| : Καλησπέρα, αύριο 18 Νοεμβρίου είναι η Ευρωπαϊκή ημέρα κατά της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών και το χαμόγελο του παιδιού και η εκπομπυρότατο χαμόγελο είναι εδώ, για να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκ οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκήςおικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής της εθνwriter της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής οικογένειας και να δ Ο αδερφός μου πήγαμε για ύπνο γιατί ήταν αργά. Καθώς έτοιμαζα να κοιμηθώ, άκουσα κάποιον ανεβαίνει τις σκάλες. Άνοιξε η πόρτα και εκεί στεκόταν ένας φίλος της μαμάς μου. Ο άντρας με ανάγκασε να κάνω πράγματα που εντρεπόμουν να κάνω, πράγματα που δεν ήθελα να πω σε κανένα. Καθώς έφευγε τον άκουσα να ανοίγει την πόρτα του δωματιού του αδερφού μου. Μερικές εβδομάδες μετά ο αδερφός μου και εγώ βλέπαμε τηλεόραση και έδειχνε μια ιστορία σχετικά με τη σεξουαλική βία. Η ιστορία αυτή μίλαγε για ανθρώπους που εκμεταλλεύονται το ζώμα-πεδιό για τη δική τους σεξουαλική κανοποίηση κακοποιώντας τα. Έλεγε επίσης πως κάποιοι άνθρωποι έχουν ο σκοπό να βγάλουν λεφτά εκμεταλλευόμενες σεξουαλικά αυτά τα παιδιά. Την επόμενη μέρα ακόμη σκεφτόμουν τι είχα δει στην τηλεόραση. Και έτσι βρήκα το θάρρος να πω στη δασκάλα μου τι συνέβη σε εμένα και τον αδερφό μου. Η δασκάλα μου είπε πως ήμουν γενναία που μίλησα για αυτά που μου συνέβη και ότι ήταν πολύ σημαντικό. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και σε αγόρια και σε κορίτσια. Και ο κανόνας που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι κανείς δεν πρέπει να σε αγγίζει στην περιοχή που είναι καλυμμένη από το εσόρουχο γιατί αυτή η περιοχή είναι προσωπική και πως κανείς δεν επιτρέπεται να μας κάνει να νιώθουμε άβολα ή ντροπή. Η δασκάλα μου εξήγησε πως δεν φταίω σε κάτι εγώ και ότι έκανα σωστά που της μιλήσα γι' αυτό. Αν αυτό συμβεί σε σένα ή σε κάποιον που ξέρεις πρέπει πάντοτε να το λες σε κάποιον που εμπιστεύεις. Η δασκάλα μου μου είπε πως το πιο σημαντικό πράγμα τώρα είναι ότι ο αδερφός μου και εγώ θα λάβουμε την απαραίτητη βοήθεια για να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας συνέβη και να είμαστε ασφαλείς. Τώρα ξέρω πως από εδώ και πέρα ο άντρας που ήρθε στο δωμάτιό μου δεν θα ξαναγγίξει εμένα ούτε τον αδερφό μου ούτε και άλλα παιδιά ποτέ ξανά. Η χώρα στην οποία ζείτε έχει υποσχεθεί να βοηθήσει να κρατήσει τα παιδιά ασφαλή μέσα από το έγγραφο της Σύμβασης Λαντζαρώτε. Η πρώτη υπόσχεση που έχει δοθεί είναι να παίρνετε στα σοβαρά τα παιδιά που ζητούν βοήθεια για τέτοια θέματα. Η δεύτερη υπόσχεση είναι πως θα σταματάνε τους ενήλικες που κακοποιούν και εκμεταλλεύονται παιδιά. Και η τρίτη υπόσχεση είναι πως θα παρέχετε βοήθεια στα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί. Αν εσείς ή κάποιος άλλος που γνωρίζετε κινδυνεύει να το πείτε σε κάποιον που εμπιστεύεστε και μπορεί να σας βοηθήσει. Ή καλέστε στη γραμμή βοήθειας 1161 11, αν δεν γνωρίζετε τι πρέπει να κάνετε. Και μην ξεχνάτε, κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να είναι ασφαλές και προστατευμένο. Η χώρα μας λοιπόν, Ξένια, υποσχέθηκε να κρατήσει τα παιδιά ασφαλή. Θα ξεκινήσουμε με μια ερώτηση φαινομενικά απλή. Τι είναι η σεξουαλική κακοποίηση? Σεξουαλική κακοποίηση ονομάζουμε, οποιαδήποτε παραβίαση, παρενόχληση του παιδιού από τον οποιοδήποτε άλλο. Ανόουμε, είτε... Βασικά μπορώ να πέμπω και να συγκληρώσω. Όταν μιλάμε για τη σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση, αναφερόμαστε σε οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα. Συμμετέχει πραγματικά ή φαντασιοσικά ένα παιδί, το οποίο δεν είναι σε θέση να δώσει τη συγκατάθεσή του ή δεν κατανοεί πλήρως τι ακριβώς συμβαίνει. