| σύντομη περιγραφή: Ανάπτυξη δύναμης. Στο κεφάλαιο ανάπτυξης δύναμης θα έχουμε τις παρακάτω ενότητες, εισαγωγή στη δύναμη, μεταβολή δύναμης στην αναπτυξιακή περίοδο. Εισαγωγή στη δύναμη. Οι παράγοντες που υπρεάζουν τη δύναμη είναι οι τύποι της δύναμης, η ηλικία, το φύλλο, η μοιική μάζα, ο τύπος η μοιική σύναση, η αρχιτεκτονική μοιός, το νευρομοιικό σύστημα. Είναι καλό να μιλήσουμε για το μειοτενόντιο σύμπλεγμα, όπου πλέον εμείς και ο Τένοντας πρέπει να αναφέρονται ως μειοτενόντιο σύμπλεγμα. Άρα στην παραγωγή δύναμης πρέπει να λαβάνεται υπόψη ο εμείς, ο Τένοντας, η σκληρότητα του Τένοντα, δηλαδή πόσο εύκολα διατείνεται ο Τένοντας, διότι ο Τένοντας επικίνεται, η γωνία πρόσφυσης, της μοιικής ύνας στον Τένοντα και το μήκος της μοιικής ύνας. Η δύναμη είναι μια ικανότητα του μειοτενόντιου σύμπλεγματος να ξεπερνάει ή να ισορροπεί ή να αντιστάκεται σε εξωτερικές αντιστάσεις, τύποι της δύναμης. Η μοιομετρική δύναμη είναι η μορφή δύναμης όπου ξεπερνιέται εξωτερική αντίσταση και το μήκος του μειοτενόντιου σύμπλεγματος μειώνεται. Η ισομετρική δύναμη όπου το μειοτενόντιο σύμπλεγμα ισορροπεί με την εξωτερική αντίσταση και το μήκος του μειοτενόντιου σύμπλεγματος παραμένει σταθερό. Η ισομετρική δύναμη όπου το μειοτενόντιο σύμπλεγμα ξεπερνιέται από την εξωτερική αντίσταση και το μειοτενόντιο σύμπλεγμα αυξάνει το μήκος του. Μια γενικότερη παρατήρηση και στους τρεις τύπους αυτής της δύναμης ή τρεις τύπους μηκής σύσπασης ο τένος πάντα επιμυκίνεται. Εδώ είναι μια σχηματική παράσταση των τριών τύπων δύναμης. Βλέπουμε στη συγκεκριμένη δύναμη που η εξωτερική αντίσταση ξεπερνιέται, παρατηρείται κίνηση στην άρθρωση. Έχουμε ισομετρική όπου η εξωτερική αντίσταση ισορροπεί με την παραγόμενη δύναμη. Δεν παρατηρείται σε αυτή την περίπτωση κίνηση της άρθρωσης, γι' αυτό και λέγεται και στατική δύναμη. Και η έκεντρη σύσπαση όπου η εξωτερική αντίσταση είναι μεγαλύτερη από την παραγόμενη δύναμη και εξαναγκάζει το μειοτενόντιο σύμπλεγμα να διατείνεται. Στην προκειμένη περίπτωση πήραμε ως παράδειγμα την άρθρωση του αγγώνα και τους καμπτήρες του αγγώνα, οι οποίοι πάντοτε το μόνο πράγμα που ξέρουν να εκτελούν είναι να κάμπτουν την άρθρωση του αγγώνα. Στην έκεντρη σύσπαση, παρότι το μειοτενόντιο σύμπλεγμα, ή καλύτερα το νευρο-μειοτενόντιο σύμπλεγμα, επιχειρεί να κάμψει την άρθρωση του αγγώνα, η εξωτερική δύναμη είναι τόσο μεγαλύτερη που εξαναγκάζει τον αγγώνα σε έκταση. Επίσης, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δύο διαφορετικούς τύπους δύναμης. Την ισοτονική δύναμη, όπως θέλουμε να το καλούμε, αυτή η οποία παράγεται βουλητικά από τον άνθρωπο και την ισοκινητική δύναμη. Στην ισοτονική δύναμη, η αντίσταση κρατιέται σταθερή. Δεν έχουμε μεταβολή της παραγωμένης δύναμης. Στην ισοκινητική διαδικασία, η δύναμη αυξάνει μέχρι κάποιο σημείο και μετά αρχίζει και μειώνεται. Στην ισοτονική μορφή δύναμης, η γωνιακή ταχύτητα αυξάνει και κατόπιν μειώνεται. Στην ισοκινητική διαδικασία, η αντίσταση κρατιέται σταθερή. Είναι χρήσμο να ξεκαθαρίσουμε ότι η ισοκινητική δύναμη παράγεται μόνο από συγκεκριμένα μηχανήματα τα οποία λέγονται ισοκινητικά και στα οποία έχουμε τη δυνατότητα να εφαρμόζονται μεταβαλόμενες εντάσεις λόγω αύξησης της γωνιακής ταχύτητας με το οποίο εκτελείται η κίνηση. Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι να ξεκαθαρίσουμε την έννοια της ροπής και την έννοια της δύναμης. Για παράδειγμα, στην έκταση του γόνατους, αν εφαρμόσουμε την αντίσταση σε αυτό το σημείο και αν εφαρμόσουμε την αντίσταση σε αυτό το σημείο, τα ερωτήματα είναι θα παραχτεί η ίδια δύναμη, θα είναι η ροπή. Η απάντηση είναι ότι η δύναμη που θα παραχτεί θα είναι η ίδια, αλλά η ροπή θα είναι μεγαλύτερη σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο, διότι ο μοχλοβραχείονας αντίστασης είναι μεγαλύτερος. Η ροπή είναι το γινόμενο της παραγωγής δύναμης επί το μοχλοβραχείονα αντίστασης. Τώρα, επηρεάζει το μήκος του μοιός ή καλύτερα η γωνία της άρθρες στην παραγωγή δύναμη να την επηρεάζει. Για παράδειγμα, για τους εκτείνοντες του γόνατος η μεγαλύτερη ροπή παράγεται στις 70 μήρες της κάμψης του γόνατος, αν αυτή η υπόψη μηδέ μήρες είναι όταν το γόνατο είναι το μένο. Απέναντίας, στους οπισθίους μυριέως η μεγαλύτερη δύναμη παράγεται στις 20 μήρες περίπου της κάμψης του γόνατος. Αυτό, κατεπέκτηση, σημαίνει ότι αν θέλουμε για κάθε άρθρωση να βγάλουν τη καλύτερη δύναμη και κατεπέκτηση, τη καλύτερη ή μεγαλύτερη ροπή, θα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε σε ποια γωνία της συγκεκριμένης άρθρωσης αυτά τα δύο μεγέθη παράγουν τη μεγαλύτερη τους τιμή. Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι η σχέση δύναμης ταχύτητας και κατεπέκτηση η παραγωμένη ισχύ. Βασικά, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι συμβαίνει στην έκεντρη σύσπαση και στην συγκέντρη σύσπαση. Στην έκεντρη σύσπαση όσο αυξάνει η ταχύτητα σύσπασης έχουμε μια σταδιακή μείωση της παραγωμένης δύναμης. Στην έκεντρη σύσπαση με κάποιο ωρισμένο ωραίο αύξησης της ταχύτητας σύσπασης η ροπή η δύναμη αυξάνει και κατόπιστε θερροποιείται. Άρα η ταχύτητα σύσπασης επηρεάζει διαφορετικά την έκεντρη και διαφορετικά την συγκέντρη. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο της συγκέντρης σύσπασης είναι πότε παράγεται μεγαλύτερη ισχύς. Οι πρώτοι διερέμνες του θέματος αυτού που έγινε πάρα πολύ νωρίς στη δεκαετία του 30 πρότεινε ότι η μεγαλύτερη ισχύς παράγεται εκεί που συνδυάζεται το 30% της μέγιστης ταχύτητας με το 30% της μέγιστης δύναμης. Είναι χαρακτηριστικό άμα δούμε στην συγκεκριμένη καμπύλη ότι με το κόκκινο είναι η παραγωγή της ισχύς ότι η μέγιστη ισχύς δεν παράγεται ούτε στο επίπεδο της μέγιστης δύναμης ούτε στο επίπεδο της μέγιστης ταχύτητας. Γενικότερα έχει διαπιστωθεί ότι η μέγιστη ισχύς εξαρτάται