράτους. Είναι μια ειδική κατηγορία επαγγελματιών, έχουν επαγγελματικά δικαιώματα και έχουν πολύ ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα. Όμως προσέξτε, έχουν και τρομακτικά αυξημένες υποχρεώσεις. Δηλαδή για τους δικαστικούς εδώ συζητάμε, απλώς μέχρι τώρα δεν έχουν ζητηθεί ευθύνες από αυτούς. Από ποιους έχουν ζητηθεί ιστορικά ευθύνες, πολύ αυστηρό τρόπο στρατιωτικούς. Δηλαδή άμα γίνει πόλεμος και δεν πάνε καλά τα πράγματα, οι ευθύνες θα είναι τρομακτικές. Είναι πραγματικά ένας κλάδος που στην Ελλάδα έχει χρόνια να χρησιμοποιηθεί, για παρελάσεις τους έχουμε μόνο, ας πούμε, και οι άντρες όπως ο Νίκος που θα πάνε στρατό, έτσι, πότε μας πεις και τι είδες εκεί, αλλά είναι ένας τομέας στον οποίο, προσέξτε, δεν συγχωρούνται λάθη. Ομοίως δεν συγχωρούμε τους γιατρούς να κάνουν λάθη πάνω σε εμάς, έτσι είναι και αυτά πολύ επώδυνα λάθη, αλλά με την ίδια λογική είναι επώδυνα τα λάθη που συμβαίνουν και στους άλλους χώρους. Είναι μια ενδιαφέρουσα κουβέντα τι γίνεται εδώ. Προσέξτε τώρα, εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο. Σε όλους αυτούς εδώ πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση, δηλαδή από τους εκπαιδευτικούς που είναι οι πιο προχωρημένοι τεχνολογικά κοινότητα, να το λέω αυτό, η εκπαίδευση είναι οι πιο προχωρημένοι τεχνολογικά κοινότητα, χρησιμοποιεί την τεχνολογία στον ύψηστο βαθμό, αυτή τη στιγμή η πιο προηγμένη τεχνολογία χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση, γιατί ειδικά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή και ο χώρος της έρευνας. Οπότε είναι πολύ προχωρημένη τεχνολογία. Για να μπορέσουμε να δώσουμε δικαιώματα σε όλους αυτούς, τι πρέπει να έρθει? Έλεγχος, engagement, δηλαδή αν δεν μπορέσουμε να μετρήσουμε ως πληροφορικάροι τον βαθμό εμπλοκής που έχουν, δεν μπορούμε να βγάλουμε καμία άκρη. Δεν μπορούμε να διοικηθούμε σε καμία αξιολόγηση. Πληροφορικάροι δεν είμαστε ούτε κοινωνική λειτουργία, ούτε πολιτικοί, ούτε επιστήμονες, ούτε νομικοί, ούτε οικονομολόγοι, ούτε μηχανικοί. Είμαστε άνθρωποι οι οποίοι ορίζουμε το βαθμό εμπλοκής. Δηλαδή τι κάνουμε, συλλέγουμε την πληροφορία και μετά καλούμε τον ειδικό από τη συλλεγήσα πληροφορία που την έχουμε στατιστικά επεξεργαστεί με σοβαρές στατιστικές, επίπεδο MOVIP, δηλαδή έτσι πρέπει να γίνονται οι στατιστικές. Σοβαρότητα, αντικειμενικότητα, όχι περίεργες στατιστικές, σαν αυτές που γίνονται παραμονές εκλογών και πέφτουν 5% έξω. Απίστευτες τραγωδίες. Οπότε ερχόμαστε εμείς να πούμε αυτό το κρίσιμο σημείο που θα ήθελα να σας δείξω, που είναι ακριβώς το δικό μας μάθημα τι σχέση έχουμε όλα αυτά εδώ πέρα τα