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο βιασμό, έτσι, ή σε μία πράξη σεξουαλικής πράξης βιασμού ή οποιαδήποτε άλλη ερωτική επαφή. Μπορούμε να μιλάμε ακόμα και το να αγγίζει κάποιος τα παιδιά σε απόκρυφα σημεία ή να παρακολουθεί ένα παιδί όταν γδύνεται, ή να γδύνεται ο ίδιος ή η ίδια μπροστά σε ένα παιδί, εν κατακλείδει είναι οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα τελείται από έναν ενήλικα ή μία ενήλικη, η οποία προκειμένου να διαγερθεί, απαιτείται πραγματική φαντασιοσική παρουσία ενός παιδιού. Στέφανε, όταν έρχεται μία ιστορία σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού στη δημοσιότητα, πολύ συχνά εκ των ιστέρων μαθαίνουμε ότι το πρόσωπο που κακοποίησε το παιδί ήταν όχι ένα πρόσωπο υπεράνο υποψίας, αντιθέτως ένα πρόσωπο του πολύ στενού οικογενειακού περιβάλλοντος. Και η ρώτης είναι τελικά από ποιους κινδυνεύουν τα παιδιά. Κοιτάξτε, όλοι μεγαλώσαμε με τη γιαγιά να λέει, έτσι Ξένια εσύ που είσαι και γιατρός, ακούσαμε τη γιαγιά να μας λέει μην μιλάς σε ξένος, μην προσεγγίζεις σε ξένα αυτοκίνητα, μην αφήνεις την πορτοκαλάδα σου εκτεθειμένη γιατί κάποιος άγνωστος θα έρθει να σου δώσει, να βάλει ένα φάρμακο έτσι μέσα κάτι ή οτιδήποτε άλλο και να σου κάνει κακό. Αυτή είναι μια πολύ σωστή συμβουλή, αλλά είναι και η μισή συμβουλή και οι έρευνες μας λένε... Οι έρευνες έχουν δείξει κατά κύριο λόγο ότι αυτοί που σεξουαλικά κακοποιούν τα παιδιά βρίσκονται στο ευρύτερο, στον οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού. Είναι κάποιοι οι οποίοι γνωρίζουν το ίδιο το παιδί, αλλά αυτό δεν είναι απλή το γεγονός να είναι και κάποιος ξένος σε πάρκο ή οτιδήποτε. Είναι δηλαδή μια σχέση ευθύνης, εμπιστοσύνης αλλά και δύναμης με το παιδί. Δηλαδή ο άνθρωπος που θα κακοποιήσει ένα παιδί ή θα παρενοκλήσει έχει μια σχέση ευθύνης, εμπιστοσύνης. Κατευθείαν καταλαβαίνουμε ότι είναι και έναν πρόσωπο που μάλλον γνωρίζει το παιδί και το παιδί τον αγαπάει, την αγαπάει ή δύναμης που αυτό εμπεριέχει και άτομα που ξέρει αλλά και άτομα που δεν ξέρει. Ξένια, όταν υπάρχουν σημάδια που μπορεί να εντοπίσει ένας γονιός είτε στην περιφόρα του παιδιού είτε στο σώμα του να τον βάλουν σε υποψής, να κινητοποιηθεί, να πει ότι κάτι συμβαίνει. Κατά κύριο λόγο οι επιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης είναι ψυχολογικές. Υπάρχουν στην αρχή άμεσα μετά την κακοποίηση εκτορές που μπορεί αυτές να βρεθούν μετά από μια κλινική εξέταση αλλά κατά κύριο λόγο είναι ψυχολογικές. Είναι και μεγάλος και σοβαρός παράγοντας κινδύνου ψυχοπαθολογίας και στην παιδική αλλά και στην ενήλικη ζωή. Ναι, τώρα στο κομμάτι της πρόληψης πάλι, ο γονιός τι πρέπει να κάνει και σε σχέση με αυτό που λέγαμε πριν, αρκεί αυτό το παραδοσιακό μη μιλάς σε αγνώστους, τι πρέπει να κάνει? Μάλλον δεν αρκεί. Είναι μια αρχή, είναι πάρα πολύ σημαντικό να μιλήσεις με το παιδί. Πολλοί γονείς φοβούνται ότι μην τρομάξουμε το παιδί μας αλλά η ενημέρωση. Τα παιδιά του άγνωστο φοβούνται κατά κυριολόγο. Όταν κάτι τους εξηγηθεί με απλά και κατανοητά λόγια για την ηλικία τους, μπορούν και να το ενσωματώσουν και να το καταλάβουν στη σκέψη τους και φυσικά να απορρεφθούν με αυτό. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ακούσαμε ότι οι άνθρωποι που κακοποιούν ή παρενοχλούν σεξουαλικά ένα παιδί μπορεί να είναι είτε γνωστή είτε άγνωστη. Άρα, ένας μύθος που υπάρχει το να απομονώσουμε το παιδί από ανθρώπους που θεωρούμε επικίνδυνοι ή ύποπτους ή με το απομονώσουμε τελείως, αφενός δεν είναι αποτελεσματικό. Γιατί δεν ξέρουμε ποιος είναι αυτός που κακοποιεί, ποια είναι αυτή που κακοποιεί η παιδιά. Και αφεντέρου μπορεί να είναι και μια δεύτερη κακοποίηση. Δηλαδή, πλήρωσε το παιδί από το περιβάλλον των χορεθίσματα, δεν το βοηθάει να εξελιχθεί. Νομίζω ότι το πιο βασικό, αν σκεφτούμε ότι ο ρόλος του καλού γονιού είναι να βοηθήσει το παιδί του να φύγει από το σπίτι, να σταθεί στα 18 έτοιμο και να φύγει από το σπίτι, νομίζω ότι το πιο σωστό σε αυτή την κατάσταση είναι να του δώσει όσο πιο πολλές συμβουλές μπορεί για να μπορέσει να ανταπεξέλλεται σε κάτι τέτοιο. Το μη μιλάς αγνώστους δεν είναι από μόνο του μία συμβούλη και δεν λέει κάτι μόνο του. Θα πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί ότι καταρχήν θα πρέπει να ξεκινήσουμε, μια που μιλάμε για τη σεξουαλική παρενόκληση, με κάτι πάρα πάρα πολύ απλό, που είναι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Δηλαδή, με την πρώτη ευκαιρία που το παιδί έρθει σε επαφή με κάποιο ερεύθισμα, ένα φιλί στην τηλεόραση, ακόμα και απλά πράγματα. Ξέρετε πώς γεννιούνται τα παιδιά, γιατί η μαμά σε φυλάει ο μπαμπάς. Θα πρέπει να ξεκινήσει σε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Δηλαδή, να εξηγήσουμε στο παιδί τα σημεία του σώματος του, ποιος ή ποια μπορεί να τα αγγίζει και με ποιο τρόπο. Έτσι, ένας γιατρός μπορεί να μας αγγίξει για να μας εξετάσει, αλλά ένας ξένος, ένας άγνωστος ή ένα άτομο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος ή του ευρύτερου, που δεν έχει λόγο να το κάνει, δεν επιτρέπεται. Άρα, η πρώτη μας συμβουλή είναι αυτή. Να μπορέσουν τα παιδιά να καταλάβουν ότι τα σημεία του σώματος τους και ότι μπορούν να τα προστατέψουν και να πούνε όχι. Μια δεύτερη βασική συμβουλή έχει να κάνει με το αυτό που λέμε πολλές φορές τα παιδιά, ότι μην αφήσεις κανένα να σε αγγίζει. Ξέρετε όμως ότι αυτό έχει και ένα κομμάτι ευθύνης προς τα παιδιά. Δηλαδή, όταν θα βρεθεί ο άνθρωπος που θα τα αγγίξει, τα παιδιά μπορεί να νιώσουν και ενοχικά… Αυτή είναι και η δεύτερη πρόκληση του γονιού. Άρα, μια βασική τροποποίηση αυτής της φράσης πρέπει να είναι ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να σε αγγίζει. Δική του είναι η ευθύνη, δική της, όχι του παιδιού. Και το παιδί πρέπει να ξέρει ότι αν βρεθεί σε αυτή τη δυσάρεστη θέση, πρέπει να ξέρει ότι ό,τι και αν έχει κάνει, ό,τι και αν έχει πει, όπως και αν είναι εξωτερικά, δεν έχει κανένα δικαίωμα να το χτυπήσει, να το βρήσει, να το αγγίξει με τρόπο μυστικό. Όταν λέμε με τρόπο μυστικό, εννοούμε να το αγγίξει σε σημεία που κρύβει το εσωρουχό του, το στήθος του ή το στόμα του. Και εδώ θα ήθελα να τονίσω κάτι. Προσέξατε που είπα τη λέξη με τρόπο μυστικό και όχι με τρόπο κακό. Τονίζοντας αυτό που είπε η κυρία Αντωνίου, ότι μπορεί το άτομο που θα αγγίξει το παιδί να είναι άνθρωπος του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος και μπορεί να το αγαπά και το παιδί, άρα και το άγγιγμα. Μπορεί το παιδί να μην το καταλάβει ως κακό. Είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό να μιλάμε για μυστικά αγγίγματα και το παιδί να θυμάται ότι μυστικά που με κάνουν να τρέπομαι, να φοβάμαι, να μην μπορώ να γυμνωθώ τα βράδια δεν υπάρχουν. Μυστικά από τη μαμά, το μπαμπά ή τη δασκάλα μου επίσης δεν υπάρχουμε. Αυτό είναι μια σημαία του χαμόγελο του παιδιού στο κομμάτι των μυστικών, ότι μυστικά τέτοιου είδους δεν υπάρχουν και τα παιδιά θα πρέπει να τα κοινοποιούν, είτε στη μαμά και στο μπαμπά, είτε στον εκπαιδευτικό ή στην εκπαιδευτικό, ή ακόμα και σε εμάς στο χαμόγελο του παιδιού που δεχόμαστε καθημερινά κλήση από παιδιά, στη 