από την άρθρωση και τους μης παράγεται σε εντάσεις από 30% έως 60% του ΝΣΡΕΜ. Επομένως αν μας ενδιαφέρει η προπόνηση ισχύος θα πρέπει αναάρθρωση ανά μη να βρούμε ποια είναι η ένταση επί του ΝΣΡΕΜ που μπορεί να παραχθεί η μεγαλύτερη ισχύ. Και όπως ανέφερα παρά προηγούμενα η μέγιστη ισχύ παράγεται από 30% έως 60% του ΝΣΡΕΜ εξαρτωμένη από κάθε άρθρωση και κάθε διαφορετικό μη. Μεταβολή της δύναμης στην παιδική ηλικία Στο κεφάλαιο αυτό θα εξετάσουμε πώς μεταβάλλεται ουσιαστικά πώς αυξάνει η δύναμη είτε στην απόλυτη μορφή είτε στην σχετική της μορφή. Μεταβολή της απόλυτης δύναμης. Στη διάρκεια της αναπτυξικής περιόδου η δύναμη βελτιώνεται χωρίς προπόνηση. Άρα τι θα δούμε στο κεφάλαιο αυτό, τη μεταβολή της δύναμης, τους μορφολογικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη μεταβολή της δύναμης, την επίδραση του φύλου, την μεταβολή της αρχιτεκτονικής του μειός, την επίδραση του νευρομυϊκού συστήματος και την επίδραση του μήκους του μειός. Από δικές μας έρευνες διαπιστώθηκε ή τεκμηρώθηκε καλύτερα κάτι που προηγούμενες έρευνες είχαν τεκμηριώσει. Ότι δηλαδή από τις πολύ μικρές ηλικίες έχουμε μια συνεχή βελτίωση της απόλυτης μορφής δύναμης, τόσο στους εκτείνοντες όσους στους καμπντήρες του γόνατος, αλλά πάντα σε απόλυτες μορφές είναι μικρότερες από τη μέγιστη δύναμη των ενήλικων. Η αναλογία καμπντήρων εκτείνοντων διατήρηται σε αφτερία από την ηλικία των 6 χρόνων μέχρι την ηλικία των 18 χρόνων. Άρα σημαίνει υπάρχει μια ενιαία ανάπτυξη των ανταγωνιστών μειών. Πώς επηρεάζει η μηκή μάζα τη μεταβολή της δύναμης? Η συνεχής αύξη της μηκής μάζας προκαλεί αύξη της δύναμης με τη μεταβολή του χρόνου. Η μεταβολή της μηκής μάζας επέρχεται μέσω αύξης του μήκους του μειός, το οποίο δεν επηρεάζει την δύναμη αλλά επηρεάζει όμως την ταχύτητα σύσπασης του μειός. Από την κάθε διατομή του μειός η οποία επηρεάζει άμεσα την παραγωγμένη δύναμη και έχει διαπιστωθεί ότι η μηκή μάζα αυξάνει από 40-50% από τις ηλικίες 5-18 χρόνων. Γενικότερα έχει διαπιστωθεί ότι μάλλον ο αριθμός των μηκών ενών παραμένει σταθερός. Πιθανά οι προέφηδοι να έχουν μεγαλύτερη κατανομή αργών μηκών ενών σε σχέση με τους ενήλικες. Ορμονικό σύστημα και παραγωγή μάζας διαπιστώθηκε ότι είτε σωστερώνει η αναπτυξιακή ορμόνη ή ορμόνες στεροειδούς επηρεάζουν την ανάπτυξη της μηκής μάζας. Ας δούμε ένα παράδειγμα στη μεταβολή της δύναμης αριστερά και στη μεταβολή της μηκής μάζας δεξιά. Έχουμε τέσσερις ροθρώσεις, τους καμτήρες και τους εκτείνονται στο αγγώνα, τους καμτήρες και τους εκτείνονται στο γόνα τους. Βλέπουμε ότι στις ηλικίες 7 έως 18 χρόνων η απόλυτη μορφή δύναμης αυξάνει γιατί παράλληλα αυξάνει και η μηκή μάζας. Άρα είναι δυο συναρτώμενα μεγέθη η αύξηση της δύναμης και η αύξηση της μηκής μάζας. Επίδραση του φύλου. Έχει παρατηρηθεί ότι η δύναμη στα αγγόρια και τα κορίτσια αυξάνει μέχρι την ηλικία των 15 χρόνων 9 και μετά την