| : Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, όπως σήμερα πέστηκα στο Λεωφ, και να σας καλωσορίσουμε στην πρώτη παρουσίαση των έργων τέχνης κορυφαίων ελλήνων δημιουργών, δικαστικών δημιουργών, τα οποία έχουν προσφερθεί για να είναι η μόνη συλλογή της πινακοφύκης του Δημοαλλίδιου. Πρόκειται πραγματικά για ένα θησαυρό περισσότερο από 100 ελλήνων δημιουργών που αφορά έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, κεραμικής και φωτογραφίας. Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό γεγονός για μας και του Δημοαλλιδιού, αλλά και τους αρμηνιώτες δημιουργών. Το ότι η πινακοφύκη μας αποκτά μία μόνη συλλογή είναι πραγματικά μια μεγάλη προσπάθεια και εδώ θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους κορυφαίους δημιουργούς, οι οποίοι προσέφεραν αυτά τα έργα τεχνής. Να ευχαριστήσω τον Χρήστο Γαρφαλή, τον γνωστό σε όλους σας κορυφαίος ζωγράφος, αλλά και καλλιτεχνικό μας διευθυπτή, ο οποίος έχει κάνει μία πραγματικά υπερπροσπάθεια όλο αυτό το δικό διάστημα και να πω ότι η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε το 2013 από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή και με τη δημιουργία της πρωθήτης αλλά και αυτή η προσπάθεια, η οποία συνεχίστηκε και εντάθηκε έτσι ώστε σήμερα να βρισκόμαστε σε αυτή την εφέρα στη θέση να σας χωρισιάσουμε ένα τμήμα από αυτά τα κομμάτια της συλλογής, που θα είναι η μόνιμη συλλογή όπως σας είπα της πρωθήτης μας. Θέλω να πω ότι η Δημοτική Αρχή έχει θέση σε στόχο, κάτι το οποίο το πετυγχάνουμε κάτι τελικά, να έχουμε κάνει πραγματικά το αγρίδιο, να το έχουμε βάλει μάλλον το αγρίδιο στο πολιτιστικό χάρτη της Ελλάδος και φυσικά αναπόστατο το αστοκομμάτι του είναι η πινακοθήκη όπως είναι και οι άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες οι οποίες γίνονται στο Δήμο. Με μεγάλη μου χαρά συναντώ ανθρώπους έξω από τα σύνορα του Δήμου μας στην Αθήνα ή σε άλλες περιοχές που πραγματικά, το λένε αυτό όμως, το λένε με μεγάλη χαρά και δεν λένε ο μόνος τους αδερφέντους ότι πραγματικά το αγρίδιο το βλέπουν να έχει πολιτιστικές δραστηριότητες και δραστηριότητες από τα αρχαία χρόνια. Και θέλω να ευχαριστήσω από εδώ όλους τους ανθρώπους και τους συνεργάτες και όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού και όλους τους αγρινιώτες γιατί βλέπετε ότι έχουμε κάνει και μια προσπάθεια να παρουσιάσουμε και τους αγρινιώτες αυτόχρονα δημιουργούν και καλλιτέχνες. Αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί και το επόμενο πρωινικό διάστημα και θέλω να σας πω και να σας μεταφέρω ότι πραγματικά η μεγάλη χαρά είναι και των αγρινιωτών που δεν ζουν σε αυτό το τόπο, που ζουν αλλού και βλέπουμε αυτή την πολιτιστική