1056 ή στην 116-111, που είναι και ευρωπαϊκή γραμμή. Λέω και στο βίντεο, το κοριτσάκι αυτό το είπε στη δασκάλα του κάποια στιγμή και η δασκάλα του του είπε μπράβο της, είπε ότι μου είπε ότι δεν φταίω εγώ. Βέβαια. Και οπότε ένας από τους λόγους που αποτρέπει τα παιδιά να μιλήσουν είναι και το κομμάτι της ενοχής, νιώθουν ότι φταίνουν, ότι το προκάλεσαν. Πολύ βασικό κομμάτι είναι το κομμάτι της ενοχής και πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι είναι αυτό που είδαμε σε αυτό το βίντεο, το γεγονός ότι η οικογένεια αγκάλιασε το παιδί. Υπάρχουν περιπτώσεις, υπάρχει το κοινωνικό το στήμα, σε περισσότερες περιπτώσεις που το κρύβουν σαν γεγονός, αποφεύγουν να μιλήσουν γι' αυτό. Αποφεύγουν να μιλήσουν και στους ειδικούς. Πάρα πολλές περιπτώσεις μαθαίνουμε ιστορικό κακοποίησης ασθενών ή ανθρώπων που βγαίνει στη θεραπεία και δεν έρχονται με αυτό το αίτημα. Υπάρχει τρόπος να το ξεπεράσει ένα παιδί από τη στιγμή που θα ξεπεράσει αυτό το ενοχικό σύμπλεγμα αγωνιών, θα επισκεφτεί έναν ειδικό. Σιγά σιγά με τη θεραπεία. Πολύ βασικό είναι οι γονείς να απευθεθούν σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας που παρέχουν, που μπορούν να αντιμετωπιστεί σε κάτι τέτοιο. Μια τέτοια είναι και η δράση του χαμόγελου το σπίτι του παιδιού όπου παρέχουμε υπηρεσίες σε παιδιά θύματα κακοποίησης. Είμαστε τρεις ψυχίατροι, ένας ψυχίατρος, τρεις παιδοψυχίατροι, ψυχολόγοι, έχουμε εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό που μπορούμε να παρέχουμε θεραπεία εις τότε παιδιά. Αυτή η νηστικοπάθεια εντός αγωγικών είναι και ο λόγος που δεν έχουμε αριθμούς, δεν έχουμε στατιστικά για το πόσο παιδιά κακοποιούνται, τι ηλικίες. Η αλήθεια είναι ότι οι αριθμοί που έχουμε στην Ελλάδα δεν είναι αντιπροσωπευτικοί, μας δίνουν μια τάση αλλά το πραγματικό πρόβλημα δεν το ξέρουμε. Είναι σαν το παγόβουνο που λέτε και εσείς στο κέντρο ημέρα στο σπίτι του παιδιού. Ξέρουμε την κορυφή, το μεγάλο πρόβλημα είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ένας λόγος είναι ότι τα ίδια τα παιδιά λόγω μυστικού φόβου ή ντροπής δεν θα αποκαλύψουν ποτέ τι τους έχει συμβεί. Μάλιστα το διεθνές κέντρο για τα ξαφανισμένα και υποκμετάλλευση παιδιά έκανε μια ανακοίνωση ότι τα επόμενα 20 χρόνια ένα στα 8 αγόρια και ένα στα 5 κορίτσια θα παρενοκληθούν, κακοποιηθούν σεξουαλικά και μόνο ένα στα 3 παιδιά θα το πει στους γονείς τους. Ένας μεγάλος αριθμός του τι πραγματικά συμβαίνει χάνεται από τα ίδια τα παιδιά, μεταξύ αυτών και τον ανθρώπο που τα κακοποίησε. Ένα δεύτερο βασικό κομμάτι είναι αυτό που ήδη είπε η συναδελφός μου, η κυρία Αντωνίου, ότι η ίδια οικογένεια δεν θέλει. Από φόβο μυστυγματιστή του παιδί, φανταστείτε ένα παιδί που έχει αναγοράκι, που έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά, είναι έτσι διαμορφωμένη η κοινωνία μας, που μπορεί να φοβηθεί η μαμά ότι θα στυματιστεί ως ότι θα αποκτήσει άλλες σεξουαλικές ταυτότητα ή οτιδήποτε άλλο. Και ένα τρίτο νομίζω κομμάτι που εδώ ο γιατρός μας θα το σχολιάσει, έχει να κάνει με το τι αν περάσει ένα διάστημα όπου τα παιδιά δεν ζητήσουν βοήθεια, ιδίως όταν είναι πολύ μικρά ή οτιδήποτε άλλο, μπορεί και τα ίδια να ξεχάσουν να αποθύσουν την εμπειρία της κακοποίησης. Οπότε να αρχίσουν να προχωρούν τη ζωή τους σαν ενήλικες και να μην θυμηθούν ποτέ αυτό που τους συνέβη ή πολύ αργότερα σαν ενήλικες να δουν κάτι στη τηλεόραση κάπου και εκεί να ανακαλέσουν τη μνήμη. Οπότε η ανακάλυψη της αλήθειας είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Έχει να κάνει με το αν είναι σε μια επαρχιακή πόλη ή όχι, αν ο γονιός έχει ένα αλφαμορφωτικό επίπεδο