πράγματα. Δηλαδή αυτά θα τέραζε πολύ ωραία να τα κάναμε σε ένα μάθημα πολιτικής οικονομίας. Με την πληροφορική τι σχέση έχουνε και απάντηση ότι όλα αυτά έχουνε σχέση γιατί η πληροφορική κατασκευάζει τα interfaces, κάνει δηλαδή το human computer interface, το οποίο human computer interface είναι αυτό που θα κάνει τον έλεγχο. Και χαρακτηριστικό παράδειγμα παρόλο που είναι παλιό πληροφοριακό σύστημα, δηλαδή το taxes net, από πλευράς τεχνολογίας, τι τεχνολογία είναι 15 ετών παλιά, θα μπορούσαμε να το έχουμε από το 2000 το taxes net. Τέτοια τεχνολογία, δηλαδή όρατου βάσης δεδομένων και τα λοιπά που θα μπορούσαμε να το έχουμε αναπτύξει από το 2000. Όμως σαν σύστημα έχει πετύχει τα τρομερά αποτελέσματα. Γιατί έχει πετύχει τρομερά αποτελέσματα? Γιατί έχει μπορέσει να αυξήσει τη διαδραστικότητα του πολίτη με τις φορολογικές υπηρεσίες, είτε είναι πρακτικές, είτε είναι παροχής υπηρεσιών κάθε είδους. Απλώς θα μπορούσαμε να το έχουμε εδώ και πολλά πολλά χρόνια και η ευριζονικότητα στην Ελλάδα ήρθε εδώ και 10 χρόνια περίπου 2005-2006, θα μπορούσαμε να χειριστούμε ένα σύστημα σαν το taxes net. Όμως αυτό που λείπει από το taxes net, τι είναι? Ένα reach content interface. Δηλαδή αυτό που δεν μπορεί το taxes net να αποτυπώσει και γι' αυτό γίνονται και όλα τα παλαβά που γίνονται, είναι ότι δεν έχει αποκτήσει ακόμα ένα reach content interface, μια καινούργια έννοια. Και γι' αυτό γίνονται κάποιες παλινοδίες που δημιουργούν προβλήματα. Ας πούμε, δεν ξέρουμε πώς αφορολογήσουμε τα αμάξια, γι' αυτό δεν γελάμε αυτές τις μέρες. Δεν ξέρουμε πώς αφορολογήσουμε τα αμάξια. Τι θα μας βοηθούσε στη φορολόγηση των αμαξιών, ας πούμε, όταν το πράγμα θα έφτανε σε προσωπικό επίπεδο. Δηλαδή όλα αυτά γίνονται από ένα κεντρικό σύστημα, ποιο λέει είναι ο φόρος που πρέπει να πληρώσεις, κτλ. Και πολλές φορές αντιδράσεις, λες, μα εγώ, μα μου κτλ. Τι θα βοηθούσε, ας πούμε, πάρα πολύ, για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο το reach content interface. Απάντηση μια φωτογραφία του αυτοκίνητου. Βέβαια, αν φτάσεις στην κόντρα και πας στον έφορα και του πεις, ξέρεις το αμάξι μου, μην το βλέπετε πως είναι δύο χιλιάδες κυβικά, εάν το έχω ταπεινό αμάξι, τι θα βοηθούσε πολύ στην κουβέντα, να δείξει μια φωτογραφία του αυτοκίνητου. Υπάρχουν αμάξια που είναι δύο χιλιάδες κυβικά και δεν είναι αμάξια πολυτελείας και υπάρχουν αμάξια που είναι 1.600 κυβικά και είναι άνετα αμάξια υπέρ πολυτελείας. Οπότε το reach content είναι αυτό που βοηθάει στο να δείξουμε το περιεχόμενο με μεγάλη ακρίβεια. Ομοίως, ας πούμε, δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα του Taxisnet το αυτοκίνητο, ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα του Taxisnet? Ακίνητα και καταθέσις. Δεν μπορούμε να σχηματίσουμε εικόνα του Περιού Σιολυγίου. Κι κολλάει όλη η κουβέντα. Δεν μπορούμε να βγάλουμε ακριβή εικόνα του Περιού Σιολυγίου και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα. Και γι' αυτό ξεσπάναν τελείωτες διαμάχες. Άρα, αν θα μπορούσαν εμείς οι πληροφορικάροι να κάνουμε ένα σύστημα που να έχει reach content interface, ώστε να μπορεί να αποτυπωθεί με μία κίνηση που θα πατούσε ο έφορας στο κουμπί του για να δω τι περιουσία έχει ο πολίτης, να έβλεπε με ένα πολύ ωραίο σύστημα, οπτικοποιημένη την πληροφορία που έχω, ώστε όταν το σύστημα, γενικά, που ελέγχει 6 εκατομμύρια φορολογούμενους, κάνει κάποια λάθη και προσφύγω εγώ στη διατησία και πώς ξέρεις εμένα με αδίκησες, θα μπορεί να σχηματίσει ο έφορας σε 5 λεπτά μια ακριβή εικόνα. Τώρα με μια αδικία 30.000 ευρώ δεν θα κολλήσουμε εκεί, αλλά με μια αδικία 300.000 και 400.000 ευρώ είτε προς όφελος του ενός είτε προς όφελος του άλλου, δηλαδή είτε προς όφελος του φορολογούμενου είτε προς όφελος του κράτους που φορολογεί, τότε έχουμε μεγάλη απόκλειση. Αυτό κάνει τηλεοφορική. Τηλεοφορική λοιπόν δεν παίζει το ρόλο ούτου πολιτικού επιστήμονα ούτου του κοινωνικού λειτουργού, ούτε του νομικού, ούτε δίποτε. Φέρνει την πληροφορία και λέει, ξέρεις ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει αυτή η ενδιαφέρουσα είδηση που σου δίνω, ιδήσεις φέρνει, ιδήσεις μεγάλης αξίας, ότι εδώ υπάρχει συσορευμένη φοροδιαφυγή για παράδειγμα, ότι εδώ υπάρχει συσορευμένη δυστυχία, ότι εδώ υπάρχει συσορευμένη επαγγελματική προστηθέμενη αξία που καλόν τη διαφυλάξουμε και να μην οθήσουμε τα παιδιά να σηκωθούν και να φύγουν στο εξωτερικό. Αυτά που λέγαμε όσα θα μαζί με στο προηγούμενο εξάμενο στο μάθημα διαχείριση της γνώσης. Διαχείριση της γνώσης πρέπει να κάνει το κράτος. Αυτή θα προκύψει από την επίδραση με πλούσιο περιεχόμενο και η σύγχρονη δομή του κράτους θα είναι επανδρομένη από αυτά εδώ τα εργαλεία. Σε αυτά εδώ τα εργαλεία θα μπορούσε, υπό αυτές τις συνθήκες, να αποδοθούν και κάποια επαγγελματικά δικαιώματα στον πληροφορικάριο. Δηλαδή, για να υπάρχουν επαγγελματικά δικαιώματα και εκεί θέλω να καταλήξω, δεν πρέπει να λες μόνο τελείωσα την τάδε σχολεία να δικαιούμαι, θα πρέπει να έχεις πιστοποιημένη επάρκεια. Δηλαδή, να έχεις μάθει κατάλληλα πράγματα, να έχεις παρακολουθεί συγκεκριμένα κατάλληλα μαθήματα, στα οποία έχει πιστοποιηθεί η επάρκειά σου και εξαιτίας αυτής της πιστοποιήσεις απολαμβάνεστε επαγγελματικά σου δικαιώματα. Είσαι πολιτικός-μηχανικός. Να