άνοιξη πραγματικά που γίνεται στο αγρίδιο. Θέλω λοιπόν όλους να σας ευχαριστήσω και εσάς που βρίσκεστε εδώ αλλά και όλους τους πολίτες της πόλης που έχουν πλαισιώσει τον φίλμο σε αυτή την προσπάθεια και βέβαια θα δώσω τον λόγο στον Ελληνικό Διευθυντή του κ. Γαρακαλή, αυτό θα τον ευχαριστήσω ακόμα για μια χρόνια. Να σας καλωσορίσω κι εγώ, ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας. Είναι πολύ θερετικό στις δύσκολες εικειρίες τις οποίες βιώνουμε όλοι μας. Ευχαριστώ τον κ. Δήμαρχο για τα καλά του λόγια. Όλες οι ιδέες, εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι να τις συλλοποιήσουν, παραμένουν ιδέες. Αυτό είναι το ευχαριστώ μου και στην παρούσα Δημοτική Αρχή αλλά και στην προηγούμενη που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι της Δημοτικής Πινακοθήκης Αγρινίου. Το οικοδόμενο που λέει τη Δημοτική Πινακοθήκη Αγρινίου έχει μια βάση. Η βάση της είναι οι δωρεές, η μόνιμη συλλογή των παίρνων τέχνης που της έχουν προσφερθεί. Σε δύσκολες εποχές της εγκίνησης στην Ακοθήκη, όταν κάποιοι θεωρούσαν τρελότο ή κουζλό κάποιοι κριτικοί αυτή τη κίνηση, στην πορεία όμως δικαιωνόμαστε. Η αξία των έργων της μόνιμης συλλογής της Πινακοθήκης, της κάθε Πινακοθήκης, δίνουν αξία και σε όλη την Πινακοθήκη. Με αυτό το σκεπτικό, εγώ είμαι τουλάχιστον ικανοποιημένος ότι το πρώτο στάδιο, το πρώτο βήμα έχει επιτυχθεί. Δηλαδή η πρύκα αυτή δεν είναι της Πινακοθήκης, είναι όλη της πόλης, όλων των αγλυνετών εντός και εκτός πόλεως. Στους καιρούς του δύσκολος, είπα που κουρανέφερα, που ζούμε, αυτή η κίνηση δωρεάς των καλλιτεχνών προς την Πινακοθήκη μας έχει αποκτά τεράστιες διαστάσεις και τεράστιες υπεραξίας. Χωρίς να έχουνε πιο σημαντική, χωρίς να έχουνε καμία σχέση με την πόλη, απλώς με τους πιο πολλούς έχω συνεκθέσει, με τους πιο πολλούς έχω προσωπική γνωριμία και τους έθεσα το ερώτημα εάν μπορούν να βοηθήσουν με όποιο τρόπο, μιας και θα ιδρύονταν οι Πινακοθήκοι του 2013 και όχι μόνο ανταποκριθήκανε αλλά γίνανε και μοχλή για να προσυγκρίσουνε και άλλα έργα, άλλο συναντάριο. Και ενώ θεωρούσα ότι η δυσκολία ήταν στην αρχή πως θα πουν το ναι κάποιοι επώνυμοι, διάσσινοι, σύγχρονοι καλυτέρες όπως ήταν ο Μόρανις, όπως ήταν ο Κοτέτσις, ο Γιάννης ο ψυχοπέδης, ο Σωτήρες ο Σώρογκας, ανταποκριθήκανε, φέρανε και άλλους γνωστούς τους για να κάνουν δωρεά στην Πινακοθήκη και το πρόβλημα μετά μεταφέρθηκε σε μένα με την έννοια ότι έπρεπε πλέον να θωρακίσω τα πρώτα έργα δωρεές, να τα θωρακίσω με την αυτηρότερη αξιολόγηση των υπόλοιπων έργων τέχνης. Το χαρακτηριστικό θέσμα είναι το εξής, ότι κάνει η ίδια κρούση και κλήση σε κάποιους καλλιτέχνες, τους οποίους ήδη έχει αξιολογήσει, ήδη έχουν μια διαδρομή σημαντική στην