ή όχι, δηλαδή το πώς θα το αντιμετωπίσει απ'σύ που θα συμβεί κάτι τέτοιο. Όλοι αυτοί οι παραγωδές παίζουν ρόλο κλειστές κοινωνίες, στα στερεότυπα, στο νοικογενειακό περιβάλλον, είναι βασική στο να απευθυθεί κάποιος κάπου για μια τέτοια σεξουαλική, για μια τέτοια παρενόκληση. Και μια που είμαστε εδώ, νομίζω το πιο βασικό κομμάτι και θα μας δουνε κάποιοι γονείς, το πιο βασικό κομμάτι είναι να θυμούνται οι γονείς ότι, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, καμένα χαρτιά δεν υπάρχουνε. Δηλαδή έχει προχωρήσει τόσο πολλή επιστήμη της ψιατρικής και της θεραπείας, όπου αυτή την εμπειρία, την κακή, δύσκολη εμπειρία των παιδιών, οι γιατροί οι ειδικοί μπορούν να βοηθήσουν δυνατοτικές εμπειρίες μέσα στη θεραπεία και να διευκολύνουν το παιδί να επεξεργαστεί το τραύμα του. Άρα το να ζητήσουν βοήθεια είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Εμείς έχουμε αυτή τη δομή. Όπως και τους ίδιους τους γονείς. Στοχεύουμε σε όλη την οικογένεια και οι ίδιοι οι γονείς θα χρειαστούν στήριγμα. Αυτό είναι κάτι βαρύ που έχει συμβεί στο παιδί, οπότε και αυτοί πρέπει να έχουν κάπου κάποιον να πεθυθούν για να λάβουν την απαραίτητη βοήθεια. Και εμάς μπορούν να μας βρούν, για αυτό το λόγο, μέσα από το 116-111, τη γραμμή την Ευρωπαϊκή, μπορεί οι συνάδελφοι που απαντούν αυτή τη γραμμή, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι, να συνδέσουν οποιονδήποτε ή οποιανδήποτε ενδιαφερόμενο ενδιαφερόμενοι με το κέντρο ημέρας μας, με το σπίτι του παιδιού δηλαδή, και να ξεκινήσουν τη συνεργασία εκεί με τους ανθρώπους, όσο γίνονται τα παρακαλήματα. Οπότε να θυμίσουμε εδώ σε όλους όσοι μας βλέπουν ότι είμαστε ζωντανά στο YouSmileTV, είναι η κομπυρότατο χαμόγελο, είμαστε εδώ με την κυρία Ξένη Αντωνίου, παιδοψυχίατρο, με τον κύριο Στέφανο Λεβίζο, ψυχολόγο, συζητάμε για την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, με αφορμή την Ευρωπαϊκή ημέρα κατά της σεξουαλικής κακοποίησης που είναι αύριο, 18 Νοεμβρίου. Εδώ αν μπορούμε να δούμε και το επόμενο βίντεο, είναι ένα βίντεο για κάποια παιδιά που είναι ήρωες, περνάνε διάφορα μέσα στο σπίτι τους και θέλουμε να δούμε πως όλοι εμείς μπορούμε να τους βοηθήσουμε να βάλουν ένα τέλος στην περιπέτειά τους, Στέφανο. Να πω κάτι πριν προχωρήσουμε σε αυτό το βίντεο, έτσι σε συνέχεια αυτό που είπε η κυρία Αντωνίου, το ότι, και το έθασα πάρα πάρα πολύ, σκεφτόμουν τώρα που το έλεγε, πόσο δίκιο έχει σε μια τέτοια κατάσταση, ανάγκη στηρίξης έχει σαφέστατα το παιδί που βίωσε την εμπειρία, αλλά έχει και η οικογένεια. Και πολλές φορές το να στηρίξεις την οικογένεια είναι από μόνο το θεραπευτικό και για το παιδί, γιατί η ηγέση από μόνη της θεραπεύει. Για αυτό και περιμένουμε εδώ τις ερωτήσεις των γονιών, στο Facebook, στο YouTube, είμαστε εδώ για να απαντήσουμε τις ερωτήσεις σας. Ήδη βρεθεί ότι αυτό το δίστρε στις οικογένειες, όταν η οικογένεια είναι πολύ αναστατωμένη γύρω από αυτό το γεγονός, ενοχικά το κρατάνε, είναι και ένας σοβαρός διαμεσολαβητικός παράγοντες για ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας στη μετέπειτα ζωή του παιδιού. Πάμε να δούμε το βίντεο και να δούμε τις συγκεκριμένες δράσεις που λαμβάνει το χαμόγελο. Αυτό το βίντεο είναι ένας σοβαρός διαμεσολαβητικός παράγοντες για ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας στη μετέπειτα ζωή του παιδιού. Αυτά είναι τα παιδιά ήρωες και οι καταστάσεις που βιώνουν στα σπίτια τους πίσω από τις κλειστές πόρτες. Να τονίσουμε όμως, πολύ σωστά το τόνισε και η κυρία Αντωνίου, ότι δεν μιλάμε μόνο για καταστάσεις που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι. Ένα