μας πει ο κλάδος, η οικογένεια, η συντεχνία, το επιστημονικό συνάφι των πολιτικών-μηχανικών, ποια 10 για παράδειγμα 20 μαθήματα πρέπει να κατέχει καλά ο πολιτικός-μηχανικός, ώστε δι' αυτόν να κατοχυρώνει την επαγγελματική του επάρκεια. Οπότε, σε όλα αυτά τα συστήματα, εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε μονάδες σαν τη Μοδίπ, όπως είναι η μονάδα διασφάλισης ποιότητας στην εκπαίδευση, που επαναλαμβάνει ένα πρώτο αλλά αποφασιστικό βήμα η Μοδίπ. Δεν βγάζει η Μοδίπ, προσέξτε, βαθμό εμπλοκής. Αυτό δεν το κάνει ακόμα, δυστυχώς. Το βαθμό εμπλοκής δεν το βγάζει η Μοδίπ, αλλά είναι ένα αποφασιστικό βήμα να κάνουμε συστήματα, τα οποία θα βγάζουν το βαθμό εμπλοκής. Ποια συστήματα βγάζουν το βαθμό εμπλοκής? Αυτά εδώ. Τα virtual learning environments. Θα μπορεί δηλαδή να ρυθμιστεί το virtual learning environment ώστε να βγάλει το βαθμό εμπλοκής. Αφείς στιγμής έχουμε το βαθμό εμπλοκής, μπορούμε εμείς να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο, που είναι η αξιολόγηση. Και εκεί θα επέβδουν οι πολιτικοί, οι επιστήμονες, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι τέτοιοι αλλιώς, για να μας πούν αυτός πώς θα γίνει. Αλλά το επιστημονικό υπόβαθρο όλων αυτών των πραγμάτων είναι η διασφάλιση ποιότητας, που γίνεται από μονάδες διασφάλισης ποιότητας. Θα μπορούσε σε ένα μελλοντικά σύγχρονο κράτος, προσέξτε, να υπάρχει μονάδα διασφάλισης ποιότητας στη δικαιοσύνη. Δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι ελέγχονται, ας πούμε, ή κάνουν ότι τους κατέβει. Όπως είπε ο Νίκος, δεν μπορεί πολιτικός μηχανικός να ελέγξει πολιτικό μηχανικό. Μπορεί ο γιατρός να ορίσει τη μετρική ελέγχου. Δεν θα πάρει την απόφαση ελέγχου, ιδίως μπορεί να ορίσει τη μετρική ελέγχου. Να πει, με αυτά τα στοιχεία θα σε ελέγξω. Αυτές είναι. Μπορεί ο γιατρός να ορίσει για το συνάδελφό του γιατρό τη μετρική ελέγχου. Η απόφαση αλλού θα ληφθεί. Αλλά αν δεν οριστούν αυτά πρώτα, δεν πάμε σε μονάδες διασφάλισης ποιότητας, δεν μπορούν να πάμε σε ουσιαστικό έλεγχο. Βλέπουμε το κράτος σαν μια απίστευτη τραγωδία. Για παράδειγμα, με τι ασχολείται αυτή την περίοδο? Με τις μύζες που πέσανε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Μπορεί κανείς να βγάλει άκρη? Πολύ δύσκολα. Γιατί ξεκινάμε από λάθος βάση. Δεν ορίζουμε τη διασφάλιση ποιότητας. Αν δεν ορίσουμε ποια είναι η διασφάλιση ποιότητας, ποια είναι η αξιολόγηση που θα γίνει σε κάθε επιμέρους κλάδο, είναι πρόημο να λες εσύ ότι πέσανε μύζες. Γιατί μπλέκουμε πράγματα που είναι διαφορετικά. Δηλαδή, αν το Λεοπάρτη είναι καλό τάνξ, ή όχι, και αν πέσανε μύζες στο Λεοπάρτη, δεν