ιστορία της τέχνης και, επ' αυτή την έννοια, όλοι οι καλλιτέχνες, όπως προέφερε τον κύριο Δέματός, ή 110, το σύνολο των έχουν, το οποίο αυξάνεται, έτσι, όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες έχουν ήδη με την κλήση τους περάσει από αξιολόγηση, σε ισαγωγικά. Η πρώτη ενότητα καθορίστηκε, όχι με αξιολογικά κριτήρια, επ' αυτή την έννοια, αλλά με τα κριτήρια της συνομιλίας των έργων μεταξύ τους. Δηλαδή, πιο παραστατική ζωγραφική είναι στην πρώτη ενότητα, αυτή που θα απολαύσουμε τώρα. Η δεύτερη θα γίνει να είμαστε καλά όσο το Πάσχα και θα μπορούν για μήν, άλλη τρίτη ενότητα, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν τα έργα πολύ πιο σωστά και πιο όπως αρμόζει στο κοινό. Είπα και πριν ότι η βάση της πινακοθήκης, του οικοδομίου της πινακοθήκης είναι ιδωρές. Όταν φτίζεται το θεμέλιο η βάση μιας ενός οικοδομίου, όλα γίνονται πιο εύκολα, υπάρχει φως, υπάρχει προοπτική. Αυτό ήταν και το σκεπτικό της πρόστισης, την οποίαν έχετε όλοι. Το οικοδόμημα είναι ένα κομμάτι καθαρό ευτυχώς από τη Λαχαναγορά, το οποίο στο πάνω μέρος έχει φως. Αυτή η λογική του φωτός είναι αυτό το οποίο καθορίζει την πινακοθήκη, καθορίζει τους στόχους μας, καθορίζει την προοπτική μας, με τις δυσκολίες που περνάμε, με όλα τα ζόρια που όλοι μας βιώνουμε. Τουλάχιστον προσπαθούμε να μην χάνουμε το στόχο από τα μάτια μας. Με άλλα λόγια, να μην κάνουμε εκδηλώσεις για τις εκδηλώσεις, να γίνονται εκδηλώσεις ουσίας. Για να μπω περισσότερο τώρα στα διάδικα στιγμάτων, στα των έργων. Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, μεγάλα ευχαρίσεις, μεγάλη ικανοποίηση, με τις πρώτες θετικές ανταποκρίσεις των έργων. Γιατί με τον Νίκο Τοβερζίστα, με τον Διπεθέτη, δηλαδή συνεργαζόμενοι, ανεποκριβέραμε στην Αθήνα και παίρναμε τα έργα από τα εργαστήρια των σωγράφων. Κάποιοι, μάλιστα, μου δίναν την ευχαία της επιλογής να διαλέξω. Θέλαμε, αλλά να διαλέξω εγώ. Κάποιοι μας δώσαν δύο έργα. Ο παραγιώτης Τέτσες μας έδωσε δύο έργα. Να θυμίσουμε ότι ο παραγιώτης Τέτσες εγγενίασε το χώρο, το 2013. Έχει πεθάνει τώρα. Ο Γιάννης Μόραλις, που φέτος είναι το 2016, είναι χρονιά Μόραλι και σαν χτες είχε πεθάνει, ο γιος του από ο Γαλλία μας έδωσε τρία έργα του πατέρα του. Θεωρώ ότι είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην πινακοθήκη, χωρίς να υποβαθμίζω τους άλλους. Ο Γιάννης πήγε ο παιδίς δύο έργα. Ο Αγίνωρας Σεριάδης, ένας από τους πιο παλιούς της γενιάς του 30, γνωστός από τις σηκωνογραφίες των ορθοβουλυταρίων μας, των παιδικών χρόνων, κάποιοι από σας έχετε αναγένει τρία έργα από τους κυλωνόμους του, με εντοπιότητα, με ενδιαφέρουν ντόπιο, θα το δείτε, και υπάρχουν και στην πρώτη ενότητα, θελήσαμε, μιας και είναι κυρίως