εφηβία ουσιαστικά στα κορίτσια παρατήρηται μια σταθεροποίηση της αποκτημένης δύναμης ενώ στα αγγόρια συνεχίζει και βελτιώνεται. Αυτό οφείλεται στο ότι στα αγγόρια η μηκή μάζα συνεχίζει και αυξάνεται μέχρι την ηλικία των 18 ετών μέχρι το τερματισμό της αναπτυξιακής περιόδου ενώ στα κορίτσια παρατηρείται μια τάση σταθεροποίησης μετά την αύξηση της εφηβίας. Εδώ είναι πιο χαρακτηριστικό το φαινόμενο, βλέπουμε την διαδικασία αύξησης της μηκής μάζας στο αγόρι και την διαδικασία αύξησης της μηκής μάζας στο κορίτσι. Μετά την ηλικία των 12-13 χρονών παρατήρηται μια τάση σταθεροποίησης. Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στον ρόλο των ορμονών, οι οποίες στα μένα αγόρια μετά την έρεξη εφηβίας αυξάνεται ραγδαία η τεσσοστερώνη, στα κορίτσια παραμένει σταθερή η ποσότητα τεσσοστερώνης, ενώ αντιθέτως μετά την έρεξη εφηβίας, μετά το στάδιο 2 το αναπτυξιακό, παρατήρηται μια ραγδαία ανάπτυξη της στρατιώλης. Αρχιτεκτονική μειός. Τι έχουν παρατηρηθεί? Η γωνία πρόσφυσης είναι η ίδια, αυτό εκφράζει την ίδια μηχανική δυνατότητα παραγωγής δύναμεις. Το μήκος μηχικής ίνας είναι μικρότερο στα παιδιά. Εναλογία του μήκος μηχικής ίνας και μειώση είναι η ίδια. Ο τένοντος των παιδιών είναι πιο μαλακός, το 2 και το 4 δικαιολογούν την μικρότερη εκκληκτικότητα των μειών των παιδιών. Μεταβολή της σχετικής δύναμης. Η σχετική δύναμη υπολογίζεται διαιρώντας την απόλυτη δύναμη ως προς τη σωματική μάζα, ως προς την άλυπη σωματική μάζα, ως προς την κάθε διατομή του μειός, μέσω ιστοχημικής διαδικασίας δηλαδή με βιοψία ή μέσω μαγνητικής τομογραφίας, από την λειτουργική διατομή του μειός και από τον όγκο του μειός. Στο ίδιο πείραμα που δείξαμε προηγουμένως, παρατηρείται από τη Νέα Ρενουαρτή του 1994, ότι τόσο οι βελτίες της απόλυτης δύναμης στους καμπτήρες και εκτείνοντες του αγγόνατος, βελτιώνονται με την ηλικία, αλλά παράλληλα βελτιώνεται και η σχετική δύναμη στις ίδιες κατηγορίες αρθρώσεων και των αντισίγων μειών που έχουν. Αυτό πρακτικά δείχνει ότι οι σχετικοί δύναμοι αυξάνονται με την ηλικία. Όμως, για τη σχετική δύναμη τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι αντιφατικά, γιατί παρουσιάζονται τρεις περιπτώσεις. Η σχετική δύναμη είναι η ίδια. Είναι μεγαλύτερες στους ενήλικες, είναι μεγαλύτερες στα παιδιά. Βασική αιτία γι' αυτό είναι τα διαφορετικά αποτελέσματα που δίνει η μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη σχετικοποίηση της δύναμης. Άρα το θέμα είναι η προσυνεχή διερέμιση. Νευρωμηγικός μηχανισμός. Το κεφάλαιο αυτό που περιλαμβάνει ενεργοποίηση των αγωνιστόμιων, ενεργοποίηση των ανταγωνιστόμιων. Ερωτήματα που μπαίνουν σε αυτή την περίπτωση. Μπορεί το παιδί να ενεργοποιήσει όλες τις κινητικές μονάδες, δηλαδή όλες τις μη και συνες. Μπορεί να τις ενεργοποιεί τουλάχιστον στον ίδιο αυθό με τους ενήλικες. Το ερώτημα αυτό δεν έχει τεκμηρωθεί πλήρως. Μάλλον, τα προέφυγα αγόρια