μεγάλο μέρος συμβαίνουν εκεί, αλλά δεν είναι μόνο εκεί. Τι κάνετε λοιπόν εσείς το χαμόγελο, ποιες είναι οι δράσεις σας, πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά. Κοίτατε να δείτε, 21 χρόνια τώρα, από τότε που ξεκίνησε το χαμόγελο από τον Ανδρέα Τογιαννόπολο, στο ημερολόγιο του έγραψε ότι όλοι ξέρουμε, συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Με βάση αυτό, με αυτό το γράμμα και αυτό το φάρο, έχουμε αναπτύξει πάρα πάρα πολλές δράσεις υποστηρικτικές για την υποστήριξη παιδιών που βιώνουν βία, που βιώνουν, που έχουν εξαφανιστεί, είναι στα όρια της στόχης ή οτιδήποτε, οποιαδήποτε έχουν προβλήμα υγείας. Παρ' όλα αυτά, για το κομμάτι της βίας, το χαμόγελο του παιδιού έχει αναπτύξει δράσεις. Τονίζοντας αυτό που μας είπε ο Ανδρέας, όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο ολιστικής προσέγγισης και παρέμβασης. Έτσι έχουμε αναπτύξει ένα αυρή φάσμα δραστηριοτήτων πρόληψης, αντιμετώπισης και παρέμβασης αλλά και θεραπείας. Ξεκινώντας από την αρχή που είναι η πρόληψη και το χαμόγελο είναι ένα από τους φορείς που επενδύει πάρα πολύ στο κομμάτι της πρόληψης. Πολλοί ψυχολόγοι, περίπου 17 ψυχολόγοι είμαστε αυτή τη στιγμή, οι οποίοι παραγματοποιούμε διαδραστικές παρεμβάσεις πρόληψης και βεσθετοποίησης στα σχολεία, ειδικά αυτές τις 19 μέρες που είναι η 19 μέρες αφύπνισης για την κακοποίηση ενάντια στην κακοποίηση των παιδιών. Πραγματοποιούμε παρεμβάσεις πρόληψης σε μαθητές και μαθητρίες, σε γονείς αλλά και σε εκπαιδευτικούς. Ενημερώνουμε τα παιδιά για τα δικαιώματά τους με απλό και κατανοητό τρόπο, με πολλά εργαλεία, ιστορίες, δοκιμαντέρ, ψηφιακά μέσα, ακολοθεέρα. Πώς αντιδρούν τα παιδιά? Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πλήρως αυτό που της έχουμε πει, απολαμβάνουν αυτές τις κουβέντες γιατί είναι κάτι που είναι μέσα στην καθημερινότητά τους. Εκφράζουν τις απορίες τους. Εκφράζουν πάρα πολύ τις απορίες τους. Τα υλικά μας, τα εργαλεία μας είναι φιλικά προς το παιδί. Δηλαδή δεν τα αποξενώνουμε με έναν λόγο που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν, να κάνουν να βαριούνται. Είναι διαδραστικό, συμμετέχουμε όλοι μαζί και έτσι είναι ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο πρόγραμμα που υποπτεύεται από το Παναπιστήμιο της Κρήτης, να πω εδώ, και έχουμε και πολλές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά για τη δουλειά μας μέσα στα σχολεία. Ταυτόχρονα, γιατί όπως είπε η Ξένια, κουμπώνει τώρα και στο μυαλό μου όλα αυτά που κάνουμε με αυτό που είπες, προσπαθούμε να στηρίξουμε και να πλαισιώσουμε και τους γονείς, δηλαδή ο οποίος γονέας, ο οποίος σύλλογος γονέων μας καλέσει, πάμε τα απογεώματα στο σχολείο και ενημερώνουμε τους γονείς για τέτοιου είδους θέματα. Βέβαια, γιατί αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι πρέπει να έχει χρήματα κάποιος για να... Όχι, είναι δωρεάνιδες οι περισσές του χαμόγελμα. Αυτό και πρέπει να το τονίσουμε ότι μπορούν και οι γονείς και οι οικογένειες που δεν έχουν χρήματα να λάβουν δράσεις. Και ταυτόχρονα και μορφώνουμε τους εκπαιδευτικούς. Έχουν ένα παιδάκι κακοποιημένο με στην τάξη, κάτι μυρίζονται ότι κάτι δεν πάει καλά, τι μπορούν να κάνουν, ποιο μπορούν να συμβουλευτούν, η γραμμή 116-111 είναι η γραμμή που μπορούν να συμβουλευτούν. Η 116-111 είναι η γραμμή της πρόληψης, έτσι? Είναι η γραμμή του χαμόγελου του παιδιού, είναι ευρωπαϊκή γραμμή, λειτουργεί δηλαδή σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι η γραμμή για την ψυχολογική υποστήριξη των παιδιών, για τη στήριξη των παιδιών. Σε αυτή τη γραμμή και στο 1056 μπορεί να μας καλέσει