γιορτή για την πόλη μας, να εντάξω τους αγρινιώτες καλλιτέχνες, καλλιτέχνες οι οποίοι μας εμπιστεύτηκαν έργα τους και οι οποίοι στηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Οι εποχές είναι δύσκολες και οι όψοι καλλιτέχνες. Κάποιοι θεωρούν ότι εντάξει μωρέ, έχεις δέκα έργα που κάθονται, δώσε ένα, δεν είναι έτσι. Σε δύσκολες εποχές, η κίνηση αυτή την οποίαν κάναν όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες, έχει μεγαλύτερη αξία. Ο τίτλος σηματοδοτεί και όλο το νόημα. Σκέφτηκα να βάλω ας πούμε τον τίτλο δωρεές, αλλά οι δωρεές τώρα λίγο πολύ τα τελευταία χρόνια έχουν παραξηγηθεί, χωρίς να αρνηθώ ότι δεν περιέχει την έννοια της δωρεάς. Το ρήμα προσφέρω όμως είναι πιο κέριο στην περίπτωσή μας. Προς και φέρω, δίνω κάτι για κάποιο λόγο. Κυριολεκτικά ήταν το ρήμα το οποίο καλύπτει αυτή την κίνηση, αυτή την προσπάθεια. Ο λόγος ήταν η Δημοτική Πινακοθήκη Ευρυνείου και η κίνηση των ζωγράφων ήταν για την Πινακοθήκη του Δ. Βαδουλεινείου και για το κοινό της πόλης μας. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους καλλιτέχνες που ήδη έχουν δώσει έργο ή έργα και όχι μόνο της πρώτης ενότητας. Στην πρώτη ενότητα στα εγγένεια θα είναι τιμή μας που θα παρευρεθούν κάποιοι από τους καλλιτέχνες. Όσοι μπορούν θα μας τιμήσουν για να δουν την τύχη του έργου τους, προφανώς, αλλά και να μας ξανασυναντήσουν. Θέλω να ευχαριστήσω τους αφανείς βοηθούς όλο αυτό το ταξιδιού της Πινακοθήκης μέχρι και σήμερα και αυτούς που θα συνεχίσουν γιατί υπάρχουν οι φανεροί, υπάρχουν και οι αφανείς, οι οποίοι πάντοτε είναι στον πλευτό. Το ταξίδι της Πινακοθήκης είναι συλλογική προσπάθεια. Η μεγαλύτερη έκπληξη που βλέπω και που παρακολουθώ στα μάτια των εκτός πόλεως είναι ότι αυτό δεν είναι ιδιωτική προσπάθεια, είναι δημοτική προσπάθεια. Και το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής εκπέμπει ακόμα περισσότερο, φωτίζει ακόμα περισσότερο. Και είναι ένα μήνυμα ότι κάποια πρόσωπα μπορούν να κάνουν τις διαφορές. Και το καλό και το κακό υπάρχει παντού. Καλές πινακοθήκες υπάρχουν, κακές πινακοθήκες υπάρχουν, σοβαρές, μη σοβαρές, καλά έργα, τέχνης υπάρχουν, λιγότερο καλά υπάρχουν, εμείς πάντα στοχεύουμε το καλύτερο. Και θα προσπαθούμε να υπηρετούμε το καλύτερο. Δεν έχω κάτι άλλο να συμπληρώσω, στη διάθεσή σας, οποιαδήποτε ερώτηση. Πώς αξιολογείται ένα καλή έργο και το έργο του για να εκθέσει τα έργα στον κοινωνιστή και το πληθείο της αξιολόγησης. Η αξιολόγηση, να είναι μια κέρα ερώτηση, γιατί μου την κάνουν διάφοροι φίλοι, η αξιολόγηση έχει γίνει ήδη από τη διαδρομή του κάθε καλλιτέχνη. Υπάρχουν κάποιες δικλήδες οι οποίες καθορίζουν την αξία των καλλιτεχνών. Η βασικότερη δικλήδα, θα έλεγα, η πιο ασφαλέστερη, η