πέσανε. Δεν πρέπει να μπλέκουμε αν είναι κακή η καλή αγορά το Λεοπάρτη. Πολύ καλή είναι. Πρέπει να διαχωρίζουμε τα πράγματα. Αν δεν μπορέσουμε να τα διαχωρίσουμε, θα ζούμε μία συνεχή τραγωδία, η οποία θα οδεύει προς το Καραγκιοζηλίκι που βλέπετε κι εσείς και που ζούμε καθημερινά. Καμία αξιολόγηση δεν θα κάνουμε. Πουθενά δεν θα μπορούμε να βγάλουμε άκρη. Πουθενά δεν θα μπορούμε να ορίσουμε ποια είναι η διασφάλιση ποιότητας. Και τώρα που έρχεται το θέμα πού πρέπει να πάνε οι πληροφορικές σχολές, ομοίως θα διδούμε ξανά σε τραγωδία. Αυτό απασχολεί, ξέρετε, με το Υπουργείο τώρα εμάς και τον κλάδο μας, αν θα πάνε οι πληροφορικές σχολές στον οικονομικό πεδίο ή αλλού, αν δεν ορίσουμε κάποια κριτήρια ελέγχου, κάποια κριτήρια μέτρησης των πραγμάτων, θα είναι συνέχεια λόγια επί λόγια, τραγωδία επί τραγωδία, κατασκήνους επί κατασκήνους. Σχήμα στο κύμα θα μας δηλαδή. Δεν θα μπορούμε να βγάλουμε ποτέ άκρη. Ποτέ. Συνεπώς, για να κλείσω αυτήν εδώ την παρουσίαση, το πλόσιο περιεχόμενο σε εμάς θέτει θέμα επαγγελματικών δικαιωμάτων, γιατί αν ξεφύγουμε από τον χώρο των πολιτικών μηχανικών, αν ξεφύγουμε από τον χώρο των λειτουργών, αν ξεφύγουμε από τον χώρο των συντεχνιών, εκεί που θέλουμε να καταλήξουμε, το πλόσιο περιεχόμενο μπορεί να αξιοποιηθεί σε με τρομερό βαθμό από την πληροφορική, έτσι. Δηλαδή, μπορούν να γίνουν τρελά πράγματα στις μέρες μας. Μπορεί να έχεις έναν πληροφορικό σύστημα που το έχεις μαζί σου, ας πούμε αυτήν εδώ την ταμπλέτα, και για πρώτη φορά να κάνω ταξίδι στην Ουκρανία και να μη χαθώ. Να πάω στο Παρίσι και να μη χαθώ. Όποιος κατορθώσει και πάει στο Παρίσι για πρώτη φορά με το αμάξι του και δεν χαθεί, αυτό είναι το έπαφρο να οδηγά σε χαωτικό περιβάλλον, μια μεγάλη πόλη με πολλά πολλά οχήματα, έτσι, που τρέχουν όλοι σαν τρελή από εκεί και να μπορείς να κινήσεις. Τώρα, αν η πληροφορική κατορθώνει και να σε πλοηγήσει στο πώς θα πας για πρώτη φορά οδικά στο Παρίσι και δεν θα χαθείς, έτσι, εντάξει, υπάρχουν και άλλες δύσκολες πόλεις, Λονδίνο, αλλά Λονδίνο δεν έχω οδηγήσει, ας πούμε, έτσι, σε μια μεγαλού πόλη και δεν θα χαθείς, θα βρεις άκρη, αντιλαμβάνεστε πώς η πληροφορική μπορεί να σε οδηγήσει σε αυτά τα τρία ειδικά θέματα που σας ζητάω να αναπτύξετε, το πρώτο που είναι οι γενικά διαπραφές φορητών συσκευών, τι κάνουν, έτσι, γι' αυτό λέμε και το GIS εδώ πέρα, προωθούν πάρα πολύ το πλούσιο περιεχόμενο, πλούσιο περιεχόμενο σημαίνει πολύ πλούσια πληροφορία, κατά το μία εικόνα κάνει όσο χίλιας λέξεις. Φανταστείτε αν έχουμε χιλιάδες εικόνες πόσες λέξεις έχουμε, έτσι, το δεύτερο θέμα που είναι η προστασία της πολιτιστική μας κληρονομιάς