οποιοςδήποτε ενδιαφέρεται για να πραγματοποιηθεί, οποιοςδήποτε εκπαιδευτικός υγονέας, για να πραγματοποιηθεί μια παρέμβαση στη σχολική του μονάδα ή σε άλλο χώρο που συγ Ο μεγάλος όγκος συχνά από σχολεία ευελπιστούμε και μια που μας ακούει και ο κόσμος να βρεθούμε και σε άλλα μέρη που συγκεντρώνονται παιδιά γιατί είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό και σε αυτές τις εγκαταστάσεις να ακούνε τα παιδιά και να αφιεπνίζονται για τέτοια θέματα, αυτό είναι το κομμάτι της πρόληψης που είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό. Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να τονίσουμε με την ευκαιρία αυτή της ευρωπαϊκής ημέρας που είναι αύριο. Υπάρχει και είναι αυτό που είπε πιτσιρίκα στο βίντεο, να το δανειστώ, ότι αν κάποιος ξέρει ότι ένα παιδί ταλαιπωρείται ή οτιδήποτε άλλο, κάτι δεν πάει καλά, το υποπτεύεται, το γνωρίζει, έχει κάποιες πληροφορίες, είναι καλό να καλεί στη γραμμή τη 1056 να συμμενομιλεί με κοινωνικό λειτουργό που θα απαντήσει, να δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και εμείς μετά ανώνυμα, δωρεάν και μετά θα κινήσουμε όλες τις διαδικασίες. Για να βρεθεί η κατάλληλη λύση γι' αυτό το παιδί. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι τα παιδιά δεν ανήκουν σε κανέναν, δεν ανήκουν σε κάποιον γονιό, οπότε ο γονιός έχει δικαίωμα να τους κάνει ό,τι νομίζει ή οτιδήποτε άλλο, και εμένα δεν είναι δική μου δουλειά και δεν ανακατεύομαι. Το παιδί που βιώνει μια δυσκολία σπίτι του είναι υπόθεση όλων μας γιατί θα παίξει με το δικό μας παιδί, θα θέσει να αναστραφεί με το δικό μας παιδί, τα παιδιά είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας, δεν είναι στην ουρά για να μπουν στην κοινωνία, διαμορφώνουν το σήμερα, δεν το αύριο, βάσει του σήμερα και οι γονείς βάσει των παιδιών διαμορφώνουν το σήμερα, οπότε είναι πολύ πολύ σημαντικό, εμείς έχουμε δυνατότητα αν κάποιος μας ενημερώσει για ένα παιδί που κινδυνεύει, είτε μέσω μιας ανημέρωσης και όταν το παιδί είναι σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή εκείνη τη στιγμή που μας καλεί κάποιος να κακοποιείτε ένα παιδί, μπορούμε σε συνεργασία με τον Ισαγγελέ να παρέμβουμε άμεσα στο σημείο εκείνο. Και κράτησα και μία άλλη λέξη, πάλι από την πιτσιρή καξιά, είναι η λέξη εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη είναι πάρα πολύ βασική και καλό είναι και οι γονείς να εμπιστεύονται τα παιδιά τους αλλά και τα παιδιά να εμπιστεύονται τους ίδιους. Καλό είναι οι γονείς να εμπιστευτούν δομές ψυχικής υγείας, το χαμόγελο, τη γραμμή, κοινωνικές δομές και να απευθεθούν εκεί για βοήθεια, ό,τι και να είναι αυτό. Βέβαια, γιατί η τρίτη δράση, ο τρίτος πυλώνας που το χαμόγελο στηρίζει την αντιμετώπιση και την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου, είναι η θεραπεία, που είναι ένα βασικό κομμάτι και το χαμόγελο και εδώ προσφέρει δωρεάν της υπηρεσίας του. Είστε σκαλό να πούμε και για τη δεύτερη μας δράση, για τα σπίτια φιλοξενίας. Φιλοξενείται πάρα πολλά παιδιά που οι γονείς τους μπορεί να μην μπορούν να τα μεγαλώσουν. Οι παιδιά κακοποιημένα. Εκεί τα παιδιά βρίσκουν θαλπωροί, μια οικογένεια, ζούνε καλά, παρέχονται όλες οι υπηρεσίες που μπορεί, όλες οι ανάγκες των παιδιών καλύπτονται. Ναι, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Προσπαθούμε λοιπόν να καλύψουμε ένα παιδί που βιώνει αυτή τη δυσκολία από όλες τις απόψεις, στο να μην τη βιώσει, αλλά ακόμη και αν την έχει βιώσει, βρισκόμαστε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, είτε να στηρίξουμε την οικογένεια ή αν η ίδια οικογένεια είναι απειλή για το