πιο ασφαλής είναι ο χρόνος. Αλλά υπάρχουν και κάποια κριτήρια τα οποία έχουν να κάνουμε τη διαδρομή, με την πορεία, με τη δυναμική του κάθε καλλιτέχνη, μιλάμε για τους νεότερους. Βεβαίως έτσι, πάντως δεν είναι ποσοτικό το κριτήριο, όπως πλανάται σε μερικούς, ότι πόσες εκθέσεις έχεις κάνει αθληστικά, καθορίζει για τον όνομα του καλλιτέχνη. Ας πούμε, ο Γιάννης Μοραλις δεν έκανε πάνω από 5-6 εκθέσεις. Είναι ο Γιάννης Μοραλις. Έχει σημασία πού εκθέτεις, σε ποιους ηλέκτες είναι τα έργα σου, το πόσο υπεύθυνος είσαι στην υπογραφή σου και το τι ταυτότητα έχεις δημιουργήσει ο ίδιος στο χώρο της θέσης. Αυτό δεν ασχεί μόνο για τα εικαστικά, ασχεί για τη μουσική, για την υποδομία, για όλες αυτές τις θέσεις. Αλλά ασφαλέστερο νετήριο είναι χρόνους. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματολογία που έχετε στην πρώτη ενότητα ή κάποια σύμβολα που θέλετε να προβάλετε. Θεματολογία με την έννοια της θεματικής έκθεσης δεν υπάρχει. Απλώς διαλέξαμε κάποια έργα τα οποία πιο εύκολα συνομιλούν μεταξύ τους στην πρώτη ενότητα. Δηλαδή, στη δεύτερη ενότητα υπάρχουν λιγότερο ζωγραφικά έργα, μη ανικονικά έργα, λιγότερο παραστατικά έργα, εξίσου σημαντική ζωγράφη, εξίσου σημαντικοί κρύπτες, εξίσου σημαντικοί χαράκτες. Μην θεωρηθεί ότι εδώ είναι το αποκορύφωμα και οι άλλες ενότητες είναι δεύτεροι και τρίτοι, απλώς έγινε μια κατανομή που τόσο ώστε να μπορούν να είναι αυτόνομες και ας τύπατες και οι τρεις ενότητες. Λέμε ότι το μαγρύνιο βγήκε στον πολιτιστικό κάρτη της Ελλάδος, πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος για να δώσει ραντεβού που λέμε ώστε να μην έχει συνεχίσει τα ενδιαφέροντα, γιατί να μάθουμε ότι υπάρχει κίνηση, υπάρχει μεγάλη ενδιαφέροντα. Υπάρχει τεράστια ενδιαφέροντα, αρκεί να σας πω ότι στην προγραμματισμός. Ναι, υπάρχει προγραμματισμός μέχρι τον Οκτώβριο του 2017, όχι μόνο για την πινακοθήκη και για τις εκθέσεις στη Λαχαναδώρα βέβαια. Αυτό είναι το πολύπλευρο θετικό αποτελεσμά της κίνησης της πινακοθήκης και όχι μόνο της δράσης γενικά του Δήμαρου Βρενίου στα αλκαστικά που με εφόρουν έτσι. Το ότι υπάρχει βήμα να μπορέσει ο καθένας να εκφράσει χωρίς αξιολόγηση αν είναι καλός, καλύτερος ή μέτρυος να εκφραστεί. Αυτή τη στιγμή υπάρχει δυνατότητα. Αρκεί να μη συμπεί του νημιρομηνιές γιατί οι δράσεις στην Λαχαναδώρα σε δημοτική αγορά είναι πολλές από το τι καταλαβαίνουμε. Από καλλιτέθυνας οι οποίοι έχουν δημιουργήσει έργα από το 1930 όπως ήρθαν μέχρι και σήμερα, πιστεύετε ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά τόσο στον τρόπο όσο και στο ταλέντο που μπορεί να έχει ένας καλλιτέθυνας όμως αυτόν. Ακολουθούν καλά βήμα να δημιουργούν οι νέοι καλλιτέθυνας. Οι νέοι καλλιτέθυνας, θα