επειδή ζούμε ακριβώς σε μία πόλη, στην οποία η πολιτιστική κληρονομιά μπλέκεται σε σημείο τραγωδίας, Νίκο, που μπλέχτηκε σε σημείο τραγωδίας η πολιτιστική κληρονομιά και είναι το έλα να δεις, η μία αμαρτία μπλέθηκε με την άλλη, με οι δαπάνες αρχαιολογικής υποστήριξης για το μετρό της Σαλονίκης. Εκεί είναι που κανένας δεν θέλει να ασχοληθεί, δηλαδή 100 εκατομμύρια αρχαιολόγοι να κάνουν στο μετρό τύρα, παιδιά. Είναι 180. Καταλαβαίνετε γιατί μιλάμε, έτσι. Και φυσικά το πλούσιο περιοχόμενο μπορεί να απαντήσει έτσι στο blended learning, που μας αφορά πάρα πολύ. Επανελαμβάνω, blended learning μπορεί να χρησιμοποιηθεί του χρόνου από την σχολή θετικών επιστημών, αν τελικά περάσει αυτό με την επαγγελματική επάρκεια. Δεν μπορεί να πάρει κανείς μαθήματα πιθανώς με ηλεκτρονική μάθηση, ως έναν δαθμό, γιατί αν χρησιμοποιηθεί ένα μοντέλο 70-30 μπορούν να δοθούν αυτά τα μαθήματα σε μεγάλα κορατήρια. Ας πούμε κάθε μάθημα να έχει 300 φοιτητές, μπορούμε να το υποστηρίξουμε, αν υπάρχει κάποιος τέτοιος τέτοια υποστήριξη. Και φυσικά εμείς όλα αυτά εδώ πέρα τα προωθούμε σαν ένα μοντέλο, δηλαδή μονάδες διασφάλισης ποιότητας, engagement, στα ελληνικά βαθμός εμπλοκής, με τα λόγου γνώσεως, ώστε από αυτά εδώ πέρα τα πράγματα εμείς οι πληροφορικάροι να δίνουμε πληροφορία στους ειδικούς επιστήμονες. Εμείς κάνουμε ό,τι κάναμε παλιά οι μαθηματικοί, και το κάνουν και ακόμα οι μαθηματικοί, δίνουμε δηλαδή τα εργαλεία σε επιστημονικό επίπεδο, ώστε για τους ακριβούς μετρήσεις του δαθμού εμπλοκής να μπορέσουμε να εξάγουμε το τι γίνεται σε έναν επιστημονικό κλάδο. Αν δεν μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, να ξέρετε παντού θα είναι τραγωδία. Δεν θα μπορούμε να λύσουμε ούτε το πρόβλημα της υπερσυνταγωγράφησης και της φάρμακο τέτοιας που αντιμετωπίζει το κράτος, των υπέροχων δαπανών, ούτε θα μπορούμε να λύσουμε το θέμα των τεχνικών έργων, δεν θα μπορούμε τίποτα. Είναι ένα χάος και η χώρα θα θέτει λάθος ερωτήματα. Ας πούμε, στο χώρο της υγείας θα θέτει το ερώτημα, καλά αυτήν την γιαγιά να της κόψουμε τα φάρμακα και θα λες εσύ, θα αφήσουμε την γιαγιά να πεθάνει. Μα δεν λέω να πεθάνει η γιαγιά. Όπως είπαμε, άλλο θέμα είναι αν το Λεοπάρντ είναι καλό ή κακό άρμα και άλλο θέμα είναι ποιες μίζες πέσανε στο Λεοπάρντ. Έτσι και άλλο θέμα είναι αν θα αφήσουμε την γιαγιά να πεθάνει και άλλο θέμα είναι πόσο κοστίζουν τα φάρμακα της γιαγιάς. Γιατί άμα κοστίζουν τα φάρμακα της γιαγιάς κατά μέσο όρος στην Ελλάδα 2-3.000 το χρόνο, τη στιγμή που σε άλλες χώρες κοστίζουν 1.500 ευρώ, ξαφέστατα η Ελλάδα έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα. |