παιδί, να στηρίξουμε το ίδιο το παιδί και μετά έρχεται η θεραπεία που είναι απαραίτητη. Βέβαια. Πρώτα, αξιολόγηση με τα θεραπεία, όλες οι ανάγκες του παιδιού μπορεί να καλυφθούν από το κέντρο. Αυτό κάνετε στο σπίτι. Στο σπίτι του παιδιού. Και συνηπάρχει με άλλα παιδιά. Όχι, αυτό γίνεται στα σπίτια. Το σπίτι του παιδιού είναι ονομασία, είναι κέντρο ημέρας, όπου εκεί παρέχουμε θεραπεία για τα παιδιά. Αξιολόγηση πρώτα και με τα θεραπεία, ανάλογα με την ανάγκη του κάθε παιδιού. Ναι. Μιλάν τα παιδιά, είναι ανοιχτοί να μοιραστούν την εμπειρία τους αυτή, το κερδίζεται σταδιακά, πώς γίνεται. Εξαρτάται από την περίπτωση. Εξαρτάται από την περίπτωση. Εξαρτάται από το κάθε παιδάκι. Δεν έχει φύλο αυτό, δεν έχει αγόρι, κορίτσι. Όχι, αυτό μπορεί να συμβεί και σε αγόρι και σε κορίτσι. Μια που μιλάμε για τις δράσεις μας, είναι σημαντικό να πούμε ότι 21 χρόνια τώρα, έχουμε αναπτύξει μεγάλη τεχνοονοσία γύρω από αυτό το θέμα, γι' αυτό το χαμόγελο του παιδιού συμμετέχει σε πολλά διεθνή και ευρωπαϊκά συμβούλια για την κακοποίηση των παιδιών. Φεύγουμε στο εξωτερικό και εκπαιδευόμαστε και γυρίζουμε πίσω εκπαιδευμένοι για να προσφέρουν την υπηρεσία μας τα παιδιά. Αλλά και είναι πολύ σημαντικό σε μια έτσι χώρα που είναι σε κρίση και σε αμφισβήτηση από το εξωτερικό, ότι καλούμαστε συχνά και από το εξωτερικό να εκπαιδεύσουμε, δηλαδή τόσο η Ευρώπη όσο και οι ΗΠΑ εμπιστεύονται τη δουλειά του χαμόγελου, ο κ. Γιαννόπουλος ο πρόεδρος του οργανισμού συχνά ταξιδεύει στο εξωτερικό και εκπροσωπεί τη γνώση του χαμόγελου σε αυτά τα συμβούλια, καλούμαστε, εκπαιδεύουμε, εκπαιδευόμαστε και είναι σημαντικό ότι είμαστε άνθρωποι που ξέρουμε και έχουμε εντρυφήσει σε αυτό το θέμα και είμαστε μια διεπιστημονική ομάδα, ο καθένας από το μετερήσι του, οι γιατροί, οι ψυχίατροί μας, οι γιατροί, οι γενικοί γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνική λειτουργή, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, παιδαγωγοί, έτσι, όλοι είμαστε μια ομάδα, όπου ο καθένας από το μετερήσι του, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, στηρίζουμε ένα παιδί και το κάθε ένα παιδί ξεχωριστά, είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό, το ότι δεν υπάρχει ένα μοντέλο. Αυτό μιλάει και η Ξένια, όσο είναι κάθε περίπτωση μοναδική, δεν υπάρχει ένας τρόπος. Φυσικά, και είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι μας δίνεται αυτός ο χώρος να ξεολογήσουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, γι' αυτό πολλές φορές μας βλέπεις και δεν είμαστε ξεκάθαρη στις απαντήσεις, γιατί είναι κάθε περίπτωση μοναδική, σεβόμαστε το παιδί σαν παιδί, σαν προσωπικότητα. Αλλά δεν υπάρχουν κανόνες. Φυσικά, και αυτά που είπαμε σήμερα μπορεί κάποια να ισχύουν σε κάποιες περιπτώσεις, σε άλλες περιπτώσεις να ισχύει ένα μέρος αυτό που είπαμε και σε άλλες περιπτώσεις να μην ισχύει και τίποτα. Αυτή είναι η δυσκολία της δουλειά σας. Ναι. Λοιπόν, να ευχαριστήσω την παιδοψυχία του από το σπίτι του παιδιού, την Ξένια Αντωνίου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ Ξένια. Να ευχαριστήσω και τον ψυχολόγο τον Στέφανο τον Αλεβίζο από το χαμόγελο του παιδιού. Αύριο θυμίζω και πάλι Ευρωπαϊκή ημέρα κατά της σεξουαλικής κακοποίησης του παιδιού. Οι δύο γραμμές του χαμόγελου είναι εδώ. Είναι η 116-111 για την πρόληψη και η 1056 για την παρέμβαση. Και ο Στέφανος Αλεβίζος δέχεται τις κλήσεις των σχολείων και όλων των ομάδων που συναστρέφονται με παιδιά και είναι εδώ για να ενημερώσει, να ευαιστοποιήσει και να κινητοποιήσει όλους εμάς. Λοιπόν, σας ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. |