σε ορισμένους μης τύνουν να έχουν πλήρη ενεργοποίηση, όπως για παράδειγμα στους πελματίες τους καμπτήρες. Όχι όμως για άλλους μης. Τα προέφυγα αγόρια τύνουν να έχουν την ίδια ενεργοποίηση με τους ενήλικες. Ιστερούν στην ενεργοποίηση σε σχέση με τα ενήλικα παιδιά νεότερης ηλικίας. Υπάρχει διαφοροποίηση στην ενεργοποίηση των κινητικών μονάδων μεταξύ αγωριών και κοριτσιών. Απαντάμε, όχι. Παρ' όλα αυτά όμως, τα κορίτσια ανεχαρτή του ηλικιακής φάσης ιστερούν των ενήλικων γυναικών στην ενεργοποίηση κινητικών μονάδων. Είδαμε προηγουμένως ότι τα προέφυγα αγόρια και κορίτσια είχαν ίδιο επίπεδο ενεργοποίηση κινητικών μονάδων. Τα αγόρια τύνουν να έχουν το ίδιο επίπεδο ενεργοποίησης κινητικών μονάδων με τους ενήλικες. Τα κορίτσια όμως, για λόγους που δεν έχουν ακόμη τακμηρωθεί, δεν έχουν το ίδιο επίπεδο ενεργοποίησης κινητικών μονάδων με τις ενήλικες γυναίκες. Ενεργοποίηση των ανταγωνιστών μειών. Όταν ένας μίσης πάτε το ότι οι ανταγωνιστές μειής παράγουν δύναμη αντίθετης κατεύθυσης μειώνοντας την παραγγόμενη δύναμη των ανταγωνιστών μειών. Η μείωση δράση των ανταγωνιστών μειών είναι μια ευνοϊκή προϋπόθεση για την παραγωγή δύναμης. Δείτε ένα παράδειγμα για την ενεργοποίηση, όπως καταγράφεται μέσω ενός ηλεκτρομιαγραφήματος, των αγωνιστών μειών στη διάρκεια της έκτασης και της κάμισης του γόνατος. Στην φάση 1 και 2 έχουμε ενεργοποίηση του έξω και του έσω πλατή μειός στην έκταση του γόνατος. Βλέπετε ότι οι μείς αυτοί είναι ιδιαίτερα δραστήριοι. Ενώ οι ανταγωνιστές που είναι ο δικαίφαλος Μηρέος και ο Ιμή Τενοντόδης έχουν μειωμένη δραστηριότητα. Όταν έχουμε κάμψη του γόνατος, τότε η δραστηριότητα του δικαίφαλου Μηρέου και του Ιμή Τενοντόδη αυξάνει και διατήρειται σχετικά χαμηλή στους έξω και έσω πλατή. Όταν ξαναγίνεται όμως η έκταση του γόνατος, ξαναδραστεροποιούνται οι εκτείνοντες του γόνατος, μειώνεται η δράση των καμπτήρων του γόνατος. Όταν όμως η εντολή είναι για μέγιστη κάμψη του γόνατος, τότε ξαναδραστεροποιείται ο Ιμή Τενοντόδης και ο Ιμή Τενοντόδης, δηλαδή οι καμπτήρες του γόνατος, ενώ μειώνουν τη δραστηριότητά τους οι εκτείνοντες του γόνατος. Οι σχετικές έρευνες έδειξαν ότι μάλλον δεν υφίσταται η διαφοροποίηση στην ανταγωνιστική δραστηριότητα μεταξύ αγωριών και αδρών ή κοριτσιών και κυναικών. Η νευρωμική λειτουργία, ως τελικό συμπέρασμα, δείχνει να μην καθορίζει με σαφήνια τις διαφορές δύναμεις μεταξύ παιδιών και ενηλίκων. Μηχανικές ιδιότητες του μηικού στήματος του παιδιού. Εδώ εξετάζουμε την ισχύ, εξετάζουμε το ρυθμό ανάπτυξης δύναμης, την ελλεικτη μηχανική καθυστέρηση, τη σχέση γωνίας άρθους και παραγόμενης δύναμης και συμμεώνουμε ότι οι παράμετρες αυτοί κυρίως σχετίζονται με την εκκλητικότητα του νέους και όχι με την παραγωγή δύναμης. Οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι ενήλικες παράγουν μεγαλύτερη ισχύ σε σχέση με την ισχύ που παράγουν τα παιδιά. Βέβαια πολλοί υποστηρίζουν αυτό ισχύ και όταν η ισχύς εκφράζεται και σε απόλυτες και σχετικές στιγμές. Βέβαια υπάρχουν και ορισμένες αεριώνες που λένε μάλλον δεν ισχύει όταν η ισχύς εκφράζεται σε σχετικές στιγμές. Άρα είναι θέμα ανοιχτό προς διερεύνηση. Μελτήθηκε ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης. Ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης είναι ο λόγος δύναμης ως προς το χρόνο. Διαπιστώθηκε ότι τα αγόρια, τα απροπόνητα έχουν μικρότερο ρυθμό ανάπτυξης δύναμης από τους ενήλικες. Τόσο στη διάρκεια της κάμψης του αγώνα, όσο και στη διάρκεια της έκτασης του γόνατος. Άρα δείχνουν ότι μάλλον τα παιδιά υστερούν στην εκκληκτικότητα σχέση με τους ενήλικες. Μελτήθηκαν με τα πιο λεπτομερειακά η δύναμη την οποία παράγουν παιδιά ηλικίας 5-6 χρονών, ηλικίας 7-8 χρονών και παιδιά ηλικίας 9-10 χρονών με ενήλικες. Στα πρώτα 50 μιλισέκον μετά την έναξη της σύσπασης στα 200 και στα 400 μιλισέκον. Βλέπετε ότι σε όλες αυτές τις χρονικές φάσεις οι ενήλικες έχουν μια υπεροχή σε σχέση με τα παιδιά. Είτε μιλάμε για τα πρώτα 50 μιλισέκον είτε πρώτα τα 200 είτε για τα 400 μιλισέκον. Και βρέθηκε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης είναι στην άρτηση της σκληρότητες του μειοτενοντίου συμπλέγματος. Οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι η σκληρότητα του μειοτενοντίου συμπλέγματος αυξάνει με την αύξηση της ηλικίας. Δηλαδή το μειοτενοντίο συμπλέγμα ενός παιδιού είναι πιο μαλακό δηλαδή διατείνεται πιο εύκολα σε σχέση με το μειοτενοντίο συμπλέγμα ενός ενήλικας. Αυτό με τη σειρά του όμως επηρεάζει και το ρυθμό ανάπτυξης δύναμης. Δηλαδή όσο περισσότερο σκληρώνει το μειοτενοντίο συμπλέγμα τόσο περισσότερο αυξάνει και ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης και αυτό παρατηρείται σταδιακά με την αύξηση της ηλικίας. Τώρα, σε σχέση με την παραγωγή δύναμης και της γωνίας της άρθρησης. Για παράδειγμα, διαπιστώθηκε από ότι στην κοινωνία είναι αυτή η έρευνα ότι ενώ τα παιδιά παράγουν την μεγαλύτερη τους ροπή μετά τις 80 μήρες στην έκταση του γόνατος, οι ενήλικες παράγουν τη μεγαλύτερη τους ροπή γύρω στις 70 μήρες. Άρα, το παιδί παράγει τη μεγαλύτερη του δύναμη σε μεγαλύτερη γωνία κάμψης του γόνατος σε σχέση με τον ενήλικα. Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι το μειωτενότητο σύμπλεγμα των παιδιών είναι πιο μαλακό από τους ενήλικες. Άρα, το συμπέρασμα αυτό μας δείχνει ότι μάλλον η ιδανική γωνία παραγωγής δύναμης ροπής δεν είναι η ίδια μεταξύ παιδιών και ενήλικων. Συμπέρασμα, τα παιδιά είναι λιγότερο εκκληκτικά από τους ενήλικες διότι έχουν μικρότερο μήκος τένοτα, έχουν μεγαλύτερη κατανομία αργών μηκωνιών, έχουν πιο ελαστικό τένοτα, παράγουν μικρότερη ισχύ. Τελικό συμπέρασμα, τα παιδιά ίσως παράγουν την ίδια δύναμη με τους ενήλικες. Μάλλον ο μόνος σταθερός παράγοντας που βελτιώνει τη δύναμη στα παιδιά είναι η αύξη της μηκής μάζας. |