πείτε στο σαν λίγο μεγαλύτερος προσφέρος καλλιτέθυνας, είναι υπεύθυνοι του ταλέντο τους. Ότι έχουν ταλέντο, το έχουν. Έχει εξακρευωθεί και έχει διαπιστωθεί. Από εκείνη τη στιγμή δεν αρκεί το ταλέντο. Θέλει να πιστεύσει κυρίως ο καλλιτέθυνος το ταλέντο και πρέπει το ταλέντο αυτό να συνοδέεται από μια υπευθυνότητα. Να το πω εισαγωγικά. Υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι, ταλαντούχοι καλλιτέθυνας οι οποίοι καταπομιέστηκαν στην πορεία. Δεν σχετίζει το ταλέντο τους. Υπάρχουν λιγότερο ταλαντούχοι οι οποίοι αναδειχτήκαν. Ο τρόπος τους τελειώνει. Σε όλους τους του μεσημέτων. Θα υπάρχει κάποια ελεπίδραση όταν χειμώθει να το παρακολουθήσει διαγραστικά, ίσως με τα σχολεία, με τους μαθητές. Όλα τα σχολεία παρακολουθούν όλες τις υπθέσεις των πινακτηριστικών. Έχονται ανατακτάχυρικά διαστήματα και τα απογέμματα παρακολουθούν τα εγκαιστικά διαστήρια στα οποία λειτουργεί με τη δικαίωση του σαγγόνιου δημοσκρινείου. Έχονται εδώ πέρα γύρω τα εργαστήρια, τις απογεωμανικές ώρες. Όλα τα σχολεία δεύτερες ευκαιρίες περνάνε. Και αυτή την έκθεση θα κοινοποιηθεί ήδη σε μέση εκπαίδευση. Σε μια συνεργασία με τον αγμόντιο τομέα, τον δήμαρχο του τομέα παιδείας. Υπάρχει μια σχέση καλή και εκπαιδευτικά προβάματα. Ξεναγήσεις γίνονται κατά τα πάντα δεξιά. Έχει μπει μέσα στο βίωμα και στην καθημερινότητα της εκπαιδευτικής κοινότητας στην Ακοθήκη. Διαπίστωσα με λύπη μου ότι αντί να προιμοδοτούμε τα παιδιά να έρχονται σε χώρους χέρειες. Βάζουμε εμπόδια, όχι εμείς, βάζουμε κάποια εμπόδια, λες και... Τι να πω, το πόσο δύσκολο είναι να έρχονται κάποια περιφερειακά σχολεία, είναι αδιανόητο. Μεταφορικά υπογραφές, χίλια δύο προβλήματα. Κάτι το οποίο στην Αθήνα είναι πολύ εύκολο για πρόσβαση και διαδικασία. Αλλά και αυτό το παλεύω να το συμπράσω. Κύριε Λομβαλή, κάτι και πρακτικό για τους. Ποια είναι η φύλαξη των έργων, τα έργα είναι ασφαλισμένα, δουλεύουν για μεγάλους ογγράφους, δουλεύουν για κατάσταση με πρέπει να είμαστε πολύ προσωπικοί. Τα έργα αυτά δεν θα δινόντανε, δεν θα μας πιστευόντανε, σαν προϋπόθεσαν ο θεσφαλιός. Ήταν η ασφαλή σου φύλαξη σε χώρους που προϋποθέτουνε ασφάλεια πουλάχιστον. Καταγραφή πλήρη σε βάση δεδομένου. Πήραν ασφάλεια, πήραν ανοίχτυψη στους αιδερμούς, όλα αυτά είναι προϋπόθεση για να γίνουν όχι μόνο οι δωρεές. Ακόμα και να μεταφερθούν μια έκθεση, ας πούμε οι προηγούμενοι του κυρίου Φέριου, αυτά πρέπει να πληρούνται σαν προϋποθέσεις. Εφόσον λοιπόν πληρούνται, είναι πολύ πιο απλάσσιη εισαγωγικά όλα τα υπόλοιπα. Αλήθεια στου λέω. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, γιατί ήταν και άγχος και όλα τα έργα που φυλάθονται παρακαταθήκη μέχρι να εκτίθεται, έχουν ασφαλείς συνθήκες φύλαξης. |
